Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און עס איז געװען אין טעג אַרום, אין די טעג פֿון װײצשניט, האָט שמשון באַזוכט זײַן װײַב מיט אַ ציגנבעקל, און ער האָט געזאָגט: לאָמיך אַרײַנגײן צו מײַן װײַב אין קאַמער. אָבער איר פֿאָטער האָט אים ניט געלאָזט אַרײַנגײן. 2 און איר פֿאָטער האָט געזאָגט: קלערן האָב איך געקלערט, אַז דו האָסט זי זיכער פֿײַנט געקראָגן, און איך האָב זי אַװעקגעגעבן צו דײַן חבֿר. איז ניט איר ייִנגערע שװעסטער שענער פֿון איר? זאָל זי דיר, איך בעט דיך, זײַן אָנשטאָט יענער. 3 האָט שמשון צו זײ געזאָגט: דאָס מאָל בין איך רײן קעגן די פּלִשתּים, אױב איך טו מיט זײ בײז. 4 און שמשון איז געגאַנגען, און האָט געכאַפּט דרײַ הונדערט פֿיקס, און ער האָט גענומען בראַנדהעלצער, און האָט צוגעקערט אַן עק צו אַן עק, און אַרײַנגעטאָן אַ בראַנדהאָלץ צװישן צװײ עקן, אין מיטן. 5 און ער האָט אָנגעצונדן אַ פֿײַער אין די בראַנדהעלצער, און האָט זײ אַװעקגעלאָזט אין די שטײעדיקע תּבֿואות פֿון די פּלִשתּים; און ער האָט פֿאַרברענט פֿון אַ סטױג ביז שטײעדיקער תּבֿואה, און ביז אַן אײלבערטגאָרטן. 6 האָבן די פּלִשתּים געזאָגט: װער האָט דאָס געטאָן? האָט מען געזאָגט: שמשון, דער אײדעם  פֿון דעם תּמנהער, װײַל ער האָט גענומען זײַן װײַב, און זי אַװעקגעגעבן צו זײַן חבֿר. זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען די פּלִשתּים, און האָבן פֿאַרברענט זי און איר פֿאָטער אין פֿײַער. 7 האָט שמשון צו זײ געזאָגט: אױב איר טוט אַזױ-װאָס, מוז איך ניט אַנדערש זיך נוקם זײַן אָן אײַך, און דערנאָך װעל איך אױפֿהערן. 8 און ער האָט זײ געשלאָגן רוק און לענד, אַ גרױסן שלאַק. און ער האָט אַראָפּגענידערט, און איז געזעסן אין דעם שפּאַלט פֿון פֿעלז עיטם. 9 זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען די פּלִשתּים, און האָבן געלאַגערט אין יהודה, און זײ האָבן זיך צעשפּרײט אין לחי. 10 האָבן די מענער פֿון יהודה געזאָגט: פֿאַר װאָס זײַט איר אַרױפֿגעקומען אױףֿ אונדז? האָבן זײ געזאָגט: צו בינדן שמשונען זײַנען מיר אַרױפֿגעקומען; צו טאָן צו אים, אַזױ װי ער האָט געטאָן צו אונדז. 11 האָבן אַראָפּגענידערט דרײַ טױזנט מאַן פֿון יהודה צו דעם שפּאַלט פֿון  פֿעלז עיטם, און זײ האָבן געזאָגט צו שמשונען: װײסטו דען ניט אַז די פּלִשתּים געװעלטיקן איבער אונדז? הײַנט װאָס האָסטו אונדז דאָ אָפּגעטאָן? האָט ער צו זײ געזאָגט: װי זײ האָבן געטאָן צו מיר, אַזױ האָב איך געטאָן צו זײ. 12 האָבן זײ צו אים געזאָגט: מיר האָבן אַראָפּגענידערט דיך צו בינדן, כּדי דיך איבערצוגעבן אין דער האַנט פֿון די פּלִשתּים. האָט שמשון צו זײ געזאָגט: שװערט מיר, אַז איר אַלײן װעט ניט אָנפֿאַלן אױףֿ מיר. 13 האָבן זײ צו אים געזאָגט, אַזױ צו זאָגן: נײן, בלױז בינדן װעלן מיר דיך בינדן און דיך איבערגעבן אין זײער האַנט, אָבער טײטן װעלן מיר דיך ניט טײטן, און זײ האָבן אים געבונדן מיט צװײ נײַע שטריק, און האָבן אים אַרױפֿגעבראַכט פֿון דעם פֿעלז. 14 װי ער איז געקומען ביז לחי, אַזױ האָבן די פּלִשתּים געשאַלט אים אַנטקעגן; און אַ גײַסט פֿון גאָט איז געקומען אױףֿ אים, און די שטריק אױףֿ זײַנע אָרעמס זײַנען געװאָרן אַזױ װי פֿלאַקס װאָס איז אָנגעברענט געװאָרן פֿון פֿײַער, און זײַנע בינדשטריק זײַנען צעקראָכן פֿון זײַנע הענט. 15 און ער האָט געפֿונען אַ פֿרישע קינבאַק פֿון אַן אײזל, און האָט אױסגעשטרעקט זײַן האַנט, און זי גענומען, און געשלאָגן מיט איר טױזנט מאַן. 16 און שמשון האָט געזאָגט: מיט דער קינבאַק פֿון אַן אײזל הױפֿנס אױףֿ הױפֿנס מיט דער קינבאַק פֿון אַן אײזל האָב איך געשלאָגן טױזנט מאַן. 17 און עס איז געװען, װי ער האָט געענדיקט רעדן, אַזױ האָט ער אַװעקגעװאָרפֿן די קינבאַק פֿון זײַן האַנט; און מע האָט גערופֿן יענעם אָרט רמת-לחי. 18 און ער איז געװאָרן זײער דאָרשטיק, און ער האָט גערופֿן צו גאָט, און האָט געזאָגט: דו האָסט געגעבן דורך דער האַנט פֿון דײַן קנעכט די דאָזיקע גרױסע ישועה, און אַצונד װעל איך שטאַרבן פֿון דאָרשט, און װעל אַרײַנפֿאַלן אין דער האַנט פֿון די אומבאַשניטענע. 19 האָט גאָט אױפֿגעשפּאָלטן דעם אױסגעהױלטן אָרט װאָס אין לחי, און עס איז אַרױס פֿון אים װאַסער; און ער האָט געטרונקען, און האָט אָפּגעכאַפּט דעם אָטעם, און אָפּגעלעבט. דרום האָט מען גערופֿן זײַן נאָמען עין-הקורא, װאָס איז אין לחי ביז אױףֿ הײַנטיקן טאָג. 20 און ער האָט געמשפּט ישׂראל אין די טעג פֿון די פּלִשתּים צװאַנציק יאָר.
עברית
1 וַיְהִ֨י מִיָּמִ֜ים בִּימֵ֣י קְצִיר־חִטִּ֗ים וַיִּפְקֹ֨ד שִׁמְשׁ֤וֹן אֶת־אִשְׁתּוֹ֙ בִּגְדִ֣י עִזִּ֔ים וַיֹּ֕אמֶר אָבֹ֥אָה אֶל־אִשְׁתִּ֖י הֶחָ֑דְרָה וְלֹֽא־נְתָנ֥וֹ אָבִ֖יהָ לָבֽוֹא׃ 2 וַיֹּ֣אמֶר אָבִ֗יהָ אָמֹ֤ר אָמַ֙רְתִּי֙ כִּי־שָׂנֹ֣א שְׂנֵאתָ֔הּ וָאֶתְּנֶ֖נָּה לְמֵרֵעֶ֑ךָ הֲלֹ֨א אֲחֹתָ֤הּ הַקְּטַנָּה֙ טוֹבָ֣ה מִמֶּ֔נָּה תְּהִי־נָ֥א לְךָ֖ תַּחְתֶּֽיהָ׃ 3 וַיֹּ֤אמֶר לָהֶם֙ שִׁמְשׁ֔וֹן נִקֵּ֥יתִי הַפַּ֖עַם מִפְּלִשְׁתִּ֑ים כִּֽי־עֹשֶׂ֥ה אֲנִ֛י עִמָּ֖ם רָעָֽה׃ 4 וַיֵּ֣לֶךְ שִׁמְשׁ֔וֹן וַיִּלְכֹּ֖ד שְׁלֹשׁ־מֵא֣וֹת שׁוּעָלִ֑ים וַיִּקַּ֣ח לַפִּדִ֗ים וַיֶּ֤פֶן זָנָב֙ אֶל־זָנָ֔ב וַיָּ֨שֶׂם לַפִּ֥יד אֶחָ֛ד בֵּין־שְׁנֵ֥י הַזְּנָב֖וֹת בַּתָּֽוֶךְ׃ 5 וַיַּבְעֶר־אֵשׁ֙ בַּלַּפִּידִ֔ים וַיְשַׁלַּ֖ח בְּקָמ֣וֹת פְּלִשְׁתִּ֑ים וַיַּבְעֵ֛ר מִגָּדִ֥ישׁ וְעַד־קָמָ֖ה וְעַד־כֶּ֥רֶם זָֽיִת׃ 6 וַיֹּאמְר֣וּ פְלִשְׁתִּים֮ מִ֣י עָ֣שָׂה זֹאת֒ וַיֹּאמְר֗וּ שִׁמְשׁוֹן֙ חֲתַ֣ן הַתִּמְנִ֔י כִּ֚י לָקַ֣ח אֶת־אִשְׁתּ֔וֹ וַֽיִּתְּנָ֖הּ לְמֵרֵעֵ֑הוּ וַיַּעֲל֣וּ פְלִשְׁתִּ֔ים וַיִּשְׂרְפ֥וּ אוֹתָ֛הּ וְאֶת־אָבִ֖יהָ בָּאֵֽשׁ׃ 7 וַיֹּ֤אמֶר לָהֶם֙ שִׁמְשׁ֔וֹן אִֽם־תַּעֲשׂ֖וּן כָּזֹ֑את כִּ֛י אִם־נִקַּ֥מְתִּי בָכֶ֖ם וְאַחַ֥ר אֶחְדָּֽל׃ 8 וַיַּ֨ךְ אוֹתָ֥ם שׁ֛וֹק עַל־יָרֵ֖ךְ מַכָּ֣ה גְדוֹלָ֑ה וַיֵּ֣רֶד וַיֵּ֔שֶׁב בִּסְעִ֖יף סֶ֥לַע עֵיטָֽם׃   ס 9 וַיַּעֲל֣וּ פְלִשְׁתִּ֔ים וַֽיַּחֲנ֖וּ בִּיהוּדָ֑ה וַיִּנָּטְשׁ֖וּ בַּלֶּֽחִי׃ 10 וַיֹּֽאמְרוּ֙ אִ֣ישׁ יְהוּדָ֔ה לָמָ֖ה עֲלִיתֶ֣ם עָלֵ֑ינוּ וַיֹּאמְר֗וּ לֶאֱס֤וֹר אֶת־שִׁמְשׁוֹן֙ עָלִ֔ינוּ לַעֲשׂ֣וֹת ל֔וֹ כַּאֲשֶׁ֖ר עָ֥שָׂה לָֽנוּ׃ 11 וַיֵּרְד֡וּ שְׁלֹשֶׁת֩ אֲלָפִ֨ים אִ֜ישׁ מִֽיהוּדָ֗ה אֶל־סְעִיף֮ סֶ֣לַע עֵיטָם֒ וַיֹּאמְר֣וּ לְשִׁמְשׁ֗וֹן הֲלֹ֤א יָדַ֙עְתָּ֙ כִּֽי־מֹשְׁלִ֥ים בָּ֙נוּ֙ פְּלִשְׁתִּ֔ים וּמַה־זֹּ֖את עָשִׂ֣יתָ לָּ֑נוּ וַיֹּ֣אמֶר לָהֶ֔ם כַּאֲשֶׁר֙ עָ֣שׂוּ לִ֔י כֵּ֖ן עָשִׂ֥יתִי לָהֶֽם׃ 12 וַיֹּ֤אמְרוּ לוֹ֙ לֶאֱסָרְךָ֣ יָרַ֔דְנוּ לְתִתְּךָ֖ בְּיַד־פְּלִשְׁתִּ֑ים וַיֹּ֤אמֶר לָהֶם֙ שִׁמְשׁ֔וֹן הִשָּׁבְע֣וּ לִ֔י פֶּֽן־תִּפְגְּע֥וּן בִּ֖י אַתֶּֽם׃ 13 וַיֹּ֧אמְרוּ ל֣וֹ לֵאמֹ֗ר לֹ֚א כִּֽי־אָסֹ֤ר נֶֽאֱסָרְךָ֙ וּנְתַנּ֣וּךָ בְיָדָ֔ם וְהָמֵ֖ת לֹ֣א נְמִיתֶ֑ךָ וַיַּאַסְרֻ֗הוּ בִּשְׁנַ֙יִם֙ עֲבֹתִ֣ים חֲדָשִׁ֔ים וַֽיַּעֲל֖וּהוּ מִן־הַסָּֽלַע׃ 14 הוּא־בָ֣א עַד־לֶ֔חִי וּפִלְשִׁתִּ֖ים הֵרִ֣יעוּ לִקְרָאת֑וֹ וַתִּצְלַ֨ח עָלָ֜יו ר֣וּחַ יְהוָ֗ה וַתִּהְיֶ֨ינָה הָעֲבֹתִ֜ים אֲשֶׁ֣ר עַל־זְרוֹעוֹתָ֗יו כַּפִּשְׁתִּים֙ אֲשֶׁ֣ר בָּעֲר֣וּ בָאֵ֔שׁ וַיִּמַּ֥סּוּ אֱסוּרָ֖יו מֵעַ֥ל יָדָֽיו׃ 15 וַיִּמְצָ֥א לְחִֽי־חֲמ֖וֹר טְרִיָּ֑ה וַיִּשְׁלַ֤ח יָדוֹ֙ וַיִּקָּחֶ֔הָ וַיַּךְ־בָּ֖הּ אֶ֥לֶף אִֽישׁ׃ 16 וַיֹּ֣אמֶר שִׁמְשׁ֔וֹן בִּלְחִ֣י הַחֲמ֔וֹר חֲמ֖וֹר חֲמֹרָתָ֑יִם בִּלְחִ֣י הַחֲמ֔וֹר הִכֵּ֖יתִי אֶ֥לֶף אִֽישׁ׃ 17 וַֽיְהִי֙ כְּכַלֹּת֣וֹ לְדַבֵּ֔ר וַיַּשְׁלֵ֥ךְ הַלְּחִ֖י מִיָּד֑וֹ וַיִּקְרָ֛א לַמָּק֥וֹם הַה֖וּא רָ֥מַת לֶֽחִי׃ 18 וַיִּצְמָא֮ מְאֹד֒ וַיִּקְרָ֤א אֶל־יְהוָה֙ וַיֹּאמַ֔ר אַתָּה֙ נָתַ֣תָּ בְיַֽד־עַבְדְּךָ֔ אֶת־הַתְּשׁוּעָ֥ה הַגְּדֹלָ֖ה הַזֹּ֑את וְעַתָּה֙ אָמ֣וּת בַּצָּמָ֔א וְנָפַלְתִּ֖י בְּיַ֥ד הָעֲרֵלִֽים׃ 19 וַיִּבְקַ֨ע אֱלֹהִ֜ים אֶת־הַמַּכְתֵּ֣שׁ אֲשֶׁר־בַּלֶּ֗חִי וַיֵּצְא֨וּ מִמֶּ֤נּוּ מַ֙יִם֙ וַיֵּ֔שְׁתְּ וַתָּ֥שָׁב רוּח֖וֹ וַיֶּ֑חִי עַל־כֵּ֣ן קָרָ֣א שְׁמָ֗הּ עֵ֤ין הַקּוֹרֵא֙ אֲשֶׁ֣ר בַּלֶּ֔חִי עַ֖ד הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃ 20 וַיִּשְׁפֹּ֧ט אֶת־יִשְׂרָאֵ֛ל בִּימֵ֥י פְלִשְׁתִּ֖ים עֶשְׂרִ֥ים שָׁנָֽה׃   פ