Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און עס איז געװען אײן טאָג, האָט יונָתן דער זון פֿון שָאולן געזאָגט צו דעם יונג, זײַן װאַפֿנטרעגער: קום און לאָמיר אַריבערגײן צו דער װאַך פֿון די פּלשתּים װאָס אױף יענער זײַט; און זײַן פֿאָטער האָט ער ניט געזאָגט. 2 און שָאול איז געזעסן אין עק גִבֿעָה אונטער דעם מילגרױמבױם װאָס אין מִגרון; און דאָס פֿאָלק װאָס מיט אים איז געװען אַרום זעקס הונדערט מאַן. 3 און אַחִיה דער זון פֿון אַחיטובֿ דעם ברודער פֿון אי-כּבֿוד, דעם זון פֿון פּינחס, דעם זון פֿון עלי דעם כּהן פֿון גאָט אין שילו, האָט געטראָגן דעם אפֿוד. און דאָס פֿאָלק האָט ניט געװוּסט אַז יונָתן איז אַװעקגעגאַנגען. 4 און צװישן די איבערפֿאָרן װאָס יונָתן האָט געװאָלט אַריבערגײן צו דער װאַך פֿון די פּלשתּים, איז געװען אַ שפּיץ פֿעלדז פֿון דער זײַט און אַ שפּיץ פֿעלדז פֿון דער אַנדער זײַט, און דער נאָמען פֿון אײנעם איז געװען בוֹצֵץ, און דער נאָמען פֿון אַנדערן סֶנֶה. 5 אײן שפּיץ אױפֿגעשטעלט פֿון צפֿון אַקעגן מִכמָש, און אײנער פֿון דָרום אַקעגן גֶבֿע. 6 און יהונתן האָט געזאָגט צו דעם יונג, זײַן װאַפֿנטרעגער: קום און לאָמיר אַריבערגײן צו דער װאַך פֿון די דאָזיקע אומבאַשניטענע. אפֿשר װעט גאָט טאָן פֿאַר אונדז; װאָרום בײַ גאָט איז קײן אָפּהאַלט ניטאָ צו העלפֿן מיט פֿיל [מענטשן] אָדער מיט װינציק. 7 האָט זײַן װאַפֿנטרעגער צו אים געזאָגט: טו אַלץ װאָס אין דײַן האַרצן; פֿאַרקער זיך; זע, איך בין מיט דיר װי נאָך דײַן האַרצן. 8 האָט יונָתן געזאָגט: אָט גײען מיר אַריבער צו די מענטשן, און מיר װעלן זיך באַװײַזן צו זײ; 9 אױב זײ װעלן זאָגן צו אונדז אַזױ: האַרט אױס ביז מיר קומען-צו צו אײַך, װעלן מיר שטײן אױף אונדזער אָרט, און װעלן ניט אַרױפֿגײן צו זײ; 10 אױב אָבער זײ װעלן זאָגן אַזױ: קומט אַרױף צו אונדז, װעלן מיר אַרױפֿגײן, װאָרום גאָט האָט זײ געגעבן אין אונדזער האַנט. און דאָס װעט אונדז זײַן דער צײכן. 11 האָבן זײ זיך בײדע באַװיזן צו דער װאַך פֿון די פּלשתּים, און די פּלשתּים האָבן געזאָגט: אָן קומען די עִבֿרים אַרױס פֿון די לעכער װאָס זײ האָבן זיך דאָרטן באַהאַלטן. 12 און די מענטשן פֿון דער װאַך האָבן זיך אָפּגערופֿן צו יונָתן און זײַן װאַפֿנטרעגער, און האָבן געזאָגט: קומט אַרױף צו אונדז, און מיר װעלן אײַך עפּעס צו װיסן טאָן. האָט יונָתן געזאָגט צו זײַן װאַפֿנטרעגער: קום אַרױף נאָך מיר, װאָרום גאָט האָט זײ געגעבן אין דער האַנט פֿון ישׂראל.
13 און יונָתן האָט אַרױפֿגעקלעטערט אױף זײַנע הענט און אױף זײַנע פֿיס, און זײַן װאַפֿנטרעגער נאָך אים. און זײ זײַנען געפֿאַלן פֿאַר יונָתנען, און זײַן װאַפֿנטרעגער האָט געטײט הינטער אים. 14 און דער ערשטער שלאַק װאָס יונָתן און זײַן װאַפֿנטרעגער האָבן געשלאָגן, איז געװען אַרום צװאַנטיק מאַן, אין אַרום אַ האַלבער בײט פֿון אַן אַקער פֿעלד. 15 איז געװאָרן אַ ציטערניש אין לאַגער אױפֿן פֿעלד, און צװישן גאַנצן פֿאָלק; די װאַך און די פֿאַרװיסטער, אַפֿילו זײ האָבן געציטערט; און די ערד האָט זיך געטרײסלט, און עס איז געװאָרן אַ גאָטס ציטערניש. 16 און די װעכטער פֿון שָאולן אין גבֿעת-בנימין האָבן אַ קוק געטאָן, ערשט די מחנה צעקריכט און גײט אַהין און אַהער.
17 האָט שָאול געזאָגט צו דעם פֿאָלק װאָס מיט אים: צײלט אַקאָרשט נאָך, און זעט װער איז אַװעקגעגאַנגען פֿון אונדז. האָבן זײ נאָכגעצײלט, ערשט יונָתן און זײַן װאַפֿנטרעגער זײַנען ניטאָ. 18 האָט שָאול געזאָגט צו אַחִיהן: גענען דעם אָרון פֿון גאָט; װאָרום דער אָרון פֿון גאָט איז געװען אין יענעם טאָג מיט די קינדער פֿון ישׂראל. 19 און עס איז געװען, בעת שָאול האָט גערעדט מיט דעם כּהן, איז דער טומל װאָס אין לאַגער פֿון די פּלשתּים געװאָרן אַלץ גרעסער און גרעסער. האָט שָאול געזאָגט צום כּהן: צי צוריק דײַן האַנט.
20 און שָאול און דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס מיט אים האָבן זיך אײַנגעזאַמלט, און זײ זײַנען געקומען צו דער מלחמה, ערשט אײנעמס שװערד איז קעגן אַנדערן – זײער אַ גרױסע מהומה. 21 און די עִבֿרים װאָס זײַנען געװען מיט די פּלשתּים אַזױ װי נעכטן-אײערנעכטן, די װאָס זײַנען אַרױפֿגעקומען מיט זײ אין לאַגער רונד אַרום, זײ אױך זײַנען צוגעשטאַנען צו די ישׂראל װאָס מיט שָאולן און יונָתנען. 22 און אַלע מענער פֿון ישׂראל װאָס האָבן זיך באַהאַלטן אין דעם געבערג פֿון אפֿרַיִם, האָבן געהערט אַז די פּלשתּים זײַנען אַנטלאָפֿן, און זײ אױך האָבן זײ נאָכגעיאָגט אין דער מלחמה. 23 און גאָט האָט געהאָלפֿן ישׂראל אין יענעם טאָג. און די מלחמה איז אַװעק ביז אַריבער בית-אָון. 24 און די מענער פֿון ישׂראל זײַנען געװען פֿאַרקלעמט אין יענעם טאָג, אָבער שָאול האָט באַשװאָרן דאָס פֿאָלק, אַזױ צו זאָגן: פֿאַרשאָלטן דער מענטש װאָס װעט עסן שפּײַז ביזן אָװנט, װען איך װעל זיך האָבן נוקם געװען אָן מײַנע פֿײַנט! און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט ניט פֿאַרזוכט קײן שפּײַז. 25 און דאָס גאַנצע פֿאָלק איז געקומען אין װאַלד; און האָניק איז געװען אױפֿן פֿעלד. 26 און װי דאָס פֿאָלק איז געקומען אין װאַלד, ערשט אַ רינונג פֿון האָניק, אָבער קײנער האָט ניט צוגערירט זײַן האַנט צו זײַן מױל, װאָרום דאָס פֿאָלק האָט מורא געהאַט פֿאַר דער שבֿועה. 27 אָבער יונָתן האָט ניט געהערט װי זײַן פֿאָטער האָט באַשװאָרן דאָס פֿאָלק, און ער האָט אױסגעשטרעקט דעם שפּיץ פֿון דעם שטעקן װאָס אין זײַן האַנט, און האָט אים אײַנגעטונקט אין דעם האָניקסאָט, און צוגעקערט זײַן האַנט צו זײַן מױל, און זײַנע אױגן האָבן אױפֿגעלוכטן. 28 האָט זיך אָפּגערופֿן אַ מאַן פֿון פֿאָלק, און האָט געזאָגט: באַשװאָרן האָט דײַן פֿאָטער באַשװאָרן דאָס פֿאָלק, אַזױ צו זאָגן: פֿאַרשאָלטן דער מענטש װאָס װעט הײַנט עסן שפּײַז! דרום איז דאָס פֿאָלק פֿאַרחלשט. 29 האָט יונָתן געזאָגט: פֿאַראומגליקט האָט מײַן פֿאָטער דאָס לאַנד; זעט, איך בעט אײַך, װי מײַנע אױגן האָבן אױפֿגעלוכטן, װײַל איך האָב פֿאַרזוכט אַ ביסל פֿון דעם דאָזיקן האָניק. 30 הײַנט װי שױן אַז עסן װאָלט געגעסן הײַנט דאָס פֿאָלק פֿון דעם רױב פֿון זײַנע פֿײַנט װאָס ער האָט געפֿונען? צי װאָלט ניט אַצונד דער שלאַק צװישן די פּלשתּים געװען נאָך גרעסער? 31 און זײ האָבן געשלאָגן אין יענעם טאָג צװישן די פּלשתּים פֿון מִכמָש ביז אילון, און דאָס פֿאָלק איז געװאָרן זײער פֿאַרחלשט. 32 און דאָס פֿאָלק האָט זיך אַ לאָז געטאָן צום רױב, און זײ האָבן גענומען שאָף און רינדער און יונגע רינדער, און האָבן געשאָכטן אױף דער ערד, און דאָס פֿאָלק האָט געגעסן מיטן בלוט. 33 האָט מען אָנגעזאָגט שָאולן, אַזױ צו זאָגן: זע. דאָס פֿאָלק זינדיקט צו גאָט, צו עסן מיטן בלוט. האָט ער געזאָגט: איר האָט געפֿעלשט; קײַקלט-צו אַקאָרשט צו מיר אַ גרױסן שטײן. 34 און שָאול האָט געזאָגט: צעשפּרײט זיך צװישן פֿאָלק, און איר זאָלט זאָגן צו זײ: גענענט צו מיר איטלעכער זײַן אָקס, און איטלעכער זײַן שעפּס, און איר זאָלט שעכטן דאָ און עסן, און איר זאָלט ניט זינדיקן צו גאָט, צו עסן מיטן בלוט. האָט דאָס גאַנצע פֿאָלק גענענט איטלעכער זײַן אָקס מיט זײַן האַנט יענע נאַכט; און זײ האָבן דאָרטן געשאָכטן. 35 און שָאול האָט געבױט אַ מזבח צו גאָט. דאָס איז געװען דער ערשטער מזבח װאָס ער האָט געבױט צו גאָט.
36 און שָאול האָט געזאָגט: לאָמיר אַראָפּנידערן נאָך די פּלשתּים בײַ נאַכט, און רױבן צװישן זײ ביזן ליכט פֿון פֿרימאָרגן, און לאָמיר ניט איבערלאָזן פֿון זײ אַ מאַן. האָבן זײ געזאָגט: אַלץ װאָס איז גוט אין דײַנע אױגן, טו. האָט דער כּהן געזאָגט: לאָמיר גענענען אַהער צו גאָט. 37 און שָאול האָט געפֿרעגט בײַ גאָט: זאָל איך אַראָפּנידערן נאָך די פּלשתּים? װעסטו זײ געבן אין דער האַנט פֿון ישׂראל? אָבער ער האָט אים ניט געענטפֿערט אין יענעם טאָג. 38 האָט שָאול געזאָגט: גענענט אַהער, אַלע פֿאָרשטײער פֿון פֿאָלק, און װערט געװאָר און זעט, דורך װאָס איז געשען די דאָזיקע זינד הײַנט? 39 װאָרום אַזױ װי עס לעבט יהוה װאָס העלפֿט ישׂראל, אַפֿילו װען דאָס איז אין מײַן זון יונָתנען, אַז שטאַרבן מוז ער שטאַרבן! אָבער קײנער פֿון גאַנצן פֿאָלק האָט אים ניט געענטפֿערט. 40 האָט ער געזאָגט צו גאַנץ ישׂראל: איר װעט זײַן אױף אײן זײַט, און איך און מײַן זון יונָתן װעלן זײַן אױף דער אַנדער זײַט. האָט דאָס פֿאָלק געזאָגט צו שָאולן: װאָס איז גוט אין דײַנע אױגן, טו. 41 האָט שָאול געזאָגט צו יהוה דעם גאָט פֿון ישׂראל: גיב די ריכטיקײט. זײַנען פֿאַרנומען געװאָרן יונָתן און שָאול, און דאָס פֿאָלק איז אַרױס. 42 האָט שָאול געזאָגט: װאַרפֿט צװישן מיר און צװישן מײַן זון יונָתן; און יונָתן איז פֿאַרנומען געװאָרן. 43 האָט שָאול געזאָגט צו יונָתנען: דערצײל מיר װאָס דו האָסט געטאָן. האָט אים יונָתן דערצײלט און האָט געזאָגט: פֿאַרזוכן האָב איך פֿאַרזוכט מיטן שפּיץ פֿון דעם שטעקן װאָס אין מײַן האַנט אַ ביסל האָניק. אָט בין איך; לאָמיך שטאַרבן. 44 האָט שָאול געזאָגט: זאָל גאָט טאָן אַזױ און נאָך מער, אַז שטאַרבן מוזטו שטאַרבן, יונָתן! 45 האָט דאָס פֿאָלק געזאָגט צו שָאולן: זאָל יונָתן שטאַרבן, דער װאָס האָט אױפֿגעטאָן די דאָזיקע גרױסע ישועה אין ישׂראל? חלילה! אַזױ װי יהוה לעבט, אױב אַ האָר פֿון זײַן קאָפּ װעט פֿאַלן צו דער ערד! װאָרום מיט גאָט האָט ער דאָס אױפֿגעטאָן הײַנטיקן טאָג. און דאָס פֿאָלק האָט אױסגעלײזט יונָתנען, און ער איז ניט געשטאָרבן. 46 און שָאול איז אַװעק פֿון הינטער די פּלשתּים, און די פּלשתּים זײַנען געגאַנגען צו זײער אָרט. 47 און שָאול האָט פֿאַרנומען די מלוכה איבער ישׂראל, און ער האָט מלחמה געהאַלטן רונד אַרום מיט אַלע זײערע פֿײַנט, מיט מואָבֿ, און מיט די קינדער פֿון עמון, און מיט אדום, און מיט די מלכים פֿון צוֹבֿה, און מיט די פּלשתּים; און אומעטום װי ער פֿלעגט זיך קערן, פֿלעגט ער זײ אָנטאָן שלעכטס. 48 און ער האָט אױפֿגעטאָן העלדישקײט, און האָט געשלאָגן עַמָלק, און מציל געװען ישׂראל פֿון דער האַנט פֿון זײַן רױבער. 49 און שאָולס זין זײַנען געװען יונָתן, און יִשוִי, און מַלכּישועַ; און די נעמען פֿון זײַנע צװײ טעכטער זײַנען געװען: דער נאָמען פֿון דער עלטערער, מֵרַבֿ, און דער נאָמען פֿון דער קלענערער מִיכל. 50 און דער נאָמען פֿון שאָולס װײַב איז געװען אַחינוֹעם די טאָכטער פֿון אַחימַעַצן; און דער נאָמען פֿון זײַן חיל-פֿירער אַבֿינֵר דער זון פֿון נֵר, שאָולס פֿעטער. 51 אי קיש דער פֿאָטער פֿון שָאולן, אי נֵר דער פֿאָטער פֿון אַבֿנרן, איז געװען אַ זון פֿון אַבֿיאֵלן. 52 און די מלחמה אױף די פּלשתּים איז געװען שטאַרק אַלע טעג פֿון שָאולן. און װי שָאול פֿלעגט זען עמעץ אַ מאַן אַ גִבור, אָדער עמעץ אַ העלדישן יונג, אַזױ האָט ער אים צוגענומען צו זיך.
עברית
1 וַיְהִ֣י הַיּ֗וֹם וַיֹּ֨אמֶר יוֹנָתָ֤ן בֶּן־שָׁאוּל֙ אֶל־הַנַּ֙עַר֙ נֹשֵׂ֣א כֵלָ֔יו לְכָ֗ה וְנַעְבְּרָה֙ אֶל־מַצַּ֣ב פְּלִשְׁתִּ֔ים אֲשֶׁ֖ר מֵעֵ֣בֶר הַלָּ֑ז וּלְאָבִ֖יו לֹ֥א הִגִּֽיד׃ 2 וְשָׁא֗וּל יוֹשֵׁב֙ בִּקְצֵ֣ה הַגִּבְעָ֔ה תַּ֥חַת הָרִמּ֖וֹן אֲשֶׁ֣ר בְּמִגְר֑וֹן וְהָעָם֙ אֲשֶׁ֣ר עִמּ֔וֹ כְּשֵׁ֥שׁ מֵא֖וֹת אִֽישׁ׃ 3 וַאֲחִיָּ֣ה בֶן־אֲחִט֡וּב אֲחִ֡י אִיכָב֣וֹד בֶּן־פִּינְחָ֨ס בֶּן־עֵלִ֜י כֹּהֵ֧ן יְהוָ֛ה בְּשִׁל֖וֹ נֹשֵׂ֣א אֵפ֑וֹד וְהָעָם֙ לֹ֣א יָדַ֔ע כִּ֥י הָלַ֖ךְ יוֹנָתָֽן׃ 4 וּבֵ֣ין הַֽמַּעְבְּר֗וֹת אֲשֶׁ֨ר בִּקֵּ֤שׁ יֽוֹנָתָן֙ לַֽעֲבֹר֙ עַל־מַצַּ֣ב פְּלִשְׁתִּ֔ים שֵׁן־הַסֶּ֤לַע מֵהָעֵ֙בֶר֙ מִזֶּ֔ה וְשֵׁן־הַסֶּ֥לַע מֵהָעֵ֖בֶר מִזֶּ֑ה וְשֵׁ֤ם הָֽאֶחָד֙ בּוֹצֵ֔ץ וְשֵׁ֥ם הָאֶחָ֖ד סֶֽנֶּה׃ 5 הַשֵּׁ֧ן הָאֶחָ֛ד מָצ֥וּק מִצָּפ֖וֹן מ֣וּל מִכְמָ֑שׂ וְהָאֶחָ֥ד מִנֶּ֖גֶב מ֥וּל גָּֽבַע׃   ס 6 וַיֹּ֨אמֶר יְהוֹנָתָ֜ן אֶל־הַנַּ֣עַר נֹשֵׂ֣א כֵלָ֗יו לְכָה֙ וְנַעְבְּרָ֗ה אֶל־מַצַּב֙ הָעֲרֵלִ֣ים הָאֵ֔לֶּה אוּלַ֛י יַעֲשֶׂ֥ה יְהוָ֖ה לָ֑נוּ כִּ֣י אֵ֤ין לַֽיהוָה֙ מַעְצ֔וֹר לְהוֹשִׁ֥יעַ בְּרַ֖ב א֥וֹ בִמְעָֽט׃ 7 וַיֹּ֤אמֶר לוֹ֙ נֹשֵׂ֣א כֵלָ֔יו עֲשֵׂ֖ה כָּל־אֲשֶׁ֣ר בִּלְבָבֶ֑ךָ נְטֵ֣ה לָ֔ךְ הִנְנִ֥י עִמְּךָ֖ כִּלְבָבֶֽךָ׃   ס 8 וַיֹּ֙אמֶר֙ יְה֣וֹנָתָ֔ן הִנֵּ֛ה אֲנַ֥חְנוּ עֹבְרִ֖ים אֶל־הָאֲנָשִׁ֑ים וְנִגְלִ֖ינוּ אֲלֵיהֶֽם׃ 9 אִם־כֹּ֤ה יֹֽאמְרוּ֙ אֵלֵ֔ינוּ דֹּ֕מּוּ עַד־הַגִּיעֵ֖נוּ אֲלֵיכֶ֑ם וְעָמַ֣דְנוּ תַחְתֵּ֔ינוּ וְלֹ֥א נַעֲלֶ֖ה אֲלֵיהֶֽם׃ 10 וְאִם־כֹּ֨ה יֹאמְר֜וּ עֲל֤וּ עָלֵ֙ינוּ֙ וְעָלִ֔ינוּ כִּֽי־נְתָנָ֥ם יְהוָ֖ה בְּיָדֵ֑נוּ וְזֶה־לָּ֖נוּ הָאֽוֹת׃ 11 וַיִּגָּל֣וּ שְׁנֵיהֶ֔ם אֶל־מַצַּ֖ב פְּלִשְׁתִּ֑ים וַיֹּאמְר֣וּ פְלִשְׁתִּ֔ים הִנֵּ֤ה עִבְרִים֙ יֹֽצְאִ֔ים מִן־הַחֹרִ֖ים אֲשֶׁ֥ר הִתְחַבְּאוּ־שָֽׁם׃ 12 וַיַּעֲנוּ֩ אַנְשֵׁ֨י הַמַּצָּבָ֜ה אֶת־יוֹנָתָ֣ן וְאֶת־נֹשֵׂ֣א כֵלָ֗יו וַיֹּֽאמְרוּ֙ עֲל֣וּ אֵלֵ֔ינוּ וְנוֹדִ֥יעָה אֶתְכֶ֖ם דָּבָ֑ר   פ וַיֹּ֨אמֶר יוֹנָתָ֜ן אֶל־נֹשֵׂ֤א כֵלָיו֙ עֲלֵ֣ה אַחֲרַ֔י כִּֽי־נְתָנָ֥ם יְהוָ֖ה בְּיַ֥ד יִשְׂרָאֵֽל׃
13 וַיַּ֣עַל יוֹנָתָ֗ן עַל־יָדָיו֙ וְעַל־רַגְלָ֔יו וְנֹשֵׂ֥א כֵלָ֖יו אַחֲרָ֑יו וַֽיִּפְּלוּ֙ לִפְנֵ֣י יוֹנָתָ֔ן וְנֹשֵׂ֥א כֵלָ֖יו מְמוֹתֵ֥ת אַחֲרָֽיו׃ 14 וַתְּהִ֞י הַמַּכָּ֣ה הָרִאשֹׁנָ֗ה אֲשֶׁ֨ר הִכָּ֧ה יוֹנָתָ֛ן וְנֹשֵׂ֥א כֵלָ֖יו כְּעֶשְׂרִ֣ים אִ֑ישׁ כְּבַחֲצִ֥י מַעֲנָ֖ה צֶ֥מֶד שָׂדֶֽה׃ 15 וַתְּהִי֩ חֲרָדָ֨ה בַמַּחֲנֶ֤ה בַשָּׂדֶה֙ וּבְכָל־הָעָ֔ם הַמַּצָּב֙ וְהַמַּשְׁחִ֔ית חָרְד֖וּ גַּם־הֵ֑מָּה וַתִּרְגַּ֣ז הָאָ֔רֶץ וַתְּהִ֖י לְחֶרְדַּ֥ת אֱלֹהִֽים׃ 16 וַיִּרְא֤וּ הַצֹּפִים֙ לְשָׁא֔וּל בְּגִבְעַ֖ת בִּנְיָמִ֑ן וְהִנֵּ֧ה הֶהָמ֛וֹן נָמ֖וֹג וַיֵּ֥לֶךְ וַהֲלֹֽם׃   פ
17 וַיֹּ֣אמֶר שָׁא֗וּל לָעָם֙ אֲשֶׁ֣ר אִתּ֔וֹ פִּקְדוּ־נָ֣א וּרְא֔וּ מִ֖י הָלַ֣ךְ מֵעִמָּ֑נוּ וַֽיִּפְקְד֔וּ וְהִנֵּ֛ה אֵ֥ין יוֹנָתָ֖ן וְנֹשֵׂ֥א כֵלָֽיו׃ 18 וַיֹּ֤אמֶר שָׁאוּל֙ לַֽאֲחִיָּ֔ה הַגִּ֖ישָׁה אֲר֣וֹן הָאֱלֹהִ֑ים כִּֽי־הָיָ֞ה אֲר֧וֹן הָאֱלֹהִ֛ים בַּיּ֥וֹם הַה֖וּא וּבְנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 19 וַיְהִ֗י עַ֣ד דִּבֶּ֤ר שָׁאוּל֙ אֶל־הַכֹּהֵ֔ן וְהֶהָמ֗וֹן אֲשֶׁר֙ בְּמַחֲנֵ֣ה פְלִשְׁתִּ֔ים וַיֵּ֥לֶךְ הָל֖וֹךְ וָרָ֑ב   פ וַיֹּ֧אמֶר שָׁא֛וּל אֶל־הַכֹּהֵ֖ן אֱסֹ֥ף יָדֶֽךָ׃
20 וַיִּזָּעֵ֣ק שָׁא֗וּל וְכָל־הָעָם֙ אֲשֶׁ֣ר אִתּ֔וֹ וַיָּבֹ֖אוּ עַד־הַמִּלְחָמָ֑ה וְהִנֵּ֨ה הָיְתָ֜ה חֶ֤רֶב אִישׁ֙ בְּרֵעֵ֔הוּ מְהוּמָ֖ה גְּדוֹלָ֥ה מְאֹֽד׃ 21 וְהָעִבְרִ֗ים הָי֤וּ לַפְּלִשְׁתִּים֙ כְּאֶתְמ֣וֹל שִׁלְשׁ֔וֹם אֲשֶׁ֨ר עָל֥וּ עִמָּ֛ם בַּֽמַּחֲנֶ֖ה סָבִ֑יב וְגַם־הֵ֗מָּה לִֽהְיוֹת֙ עִם־יִשְׂרָאֵ֔ל אֲשֶׁ֥ר עִם־שָׁא֖וּל וְיוֹנָתָֽן׃ 22 וְכֹל֩ אִ֨ישׁ יִשְׂרָאֵ֜ל הַמִּֽתְחַבְּאִ֤ים בְּהַר־אֶפְרַ֙יִם֙ שָֽׁמְע֔וּ כִּֽי־נָ֖סוּ פְּלִשְׁתִּ֑ים וַֽיַּדְבְּק֥וּ גַם־הֵ֛מָּה אַחֲרֵיהֶ֖ם בַּמִּלְחָמָֽה׃ 23 וַיּ֧וֹשַׁע יְהוָ֛ה בַּיּ֥וֹם הַה֖וּא אֶת־יִשְׂרָאֵ֑ל וְהַ֨מִּלְחָמָ֔ה עָבְרָ֖ה אֶת־בֵּ֥ית אָֽוֶן׃ 24 וְאִֽישׁ־יִשְׂרָאֵ֥ל נִגַּ֖שׂ בַּיּ֣וֹם הַה֑וּא וַיֹּאֶל֩ שָׁא֨וּל אֶת־הָעָ֜ם לֵאמֹ֗ר אָר֣וּר הָ֠אִישׁ אֲשֶׁר־יֹ֨אכַל לֶ֜חֶם עַד־הָעֶ֗רֶב וְנִקַּמְתִּי֙ מֵאֹ֣יְבַ֔י וְלֹֽא טָעַ֥ם כָּל־הָעָ֖ם לָֽחֶם׃   ס 25 וְכָל־הָאָ֖רֶץ בָּ֣אוּ בַיָּ֑עַר וַיְהִ֥י דְבַ֖שׁ עַל־פְּנֵ֥י הַשָּׂדֶֽה׃ 26 וַיָּבֹ֤א הָעָם֙ אֶל־הַיַּ֔עַר וְהִנֵּ֖ה הֵ֣לֶךְ דְּבָ֑שׁ וְאֵין־מַשִּׂ֤יג יָדוֹ֙ אֶל־פִּ֔יו כִּֽי־יָרֵ֥א הָעָ֖ם אֶת־הַשְּׁבֻעָֽה׃ 27 וְיוֹנָתָ֣ן לֹֽא־שָׁמַ֗ע בְּהַשְׁבִּ֣יעַ אָבִיו֮ אֶת־הָעָם֒ וַיִּשְׁלַ֗ח אֶת־קְצֵ֤ה הַמַּטֶּה֙ אֲשֶׁ֣ר בְּיָד֔וֹ וַיִּטְבֹּ֥ל אוֹתָ֖הּ בְּיַעְרַ֣ת הַדְּבָ֑שׁ וַיָּ֤שֶׁב יָדוֹ֙ אֶל־פִּ֔יו ותראנה עֵינָֽיו׃ 28 וַיַּעַן֩ אִ֨ישׁ מֵֽהָעָ֜ם וַיֹּ֗אמֶר הַשְׁבֵּעַ֩ הִשְׁבִּ֨יעַ אָבִ֤יךָ אֶת־הָעָם֙ לֵאמֹ֔ר אָר֥וּר הָאִ֛ישׁ אֲשֶׁר־יֹ֥אכַל לֶ֖חֶם הַיּ֑וֹם וַיָּ֖עַף הָעָֽם׃ 29 וַיֹּ֙אמֶר֙ יֽוֹנָתָ֔ן עָכַ֥ר אָבִ֖י אֶת־הָאָ֑רֶץ רְאוּ־נָא֙ כִּֽי־אֹ֣רוּ עֵינַ֔י כִּ֣י טָעַ֔מְתִּי מְעַ֖ט דְּבַ֥שׁ הַזֶּֽה׃ 30 אַ֗ף כִּ֡י לוּא֩ אָכֹ֨ל אָכַ֤ל הַיּוֹם֙ הָעָ֔ם מִשְּׁלַ֥ל אֹיְבָ֖יו אֲשֶׁ֣ר מָצָ֑א כִּ֥י עַתָּ֛ה לֹֽא־רָבְתָ֥ה מַכָּ֖ה בַּפְּלִשְׁתִּֽים׃ 31 וַיַּכּ֞וּ בַּיּ֤וֹם הַהוּא֙ בַּפְּלִשְׁתִּ֔ים מִמִּכְמָ֖שׂ אַיָּלֹ֑נָה וַיָּ֥עַף הָעָ֖ם מְאֹֽד׃ 32 ויעש הָעָם֙ אֶל־שלל וַיִּקְח֨וּ צֹ֧אן וּבָקָ֛ר וּבְנֵ֥י בָקָ֖ר וַיִּשְׁחֲטוּ־אָ֑רְצָה וַיֹּ֥אכַל הָעָ֖ם עַל־הַדָּֽם׃ 33 וַיַּגִּ֤ידוּ לְשָׁאוּל֙ לֵאמֹ֔ר הִנֵּ֥ה הָעָ֛ם חֹטִ֥אים לַֽיהוָ֖ה לֶאֱכֹ֣ל עַל־הַדָּ֑ם וַיֹּ֣אמֶר בְּגַדְתֶּ֔ם גֹּֽלּוּ־אֵלַ֥י הַיּ֖וֹם אֶ֥בֶן גְּדוֹלָֽה׃ 34 וַיֹּ֣אמֶר שָׁא֣וּל פֻּ֣צוּ בָעָ֡ם וַאֲמַרְתֶּ֣ם לָהֶ֡ם הַגִּ֣ישׁוּ אֵלַי֩ אִ֨ישׁ שׁוֹר֜וֹ וְאִ֣ישׁ שְׂיֵ֗הוּ וּשְׁחַטְתֶּ֤ם בָּזֶה֙ וַאֲכַלְתֶּ֔ם וְלֹֽא־תֶחֶטְא֥וּ לַֽיהוָ֖ה לֶאֱכֹ֣ל אֶל־הַדָּ֑ם וַיַּגִּ֨שׁוּ כָל־הָעָ֜ם אִ֣ישׁ שׁוֹר֧וֹ בְיָד֛וֹ הַלַּ֖יְלָה וַיִּשְׁחֲטוּ־שָֽׁם׃ 35 וַיִּ֧בֶן שָׁא֛וּל מִזְבֵּ֖חַ לַֽיהוָ֑ה אֹת֣וֹ הֵחֵ֔ל לִבְנ֥וֹת מִזְבֵּ֖חַ לַֽיהוָֽה׃   פ
36 וַיֹּ֣אמֶר שָׁא֡וּל נֵרְדָ֣ה אַחֲרֵי֩ פְלִשְׁתִּ֨ים לַ֜יְלָה וְֽנָבֹ֥זָה בָהֶ֣ם עַד־א֣וֹר הַבֹּ֗קֶר וְלֹֽא־נַשְׁאֵ֤ר בָּהֶם֙ אִ֔ישׁ וַיֹּ֣אמְר֔וּ כָּל־הַטּ֥וֹב בְּעֵינֶ֖יךָ עֲשֵׂ֑ה   ס וַיֹּ֙אמֶר֙ הַכֹּהֵ֔ן נִקְרְבָ֥ה הֲלֹ֖ם אֶל־הָאֱלֹהִֽים׃ 37 וַיִּשְׁאַ֤ל שָׁאוּל֙ בֵּֽאלֹהִ֔ים הַֽאֵרֵד֙ אַחֲרֵ֣י פְלִשְׁתִּ֔ים הֲתִתְּנֵ֖ם בְּיַ֣ד יִשְׂרָאֵ֑ל וְלֹ֥א עָנָ֖הוּ בַּיּ֥וֹם הַהֽוּא׃ 38 וַיֹּ֣אמֶר שָׁא֔וּל גֹּ֣שֽׁוּ הֲלֹ֔ם כֹּ֖ל פִּנּ֣וֹת הָעָ֑ם וּדְע֣וּ וּרְא֔וּ בַּמָּ֗ה הָֽיְתָ֛ה הַחַטָּ֥את הַזֹּ֖את הַיּֽוֹם׃ 39 כִּ֣י חַי־יְהוָ֗ה הַמּוֹשִׁ֙יעַ֙ אֶת־יִשְׂרָאֵ֔ל כִּ֧י אִם־יֶשְׁנ֛וֹ בְּיוֹנָתָ֥ן בְּנִ֖י כִּ֣י מ֣וֹת יָמ֑וּת וְאֵ֥ין עֹנֵ֖הוּ מִכָּל־הָעָֽם׃ 40 וַיֹּ֣אמֶר אֶל־כָּל־יִשְׂרָאֵ֗ל אַתֶּם֙ תִּֽהְיוּ֙ לְעֵ֣בֶר אֶחָ֔ד וַֽאֲנִי֙ וְיוֹנָתָ֣ן בְּנִ֔י נִהְיֶ֖ה לְעֵ֣בֶר אֶחָ֑ד וַיֹּאמְר֤וּ הָעָם֙ אֶל־שָׁא֔וּל הַטּ֥וֹב בְּעֵינֶ֖יךָ עֲשֵֽׂה׃   ס 41 וַיֹּ֣אמֶר שָׁא֗וּל אֶל־יְהוָ֛ה אֱלֹהֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל הָ֣בָה תָמִ֑ים וַיִּלָּכֵ֧ד יוֹנָתָ֛ן וְשָׁא֖וּל וְהָעָ֥ם יָצָֽאוּ׃ 42 וַיֹּ֣אמֶר שָׁא֔וּל הַפִּ֕ילוּ בֵּינִ֕י וּבֵ֖ין יוֹנָתָ֣ן בְּנִ֑י וַיִּלָּכֵ֖ד יוֹנָתָֽן׃ 43 וַיֹּ֤אמֶר שָׁאוּל֙ אֶל־י֣וֹנָתָ֔ן הַגִּ֥ידָה לִּ֖י מֶ֣ה עָשִׂ֑יתָה וַיַּגֶּד־ל֣וֹ יוֹנָתָ֗ן וַיֹּאמֶר֩ טָעֹ֨ם טָעַ֜מְתִּי בִּקְצֵ֨ה הַמַּטֶּ֧ה אֲשֶׁר־בְּיָדִ֛י מְעַ֥ט דְּבַ֖שׁ הִנְנִ֥י אָמֽוּת׃ 44 וַיֹּ֣אמֶר שָׁא֔וּל כֹּֽה־יַעֲשֶׂ֥ה אֱלֹהִ֖ים וְכֹ֣ה יוֹסִ֑ף כִּֽי־מ֥וֹת תָּמ֖וּת יוֹנָתָֽן׃ 45 וַיֹּ֨אמֶר הָעָ֜ם אֶל־שָׁא֗וּל הֲ‍ֽיוֹנָתָ֤ן יָמוּת֙ אֲשֶׁ֣ר עָ֠שָׂה הַיְשׁוּעָ֨ה הַגְּדוֹלָ֣ה הַזֹּאת֮ בְּיִשְׂרָאֵל֒ חָלִ֗ילָה חַי־יְהוָה֙ אִם־יִפֹּ֞ל מִשַּׂעֲרַ֤ת רֹאשׁוֹ֙ אַ֔רְצָה כִּֽי־עִם־אֱלֹהִ֥ים עָשָׂ֖ה הַיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה וַיִּפְדּ֥וּ הָעָ֛ם אֶת־יוֹנָתָ֖ן וְלֹא־מֵֽת׃   ס 46 וַיַּ֣עַל שָׁא֔וּל מֵאַחֲרֵ֖י פְּלִשְׁתִּ֑ים וּפְלִשְׁתִּ֖ים הָלְכ֥וּ לִמְקוֹמָֽם׃ 47 וְשָׁא֛וּל לָכַ֥ד הַמְּלוּכָ֖ה עַל־יִשְׂרָאֵ֑ל וַיִּלָּ֣חֶם סָבִ֣יב בְּֽכָל־אֹיְבָ֡יו בְּמוֹאָ֣ב וּבִבְנֵי־עַמּ֨וֹן וּבֶאֱד֜וֹם וּבְמַלְכֵ֤י צוֹבָה֙ וּבַפְּלִשְׁתִּ֔ים וּבְכֹ֥ל אֲשֶׁר־יִפְנֶ֖ה יַרְשִֽׁיעַ׃ 48 וַיַּ֣עַשׂ חַ֔יִל וַיַּ֖ךְ אֶת־עֲמָלֵ֑ק וַיַּצֵּ֥ל אֶת־יִשְׂרָאֵ֖ל מִיַּ֥ד שֹׁסֵֽהוּ׃   ס 49 וַיִּֽהְיוּ֙ בְּנֵ֣י שָׁא֔וּל יוֹנָתָ֥ן וְיִשְׁוִ֖י וּמַלְכִּי־שׁ֑וּעַ וְשֵׁם֙ שְׁתֵּ֣י בְנֹתָ֔יו שֵׁ֤ם הַבְּכִירָה֙ מֵרַ֔ב וְשֵׁ֥ם הַקְּטַנָּ֖ה מִיכַֽל׃ 50 וְשֵׁם֙ אֵ֣שֶׁת שָׁא֔וּל אֲחִינֹ֖עַם בַּת־אֲחִימָ֑עַץ וְשֵׁ֤ם שַׂר־צְבָאוֹ֙ אֲבִינֵ֔ר בֶּן־נֵ֖ר דּ֥וֹד שָׁאֽוּל׃ 51 וְקִ֧ישׁ אֲבִֽי־שָׁא֛וּל וְנֵ֥ר אֲבִֽי־אַבְנֵ֖ר בֶּן־אֲבִיאֵֽל׃   ס 52 וַתְּהִ֤י הַמִּלְחָמָה֙ חֲזָקָ֣ה עַל־פְּלִשְׁתִּ֔ים כֹּ֖ל יְמֵ֣י שָׁא֑וּל וְרָאָ֨ה שָׁא֜וּל כָּל־אִ֤ישׁ גִּבּוֹר֙ וְכָל־בֶּן־חַ֔יִל וַיַּאַסְפֵ֖הוּ אֵלָֽיו׃   ס