Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און שָאול האָט גערעדט צו יונָתן זײַן זון און צו אַלע קנעכט, צו טײטן דָוִדן; אָבער יהוֹנָתָן דער זון פֿון שָאולן האָט זײער געגאַרט דָוִדן. 2 און יהוֹנָתָן האָט דערצײלט דָוִדן, אַזױ צו זאָגן: מײַן פֿאָטער שָאול זוכט דיך צו טײטן. און אַצונד, איך בעט דיך, זײַ אָפּגעהיט אין דער פֿרי, און זאָלסט זיצן אין פֿאַרבאָרגעניש און זיך באַהאַלטן. 3 און איך װעל אַרױסגײן, און װעל שטײן לעבן מײַן פֿאָטער אױף דעם פֿעלד װאָס דו ביסט דאָרטן. און איך װעל רעדן װעגן דיר צו מײַן פֿאָטער, און אַז איך װעל װאָס מערקן, װעל איך דיר זאָגן. 4 און יהוֹנָתָן האָט גערעדט גוטס אױף דָוִדן צו זײַן פֿאָטער שָאולן, און ער האָט צו אים געזאָגט: זאָל דער מלך ניט זינדיקן אַקעגן זײַן קנעכט, אַקעגן דָוִדן, װײַל ער האָט אַקעגן דיר ניט געזינדיקט, און װײַל זײַנע טוּונגען זײַנען געװען זײער גוט פֿאַר דיר. 5 און ער האָט גענומען זײַן לעבן אין זײַן האַנט, און האָט געשלאָגן דעם פּלִשתּי, און גאָט האָט געטאָן אַ גרױסע ישועה פֿאַר גאַנץ ישׂראל; האָסט עס געזען, און האָסט זיך געפֿרײט. און פֿאַר װאָס זאָלסטו זיך פֿאַרזינדיקן אָן אומשולדיקן בלוט, צו טײטן דָוִדן אומזיסט? 6 האָט שָאול צוגעהערט צו דעם קָול פֿון יהוֹנָתָנען, און שָאול האָט געשװאָרן: אַזױ װי גאָט לעבט, אױב ער װעט געטײט װערן! 7 און יהוֹנָתָן האָט גערופֿן דָוִדן, און יהוֹנָתָן האָט אים דערצײלט אַלע די דאָזיקע װערטער. און יהוֹנָתָן האָט געבראַכט דָוִדן צו שָאולן, און ער איז געװען פֿאַר אים אַזױ װי נעכטן-אײערנעכטן. 8 און װידער געװאָרן אַ מלחמה, און דוד איז אַרױסגעגאַנגען, און האָט מלחמה געהאַלטן אַקעגן די פּלשתּים, און ער האָט געשלאָגן צװישן זײ אַ גרױסן שלאַק, און זײ זײַנען אַנטלאָפֿן פֿאַר אים. 9 און אַ בײזער גײַסט פֿון גאָט איז געקומען אױף שָאולן בעת ער איז געזעסן אין זײַן הױז מיט זײַן שפּיז אין זײַן האַנט; און דוד האָט געשפּילט מיט דער האַנט. 10 האָט שָאול געזוכט דורכצושטעכן דָוִדן מיטן שפּיז ביז אין װאַנט, אָבער ער האָט זיך אַרױסגעמאַכט פֿון שָאולן, און ער האָט אַרײַנגעשטאָכן דעם שפּיז אין װאַנט. און דוד איז אַנטלאָפֿן און איז אַנטרונען געװאָרן אין יענער נאַכט.
11 האָט שָאול געשיקט שלוחים צו דָוִדס הױז, אים צו היטן, און אים צו טײטן אין דער פֿרי. אָבער זײַן װײַב מִיכל האָט אָנגעזאָגט דָוִדן, אַזױ צו זאָגן: אױב דו ראַטעװעסט ניט דײַן נפֿש די נאַכט, װערסטו מאָרגן געטײט. 12 און מִיכל האָט אַראָפּגעלאָזט דָוִדן דורכן פֿענסטער, און ער איז אַװעק און איז אַנטלאָפֿן און אַנטרונען געװאָרן. 13 און מִיכל האָט גענומען דעם תּרפֿים, און אַרױפֿגעלײגט אױפֿן בעט, און אַ געשטריק פֿון ציגנהאָר האָט זי אים געלײגט צו קאָפּנס, און איבערגעדעקט מיט אַ בגד. 14 און אַז שָאול האָט געשיקט שלוחים צו נעמען דָוִדן, האָט זי געזאָגט: ער איז קראַנק.
15 האָט שָאול געשיקט שלוחים צו זען דָוִדן, אַזױ צו זאָגן: ברענגט אים אַרױף מיטן בעט צו מיר, אים צו טײטן. 16 זײַנען די שלוחים געקומען, ערשט דער תּרפֿים איז אױפֿן בעט, און דאָס געשטריק פֿון ציגהאָר אים צוקאָפּנס. 17 האָט שָאול געזאָגט צו מיכלען: פֿאַר װאָס האָסטו מיך אַזױ אָפּגענאַרט, און האָסט אַװעקגעלאָזט מײַן שׂונא, און ער איז אַנטרונען געװאָרן? האָט מִיכל געזאָגט צו שָאולן: ער האָט צו מיר געזאָגט: לאָז מיך אַװעק, נאָך װאָס זאָל איך דיך טײטן? 18 און דוד איז אַנטלאָפֿן און אַנטרונען געװאָרן, און ער איז געקומען צו שמואלן קײן רמה, און האָט אים דערצײלט אַלץ װאָס שָאול האָט אים געטאָן. און ער און שמואל זײַנען געגאַנגען און האָבן זיך באַזעצט אין נָיוֹת. 19 איז אָנגעזאָגט געװאָרן שָאולן, אַזױ צו זאָגן: זע, דוד איז אין נָיוֹת אין רמה. 20 און שָאול האָט געשיקט שלוחים צו נעמען דָוִדן. האָבן זײ געזען דאָס געזעמל נבֿיאים נבֿיאות זאָגן, און שמואל שטײט געשטעלט איבער זײ; און דער גײַסט פֿון גאָט איז געװען אױף די שלוחים פֿון שָאולן, און זײ אױך האָבן נבֿיאות געזאָגט. 21 האָט מען אָנגעזאָגט שָאולן, און ער האָט געשיקט אַנדערע שלוחים. האָבן זײ אױך נבֿיאות געזאָגט. האָט שָאול װידער געשיקט דריטע שלוחים, און זײ אױך האָבן נבֿיאות געזאָגט. 22 איז ער אױך געגאַנגען קײן רמה, און ער איז געקומען ביז דער גרױסער גרוב װאָס אין שֵׂכוּ, און האָט זיך נאָכגעפֿרעגט און געזאָגט: װוּ זײַנען שמואל און דוד? האָט מען אים געזאָגט: אָן, אין נָיוֹת אין רמה. 23 איז ער אַװעק אַהין קײן נָיוֹת אין רמה, און אױך אױף אים איז געװען דער גײַסט פֿון גאָט, און ער איז געגאַנגען און גײענדיק נבֿיאות געזאָגט, ביז ער איז געקומען קײן נָיוֹת אין רמה. 24 און ער אױך האָט אױסגעטאָן זײַנע קלײדער, און ער אױך האָט נבֿיאות געזאָגט פֿאַר שמואלן, און איז געלעגן אַ נאַקעטער יענעם גאַנצן טאָג, און די גאַנצע נאַכט. דעריבער זאָגט מען: איז אױך שָאול צװישן די נבֿיאים?
עברית
1 וַיְדַבֵּ֣ר שָׁא֗וּל אֶל־יוֹנָתָ֤ן בְּנוֹ֙ וְאֶל־כָּל־עֲבָדָ֔יו לְהָמִ֖ית אֶת־דָּוִ֑ד וִיהֽוֹנָתָן֙ בֶּן־שָׁא֔וּל חָפֵ֥ץ בְּדָוִ֖ד מְאֹֽד׃ 2 וַיַּגֵּ֤ד יְהוֹנָתָן֙ לְדָוִ֣ד לֵאמֹ֔ר מְבַקֵּ֛שׁ שָׁא֥וּל אָבִ֖י לַהֲמִיתֶ֑ךָ וְעַתָּה֙ הִשָּֽׁמֶר־נָ֣א בַבֹּ֔קֶר וְיָשַׁבְתָּ֥ בַסֵּ֖תֶר וְנַחְבֵּֽאתָ׃ 3 וַאֲנִ֨י אֵצֵ֜א וְעָמַדְתִּ֣י לְיַד־אָבִ֗י בַּשָּׂדֶה֙ אֲשֶׁ֣ר אַתָּ֣ה שָׁ֔ם וַאֲנִ֕י אֲדַבֵּ֥ר בְּךָ֖ אֶל־אָבִ֑י וְרָאִ֥יתִי מָ֖ה וְהִגַּ֥דְתִּי לָֽךְ׃   ס 4 וַיְדַבֵּ֨ר יְהוֹנָתָ֤ן בְּדָוִד֙ ט֔וֹב אֶל־שָׁא֖וּל אָבִ֑יו וַיֹּ֣אמֶר אֵ֠לָיו אַל־יֶחֱטָ֨א הַמֶּ֜לֶךְ בְּעַבְדּ֣וֹ בְדָוִ֗ד כִּ֣י ל֤וֹא חָטָא֙ לָ֔ךְ וְכִ֥י מַעֲשָׂ֖יו טוֹב־לְךָ֥ מְאֹֽד׃ 5 וַיָּשֶׂם֩ אֶת־נַפְשׁ֨וֹ בְכַפּ֜וֹ וַיַּ֣ךְ אֶת־הַפְּלִשְׁתִּ֗י וַיַּ֨עַשׂ יְהוָ֜ה תְּשׁוּעָ֤ה גְדוֹלָה֙ לְכָל־יִשְׂרָאֵ֔ל רָאִ֖יתָ וַתִּשְׂמָ֑ח וְלָ֤מָּה תֶֽחֱטָא֙ בְּדָ֣ם נָקִ֔י לְהָמִ֥ית אֶת־דָּוִ֖ד חִנָּֽם׃ 6 וַיִּשְׁמַ֥ע שָׁא֖וּל בְּק֣וֹל יְהוֹנָתָ֑ן וַיִּשָּׁבַ֣ע שָׁא֔וּל חַי־יְהוָ֖ה אִם־יוּמָֽת׃ 7 וַיִּקְרָ֤א יְהוֹנָתָן֙ לְדָוִ֔ד וַיַּגֶּד־לוֹ֙ יְה֣וֹנָתָ֔ן אֵ֥ת כָּל־הַדְּבָרִ֖ים הָאֵ֑לֶּה וַיָּבֵ֨א יְהוֹנָתָ֤ן אֶת־דָּוִד֙ אֶל־שָׁא֔וּל וַיְהִ֥י לְפָנָ֖יו כְּאֶתְמ֥וֹל שִׁלְשֽׁוֹם׃   ס 8 וַתּ֥וֹסֶף הַמִּלְחָמָ֖ה לִֽהְי֑וֹת וַיֵּצֵ֨א דָוִ֜ד וַיִּלָּ֣חֶם בַּפְּלִשְׁתִּ֗ים וַיַּ֤ךְ בָּהֶם֙ מַכָּ֣ה גְדוֹלָ֔ה וַיָּנֻ֖סוּ מִפָּנָֽיו׃ 9 וַתְּהִי֩ ר֨וּחַ יְהוָ֤ה רָעָה֙ אֶל־שָׁא֔וּל וְהוּא֙ בְּבֵית֣וֹ יוֹשֵׁ֔ב וַחֲנִית֖וֹ בְּיָד֑וֹ וְדָוִ֖ד מְנַגֵּ֥ן בְּיָֽד׃ 10 וַיְבַקֵּ֨שׁ שָׁא֜וּל לְהַכּ֤וֹת בַּֽחֲנִית֙ בְּדָוִ֣ד וּבַקִּ֔יר וַיִּפְטַר֙ מִפְּנֵ֣י שָׁא֔וּל וַיַּ֥ךְ אֶֽת־הַחֲנִ֖ית בַּקִּ֑יר וְדָוִ֛ד נָ֥ס וַיִּמָּלֵ֖ט בַּלַּ֥יְלָה הֽוּא׃   פ
11 וַיִּשְׁלַח֩ שָׁא֨וּל מַלְאָכִ֜ים אֶל־בֵּ֤ית דָּוִד֙ לְשָׁמְר֔וֹ וְלַהֲמִית֖וֹ בַּבֹּ֑קֶר וַתַּגֵּ֣ד לְדָוִ֗ד מִיכַ֤ל אִשְׁתּוֹ֙ לֵאמֹ֔ר אִם־אֵ֨ינְךָ֜ מְמַלֵּ֤ט אֶֽת־נַפְשְׁךָ֙ הַלַּ֔יְלָה מָחָ֖ר אַתָּ֥ה מוּמָֽת׃ 12 וַתֹּ֧רֶד מִיכַ֛ל אֶת־דָּוִ֖ד בְּעַ֣ד הַחַלּ֑וֹן וַיֵּ֥לֶךְ וַיִּבְרַ֖ח וַיִּמָּלֵֽט׃ 13 וַתִּקַּ֨ח מִיכַ֜ל אֶת־הַתְּרָפִ֗ים וַתָּ֙שֶׂם֙ אֶל־הַמִּטָּ֔ה וְאֵת֙ כְּבִ֣יר הָֽעִזִּ֔ים שָׂ֖מָה מְרַֽאֲשֹׁתָ֑יו וַתְּכַ֖ס בַּבָּֽגֶד׃   ס 14 וַיִּשְׁלַ֥ח שָׁא֛וּל מַלְאָכִ֖ים לָקַ֣חַת אֶת־דָּוִ֑ד וַתֹּ֖אמֶר חֹלֶ֥ה הֽוּא׃   פ
15 וַיִּשְׁלַ֤ח שָׁאוּל֙ אֶת־הַמַּלְאָכִ֔ים לִרְא֥וֹת אֶת־דָּוִ֖ד לֵאמֹ֑ר הַעֲל֨וּ אֹת֧וֹ בַמִּטָּ֛ה אֵלַ֖י לַהֲמִתֽוֹ׃ 16 וַיָּבֹ֙אוּ֙ הַמַּלְאָכִ֔ים וְהִנֵּ֥ה הַתְּרָפִ֖ים אֶל־הַמִּטָּ֑ה וּכְבִ֥יר הָעִזִּ֖ים מְרַאֲשֹׁתָֽיו׃ 17 וַיֹּ֨אמֶר שָׁא֜וּל אֶל־מִיכַ֗ל לָ֤מָּה כָּ֙כָה֙ רִמִּיתִ֔נִי וַתְּשַׁלְּחִ֥י אֶת־אֹיְבִ֖י וַיִּמָּלֵ֑ט וַתֹּ֤אמֶר מִיכַל֙ אֶל־שָׁא֔וּל הוּא־אָמַ֥ר אֵלַ֛י שַׁלְּחִ֖נִי לָמָ֥ה אֲמִיתֵֽךְ׃ 18 וְדָוִ֨ד בָּרַ֜ח וַיִּמָּלֵ֗ט וַיָּבֹ֤א אֶל־שְׁמוּאֵל֙ הָרָמָ֔תָה וַיַּ֨גֶּד־ל֔וֹ אֵ֛ת כָּל־אֲשֶׁ֥ר עָֽשָׂה־ל֖וֹ שָׁא֑וּל וַיֵּ֤לֶךְ הוּא֙ וּשְׁמוּאֵ֔ל וַיֵּשְׁב֖וּ בנוית 19 וַיֻּגַּ֥ד לְשָׁא֖וּל לֵאמֹ֑ר הִנֵּ֣ה דָוִ֔ד בנוית בָּרָמָֽה׃ 20 וַיִּשְׁלַ֨ח שָׁא֣וּל מַלְאָכִים֮ לָקַ֣חַת אֶת־דָּוִד֒ וַיַּ֗רְא אֶֽת־לַהֲקַ֤ת הַנְּבִיאִים֙ נִבְּאִ֔ים וּשְׁמוּאֵ֕ל עֹמֵ֥ד נִצָּ֖ב עֲלֵיהֶ֑ם וַתְּהִ֞י עַֽל־מַלְאֲכֵ֤י שָׁאוּל֙ ר֣וּחַ אֱלֹהִ֔ים וַיִּֽתְנַבְּא֖וּ גַּם־הֵֽמָּה׃ 21 וַיַּגִּ֣דוּ לְשָׁא֗וּל וַיִּשְׁלַח֙ מַלְאָכִ֣ים אֲחֵרִ֔ים וַיִּֽתְנַבְּא֖וּ גַּם־הֵ֑מָּה וַיֹּ֣סֶף שָׁא֗וּל וַיִּשְׁלַח֙ מַלְאָכִ֣ים שְׁלִשִׁ֔ים וַיִּֽתְנַבְּא֖וּ גַּם־הֵֽמָּה׃ 22 וַיֵּ֨לֶךְ גַּם־ה֜וּא הָרָמָ֗תָה וַיָּבֹא֙ עַד־בּ֤וֹר הַגָּדוֹל֙ אֲשֶׁ֣ר בַּשֶּׂ֔כוּ וַיִּשְׁאַ֣ל וַיֹּ֔אמֶר אֵיפֹ֥ה שְׁמוּאֵ֖ל וְדָוִ֑ד וַיֹּ֕אמֶר הִנֵּ֖ה בנוית בָּרָמָֽה׃ 23 וַיֵּ֣לֶךְ שָׁ֔ם אֶל־נוית בָּרָמָ֑ה וַתְּהִי֩ עָלָ֨יו גַּם־ה֜וּא ר֣וּחַ אֱלֹהִ֗ים וַיֵּ֤לֶךְ הָלוֹךְ֙ וַיִּתְנַבֵּ֔א עַד־בֹּא֖וֹ בנוית בָּרָמָֽה׃ 24 וַיִּפְשַׁ֨ט גַּם־ה֜וּא בְּגָדָ֗יו וַיִּתְנַבֵּ֤א גַם־הוּא֙ לִפְנֵ֣י שְׁמוּאֵ֔ל וַיִּפֹּ֣ל עָרֹ֔ם כָּל־הַיּ֥וֹם הַה֖וּא וְכָל־הַלָּ֑יְלָה עַל־כֵּן֙ יֹֽאמְר֔וּ הֲגַ֥ם שָׁא֖וּל בַּנְּבִיאִֽם׃   פ