Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און עס איז געװען נאָך דעם טױט פֿון יהושוען, האָבן די קינדער פֿון ישׂראל געפֿרעגט בײַ גאָט, אַזױ צו זאָגן: װער זאָל אונדז צוערשט אַרױפֿגײן אַקעגן דעם כּנַעני, מלחמה צו האַלטן אױףֿ אים? 2 האָט גאָט געזאָגט: יהודה זאָל אַרױפֿגײן; זע, איך האָב געגעבן דאָס לאַנד אין זײַן האַנט. 3 האָט יהודה געזאָגט צו זײַן ברודער שמעון: גײ אַרױףֿ מיט מיר אין מײַן גורל, און מיר װעלן מלחמה האַלטן אױפֿן כּנַעני, און איך װעל אױך גײן מיט דיר אין דײַן גורל. איז שמעון געגאַנגען מיט אים. 4 און יהודה איז אַרױפֿגעגאַנגען, און גאָט האָט געגעבן דעם כּנַעני און דעם פּרִזי אין זײער האַנט, און זײ האָבן געשלאָגן פֿון זײ אין בֶזק צען טױזנט מאַן. 5 און זײ האָבן געפֿונען אדוני-בֶזקן אין בֶזק, און האָבן מלחמה געהאַלטן אױףֿ אים, און האָבן געשלאָגן דעם כּנַעני און דעם פּרִזי. 6 איז אדוני-בֶזק אַנטלױפֿן, און זײ האָבן אים נאָכגעיאָגט, און האָבן אים געכאַפּט, און האָבן אָפּגעהאַקט די דױמען פֿון זײַנע הענט און זײַנע פֿיס. 7 האָט אדוני-בֶזק געזאָגט: זיבעציק מלָכים מיט די דױמען פֿון זײערע הענט און זײערע פֿיס אָפּגעהאַקט האָבן געקליבן אונטער מײַן טיש; אַזױ װי איך האָב געטאָן; אַזױ האָט מיר גאָט באַצאָלט, און זײ האָבן אים געבראַכט קײן ירושלַים, און ער איז דאָרטן געשטאָרבן.
8 און די קינדער פֿון יהודה האָבן מלחמה געהאַלטן אױףֿ ירושלַים, און האָבן זי באַצװוּנגען, און זי געשלאָגן מיטן שאַרףֿ פֿון שװערד, און די שטאָט האָבן זײ אַװעקגעלאָזט אין פֿײַער. 9 און דערנאָך האָבן די קינדער פֿון יהודה אַראָפּגענידערט מלחמה צו האַלטן אױףֿ דעם כּנַעני, דעם באַװױנער פֿון דעם געבערג און דעם דָרום און דער נידערונג. 10 און יהודה איז געגאַנגען אױףֿ דעם כּנַעני װאָס איז געזעסן אין חֶבֿרון– און דער נאָמען פֿון חֶבֿרון איז פֿריער געװען קִרית-אַרבע– און זײ האָבן דערשלאָגן שֵשַין, און אַחימָנען, און תַּלמַין. 11 און פֿון דאָרטן איז ער געגאַנגען אױףֿ די באַװױנער פֿון דבֿיר; און דער נאָמען פֿון דבֿיר איז פֿריער געװען קִרית-סֵפֿר. 12 און כָּלֵבֿ האָט געזאָגט: װער עס װעט שלאָגן קִרית-סֵפֿר, און װעט זי באַצװינגען, װעל איך אים געבן מײַן טאָכטער עַכסָהן פֿאַר אַ װײַב. 13 האָט זי באַצװוּנגען עָתניאֵל דער זון פֿון קנַזן, כָּלֵבֿס ייִנגערער ברודער, און ער האָט אים געגעבן זײַן טאָכטער עַכסָהן פֿאַר אַ װײַב. 14 און עס איז געװען, אַז זי איז אָנגעקומען, האָט זי אים אָנגערעדט צו בעטן פֿון איר פֿאָטער אַ פֿעלד. און װי זי האָט זיך אַראָפּגעלאָזט פֿון אײזל, אַזױ האָט כָּלֵבֿ צו איר געזאָגט: װאָס איז דיר? 15 האָט זי צו אים געזאָגט: שענק מיר אַ מתּנה; װאָרום אין אַ טרוקענעם לאַנד האָסטו מיך אױסגעגעבן; דרום זאָלסטו מיר געבן קװאַלן װאַסער. האָט איר כָּלֵבֿ געגעבן די אױבערשטע קװאַלן און די אונטערשטע קװאַלן.
16 און די קינדער פֿון דעם קֵיני, משהס שװער, זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען פֿון דער שטאָט פֿון טײטלבײמער מיט די קינדער פֿון יהודה צו דעם מדבר פֿון יהודה װאָס אין דָרום פֿון עַרָד; און זײ זײַנען געגאַנגען און האָבן זיך באַזעצט מיט דעם פֿאָלק. 17 און יהודה איז געגאַנגען מיט זײַן ברודער שמעון, און זײ האָבן געשלאָגן דעם כּנַעני, דעם באַװױנער פֿון צפַֿת און האָבן זי געמאַכט חרם, און מע האָט גערופֿן דעם נאָמען פֿון דער שטאָט חָרמה. 18 און יהודה האָט באַצװוּנגען עַזָה מיט איר געמאַרק, און אַשקלון מיט איר געמאַרק, און עקרון מיט איר געמאַרק. 19 און גאָט איז געװען מיט יהודה, און ער האָט אײַנגענומען דאָס געבערג; װאָרום די באַװױנער פֿון טאָל איז ניט געװען צו פֿאַרטרײַבן, װײַל זײ האָבן געהאַט אײַזערנע רײַטװעגן. 20 און זײ האָבן געגעבן חֶבֿרון צו כָּלֵבֿן, אַזױ װי משה האָט אָנגעזאָגט; און ער האָט פֿאַרטריבן פֿון דאָרטן די דרײַ זין פֿון עַנָק. 21 און דעם יבֿוסי, דעם באַװױנער פֿון ירושלַים, האָבן די קינדער פֿון בנימין ניט פֿאַרטריבן; און דער יבֿוסי איז געבליבן זיצן מיט די קינדער פֿון בנימין אין ירושלַים ביז אױףֿ הײַנטיקן טאָג. 22 און דאָס הױז פֿון יוסףֿ, זײ אױך זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען אױףֿ בֵית-אֵל, און גאָט איז געװען מיט זײ. 23 און דאָס הױז פֿון יוסףֿ האָט געלאָזט אױסקוקן בֵית-אֵל– און דער נאָמען פֿון דער שטאָט איז פֿריער געװען לוז– 24 און די װעכטערס האָבן געזען אַ מאַן אַרױסגײן פֿון שטאָט, און האָבן צו אים געזאָגט: װײַז אונדז אַקאָרשט דעם אײַנגאַנג פֿון שטאָט, און מיר װעלן טאָן מיט דיר חסד. 25 האָט ער זײ געװיזן דעם אײַנגאַנג פֿון שטאָט, און זײ האָבן געשלאָגן די שטאָט מיטן שאַרףֿ פֿון שװערד; און דעם מאַן און זײַן גאַנצע משפּחה האָבן זײ אַװעקגעלאָזט. 26 און דער מאַן איז געגאַנגען אין לאַנד פֿון די חִתּים, און האָט געבױט אַ שטאָט, און גערופֿן איר נאָמען לוז; דאָס איז איר נאָמען ביז אױףֿ הײַנטיקן טאָג.
27 און מנשה האָט ניט פֿאַרטריבן בֵית-שאָן און אירע טעכטערשטעט, און תּענך און אירע טעכטערשטעט, און די באַװױנער פֿון דור און אירע טעכטערשטעט, און די באַװױנער פֿון יִבֿלעם און אירע טעכטערשטעט, און די באַװױנער פֿון מגִדו און אירע טעכטערשטעט; און דער כּנַעני איז באַשטאַנען צו בלײַבן זיצן אין דעם דאָזיקן לאַנד. 28 און עס איז געװען, אַז ישׂראל איז שטאַרק געװאָרן, האָט ער געמאַכט דעם כּנַעני צו צינדז, אָבער פֿאַרטרײַבן האָט ער אים ניט פֿאַרטריבן. 29 און אפֿרים האָט ניט פֿאַרטריבן דעם כּנַעני װאָס איז געזעסן אין גֶזֶר, און דער כּנַעני איז געבליבן זיצן צװישן אים אין גֶזֶר.
30 זבֿולון האָט ניט פֿאַרטריבן די באַװױנער פֿון קִטרון, און די באַװױנער פֿון נַהלול; און דער כּנַעני איז געבליבן זיצן צװישן אים, און איז געװאָרן צו צינדז. 31 אָשר האָט ניט פֿאַרטריבן די באַװױנער פֿון עַכּו, און די באַװױנער פֿון צידון, און אַחלבֿ, און אַכזיבֿ, און חֶלבה, און אַפֿיק, און רחובֿ. 32 און דער אָשֵרי איז געזעסן צװישן דעם כּנַעני, די באַװױנער פֿון לאַנד, װאָרום ער האָט אים ניט פֿאַרטריבן. 33 נפֿתּלי האָט ניט פֿאַרטריבן די באַװױנער פֿון בֵית-שֶמש, און די באַװױנער פֿון בֵית-עַנת. און ער איז געזעסן צװישן דעם כּנַעני, די באַװױנער פֿון לאַנד; אָבער די באַװױנער פֿון בֵית-שֶמש און בֵית-עַנת זײַנען געװאָרן בײַ זײ צו צינדז. 34 און דער אֶמורי האָט אַרױפֿגעשטופּט די קינדער פֿון דן צום געבערג, װאָרום ער האָט זײ ניט געלאָזט אַראָפּנידערן אין טאָל. 35 און דער אֶמורי איז באַשטאַנען צו בלײַבן זיצן אין הַר-חֶרס, אין אַיָלון, און אין שַעַלבֿים; אָבער די האַנט פֿון דעם הױז פֿון יוסףֿ איז געװען שװער [אױףֿ זײ], און זײ זײַנען געװאָרן צו צינדז. 36 און דער געמאַרק פֿון אֶמורי איז געװען פֿון דעם אױפֿגאַנג פֿון עַקרַבים פֿון סֶלע און אַרױףֿ צו.
עברית
1 וַיְהִ֗י אַחֲרֵי֙ מ֣וֹת יְהוֹשֻׁ֔עַ וַֽיִּשְׁאֲלוּ֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל בַּיהוָ֖ה לֵאמֹ֑ר מִ֣י יַעֲלֶה־לָּ֧נוּ אֶל־הַֽכְּנַעֲנִ֛י בַּתְּחִלָּ֖ה לְהִלָּ֥חֶם בּֽוֹ׃ 2 וַיֹּ֣אמֶר יְהוָ֖ה יְהוּדָ֣ה יַעֲלֶ֑ה הִנֵּ֛ה נָתַ֥תִּי אֶת־הָאָ֖רֶץ בְּיָדֽוֹ׃ 3 וַיֹּ֣אמֶר יְהוּדָה֩ לְשִׁמְע֨וֹן אָחִ֜יו עֲלֵ֧ה אִתִּ֣י בְגוֹרָלִ֗י וְנִֽלָּחֲמָה֙ בַּֽכְּנַעֲנִ֔י וְהָלַכְתִּ֧י גַם־אֲנִ֛י אִתְּךָ֖ בְּגוֹרָלֶ֑ךָ וַיֵּ֥לֶךְ אִתּ֖וֹ שִׁמְעֽוֹן׃ 4 וַיַּ֣עַל יְהוּדָ֔ה וַיִּתֵּ֧ן יְהוָ֛ה אֶת־הַכְּנַעֲנִ֥י וְהַפְּרִזִּ֖י בְּיָדָ֑ם וַיַּכּ֣וּם בְּבֶ֔זֶק עֲשֶׂ֥רֶת אֲלָפִ֖ים אִֽישׁ׃ 5 וַֽ֠יִּמְצְאוּ אֶת־אֲדֹנִ֥י בֶ֙זֶק֙ בְּבֶ֔זֶק וַיִּֽלָּחֲמ֖וּ בּ֑וֹ וַיַּכּ֕וּ אֶת־הַֽכְּנַעֲנִ֖י וְאֶת־הַפְּרִזִּֽי׃ 6 וַיָּ֙נָס֙ אֲדֹ֣נִי בֶ֔זֶק וַֽיִּרְדְּפ֖וּ אַחֲרָ֑יו וַיֹּאחֲז֣וּ אֹת֔וֹ וַֽיְקַצְּצ֔וּ אֶת־בְּהֹנ֥וֹת יָדָ֖יו וְרַגְלָֽיו׃ 7 וַיֹּ֣אמֶר אֲדֹֽנִי־בֶ֗זֶק שִׁבְעִ֣ים מְלָכִ֡ים בְּֽהֹנוֹת֩ יְדֵיהֶ֨ם וְרַגְלֵיהֶ֜ם מְקֻצָּצִ֗ים הָי֤וּ מְלַקְּטִים֙ תַּ֣חַת שֻׁלְחָנִ֔י כַּאֲשֶׁ֣ר עָשִׂ֔יתִי כֵּ֥ן שִׁלַּם־לִ֖י אֱלֹהִ֑ים וַיְבִיאֻ֥הוּ יְרוּשָׁלַ֖͏ִם וַיָּ֥מָת שָֽׁם׃   פ
8 וַיִּלָּחֲמ֤וּ בְנֵֽי־יְהוּדָה֙ בִּיר֣וּשָׁלִַ֔ם וַיִּלְכְּד֣וּ אוֹתָ֔הּ וַיַּכּ֖וּהָ לְפִי־חָ֑רֶב וְאֶת־הָעִ֖יר שִׁלְּח֥וּ בָאֵֽשׁ׃ 9 וְאַחַ֗ר יָֽרְדוּ֙ בְּנֵ֣י יְהוּדָ֔ה לְהִלָּחֵ֖ם בַּֽכְּנַעֲנִ֑י יוֹשֵׁ֣ב הָהָ֔ר וְהַנֶּ֖גֶב וְהַשְּׁפֵלָֽה׃ 10 וַיֵּ֣לֶךְ יְהוּדָ֗ה אֶל־הַֽכְּנַעֲנִי֙ הַיּוֹשֵׁ֣ב בְּחֶבְר֔וֹן וְשֵׁם־חֶבְר֥וֹן לְפָנִ֖ים קִרְיַ֣ת אַרְבַּ֑ע וַיַּכּ֛וּ אֶת־שֵׁשַׁ֥י וְאֶת־אֲחִימַ֖ן וְאֶת־תַּלְמָֽי׃ 11 וַיֵּ֣לֶךְ מִשָּׁ֔ם אֶל־יוֹשְׁבֵ֖י דְּבִ֑יר וְשֵׁם־דְּבִ֥יר לְפָנִ֖ים קִרְיַת־סֵֽפֶר׃ 12 וַיֹּ֣אמֶר כָּלֵ֔ב אֲשֶׁר־יַכֶּ֥ה אֶת־קִרְיַת־סֵ֖פֶר וּלְכָדָ֑הּ וְנָתַ֥תִּי ל֛וֹ אֶת־עַכְסָ֥ה בִתִּ֖י לְאִשָּֽׁה׃ 13 וַֽיִּלְכְּדָהּ֙ עָתְנִיאֵ֣ל בֶּן־קְנַ֔ז אֲחִ֥י כָלֵ֖ב הַקָּטֹ֣ן מִמֶּ֑נּוּ וַיִּתֶּן־ל֛וֹ אֶת־עַכְסָ֥ה בִתּ֖וֹ לְאִשָּֽׁה׃ 14 וַיְהִ֣י בְּבוֹאָ֗הּ וַתְּסִיתֵ֙הוּ֙ לִשְׁא֤וֹל מֵֽאֵת־אָבִ֙יהָ֙ הַשָּׂדֶ֔ה וַתִּצְנַ֖ח מֵעַ֣ל הַחֲמ֑וֹר וַיֹּֽאמֶר־לָ֥הּ כָּלֵ֖ב מַה־לָּֽךְ׃ 15 וַתֹּ֨אמֶר ל֜וֹ הָֽבָה־לִּ֣י בְרָכָ֗ה כִּ֣י אֶ֤רֶץ הַנֶּ֙גֶב֙ נְתַתָּ֔נִי וְנָתַתָּ֥ה לִ֖י גֻּלֹּ֣ת מָ֑יִם וַיִּתֶּן־לָ֣הּ כָּלֵ֗ב אֵ֚ת גֻּלֹּ֣ת עִלִּ֔ית וְאֵ֖ת גֻּלֹּ֥ת תַּחְתִּֽית׃   פ
16 וּבְנֵ֣י קֵינִי֩ חֹתֵ֨ן מֹשֶׁ֜ה עָל֨וּ מֵעִ֤יר הַתְּמָרִים֙ אֶת־בְּנֵ֣י יְהוּדָ֔ה מִדְבַּ֣ר יְהוּדָ֔ה אֲשֶׁ֖ר בְּנֶ֣גֶב עֲרָ֑ד וַיֵּ֖לֶךְ וַיֵּ֥שֶׁב אֶת־הָעָֽם׃ 17 וַיֵּ֤לֶךְ יְהוּדָה֙ אֶת־שִׁמְע֣וֹן אָחִ֔יו וַיַּכּ֕וּ אֶת־הַֽכְּנַעֲנִ֖י יוֹשֵׁ֣ב צְפַ֑ת וַיַּחֲרִ֣ימוּ אוֹתָ֔הּ וַיִּקְרָ֥א אֶת־שֵׁם־הָעִ֖יר חָרְמָֽה׃ 18 וַיִּלְכֹּ֤ד יְהוּדָה֙ אֶת־עַזָּ֣ה וְאֶת־גְּבוּלָ֔הּ וְאֶֽת־אַשְׁקְל֖וֹן וְאֶת־גְּבוּלָ֑הּ וְאֶת־עֶקְר֖וֹן וְאֶת־גְּבוּלָֽהּ׃ 19 וַיְהִ֤י יְהוָה֙ אֶתּ־יְהוּדָ֔ה וַיֹּ֖רֶשׁ אֶת־הָהָ֑ר כִּ֣י לֹ֤א לְהוֹרִישׁ֙ אֶת־יֹשְׁבֵ֣י הָעֵ֔מֶק כִּי־רֶ֥כֶב בַּרְזֶ֖ל לָהֶֽם׃ 20 וַיִּתְּנ֤וּ לְכָלֵב֙ אֶת־חֶבְר֔וֹן כּֽ͏ַאֲשֶׁ֖ר דִּבֶּ֣ר מֹשֶׁ֑ה וַיּ֣וֹרֶשׁ מִשָּׁ֔ם אֶת־שְׁלֹשָׁ֖ה בְּנֵ֥י הָעֲנָֽק׃ 21 וְאֶת־הַיְבוּסִי֙ יֹשֵׁ֣ב יְרֽוּשָׁלִַ֔ם לֹ֥א הוֹרִ֖ישׁוּ בְּנֵ֣י בִנְיָמִ֑ן וַיֵּ֨שֶׁב הַיְבוּסִ֜י אֶת־בְּנֵ֤י בִנְיָמִן֙ בִּיר֣וּשָׁלִַ֔ם עַ֖ד הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃   ס 22 וַיַּעֲל֧וּ בֵית־יוֹסֵ֛ף גַּם־הֵ֖ם בֵּֽית־אֵ֑ל וַֽיהוָ֖ה עִמָּֽם׃ 23 וַיָּתִ֥ירוּ בֵית־יוֹסֵ֖ף בְּבֵֽית־אֵ֑ל וְשֵׁם־הָעִ֥יר לְפָנִ֖ים לֽוּז׃ 24 וַיִּרְאוּ֙ הַשֹּׁ֣מְרִ֔ים אִ֖ישׁ יוֹצֵ֣א מִן־הָעִ֑יר וַיֹּ֣אמְרוּ ל֗וֹ הַרְאֵ֤נוּ נָא֙ אֶת־מְב֣וֹא הָעִ֔יר וְעָשִׂ֥ינוּ עִמְּךָ֖ חָֽסֶד׃ 25 וַיַּרְאֵם֙ אֶת־מְב֣וֹא הָעִ֔יר וַיַּכּ֥וּ אֶת־הָעִ֖יר לְפִי־חָ֑רֶב וְאֶת־הָאִ֥ישׁ וְאֶת־כָּל־מִשְׁפַּחְתּ֖וֹ שִׁלֵּֽחוּ׃ 26 וַיֵּ֣לֶךְ הָאִ֔ישׁ אֶ֖רֶץ הַחִתִּ֑ים וַיִּ֣בֶן עִ֗יר וַיִּקְרָ֤א שְׁמָהּ֙ ל֔וּז ה֣וּא שְׁמָ֔הּ עַ֖ד הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃   פ
27 וְלֹא־הוֹרִ֣ישׁ מְנַשֶּׁ֗ה אֶת־בֵּית־שְׁאָ֣ן וְאֶת־בְּנוֹתֶיהָ֮ וְאֶת־תַּעְנַ֣ךְ וְאֶת־בְּנֹתֶיהָ֒ וְאֶת־ישב ד֜וֹר וְאֶת־בְּנוֹתֶ֗יהָ וְאֶת־יוֹשְׁבֵ֤י יִבְלְעָם֙ וְאֶת־בְּנֹתֶ֔יהָ וְאֶת־יוֹשְׁבֵ֥י מְגִדּ֖וֹ וְאֶת־בְּנוֹתֶ֑יהָ וַיּ֙וֹאֶל֙ הַֽכְּנַעֲנִ֔י לָשֶׁ֖בֶת בָּאָ֥רֶץ הַזֹּֽאת׃ 28 וֽ͏ַיְהִי֙ כִּֽי־חָזַ֣ק יִשְׂרָאֵ֔ל וַיָּ֥שֶׂם אֶת־הַֽכְּנַעֲנִ֖י לָמַ֑ס וְהוֹרֵ֖ישׁ לֹ֥א הוֹרִישֽׁוֹ׃   ס 29 וְאֶפְרַ֙יִם֙ לֹ֣א הוֹרִ֔ישׁ אֶת־הַֽכְּנַעֲנִ֖י הַיּוֹשֵׁ֣ב בְּגָ֑זֶר וַיֵּ֧שֶׁב הַֽכְּנַעֲנִ֛י בְּקִרְבּ֖וֹ בְּגָֽזֶר׃   פ
30 זְבוּלֻ֗ן לֹ֤א הוֹרִישׁ֙ אֶת־יוֹשְׁבֵ֣י קִטְר֔וֹן וְאֶת־יוֹשְׁבֵ֖י נַהֲלֹ֑ל וַיֵּ֤שֶׁב הַֽכְּנַעֲנִי֙ בְּקִרְבּ֔וֹ וַיִּֽהְי֖וּ לָמַֽס׃   ס 31 אָשֵׁ֗ר לֹ֤א הוֹרִישׁ֙ אֶת־יֹשְׁבֵ֣י עַכּ֔וֹ וְאֶת־יוֹשְׁבֵ֖י צִיד֑וֹן וְאֶת־אַחְלָ֤ב וְאֶת־אַכְזִיב֙ וְאֶת־חֶלְבָּ֔ה וְאֶת־אֲפִ֖יק וְאֶת־רְחֹֽב׃ 32 וַיֵּ֙שֶׁב֙ הָאָ֣שֵׁרִ֔י בְּקֶ֥רֶב הַֽכְּנַעֲנִ֖י יֹשְׁבֵ֣י הָאָ֑רֶץ כִּ֖י לֹ֥א הוֹרִישֽׁוֹ׃   ס 33 נַפְתָּלִ֗י לֹֽא־הוֹרִ֞ישׁ אֶת־יֹשְׁבֵ֤י בֵֽית־שֶׁ֙מֶשׁ֙ וְאֶת־יֹשְׁבֵ֣י בֵית־עֲנָ֔ת וַיֵּ֕שֶׁב בְּקֶ֥רֶב הַֽכְּנַעֲנִ֖י יֹשְׁבֵ֣י הָאָ֑רֶץ וְיֹשְׁבֵ֤י בֵֽית־שֶׁ֙מֶשׁ֙ וּבֵ֣ית עֲנָ֔ת הָי֥וּ לָהֶ֖ם לָמַֽס׃   ס 34 וַיִּלְחֲצ֧וּ הָאֱמֹרִ֛י אֶת־בְּנֵי־דָ֖ן הָהָ֑רָה כִּי־לֹ֥א נְתָנ֖וֹ לָרֶ֥דֶת לָעֵֽמֶק׃ 35 וַיּ֤וֹאֶל הָֽאֱמֹרִי֙ לָשֶׁ֣בֶת בְּהַר־חֶ֔רֶס בְּאַיָּל֖וֹן וּבְשַֽׁעַלְבִ֑ים וַתִּכְבַּד֙ יַ֣ד בֵּית־יוֹסֵ֔ף וַיִּהְי֖וּ לָמַֽס׃ 36 וּגְבוּל֙ הָאֱמֹרִ֔י מִֽמַּעֲלֵ֖ה עַקְרַבִּ֑ים מֵהַסֶּ֖לַע וָמָֽעְלָה׃   פ