Yiddish
Hebrew
אידיש
1 האָט זיך געפֿעדערט ירובעל – דאָס איז גדעון – ער און דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס מיט אים, און זײ האָבן געלאַגערט בײַ עין-חרוד; און דער לאַגער פֿון מדין איז אים געװען פֿון צפֿון, פֿון גבֿעת-המורה אין טאָל. 2 האָט גאָט געזאָגט צו גדעונען: דאָס פֿאָלק װאָס מיט דיר איז צו פֿיל, אַז איך זאָל געבן מדין אין זײער האַנט; ישׂראל װעט זיך נאָך באַרימען אַקעגן מיר, אַזױ צו זאָגן: מײַן האַנט האָט מיך געהאָלפֿן. 3 דרום רוףֿ אַקאָרשט אױס אַצונד אין די אױערן פֿון פֿאָלק, אַזױ צו זאָגן: װער עס האָט מורא און ציטערט, זאָל זיך אומקערן און אַװעקגײן אין דער פֿרי פֿון באַרג גלעד. האָבן זיך אומגעקערט פֿון פֿאָלק צװײ און צװאַנציק טױזנט, און צען טױזנט זײַנען געבליבן. 4 האָט גאָט געזאָגט צו גדעונען: דאָס פֿאָלק איז נאָך אַלץ צו פֿיל, מאַך זײ נידערן צום װאַסער, און איך װעל זײ דאָרטן אױסקלײַבן פֿאַר דיר. און עס װעט זײַן, דער װאָס איך װעל דיר זאָגן: דער דאָזיקער זאָל גײן מיט דיר, ער זאָל גײן מיט דיר; און איטלעכער װאָס איך װעל דיר זאָגן: דער דאָזיקער זאָל ניט גײן מיט דיר, ער זאָל ניט גײן. 5 האָט ער געמאַכט נידערן דאָס פֿאָלק צום װאַסער; און גאָט האָט געזאָגט צו גדעונען: איטלעכער װאָס װעט לעקן פֿונעם װאַסער מיט זײַן צונג, אַזױ װי עס לעקט אַ הונט, אים זאָלסטו שטעלן באַזונדער, דעסט גלײַכן איטלעכן װאָס װעט זיך אַראָפּלאָזן אױףֿ זײַנע קני צו טרינקען. 6 איז געװען די צאָל פֿון די װאָס האָבן געלעקט פֿון זײער האַנט אין זײער מױל דרײַ הונדערט מאַן, און דאָס גאַנצע איבעריקע פֿאָלק האָט זיך אַראָפּגעלאָזט אױףֿ זײערע קני צו טרינקען װאַסער. 7 און גאָט האָט געזאָגט צו גדעונען: מיט די דרײַ הונדערט מאַן װאָס האָבן געלעקט, װעל איך אײַך העלפֿן, און װעל געבן מדין אין דײַן האַנט; און דאָס גאַנצע פֿאָלק זאָל גײן איטלעכער אין זײַן הײם. 8 האָבן זײ איבערגענומען די צערונג פֿון פֿאָלק אין זײער האַנט, און זײערע שופֿרות; און אַלע מענער פֿון ישׂראל האָט ער אַװעקגעשיקט איטלעכן צו זײַנע געצעלטן, נאָר די דרײַ הונדערט מאַן האָט ער אָנגעהאַלטן. און דער לאַגער פֿון מדין איז געװען אונטער אים אין טאָל.
9 און עס איז געװען אין יענער נאַכט, האָט גאָט צו אים געזאָגט: שטײ אױףֿ, נידער אַראָפּ אין לאַגער, װאָרום איך האָב אים געגעבן אין דײַן האַנט. 10 און אױב דו האָסט מורא אַראָפּצונידערן, נידער אַראָפּ דו מיט דײַן יונג פּורה צום לאַגער. 11 און װעסט הערן װאָס זײ רעדן; װעלן דערנאָך שטאַרק װערן דײַנע הענט, און װעסט אַראָפּגענידערן אין לאַגער.האָט ער אַראָפּגענידערט, ער און זײַן יונג פּורה, צום עק פֿון די באַװאָפֿנטע װאָס אין לאַגער. 12 און מדין און עמלק און אַלע קינדער פֿון מזרח זײַנען געלעגן אין טאָל, אַזױ װי דער הײשעריק אין פֿילקײט, און צו זײערע קעמלען איז ניט געװען קײן צאָל, אַזױ װי דער זאַמד װאָס אױפֿן ברעג פֿון ים אין פֿילקײט. 13 און װי גדעון איז אָנגעקומען, ערשט אַ מאַן דערצײלט זײַן חבֿר אַ חלום, און זאָגט: זע, מיר האָט זיך געחלומט אַ חלום: ערשט אַ קוכן פֿון גערשטענעם ברױט קײַקלט זיך אין לאַגער פֿון מדין, און ער איז געקומען ביזן געצעלט, און האָט עס אַ קלאַפּ געטאָן, און עס איז אומגעפֿאַלן, און ער האָט עס אומגעקערט קאַפּױר, ביז דאָס געצעלט איז געבליבן ליגן. 14 האָט זיך אָפּגערופֿן זײַן חבֿר און האָט געזאָגט: דאָס איז ניט אַנדערש װי די שװערד פֿון גדעון דעם זון פֿון יואשן, אַ מאַן פֿון ישׂראל. גאָט האָט געגעבן אין זײַן האַנט מדין מיטן גאַנצן חיל.
15 און עס איז געװען, װי גדעון האָט געהערט די דערצײלונג פֿון דעם חלום און זײַן באַשײד, אַזױ האָט ער זיך געבוקט; און ער האָט זיך אומגעקערט אין לאַגער פֿון ישׂראל און האָט געזאָגט: שטײט אױףֿ, װאָרום גאָט האָט געגעבן אין אײַער האַנט דעם חיל פֿון מדין. 16 און ער האָט צעטײלט די דרײַ הונדערט מאַן אין דרײַ מחנות, און האָט זײ אַלעמען געגעבן שופֿרות אין דער האַנט, און לײדיקע קריג, און בראַנדהעלצער אין די קריג. 17 און ער האָט צו זײ געזאָגט: איר זאָלט קוקן אױףֿ מיר, און טאָן דעסט גלײַכן; און אָט קוק איך אין עק לאַגער, איז, װי איך װעל טאָן, אַזױ זאָלט איר טאָן. 18 און אַז איך װעל בלאָזן אין שופֿר, איך און אַלע װאָס מיט מיר, זאָלט איר אױך בלאָזן אין די שופֿרות רונד אַרום דעם גאַנצן לאַגער, און איר זאָלט זאָגן: פֿאַר גאָט און פֿאַר גדעונען!
19 און גדעון און די הונדערט מאַן װאָס מיט אים זײַנען געקומען אין עק לאַגער בײַם אָנהײב פֿון דער מיטלסטער נאַכטװאַך; מע האָט נאָר װאָס געהאַט אױפֿגעשטעלט די װעכטער; און זײ האָבן געבלאָזן אין די שופֿרות, און האָבן צעהאַקט די קריג װאָס אין זײער האַנט. 20 און די דרײַ מחנות האָבן געבלאָזן אין די שופֿרות, און האָבן צעבראָכן די קריג; און זײ האָבן געהאַלטן אין זײער לינקער האַנט די בראַנדהעלצער, און אין זײער רעכטער האַנט די שופֿרות צום בלאָזן; און זײ האָבן אױסגערופֿן: אַ שװערד פֿאַר גאָט און פֿאַר גדעונען! 21 און זײ זײַנען געשטאַנען איטלעכער אױףֿ זײַן אָרט רונד אַרום לאַגער; און דער גאַנצער לאַגער האָט גענומען לױפֿען; און זײ האָבן אַרױסגעלאָזט אַ געשרײ און זײַנען אַנטרונען. 22 און זײ האָבן געבלאָזן די דרײַ הונדערט שופֿרות, און גאָט האָט געמאַכט די שװערד פֿון אײנעם קעגן אַנדערן, אַזױ אין גאַנצן חיל, און דער חיל איז אַנטרונען ביז בֵית-שטה, צו צררה צו, ביז דעם ברעג פֿון אָבֿל-מחולה בײַ טַבת. 23 און די מענער פֿון ישׂראל האָבן זיך אײַנגעזאַמלט פֿון נפֿתּלי, און פֿון אָשר, און פֿון גאַנץ מנשה, און זײ האָבן נאָכגעיאָגט מדין. 24 און גדעון האָט צעשיקט שלוחים אין גאַנצן געבערג פֿון אפֿרים, אַזױ צו זאָגן: נידערט אַראָפּ אַקעגן מדין, און פֿאַרכאַפּט זײ דאָס װאַסער ביז בֵית-ברה, און דעם ירדן. האָבן זיך אײַנגעזאַמלט אַלע מענער פֿון אפֿרים, און זײ האָבן באַצװוּנגען דאָס װאַסער ביז בֵית-ברה, און דעם ירדן. 25 און זײ האָבן געכאַפּט די צװײ האַרן פֿון מדין, עורבֿן און זאבֿן, און האָבן געהרגעט עורבֿן בײַ צור-עורבֿ און זאבֿן האָבן זײ געהרגעט אין יעקבֿ-זאבֿ; און זײ האָבן נאָכגעיאָגט מדין; און די קעפּ פֿון עורבֿן און זאבֿן האָבן זײ געבראַכט צו גדעונען פֿון יענער זײַט ירדן.
עברית
1 וַיַּשְׁכֵּ֨ם יְרֻבַּ֜עַל ה֣וּא גִדְע֗וֹן וְכָל־הָעָם֙ אֲשֶׁ֣ר אִתּ֔וֹ וַֽיַּחֲנ֖וּ עַל־עֵ֣ין חֲרֹ֑ד וּמַחֲנֵ֤ה מִדְיָן֙ הָיָה־ל֣וֹ מִצָּפ֔וֹן מִגִּבְעַ֥ת הַמּוֹרֶ֖ה בָּעֵֽמֶק׃ 2 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֶל־גִּדְע֔וֹן רַ֗ב הָעָם֙ אֲשֶׁ֣ר אִתָּ֔ךְ מִתִּתִּ֥י אֶת־מִדְיָ֖ן בְּיָדָ֑ם פֶּן־יִתְפָּאֵ֨ר עָלַ֤י יִשְׂרָאֵל֙ לֵאמֹ֔ר יָדִ֖י הוֹשִׁ֥יעָה לִּֽי׃ 3 וְעַתָּ֗ה קְרָ֨א נָ֜א בְּאָזְנֵ֤י הָעָם֙ לֵאמֹ֔ר מִֽי־יָרֵ֣א וְחָרֵ֔ד יָשֹׁ֥ב וְיִצְפֹּ֖ר מֵהַ֣ר הַגִּלְעָ֑ד וַיָּ֣שָׁב מִן־הָעָ֗ם עֶשְׂרִ֤ים וּשְׁנַ֙יִם֙ אֶ֔לֶף וַעֲשֶׂ֥רֶת אֲלָפִ֖ים נִשְׁאָֽרוּ׃   ס 4 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֶל־גִּדְע֗וֹן עוֹד֮ הָעָ֣ם רָב֒ הוֹרֵ֤ד אוֹתָם֙ אֶל־הַמַּ֔יִם וְאֶצְרְפֶ֥נּוּ לְךָ֖ שָׁ֑ם וְהָיָ֡ה אֲשֶׁר֩ אֹמַ֨ר אֵלֶ֜יךָ זֶ֣ה יֵלֵ֣ךְ אִתָּ֗ךְ ה֚וּא יֵלֵ֣ךְ אִתָּ֔ךְ וְכֹ֨ל אֲשֶׁר־אֹמַ֜ר אֵלֶ֗יךָ זֶ֚ה לֹא־יֵלֵ֣ךְ עִמָּ֔ךְ ה֖וּא לֹ֥א יֵלֵֽךְ׃ 5 וַיּ֥וֹרֶד אֶת־הָעָ֖ם אֶל־הַמָּ֑יִם   ס וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֶל־גִּדְע֗וֹן כֹּ֣ל אֲשֶׁר־יָלֹק֩ בִּלְשׁוֹנ֨וֹ מִן־הַמַּ֜יִם כַּאֲשֶׁ֧ר יָלֹ֣ק הַכֶּ֗לֶב תַּצִּ֤יג אוֹתוֹ֙ לְבָ֔ד וְכֹ֛ל אֲשֶׁר־יִכְרַ֥ע עַל־בִּרְכָּ֖יו לִשְׁתּֽוֹת׃ 6 וַיְהִ֗י מִסְפַּ֞ר הַֽמֲלַקְקִ֤ים בְּיָדָם֙ אֶל־פִּיהֶ֔ם שְׁלֹ֥שׁ מֵא֖וֹת אִ֑ישׁ וְכֹל֙ יֶ֣תֶר הָעָ֔ם כָּרְע֥וּ עַל־בִּרְכֵיהֶ֖ם לִשְׁתּ֥וֹת מָֽיִם׃   ס 7 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֶל־גִּדְע֗וֹן בִּשְׁלֹשׁ֩ מֵא֨וֹת הָאִ֤ישׁ הַֽמֲלַקְקִים֙ אוֹשִׁ֣יעַ אֶתְכֶ֔ם וְנָתַתִּ֥י אֶת־מִדְיָ֖ן בְּיָדֶ֑ךָ וְכָל־הָעָ֔ם יֵלְכ֖וּ אִ֥ישׁ לִמְקֹמֽוֹ׃ 8 וַיִּקְח֣וּ אֶת־צֵדָה֩ הָעָ֨ם בְּיָדָ֜ם וְאֵ֣ת שׁוֹפְרֹֽתֵיהֶ֗ם וְאֵ֨ת כָּל־אִ֤ישׁ יִשְׂרָאֵל֙ שִׁלַּח֙ אִ֣ישׁ לְאֹֽהָלָ֔יו וּבִשְׁלֹשׁ־מֵא֥וֹת הָאִ֖ישׁ הֽ͏ֶחֱזִ֑יק וּמַחֲנֵ֣ה מִדְיָ֔ן הָ֥יָה ל֖וֹ מִתַּ֥חַת בָּעֵֽמֶק׃   פ
9 וֽ͏ַיְהִי֙ בַּלַּ֣יְלָה הַה֔וּא וַיֹּ֤אמֶר אֵלָיו֙ יְהוָ֔ה ק֖וּם רֵ֣ד בַּֽמַּחֲנֶ֑ה כִּ֥י נְתַתִּ֖יו בְּיָדֶֽךָ׃ 10 וְאִם־יָרֵ֥א אַתָּ֖ה לָרֶ֑דֶת רֵ֥ד אַתָּ֛ה וּפֻרָ֥ה נַעַרְךָ֖ אֶל־הַֽמַּחֲנֶֽה׃ 11 וְשָֽׁמַעְתָּ֙ מַה־יְדַבֵּ֔רוּ וְאַחַר֙ תֶּחֱזַ֣קְנָה יָדֶ֔יךָ וְיָרַדְתָּ֖ בַּֽמַּחֲנֶ֑ה וַיֵּ֤רֶד הוּא֙ וּפֻרָ֣ה נַעֲר֔וֹ אֶל־קְצֵ֥ה הַחֲמֻשִׁ֖ים אֲשֶׁ֥ר בַּֽמַּחֲנֶֽה׃ 12 וּמִדְיָ֨ן וַעֲמָלֵ֤ק וְכָל־בְּנֵי־קֶ֙דֶם֙ נֹפְלִ֣ים בָּעֵ֔מֶק כָּאַרְבֶּ֖ה לָרֹ֑ב וְלִגְמַלֵּיהֶם֙ אֵ֣ין מִסְפָּ֔ר כַּח֛וֹל שֶׁעַל־שְׂפַ֥ת הַיָּ֖ם לָרֹֽב׃ 13 וַיָּבֹ֣א גִדְע֔וֹן וְהִ֨נֵּה־אִ֔ישׁ מְסַפֵּ֥ר לְרֵעֵ֖הוּ חֲל֑וֹם וַיֹּ֜אמֶר הִנֵּ֧ה חֲל֣וֹם חָלַ֗מְתִּי וְהִנֵּ֨ה צלול לֶ֤חֶם שְׂעֹרִים֙ מִתְהַפֵּךְ֙ בְּמַחֲנֵ֣ה מִדְיָ֔ן וַיָּבֹ֣א עַד־הָ֠אֹהֶל וַיַּכֵּ֧הוּ וַיִּפֹּ֛ל וַיַּהַפְכֵ֥הוּ לְמַ֖עְלָה וְנָפַ֥ל הָאֹֽהֶל׃ 14 וַיַּ֨עַן רֵעֵ֤הוּ וַיֹּ֙אמֶר֙ אֵ֣ין זֹ֔את בִּלְתִּ֗י אִם־חֶ֛רֶב גִּדְע֥וֹן בֶּן־יוֹאָ֖שׁ אִ֣ישׁ יִשְׂרָאֵ֑ל נָתַ֤ן הָֽאֱלֹהִים֙ בְּיָד֔וֹ אֶת־מִדְיָ֖ן וְאֶת־כָּל־הַֽמַּחֲנֶֽה׃   פ
15 וַיְהִי֩ כִשְׁמֹ֨עַ גִּדְע֜וֹן אֶת־מִסְפַּ֧ר הַחֲל֛וֹם וְאֶת־שִׁבְר֖וֹ וַיִּשְׁתָּ֑חוּ וַיָּ֙שָׁב֙ אֶל־מַחֲנֵ֣ה יִשְׂרָאֵ֔ל וַיֹּ֣אמֶר ק֔וּמוּ כִּֽי־נָתַ֧ן יְהוָ֛ה בְּיֶדְכֶ֖ם אֶת־מַחֲנֵ֥ה מִדְיָֽן׃ 16 וַיַּ֛חַץ אֶת־שְׁלֹשׁ־מֵא֥וֹת הָאִ֖ישׁ שְׁלֹשָׁ֣ה רָאשִׁ֑ים וַיִּתֵּ֨ן שׁוֹפָר֤וֹת בְּיַד־כֻּלָּם֙ וְכַדִּ֣ים רֵקִ֔ים וְלַפִּדִ֖ים בְּת֥וֹךְ הַכַּדִּֽים׃ 17 וַיֹּ֣אמֶר אֲלֵיהֶ֔ם מִמֶּ֥נִּי תִרְא֖וּ וְכֵ֣ן תַּעֲשׂ֑וּ וְהִנֵּ֨ה אָנֹכִ֥י בָא֙ בִּקְצֵ֣ה הַֽמַּחֲנֶ֔ה וְהָיָ֥ה כַאֲשֶׁר־אֶעֱשֶׂ֖ה כֵּ֥ן תַּעֲשֽׂוּן׃ 18 וְתָקַעְתִּי֙ בַּשּׁוֹפָ֔ר אָנֹכִ֖י וְכָל־אֲשֶׁ֣ר אִתִּ֑י וּתְקַעְתֶּ֨ם בַּשּׁוֹפָר֜וֹת גַּם־אַתֶּ֗ם סְבִיבוֹת֙ כָּל־הַֽמַּחֲנֶ֔ה וַאֲמַרְתֶּ֖ם לַיהוָ֥ה וּלְגִדְעֽוֹן׃   פ
19 וַיָּבֹ֣א גִ֠דְעוֹן וּמֵאָה־אִ֨ישׁ אֲשֶׁר־אִתּ֜וֹ בִּקְצֵ֣ה הַֽמַּחֲנֶ֗ה רֹ֚אשׁ הָאַשְׁמֹ֣רֶת הַתִּֽיכוֹנָ֔ה אַ֛ךְ הָקֵ֥ם הֵקִ֖ימוּ אֶת־הַשֹּֽׁמְרִ֑ים וַֽיִּתְקְעוּ֙ בַּשּׁ֣וֹפָר֔וֹת וְנָפ֥וֹץ הַכַּדִּ֖ים אֲשֶׁ֥ר בְּיָדָֽם׃ 20 וַֽ֠יִּתְקְעוּ שְׁלֹ֨שֶׁת הָרָאשִׁ֥ים בַּשּֽׁוֹפָרוֹת֮ וַיִּשְׁבְּר֣וּ הַכַּדִּים֒ וַיַּחֲזִ֤יקוּ בְיַד־שְׂמאוֹלָם֙ בַּלַּפִּדִ֔ים וּבְיַ֨ד־יְמִינָ֔ם הַשּׁוֹפָר֖וֹת לִתְק֑וֹעַ וַֽיִּקְרְא֔וּ חֶ֥רֶב לַֽיהוָ֖ה וּלְגִדְעֽוֹן׃ 21 וַיַּֽעַמְדוּ֙ אִ֣ישׁ תַּחְתָּ֔יו סָבִ֖יב לַֽמַּחֲנֶ֑ה וַיָּ֧רָץ כָּל־הַֽמַּחֲנֶ֛ה וַיָּרִ֖יעוּ ויניסו 22 וַֽיִּתְקְעוּ֮ שְׁלֹשׁ־מֵא֣וֹת הַשּׁוֹפָרוֹת֒ וַיָּ֣שֶׂם יְהוָ֗ה אֵ֣ת חֶ֥רֶב אִ֛ישׁ בְּרֵעֵ֖הוּ וּבְכָל־הַֽמַּחֲנֶ֑ה וַיָּ֨נָס הַֽמַּחֲנֶ֜ה עַד־בֵּ֤ית הַשִּׁטָּה֙ צְֽרֵרָ֔תָה עַ֛ד שְׂפַת־אָבֵ֥ל מְחוֹלָ֖ה עַל־טַבָּֽת׃ 23 וַיִּצָּעֵ֧ק אִֽישׁ־יִשְׂרָאֵ֛ל מִנַּפְתָּלִ֥י וּמִן־אָשֵׁ֖ר וּמִן־כָּל־מְנַשֶּׁ֑ה וַֽיִּרְדְּפ֖וּ אַחֲרֵ֥י מִדְיָֽן׃ 24 וּמַלְאָכִ֡ים שָׁלַ֣ח גִּדְעוֹן֩ בְּכָל־הַ֨ר אֶפְרַ֜יִם לֵאמֹ֗ר רְד֞וּ לִקְרַ֤את מִדְיָן֙ וְלִכְד֤וּ לָהֶם֙ אֶת־הַמַּ֔יִם עַ֛ד בֵּ֥ית בָּרָ֖ה וְאֶת־הַיַּרְדֵּ֑ן וַיִּצָּעֵ֞ק כָּל־אִ֤ישׁ אֶפְרַ֙יִם֙ וַיִּלְכְּד֣וּ אֶת־הַמַּ֔יִם עַ֛ד בֵּ֥ית בָּרָ֖ה וְאֶת־הַיַּרְדֵּֽן׃ 25 וַֽיִּלְכְּד֡וּ שְׁנֵֽי־שָׂרֵ֨י מִדְיָ֜ן אֶת־עֹרֵ֣ב וְאֶת־זְאֵ֗ב וַיַּהַרְג֨וּ אֶת־עוֹרֵ֤ב בְּצוּר־עוֹרֵב֙ וְאֶת־זְאֵב֙ הָרְג֣וּ בְיֶֽקֶב־זְאֵ֔ב וַֽיִּרְדְּפ֖וּ אֶל־מִדְיָ֑ן וְרֹאשׁ־עֹרֵ֣ב וּזְאֵ֔ב הֵבִ֙יאוּ֙ אֶל־גִּדְע֔וֹן מֵעֵ֖בֶר לַיַּרְדֵּֽן׃