Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און עס איז געװען, אַז אַלע מלכים װאָס אױף דער זײַט יַרדן, אין דעם געבערג, און אין דער נידערונג, און אױף דעם גאַנצן ברעג פֿון יַם-הַגָדול, אַקעגן לבֿנוֹן, דער חִתּי, און דער אֶמוֹרי, דער כּנַעֲני, דער פּרִזי, דער חִוִי, און דער יבֿוסי, האָבן דערהערט, 2 אַזױ האָבן זײ זיך אײַנגעזאַמלט אין אײנעם, מלחמה צו האַלטן מיט יהוֹשוען און מיט ישׂראל, מיט אײן מױל.
3 און די באַװױנער פֿון גִבֿעוֹן האָבן געהערט װאָס יהוֹשועַ האָט געטאָן צו יריחו און צו עַי; 4 און זײ אױך האָבן געטאָן מיט ליסטיקײט, און זײַנען געגאַנגען און האָבן זיך פֿאַרשטעלט; און זײ האָבן גענומען אָפּגעניצטע זעק פֿאַר זײערע אײזלען, און אָפּגעניצטע און צעשפּאָלטענע און צונױפֿגעבונדענע װײַנלאָגלען, 5 און אָפּגעטראָגענע און פֿאַרלאַטעטע שיך אױף זײערע פֿיס, און אָפּגעטראָגענע קלײדער אױף זיך; און דאָס גאַנצע ברױט פֿון זײער צערונג איז געװען פֿאַרטריקנט אױף ברעקלעך. 6 און זײ זײַנען געגאַנגען צו יהוֹשוען אין לאַגער קײן גִלגָל, און האָבן געזאָגט צו אים און צו די מענער פֿון ישׂראל: פֿון אַ װײַטן לאַנד זײַנען מיר געקומען, און אַצונד שליסט אונדז אַ בונד. 7 האָבן די מענער פֿון ישׂראל געזאָגט צו דעם חִוִי: אפֿשר זיצסטו צװישן אונדז, און װי קען איך דיר שליסן אַ בונד? 8 האָבן זײ געזאָגט צו יהוֹשוען: דײַנע קנעכט זײַנען מיר. האָט יהוֹשועַ צו זײ געזאָגט: װער זײַט איר? און פֿון װאַנען קומט איר? 9 האָבן זײ צו אים געזאָגט: פֿון זײער אַ װײַטן לאַנד זײַנען געקומען דײַנע קנעכט, צוליב דעם נאָמען פֿון יהוה דײַן גאָט; װאָרום מיר האָבן געהערט זײַן הערונג, און אַלץ װאָס ער האָט געטאָן אין מִצרַיִם, 10 און אַלץ װאָס ער האָט געטאָן צו די צװײ מלכים פֿון דעם אֶמוֹרי װאָס אױף יענער זײַט יַרדן, צו סיחון דעם מלך פֿון חֶשבוֹן, און צו עוֹג דעם מלך פֿון בשָן װאָס אין עַשתָּרוֹת. 11 האָבן צו אונדז געזאָגט אונדזערע עלטסטע, און אַלע באַװוינער פֿון אונדזער לאַנד, אַזױ צו זאָגן: נעמט מיט זיך צערונג אױפֿן װעג, און גײט זײ אַנטקעגן, און איר זאָלט זאָגן צו זײ: אײַערע קנעכט זײַנען מיר; און אַצונד שליסט אונדז אַ בונד. 12 דאָס דאָזיקע ברױט אונדזערס – װאַרעמערהײט האָבן מיר זיך פֿאַרשפּײַזט דערמיט פֿון אונדזערע הײַזער, אין דעם טאָג װאָס מיר זײַנען אַרױס צו גײן צו אײַך, און אַצונד אָט איז עס פֿאַרטריקנט, און געװאָרן ברעקלעך. 13 און די דאָזיקע װײַנלאָגלען, װאָס מיר האָבן אָנגעפֿילט, זײַנען געװען נײַ, און אָט זײַנען זײ צעשפּאָלטן געװאָרן, און די דאָזיקע קלײדער און שיך אונדזערע זײַנען אָפּגעטראָגן געװאָרן פֿון זײער פֿיל װעג. 14 און די מענער האָבן גענומען פֿון זײער צערונג, און גאָטס מױל האָבן זײ ניט געפֿרעגט. 15 און יהוֹשועַ האָט געמאַכט שלום מיט זײ, און זײ געשלאָסן אַ בונד, זײ צו לאָזן לעבן. און די פֿירשטן פֿון דער עדה האָבן זײ געשװאָרן. 16 און עס איז געװען צום סָוף פֿון דרײַ טעג נאָכדעם װי זײ האָבן זײ געשלאָסן אַ בונד, האָבן זײ געהערט אַז זײ זײַנען נאָנט צו זײ, און אַז זײ זיצן צװישן זײ. 17 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געצױגן, און זײַנען געקומען אין זײערע שטעט אױפֿן דריטן טאָג. און זײערע שטעט זײַנען געװען גִבֿעוֹן, און כּפֿירָה, און באֵרוֹת, און קִריַת-יעָרים. 18 אָבער די קינדער פֿון ישׂראל האָבן זײ ניט געשלאָגן, װײַל די פֿירשטן פֿון דער עדה האָבן זײ געשװאָרן בײַ יהוה דעם גאָט פֿון ישׂראל. און די גאַנצע עדה האָט געמורמלט אױף די פֿירשטן. 19 האָבן אַלע פֿירשטן געזאָגט צו דער גאַנצער עדה: מיר האָבן זײ געשװאָרן בײַ יהוה דעם גאָט פֿון ישׂראל, און מיר טאָרן זײ אַצונד ניט אָנרירן. 20 דאָס מוזן מיר זײ טאָן, און זײ לאָזן לעבן, כּדי אױף אונדז זאָל ניט זײַן אַ צאָרן פֿון װעגן דער שבֿועה װאָס מיר האָבן זײ געשװאָרן. 21 און די פֿירשטן האָבן אָנגעזאָגט װעגן זײ: זאָלן זײ בלײַבן לעבן. און זײ זײַנען געװאָרן האָלצהעקער און װאַסערשעפּער פֿאַר דער גאַנצער עדה, אַזױ װי די פֿירשטן האָבן געהײסן װעגן זײ. 22 און יהוֹשועַ האָט זײ גערופֿן, און האָט צו זײ גערעדט, אַזױ צו זאָגן: פֿאַר װאָס האָט איר אונדז גענאַרט, אַזױ צו זאָגן: מיר זײַנען זײער װײַט פֿון אײַך, װען איר זיצט צװישן אונדז? 23 און אַצונד זאָלט איר זײַן פֿאַרשאָלטן, און עס זאָל ניט אױסגײן פֿון אײַך אַ קנעכט און האָלצהעקער און װאַסערשעפּער פֿאַר דעם הױז פֿון מײַן גאָט. 24 האָבן זײ געענטפֿערט יהוֹשוען, און האָבן געזאָגט: װײַל דערצײלט איז דערצײלט געװאָרן דײַנע קנעכט, דאָס װאָס יהוה דײַן גאָט האָט באַפֿױלן זײַן קנעכט משהן, אײַך צו געבן דאָס גאַנצע לאַנד, און צו פֿאַרטיליקן אַלע באַװױנער פֿון לאַנד פֿון פֿאַר אײַך, און מיר האָבן זײער מוֹרא געקריגן פֿאַר אונדזערע נפֿשות פֿון אײַך; דרום האָבן מיר געטאָן די דאָזיקע זאַך. 25 און אַצונד אָט זײַנען מיר אין דײַן האַנט; װי עס איז גוט און רעכטפֿאַרטיק אין דײַנע אױגן צו טאָן מיט אונדז, טו. 26 און ער האָט מיט זײ אַזױ געטאָן, און האָט זײ מציל געװען פֿון דער האַנט פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, און זײ האָבן זײ ניט געהרגעט. 27 און יהוֹשועַ האָט זײ געמאַכט אין יענעם טאָג פֿאַר האָלצהעקער און פֿאַר װאַסערשעפּער, פֿאַר דער עדה, און פֿאַר דעם מזבח פֿון גאָט, ביז אױף הײַנטיקן טאָג, אין דעם אָרט װאָס ער װעט אױסדערװײלן.
עברית
1 וַיְהִ֣י כִשְׁמֹ֣עַ כָּֽל־הַמְּלָכִ֡ים אֲשֶׁר֩ בְּעֵ֨בֶר הַיַּרְדֵּ֜ן בָּהָ֣ר וּבַשְּׁפֵלָ֗ה וּבְכֹל֙ ח֚וֹף הַיָּ֣ם הַגָּד֔וֹל אֶל־מ֖וּל הַלְּבָנ֑וֹן הַֽחִתִּי֙ וְהָ֣אֱמֹרִ֔י הַֽכְּנַעֲנִי֙ הַפְּרִזִּ֔י הַחִוִּ֖י וְהַיְבוּסִֽי׃ 2 וַיִּֽתְקַבְּצ֣וּ יַחְדָּ֔ו לְהִלָּחֵ֥ם עִם־יְהוֹשֻׁ֖עַ וְעִם־יִשְׂרָאֵ֑ל פֶּ֖ה אֶחָֽד׃   פ
3 וְיֹשְׁבֵ֨י גִבְע֜וֹן שָׁמְע֗וּ אֵת֩ אֲשֶׁ֨ר עָשָׂ֧ה יְהוֹשֻׁ֛עַ לִֽירִיח֖וֹ וְלָעָֽי׃ 4 וַיַּעֲשׂ֤וּ גַם־הֵ֙מָּה֙ בְּעָרְמָ֔ה וַיֵּלְכ֖וּ וַיִּצְטַיָּ֑רוּ וַיִּקְח֞וּ שַׂקִּ֤ים בָּלִים֙ לַחֲמ֣וֹרֵיהֶ֔ם וְנֹאד֥וֹת יַ֙יִן֙ בָּלִ֔ים וּמְבֻקָּעִ֖ים וּמְצֹרָרִֽים׃ 5 וּנְעָל֨וֹת בָּל֤וֹת וּמְטֻלָּאוֹת֙ בְּרַגְלֵיהֶ֔ם וּשְׂלָמ֥וֹת בָּל֖וֹת עֲלֵיהֶ֑ם וְכֹל֙ לֶ֣חֶם צֵידָ֔ם יָבֵ֖שׁ הָיָ֥ה נִקֻּדִֽים׃ 6 וַיֵּלְכ֧וּ אֶל־יְהוֹשֻׁ֛עַ אֶל־הַֽמַּחֲנֶ֖ה הַגִּלְגָּ֑ל וַיֹּאמְר֨וּ אֵלָ֜יו וְאֶל־אִ֣ישׁ יִשְׂרָאֵ֗ל מֵאֶ֤רֶץ רְחוֹקָה֙ בָּ֔אנוּ וְעַתָּ֖ה כִּרְתוּ־לָ֥נוּ בְרִֽית׃ 7 ויאמרו אִֽישׁ־יִשְׂרָאֵ֖ל אֶל־הַחִוִּ֑י אוּלַ֗י בְּקִרְבִּי֙ אַתָּ֣ה יוֹשֵׁ֔ב וְאֵ֖יךְ אכרות־לְךָ֥ בְרִֽית׃ 8 וַיֹּאמְר֥וּ אֶל־יְהוֹשֻׁ֖עַ עֲבָדֶ֣יךָ אֲנָ֑חְנוּ וַיֹּ֨אמֶר אֲלֵהֶ֧ם יְהוֹשֻׁ֛עַ מִ֥י אַתֶּ֖ם וּמֵאַ֥יִן תָּבֹֽאוּ׃ 9 וַיֹּאמְר֣וּ אֵלָ֗יו מֵאֶ֨רֶץ רְחוֹקָ֤ה מְאֹד֙ בָּ֣אוּ עֲבָדֶ֔יךָ לְשֵׁ֖ם יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֑יךָ כִּֽי־שָׁמַ֣עְנוּ שָׁמְע֔וֹ וְאֵ֛ת כָּל־אֲשֶׁ֥ר עָשָׂ֖ה בְּמִצְרָֽיִם׃ 10 וְאֵ֣ת כָּל־אֲשֶׁ֣ר עָשָׂ֗ה לִשְׁנֵי֙ מַלְכֵ֣י הָאֱמֹרִ֔י אֲשֶׁ֖ר בְּעֵ֣בֶר הַיַּרְדֵּ֑ן לְסִיחוֹן֙ מֶ֣לֶךְ חֶשְׁבּ֔וֹן וּלְע֥וֹג מֶֽלֶךְ־הַבָּשָׁ֖ן אֲשֶׁ֥ר בְּעַשְׁתָּרֽוֹת׃ 11 וַיֹּאמְר֣וּ אֵלֵ֡ינוּ זְֽקֵינֵינוּ֩ וְכָל־יֹשְׁבֵ֨י אַרְצֵ֜נוּ לֵאמֹ֗ר קְח֨וּ בְיֶדְכֶ֤ם צֵידָה֙ לַדֶּ֔רֶךְ וּלְכ֖וּ לִקְרָאתָ֑ם וַאֲמַרְתֶּ֤ם אֲלֵיהֶם֙ עַבְדֵיכֶ֣ם אֲנַ֔חְנוּ וְעַתָּ֖ה כִּרְתוּ־לָ֥נוּ בְרִֽית׃ 12 זֶ֣ה לַחְמֵ֗נוּ חָ֞ם הִצְטַיַּ֤דְנוּ אֹתוֹ֙ מִבָּ֣תֵּ֔ינוּ בְּי֥וֹם צֵאתֵ֖נוּ לָלֶ֣כֶת אֲלֵיכֶ֑ם וְעַתָּה֙ הִנֵּ֣ה יָבֵ֔שׁ וְהָיָ֖ה נִקֻּדִֽים׃ 13 וְאֵ֨לֶּה נֹאד֤וֹת הַיַּ֙יִן֙ אֲשֶׁ֣ר מִלֵּ֣אנוּ חֲדָשִׁ֔ים וְהִנֵּ֖ה הִתְבַּקָּ֑עוּ וְאֵ֤לֶּה שַׂלְמוֹתֵ֙ינוּ֙ וּנְעָלֵ֔ינוּ בָּל֕וּ מֵרֹ֥ב הַדֶּ֖רֶךְ מְאֹֽד׃ 14 וַיִּקְח֥וּ הָֽאֲנָשִׁ֖ים מִצֵּידָ֑ם וְאֶת־פִּ֥י יְהוָ֖ה לֹ֥א שָׁאָֽלוּ׃ 15 וַיַּ֨עַשׂ לָהֶ֤ם יְהוֹשֻׁ֙עַ֙ שָׁל֔וֹם וַיִּכְרֹ֥ת לָהֶ֛ם בְּרִ֖ית לְחַיּוֹתָ֑ם וַיִּשָּׁבְע֣וּ לָהֶ֔ם נְשִׂיאֵ֖י הָעֵדָֽה׃ 16 וַיְהִ֗י מִקְצֵה֙ שְׁלֹ֣שֶׁת יָמִ֔ים אַחֲרֵ֕י אֲשֶׁר־כָּרְת֥וּ לָהֶ֖ם בְּרִ֑ית וַֽיִּשְׁמְע֗וּ כִּי־קְרֹבִ֥ים הֵם֙ אֵלָ֔יו וּבְקִרְבּ֖וֹ הֵ֥ם יֹשְׁבִֽים׃ 17 וַיִּסְע֣וּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֗ל וַיָּבֹ֛אוּ אֶל־עָרֵיהֶ֖ם בַּיּ֣וֹם הַשְּׁלִישִׁ֑י וְעָרֵיהֶם֙ גִּבְע֣וֹן וְהַכְּפִירָ֔ה וּבְאֵר֖וֹת וְקִרְיַ֥ת יְעָרִֽים׃ 18 וְלֹ֤א הִכּוּם֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל כִּֽי־נִשְׁבְּע֤וּ לָהֶם֙ נְשִׂיאֵ֣י הָֽעֵדָ֔ה בַּֽיהוָ֖ה אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וַיִּלֹּ֥נוּ כָל־הָעֵדָ֖ה עַל־הַנְּשִׂיאִֽים׃ 19 וַיֹּאמְר֤וּ כָל־הַנְּשִׂיאִים֙ אֶל־כָּל־הָ֣עֵדָ֔ה אֲנַ֙חְנוּ֙ נִשְׁבַּ֣עְנוּ לָהֶ֔ם בַּֽיהוָ֖ה אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וְעַתָּ֕ה לֹ֥א נוּכַ֖ל לִנְגֹּ֥עַ בָּהֶֽם׃ 20 זֹ֛את נַעֲשֶׂ֥ה לָהֶ֖ם וְהַחֲיֵ֣ה אוֹתָ֑ם וְלֹֽא־יִֽהְיֶ֤ה עָלֵ֙ינוּ֙ קֶ֔צֶף עַל־הַשְּׁבוּעָ֖ה אֲשֶׁר־נִשְׁבַּ֥עְנוּ לָהֶֽם׃ 21 וַיֹּאמְר֧וּ אֲלֵיהֶ֛ם הַנְּשִׂיאִ֖ים יִֽחְי֑וּ וַ֠יִּֽהְיוּ חֹטְבֵ֨י עֵצִ֤ים וְשֹֽׁאֲבֵי־מַ֙יִם֙ לְכָל־הָ֣עֵדָ֔ה כַּאֲשֶׁ֛ר דִּבְּר֥וּ לָהֶ֖ם הַנְּשִׂיאִֽים׃ 22 וַיִּקְרָ֤א לָהֶם֙ יְהוֹשֻׁ֔עַ וַיְדַבֵּ֥ר אֲלֵיהֶ֖ם לֵאמֹ֑ר לָמָּה֩ רִמִּיתֶ֨ם אֹתָ֜נוּ לֵאמֹ֗ר רְחוֹקִ֨ים אֲנַ֤חְנוּ מִכֶּם֙ מְאֹ֔ד וְאַתֶּ֖ם בְּקִרְבֵּ֥נוּ יֹשְׁבִֽים׃ 23 וְעַתָּ֖ה אֲרוּרִ֣ים אַתֶּ֑ם וְלֹֽא־יִכָּרֵ֨ת מִכֶּ֜ם עֶ֗בֶד וְחֹטְבֵ֥י עֵצִ֛ים וְשֹֽׁאֲבֵי־מַ֖יִם לְבֵ֥ית אֱלֹהָֽי׃ 24 וַיַּעֲנ֨וּ אֶת־יְהוֹשֻׁ֜עַ וַיֹּאמְר֗וּ כִּי֩ הֻגֵּ֨ד הֻגַּ֤ד לַעֲבָדֶ֙יךָ֙ אֵת֩ אֲשֶׁ֨ר צִוָּ֜ה יְהוָ֤ה אֱלֹהֶ֙יךָ֙ אֶת־מֹשֶׁ֣ה עַבְדּ֔וֹ לָתֵ֤ת לָכֶם֙ אֶת־כָּל־הָאָ֔רֶץ וּלְהַשְׁמִ֛יד אֶת־כָּל־יֹשְׁבֵ֥י הָאָ֖רֶץ מִפְּנֵיכֶ֑ם וַנִּירָ֨א מְאֹ֤ד לְנַפְשֹׁתֵ֙ינוּ֙ מִפְּנֵיכֶ֔ם וַֽנַּעֲשֵׂ֖ה אֶת־הַדָּבָ֥ר הַזֶּֽה׃ 25 וְעַתָּ֖ה הִנְנ֣וּ בְיָדֶ֑ךָ כַּטּ֨וֹב וְכַיָּשָׁ֧ר בְּעֵינֶ֛יךָ לַעֲשׂ֥וֹת לָ֖נוּ עֲשֵֽׂה׃ 26 וַיַּ֥עַשׂ לָהֶ֖ם כֵּ֑ן וַיַּצֵּ֥ל אוֹתָ֛ם מִיַּ֥ד בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֖ל וְלֹ֥א הֲרָגֽוּם׃ 27 וַיִּתְּנֵ֨ם יְהוֹשֻׁ֜עַ בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא חֹטְבֵ֥י עֵצִ֛ים וְשֹׁ֥אֲבֵי מַ֖יִם לָֽעֵדָ֑ה וּלְמִזְבַּ֤ח יְהוָה֙ עַד־הַיּ֣וֹם הַזֶּ֔ה אֶל־הַמָּק֖וֹם אֲשֶׁ֥ר יִבְחָֽר׃   פ