Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און די פּלשתּים האָבן אײַנגעזאַמלט זײערע מחנות קײן אַפֿק; און די ישׂראל האָבן געלאַגערט בײַ דעם קװאַל װאָס אין יזרעאל. 2 און די פֿירשטן פֿון די פּלשתּים זײַנען פֿאַרבײַגעגאַנגען אין הונדערטן און אין טױזנטן, און דוד און זײַנע מענטשן זײַנען פֿאַרבײַגעגאַנגען צולעצט מיט אָכישן. 3 האָבן די האַרן פֿון די פּלשתּים געזאָגט: װאָס טוען דאָ די דאָזיקע עִבֿרים? האָט אָכיש געזאָגט צו די האַרן פֿון די פּלשתּים: דאָס איז דאָך דוד דער קנעכט פֿון שָאול דעם מלך פֿון ישׂראל, װאָס איז בײַ מיר שױן טעג אָדער שױן יאָרן, און איך האָב אין אים קײן שום בײז ניט געפֿונען פֿון דעם טאָג װאָס ער איז צוגעפֿאַלן [צו מיר] ביז הײַנטיקן טאָג.
4 האָבן די האַרן פֿון די פּלשתּים געצערנט אױף אים, און די האַרן פֿון די פּלשתּים האָבן צו אים געזאָגט: קער אום דעם מאַן, און זאָל ער זיך אומקערן צו זײַן אָרט װאָס דו האָסט אים דאָרטן אַרײַנגעזעצט, און זאָל ער ניט נידערן מיט אונדז אין דער מלחמה, כּדי ער זאָל אונדז ניט זײַן פֿאַר אַ שטער אין דער מלחמה; װאָרום מיט װאָס װעט דער דאָזיקער זיך איבערבעטן מיט זײַן האַר, אױב ניט מיט די קעפּ פֿון די דאָזיקע מענטשן? 5 איז דאָס ניט דער דוד, װאָס מע האָט פֿאַר אים געזונגען מיט טענץ, אַזױ צו זאָגן: שָאול האָט געשלאָגן אין זײַנע טױזנטן, און דוד אין זײַנע צענטױזנטן? 6 האָט אָכיש גערופֿן דָוִדן, און האָט צו אים געזאָגט: אַזױ װי גאָט לעבט, אַז דו ביסט רעכטפֿאַרטיק, און דײַן אַרױסגײן און דײַן אַרײַנגײן מיט מיר אין חיל איז גוט אין מײַנע אױגן, װאָרום איך האָב קײן שלעכטס אין דיר ניט געפֿונען פֿון דעם טאָג װאָס דו ביסט צו מיר געקומען ביז הײַנטיקן טאָג. אָבער אין די אױגן פֿון די פֿירשטן ביסטו ניט װױלגעפֿעלן. 7 און אַצונד קער זיך אום, און גײ בשלום, כּדי זאָלסט ניט טאָן װאָס איז שלעכט אין די אױגן פֿון די פֿירשטן פֿון די פּלשתּים. 8 האָט דוד געזאָגט צו אָכישן: אָבער װאָס האָב איך געטאָן, און װאָס האָסטו געפֿונען אין דײַן קנעכט פֿון דעם טאָג װאָס איך בין בײַ דיר ביז הײַנטיקן טאָג, אַז איך זאָל ניט קומען און מלחמה האַלטן אַקעגן די פֿײַנט פֿון מײַן האַר דעם מלך? 9 האָט אָכיש געענטפֿערט און האָט געזאָגט צו דָוִדן: איך װײס אַז דו ביסט גוט אין מײַנע אױגן אַזױ װי אַ מלאך פֿון גאָט, אָבער די האַרן פֿון די פּלשתּים האָבן געזאָגט: ער זאָל ניט אַרױפֿגײן מיט אונדז אין דער מלחמה. 10 און אַצונד, פֿעדער זיך אין דער פֿרי מיט די קנעכט פֿון דײַן האַר װאָס זײַנען געקומען מיט דיר, און װי איר װעט אײַך פֿעדערן אין דער פֿרי, און אײַך װערט ליכטיק, אַזױ גײט אַװעק. 11 האָט דוד זיך געפֿעדערט, ער און זײַנע מענטשן, אַװעקצוגײן אין דער פֿרי, זיך אומצוקערן אין לאַנד פֿון די פּלשתּים. און די פּלשתּים זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען קײן יזרעאל.
עברית
1 וַיִּקְבְּצ֧וּ פְלִשְׁתִּ֛ים אֶת־כָּל־מַחֲנֵיהֶ֖ם אֲפֵ֑קָה וְיִשְׂרָאֵ֣ל חֹנִ֔ים בַּעַ֖יִן אֲשֶׁ֥ר בְּיִזְרְעֶֽאל׃ 2 וְסַרְנֵ֤י פְלִשְׁתִּים֙ עֹֽבְרִ֔ים לְמֵא֖וֹת וְלַאֲלָפִ֑ים וְדָוִ֣ד וַאֲנָשָׁ֗יו עֹֽבְרִ֛ים בָּאַחֲרֹנָ֖ה עִם־אָכִֽישׁ׃ 3 וַיֹּֽאמְרוּ֙ שָׂרֵ֣י פְלִשְׁתִּ֔ים מָ֖ה הָעִבְרִ֣ים הָאֵ֑לֶּה וַיֹּ֨אמֶר אָכִ֜ישׁ אֶל־שָׂרֵ֣י פְלִשְׁתִּ֗ים הֲלֽוֹא־זֶ֨ה דָוִ֜ד עֶ֣בֶד שָׁא֣וּל מֶֽלֶךְ־יִשְׂרָאֵ֗ל אֲשֶׁ֨ר הָיָ֤ה אִתִּי֙ זֶ֤ה יָמִים֙ אוֹ־זֶ֣ה שָׁנִ֔ים וְלֹֽא־מָצָ֤אתִי בוֹ֙ מְא֔וּמָה מִיּ֥וֹם נָפְל֖וֹ עַד־הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃   פ
4 וַיִּקְצְפ֨וּ עָלָ֜יו שָׂרֵ֣י פְלִשְׁתִּ֗ים וַיֹּ֣אמְרוּ לוֹ֩ שָׂרֵ֨י פְלִשְׁתִּ֜ים הָשֵׁ֣ב אֶת־הָאִ֗ישׁ וְיָשֹׁב֙ אֶל־מְקוֹמוֹ֙ אֲשֶׁ֣ר הִפְקַדְתּ֣וֹ שָׁ֔ם וְלֹֽא־יֵרֵ֤ד עִמָּ֙נוּ֙ בַּמִּלְחָמָ֔ה וְלֹא־יִֽהְיֶה־לָּ֥נוּ לְשָׂטָ֖ן בַּמִּלְחָמָ֑ה וּבַמֶּ֗ה יִתְרַצֶּ֥ה זֶה֙ אֶל־אֲדֹנָ֔יו הֲל֕וֹא בְּרָאשֵׁ֖י הָאֲנָשִׁ֥ים הָהֵֽם׃ 5 הֲלוֹא־זֶ֣ה דָוִ֔ד אֲשֶׁ֧ר יַעֲנוּ־ל֛וֹ בַּמְּחֹל֖וֹת לֵאמֹ֑ר הִכָּ֤ה שָׁאוּל֙ בַּֽאֲלָפָ֔יו וְדָוִ֖ד ברבבתו   ס 6 וַיִּקְרָ֨א אָכִ֜ישׁ אֶל־דָּוִ֗ד וַיֹּ֣אמֶר אֵ֠לָיו חַי־יְהוָ֞ה כִּי־יָשָׁ֣ר אַתָּ֗ה וְט֣וֹב בְּ֠עֵינַי צֵאתְךָ֨ וּבֹאֲךָ֤ אִתִּי֙ בַּֽמַּחֲנֶ֔ה כִּ֠י לֹֽא־מָצָ֤אתִֽי בְךָ֙ רָעָ֔ה מִיּ֛וֹם בֹּאֲךָ֥ אֵלַ֖י עַד־הַיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה וּבְעֵינֵ֥י הַסְּרָנִ֖ים לֹֽא־ט֥וֹב אָֽתָּה׃ 7 וְעַתָּ֥ה שׁ֖וּב וְלֵ֣ךְ בְּשָׁל֑וֹם וְלֹֽא־תַעֲשֶׂ֣ה רָ֔ע בְּעֵינֵ֖י סַרְנֵ֥י פְלִשְׁתִּֽים׃   ס 8 וַיֹּ֨אמֶר דָּוִ֜ד אֶל־אָכִ֗ישׁ כִּ֣י מֶ֤ה עָשִׂ֙יתִי֙ וּמַה־מָּצָ֣אתָ בְעַבְדְּךָ֔ מִיּוֹם֙ אֲשֶׁ֣ר הָיִ֣יתִי לְפָנֶ֔יךָ עַ֖ד הַיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה כִּ֣י לֹ֤א אָבוֹא֙ וְנִלְחַ֔מְתִּי בְּאֹיְבֵ֖י אֲדֹנִ֥י הַמֶּֽלֶךְ׃ 9 וַיַּ֣עַן אָכִישׁ֮ וַיֹּ֣אמֶר אֶל־דָּוִד֒ יָדַ֕עְתִּי כִּ֣י ט֥וֹב אַתָּ֛ה בְּעֵינַ֖י כְּמַלְאַ֣ךְ אֱלֹהִ֑ים אַ֣ךְ שָׂרֵ֤י פְלִשְׁתִּים֙ אָֽמְר֔וּ לֹֽא־יַעֲלֶ֥ה עִמָּ֖נוּ בַּמִּלְחָמָֽה׃ 10 וְעַתָּה֙ הַשְׁכֵּ֣ם בַּבֹּ֔קֶר וְעַבְדֵ֥י אֲדֹנֶ֖יךָ אֲשֶׁר־בָּ֣אוּ אִתָּ֑ךְ וְהִשְׁכַּמְתֶּ֣ם בַּבֹּ֔קֶר וְא֥וֹר לָכֶ֖ם וָלֵֽכוּ׃ 11 וַיַּשְׁכֵּ֨ם דָּוִ֜ד ה֤וּא וַֽאֲנָשָׁיו֙ לָלֶ֣כֶת בַּבֹּ֔קֶר לָשׁ֖וּב אֶל־אֶ֣רֶץ פְּלִשְׁתִּ֑ים וּפְלִשְׁתִּ֖ים עָל֥וּ יִזְרְעֶֽאל׃   ס