Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און עס איז געװען, אַז דוד און זײַנע מענטשן זײַנען געקומען אױפֿן דריטן טאָג קײן ציקלאַג, ערשט די עַמָלקים זײַנען אָנגעפֿאַלן אױפֿן דָרום, און אױף ציקלאַג, און זײ האָבן געשלאָגן ציקלאַג, און האָבן זי פֿאַרברענט אין פֿײַער. 2 און זײ האָבן געפֿאַנגען די װײַבער [און אַלע] װאָס אין איר, פֿון קלײן ביז גרױס; זײ האָבן קײנעם ניט געטײט, נאָר זײ האָבן זײ אַװעקגעפֿירט, און זײַנען געגאַנגען אױף זײער װעג. 3 און װי דוד און זײַנע מענטשן זײַנען געקומען אין שטאָט, ערשט זי איז פֿאַרברענט אין פֿײַער, און זײערע װײַבער און זײערע זין און זײערע טעכטער זײַנען געפֿאַנגען געװאָרן. 4 האָט דוד און דאָס פֿאָלק װאָס מיט אים אױפֿגעהױבן זײער קָול און געװײנט, ביז זײ האָבן מער קײן כּוח ניט געהאַט צו װײנען. 5 אױך בײדע װײַבער פֿון דָוִדן זײַנען געפֿאַנגען געװאָרן, אַחינוֹעם פֿון יזרעאל, און אַבֿיגַיִל די װײַב פֿון נָבֿלן פֿון כַּרמל. 6 און דָוִדן האָט זײער צוגעדריקט, װאָרום דאָס פֿאָלק האָט גערעדט אים צו פֿאַרשטײנען, װײַל דאָס געמיט פֿון גאַנצן פֿאָלק איז געװען פֿאַרביטערט, איטלעכער איבער זײַנע זין און איבער זײַנע טעכטער. אָבער דוד האָט זיך געשטאַרקט מיט יהוה זײַן גאָט. 7 און דוד האָט געזאָגט צו אבֿיתר דעם כּהן, אַחימֶלֶכס זון: גענען מיר, איך בעט דיך, דעם אפֿוד. האָט אבֿיתר גענענט דעם אפֿוד צו דָוִדן. 8 און דוד האָט געפֿרעגט בײַ גאָט, אַזױ צו זאָגן: זאָל איך נאָכיאָגן די דאָזיקע מחנה? װעל איך זי אָניאָגן? האָט ער צו אים געזאָגט: יאָג נאָך, װאָרום אָניאָגן װעסטו אָניאָגן, און מציל זײַן װעסטו מציל זײַן. 9 איז דוד געגאַנגען, ער און די זעקס הונדערט מאַן װאָס מיט אים, און זײ זײַנען געקומען צום טײַך בשׂוֹר; און די צוריקגעבליבענע האָבן זיך אָפּגעשטעלט. 10 און דוד האָט נאָכגעיאָגט, ער און פֿיר הונדערט מאַן; און צװײ הונדערט מאַן האָבן זיך אָפּגעשטעלט, די װאָס זײַנען געװען צו אָפּגעשלאַפֿט אַריבערצוגײן דעם טײַך בשׂוֹר. 11 און זײ האָבן געפֿונען אין פֿעלד אַ מאַן אַ מִצרי, און האָבן אים געבראַכט צו דָוִדן; און זײ האָבן אים געגעבן ברױט, און ער האָט געגעסן, און זײ האָבן אים געגעבן טרינקען װאַסער; 12 און זײ האָבן אים געגעבן אַ שטיק געפּרעסטע פֿײַגן, און צװײ בינטלעך ראָזינקעס; און ער האָט געגעסן, און האָט אָפּגעכאַפּט דעם אָטעם, װאָרום ער האָט ניט געהאַט געגעסן ברױט און ניט געטרונקען קײן װאַסער דרײַ טעג און דרײַ נעכט. 13 האָט דוד צו אים געזאָגט: צו װעמען געהערסטו און פֿון װאַנען ביסטו? האָט ער געזאָגט: איך בין אַ מִצרישער יונג, אַ קנעכט פֿון אַ מאַן פֿון עַמָלק, און מײַן האַר האָט מיך איבערגעלאָזן, װײַל איך בין קראַנק געװאָרן מיט דרײַ טעג צוריק. 14 מיר זײַנען אָנגעפֿאַלן אױף דעם דָרום פֿון דעם כּרֵתי, און אױף װאָס געהערט צו יהוּדה, און אױף דעם דָרום פֿון כָּלֵבֿ; און ציקלאַג האָבן מיר פֿאַרברענט אין פֿײַער. 15 האָט דוד צו אים געזאָגט: װעסטו מיך אַראָפּפֿירן צו דער דאָזיקער מחנה? האָט ער געזאָגט: שװער מיר בײַ גאָט, אױב דו װעסט מיך טײטן, און אױב דו װעסט מיך איבערענטפֿערן אין דער האַנט פֿון מײַן האַר, און איך װעל דיך אַראָפּפֿירן צו דער דאָזיקער מחנה. 16 האָט ער אים אַראָפּגעפֿירט, ערשט זײ זײַנען פֿאַרשפּרײט אױפֿן געזיכט פֿון גאַנצן לאַנד, און זײ עסן און טרינקען און הוליען איבער אַל דעם גרױסן רױב װאָס זײ האָבן גענומען פֿון לאַנד פֿון די פּלשתּים, און פֿון לאַנד יהוּדה. 17 האָט דוד זײ געשלאָגן פֿון פֿאַרנאַכט און ביז אױף מאָרגן אין אָװנט, און פֿון זײ איז ניט אַנטרונען געװאָרן אַ מאַן, אחוץ פֿיר הונדערט יונגע מענער װאָס זײַנען געריטן אױף קעמלען, און זײַנען אַנטלאָפֿן. 18 און דוד האָט מציל געװען אַלץ װאָס עַמָלק האָט צוגענומען; אױך זײַנע צװײ װײַבער האָט דוד מציל געװען. 19 און בײַ זײ איז גאָרנישט געמינערט געװאָרן פֿון מינדסטן און ביזן גרעסטן, סײַ זין און טעכטער, סײַ פֿון רױב, סײַ אַלץ װאָס יענע האָבן צוגענומען פֿאַר זיך; אַלץ האָט דוד צוריקגעבראַכט. 20 אױך האָט דוד צוגענומען אַלע [זײערע] שאָף און רינדער. האָט מען זײ געפֿירט פֿאַרױס פֿאַר יענעם פֿי, און מע האָט געזאָגט: דאָס איז דָוִדס רױב. 21 און דוד איז געקומען צו די צװײ הונדערט מאַן װאָס זײַנען געװען צו אָפּגעשלאַפֿט צו גײן הינטער דָוִדן, און מע האָט זײ געלאָזט זיצן בײַם טײַך בשׂוֹר. און זײ זײַנען אַרױסגעגאַנגען אַנטקעגן דָוִדן און אַנטקעגן דעם פֿאָלק װאָס מיט אים. און דוד האָט גענענט צו דעם פֿאָלק, און האָט זײ געפֿרעגט אױף פֿריד. 22 האָבן זיך אָפּגערופֿן אַלע שלעכטע און נידערטרעכטיקע לײַט פֿון די מענטשן װאָס זײַנען געגאַנגען מיט דָוִדן, און זײ האָבן געזאָגט: װײַל זײ זײַנען ניט געגאַנגען מיט אונדז, װעלן מיר זײ ניט געבן פֿון דעם רױב װאָס מיר האָבן מציל געװען, נאָר בלױז איטלעכן זײַן װײַב און זײַנע קינדער, װאָס זײ מעגן אַװעקפֿירן און גײן. 23 האָט דוד געזאָגט: איר זאָלט אַזױ ניט טאָן, מײַנע ברידער, מיט דעם װאָס גאָט האָט אונדז געגעבן, אַז ער האָט אונדז אָפּגעהיט, און האָט געגעבן די מחנה װאָס איז אױף אונדז געקומען, אין אונדזער האַנט. 24 און װער װעט זיך צוהערן צו אײַך אין דער דאָזיקער זאַך? װאָרום אַזױ װי דער חלק פֿון דעם װאָס נידערט אין מלחמה אַזױ איז דער חלק פֿון דעם װאָס בלײַבט בײַ די זאַכן; גלײַך זאָלן זײ זיך טײלן. 25 און אַזױ איז געװען פֿון יענעם טאָג אָן און װײַטער; און מע האָט עס געמאַכט פֿאַר אַ חוק און פֿאַר אַ געזעץ פֿאַר ישׂראל ביז אױף הײַנטיקן טאָג.
26 און דוד איז געקומען קײן ציקלאַג, און האָט געשיקט פֿון דעם רױב צו די עלטסטע פֿון יהוּדה, צו זײַנע גוטע פֿרײַנד, אַזױ צו זאָגן: נאַט אײַך אַ מתּנה פֿון דעם רױב פֿון גאָטס פֿײַנט; 27 צו די װאָס אין בֵית-אֵל, און צו די װאָס אין רָמוֹת פֿון דָרום, און צו די װאָס אין יַתּיר; 28 און צו די װאָס אין ערוער, און צו די װאָס אין שִׂפֿמות, און צו די װאָס אין אֶשתּמוֹעַ; 29 און צו די װאָס אין רָכָל, און צו די װאָס אין די שטעט פֿון דעם ירַחמאֵלי, און צו די װאָס אין די שטעט פֿון דעם קֵיני; 30 און צו די װאָס אין חָרמָה, און צו די װאָס אין כּוֹר-עָשָן, און צו די װאָס אין עַתָך; 31 און צו די װאָס אין חבֿרון, און צו אַלע ערטער װאָס דוד און זײַנע מענטשן זײַנען דאָרטן אַרומגעגאַנגען.
עברית
1 וַיְהִ֞י בְּבֹ֨א דָוִ֧ד וַאֲנָשָׁ֛יו צִֽקְלַ֖ג בַּיּ֣וֹם הַשְּׁלִישִׁ֑י וַעֲמָלֵקִ֣י פָֽשְׁט֗וּ אֶל־נֶ֙גֶב֙ וְאֶל־צִ֣קְלַ֔ג וַיַּכּוּ֙ אֶת־צִ֣קְלַ֔ג וַיִּשְׂרְפ֥וּ אֹתָ֖הּ בָּאֵֽשׁ׃ 2 וַיִּשְׁבּ֨וּ אֶת־הַנָּשִׁ֤ים אֲשֶׁר־בָּהּ֙ מִקָּטֹ֣ן וְעַד־גָּד֔וֹל לֹ֥א הֵמִ֖יתוּ אִ֑ישׁ וַיִּֽנְהֲג֔וּ וַיֵּלְכ֖וּ לְדַרְכָּֽם׃ 3 וַיָּבֹ֨א דָוִ֤ד וַֽאֲנָשָׁיו֙ אֶל־הָעִ֔יר וְהִנֵּ֥ה שְׂרוּפָ֖ה בָּאֵ֑שׁ וּנְשֵׁיהֶ֛ם וּבְנֵיהֶ֥ם וּבְנֹתֵיהֶ֖ם נִשְׁבּֽוּ׃ 4 וַיִּשָּׂ֨א דָוִ֜ד וְהָעָ֧ם אֲשֶׁר־אִתּ֛וֹ אֶת־קוֹלָ֖ם וַיִּבְכּ֑וּ עַ֣ד אֲשֶׁ֧ר אֵין־בָּהֶ֛ם כֹּ֖חַ לִבְכּֽוֹת׃ 5 וּשְׁתֵּ֥י נְשֵֽׁי־דָוִ֖ד נִשְׁבּ֑וּ אֲחִינֹ֙עַם֙ הַיִּזְרְעֵלִ֔ית וַאֲבִיגַ֕יִל אֵ֖שֶׁת נָבָ֥ל הַֽכַּרְמְלִֽי׃ 6 וַתֵּ֨צֶר לְדָוִ֜ד מְאֹ֗ד כִּֽי־אָמְר֤וּ הָעָם֙ לְסָקְל֔וֹ כִּֽי־מָ֙רָה֙ נֶ֣פֶשׁ כָּל־הָעָ֔ם אִ֖ישׁ עַל־בנו וְעַל־בְּנֹתָ֑יו וַיִּתְחַזֵּ֣ק דָּוִ֔ד בַּיהוָ֖ה אֱלֹהָֽיו׃   ס 7 וַיֹּ֣אמֶר דָּוִ֗ד אֶל־אֶבְיָתָ֤ר הַכֹּהֵן֙ בֶּן־אֲחִימֶ֔לֶךְ הַגִּֽישָׁה־נָּ֥א לִ֖י הָאֵפֹ֑ד וַיַּגֵּ֧שׁ אֶבְיָתָ֛ר אֶת־הָאֵפֹ֖ד אֶל־דָּוִֽד׃ 8 וַיִּשְׁאַ֨ל דָּוִ֤ד בַּֽיהוָה֙ לֵאמֹ֔ר אֶרְדֹּ֛ף אַחֲרֵ֥י הַגְּדוּד־הַזֶּ֖ה הַֽאַשִּׂגֶ֑נּוּ וַיֹּ֤אמֶר לוֹ֙ רְדֹ֔ף כִּֽי־הַשֵּׂ֥ג תַּשִּׂ֖יג וְהַצֵּ֥ל תַּצִּֽיל׃ 9 וַיֵּ֣לֶךְ דָּוִ֗ד ה֚וּא וְשֵׁשׁ־מֵא֥וֹת אִישׁ֙ אֲשֶׁ֣ר אִתּ֔וֹ וַיָּבֹ֖אוּ עַד־נַ֣חַל הַבְּשׂ֑וֹר וְהַנּֽוֹתָרִ֖ים עָמָֽדוּ׃ 10 וַיִּרְדֹּ֣ף דָּוִ֔ד ה֖וּא וְאַרְבַּע־מֵא֣וֹת אִ֑ישׁ וַיַּֽעַמְדוּ֙ מָאתַ֣יִם אִ֔ישׁ אֲשֶׁ֣ר פִּגְּר֔וּ מֵעֲבֹ֖ר אֶת־נַ֥חַל הַבְּשֽׂוֹר׃ 11 וַֽיִּמְצְא֤וּ אִישׁ־מִצְרִי֙ בַּשָּׂדֶ֔ה וַיִּקְח֥וּ אֹת֖וֹ אֶל־דָּוִ֑ד וַיִּתְּנוּ־ל֥וֹ לֶ֙חֶם֙ וַיֹּ֔אכַל וַיַּשְׁקֻ֖הוּ מָֽיִם׃ 12 וַיִּתְּנוּ־לוֹ֩ פֶ֨לַח דְּבֵלָ֜ה וּשְׁנֵ֤י צִמֻּקִים֙ וַיֹּ֔אכַל וַתָּ֥שָׁב רוּח֖וֹ אֵלָ֑יו כִּ֠י לֹֽא־אָ֤כַל לֶ֙חֶם֙ וְלֹא־שָׁ֣תָה מַ֔יִם שְׁלֹשָׁ֥ה יָמִ֖ים וּשְׁלֹשָׁ֥ה לֵילֽוֹת׃   ס 13 וַיֹּ֨אמֶר ל֤וֹ דָוִד֙ לְֽמִי־אַ֔תָּה וְאֵ֥י מִזֶּ֖ה אָ֑תָּה וַיֹּ֜אמֶר נַ֧עַר מִצְרִ֣י אָנֹ֗כִי עֶ֚בֶד לְאִ֣ישׁ עֲמָֽלֵקִ֔י וַיַּעַזְבֵ֧נִי אֲדֹנִ֛י כִּ֥י חָלִ֖יתִי הַיּ֥וֹם שְׁלֹשָֽׁה׃ 14 אֲנַ֡חְנוּ פָּשַׁ֜טְנוּ נֶ֧גֶב הַכְּרֵתִ֛י וְעַל־אֲשֶׁ֥ר לִֽיהוּדָ֖ה וְעַל־נֶ֣גֶב כָּלֵ֑ב וְאֶת־צִקְלַ֖ג שָׂרַ֥פְנוּ בָאֵֽשׁ׃ 15 וַיֹּ֤אמֶר אֵלָיו֙ דָּוִ֔ד הֲתוֹרִדֵ֖נִי אֶל־הַגְּד֣וּד הַזֶּ֑ה וַיֹּ֡אמֶר הִשָּׁבְעָה֩ לִּ֨י בֵֽאלֹהִ֜ים אִם־תְּמִיתֵ֗נִי וְאִם־תַּסְגִּרֵ֙נִי֙ בְּיַד־אֲדֹנִ֔י וְאוֹרִֽדְךָ֖ אֶל־הַגְּד֥וּד הַזֶּֽה׃ 16 וַיֹּ֣רִדֵ֔הוּ וְהִנֵּ֥ה נְטֻשִׁ֖ים עַל־פְּנֵ֣י כָל־הָאָ֑רֶץ אֹכְלִ֤ים וְשֹׁתִים֙ וְחֹ֣גְגִ֔ים בְּכֹל֙ הַשָּׁלָ֣ל הַגָּד֔וֹל אֲשֶׁ֥ר לָקְח֛וּ מֵאֶ֥רֶץ פְּלִשְׁתִּ֖ים וּמֵאֶ֥רֶץ יְהוּדָֽה׃ 17 וַיַּכֵּ֥ם דָּוִ֛ד מֵהַנֶּ֥שֶׁף וְעַד־הָעֶ֖רֶב לְמָֽחֳרָתָ֑ם וְלֹֽא־נִמְלַ֤ט מֵהֶם֙ אִ֔ישׁ כִּי֩ אִם־אַרְבַּ֨ע מֵא֧וֹת אִֽישׁ־נַ֛עַר אֲשֶׁר־רָכְב֥וּ עַל־הַגְּמַלִּ֖ים וַיָּנֻֽסוּ׃ 18 וַיַּצֵּ֣ל דָּוִ֔ד אֵ֛ת כָּל־אֲשֶׁ֥ר לָקְח֖וּ עֲמָלֵ֑ק וְאֶת־שְׁתֵּ֥י נָשָׁ֖יו הִצִּ֥יל דָּוִֽד׃ 19 וְלֹ֣א נֶעְדַּר־לָ֠הֶם מִן־הַקָּטֹ֨ן וְעַד־הַגָּד֜וֹל וְעַד־בָּנִ֤ים וּבָנוֹת֙ וּמִשָּׁלָ֔ל וְעַ֛ד כָּל־אֲשֶׁ֥ר לָקְח֖וּ לָהֶ֑ם הַכֹּ֖ל הֵשִׁ֥יב דָּוִֽד׃ 20 וַיִּקַּ֣ח דָּוִ֔ד אֶת־כָּל־הַצֹּ֖אן וְהַבָּקָ֑ר נָהֲג֗וּ לִפְנֵי֙ הַמִּקְנֶ֣ה הַה֔וּא וַיֹּ֣אמְר֔וּ זֶ֖ה שְׁלַ֥ל דָּוִֽד׃ 21 וַיָּבֹ֣א דָוִ֗ד אֶל־מָאתַ֨יִם הָאֲנָשִׁ֜ים אֲשֶֽׁר־פִּגְּר֣וּ מִלֶּ֣כֶת אַחֲרֵ֣י דָוִ֗ד וַיֹּֽשִׁיבֻם֙ בְּנַ֣חַל הַבְּשׂ֔וֹר וַיֵּֽצְאוּ֙ לִקְרַ֣את דָּוִ֔ד וְלִקְרַ֖את הָעָ֣ם אֲשֶׁר־אִתּ֑וֹ וַיִּגַּ֤שׁ דָּוִד֙ אֶת־הָעָ֔ם וַיִּשְׁאַ֥ל לָהֶ֖ם לְשָׁלֽוֹם׃   ס 22 וַיַּ֜עַן כָּל־אִֽישׁ־רָ֣ע וּבְלִיַּ֗עַל מֵֽהָאֲנָשִׁים֮ אֲשֶׁ֣ר הָלְכ֣וּ עִם־דָּוִד֒ וַיֹּאמְר֗וּ יַ֚עַן אֲשֶׁ֣ר לֹֽא־הָלְכ֣וּ עִמִּ֔י לֹֽא־נִתֵּ֣ן לָהֶ֔ם מֵהַשָּׁלָ֖ל אֲשֶׁ֣ר הִצַּ֑לְנוּ כִּֽי־אִם־אִ֤ישׁ אֶת־אִשְׁתּוֹ֙ וְאֶת־בָּנָ֔יו וְיִנְהֲג֖וּ וְיֵלֵֽכוּ׃   ס 23 וַיֹּ֣אמֶר דָּוִ֔ד לֹֽא־תַעֲשׂ֥וּ כֵ֖ן אֶחָ֑י אֵ֠ת אֲשֶׁר־נָתַ֨ן יְהוָ֥ה לָ֙נוּ֙ וַיִּשְׁמֹ֣ר אֹתָ֔נוּ וַיִּתֵּ֗ן אֶֽת־הַגְּד֛וּד הַבָּ֥א עָלֵ֖ינוּ בְּיָדֵֽנוּ׃ 24 וּמִי֙ יִשְׁמַ֣ע לָכֶ֔ם לַדָּבָ֖ר הַזֶּ֑ה כִּ֞י כְּחֵ֣לֶק הַיֹּרֵ֣ד בַּמִּלְחָמָ֗ה וּֽכְחֵ֛לֶק הַיֹּשֵׁ֥ב עַל־הַכֵּלִ֖ים יַחְדָּ֥ו יַחֲלֹֽקוּ׃   ס 25 וַיְהִ֕י מֵֽהַיּ֥וֹם הַה֖וּא וָמָ֑עְלָה וַיְשִׂמֶ֜הָ לְחֹ֤ק וּלְמִשְׁפָּט֙ לְיִשְׂרָאֵ֔ל עַ֖ד הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃   פ
26 וַיָּבֹ֤א דָוִד֙ אֶל־צִ֣קְלַ֔ג וַיְשַׁלַּ֧ח מֵֽהַשָּׁלָ֛ל לְזִקְנֵ֥י יְהוּדָ֖ה לְרֵעֵ֣הוּ לֵאמֹ֑ר הִנֵּ֤ה לָכֶם֙ בְּרָכָ֔ה מִשְּׁלַ֖ל אֹיְבֵ֥י יְהוָֽה׃ 27 לַאֲשֶׁ֧ר בְּבֵֽית־אֵ֛ל וְלַאֲשֶׁ֥ר בְּרָמֽוֹת־נֶ֖גֶב וְלַאֲשֶׁ֥ר בְּיַתִּֽר׃ 28 וְלַאֲשֶׁ֧ר בַּעֲרֹעֵ֛ר וְלַאֲשֶׁ֥ר בְּשִֽׂפְמ֖וֹת וְלַאֲשֶׁ֥ר בְּאֶשְׁתְּמֹֽעַ׃   ס 29 וְלַאֲשֶׁ֣ר בְּרָכָ֗ל וְלַֽאֲשֶׁר֙ בְּעָרֵ֣י הַיְּרַחְמְאֵלִ֔י וְלַאֲשֶׁ֖ר בְּעָרֵ֥י הַקֵּינִֽי׃ 30 וְלַאֲשֶׁ֧ר בְּחָרְמָ֛ה וְלַאֲשֶׁ֥ר בְּבוֹר־עָשָׁ֖ן וְלַאֲשֶׁ֥ר בַּעֲתָֽךְ׃ 31 וְלַאֲשֶׁ֖ר בְּחֶבְר֑וֹן וּֽלְכָל־הַמְּקֹמ֛וֹת אֲשֶֽׁר־הִתְהַלֶּךְ־שָׁ֥ם דָּוִ֖ד ה֥וּא וַאֲנָשָֽׁיו׃   פ