Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און אַ מלאך פֿון גאָט איז אַרױפֿגעגאַנגען פֿון גִלגל קײן בוכים, און ער האָט געזאָגט: איך האָב אײַך אַרױפֿגעבראַכט פֿון מצרים, און האָב אײַך געבראַכט אין דעם לאַנד װאָס איך האָב צוגעשװאָרן אײַערע עלטערן; און איך האָב געזאָגט: איך װעל ניט פֿאַרשטערן מײַן בונד מיט אײַך אױףֿ אײביק;
2 נאָר איר זאָלט ניט שליסן אַ בונד די באַװױנער פֿון דעם דאָזיקן לאַנד; זײערע מזבחות זאָלט איר צעברעכן. אָבער איר האָט ניט צוגעהערט צו מײַן קָול. װאָס האָט איר דאָ געטאָן? 3 דרום, אױך זאָג איך: איך װעל זײ ניט פֿאַרטרײַבן פֿון פֿאַר אײַך, און זײ װעלן אײַך זײַן פֿאַר נעצן, און זײערע געטער װעלן אײַך זײַן פֿאַר אַ שטרױכלונג. 4 און עס איז געװען, װי דער מלאך פֿון גאָט האָט גערעדט די דאָזיקע װערטער צו אַלע קינדער פֿון ישׂראל, אַזױ האָט דאָס פֿאָלק אױפֿגעהױבן זײער קָול, און זײ האָבן געװײנט; 5 דרום האָט מען גערופֿן דעם נאָמען פֿון יענעם אָרט בוכים. און זײ האָבן דאָרטן געשלאַכט צו גאָט.
6 און אַז יהושוע האָט פֿאַנאַנדערגעשיקט דאָס פֿאָלק, און די קינדער פֿון ישׂראל זײַנען געגאַנגען איטלעכער צו זײַן נחלה, צו אַרבן דאָס לאַנד, 7 האָט דאָס פֿאָלק געדינט גאָט אַלע טעג פֿון יהושוען, און אַלע זקנים, װאָס האָבן מאריך-ימים געװען נאָך יהושוען, װאָס האָבן געזען אַלדי גרױסע טוּונג פֿון גאָט װאָס ער האָט געטאָן פֿאַר ישׂראל. 8 און יהושוע דער זון פֿון נון, דער קנעכט פֿון גאָט, איז געשטאָרבן צו הונדערט מיט צען יאָר. 9 און מע האָט אים באַגראָבן אין דעם געמאַרק פֿון זײַן נחלה, אין תּמנת-חֶרס, אין דעם געבערג פֿון אפֿרים אין צפֿון פֿון באַרג געש. 10 און אױך יענער גאַנצער דור איז אײַנגעזאַמלט געװאָרן צו זײַנע עלטערן, און אַן אַנדער דור איז אױפֿגעשטאַנען נאָך זײ, װאָס האָבן ניט געקענט גאָט, און ניט די טואונג װאָס ער האָט געטאָן פֿאַר ישׂראל.  11 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געטאָן װאָס איז שלעכט אין די אױגן פֿון גאָט, און זײ האָבן געדינט די בַעַל-געטער. 12 און זײ האָבן פֿאַרלאָזן יהוה דעם גאָט פֿון זײערע עלטערן, װאָס האָט זײ אַרױסגעצױגען פֿון לאַנד מצרים, און זײ זײַנען געגאַנגען נאָך פֿרעמדע געטער, פֿון די געטער פֿון די פֿעלקער װאָס רונד אַרום זײ, און זײ האָבן זיך צו זײ געבוקט, און האָבן דערצערנט גאָט. 13 און זײ האָבן פֿאַרלאָזן יהוה, און געדינט צו בַעַל און צו די עשתָּרות.  14 האָט דער צאָרן פֿון גאָט געגרימט אױףֿ ישׂראל, און ער האָט זײ געגעבן אין דער האַנט פֿון רױבער װאָס האָבן זײ באַרױבט, און ער האָט זײ איבערגעענטפֿערט אין דער האַנט פֿון זײערע פֿײַנט פֿון רונד אַרום, און זײ האָבן מער ניט געקענט באַשטײן פֿאַר זײערע פֿײַנט. 15 אומעטום אַװוּ זײ זײַנען אַרױסגעגאַנגען, איז די האַנט פֿון גאָט געװען אַקעגן זײ צום בײזן, אַזױ װי גאָט האָט גערעדט, און אַזױ װי גאָט זײ האָט געשװאָרן; און זי האָט זײער צוגעדריקט. 16 האָט גאָט אױפֿגעשטעלט שופֿטים, און זײ געהאָלפֿן פֿון זײערע רױבער. 17 אָבער אױך צו זײערע שופֿטים האָבן זײ ניט צוגעהערט, װאָרום זײ זײַנען געװען פֿאַרפֿירט נאָך פֿרעמדע געטער, און האָבן זיך צו זײ געבוקט; זײ האָבן זיך גיך אָפּגעקערט פֿון דעם װעג װאָס זײערע עלטערן זײַנען געגאַנגען, צוצוהערן די געבאָט פֿון גאָט; זײ האָבן אַזױ ניט געטאָן. 18 און אַז גאָט האָט זײ אױפֿגעשטעלט שופֿטים, אַזױ פֿלעגט גאָט זײַן מיט דעם שופֿט, און פֿלעגט זײ העלפֿן פֿון דער האַנט פֿון זײערע פֿײַנט אַלע טעג פֿון דעם שופֿט, װײַל גאָט פֿלעגט חרטה האָבן איבער זײער געשרײ פֿון װעגן זײערע צװינגער און זײערע דריקער. 19 אָבער עס איז געװען, װי דער שופֿט איז געשטאָרבן, אַזױ פֿלעגן זײ װידער פֿאַרדאָרבן װערן, נאָך מער פֿון זײערע עלטערן, צו גײן נאָך פֿרעמדע געטער, זײ צו דינען און זיך צו בוקען צו זײ. זײ האָבן ניט אָפּגעלאָזט פֿון זײערע מעשׂים און פֿון זײער אײַנגעשפּאַרטן װעג.  20 און דער צאָרן פֿון גאָט האָט געגרימט אױףֿ ישׂראל, און ער האָט געזאָגט: װײַל דאָס דאָזיקע פֿאָלק האָט איבערגעטרעטן מײַן בונד װאָס איך האָב באַפֿױלן זײערע עלטערן, און זײ האָבן ניט צוגעהערט צו מײַן קָול, 21 װעל איך אױך ניט מער פֿאַרטרײַבן פֿון פֿאַר זײ קײנעם פֿון די פֿעלקער װאָס יהושוע האָט איבערגעלאָזט, װען ער איז געשטאָרבן. 22 כּדי צו פּרוּװן מיט זײ ישׂראל, אױב זײ װעלן היטן די װעגן פֿון גאָט צו גײן אין זײ, אַזױ װי זײערע עלטערן האָבן געהיט, אָדער ניט. 23 און גאָט האָט געלאָזט די דאָזיקע פֿעלקער, זײ ניט צו פֿאַרטרײַבן אױףֿ גיך; און ער האָט זײ ניט געגעבן אין דער האַנט פֿון יהושוען.
עברית
1 וַיַּ֧עַל מַלְאַךְ־יְהוָ֛ה מִן־הַגִּלְגָּ֖ל אֶל־הַבֹּכִ֑ים   פ וַיֹּאמֶר֩ אַעֲלֶ֨ה אֶתְכֶ֜ם מִמִּצְרַ֗יִם וָאָבִ֤יא אֶתְכֶם֙ אֶל־הָאָ֗רֶץ אֲשֶׁ֤ר נִשְׁבַּ֙עְתִּי֙ לַאֲבֹ֣תֵיכֶ֔ם וָאֹמַ֕ר לֹֽא־אָפֵ֧ר בְּרִיתִ֛י אִתְּכֶ֖ם לְעוֹלָֽם׃
2 וְאַתֶּ֗ם לֹֽא־תִכְרְת֤וּ בְרִית֙ לְיֽוֹשְׁבֵי֙ הָאָ֣רֶץ הַזֹּ֔את מִזְבְּחוֹתֵיהֶ֖ם תִּתֹּצ֑וּן וְלֹֽא־שְׁמַעְתֶּ֥ם בְּקֹלִ֖י מַה־זֹּ֥את עֲשִׂיתֶֽם׃ 3 וְגַ֣ם אָמַ֔רְתִּי לֹֽא־אֲגָרֵ֥שׁ אוֹתָ֖ם מִפְּנֵיכֶ֑ם וְהָי֤וּ לָכֶם֙ לְצִדִּ֔ים וֵאלֹ֣הֵיהֶ֔ם יִהְי֥וּ לָכֶ֖ם לְמוֹקֵֽשׁ׃ 4 וַיְהִ֗י כְּדַבֵּ֞ר מַלְאַ֤ךְ יְהוָה֙ אֶת־הַדְּבָרִ֣ים הָאֵ֔לֶּה אֶֽל־כָּל־בְּנֵ֖י יִשְׂרָאֵ֑ל וַיִּשְׂא֥וּ הָעָ֛ם אֶת־קוֹלָ֖ם וַיִּבְכּֽוּ׃ 5 וַֽיִּקְרְא֛וּ שֵֽׁם־הַמָּק֥וֹם הַה֖וּא בֹּכִ֑ים וַיִּזְבְּחוּ־שָׁ֖ם לַֽיהוָֽה׃   פ
6 וַיְשַׁלַּ֥ח יְהוֹשֻׁ֖עַ אֶת־הָעָ֑ם וַיֵּלְכ֧וּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֛ל אִ֥ישׁ לְנַחֲלָת֖וֹ לָרֶ֥שֶׁת אֶת־הָאָֽרֶץ׃ 7 וַיַּעַבְד֤וּ הָעָם֙ אֶת־יְהוָ֔ה כֹּ֖ל יְמֵ֣י יְהוֹשֻׁ֑עַ וְכֹ֣ל יְמֵ֣י הַזְּקֵנִ֗ים אֲשֶׁ֨ר הֶאֱרִ֤יכוּ יָמִים֙ אַחֲרֵ֣י יְהוֹשׁ֔וּעַ אֲשֶׁ֣ר רָא֗וּ אֵ֣ת כָּל־מַעֲשֵׂ֤ה יְהוָה֙ הַגָּד֔וֹל אֲשֶׁ֥ר עָשָׂ֖ה לְיִשְׂרָאֵֽל׃ 8 וַיָּ֛מָת יְהוֹשֻׁ֥עַ בִּן־נ֖וּן עֶ֣בֶד יְהוָ֑ה בֶּן־מֵאָ֥ה וָעֶ֖שֶׂר שָׁנִֽים׃ 9 וַיִּקְבְּר֤וּ אוֹתוֹ֙ בִּגְב֣וּל נַחֲלָת֔וֹ בְּתִמְנַת־חֶ֖רֶס בְּהַ֣ר אֶפְרָ֑יִם מִצְּפ֖וֹן לְהַר־גָּֽעַשׁ׃ 10 וְגַם֙ כָּל־הַדּ֣וֹר הַה֔וּא נֶאֶסְפ֖וּ אֶל־אֲבוֹתָ֑יו וַיָּקָם֩ דּ֨וֹר אַחֵ֜ר אַחֲרֵיהֶ֗ם אֲשֶׁ֤ר לֹא־יָֽדְעוּ֙ אֶת־יְהוָ֔ה וְגַם֙ אֶת־הַֽמַּעֲשֶׂ֔ה אֲשֶׁ֥ר עָשָׂ֖ה לְיִשְׂרָאֵֽל׃   ס 11 וַיַּעֲשׂ֧וּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֛ל אֶת־הָרַ֖ע בְּעֵינֵ֣י יְהוָ֑ה וַיַּעַבְד֖וּ אֶת־הַבְּעָלִֽים׃ 12 וַיַּעַזְב֞וּ אֶת־יְהוָ֣ה אֱלֹהֵ֣י אֲבוֹתָ֗ם הַמּוֹצִ֣יא אוֹתָם֮ מֵאֶ֣רֶץ מִצְרַיִם֒ וַיֵּלְכ֞וּ אַחֲרֵ֣י אֱלֹהִ֣ים אֲחֵרִ֗ים מֵאֱלֹהֵ֤י הָֽעַמִּים֙ אֲשֶׁר֙ סְבִיב֣וֹתֵיהֶ֔ם וַיִּֽשְׁתַּחֲו֖וּ לָהֶ֑ם וַיַּכְעִ֖סוּ אֶת־יְהוָֽה׃ 13 וַיַּעַזְב֖וּ אֶת־יְהוָ֑ה וַיַּעַבְד֥וּ לַבַּ֖עַל וְלָעַשְׁתָּרֽוֹת׃ 14 וַיִּֽחַר־אַ֤ף יְהוָה֙ בְּיִשְׂרָאֵ֔ל וַֽיִּתְּנֵם֙ בְּיַד־שֹׁסִ֔ים וַיָּשֹׁ֖סּוּ אוֹתָ֑ם וַֽיִּמְכְּרֵ֞ם בְּיַ֤ד אֽוֹיְבֵיהֶם֙ מִסָּבִ֔יב וְלֹֽא־יָכְל֣וּ ע֔וֹד לַעֲמֹ֖ד לִפְנֵ֥י אוֹיְבֵיהֶֽם׃ 15 בְּכֹ֣ל אֲשֶׁ֣ר יָצְא֗וּ יַד־יְהוָה֙ הָיְתָה־בָּ֣ם לְרָעָ֔ה כַּֽאֲשֶׁר֙ דִּבֶּ֣ר יְהוָ֔ה וְכַאֲשֶׁ֛ר נִשְׁבַּ֥ע יְהוָ֖ה לָהֶ֑ם וַיֵּ֥צֶר לָהֶ֖ם מְאֹֽד׃ 16 וַיָּ֥קֶם יְהוָ֖ה שֹֽׁפְטִ֑ים וַיּ֣וֹשִׁיע֔וּם מִיַּ֖ד שֹׁסֵיהֶֽם׃ 17 וְגַ֤ם אֶל־שֹֽׁפְטֵיהֶם֙ לֹ֣א שָׁמֵ֔עוּ כִּ֣י זָנ֗וּ אֽ͏ַחֲרֵי֙ אֱלֹהִ֣ים אֲחֵרִ֔ים וַיִּֽשְׁתַּחֲו֖וּ לָהֶ֑ם סָ֣רוּ מַהֵ֗ר מִן־הַדֶּ֜רֶךְ אֲשֶׁ֨ר הָלְכ֧וּ אֲבוֹתָ֛ם לִשְׁמֹ֥עַ מִצְוֺת־יְהוָ֖ה לֹא־עָ֥שׂוּ כֵֽן׃ 18 וְכִֽי־הֵקִ֨ים יְהוָ֥ה לָהֶם֮ שֹֽׁפְטִים֒ וְהָיָ֤ה יְהוָה֙ עִם־הַשֹּׁפֵ֔ט וְהֽוֹשִׁיעָם֙ מִיַּ֣ד אֹֽיְבֵיהֶ֔ם כֹּ֖ל יְמֵ֣י הַשּׁוֹפֵ֑ט כִּֽי־יִנָּחֵ֤ם יְהוָה֙ מִנַּֽאֲקָתָ֔ם מִפְּנֵ֥י לֹחֲצֵיהֶ֖ם וְדֹחֲקֵיהֶֽם׃ 19 וְהָיָ֣ה בְּמ֣וֹת הַשּׁוֹפֵ֗ט יָשֻׁ֙בוּ֙ וְהִשְׁחִ֣יתוּ מֵֽאֲבוֹתָ֔ם לָלֶ֗כֶת אַֽחֲרֵי֙ אֱלֹהִ֣ים אֲחֵרִ֔ים לְעָבְדָ֖ם וּלְהִשְׁתַּחֲוֺ֣ת לָהֶ֑ם לֹ֤א הִפִּ֙ילוּ֙ מִמַּ֣עַלְלֵיהֶ֔ם וּמִדַּרְכָּ֖ם הַקָּשָֽׁה׃ 20 וַיִּֽחַר־אַ֥ף יְהוָ֖ה בְּיִשְׂרָאֵ֑ל וַיֹּ֗אמֶר יַעַן֩ אֲשֶׁ֨ר עָבְר֜וּ הַגּ֣וֹי הַזֶּ֗ה אֶת־בְּרִיתִי֙ אֲשֶׁ֣ר צִוִּ֣יתִי אֶת־אֲבוֹתָ֔ם וְלֹ֥א שָׁמְע֖וּ לְקוֹלִֽי׃ 21 גַּם־אֲנִי֙ לֹ֣א אוֹסִ֔יף לְהוֹרִ֥ישׁ אִ֖ישׁ מִפְּנֵיהֶ֑ם מִן־הַגּוֹיִ֛ם אֲשֶׁר־עָזַ֥ב יְהוֹשֻׁ֖עַ וַיָּמֹֽת׃ 22 לְמַ֛עַן נַסּ֥וֹת בָּ֖ם אֶת־יִשְׂרָאֵ֑ל הֲשֹׁמְרִ֣ים הֵם֩ אֶת־דֶּ֨רֶךְ יְהוָ֜ה לָלֶ֣כֶת בָּ֗ם כַּאֲשֶׁ֛ר שָׁמְר֥וּ אֲבוֹתָ֖ם אִם־לֹֽא׃ 23 וַיַּנַּ֤ח יְהוָה֙ אֶת־הַגּוֹיִ֣ם הָאֵ֔לֶּה לְבִלְתִּ֥י הוֹרִישָׁ֖ם מַהֵ֑ר וְלֹ֥א נְתָנָ֖ם בְּיַד־יְהוֹשֻֽׁעַ׃   פ