Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און שמואל האָט געזאָגט צו גאַנץ ישׂראל: זעט, איך האָב צוגעהערט צו אײַער קָול אין אַלץ װאָס איר האָט צו מיר געזאָגט, און איך האָב געמאַכט איבער אײַך אַ מלך. 2 און אַצונד, אָט גײט דער מלך פֿאַר אײַך; איך אָבער בין אַלט און גראָ, און אָט זײַנען מײַנע זין מיט אײַך; און איך בין געגאַנגען פֿאַר אײַך פֿון מײַן יוגנט אָן ביז הײַנטיקן טאָג. 3 דאָ בין איך, זאָגט עדות אַקעגן מיר פֿאַר גאָט און פֿאַר זײַן געזאַלבטן: װעמעס אָקס האָב איך צוגענומען? און װעמעס אײזל האָב איך צוגענומען? און װעמען האָב איך באַרױבט? װעמען האָב איך געדריקט? אָדער פֿון װעמענס האַנט האָב איך גענומען אױסלײז, אַז איך זאָל פֿאַרהױלן מײַנע אױגן פֿון אים? און איך װעל עס אײַך אומקערן. 4 האָבן זײ געזאָגט: האָסט אונדז ניט באַרױבט און האָסט אונדז ניט געדריקט, און האָסט פֿון קײנעמס האַנט גאָרנישט גענומען. 5 האָט ער צו זײ געזאָגט: עדות איז גאָט קעגן אײַך, און עדות איז זײַן געזאַלבטער הײַנטיקן טאָג, אַז איר האָט אין מײַן האַנט גאָרנישט געפֿונען. האָבן זײ געזאָגט: עדות!
6 האָט שמואל געזאָגט צום פֿאָלק: גאָט איז דער װאָס האָט באַשאַפֿן משהן און אַהרֹנען, און װאָס האָט אױפֿגעבראַכט אײַערע עלטערן פֿון לאַנד מצרַיִם. 7 און אַצונד, שטעלט אײַך, און איך װעל זיך דורכטענהן מיט אײַך פֿאַר גאָט װעגן אַלע גערעכטיקײטן פֿון גאָט װאָס ער האָט געטאָן מיט אײַך און מיט אײַערע עלטערן. 8 אַז יעקבֿ איז געקומען קײן מצרַיִם, האָבן אײַערע עלטערן געשריִען צו גאָט, און גאָט האָט געשיקט משהן און אַהרֹנען, און זײ האָבן אַרױסגעצױגן אײַערע עלטערן פֿון מצרַיִם, און זײ באַזעצט אין דעם דאָזיקן אָרט. 9 אָבער זײ האָבן פֿאַרגעסן אָן יהוה זײער גאָט, און ער האָט זײ איבערגעענטפֿערט אין דער האַנט פֿון סיסראָ דעם חיל-פֿירער פֿון חצור, און אין דער האַנט פֿון די פּלשתּים, און אין דער האַנט פֿון דעם מלך פֿון מואָבֿ, און זײ האָבן מלחמה געהאַלטן אױף זײ. 10 און זײ האָבן געשריִען צו גאָט און האָבן געזאָגט: מיר האָבן געזינדיקט װאָס מיר האָבן פֿאַרלאָזן יהוה, און געדינט די בַעַל-געטער און די עשתָּרות, און אַצונד, זײַ אונדז מציל פֿון דער האַנט פֿון אונדזערע פֿײַנט, און מיר װעלן דיר דינען. 11 האָט גאָט געשיקט ירובעלן, און בדָנען, און יפֿתּחן, און שמואלן, און ער האָט אײַך מציל געװען פֿון אײַערע פֿײַנט פֿון רונד אַרום, און איר זײַט געזעסן אין זיכערקײט. 12 און װי איר האָט געזען אַז נָחש דער מלך פֿון די קינדער פֿון עמון איז געקומען אױף אײַך, אַזױ האָט איר צו מיר געזאָגט: נײן, נײַערט אַ מלך מוז קיניגן איבער אונדז; בעת יהוה אײַער גאָט איז אײַער מלך. 13 און אַצונד, אָט איז דער מלך װאָס איר האָט אױסדערװײלט, װאָס איר האָט פֿאַרלאַנגט, און אָט האָט גאָט געגעבן איבער אײַך אַ מלך. 14 אױב איר װעט מורא האָבן פֿאַר גאָט, און איר װעט אים דינען, און װעט צוהערן צו זײַן קָול, און װעט ניט װידערשפּעניקן דעם מױל פֿון גאָט, און אי איר, אי דער מלך װאָס קיניגט איבער אײַך, װעט גײן נאָך יהוה אײַער גאָט; – 15 אױב אָבער איר װעט ניט צוהערן צו דעם קָול פֿון גאָט, און איר װעט װידערשפּעניקן דעם מױל פֿון גאָט, װעט די האַנט פֿון גאָט זײַן אַקעגן אײַך אַזױ װי אַקעגן אײַערע עלטערן. 16 און אַצונד שטײט און זעט די דאָזיקע גרױסע זאַך װאָס גאָט טוט פֿאַר אײַערע אױגן. 17 הײַנט איז דאָך װײצשניט, װעל איך רופֿן צו גאָט, און ער װעט געבן דונערן און רעגן, און װײסט און זעט אַז גרױס איז אײַער בײז װאָס איר האָט געטאָן אין די אױגן פֿון גאָט, אײַך צו פֿאַרלאַנגען אַ מלך. 18 און שמואל האָט גערופֿן צו גאָט, און גאָט האָט געגעבן דונערן און רעגן אין יענעם טאָג, און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט זײער מורא געהאַט פֿאַר גאָט און פֿאַר שמואלן. 19 און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָט געזאָגט צו שמואלן: זײַ מתפּלל פֿאַר דײַנע קנעכט צו יהוה דײַן גאָט אַז מיר זאָלן ניט שטאַרבן, װײַל מיר האָבן צו אַלע אונדזערע זינד נאָך צוגעלײגט דאָס בײז, אונדז צו פֿאַרלאַנגען אַ מלך. 20 האָט שמואל געזאָגט צום פֿאָלק: איר זאָלט ניט מורא האָבן; איר האָט געטאָן אַל דאָס דאָזיקע בײז, אָבער איר זאָלט אײַך ניט אָפּקערן פֿון הינטער גאָט, און איר זאָלט דינען גאָט מיט אײַער גאַנצן האַרצן. 21 יאָ, איר זאָלט אײַך ניט אָפּקערן, װאָרום [דאָס װעט איר גײן] נאָך נישטיקײטן װאָס נוצן ניט און זײַנען ניט מציל, װײַל נישטיקײט זײַנען זײ. 22 װאָרום גאָט װעט ניט פֿאַרלאָזן זײַן פֿאָלק, פֿון זײַן גרױסן נאָמען װעגן, װײַל גאָט האָט באַװיליקט אײַך צו מאַכן פֿאַר זײַן פֿאָלק. 23 אױך איך, חלילה מיר צו זינדיקן צו גאָט, אױפֿצוהערן מתפּלל זײַן פֿאַר אײַך! נײַערט איך װעל אײַך לערנען דעם גוטן און גלײַכן װעג. 24 האָט אָבער מורא פֿאַר גאָט, און איר זאָלט אים דינען מיט אמת, מיט אײַער גאַנצן האַרצן, װאָרום זעט װי ער האָט גרױס געטאָן מיט אײַך. 25 אױב אָבער שלעכטס טאָן װעט איר שלעכטס טאָן, װעט אי איר, אי אײַער מלך אומגעבראַכט װערן.
עברית
1 וַיֹּ֤אמֶר שְׁמוּאֵל֙ אֶל־כָּל־יִשְׂרָאֵ֔ל הִנֵּה֙ שָׁמַ֣עְתִּי בְקֹֽלְכֶ֔ם לְכֹ֥ל אֲשֶׁר־אֲמַרְתֶּ֖ם לִ֑י וָאַמְלִ֥יךְ עֲלֵיכֶ֖ם מֶֽלֶךְ׃ 2 וְעַתָּ֞ה הִנֵּ֥ה הַמֶּ֣לֶךְ מִתְהַלֵּ֣ךְ לִפְנֵיכֶ֗ם וַאֲנִי֙ זָקַ֣נְתִּי וָשַׂ֔בְתִּי וּבָנַ֖י הִנָּ֣ם אִתְּכֶ֑ם וַאֲנִי֙ הִתְהַלַּ֣כְתִּי לִפְנֵיכֶ֔ם מִנְּעֻרַ֖י עַד־הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃ 3 הִנְנִ֣י עֲנ֣וּ בִי֩ נֶ֨גֶד יְהוָ֜ה וְנֶ֣גֶד מְשִׁיח֗וֹ אֶת־שׁוֹר֩ מִ֨י לָקַ֜חְתִּי וַחֲמ֧וֹר מִ֣י לָקַ֗חְתִּי וְאֶת־מִ֤י עָשַׁ֙קְתִּי֙ אֶת־מִ֣י רַצּ֔וֹתִי וּמִיַּד־מִי֙ לָקַ֣חְתִּי כֹ֔פֶר וְאַעְלִ֥ים עֵינַ֖י בּ֑וֹ וְאָשִׁ֖יב לָכֶֽם׃ 4 וַיֹּ֣אמְר֔וּ לֹ֥א עֲשַׁקְתָּ֖נוּ וְלֹ֣א רַצּוֹתָ֑נוּ וְלֹֽא־לָקַ֥חְתָּ מִיַּד־אִ֖ישׁ מְאֽוּמָה׃ 5 וַיֹּ֨אמֶר אֲלֵיהֶ֜ם עֵ֧ד יְהוָ֣ה בָּכֶ֗ם וְעֵ֤ד מְשִׁיחוֹ֙ הַיּ֣וֹם הַזֶּ֔ה כִּ֣י לֹ֧א מְצָאתֶ֛ם בְּיָדִ֖י מְא֑וּמָה וַיֹּ֖אמֶר עֵֽד׃   פ
6 וַיֹּ֥אמֶר שְׁמוּאֵ֖ל אֶל־הָעָ֑ם יְהוָ֗ה אֲשֶׁ֤ר עָשָׂה֙ אֶת־מֹשֶׁ֣ה וְאֶֽת־אַהֲרֹ֔ן וַאֲשֶׁ֧ר הֶעֱלָ֛ה אֶת־אֲבֹתֵיכֶ֖ם מֵאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 7 וְעַתָּ֗ה הִֽתְיַצְּב֛וּ וְאִשָּׁפְטָ֥ה אִתְּכֶ֖ם לִפְנֵ֣י יְהוָ֑ה אֵ֚ת כָּל־צִדְק֣וֹת יְהוָ֔ה אֲשֶׁר־עָשָׂ֥ה אִתְּכֶ֖ם וְאֶת־אֲבוֹתֵיכֶֽם׃ 8 כַּֽאֲשֶׁר־בָּ֥א יַעֲקֹ֖ב מִצְרָ֑יִם וַיִּזְעֲק֤וּ אֲבֽוֹתֵיכֶם֙ אֶל־יְהוָ֔ה וַיִּשְׁלַ֨ח יְהוָ֜ה אֶת־מֹשֶׁ֣ה וְאֶֽת־אַהֲרֹ֗ן וַיּוֹצִ֤יאוּ אֶת־אֲבֹֽתֵיכֶם֙ מִמִּצְרַ֔יִם וַיֹּשִׁב֖וּם בַּמָּק֥וֹם הַזֶּֽה׃ 9 וַֽיִּשְׁכְּח֖וּ אֶת־יְהוָ֣ה אֱלֹהֵיהֶ֑ם וַיִּמְכֹּ֣ר אֹתָ֡ם בְּיַ֣ד סִֽיסְרָא֩ שַׂר־צְבָ֨א חָצ֜וֹר וּבְיַד־פְּלִשְׁתִּ֗ים וּבְיַד֙ מֶ֣לֶךְ מוֹאָ֔ב וַיִּֽלָּחֲמ֖וּ בָּֽם׃ 10 וַיִּזְעֲק֤וּ אֶל־יְהוָה֙ ויאמר חָטָ֔אנוּ כִּ֤י עָזַ֙בְנוּ֙ אֶת־יְהוָ֔ה וַנַּעֲבֹ֥ד אֶת־הַבְּעָלִ֖ים וְאֶת־הָעַשְׁתָּר֑וֹת וְעַתָּ֗ה הַצִּילֵ֛נוּ מִיַּ֥ד אֹיְבֵ֖ינוּ וְנַעַבְדֶֽךָּ׃ 11 וַיִּשְׁלַ֤ח יְהוָה֙ אֶת־יְרֻבַּ֣עַל וְאֶת־בְּדָ֔ן וְאֶת־יִפְתָּ֖ח וְאֶת־שְׁמוּאֵ֑ל וַיַּצֵּ֨ל אֶתְכֶ֜ם מִיַּ֤ד אֹֽיְבֵיכֶם֙ מִסָּבִ֔יב וַתֵּשְׁב֖וּ בֶּֽטַח׃ 12 וַתִּרְא֗וּ כִּֽי־נָחָ֞שׁ מֶ֣לֶךְ בְּנֵֽי־עַמּוֹן֮ בָּ֣א עֲלֵיכֶם֒ וַתֹּ֣אמְרוּ לִ֔י לֹ֕א כִּי־מֶ֖לֶךְ יִמְלֹ֣ךְ עָלֵ֑ינוּ וַיהוָ֥ה אֱלֹהֵיכֶ֖ם מַלְכְּכֶֽם׃ 13 וְעַתָּ֗ה הִנֵּ֥ה הַמֶּ֛לֶךְ אֲשֶׁ֥ר בְּחַרְתֶּ֖ם אֲשֶׁ֣ר שְׁאֶלְתֶּ֑ם וְהִנֵּ֨ה נָתַ֧ן יְהוָ֛ה עֲלֵיכֶ֖ם מֶֽלֶךְ׃ 14 אִם־תִּֽירְא֣וּ אֶת־יְהוָ֗ה וַעֲבַדְתֶּ֤ם אֹתוֹ֙ וּשְׁמַעְתֶּ֣ם בְּקֹל֔וֹ וְלֹ֥א תַמְר֖וּ אֶת־פִּ֣י יְהוָ֑ה וִהְיִתֶ֣ם גַּם־אַתֶּ֗ם וְגַם־הַמֶּ֙לֶךְ֙ אֲשֶׁ֣ר מָלַ֣ךְ עֲלֵיכֶ֔ם אַחַ֖ר יְהוָ֥ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 15 וְאִם־לֹ֤א תִשְׁמְעוּ֙ בְּק֣וֹל יְהוָ֔ה וּמְרִיתֶ֖ם אֶת־פִּ֣י יְהוָ֑ה וְהָיְתָ֧ה יַד־יְהוָ֛ה בָּכֶ֖ם וּבַאֲבֹתֵיכֶֽם׃ 16 גַּם־עַתָּה֙ הִתְיַצְּב֣וּ וּרְא֔וּ אֶת־הַדָּבָ֥ר הַגָּד֖וֹל הַזֶּ֑ה אֲשֶׁ֣ר יְהוָ֔ה עֹשֶׂ֖ה לְעֵינֵיכֶֽם׃ 17 הֲל֤וֹא קְצִיר־חִטִּים֙ הַיּ֔וֹם אֶקְרָא֙ אֶל־יְהוָ֔ה וְיִתֵּ֥ן קֹל֖וֹת וּמָטָ֑ר וּדְע֣וּ וּרְא֗וּ כִּֽי־רָעַתְכֶ֤ם רַבָּה֙ אֲשֶׁ֤ר עֲשִׂיתֶם֙ בְּעֵינֵ֣י יְהוָ֔ה לִשְׁא֥וֹל לָכֶ֖ם מֶֽלֶךְ׃   ס 18 וַיִּקְרָ֤א שְׁמוּאֵל֙ אֶל־יְהוָ֔ה וַיִּתֵּ֧ן יְהוָ֛ה קֹלֹ֥ת וּמָטָ֖ר בַּיּ֣וֹם הַה֑וּא וַיִּירָ֨א כָל־הָעָ֥ם מְאֹ֛ד אֶת־יְהוָ֖ה וְאֶת־שְׁמוּאֵֽל׃ 19 וַיֹּאמְר֨וּ כָל־הָעָ֜ם אֶל־שְׁמוּאֵ֗ל הִתְפַּלֵּ֧ל בְּעַד־עֲבָדֶ֛יךָ אֶל־יְהוָ֥ה אֱלֹהֶ֖יךָ וְאַל־נָמ֑וּת כִּֽי־יָסַ֤פְנוּ עַל־כָּל־חַטֹּאתֵ֙ינוּ֙ רָעָ֔ה לִשְׁאֹ֥ל לָ֖נוּ מֶֽלֶךְ׃   ס 20 וַיֹּ֨אמֶר שְׁמוּאֵ֤ל אֶל־הָעָם֙ אַל־תִּירָ֔אוּ אַתֶּ֣ם עֲשִׂיתֶ֔ם אֵ֥ת כָּל־הָרָעָ֖ה הַזֹּ֑את אַ֗ךְ אַל־תָּס֙וּרוּ֙ מֵאַחֲרֵ֣י יְהוָ֔ה וַעֲבַדְתֶּ֥ם אֶת־יְהוָ֖ה בְּכָל־לְבַבְכֶֽם׃ 21 וְלֹ֖א תָּס֑וּרוּ כִּ֣י אַחֲרֵ֣י הַתֹּ֗הוּ אֲשֶׁ֧ר לֹֽא־יוֹעִ֛ילוּ וְלֹ֥א יַצִּ֖ילוּ כִּי־תֹ֥הוּ הֵֽמָּה׃ 22 כִּ֠י לֹֽא־יִטֹּ֤שׁ יְהוָה֙ אֶת־עַמּ֔וֹ בַּעֲב֖וּר שְׁמ֣וֹ הַגָּד֑וֹל כִּ֚י הוֹאִ֣יל יְהוָ֔ה לַעֲשׂ֥וֹת אֶתְכֶ֛ם ל֖וֹ לְעָֽם׃ 23 גַּ֣ם אָנֹכִ֗י חָלִ֤ילָה לִּי֙ מֵחֲטֹ֣א לַֽיהוָ֔ה מֵחֲדֹ֖ל לְהִתְפַּלֵּ֣ל בַּעַדְכֶ֑ם וְהוֹרֵיתִ֣י אֶתְכֶ֔ם בְּדֶ֥רֶךְ הַטּוֹבָ֖ה וְהַיְשָׁרָֽה׃ 24 אַ֣ךְ יְר֣אוּ אֶת־יְהוָ֗ה וַעֲבַדְתֶּ֥ם אֹת֛וֹ בֶּאֱמֶ֖ת בְּכָל־לְבַבְכֶ֑ם כִּ֣י רְא֔וּ אֵ֥ת אֲשֶׁר־הִגְדִּ֖ל עִמָּכֶֽם׃ 25 וְאִם־הָרֵ֖עַ תָּרֵ֑עוּ גַּם־אַתֶּ֥ם גַּֽם־מַלְכְּכֶ֖ם תִּסָּפֽוּ׃   פ