Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און נאָך אבֿימלכן איז אױפֿגעשטאַנען צו העלפֿן ישׂראל תּולע דער זון פֿון פּואה דעם זון פֿון דודון, אַ מאַן פֿון ישׂשׂכר; און ער איז געזעסן אין שמיר אין דעם געבערג פֿון אפֿרים. 2 און ער האָט געמשפּט ישׂראל דרײַ און צװאַנציק יאָר. און ער איז געשטאָרבן, און איז באַגראָבן געװאָרן אין שמיר.
3 און נאָך אים איז אױפֿגעשטאַנען יאיר דער גלעדער; און ער האָט געמשפּט ישׂראל צװײ און צװאַנציק יאָר. 4 און ער האָט געהאַט דרײַסיק זין װאָס זײַנען געריטן אױףֿ דרײַסיק יונגע אײזלען, און זײ האָבן געהאַט דרײַסיק שטעט; מע רופֿט זײ חוות-יאיר ביז אױףֿ הײַנטיקן טאָג; די װאָס אין לאַנד גלעד. 5 און יאיר איז געשטאָרבן, און איז באַגראָבן געװאָרן אין קמון.
6 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן װידער געטאָן װאָס איז שלעכט אין די אױגן פֿון גאָט, און זײ האָבן געדינט די בַעַל-געטער, און די עשתָּרות, און די געטער פֿון ארם, און די געטער פֿון צידון, און די געטער פֿון מואבֿ, און די געטער פֿון די קינדער פֿון עמון, און די געטער פֿון די פּלִשתּים, און זײ האָבן פֿאַרלאָזן יהוה, און האָבן אים ניט געדינט. 7 און דער צאָרן פֿון גאָט האָט געגרימט אױףֿ ישׂראל, און ער האָט זײ איבערגעענטפֿערט אין דער האַנט פֿון די פּלִשתּים, און אין דער האַנט פֿון די קינדער פֿון עמון. 8 און זײ האָבן געפּלאָגט און געדריקט די קינדער פֿון ישׂראל אין יענעם יאָר; אַכצן יאָר [אַזױ], אַלע קינדער פֿון ישׂראל װאָס אױףֿ יענער זײַט ירדן, אין לאַנד פֿון אֶמורי װאָס אין גלעד. 9 און די קינדער פֿון עמון זײַנען אַריבערגעגאַנגען דעם ירדן מלחמה צו האַלטן אױך אױףֿ יהודה, און אױףֿ בנימין, און אױפֿן הױז פֿון אפֿרים, און ישׂראלן האָט זײער צוגעדריקט. 10 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געשריען צו גאָט, אַזױ צו זאָגן: מיר האָבן געזינדיקט צו דיר, װאָס מיר האָבן פֿאַרלאָזן אונדזער גאָט און געדינט די בַעַל-געטער.
11 האָט גאָט געזאָגט צו די קינדער פֿון ישׂראל: האָב איך אײַך ניט [געהאָלפֿן] פֿון מצרים, און פֿון אֶמורי, און פֿון די קינדער פֿון עמון, און פֿון די פּלִשתּים? 12 אױך די צידונים, און עמלק, און מעון, האָבן אײַך געדריקט, און איר האָט געשריען צו מיר, און איך האָב אײַך געהאָלפֿן פֿון זײער האַנט. 13 אָבער איר האָט מיך פֿאַרלאָזן, און איר האָט געדינט פֿרעמדע געטער. דרום װעל איך אײַך מער ניט העלפֿן. 14 גײט און שרײַט צו די געטער װאָס איר האָט זײ אױסדערװײלט; זאָלן זײ אײַך העלפֿן אין דער צײַט פֿון אײַער נױט. 15 האָבן די קינדער פֿון ישׂראל געזאָגט צו גאָט: מיר האָבן געזינדיקט; טו דו צו אונדז אַזױ װי אַלץ װאָס איז גוט אין דײַנע אױגן, נאָר זײַ אונדז פֿאָרט מציל הײַנטיקן טאָג. 16 און זײ האָבן אָפּגעטאָן די פֿרעמדע געטער פֿון צװישן זיך, און האָבן געדינט יהוה; און זײַן זעל איז באַקלעמט געװען פֿון װעגן דער מאַטערניש פֿון ישׂראל.
17 און די קינדער פֿון עמון האָבן זיך אײַנגעזאַמלט, און האָבן געלאַגערט אין גלעד; און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן זיך אױפֿגעקליבן און האָבן געלאַגערט אין מִצפּה. 18 האָט געזאָגט דאָס פֿאָלק, די האַרן פֿון גלעד, אײנער צום אַנדערן: װער איז דער מאַן װאָס װיל אָנהײבן מלחמה האַלטן אַקעגן די קינדער פֿון עמון? ער זאָל װערן פֿאַר אַ הױפּט איבער אַלע באַװױנער פֿון גלעד.
עברית
1 וַיָּקָם֩ אַחֲרֵ֨י אֲבִימֶ֜לֶךְ לְהוֹשִׁ֣יעַ אֶת־יִשְׂרָאֵ֗ל תּוֹלָ֧ע בֶּן־פּוּאָ֛ה בֶּן־דּוֹד֖וֹ אִ֣ישׁ יִשָּׂשכָ֑ר וְהֽוּא־יֹשֵׁ֥ב בְּשָׁמִ֖יר בְּהַ֥ר אֶפְרָֽיִם׃ 2 וַיִּשְׁפֹּט֙ אֶת־יִשְׂרָאֵ֔ל עֶשְׂרִ֥ים וְשָׁלֹ֖שׁ שָׁנָ֑ה וַיָּ֖מָת וַיִּקָּבֵ֥ר בְּשָׁמִֽיר׃   פ
3 וַיָּ֣קָם אַחֲרָ֔יו יָאִ֖יר הַגִּלְעָדִ֑י וַיִּשְׁפֹּט֙ אֶת־יִשְׂרָאֵ֔ל עֶשְׂרִ֥ים וּשְׁתַּ֖יִם שָׁנָֽה׃ 4 וַֽיְהִי־ל֞וֹ שְׁלֹשִׁ֣ים בָּנִ֗ים רֹֽכְבִים֙ עַל־שְׁלֹשִׁ֣ים עֲיָרִ֔ים וּשְׁלֹשִׁ֥ים עֲיָרִ֖ים לָהֶ֑ם לָהֶ֞ם יִקְרְא֣וּ חַוֺּ֣ת יָאִ֗יר עַ֚ד הַיּ֣וֹם הַזֶּ֔ה אֲשֶׁ֖ר בְּאֶ֥רֶץ הַגִּלְעָֽד׃ 5 וַיָּ֣מָת יָאִ֔יר וַיִּקָּבֵ֖ר בְּקָמֽוֹן׃   פ
6 וַיֹּסִ֣פוּ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל לַעֲשׂ֣וֹת הָרַע֮ בְּעֵינֵ֣י יְהוָה֒ וַיַּעַבְד֣וּ אֶת־הַבְּעָלִ֣ים וְאֶת־הָעַשְׁתָּר֡וֹת וְאֶת־אֱלֹהֵ֣י אֲרָם֩ וְאֶת־אֱלֹהֵ֨י צִיד֜וֹן וְאֵ֣ת אֱלֹהֵ֣י מוֹאָ֗ב וְאֵת֙ אֱלֹהֵ֣י בְנֵי־עַמּ֔וֹן וְאֵ֖ת אֱלֹהֵ֣י פְלִשְׁתִּ֑ים וַיַּעַזְב֥וּ אֶת־יְהוָ֖ה וְלֹ֥א עֲבָדֽוּהוּ׃ 7 וַיִּֽחַר־אַ֥ף יְהוָ֖ה בְּיִשְׂרָאֵ֑ל וַֽיִּמְכְּרֵם֙ בְּיַד־פְּלִשְׁתִּ֔ים וּבְיַ֖ד בְּנֵ֥י עַמּֽוֹן׃ 8 וַֽיִּרְעֲצ֤וּ וַיְרֹֽצְצוּ֙ אֶת־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל בַּשָּׁנָ֖ה הַהִ֑יא שְׁמֹנֶ֨ה עֶשְׂרֵ֜ה שָׁנָ֗ה אֶֽת־כָּל־בְּנֵ֤י יִשְׂרָאֵל֙ אֲשֶׁר֙ בְּעֵ֣בֶר הַיַּרְדֵּ֔ן בְּאֶ֥רֶץ הָאֱמֹרִ֖י אֲשֶׁ֥ר בַּגִּלְעָֽד׃ 9 וַיַּעַבְר֤וּ בְנֵֽי־עַמּוֹן֙ אֶת־הַיַּרְדֵּ֔ן לְהִלָּחֵ֛ם גַּם־בִּיהוּדָ֥ה וּבְבִנְיָמִ֖ין וּבְבֵ֣ית אֶפְרָ֑יִם וַתֵּ֥צֶר לְיִשְׂרָאֵ֖ל מְאֹֽד׃ 10 וַֽיִּזְעֲקוּ֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל אֶל־יְהוָ֖ה לֵאמֹ֑ר חָטָ֣אנוּ לָ֔ךְ וְכִ֤י עָזַ֙בְנוּ֙ אֶת־אֱלֹהֵ֔ינוּ וַֽנַּעֲבֹ֖ד אֶת־הַבְּעָלִֽים׃   פ
11 וַ֥יֹּאמֶר יְהוָ֖ה אֶל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל הֲלֹ֤א מִמִּצְרַ֙יִם֙ וּמִן־הָ֣אֱמֹרִ֔י וּמִן־בְּנֵ֥י עַמּ֖וֹן וּמִן־פְּלִשְׁתִּֽים׃ 12 וְצִידוֹנִ֤ים וַֽעֲמָלֵק֙ וּמָע֔וֹן לָחֲצ֖וּ אֶתְכֶ֑ם וַתִּצְעֲק֣וּ אֵלַ֔י וָאוֹשִׁ֥יעָה אֶתְכֶ֖ם מִיָּדָֽם׃ 13 וְאַתֶּם֙ עֲזַבְתֶּ֣ם אוֹתִ֔י וַתַּעַבְד֖וּ אֱלֹהִ֣ים אֲחֵרִ֑ים לָכֵ֥ן לֹֽא־אוֹסִ֖יף לְהוֹשִׁ֥יעַ אֶתְכֶֽם׃ 14 לְכ֗וּ וְזַֽעֲקוּ֙ אֶל־הָ֣אֱלֹהִ֔ים אֲשֶׁ֥ר בְּחַרְתֶּ֖ם בָּ֑ם הֵ֛מָּה יוֹשִׁ֥יעוּ לָכֶ֖ם בְּעֵ֥ת צָרַתְכֶֽם׃ 15 וַיֹּאמְר֨וּ בְנֵי־יִשְׂרָאֵ֤ל אֶל־יְהוָה֙ חָטָ֔אנוּ עֲשֵׂה־אַתָּ֣ה לָ֔נוּ כְּכָל־הַטּ֖וֹב בְּעֵינֶ֑יךָ אַ֛ךְ הַצִּילֵ֥נוּ נָ֖א הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃ 16 וַיָּסִ֜ירוּ אֶת־אֱלֹהֵ֤י הַנֵּכָר֙ מִקִּרְבָּ֔ם וַיַּעַבְד֖וּ אֶת־יְהוָ֑ה וַתִּקְצַ֥ר נַפְשׁ֖וֹ בַּעֲמַ֥ל יִשְׂרָאֵֽל׃   פ
17 וַיִּצָּֽעֲקוּ֙ בְּנֵ֣י עַמּ֔וֹן וַֽיַּחֲנ֖וּ בַּגִּלְעָ֑ד וַיֵּאָֽסְפוּ֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל וַֽיַּחֲנ֖וּ בַּמִּצְפָּֽה׃ 18 וַיֹּאמְר֨וּ הָעָ֜ם שָׂרֵ֤י גִלְעָד֙ אִ֣ישׁ אֶל־רֵעֵ֔הוּ מִ֣י הָאִ֔ישׁ אֲשֶׁ֣ר יָחֵ֔ל לְהִלָּחֵ֖ם בִּבְנֵ֣י עַמּ֑וֹן יִֽהְיֶ֣ה לְרֹ֔אשׁ לְכֹ֖ל יֹשְׁבֵ֥י גִלְעָֽד׃   פ