אידיש
1
האָט מען אָנגעזאָגט דָוִדן, אַזױ צו זאָגן: זע, די פּלשתּים האַלטן מלחמה אױף קעִילֶה, און זײ רױבן די שײַערן.
2
האָט דוד געפֿרעגט בײַ גאָט, אַזױ צו זאָגן: זאָל איך גײן, און שלאָגן די דאָזיקע פּלשתּים? האָט גאָט געזאָגט צו דָוִדן: גײ, און זאָלסט שלאָגן די פּלשתּים, און העלפֿן קעִילֶה.
3
האָבן די מענטשן פֿון דָוִדן צו אים געזאָגט: זע, דאָ אין יהוּדה זײַנען מיר אין מורא, הײַנט װי שױן אַז מיר װעלן גײן קײן קעִילֶה, אַקעגן די רײען פֿון די פּלשתּים?
4
האָט דוד װידער געפֿרעגט בײַ גאָט, און גאָט האָט אים געענטפֿערט און געזאָגט: שטײ אױף, נידער אַראָפּ קײן קעִילֶה, װאָרום איך גיב די פּלשתּים אין דײַן האַנט.
5
איז געגאַנגען דוד און זײַנע מענטשן קײן קעִילֶה, און האָט מלחמה געהאַלטן אױף די פּלשתּים, און אַװעקגעפֿירט זײערע פֿי, און געשלאָגן צװישן זײ אַ גרױסן שלאַק. און דוד האָט געהאָלפֿן די באַװױנער פֿון קעִילֶה.
6
און עס איז געװען, אַז אבֿיתר דער זון פֿון אַחימֶלֶכן איז אַנטלאָפֿן צו דָוִדן קײן קעִילֶה, האָט ער אַראָפּגענידערט מיטן אפֿוד אין זײַן האַנט.
7
איז אָנגעזאָגט געװאָרן שָאולן, אַז דוד איז געקומען קײן קעִילֶה, און שָאול האָט געזאָגט: גאָט האָט אים איבערגעענטפֿערט אין מײַן האַנט, װאָרום ער האָט זיך אַלײן אײַנגעשלאָסן דורך קומען אין אַ שטאָט מיט טירן און ריגלען.
8
און שָאול האָט צונױפֿגערופֿן דאָס גאַנצע פֿאָלק אױף מלחמה, צו נידערן אױף קעִילֶה, צו לעגערן אױף דָוִדן און אױף זײַנע מענטשן.
9
האָט דוד זיך דערװוּסט, אַז שָאול טראַכט קעגן אים שלעכט, און ער האָט געזאָגט צו אבֿיתר דעם כּהן: גענען דעם אפֿוד.
10
און דוד האָט געזאָגט: יהוה דו גאָט פֿון ישׂראל, הערן האָט געהערט דײַן קנעכט, אַז שָאול װיל קומען קײן קעִילֶה, צו צעשטערן די שטאָט פֿון מײַנעט װעגן.
11
װעלן די מענער פֿון קעִילֶה מיך איבערענטפֿערן אין זײַן האַנט? װעט שָאול אַראָפּנידערן, אַזױ װי דײַן קנעכט האָט געהערט? יהוה דו גאָט פֿון ישׂראל, זאָג, איך בעט דיך, צו דײַן קנעכט. האָט גאָט געזאָגט: ער װעט אַראָפּנידערן.
12
האָט דוד געזאָגט: װעלן די מענער פֿון קעִילֶה איבערענטפֿערן מיך און מײַנע מענטשן אין דער האַנט פֿון שָאולן? האָט גאָט געזאָגט: זײ װעלן איבערענטפֿערן.
13
איז דוד אױפֿגעשטאַנען מיט זײַנע מענטשן, אַרום זעקס הונדערט מאַן, און זײ זײַנען אַרױס פֿון קעִילֶה, און זײַנען געגאַנגען װוּ זײ האָט זיך געמאַכט. איז שָאולן אָנגעזאָגט געװאָרן, אַז דוד איז אַנטרונען געװאָרן פֿון קעִילֶה; און ער האָט זיך פֿאַרמיטן פֿון אַרױסצוגײן.
14
און דוד איז געזעסן אין מדבר, אין די פֿעסטונגען; און ער איז געזעסן אױפֿן באַרג אין מדבר זיף. און שָאול האָט אַלע טאָג געזוכט, אָבער גאָט האָט אים ניט געגעבן אין זײַן האַנט.
15
און דוד האָט געזען, אַז שָאול איז אַרױסגעגאַנגען זוכן זײַן לעבן; און דוד איז געװען אין מדבר זיף, אין חוֹרשָה.
16
און יהונתן דער זון פֿון שָאולן איז אױפֿגעשטאַנען, און איז געגאַנגען צו דָוִדן קײן חוֹרשָה, און ער האָט געשטאַרקט זײַן האַנט אין גאָט.
17
און ער האָט צו אים געזאָגט: זאָלסט ניט מורא האָבן, װאָרום די האַנט פֿון מײַן פֿאָטער שָאולן װעט דיך ניט געפֿינען, און דו װעסט קיניגן איבער ישׂראל, און איך װעל פֿאַר דיר זײַן פֿאַר אַ שֵני-למלך; און אױך מײַן פֿאָטער שָאול װײס דאָס.
18
און זײ האָבן בײדע געשלאָסן אַ בונד פֿאַר גאָט; און דוד איז געבליבן אין חוֹרשָה, און יהונתן איז אַװעקגעגאַנגען צו זײַן הױז.
19
און די זיפֿער זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען צו שָאולן קײן גִבֿעָה, אַזױ צו זאָגן: פֿאַר װאָר, דוד באַהאַלט זיך בײַ אונדז אין די פֿעסטונגען אין חוֹרשָה אױפֿן בערגל חַכילֶה װאָס רעכטס פֿון ישימוֹן.
20
און אַצונד, מלך, װען נאָר דײַן האַרץ געלוסט אַראָפּצונידערן, נידער אַראָפּ, און אױף אונדז איז אים איבערצוענטפֿערן אין דער האַנט פֿון מלך.
21
האָט שָאול געזאָגט: געבענטשט זאָלט איר זײַן פֿון גאָט, װאָס האָט איר אײַך דערבאַרימט אױף מיר.
22
גײט, איך בעט אײַך, פּאַסט װידער אױף, און װערט געװאָר, און מערקט זײַן אָרט װוּ זײַן פֿוס איז, װער עס האָט אים דאָרטן געזען; װאָרום מע האָט מיר געזאָגט, ער איז זײער ליסטיק.
23
דרום זעט, און װערט געװאָר אַלע באַהעלטענישן װאָס ער באַהאַלט זיך דאָרטן, און איר זאָלט זיך אומקערן צו מיר מיט זיכערן, און איך װעל גײן מיט אײַך; און עס װעט זײַן, אױב ער איז אין לאַנד, װעל איך אים אַרומזוכן צװישן אַלע טױזנטן פֿון יהוּדה.
24
זײַנען זײ אױפֿגעשטאַנען, און זײַנען געגאַנגען קײן זיף פֿאַרױס פֿאַר שָאולן. און דוד און זײַנע מענטשן זײַנען געװען אין מדבר מעון, אין דעם פּלױן, רעכטס פֿון ישימוֹן.
25
און װי שָאול און זײַנע מענטשן זײַנען געגאַנגען זוכן, אַזױ האָט מען אָנגעזאָגט דָוִדן, און ער האָט אַראָפּגענידערט צום פֿעלדז, און האָט זיך באַזעצט אין מדבר מעון. האָט שָאול דערהערט, און ער האָט נאָכגעיאָגט דָוִדן אין מדבר מעון.
26
און שָאול איז געגאַנגען פֿון דער זײַט באַרג, און דוד און זײַנע מענטשן פֿון דער אַנדער זײַט באַרג; און דוד האָט זיך געאײַלט אַװעקצוגײן פֿון שָאולן, און שָאול און זײַנע מענטשן האָבן אַרומגערינגלט דָוִדן און זײַנע מענטשן זײ צו כאַפּן.
27
איז אָנגעקומען אַ שָלִיח צו שָאולן, אַזױ צו זאָגן: אײַל זיך און קום, װאָרום די פּלשתּים זײַנען אָנגעפֿאַלן אױפֿן לאַנד.
28
האָט שָאול זיך אומגעקערט פֿון נאָכיאָגן דָוִדן, און ער איז געגאַנגען אַקעגן די פּלשתּים. דעריבער האָט מען גערופֿן יענעם אָרט סלַע-הַמַחלקות.