Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און אַחיתּופֿל האָט געזאָגט צו אַבֿשָלומען: לאָמיך אַקאָרשט אױסקלײַבן צװעלף טױזנט מאַן, און איך װעל אױפֿשטײן, און װעל נאָכיאָגן דָוִדן די נאַכט. 2 און איך װעל קומען אױף אים װען ער איז מיד און אָפּהענטיק, און װעל אים דערשרעקן, און דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס מיט אים װעט אַנטלױפֿן, און איך װעל דערשלאָגן דעם מלך אַלײן; 3 און איך װעל אומקערן צו דיר דאָס גאַנצע פֿאָלק. אַז אַלע װעלן זיך אומקערן [אחוץ] דער מאַן װאָס דו זוכסט, װעט דאָס גאַנצע פֿאָלק זײַן אין פֿריד. 4 איז די זאַך געװען גלײַך אין די אױגן פֿון אַבֿשָלומען, און אין די אױגן פֿון אַלע עלטסטע פֿון ישׂראל. 5 און אַבֿשָלום האָט געזאָגט: רוף אױך, איך בעט דיך, חוּשַי דעם אַרכּי, און לאָמיר הערן אױך װאָס אין זײַן מױל. 6 איז געקומען חוּשַי צו אַבֿשָלומען, און אַבֿשָלום האָט צו אים געזאָגט, אַזױ צו זאָגן: אַזױ װי דאָס דאָזיקע װאָרט האָט אַחיתּופֿל גערעדט. זאָלן מיר טאָן לױט זײַן װאָרט אָדער ניט? רעד דו. 7 האָט חוּשַי געזאָגט צו אַבֿשָלומען: ניט גוט איז די עצה װאָס אַחיתּופֿל עצהט דאָס מאָל. 8 און חוּשַי האָט געזאָגט: דו קענסט דײַן פֿאָטער און זײַנע מענטשן, אַז זײ זײַנען גבורים, און זײ זײַנען פֿאַרביטערט אין געמיט, אַזױ װי אַ בערינטע אין פֿעלד באַרױבט פֿון אירע יונגע; אױך איז דײַן פֿאָטער אַ מאַן פֿון מלחמה, און ער װעט ניט נעכטיקן מיטן פֿאָלק. 9 אָט איז ער אַצונד באַהאַלטן אין אײנער פֿון די גריבער, אָדער אין אײנעם פֿון די ערטער; און עס װעט זײַן, אַז עמעצער װעט אין זײ אַרײַנפֿאַלן אין אָנהײב, און אַ הערער װעט הערן, װעט ער זאָגן: אַ מפּלה איז געװען צװישן דעם פֿאָלק װאָס הינטער אַבֿשָלומען. 10 און אַפֿילו דער װאָס איז אַ העלדישער יונג, װאָס זײַן האַרץ איז אַזױ װי דאָס האַרץ פֿון אַ לײב, װעט אין גאַנצן צעגאַנגען װערן, װאָרום גאַנץ ישׂראל װײס אַז דײַן פֿאָטער איז אַ גִבור, און די װאָס מיט אים זײַנען העלדישע יונגען. 11 אָבער איך עצה אַז אײַנגעזאַמלט זאָל אײַנגעזאַמלט װערן גאַנץ ישׂראל אַרום דיר, פֿון דן און ביז באֵר-שֶבֿע, אַזױ װי דער זאַמד װאָס בײַם ים אין פֿילקײט, און דו אַלײן זאָלסט גײן אין מלחמה. 12 און אַז מיר װעלן קומען אױף אים אין אײנעם פֿון די ערטער װאָס ער געפֿינט זיך דאָרטן, װעלן מיר זיך אַראָפּלאָזן אױף אים, אַזױ װי עס פֿאַלט דער טױ אױף דער ערד; און פֿון אים און פֿון אַלע מענטשן װאָס מיט אים, װעט אַפֿילו אײנער ניט בלײַבן. 13 און אַז ער װעט זיך אַרײַנקלײַבן אין שטאָט, װעלן גאַנץ ישׂראל לאָזן אַרױפֿטראָגן צו יענער שטאָט שטריק, און מיר װעלן עס אַראָפּשלעפּן אין טאָל, ביז דאָרטן װעט זיך אַפֿילו אַ שטײנדל ניט געפֿינען.
14 האָט געזאָגט אַבֿשָלום און אַלע מענער פֿון ישׂראל: די עצה פֿון חוּשַי דעם אַרכּי איז בעסער װי די עצה פֿון אַחיתּופֿלן. װאָרום גאָט האָט באַשערט צו פֿאַרשטערן די גוטע עצה פֿון אַחיתּופֿלן, כּדי גאָט זאָל ברענגען דאָס בײז אױף אַבֿשָלומען. 15 און חוּשַי האָט געזאָגט צו צָדוֹק און צו אבֿיתר די כּהנים: אַזױ און אַזױ האָט אַחיתּופֿל געעֵצֶהט אַבֿשָלומען און די עלטסטע פֿון ישׂראל, און אַזױ און אַזױ האָב איך געעֵצֶהט. 16 און אַצונד, שיקט אױף גיך און זאָגט אָן דָוִדן, אַזױ צו זאָגן. זאָלסט ניט נעכטיקן די נאַכט אין די פּלױנען פֿון מדבר, נאָר אַריבערגײן מוזטו אַריבערגײן, כּדי דער מלך און דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס מיט אים זאָלן ניט אומגעבראַכט װערן. 17 און יהונתן און אַחימַעַץ זײַנען געשטאַנען אין עֵין-רוֹגֵל, און אַ דינסט פֿלעגט גײן און זײ דערצײלן, און זײ פֿלעגן גײן און דערצײלן דעם מלך דָוִדן; װאָרום זײ האָבן זיך ניט געטאָרט װײַזן אַרײַנצוקומען אין שטאָט. 18 האָט זײ אַ ייִנגל דערזען, און ער האָט דערצײלט אַבֿשָלומען. זײַנען זײ בײדע אױף גיך אַװעק, און זײַנען געקומען צו דעם הױז פֿון אַ מאַן אין בחורים; און ער האָט געהאַט אַ ברונעם אין זײַן הױף, האָבן זײ אַראָפּגענידערט אַהין. 19 און די פֿרױ האָט גענומען און האָט אַריבערגעשפּרײט אַ דעקע איבער דער עפֿענונג פֿון ברונעם, און האָט אױסגעשפּרײט דערױף גריץ, און קײן זאַך איז ניט געװען קאָנטיק. 20 און אַבֿשָלומס קנעכט זײַנען געקומען צו דער פֿרױ אין הױז, און האָבן געזאָגט: װוּ זײַנען אַחימַעַץ און יהונתן? האָט די פֿרױ צו זײ געזאָגט: זײ זײַנען אַריבערגעגאַנגען דעם װאַסערשטראָם. האָבן זײ געזוכט, און האָבן ניט געפֿונען; און זײ האָבן זיך אומגעקערט קײן ירושלים. 21 און עס איז געװען נאָך זײער אַװעקגײן, זײַנען זײ אַרױפֿגעקומען פֿון ברונעם, און זײַנען געגאַנגען און האָבן דערצײלט דעם מלך דָוִדן, און זײ האָבן געזאָגט צו דָוִדן: שטײט אױף און גײט אַריבער אױף גיך דעם װאַסער, װאָרום אַזױ האָט אַחיתּופֿל געעֵצֶהט אַקעגן אײַך. 22 איז אױפֿגעשטאַנען דוד און דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס מיט אים, און זײ זײַנען אַריבערגעגאַנגען דעם ירדן; ביזן ליכט פֿון פֿרימאָרגן האָט צו מאָל אײנער ניט געפֿעלט װאָס איז ניט אַריבערגעגאַנגען דעם ירדן. 23 און אַחיתּופֿל האָט געזען אַז זײַן עצה איז ניט געטאָן געװאָרן, און ער האָט אָנגעזאָטלט דעם אײזל, און איז אױפֿגעשטאַנען, און איז אַװעק צו זײַן הױז, צו זײַן שטאָט, און ער האָט געזאָגט זײַן צַװָאֶה צו זײַן הױזגעזינט, און האָט זיך אױפֿגעהאַנגען; און ער איז געשטאָרבן, און איז באַגראָבן געװאָרן אין דעם קבֿר פֿון זײַן פֿאָטער. 24 און דוד איז אָנגעקומען קײן מַחנַיִם; און אַבֿשָלום איז אַריבערגעגאַנגען דעם ירדן, ער און אַלע מענער פֿון ישׂראל װאָס מיט אים. 25 און עַמָשׂאן האָט אַבֿשָלום אױפֿגעזעצט אױף יוֹאָבֿס אָרט איבערן חיל. און עַמָשׂא איז געװען דער זון פֿון אַ מאַן מיטן נאָמען יִתראָ דער ישׂראלי, װאָס איז געקומען צו אַבֿיגַיִל דער טאָכטער פֿון נָחשן, אַ שװעסטער פֿון צרוּיָה, יוֹאָבֿס מוטער. 26 און ישׂראל און אַבֿשָלום האָבן געלאַגערט אין לאַנד גִלעָד. 27 און עס איז געװען, װי דוד איז אָנגעקומען קײן מַחנַיִם, אַזױ [האָט] שוֹבֿי דער זון פֿון נָחשן, פֿון רַבָה פֿון די קינדער פֿון עמון, און מכיר דער זון פֿון עַמיאֵלן, פֿון לוֹ-דבֿר, און בַרזִלַי דער גִלעָדער פֿון רוֹגלים, 28 געבראַכט בעטגעװאַנט, און בעקנס, און לײמענע כּלים, און װײץ און גערשטן, און מעל, און געברענטע זאַנגען, און בעבלעך, און לינדזן, און געברענטע אַרבעס, 29 און האָניק, און שמאַנט, און שאָף, און רינדערנע קעז, פֿאַר דָוִדן און פֿאַר דעם פֿאָלק װאָס מיט אים, צום עסן; װאָרום זײ האָבן געזאָגט: דאָס פֿאָלק איז הונגעריק און מיד און דאָרשטיק אין דער מדבר.
עברית
1 וַיֹּ֥אמֶר אֲחִיתֹ֖פֶל אֶל־אַבְשָׁלֹ֑ם אֶבְחֲרָ֣ה נָּ֗א שְׁנֵים־עָשָׂ֥ר אֶ֙לֶף֙ אִ֔ישׁ וְאָק֛וּמָה וְאֶרְדְּפָ֥ה אַחֲרֵי־דָוִ֖ד הַלָּֽיְלָה׃ 2 וְאָב֣וֹא עָלָ֗יו וְה֤וּא יָגֵ֙עַ֙ וּרְפֵ֣ה יָדַ֔יִם וְהַֽחֲרַדְתִּ֣י אֹת֔וֹ וְנָ֖ס כָּל־הָעָ֣ם אֲשֶׁר־אִתּ֑וֹ וְהִכֵּיתִ֥י אֶת־הַמֶּ֖לֶךְ לְבַדּֽוֹ׃ 3 וְאָשִׁ֥יבָה כָל־הָעָ֖ם אֵלֶ֑יךָ כְּשׁ֣וּב הַכֹּ֔ל הָאִישׁ֙ אֲשֶׁ֣ר אַתָּ֣ה מְבַקֵּ֔שׁ כָּל־הָעָ֖ם יִהְיֶ֥ה שָׁלֽוֹם׃ 4 וַיִּישַׁ֥ר הַדָּבָ֖ר בְּעֵינֵ֣י אַבְשָׁלֹ֑ם וּבְעֵינֵ֖י כָּל־זִקְנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃   ס 5 וַיֹּ֙אמֶר֙ אַבְשָׁל֔וֹם קְרָ֣א נָ֔א גַּ֖ם לְחוּשַׁ֣י הָאַרְכִּ֑י וְנִשְׁמְעָ֥ה מַה־בְּפִ֖יו גַּם־הֽוּא׃ 6 וַיָּבֹ֣א חוּשַׁי֮ אֶל־אַבְשָׁלוֹם֒ וַיֹּאמֶר֩ אַבְשָׁל֨וֹם אֵלָ֜יו לֵאמֹ֗ר כַּדָּבָ֤ר הַזֶּה֙ דִּבֶּ֣ר אֲחִיתֹ֔פֶל הֲנַעֲשֶׂ֖ה אֶת־דְּבָר֑וֹ אִם־אַ֖יִן אַתָּ֥ה דַבֵּֽר׃   ס 7 וַיֹּ֥אמֶר חוּשַׁ֖י אֶל־אַבְשָׁל֑וֹם לֹֽא־טוֹבָ֧ה הָעֵצָ֛ה אֲשֶׁר־יָעַ֥ץ אֲחִיתֹ֖פֶל בַּפַּ֥עַם הַזֹּֽאת׃ 8 וַיֹּ֣אמֶר חוּשַׁ֗י אַתָּ֣ה יָ֠דַעְתָּ אֶת־אָבִ֨יךָ וְאֶת־אֲנָשָׁ֜יו כִּ֧י גִבֹּרִ֣ים הֵ֗מָּה וּמָרֵ֥י נֶ֙פֶשׁ֙ הֵ֔מָּה כְּדֹ֥ב שַׁכּ֖וּל בַּשָּׂדֶ֑ה וְאָבִ֙יךָ֙ אִ֣ישׁ מִלְחָמָ֔ה וְלֹ֥א יָלִ֖ין אֶת־הָעָֽם׃ 9 הִנֵּ֨ה עַתָּ֤ה הֽוּא־נֶחְבָּא֙ בְּאַחַ֣ת הַפְּחָתִ֔ים א֖וֹ בְּאַחַ֣ד הַמְּקוֹמֹ֑ת וְהָיָ֗ה כִּנְפֹ֤ל בָּהֶם֙ בַּתְּחִלָּ֔ה וְשָׁמַ֤ע הַשֹּׁמֵ֙עַ֙ וְאָמַ֔ר הָֽיְתָה֙ מַגֵּפָ֔ה בָּעָ֕ם אֲשֶׁ֖ר אַחֲרֵ֥י אַבְשָׁלֹֽם׃ 10 וְה֣וּא גַם־בֶּן־חַ֗יִל אֲשֶׁ֥ר לִבּ֛וֹ כְּלֵ֥ב הָאַרְיֵ֖ה הִמֵּ֣ס יִמָּ֑ס כִּֽי־יֹדֵ֤עַ כָּל־יִשְׂרָאֵל֙ כִּי־גִבּ֣וֹר אָבִ֔יךָ וּבְנֵי־חַ֖יִל אֲשֶׁ֥ר אִתּֽוֹ׃ 11 כִּ֣י יָעַ֗צְתִּי הֵ֠אָסֹף יֵאָסֵ֨ף עָלֶ֤יךָ כָל־יִשְׂרָאֵל֙ מִדָּן֙ וְעַד־בְּאֵ֣ר שֶׁ֔בַע כַּח֥וֹל אֲשֶׁר־עַל־הַיָּ֖ם לָרֹ֑ב וּפָנֶ֥יךָ הֹלְכִ֖ים בַּקְרָֽב׃ 12 וּבָ֣אנוּ אֵלָ֗יו באחת הַמְּקוֹמֹת֙ אֲשֶׁ֣ר נִמְצָ֣א שָׁ֔ם וְנַ֣חְנוּ עָלָ֔יו כַּאֲשֶׁ֛ר יִפֹּ֥ל הַטַּ֖ל עַל־הָאֲדָמָ֑ה וְלֹֽא־נ֥וֹתַר בּ֛וֹ וּבְכָל־הָאֲנָשִׁ֥ים אֲשֶׁר־אִתּ֖וֹ גַּם־אֶחָֽד׃ 13 וְאִם־אֶל־עִיר֙ יֵֽאָסֵ֔ף וְהִשִּׂ֧יאוּ כָֽל־יִשְׂרָאֵ֛ל אֶל־הָעִ֥יר הַהִ֖יא חֲבָלִ֑ים וְסָחַ֤בְנוּ אֹתוֹ֙ עַד־הַנַּ֔חַל עַ֛ד אֲשֶֽׁר־לֹא־נִמְצָ֥א שָׁ֖ם גַּם־צְרֽוֹר׃   פ
14 וַיֹּ֤אמֶר אַבְשָׁלוֹם֙ וְכָל־אִ֣ישׁ יִשְׂרָאֵ֔ל טוֹבָ֗ה עֲצַת֙ חוּשַׁ֣י הָאַרְכִּ֔י מֵעֲצַ֖ת אֲחִיתֹ֑פֶל וַיהוָ֣ה צִוָּ֗ה לְהָפֵ֞ר אֶת־עֲצַ֤ת אֲחִיתֹ֙פֶל֙ הַטּוֹבָ֔ה לְבַעֲב֗וּר הָבִ֧יא יְהוָ֛ה אֶל־אַבְשָׁל֖וֹם אֶת־הָרָעָֽה׃   ס 15 וַיֹּ֣אמֶר חוּשַׁ֗י אֶל־צָד֤וֹק וְאֶל־אֶבְיָתָר֙ הַכֹּ֣הֲנִ֔ים כָּזֹ֣את וְכָזֹ֗את יָעַ֤ץ אֲחִיתֹ֙פֶל֙ אֶת־אַבְשָׁלֹ֔ם וְאֵ֖ת זִקְנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וְכָזֹ֥את וְכָזֹ֖את יָעַ֥צְתִּי אָֽנִי׃ 16 וְעַתָּ֡ה שִׁלְח֣וּ מְהֵרָה֩ וְהַגִּ֨ידוּ לְדָוִ֜ד לֵאמֹ֗ר אַל־תָּ֤לֶן הַלַּ֙יְלָה֙ בְּעַֽרְב֣וֹת הַמִּדְבָּ֔ר וְגַ֖ם עָב֣וֹר תַּעֲב֑וֹר פֶּ֚ן יְבֻלַּ֣ע לַמֶּ֔לֶךְ וּלְכָל־הָעָ֖ם אֲשֶׁ֥ר אִתּֽוֹ׃ 17 וִיהוֹנָתָ֨ן וַאֲחִימַ֜עַץ עֹמְדִ֣ים בְּעֵין־רֹגֵ֗ל וְהָלְכָ֤ה הַשִּׁפְחָה֙ וְהִגִּ֣ידָה לָהֶ֔ם וְהֵם֙ יֵֽלְכ֔וּ וְהִגִּ֖ידוּ לַמֶּ֣לֶךְ דָּוִ֑ד כִּ֣י לֹ֥א יוּכְל֛וּ לְהֵרָא֖וֹת לָב֥וֹא הָעִֽירָה׃ 18 וַיַּ֤רְא אֹתָם֙ נַ֔עַר וַיַּגֵּ֖ד לְאַבְשָׁלֹ֑ם וַיֵּלְכוּ֩ שְׁנֵיהֶ֨ם מְהֵרָ֜ה וַיָּבֹ֣אוּ אֶל־בֵּֽית־אִ֣ישׁ בְּבַחוּרִ֗ים וְל֥וֹ בְאֵ֛ר בַּחֲצֵר֖וֹ וַיֵּ֥רְדוּ שָֽׁם׃ 19 וַתִּקַּ֣ח הָאִשָּׁ֗ה וַתִּפְרֹ֤שׂ אֶת־הַמָּסָךְ֙ עַל־פְּנֵ֣י הַבְּאֵ֔ר וַתִּשְׁטַ֥ח עָלָ֖יו הָֽרִפ֑וֹת וְלֹ֥א נוֹדַ֖ע דָּבָֽר׃ 20 וַיָּבֹ֣אוּ עַבְדֵי֩ אַבְשָׁל֨וֹם אֶֽל־הָאִשָּׁ֜ה הַבַּ֗יְתָה וַיֹּֽאמְרוּ֙ אַיֵּ֗ה אֲחִימַ֙עַץ֙ וִיה֣וֹנָתָ֔ן וַתֹּ֤אמֶר לָהֶם֙ הָֽאִשָּׁ֔ה עָבְר֖וּ מִיכַ֣ל הַמָּ֑יִם וַיְבַקְשׁוּ֙ וְלֹ֣א מָצָ֔אוּ וַיָּשֻׁ֖בוּ יְרוּשָׁלָֽ͏ִם׃   ס 21 וַיְהִ֣י אַחֲרֵ֣י לֶכְתָּ֗ם וֽ͏ַיַּעֲלוּ֙ מֵֽהַבְּאֵ֔ר וַיֵּ֣לְכ֔וּ וַיַּגִּ֖דוּ לַמֶּ֣לֶךְ דָּוִ֑ד וַיֹּאמְר֣וּ אֶל־דָּוִ֗ד ק֣וּמוּ וְעִבְר֤וּ מְהֵרָה֙ אֶת־הַמַּ֔יִם כִּי־כָ֛כָה יָעַ֥ץ עֲלֵיכֶ֖ם אֲחִיתֹֽפֶל׃ 22 וַיָּ֣קָם דָּוִ֗ד וְכָל־הָעָם֙ אֲשֶׁ֣ר אִתּ֔וֹ וַיַּעַבְר֖וּ אֶת־הַיַּרְדֵּ֑ן עַד־א֣וֹר הַבֹּ֗קֶר עַד־אַחַד֙ לֹ֣א נֶעְדָּ֔ר אֲשֶׁ֥ר לֹא־עָבַ֖ר אֶת־הַיַּרְדֵּֽן׃ 23 וַאֲחִיתֹ֣פֶל רָאָ֗ה כִּ֣י לֹ֣א נֶעֶשְׂתָה֮ עֲצָתוֹ֒ וַיַּחֲבֹ֣שׁ אֶֽת־הַחֲמ֗וֹר וַיָּ֜קָם וַיֵּ֤לֶךְ אֶל־בֵּיתוֹ֙ אֶל־עִיר֔וֹ וַיְצַ֥ו אֶל־בֵּית֖וֹ וַיֵּחָנַ֑ק וַיָּ֕מָת וַיִּקָּבֵ֖ר בְּקֶ֥בֶר אָבִֽיו׃   ס 24 וְדָוִ֖ד בָּ֣א מַחֲנָ֑יְמָה וְאַבְשָׁלֹ֗ם עָבַר֙ אֶת־הַיַּרְדֵּ֔ן ה֕וּא וְכָל־אִ֥ישׁ יִשְׂרָאֵ֖ל עִמּֽוֹ׃ 25 וְאֶת־עֲמָשָׂ֗א שָׂ֧ם אַבְשָׁלֹ֛ם תַּ֥חַת יוֹאָ֖ב עַל־הַצָּבָ֑א וַעֲמָשָׂ֣א בֶן־אִ֗ישׁ וּשְׁמוֹ֙ יִתְרָ֣א הַיִּשְׂרְאֵלִ֔י אֲשֶׁר־בָּא֙ אֶל־אֲבִיגַ֣ל בַּת־נָחָ֔שׁ אֲח֥וֹת צְרוּיָ֖ה אֵ֥ם יוֹאָֽב׃ 26 וַיִּ֤חַן יִשְׂרָאֵל֙ וְאַבְשָׁלֹ֔ם אֶ֖רֶץ הַגִּלְעָֽד׃   ס 27 וַיְהִ֕י כְּב֥וֹא דָוִ֖ד מַחֲנָ֑יְמָה וְשֹׁבִ֨י בֶן־נָחָ֜שׁ מֵרַבַּ֣ת בְּנֵֽי־עַמּ֗וֹן וּמָכִ֤יר בֶּן־עַמִּיאֵל֙ מִלֹּ֣א דְבָ֔ר וּבַרְזִלַּ֥י הַגִּלְעָדִ֖י מֵרֹגְלִֽים׃ 28 מִשְׁכָּ֤ב וְסַפּוֹת֙ וּכְלִ֣י יוֹצֵ֔ר וְחִטִּ֥ים וּשְׂעֹרִ֖ים וְקֶ֣מַח וְקָלִ֑י וּפ֥וֹל וַעֲדָשִׁ֖ים וְקָלִֽי׃ 29 וּדְבַ֣שׁ וְחֶמְאָ֗ה וְצֹאן֙ וּשְׁפ֣וֹת בָּקָ֔ר הִגִּ֧ישׁוּ לְדָוִ֛ד וְלָעָ֥ם אֲשֶׁר־אִתּ֖וֹ לֶאֱכ֑וֹל כִּ֣י אָמְר֔וּ הָעָ֗ם רָעֵ֛ב וְעָיֵ֥ף וְצָמֵ֖א בַּמִּדְבָּֽר׃