Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דוד האָט גערעדט צו גאָט די װערטער פֿון דעם דאָזיקן געזאַנג, אין דעם טאָג װאָס גאָט האָט אים מציל געװען פֿון דער האַנט פֿון אַלע זײַנע פֿײַנט, און פֿון דער האַנט פֿון שָאולן. 2 און ער האָט געזאָגט: יהוה איז מײַן פֿעלדז און מײַן פֿעסטונג, און דער װאָס מאַכט מיך אַנטרינען; 3 גאָט מײַן פֿעלדז װאָס איך שיץ מיך אין אים, מײַן שילד און דער האָרן פֿון מײַן הילף, מײַן טורעם און מײַן אַנטרינונג, מײַן העלפֿער, װאָס העלפֿסט מיך פֿון אומרעכט. 4 איך רוף; געלױבט איז יהוה! און פֿון מײַנע פֿײַנט װער איך געהאָלפֿן. 5 װאָרום אַרומגערינגלט האָבן מיך װעלן פֿון טױט, טײַכן פֿון אונטערגאַנג האָבן מיך געשראָקן; 6 שטריק פֿון אונטערערד האָבן מיך אַרומגענומען, אַקעגנגעקומען זײַנען מיר נעצן פֿון טױט. 7 האָב איך אין מײַן נױט גערופֿן צו יהוה, יאָ, צו מײַן גאָט האָב איך גערופֿן, און ער האָט געהערט פֿון זײַן טעמפּל מײַן קָול, און מײַן געשרײ [איז געקומען] אין זײַנע אױערן. 8 און געשאָקלט און געװאַקלט האָט זיך די ערד. די גרונטפֿעסטן פֿון הימל האָבן געציטערט; זײ האָבן זיך געשאָקלט, װײַל ער האָט געצערנט; 9 אַ רױך איז אױפֿגעגאַנגען אין זײַן נאָז, און פֿון זײַן מױל האָט אַ פֿײַער פֿאַרצערט; קױלן האָבן געברענט פֿון אים. 10 און ער האָט גענײַגט דעם הימל און גענידערט, מיט אַ נעבל אונטער זײַנע פֿיס. 11 און ער איז געריטן אױף אַ כּרובֿ און געפֿלױגן, און זיך באַװיזן אױף פֿליגלען פֿון װינט. 12 און ער האָט געמאַכט פֿינצטערניש פֿאַר בײַדלעך אַרום אים; אַ זאַמלונג פֿון װאַסערן, װאָלקנס געדיכטע. 13 פֿון דעם שימער פֿאַר אים האָבן פֿײַערקױלן געברענט. 14 געדונערט פֿון הימל האָט גאָט, און דער העכסטער האָט אַרױסגעלאָזט זײַן קָול. 15 און ער האָט אַרױסגעשיקט פֿײַלן און זײ צעשפּרײט, אַ בליץ- און זײ פֿאַרטומלט. 16 און די גראָבנס פֿון ים האָבן זיך באַװיזן, די גרונטפֿעסטן פֿון דער װעלט זײַנען אַנטפּלעקט געװאָרן, דורך דעם אָנגעשרײ פֿון גאָט, פֿון דעם אָטעמבלאָז פֿון זײַן נאָז. 17 ער האָט אױסגעשטרעקט פֿון דער הײך און מיך גענומען, מיך אַרױסגעצױגן פֿון װאַסערן גרױסע. 18 ער האָט מיך מציל געװען פֿון מײַן מאַכטיקן פֿײַנט, פֿון מײַנע שָׂונאים, װען זײ זײַנען געװען שטאַרקער פֿון מיר. 19 זײ זײַנען מיר אַקעגנגעקומען אין טאָג פֿון מײַן בראָך, אָבער גאָט איז מיר אַן אָנלען געװען. 20 ער האָט מיך אַרױסגעפֿירט אין דערברײטערניש, מיך אַרױסגעצױגן, װײַל ער האָט מיך באַגערט. 21 גאָט פֿאַרגעלט מיך לױט מײַן גערעכטיקײט, לױט דער רײנקײט פֿון מײַנע הענט קערט ער מיר אום. 22 װאָרום איך האָב געהיט די װעגן פֿון יהוה, און ניט פֿאַרבראָכן אַקעגן מײַן גאָט. 23 װאָרום אַלע זײַנע געזעצן זײַנען פֿאַר מיר, און זײַנע חוקים, דערפֿון קער איך ניט אָפּ. 24 און איך בין געװען צו אים גאַנץ, און האָב מיך געהיט פֿון מײַן זינדיקײט. 25 דרום האָט מיר אומגעקערט גאָט לױט מײַן גערעכטיקײט, לױט מײַן רײנקײט פֿאַר זײַנע אױגן. 26 מיט דעם גענאָדיקן װײַזטו זיך גענאָדיק, מיט דעם ערלעכן מאַן װײַזטו זיך ערלעך. 27 מיט דעם רײנעם װײַזטו זיך רײן, און מיט דעם קרומען װײַזטו זיך פֿאַרדרײט. 28 און דאָס אָרימע פֿאָלק טוסטו העלפֿן, און דײַנע אױגן זײַנען אױף די הױכע, דו זאָלסט זײ דערנידערן. 29 װאָרום דו ביסט מײַן ליכט יהוה, און יהוה באַשײַנט מײַן פֿינצטערניש. 30 װאָרום מיט דיר לױף איך קעגן אַ מחנה, מיט מײַן גאָט שפּרינג איך אַ מױער אַריבער. 31 גאָט- זײַן װעג איז גאַנץ; דאָס װאָרט פֿון יהוה איז געלײַטערט, ער איז אַ שילד פֿאַר אַלע װאָס שיצן זיך אין אים. 32 װאָרום װער איז אַ גאָט אױסער יהוה, און װער אַ פֿעלדז אױסער אונדזער גאָט? 33 דער גאָט װאָס איז מײַן שטאַרקע פֿעסטונג, און לאָזט גײן גלײַך מײַן װעג. 34 ער מאַכט מײַנע פֿיס גלײַך װי די הינדן, און אױף מײַנע הײכן טוט ער מיך שטעלן. 35 ער לערנט מײַנע הענט צו מלחמה, און אַ קופּערנעם בױגן בײגן אַראָפּ מײַנע אָרעמס. 36 און האָסט מיר געגעבן דעם שילד פֿון דײַן הילף, און דײַן מילדקײט טוט מיך גרײסן. 37 דערברײטערסט מײַן טריט אונטער מיר, און ניט אױסגעגליטשט האָבן זיך מײַנע קנעכלעך. 38 איך האָב געיאָגט מײַנע פֿײַנט און זײ פֿאַרטיליקט, און זיך ניט אומגעקערט ביז איך האָב זײ פֿאַרלענדט. 39 יאָ, איך האָב זײ פֿאַרלענדט און זײ צעהאַקט, אַז זײ קענען ניט אױפֿשטײן; און זײ זײַנען געפֿאַלן אונטער מײַנע פֿיס. 40 און האָסט מיך באַגורט מיט שטאַרקײט פֿאַר מלחמה, האָסט געבײגט מײַנע קעגנשטײער אונטער מיר. 41 און מײַנע פֿײַנט האָסטו געמאַכט מיטן נאַקן צו מיר, מײַנע שָׂונאים- איך זאָל זײ פֿאַרשנײַדן. 42 זײ האָבן זיך אומגעקוקט, און ניט געװען קײן העלפֿער, צו גאָט- און ער האָט זײ ניט געענטפֿערט. 43 און איך האָב זײ צעריבן װי שטױב פֿון דער ערד, װי גאַסנקױט זײ צעדריקט, זײ צעטרעטן. 44 און האָסט מיך געמאַכט אַנטרינען פֿון די קריג פֿון מײַן פֿאָלק, מיך געהיט אױף צו װערן דער קאָפּ פֿון די אומות; אַ פֿאָלק װאָס איך קען ניט, טוט מיר דינען. 45 די קינדער פֿון דעם פֿרעמדן גײען אײַן פֿאַר מיר, פֿון הערן מיטן אױער געהאָרכן זײ מיר. 46 די קינדער פֿון דעם פֿרעמדן װערן פֿאַרװעלקט, און קומען הינקענדיק אַרױס פֿון זײערע פֿעסטונגען. 47 עס לעבט יהוה, און געלױבט איז מײַן פֿעלדז, און דערהױבן איז גאָט דער פֿעלדז פֿון מײַן הילף; 48 דער גאָט װאָס גיט מיר נקמות, און מאַכט נידערן די אומות אונטער מיר, 49 און ציט מיך אַרױס פֿון מײַנע פֿײַנט; יאָ, איבער מײַנע קעגנשטײער דערהײבסטו מיך, פֿון דעם רױבמענטשן ביסטו מיך מציל. 50 דרום לױב איך דיך, גאָט, צװישן די פֿעלקער, און צו דײַן נאָמען טו איך זינגען. 51 אַ טורעם פֿון הילף איז ער פֿאַר זײַן מלך, און ער טוט חֶסד מיט זײַן געזאַלבטן, מיט דָוִדן און מיט זײַן זאָמען ביז אײביק.
עברית
1 וַיְדַבֵּ֤ר דָּוִד֙ לַֽיהוָ֔ה אֶת־דִּבְרֵ֖י הַשִּׁירָ֣ה הַזֹּ֑את בְּיוֹם֩ הִצִּ֨יל יְהוָ֥ה אֹת֛וֹ מִכַּ֥ף כָּל־אֹיְבָ֖יו וּמִכַּ֥ף שָׁאֽוּל׃ 2 וַיֹּאמַ֑ר יְהוָ֛ה סַֽלְעִ֥י וּמְצֻדָתִ֖י וּמְפַלְטִי־לִֽי׃ 3 אֱלֹהֵ֥י צוּרִ֖י אֶחֱסֶה־בּ֑וֹ מָגִנִּ֞י וְקֶ֣רֶן יִשְׁעִ֗י מִשְׂגַּבִּי֙ וּמְנוּסִ֔י מֹשִׁעִ֕י מֵחָמָ֖ס תֹּשִׁעֵֽנִי׃ 4 מְהֻלָּ֖ל אֶקְרָ֣א יְהוָ֑ה וּמֵאֹיְבַ֖י אִוָּשֵֽׁעַ׃ 5 כִּ֥י אֲפָפֻ֖נִי מִשְׁבְּרֵי־מָ֑וֶת נַחֲלֵ֥י בְלִיַּ֖עַל יְבַעֲתֻֽנִי׃ 6 חֶבְלֵ֥י שְׁא֖וֹל סַבֻּ֑נִי קִדְּמֻ֖נִי מֹֽקְשֵׁי־מָֽוֶת׃ 7 בַּצַּר־לִי֙ אֶקְרָ֣א יְהוָ֔ה וְאֶל־אֱלֹהַ֖י אֶקְרָ֑א וַיִּשְׁמַ֤ע מֵהֵֽיכָלוֹ֙ קוֹלִ֔י וְשַׁוְעָתִ֖י בְּאָזְנָֽיו׃ 8 ותגעש וַתִּרְעַשׁ֙ הָאָ֔רֶץ מוֹסְד֥וֹת הַשָּׁמַ֖יִם יִרְגָּ֑זוּ וַיִּֽתְגָּעֲשׁ֖וּ כִּֽי־חָ֥רָה לֽוֹ׃ 9 עָלָ֤ה עָשָׁן֙ בְּאַפּ֔וֹ וְאֵ֥שׁ מִפִּ֖יו תֹּאכֵ֑ל גֶּחָלִ֖ים בָּעֲר֥וּ מִמֶּֽנּוּ׃ 10 וַיֵּ֥ט שָׁמַ֖יִם וַיֵּרַ֑ד וַעֲרָפֶ֖ל תַּ֥חַת רַגְלָֽיו׃ 11 וַיִּרְכַּ֥ב עַל־כְּר֖וּב וַיָּעֹ֑ף וַיֵּרָ֖א עַל־כַּנְפֵי־רֽוּחַ׃ 12 וַיָּ֥שֶׁת חֹ֛שֶׁךְ סְבִיבֹתָ֖יו סֻכּ֑וֹת חַֽשְׁרַת־מַ֖יִם עָבֵ֥י שְׁחָקִֽים׃ 13 מִנֹּ֖גַהּ נֶגְדּ֑וֹ בָּעֲר֖וּ גַּחֲלֵי־אֵֽשׁ׃ 14 יַרְעֵ֥ם מִן־שָׁמַ֖יִם יְהוָ֑ה וְעֶלְי֖וֹן יִתֵּ֥ן קוֹלֽוֹ׃ 15 וַיִּשְׁלַ֥ח חִצִּ֖ים וַיְפִיצֵ֑ם בָּרָ֖ק ויהמם 16 וַיֵּֽרָאוּ֙ אֲפִ֣קֵי יָ֔ם יִגָּל֖וּ מֹסְד֣וֹת תֵּבֵ֑ל בְּגַעֲרַ֣ת יְהוָ֔ה מִנִּשְׁמַ֖ת ר֥וּחַ אַפּֽוֹ׃ 17 יִשְׁלַ֥ח מִמָּר֖וֹם יִקָּחֵ֑נִי יַֽמְשֵׁ֖נִי מִמַּ֥יִם רַבִּֽים׃ 18 יַצִּילֵ֕נִי מֵאֹיְבִ֖י עָ֑ז מִשֹּׂ֣נְאַ֔י כִּ֥י אָמְצ֖וּ מִמֶּֽנִּי׃ 19 יְקַדְּמֻ֖נִי בְּי֣וֹם אֵידִ֑י וַיְהִ֧י יְהוָ֛ה מִשְׁעָ֖ן לִֽי׃ 20 וַיֹּצֵ֥א לַמֶּרְחָ֖ב אֹתִ֑י יְחַלְּצֵ֖נִי כִּי־חָ֥פֵֽץ בִּֽי׃ 21 יִגְמְלֵ֥נִי יְהוָ֖ה כְּצִדְקָתִ֑י כְּבֹ֥ר יָדַ֖י יָשִׁ֥יב לִֽי׃ 22 כִּ֥י שָׁמַ֖רְתִּי דַּרְכֵ֣י יְהוָ֑ה וְלֹ֥א רָשַׁ֖עְתִּי מֵאֱלֹהָֽי׃ 23 כִּ֥י כָל־משפטו לְנֶגְדִּ֑י וְחֻקֹּתָ֖יו לֹא־אָס֥וּר מִמֶּֽנָּה׃ 24 וָאֶהְיֶ֥ה תָמִ֖ים ל֑וֹ וָאֶשְׁתַּמְּרָ֖ה מֵעֲוֺנִֽי׃ 25 וַיָּ֧שֶׁב יְהוָ֛ה לִ֖י כְּצִדְקָתִ֑י כְּבֹרִ֖י לְנֶ֥גֶד עֵינָֽיו׃ 26 עִם־חָסִ֖יד תִּתְחַסָּ֑ד עִם־גִּבּ֥וֹר תָּמִ֖ים תִּתַּמָּֽם׃ 27 עִם־נָבָ֖ר תִּתָּבָ֑ר וְעִם־עִקֵּ֖שׁ תִּתַּפָּֽל׃ 28 וְאֶת־עַ֥ם עָנִ֖י תּוֹשִׁ֑יעַ וְעֵינֶ֖יךָ עַל־רָמִ֥ים תַּשְׁפִּֽיל׃ 29 כִּֽי־אַתָּ֥ה נֵירִ֖י יְהוָ֑ה וַיהוָ֖ה יַגִּ֥יהַּ חָשְׁכִּֽי׃ 30 כִּ֥י בְכָ֖ה אָר֣וּץ גְּד֑וּד בֵּאלֹהַ֖י אֲדַלֶּג־שֽׁוּר׃ 31 הָאֵ֖ל תָּמִ֣ים דַּרְכּ֑וֹ אִמְרַ֤ת יְהוָה֙ צְרוּפָ֔ה מָגֵ֣ן ה֔וּא לְכֹ֖ל הַחֹסִ֥ים בּֽוֹ׃ 32 כִּ֥י מִי־אֵ֖ל מִבַּלְעֲדֵ֣י יְהוָ֑ה וּמִ֥י צ֖וּר מִֽבַּלְעֲדֵ֥י אֱלֹהֵֽינוּ׃ 33 הָאֵ֥ל מָעוּזִּ֖י חָ֑יִל וַיַּתֵּ֥ר תָּמִ֖ים דרכו 34 מְשַׁוֶּ֥ה רגליו כָּאַיָּל֑וֹת וְעַ֥ל בָּמוֹתַ֖י יַעֲמִדֵֽנִי׃ 35 מְלַמֵּ֥ד יָדַ֖י לַמִּלְחָמָ֑ה וְנִחַ֥ת קֶֽשֶׁת־נְחוּשָׁ֖ה זְרֹעֹתָֽי׃ 36 וַתִּתֶּן־לִ֖י מָגֵ֣ן יִשְׁעֶ֑ךָ וַעֲנֹתְךָ֖ תַּרְבֵּֽנִי׃ 37 תַּרְחִ֥יב צַעֲדִ֖י תַּחְתֵּ֑נִי וְלֹ֥א מָעֲד֖וּ קַרְסֻלָּֽי׃ 38 אֶרְדְּפָ֥ה אֹיְבַ֖י וָאַשְׁמִידֵ֑ם וְלֹ֥א אָשׁ֖וּב עַד־כַּלּוֹתָֽם׃ 39 וָאֲכַלֵּ֥ם וָאֶמְחָצֵ֖ם וְלֹ֣א יְקוּמ֑וּן וַֽיִּפְּל֖וּ תַּ֥חַת רַגְלָֽי׃ 40 וַתַּזְרֵ֥נִי חַ֖יִל לַמִּלְחָמָ֑ה תַּכְרִ֥יעַ קָמַ֖י תַּחְתֵּֽנִי׃ 41 וְאֹ֣יְבַ֔י תַּ֥תָּה לִּ֖י עֹ֑רֶף מְשַׂנְאַ֖י וָאַצְמִיתֵֽם׃ 42 יִשְׁע֖וּ וְאֵ֣ין מֹשִׁ֑יעַ אֶל־יְהוָ֖ה וְלֹ֥א עָנָֽם׃ 43 וְאֶשְׁחָקֵ֖ם כַּעֲפַר־אָ֑רֶץ כְּטִיט־חוּצ֥וֹת אֲדִקֵּ֖ם אֶרְקָעֵֽם׃ 44 וַֽתְּפַלְּטֵ֔נִי מֵרִיבֵ֖י עַמִּ֑י תִּשְׁמְרֵ֙נִי֙ לְרֹ֣אשׁ גּוֹיִ֔ם עַ֥ם לֹא־יָדַ֖עְתִּי יַעַבְדֻֽנִי׃ 45 בְּנֵ֥י נֵכָ֖ר יִתְכַּֽחֲשׁוּ־לִ֑י לִשְׁמ֥וֹעַ אֹ֖זֶן יִשָּׁ֥מְעוּ לִֽי׃ 46 בְּנֵ֥י נֵכָ֖ר יִבֹּ֑לוּ וְיַחְגְּר֖וּ מִמִּסְגְּרוֹתָֽם׃ 47 חַי־יְהוָ֖ה וּבָר֣וּךְ צוּרִ֑י וְיָרֻ֕ם אֱלֹהֵ֖י צ֥וּר יִשְׁעִֽי׃ 48 הָאֵ֕ל הַנֹּתֵ֥ן נְקָמֹ֖ת לִ֑י וּמוֹרִ֥יד עַמִּ֖ים תַּחְתֵּֽנִי׃ 49 וּמוֹצִיאִ֖י מֵאֹֽיְבָ֑י וּמִקָּמַי֙ תְּר֣וֹמְמֵ֔נִי מֵאִ֥ישׁ חֲמָסִ֖ים תַּצִּילֵֽנִי׃ 50 עַל־כֵּ֛ן אוֹדְךָ֥ יְהוָ֖ה בַּגּוֹיִ֑ם וּלְשִׁמְךָ֖ אֲזַמֵּֽר׃ 51 מגדיל יְשׁוּע֣וֹת מַלְכּ֑וֹ וְעֹֽשֶׂה־חֶ֧סֶד לִמְשִׁיח֛וֹ לְדָוִ֥ד וּלְזַרְע֖וֹ עַד־עוֹלָֽם׃   פ