Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט געזאָגט צו שמואלן: ביז װאַנען װעסטו טרױערן װעגן שָאולן, אַז איך האָב אים פֿאַראַכט פֿון צו קיניגן איבער ישׂראל? פֿיל אָן דײַן האָרן מיט אײל, און קום איך װעל דיך שיקן צו יִשַין פֿון בֵית-לֶחֶם, װאָרום איך האָב מיר געזען אַ מלך צװישן זײַנע זין. 2 האָט שמואל געזאָגט: װי קען איך גײן? אַז שָאול װעט הערן, װעט ער מיך הרגען. האָט גאָט געזאָגט: אַ יונגע קו װעסטו נעמען מיט זיך, און װעסט זאָגן: צו שלאַכטן צו גאָט בין איך געקומען. 3 און װעסט פֿאַררופֿן יִשַין צום שלאַכטאָפּפֿער, און איך װעל דיך לאָזן װיסן װאָס דו זאָלסט טאָן; און װעסט מיר זאַלבן דעם װאָס איך װעל דיר זאָגן. 4 האָט שמואל געטאָן װאָס גאָט האָט געהײסן, און ער איז געקומען קײן בֵית-לֶחֶם. און די עלטסטע פֿון שטאָט האָבן געאײַלט אים אַנטקעגן, און געזאָגט: פֿריד צו דײַן קומען! 5 האָט ער געזאָגט: פֿריד! צו שלאַכטן צו גאָט בין איך געקומען. הײליקט אײַך, און איר װעט קומען מיט מיר צום שלאַכטאָפּפֿער. און ער האָט געהײסן יִשַין און זײַנע זין זיך הײליקן, און האָט זײ פֿאַררופֿן צום שלאַכטאָפּפֿער. 6 און עס איז געװען, װי זײ זײַנען געקומען, אַזױ האָט ער דערזען אֶליִאָבֿן, און ער האָט געזאָגט: פֿאַר װאָר, אַנטקעגן גאָט איז זײַן געזאַלבטער. 7 האָט גאָט געזאָגט צו שמואלן: זאָלסט ניט קוקן אױף זײַן אױסזען, און אױף זײַן הױכן װוּקס, װאָרום איך װיל אים ניט; װאָרום עס איז ניט װי דער מענטש זעט; װײַל דער מענטש זעט נאָכן אָנבליק, אָבער גאָט זעט נאָכן האַרצן. 8 האָט יִשַי גערופֿן אַבֿינָדֶבֿן, און האָט אים פֿאַרבײַגעפֿירט פֿאַר שמואלן, אָבער ער האָט געזאָגט: אױך דעם דאָזיקן האָט גאָט ניט אױסדערװײלט. 9 האָט יִשַי פֿאַרבײַגעפֿירט שַמָהן, אָבער ער האָט געזאָגט: אױך דעם דאָזיקן האָט גאָט ניט אױסדערװײלט. 10 אַזױ האָט יִשַי פֿאַרבײַגעפֿירט זיבן פֿון זײַנע זין פֿאַר שמואלן, און שמואל האָט געזאָגט צו יִשַין: גאָט האָט ניט אױסדערװײלט די דאָזיקע. 11 און שמואל האָט געזאָגט צו יִשַין: געענדיקט די יונגען? האָט ער געזאָגט: עס איז נאָך געבליבן דער קלענסטער; און אָט איז ער אַ פּאַסטוך בײַ די שאָף. האָט שמואל געזאָגט צו יִשַין: שיק און ברענג אים; װאָרום מיר װעלן זיך ניט זעצן, ביז ער קומט אַהער. 12 האָט ער געשיקט און אים געבראַכט. און ער איז געװען אַ גערױטלטער, מיט שײנע אױגן און אַ פֿײַנעם אױסזען. און גאָט האָט געזאָגט: שטײ אױף, זאַלב אים, װאָרום ער איז דאָס.
13 האָט שמואל גענומען דעם האָרן מיט אײל, און האָט אים געזאַלבט אין מיטן זײַנע ברידער. און דער גײַסט פֿון גאָט איז געקומען אױף דָוִדן פֿון יענעם טאָג אָן און װײַטער. און שמואל איז אױפֿגעשטאַנען, און איז אַװעקגעגאַנגען קײן רמה. 14 און דער גײַסט פֿון גאָט האָט זיך אָפּגעטאָן פֿון שָאולן און אים האָט געשראָקן אַ בײזער גײַסט פֿון גאָט. 15 האָבן שאָולס קנעכט צו אים געזאָגט: זע נאָר: אַ בײזער גײַסט פֿון גאָט שרעקט דיך. 16 זאָל אַקאָרשט אונדזער האַר הײסן דײַנע קנעכט װאָס פֿאַר דיר, זײ זאָלן אױפֿזוכן אַ מאַן װאָס קען שפּילן אױף אַ האַרף; און עס װעט זײַן, װי דער בײזער גײַסט פֿון גאָט איז אױף דיר, אַזױ װעט ער שפּילן מיט זײַן האַנט, און דיר װעט בעסער װערן.
17 האָט שָאול געזאָגט צו זײַנע קנעכט: זעט אַקאָרשט פֿאַר מיר אַ מאַן װאָס שפּילט גוט, און איר זאָלט אים ברענגען צו מיר. 18 האָט זיך אָפּגערופֿן אײנער פֿון די יונגען, און האָט געזאָגט: אָט האָב איך געזען אַ זון בײַ יִשַין פֿון בֵית-לֶחֶם, װאָס קען שפּילן, און איז אַ העלדישער גִבור און אַ מענטש פֿון מלחמה, און פֿאַרשטײט אַ זאַך, און איז אַ מענטש מיט אַ געשטאַלט, און גאָט איז מיט אים. 19 האָט שָאול געשיקט שלוחים צו יִשַין, און אָנגעזאָגט: שיק צו מיר דײַן זון דָוִדן װאָס בײַ די שאָף. 20 האָט יִשַי גענומען אַן אײזל מיט ברױט און אַ לאָגל װײַן, און אײן ציגנבעקל, און געשיקט דורך דער האַנט פֿון זײַן זון דָוִדן צו שָאולן. 21 און דוד איז געקומען צו שָאולן, און איז געשטאַנען פֿאַר אים; און ער האָט אים זײער ליב געקריגן, און ער איז אים געװאָרן אַ װאַפֿנטרעגער. 22 און שָאול האָט געשיקט צו יִשַין, אַזױ צו זאָגן: זאָל, איך בעט דיך, דוד שטײן פֿאַר מיר, װאָרום ער האָט געפֿונען חן אין מײַנע אױגן. 23 און עס איז געװען, װי דער [בײזער] גײַסט פֿון גאָט איז געװען אױף שָאולן, אַזױ פֿלעגט דוד נעמען די האַרף און שפּילן מיט זײַן האַנט, און שָאולן פֿלעגט אָפּגײן, און אים פֿלעגט בעסער װערן, און דער בײזער גײַסט פֿלעגט זיך אָפּטאָן פֿון אים.
עברית
1 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֶל־שְׁמוּאֵ֗ל עַד־מָתַי֙ אַתָּה֙ מִתְאַבֵּ֣ל אֶל־שָׁא֔וּל וַאֲנִ֣י מְאַסְתִּ֔יו מִמְּלֹ֖ךְ עַל־יִשְׂרָאֵ֑ל מַלֵּ֨א קַרְנְךָ֜ שֶׁ֗מֶן וְלֵ֤ךְ אֶֽשְׁלָחֲךָ֙ אֶל־יִשַׁ֣י בֵּֽית־הַלַּחְמִ֔י כִּֽי־רָאִ֧יתִי בְּבָנָ֛יו לִ֖י מֶֽלֶךְ׃ 2 וַיֹּ֤אמֶר שְׁמוּאֵל֙ אֵ֣יךְ אֵלֵ֔ךְ וְשָׁמַ֥ע שָׁא֖וּל וַהֲרָגָ֑נִי   ס וַיֹּ֣אמֶר יְהוָ֗ה עֶגְלַ֤ת בָּקָר֙ תִּקַּ֣ח בְּיָדֶ֔ךָ וְאָ֣מַרְתָּ֔ לִזְבֹּ֥חַ לַֽיהוָ֖ה בָּֽאתִי׃ 3 וְקָרָ֥אתָ לְיִשַׁ֖י בַּזָּ֑בַח וְאָֽנֹכִ֗י אוֹדִֽיעֲךָ֙ אֵ֣ת אֲשֶֽׁר־תַּעֲשֶׂ֔ה וּמָשַׁחְתָּ֣ לִ֔י אֵ֥ת אֲשֶׁר־אֹמַ֖ר אֵלֶֽיךָ׃ 4 וַיַּ֣עַשׂ שְׁמוּאֵ֗ל אֵ֚ת אֲשֶׁ֣ר דִּבֶּ֣ר יְהוָ֔ה וַיָּבֹ֖א בֵּ֣ית לָ֑חֶם וַיֶּחֶרְד֞וּ זִקְנֵ֤י הָעִיר֙ לִקְרָאת֔וֹ וַיֹּ֖אמֶר שָׁלֹ֥ם בּוֹאֶֽךָ׃ 5 וַיֹּ֣אמֶר שָׁל֗וֹם לִזְבֹּ֤חַ לַֽיהוָה֙ בָּ֔אתִי הִֽתְקַדְּשׁ֔וּ וּבָאתֶ֥ם אִתִּ֖י בַּזָּ֑בַח וַיְקַדֵּ֤שׁ אֶת־יִשַׁי֙ וְאֶת־בָּנָ֔יו וַיִּקְרָ֥א לָהֶ֖ם לַזָּֽבַח׃ 6 וַיְהִ֣י בְּבוֹאָ֔ם וַיַּ֖רְא אֶת־אֱלִיאָ֑ב וַיֹּ֕אמֶר אַ֛ךְ נֶ֥גֶד יְהוָ֖ה מְשִׁיחֽוֹ׃ 7 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֶל־שְׁמוּאֵ֗ל אַל־תַּבֵּ֧ט אֶל־מַרְאֵ֛הוּ וְאֶל־גְּבֹ֥הַּ קוֹמָת֖וֹ כִּ֣י מְאַסְתִּ֑יהוּ כִּ֣י לֹ֗א אֲשֶׁ֤ר יִרְאֶה֙ הָאָדָ֔ם כִּ֤י הָֽאָדָם֙ יִרְאֶ֣ה לַעֵינַ֔יִם וַיהוָ֖ה יִרְאֶ֥ה לַלֵּבָֽב׃ 8 וַיִּקְרָ֤א יִשַׁי֙ אֶל־אֲבִ֣ינָדָ֔ב וַיַּעֲבִרֵ֖הוּ לִפְנֵ֣י שְׁמוּאֵ֑ל וַיֹּ֕אמֶר גַּם־בָּזֶ֖ה לֹֽא־בָחַ֥ר יְהוָֽה׃ 9 וַיַּעֲבֵ֥ר יִשַׁ֖י שַׁמָּ֑ה וַיֹּ֕אמֶר גַּם־בָּזֶ֖ה לֹא־בָחַ֥ר יְהוָֽה׃ 10 וַיַּעֲבֵ֥ר יִשַׁ֛י שִׁבְעַ֥ת בָּנָ֖יו לִפְנֵ֣י שְׁמוּאֵ֑ל וַיֹּ֤אמֶר שְׁמוּאֵל֙ אֶל־יִשַׁ֔י לֹא־בָחַ֥ר יְהוָ֖ה בָּאֵֽלֶּה׃ 11 וַיֹּ֨אמֶר שְׁמוּאֵ֣ל אֶל־יִשַׁי֮ הֲתַ֣מּוּ הַנְּעָרִים֒ וַיֹּ֗אמֶר ע֚וֹד שָׁאַ֣ר הַקָּטָ֔ן וְהִנֵּ֥ה רֹעֶ֖ה בַּצֹּ֑אן וַיֹּ֨אמֶר שְׁמוּאֵ֤ל אֶל־יִשַׁי֙ שִׁלְחָ֣ה וְקָחֶ֔נּוּ כִּ֥י לֹא־נָסֹ֖ב עַד־בֹּא֥וֹ פֹֽה׃ 12 וַיִּשְׁלַ֤ח וַיְבִיאֵ֙הוּ֙ וְה֣וּא אַדְמוֹנִ֔י עִם־יְפֵ֥ה עֵינַ֖יִם וְט֣וֹב רֹ֑אִי   פ וַיֹּ֧אמֶר יְהוָ֛ה ק֥וּם מְשָׁחֵ֖הוּ כִּֽי־זֶ֥ה הֽוּא׃
13 וַיִּקַּ֨ח שְׁמוּאֵ֜ל אֶת־קֶ֣רֶן הַשֶּׁ֗מֶן וַיִּמְשַׁ֣ח אֹתוֹ֮ בְּקֶ֣רֶב אֶחָיו֒ וַתִּצְלַ֤ח רֽוּחַ־יְהוָה֙ אֶל־דָּוִ֔ד מֵהַיּ֥וֹם הַה֖וּא וָמָ֑עְלָה וַיָּ֣קָם שְׁמוּאֵ֔ל וַיֵּ֖לֶךְ הָרָמָֽתָה׃   ס 14 וְר֧וּחַ יְהוָ֛ה סָ֖רָה מֵעִ֣ם שָׁא֑וּל וּבִֽעֲתַ֥תּוּ רֽוּחַ־רָעָ֖ה מֵאֵ֥ת יְהוָֽה׃ 15 וַיֹּאמְר֥וּ עַבְדֵֽי־שָׁא֖וּל אֵלָ֑יו הִנֵּה־נָ֧א רֽוּחַ־אֱלֹהִ֛ים רָעָ֖ה מְבַעִתֶּֽךָ׃ 16 יֹאמַר־נָ֤א אֲדֹנֵ֙נוּ֙ עֲבָדֶ֣יךָ לְפָנֶ֔יךָ יְבַקְשׁ֕וּ אִ֕ישׁ יֹדֵ֖עַ מְנַגֵּ֣ן בַּכִּנּ֑וֹר וְהָיָ֗ה בִּֽהְי֨וֹת עָלֶ֤יךָ רֽוּחַ־אֱלֹהִים֙ רָעָ֔ה וְנִגֵּ֥ן בְּיָד֖וֹ וְט֥וֹב לָֽךְ׃   פ
17 וַיֹּ֥אמֶר שָׁא֖וּל אֶל־עֲבָדָ֑יו רְאוּ־נָ֣א לִ֗י אִ֚ישׁ מֵיטִ֣יב לְנַגֵּ֔ן וַהֲבִיאוֹתֶ֖ם אֵלָֽי׃ 18 וַיַּעַן֩ אֶחָ֨ד מֵהַנְּעָרִ֜ים וַיֹּ֗אמֶר הִנֵּ֨ה רָאִ֜יתִי בֵּ֣ן לְיִשַׁי֮ בֵּ֣ית הַלַּחְמִי֒ יֹדֵ֣עַ נַ֠גֵּן וְגִבּ֨וֹר חַ֜יִל וְאִ֧ישׁ מִלְחָמָ֛ה וּנְב֥וֹן דָּבָ֖ר וְאִ֣ישׁ תֹּ֑אַר וַיהוָ֖ה עִמּֽוֹ׃ 19 וַיִּשְׁלַ֥ח שָׁא֛וּל מַלְאָכִ֖ים אֶל־יִשָׁ֑י וַיֹּ֕אמֶר שִׁלְחָ֥ה אֵלַ֛י אֶת־דָּוִ֥ד בִּנְךָ֖ אֲשֶׁ֥ר בַּצֹּֽאן׃ 20 וַיִּקַּ֨ח יִשַׁ֜י חֲמ֥וֹר לֶ֙חֶם֙ וְנֹ֣אד יַ֔יִן וּגְדִ֥י עִזִּ֖ים אֶחָ֑ד וַיִּשְׁלַ֛ח בְּיַד־דָּוִ֥ד בְּנ֖וֹ אֶל־שָׁאֽוּל׃ 21 וַיָּבֹ֤א דָוִד֙ אֶל־שָׁא֔וּל וַֽיַּעֲמֹ֖ד לְפָנָ֑יו וַיֶּאֱהָבֵ֣הֽוּ מְאֹ֔ד וַֽיְהִי־ל֖וֹ נֹשֵׂ֥א כֵלִֽים׃ 22 וַיִּשְׁלַ֣ח שָׁא֔וּל אֶל־יִשַׁ֖י לֵאמֹ֑ר יַעֲמָד־נָ֤א דָוִד֙ לְפָנַ֔י כִּֽי־מָ֥צָא חֵ֖ן בְּעֵינָֽי׃ 23 וְהָיָ֗ה בִּֽהְי֤וֹת רֽוּחַ־אֱלֹהִים֙ אֶל־שָׁא֔וּל וְלָקַ֥ח דָּוִ֛ד אֶת־הַכִּנּ֖וֹר וְנִגֵּ֣ן בְּיָד֑וֹ וְרָוַ֤ח לְשָׁאוּל֙ וְט֣וֹב ל֔וֹ וְסָ֥רָה מֵעָלָ֖יו ר֥וּחַ הָרָעָֽה׃   פ