Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און שאָולס זון האָט געהערט, אַז אַבֿנר איז אומגעקומען אין חבֿרון, און זײַנע הענט זײַנען שלאַף געװאָרן, און גאַנץ ישׂראל זײַנען דערשראָקן געװאָרן. 2 און שאָולס זון האָט געהאַט צװײ הױפּטלײַט פֿון מחנות; דער נאָמען פֿון אײנעם איז געװען בַעַנָה, און דער נאָמען פֿון צװײטן רֵכָבֿ, זין פֿון רִמוֹן דעם באֵרוֹתער, פֿון די קינדער פֿון בנימין; װאָרום אױך בארות װערט גערעכנט צו בנימין; 3 און די באֵרוֹתער זײַנען אַנטלאָפֿן קײן גִתַּיִם, און זײַנען דאָרטן געבליבן װױנער ביז אױף הײַנטיקן טאָג. 4 און יהונתן דער זון פֿון שָאולן האָט געהאַט אַ זון אַ לאָמען אױף די פֿיס. ער איז געװען פֿינף יאָר אַלט, װען די הערונג װעגן שָאולן און יהונתנען איז אָנגעקומען פֿון יזרעאל. האָט אים זײַן אַם אױפֿגעהױבן און איז געלאָפֿן: איז, אין איר אײַלעניש צו אַנטלױפֿן, איז ער געפֿאַלן און איז הינקעדיק געװאָרן. און זײַן נאָמען איז געװען מפֿיבֿוֹשת. 5 זײַנען געגאַנגען די זין פֿון רִמוֹן דעם באֵרוֹתער, רֵכָבֿ און בַעַנָה, און זײ זײַנען געקומען אין דער היץ פֿון טאָג צום הױז פֿון איש-בוֹשֶתן, בעת ער האָט געשלאָפֿן דעם מיטאָגשלאָף. 6 און זײ זײַנען אַרײַנגעגאַנגען אינעװײניק אין הױז װי קױפֿער פֿון װײץ, און האָבן אים געשלאָגן אין בױך; און רֵכָבֿ און זײַן ברודער בַעַנָה זײַנען אַנטרונען געװאָרן. 7 און אַז זײ זײַנען אַרײַן אין הױז, װען ער איז געלעגן אױף זײַן בעט אין זײַן שלאָפֿקאַמער, און האָבן אים געשלאָגן און געטײט, האָבן זײ אָפּגעשניטן זײַן קאָפּ; און זײ האָבן גענומען זײַן קאָפּ, און זײַנען געגאַנגען מיטן װעג פֿון פּלױן אַ גאַנצע נאַכט. 8 און זײ האָבן געבראַכט דעם קאָפּ פֿון איש-בוֹשֶתן צו דָוִדן קײן חבֿרון, און זײ האָבן געזאָגט צום מלך: אָט איז דער קאָפּ פֿון איש-בוֹשֶת דעם זון פֿון שָאול דײַן פֿײַנט װאָס האָט געזוכט דײַן לעבן; און גאָט האָט הײַנטיקן טאָג געגעבן מײַן האַר דעם מלך אַ נקמה אָן שָאולן און אָן זײַן זאָמען. 9 האָט דוד געענטפֿערט רֵכָבֿן און זײַן ברודער בַעַנָהן, די זין פֿון רִמוֹן דעם באֵרוֹתער, און ער האָט צו זײ געזאָגט: אַזױ װי עס לעבט גאָט װאָס האָט אױסגעלײזט מײַן זעל פֿון יעטװעדער צרה, 10 אַז דער װאָס האָט מיר דערצײלט, אַזױ צו זאָגן: ״זע, שָאול איז טױט״, און ער איז געװען װי אַ בשׂורה-ברענגער אין זײַנע אױגן, האָב איך אים אָנגענומען, און האָב אים געהרגעט אין ציקלַג, אָנשטאָט װאָס איך זאָל אים געבן בשׂורה-געלט. 11 הײַנט װי נאָך אַז מענטשן רשעיִם האָבן געהרגעט אַן אומשולדיקן מענטשן אין זײַן הױז אױף זײַן געלעגער, זאָל איך אַצונד ניט מאָנען זײַן בלוט פֿון אײַער האַנט, און אײַך אָפּראַמען פֿון דער ערד? 12 און דוד האָט באַפֿױלן די יונגען, און זײ האָבן זײ געהרגעט, און אָפּגעהאַקט זײערע הענט און זײערע פֿיס, און זײ אױפֿגעהאַנגען בײַם טײַך אין חבֿרון. און דעם קאָפּ פֿון איש-בוֹשֶתן האָבן זײ גענומען און באַגראָבן אין דעם קבֿר פֿון אַבֿנרן אין חבֿרון.
עברית
1 וַיִּשְׁמַ֣ע בֶּן־שָׁא֗וּל כִּ֣י מֵ֤ת אַבְנֵר֙ בְּחֶבְר֔וֹן וַיִּרְפּ֖וּ יָדָ֑יו וְכָל־יִשְׂרָאֵ֖ל נִבְהָֽלוּ׃ 2 וּשְׁנֵ֣י אֲנָשִׁ֣ים שָׂרֵֽי־גְדוּדִ֣ים הָי֪וּ בֶן־שָׁא֟וּל שֵׁם֩ הָאֶחָ֨ד בַּֽעֲנָ֜ה וְשֵׁ֧ם הַשֵּׁנִ֣י רֵכָ֗ב בְּנֵ֛י רִמּ֥וֹן הַבְּאֶֽרֹתִ֖י מִבְּנֵ֣י בִנְיָמִ֑ן כִּ֚י גַּם־בְּאֵר֔וֹת תֵּחָשֵׁ֖ב עַל־בִּנְיָמִֽן׃ 3 וַיִּבְרְח֥וּ הַבְּאֵרֹתִ֖ים גִּתָּ֑יְמָה וַֽיִּהְיוּ־שָׁ֣ם גָּרִ֔ים עַ֖ד הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃   ס 4 וְלִיהֽוֹנָתָן֙ בֶּן־שָׁא֔וּל בֵּ֖ן נְכֵ֣ה רַגְלָ֑יִם בֶּן־חָמֵ֣שׁ שָׁנִ֣ים הָיָ֡ה בְּבֹ֣א שְׁמֻעַת֩ שָׁא֨וּל וִיהֽוֹנָתָ֜ן מִֽיִּזְרְעֶ֗אל וַתִּשָּׂאֵ֤הוּ אֹֽמַנְתּוֹ֙ וַתָּנֹ֔ס וַיְהִ֞י בְּחָפְזָ֥הּ לָנ֛וּס וַיִּפֹּ֥ל וַיִּפָּסֵ֖חַ וּשְׁמ֥וֹ מְפִיבֹֽשֶׁת׃ 5 וַיֵּ֨לְכ֜וּ בְּנֵֽי־רִמּ֤וֹן הַבְּאֵֽרֹתִי֙ רֵכָ֣ב וּבַעֲנָ֔ה וַיָּבֹ֙אוּ֙ כְּחֹ֣ם הַיּ֔וֹם אֶל־בֵּ֖ית אִ֣ישׁ בֹּ֑שֶׁת וְה֣וּא שֹׁכֵ֔ב אֵ֖ת מִשְׁכַּ֥ב הַֽצָּהֳרָֽיִם׃ 6 וְ֠הֵנָּה בָּ֜אוּ עַד־תּ֤וֹךְ הַבַּ֙יִת֙ לֹקְחֵ֣י חִטִּ֔ים וַיַּכֻּ֖הוּ אֶל־הַחֹ֑מֶשׁ וְרֵכָ֛ב וּבַעֲנָ֥ה אָחִ֖יו נִמְלָֽטוּ׃ 7 וַיָּבֹ֣אוּ הַבַּ֗יִת וְהֽוּא־שֹׁכֵ֤ב עַל־מִטָּתוֹ֙ בַּחֲדַ֣ר מִשְׁכָּב֔וֹ וַיַּכֻּ֙הוּ֙ וַיְמִתֻ֔הוּ וַיָּסִ֖ירוּ אֶת־רֹאשׁ֑וֹ וַיִּקְחוּ֙ אֶת־רֹאשׁ֔וֹ וַיֵּֽלְכ֛וּ דֶּ֥רֶךְ הָעֲרָבָ֖ה כָּל־הַלָּֽיְלָה׃ 8 וַ֠יָּבִאוּ אֶת־רֹ֨אשׁ אִֽישׁ־בֹּ֥שֶׁת אֶל־דָּוִד֮ חֶבְרוֹן֒ וַיֹּֽאמְרוּ֙ אֶל־הַמֶּ֔לֶךְ הִנֵּֽה־רֹ֣אשׁ אִֽישׁ־בֹּ֗שֶׁת בֶּן־שָׁאוּל֙ אֹֽיִבְךָ֔ אֲשֶׁ֥ר בִּקֵּ֖שׁ אֶת־נַפְשֶׁ֑ךָ וַיִּתֵּ֣ן יְ֠הוָה לַֽאדֹנִ֨י הַמֶּ֤לֶךְ נְקָמוֹת֙ הַיּ֣וֹם הַזֶּ֔ה מִשָּׁא֖וּל וּמִזַּרְעֽוֹ׃   ס 9 וַיַּ֨עַן דָּוִ֜ד אֶת־רֵכָ֣ב וְאֶת־בַּעֲנָ֣ה אָחִ֗יו בְּנֵ֛י רִמּ֥וֹן הַבְּאֵֽרֹתִ֖י וַיֹּ֣אמֶר לָהֶ֑ם חַי־יְהוָ֕ה אֲשֶׁר־פָּדָ֥ה אֶת־נַפְשִׁ֖י מִכָּל־צָרָֽה׃ 10 כִּ֣י הַמַּגִּיד֩ לִ֨י לֵאמֹ֜ר הִנֵּה־מֵ֣ת שָׁא֗וּל וְהֽוּא־הָיָ֤ה כִמְבַשֵּׂר֙ בְּעֵינָ֔יו וָאֹחֲזָ֣ה ב֔וֹ וָאֶהְרְגֵ֖הוּ בְּצִֽקְלָ֑ג אֲשֶׁ֥ר לְתִתִּי־ל֖וֹ בְּשֹׂרָֽה׃ 11 אַ֞ף כִּֽי־אֲנָשִׁ֣ים רְשָׁעִ֗ים הָרְג֧וּ אֶת־אִישׁ־צַדִּ֛יק בְּבֵית֖וֹ עַל־מִשְׁכָּב֑וֹ וְעַתָּ֗ה הֲל֨וֹא אֲבַקֵּ֤שׁ אֶת־דָּמוֹ֙ מִיֶּדְכֶ֔ם וּבִעַרְתִּ֥י אֶתְכֶ֖ם מִן־הָאָֽרֶץ׃ 12 וַיְצַו֩ דָּוִ֨ד אֶת־הַנְּעָרִ֜ים וַיַּהַרְג֗וּם וַֽיְקַצְּצ֤וּ אֶת־יְדֵיהֶם֙ וְאֶת־רַגְלֵיהֶ֔ם וַיִּתְל֥וּ עַל־הַבְּרֵכָ֖ה בְּחֶבְר֑וֹן וְאֵ֨ת רֹ֤אשׁ אִֽישׁ־בֹּ֙שֶׁת֙ לָקָ֔חוּ וַיִּקְבְּר֥וּ בְקֶֽבֶר־אַבְנֵ֖ר בְּחֶבְרֽוֹן׃   פ