Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געפֿעלשט אַ פֿעלשונג אין דעם חרם, און עָכָן דער זון פֿון כַּרמי דעם זון פֿון זַבֿדי, דעם זון פֿון זֶרַחן, פֿון שבֿט יהודה, האָט גענומען פֿון דעם חרם, און דער צאָרן פֿון גאָט האָט געגרימט אױף די קינדער פֿון ישׂראל. 2 און יהוֹשועַ האָט געשיקט מענטשן פֿון יריחו קײן עַי װאָס לעבן בית-אָוֶן, אין מזרח פֿון בית-אֵל, און ער האָט זײ אָנגעזאָגט, אַזױ צו זאָגן: גײט אַרױף, און קוקט אױס דאָס לאַנד. זײַנען די מענטשן אַרױפֿגעגאַנגען, און האָבן אױסגעקוקט עַי. 3 און זײ האָבן זיך אומגעקערט צו יהוֹשוען, און האָבן צו אים געזאָגט: זאָל ניט אַרױפֿגײן דאָס גאַנצע פֿאָלק; אַרום צװײ טױזנט מאַן, אָדער אַרום דרײַ טױזנט מאַן, זאָלן אַרױפֿגײן און שלאָגן עַי. דאַרפֿסט ניט מיען אַהין דאָס גאַנצע פֿאָלק, װאָרום זײ זײַנען װינציק. 4 זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען אַהין פֿון פֿאָלק אַרום דרײַ טױזנט מאַן; אָבער זײ זײַנען אַנטלאָפֿן פֿאַר די מענטשן פֿון עַי. 5 און די מענטשן פֿון עַי האָבן פֿון זײ געשלאָגן אַרום זעקס און דרײַסיק מאַן, און זײ האָבן זײ נאָכגעיאָגט פֿון פֿאַרן טױער ביז שבֿרים, און האָבן זײ געשלאָגן בײַם אַראָפּגאַנג; און דאָס האַרץ פֿון פֿאָלק איז צעגאַנגען, און איז געװאָרן אַזױ װי װאַסער. 6 האָט יהוֹשועַ צעריסן זײַנע קלײדער, און איז געפֿאַלן אױף זײַן פּנים צו דער ערד פֿאַר דעם אָרון פֿון גאָט ביזן אָװנט, ער און די עלטסטע פֿון ישׂראל; און זײ האָבן אַרױפֿגעלײגט ערד אױף זײער קאָפּ. 7 און יהוֹשועַ האָט געזאָגט: װײ, גאָט דו האַר, נאָך װאָס האָסטו גאָר אַריבערגעבראַכט דאָס דאָזיקע פֿאָלק איבערן יַרדן, אונדז צו געבן אין דער האַנט פֿון אֶמוֹרי, כּדי אונדז אונטערצוברענגען? הלװאַי װאָלטן מיר באַשטאַנען און געבליבן אױף יענער זײַט יַרדן! 8 איך בעט דיך, גאָט, װאָס קען איך זאָגן, נאָכדעם אַז ישׂראל האָט געמוזט קערן דעם נאַקן פֿאַר זײַנע פֿײַנט? 9 װאָרום דער כּנַעֲני און אַלע באַװוינער פֿון לאַנד װעלן דערהערן, און װעלן אונדז אַרומרינגלען, און פֿאַרשנײַדן אונדזער נאָמען פֿון דער ערד; און װאָס װעסטו טאָן פֿאַר דײַן גרױסן נאָמען? 10 האָט גאָט געזאָגט צו יהוֹשוען: שטײ דיר אױף; נאָך װאָס דען פֿאַלסטו אױף דײַן פּנים? 11 געזינדיקט האָט ישׂראל, און זײ האָבן אױך איבערגעטרעטן מײַן בונד װאָס איך האָב זײ באַפֿױלן, און זײ האָבן אי גענומען פֿון חרם, אי געגנבֿעט, אי פֿאַרלײקנט, אי אַרײַנגעטאָן אין זײערע זאַכן. 12 דרום קענען די קינדער פֿון ישׂראל ניט באַשטײן פֿאַר זײערע פֿײַנט; דעם נאַקן קערן זײ פֿאַר זײערע פֿײַנט, װײַל זײ זײַנען געװאָרן צו חרם; איך װעל מער ניט זײַן מיט אײַך, אױב איר װעט ניט פֿאַרטיליקן דעם חרם פֿון צװישן אײַך. 13 שטײ אױף, און הײליק דאָס פֿאָלק, און זאָלסט זאָגן: הײליקט אײַך אױף מאָרגן, װאָרום אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל: חרם איז צװישן דיר, ישׂראל; װעסט ניט קענען באַשטײן פֿאַר דײַנע פֿײַנט, ביז איר װעט אָפּטאָן דעם חרם פֿון צװישן אײַך. 14 דרום זאָלט איר גענענען אין דער פֿרי לױט אײַערע שבֿטים, און עס װעט זײַן, דער שבֿט װאָס גאָט װעט אים פֿאַרנעמען, זאָל גענענען לױט די משפּחות, און די משפּחה װאָס גאָט װעט זי פֿאַרנעמען, זאָל גענענען לױט די הײַזער, און דאָס הױז װאָס גאָט װעט עס פֿאַרנעמען, זאָל גענענען לױט די מענער. 15 און עס װעט זײַן, דער װאָס װעט פֿאַרנומען װערן מיטן חרם, זאָל פֿאַרברענט װערן אין פֿײַער, ער און אַלץ װאָס געהערט צו אים; װײַל ער האָט איבערגעטרעטן דעם בונד פֿון גאָט, און װײַל ער האָט געטאָן אַ נבֿלה אין ישׂראל. 16 האָט יהוֹשועַ זיך געפֿעדערט אין דער פֿרי, און געמאַכט גענענען ישׂראל לױט זײַנע שבֿטים; איז פֿאַרנומען געװאָרן שבֿט יהודה. 17 האָט ער געמאַכט גענענען די משפּחה פֿון יהודה, און ער האָט פֿאַרנומען די משפּחה פֿון די זַרחים. האָט ער געמאַכט גענענען די משפּחה פֿון די זַרחים לױט די מענער, און זַבֿדי איז פֿאַרנומען געװאָרן. 18 האָט ער געמאַכט גענענען זײַן הױז לױט די מענער, און עָכָן דער זון פֿון כַּרמי דעם זון פֿון זַבֿדי, דעם זון פֿון זֶרַחן, פֿון שבֿט יהודה, איז פֿאַרנומען געװאָרן. 19 האָט יהוֹשועַ געזאָגט צו עָכָנען: מײַן זון, טו, איך בעט דיך, כּבֿוד צו יהוה דעם גאָט פֿון ישׂראל, און זײַ זיך מוֹדה פֿאַר אים, און זאָג מיר, איך בעט דיך, װאָס דו האָסט געטאָן; זאָלסט ניט פֿאַרהױלן פֿון מיר. 20 האָט עָכָן געענטפֿערט יהוֹשוען, און האָט געזאָגט: אמת, איך האָב געזינדיקט צו יהוה דעם גאָט פֿון ישׂראל, און אַזױ און אַזױ האָב איך געטאָן. 21 איך האָב געזען אין דעם רױב אַ גוטן מאַנטל פֿון שִנעָר, און צװײ הונדערט שֶקל זילבער, און אַ צונג גאָלד װאָס איר װאָג איז פֿופֿציק שֶקל; האָב איך זײ געגלוסט, און האָב זײ צוגענומען, און אָן זײַנען זײ באַהאַלטן אין דער ערד אין מיטן פֿון מײַן געצעלט, און דאָס זילבער איז אונטער דעם. 22 האָט יהוֹשועַ געשיקט שלוחים, און זײ זײַנען אַװעקגעלאָפֿן צום געצעלט; ערשט עס איז באַהאַלטן אין זײַן געצעלט, און דאָס זילבער איז אונטער דעם. 23 האָבן זײ זײ אַרױסגענומען פֿון מיטן געצעלט, און געבראַכט צו יהוֹשוען, און צו אַלע קינדער פֿון ישׂראל, און זײ האָבן זײ אַװעקגעלײגט פֿאַר גאָט. 24 און יהוֹשועַ און גאַנץ ישׂראל מיט אים האָבן גענומען עָכָן דעם זון פֿון זֶרַחן, און דאָס זילבער, און דעם מאַנטל, און די צונג גאָלד, און זײַנע זין, און זײַנע טעכטער, און זײַנע אָקסן, און זײַנע אײזלען, און זײַנע שאָף, און זײַן געצעלט, און אַלץ װאָס האָט געהערט צו אים, און זײ האָבן זײ אַרױפֿגעבראַכט צום טאָל עָכוֹר. 25 און יהוֹשועַ האָט געזאָגט: װאָס האָסטו אונדז פֿאַראומגליקט? פֿאַראומגליקן זאָל דיך גאָט הײַנטיקן טאָג. און גאַנץ ישׂראל האָבן אים פֿאַרשטײנט מיט שטײנער; און זײ האָבן זײ פֿאַרברענט אין פֿײַער, און זײ פֿאַרװאָרפֿן מיט שטײנער. 26 און זײ האָבן אױפֿגעשטעלט איבער אים אַ גרױסן הױפֿן שטײנער װאָס שטײט ביז אױף הײַנטיקן טאָג; און גאָט האָט זיך אָפּגעקערט פֿון זײַן גרימצאָרן. דרום רופֿט מען יענעם אָרט דער טאָל עָכוֹר ביז אױף הײַנטיקן טאָג.
עברית
1 וַיִּמְעֲל֧וּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֛ל מַ֖עַל בַּחֵ֑רֶם וַיִּקַּ֡ח עָכָ֣ן בֶּן־כַּרְמִי֩ בֶן־זַבְדִּ֨י בֶן־זֶ֜רַח לְמַטֵּ֤ה יְהוּדָה֙ מִן־הַחֵ֔רֶם וַיִּֽחַר־אַ֥ף יְהוָ֖ה בִּבְנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 2 וַיִּשְׁלַח֩ יְהוֹשֻׁ֨עַ אֲנָשִׁ֜ים מִֽירִיח֗וֹ הָעַ֞י אֲשֶׁ֨ר עִם־בֵּ֥ית אָ֙וֶן֙ מִקֶּ֣דֶם לְבֵֽית־אֵ֔ל וַיֹּ֤אמֶר אֲלֵיהֶם֙ לֵאמֹ֔ר עֲל֖וּ וְרַגְּל֣וּ אֶת־הָאָ֑רֶץ וַֽיַּעֲלוּ֙ הָאֲנָשִׁ֔ים וַֽיְרַגְּל֖וּ אֶת־הָעָֽי׃ 3 וַיָּשֻׁ֣בוּ אֶל־יְהוֹשֻׁ֗עַ וַיֹּאמְר֣וּ אֵלָיו֮ אַל־יַ֣עַל כָּל־הָעָם֒ כְּאַלְפַּ֣יִם אִ֗ישׁ א֚וֹ כִּשְׁלֹ֣שֶׁת אֲלָפִ֣ים אִ֔ישׁ יַעֲל֖וּ וְיַכּ֣וּ אֶת־הָעָ֑י אַל־תְּיַגַּע־שָׁ֙מָּה֙ אֶת־כָּל־הָעָ֔ם כִּ֥י מְעַ֖ט הֵֽמָּה׃ 4 וַיַּעֲל֤וּ מִן־הָעָם֙ שָׁ֔מָּה כִּשְׁלֹ֥שֶׁת אֲלָפִ֖ים אִ֑ישׁ וַיָּנֻ֕סוּ לִפְנֵ֖י אַנְשֵׁ֥י הָעָֽי׃ 5 וַיַּכּ֨וּ מֵהֶ֜ם אַנְשֵׁ֣י הָעַ֗י כִּשְׁלֹשִׁ֤ים וְשִׁשָּׁה֙ אִ֔ישׁ וַֽיִּרְדְּפ֞וּם לִפְנֵ֤י הַשַּׁ֙עַר֙ עַד־הַשְּׁבָרִ֔ים וַיַּכּ֖וּם בַּמּוֹרָ֑ד וַיִּמַּ֥ס לְבַב־הָעָ֖ם וַיְהִ֥י לְמָֽיִם׃ 6 וַיִּקְרַ֨ע יְהוֹשֻׁ֜עַ שִׂמְלֹתָ֗יו וַיִּפֹּל֩ עַל־פָּנָ֨יו אַ֜רְצָה לִפְנֵ֨י אֲר֤וֹן יְהוָה֙ עַד־הָעֶ֔רֶב ה֖וּא וְזִקְנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וַיַּעֲל֥וּ עָפָ֖ר עַל־רֹאשָֽׁם׃ 7 וַיֹּ֨אמֶר יְהוֹשֻׁ֜עַ אֲהָ֣הּ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֗ה לָ֠מָה הֵעֲבַ֨רְתָּ הַעֲבִ֜יר אֶת־הָעָ֤ם הַזֶּה֙ אֶת־הַיַּרְדֵּ֔ן לָתֵ֥ת אֹתָ֛נוּ בְּיַ֥ד הָאֱמֹרִ֖י לְהַאֲבִידֵ֑נוּ וְלוּ֙ הוֹאַ֣לְנוּ וַנֵּ֔שֶׁב בְּעֵ֖בֶר הַיַּרְדֵּֽן׃ 8 בִּ֖י אֲדֹנָ֑י מָ֣ה אֹמַ֔ר אַ֠חֲרֵי אֲשֶׁ֨ר הָפַ֧ךְ יִשְׂרָאֵ֛ל עֹ֖רֶף לִפְנֵ֥י אֹיְבָֽיו׃ 9 וְיִשְׁמְע֣וּ הַֽכְּנַעֲנִ֗י וְכֹל֙ יֹשְׁבֵ֣י הָאָ֔רֶץ וְנָסַ֣בּוּ עָלֵ֔ינוּ וְהִכְרִ֥יתוּ אֶת־שְׁמֵ֖נוּ מִן־הָאָ֑רֶץ וּמַֽה־תַּעֲשֵׂ֖ה לְשִׁמְךָ֥ הַגָּדֽוֹל׃   ס 10 וַיֹּ֧אמֶר יְהוָ֛ה אֶל־יְהוֹשֻׁ֖עַ קֻ֣ם לָ֑ךְ לָ֣מָּה זֶּ֔ה אַתָּ֖ה נֹפֵ֥ל עַל־פָּנֶֽיךָ׃ 11 חָטָא֙ יִשְׂרָאֵ֔ל וְגַם֙ עָבְר֣וּ אֶת־בְּרִיתִ֔י אֲשֶׁ֥ר צִוִּ֖יתִי אוֹתָ֑ם וְגַ֤ם לָֽקְחוּ֙ מִן־הַחֵ֔רֶם וְגַ֤ם גָּֽנְבוּ֙ וְגַ֣ם כִּֽחֲשׁ֔וּ וְגַ֖ם שָׂ֥מוּ בִכְלֵיהֶֽם׃ 12 וְלֹ֨א יֻכְל֜וּ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל לָקוּם֙ לִפְנֵ֣י אֹיְבֵיהֶ֔ם עֹ֗רֶף יִפְנוּ֙ לִפְנֵ֣י אֹֽיְבֵיהֶ֔ם כִּ֥י הָי֖וּ לְחֵ֑רֶם לֹ֤א אוֹסִיף֙ לִֽהְי֣וֹת עִמָּכֶ֔ם אִם־לֹ֥א תַשְׁמִ֛ידוּ הַחֵ֖רֶם מִֽקִּרְבְּכֶֽם׃ 13 קֻ֚ם קַדֵּ֣שׁ אֶת־הָעָ֔ם וְאָמַרְתָּ֖ הִתְקַדְּשׁ֣וּ לְמָחָ֑ר כִּ֣י כֹה֩ אָמַ֨ר יְהוָ֜ה אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל חֵ֤רֶם בְּקִרְבְּךָ֙ יִשְׂרָאֵ֔ל לֹ֣א תוּכַ֗ל לָקוּם֙ לִפְנֵ֣י אֹיְבֶ֔יךָ עַד־הֲסִירְכֶ֥ם הַחֵ֖רֶם מִֽקִּרְבְּכֶֽם׃ 14 וְנִקְרַבְתֶּ֥ם בַּבֹּ֖קֶר לְשִׁבְטֵיכֶ֑ם וְהָיָ֡ה הַשֵּׁבֶט֩ אֲשֶׁר־יִלְכְּדֶ֨נּוּ יְהוָ֜ה יִקְרַ֣ב לַמִּשְׁפָּח֗וֹת וְהַמִּשְׁפָּחָ֞ה אֲשֶֽׁר־יִלְכְּדֶ֤נָּה יְהוָה֙ תִּקְרַ֣ב לַבָּתִּ֔ים וְהַבַּ֙יִת֙ אֲשֶׁ֣ר יִלְכְּדֶ֣נּוּ יְהוָ֔ה יִקְרַ֖ב לַגְּבָרִֽים׃ 15 וְהָיָה֙ הַנִּלְכָּ֣ד בַּחֵ֔רֶם יִשָּׂרֵ֣ף בָּאֵ֔שׁ אֹת֖וֹ וְאֶת־כָּל־אֲשֶׁר־ל֑וֹ כִּ֤י עָבַר֙ אֶת־בְּרִ֣ית יְהוָ֔ה וְכִֽי־עָשָׂ֥ה נְבָלָ֖ה בְּיִשְׂרָאֵֽל׃ 16 וַיַּשְׁכֵּ֤ם יְהוֹשֻׁ֙עַ֙ בַּבֹּ֔קֶר וַיַּקְרֵ֥ב אֶת־יִשְׂרָאֵ֖ל לִשְׁבָטָ֑יו וַיִּלָּכֵ֖ד שֵׁ֥בֶט יְהוּדָֽה׃ 17 וַיַּקְרֵב֙ אֶת־מִשְׁפַּ֣חַת יְהוּדָ֔ה וַיִּלְכֹּ֕ד אֵ֖ת מִשְׁפַּ֣חַת הַזַּרְחִ֑י וַיַּקְרֵ֞ב אֶת־מִשְׁפַּ֤חַת הַזַּרְחִי֙ לַגְּבָרִ֔ים וַיִּלָּכֵ֖ד זַבְדִּֽי׃ 18 וַיַּקְרֵ֥ב אֶת־בֵּית֖וֹ לַגְּבָרִ֑ים וַיִּלָּכֵ֗ד עָכָ֞ן בֶּן־כַּרְמִ֧י בֶן־זַבְדִּ֛י בֶּן־זֶ֖רַח לְמַטֵּ֥ה יְהוּדָֽה׃ 19 וַיֹּ֨אמֶר יְהוֹשֻׁ֜עַ אֶל־עָכָ֗ן בְּנִי֙ שִֽׂים־נָ֣א כָב֗וֹד לַֽיהוָ֛ה אֱלֹהֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל וְתֶן־ל֣וֹ תוֹדָ֑ה וְהַגֶּד־נָ֥א לִי֙ מֶ֣ה עָשִׂ֔יתָ אַל־תְּכַחֵ֖ד מִמֶּֽנִּי׃ 20 וַיַּ֧עַן עָכָ֛ן אֶת־יְהוֹשֻׁ֖עַ וַיֹּאמַ֑ר אָמְנָ֗ה אָנֹכִ֤י חָטָ֙אתִי֙ לַֽיהוָה֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל וְכָזֹ֥את וְכָזֹ֖את עָשִֽׂיתִי׃ 21 ואראה בַשָּׁלָ֡ל אַדֶּ֣רֶת שִׁנְעָר֩ אַחַ֨ת טוֹבָ֜ה וּמָאתַ֧יִם שְׁקָלִ֣ים כֶּ֗סֶף וּלְשׁ֨וֹן זָהָ֤ב אֶחָד֙ חֲמִשִּׁ֤ים שְׁקָלִים֙ מִשְׁקָל֔וֹ וָֽאֶחְמְדֵ֖ם וָֽאֶקָּחֵ֑ם וְהִנָּ֨ם טְמוּנִ֥ים בָּאָ֛רֶץ בְּת֥וֹךְ הָאֽ͏ָהֳלִ֖י וְהַכֶּ֥סֶף תַּחְתֶּֽיהָ׃ 22 וַיִּשְׁלַ֤ח יְהוֹשֻׁ֙עַ֙ מַלְאָכִ֔ים וַיָּרֻ֖צוּ הָאֹ֑הֱלָה וְהִנֵּ֧ה טְמוּנָ֛ה בְּאָהֳל֖וֹ וְהַכֶּ֥סֶף תַּחְתֶּֽיהָ׃ 23 וַיִּקָּחוּם֙ מִתּ֣וֹךְ הָאֹ֔הֶל וַיְבִאוּם֙ אֶל־יְהוֹשֻׁ֔עַ וְאֶ֖ל כָּל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וַיַּצִּקֻ֖ם לִפְנֵ֥י יְהוָֽה׃ 24 וַיִּקַּ֣ח יְהוֹשֻׁ֣עַ אֶת־עָכָ֣ן בֶּן־זֶ֡רַח וְאֶת־הַכֶּ֣סֶף וְאֶת־הָאַדֶּ֣רֶת וְֽאֶת־לְשׁ֣וֹן הַזָּהָ֡ב וְֽאֶת־בָּנָ֡יו וְֽאֶת־בְּנֹתָ֡יו וְאֶת־שׁוֹרוֹ֩ וְאֶת־חֲמֹר֨וֹ וְאֶת־צֹאנ֤וֹ וְאֶֽת־אָהֳלוֹ֙ וְאֶת־כָּל־אֲשֶׁר־ל֔וֹ וְכָל־יִשְׂרָאֵ֖ל עִמּ֑וֹ וַיַּעֲל֥וּ אֹתָ֖ם עֵ֥מֶק עָכֽוֹר׃ 25 וַיֹּ֤אמֶר יְהוֹשֻׁ֙עַ֙ מֶ֣ה עֲכַרְתָּ֔נוּ יַעְכֳּרְךָ֥ יְהוָ֖ה בַּיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה וַיִּרְגְּמ֨וּ אֹת֤וֹ כָל־יִשְׂרָאֵל֙ אֶ֔בֶן וַיִּשְׂרְפ֤וּ אֹתָם֙ בָּאֵ֔שׁ וַיִּסְקְל֥וּ אֹתָ֖ם בָּאֲבָנִֽים׃ 26 וַיָּקִ֨ימוּ עָלָ֜יו גַּל־אֲבָנִ֣ים גָּד֗וֹל עַ֚ד הַיּ֣וֹם הַזֶּ֔ה וַיָּ֥שָׁב יְהוָ֖ה מֵחֲר֣וֹן אַפּ֑וֹ עַל־כֵּ֠ן קָרָ֞א שֵׁ֣ם הַמָּק֤וֹם הַהוּא֙ עֵ֣מֶק עָכ֔וֹר עַ֖ד הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃   פ