אידיש
1
אין יענע טעג איז קײן מלך ניט געװען אין ישׂראל. און אין יענע טעג האָט דער שבֿט דָן זיך געזוכט אַ נחלה אױףֿ זיך צו באַזעצן, װאָרום ביז יענעם טאָג איז אים גאָרנישט צוגעפֿאַלן פֿאַר אַ נחלה צװישן די שבֿטים פֿון ישׂראל.
2
האָבן די קינדער פֿון דָן געשיקט פֿון זײער משפּחה פֿינףֿ מענער פֿון צװישן זיך, העלדישע יונגען פֿון צרעה און פֿון אשתּאול, אױסצוקוקן דאָס לאַנד, און עס אױסצופֿאָרשן. און זײ האָבן צו זײ געזאָגט: גײט פֿאָרשט אױס דאָס לאַנד. זײַנען זײ געקומען צום געבערג פֿון אפֿרים ביז מיכהס הױז, און האָבן דאָרטן גענעכטיקט.
3
װי זײ זײַנען לעבן מיכהס הױז, אַזױ האָבן זײ דערקענט דעם קָול פֿון דעם יונגנמאַן, דעם לֵוִי, און זײ האָבן אַהין פֿאַרקערט, און האָבן צו אים געזאָגט: װער האָט דיך אַהער געבראַכט? און װאָס טוסטו דאָ? און װאָס האָסטו דאָ?
4
האָט ער צו זײ געזאָגט: אַזױ און אַזױ האָט מיכה געטאָן צו מיר; און ער האָט מיך געדונגען, און איך בין אים געװאָרן פֿאַר אַ כֹּהן.
5
האָבן זײ צו אים געזאָגט: פֿרעג אַקאָרשט בײַ גאָט, כּדי מיר זאָלן װיסן אױב אונדזער װעג װאָס מיר גײען אױףֿ אים װעט באַגליקן.
6
האָט דער כֹּהן צו זײ געזאָגט: גײט לשלום! פֿאַר גאָט איז אײַער װעג װאָס איר גײט אױףֿ אים.
7
זײַנען די פֿינףֿ מענער געגאַנגען, און זײ זײַנען געקומען קײן ליש, און האָבן געזען דאָס פֿאָלק װאָס אין איר – װי זי זיצט אין זיכערקײט, אַזױ װי דער שטײגער פֿון די צידונים, רויִק און זיכער, און ניטאָ אין לאַנד אַ מאַכטהאָבער װאָס זאָל אין עפּעס קריװדען, און זײ זײַנען װײַט פֿון די צידונים, און האָבן ניט קײן פֿאַרקער מיט אַ מענטשן.
8
זײַנען זײ געקומען צו זײערע ברידער אין צרעה און אשתּאול; און זײערע ברידער האָבן צו זײ געזאָגט: װאָס [זאָגט] איר?
9
האָבן זײ געזאָגט: שטײט אױףֿ, און לאָמיר אַרױפֿגײן אױףֿ זײ, װאָרום מיר האָבן געזען דאָס לאַנד, ערשט עס איז זײער גוט. און איר שװײַגט? איר זאָלט אײַך ניט פֿױלן צו גײן, כּדי צו קומען אַרבן דאָס לאַנד.
10
אַז איר קומט, װעט איר קומען צו אַ רויִקן פֿאָלק, און דאָס לאַנד איז געראַם אין אָרט. פֿאַר װאָר, גאָט האָט עס געגעבן אין אײַער האַנט; אַן אָרט װאָס דאָרטן פֿעלט ניט קײן זאַך װאָס אױףֿ דער ערד.
11
האָבן אַװעקגעצױגן פֿון דאָרטן, פֿון דער משפּחה פֿון דָן, פֿון צרעה און פֿון אשתּאול, זעקס הונדערט מאַן אָנגעגורט מיט כּלי-מלחמה.
12
און זײ זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען און האָבן געלאַגערט אין קִרית-יערים, אין יהודה; דרום רופֿט מען יענעם אָרט מחנה-דָן ביז אױףֿ הײַנטיקן טאָג; ער איז הינטער קִרית-יערים.
13
און זײ זײַנען אַריבער פֿון דאָרטן צום געבערג פֿון אפֿרים, און זײַנען געקומען ביז מיכהס הױז.
14
האָבן זיך אָפּגערופֿן די פֿינףֿ מענער װאָס זײַנען געגאַנגען אױסקוקן דאָס לאַנד ליש, און האָבן געזאָגט צו זײערע ברידער: װײסט איר אַז אין די דאָזיקע הײַזער איז דאָ אַן אפֿוד און אַ תּרפֿים, און אַ געשניצט און אַ געגאָסן בילד? און אַצונד, װײסט װאָס איר האָט צו טאָן.
15
האָבן זײ פֿאַרקערט אַהין, און זײַנען געקומען צום הױז פֿון דעם יונגנמאַן דעם לֵוִי, צו מיכהס הױז, און האָבן אים געפֿרעגט אױףֿ פֿריד.
16
און די זעקס הונדערט מאַן אָנגעגורט מיט זײערע כּלי-מלחמה, װאָס פֿון די קינדער פֿון דָן, זײַנען געשטאַנען בײַם אײַנגאַנג פֿון טױער.
17
און די פֿינףֿ מענער װאָס זײַנען געגאַנגען אױסקוקן דאָס לאַנד, זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען, אַרײַן אַהין, און צוגענומען דאָס געשניצטע בילד, און דעם אפֿוד, און דעם תּרפֿים, און דאָס געגאָסענע בילד; און דער כֹּהן איז געשטאַנען בײַם אײַנגאַנג פֿון טױער מיט די זעקס הונדערט מאַן אָנגעגורט מיט כּלי-מלחמה.
18
און װי יענע זײַנען אַרײַנגעגאַנגען אין מיכהס הױז, און האָבן צוגענומען דאָס געשניצטע בילד מיט דעם אפֿוד, און דעם תּרפֿים, און דאָס געגאָסענע בילד, אַזױ האָט דער כֹּהן צו זײ געזאָגט: װאָס טוט איר?
19
האָבן זײ צו אים געזאָגט: שװײַג! טו אַרױףֿ דײַן האַנט אױףֿ דײַן מױל, און גײ מיט אונדז, און זײַ אונדז פֿאַר אַ פֿאָטער און פֿאַר אַ כֹּהן. איז דיר בעסער צו זײַן אַ כֹּהן בײַ אײן מענטשנס הױז, אָדער זײַן אַ כֹּהן בײַ אַ שבֿט און בײַ אַ משפּחה אין ישׂראל?
20
האָט זיך דעם כֹּהנס האַרץ דערפֿרײט, און ער האָט גענומען דעם אפֿוד, און דעם תּרפֿים, און דאָס געשניצטע בילד, און איז אַרײַן צװישן דעם פֿאָלק.
21
און זײ האָבן זיך אַרומגעדרײט און זײַנען אַװעקגעגאַנגען. און זײ האָבן געשטעלט די קלײנע קינדער און דאָס פֿי און דאָס גוטס זיך פֿאַרױס.
22
װי זײ האָבן זיך דערװײַטערט פֿון מיכהס הױז, אַזױ זײַנען די מענטשן װאָס אין די הײַזער װאָס לעבן מיכהס הױז זיך צונױפֿגעלאָפֿן, און זײ האָבן אָנגעיאָגט די קינדער פֿון דָן.
23
און זײ האָבן גערופֿן צו די קינדער פֿון דָן. האָבן יענע אומגעקערט זײער פּנים, און האָבן געזאָגט צו מיכהן: װאָס איז דיר, װאָס דו ביסט זיך צונױפֿגעלאָפֿן?
24
האָט ער געזאָגט: איר האָט צוגענומען מײַן גאָט װאָס איך האָב געמאַכט, און דעם כֹּהן, און איר זײַט אַװעקגעגאַנגען, און װאָס נאָך האָב איך? הײַנט װאָס זאָגט איר צו מיר: װאָס איז דיר?
25
האָבן די קינדער פֿון דָן צו אים געזאָגט: לאָז ניט הערן דײַן קָול בײַ אונדז, װאָרום מענטשן מיט אַ ביטער געמיט װעלן נאָך אָנפֿאַלן אױףֿ אײַך, און װעסט אומברענגען דײַן נפֿש און די נפֿשות פֿון דײַן הױזגעזינט.
26
און די קינדער פֿון דָן זײַנען געגאַנגען אױףֿ זײער װעג. און מיכה האָט געזען אַז זײ זײַנען שטאַרקער פֿון אים, און ער האָט זיך אומגעדרײט און זיך צוריקגעקערט אין זײַן הױז.
27
און זײ האָבן גענומען דאָס װאָס מיכה האָט געמאַכט, און דעם כֹּהן װאָס ער האָט געהאַט, און זײ זײַנען געקומען אױףֿ ליש, אױףֿ אַ רויִקן און זיכערן פֿאָלק, און האָבן זײ געשלאָגן מיטן שאַרףֿ פֿון שװערד, און די שטאָט האָבן זײ פֿאַרברענט אין פֿײַער.
28
און װער עס זאָל מציל זײַן איז ניט געװען, װאָרום זי איז געװען װײַט פֿון צידון, און קײן פֿאַרקער מיט אַ מענטשן האָבן זײ ניט געהאַט; און זי איז געװען אין טאָל װאָס בײַ בֵית-רחובֿ. און זײ האָבן אָפּגעבױט די שטאָט, און האָבן זיך אין איר באַזעצט.
29
און זײ האָבן גערופֿן דעם נאָמען פֿון דער שטאָט דָן, נאָך דעם נאָמען פֿון זײער פֿאָטער דָן װאָס איז געבאָרן געװען בײַ ישׂראלן; אָבער ליש איז געװען דער נאָמען פֿון דער שטאָט צוערשט.
30
און די קינדער פֿון דָן האָבן זיך אױפֿגעשטעלט דאָס געשניצטע בילד, און יהונתן דער זון פֿון גרשום דעם זון פֿון מנשהן, ער און זײַנע זין, זײַנען געװען כֹּהנים בײַם שבֿט דָן, ביזן טאָג פֿון דעם גלות פֿון לאַנד.
31
און זײ האָבן געהאַלטן אױפֿגעשטעלט בײַ זיך דאָס געשניצטע בילד װאָס מיכה האָט געמאַכט, אַלע טעג װאָס דאָס הױז פֿון גאָט איז געװען אין שילו.