Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און עס איז געװען, װי די מלכים פֿון דעם אֶמוֹרי װאָס אױף דער זײַט יַרדן, צו מערבֿ, און אַלע מלכים פֿון דעם כּנַעֲני װאָס בײַם ים, האָבן געהערט אַז גאָט האָט אױסגעטריקנט די װאַסערן פֿון יַרדן פֿון פֿאַר די קינדער פֿון ישׂראל, ביז זײ זײַנען אַריבערגעגאַנגען, אַזױ איז זײער האַרץ צעגאַנגען, און אַן אָטעם איז מער ניט געבליבן אין זײ פֿון װעגן די קינדער פֿון ישׂראל. 2 אין יענער צײַט האָט גאָט געזאָגט צו יהוֹשוען: מאַך דיר שטײנערנע מעסערס, און מַל װידער די קינדער פֿון ישׂראל, אַ צװײט מאָל. 3 האָט יהוֹשועַ זיך געמאַכט שטײנערנע מעסערס, און האָט געמַלט די קינדער פֿון ישׂראל אין גִבֿעַת-הָעֲרָלוֹת. 4 און דאָס איז די זאַך פֿאַר װאָס יהוֹשועַ האָט געמַלט: דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס איז אַרױסגעגאַנגען פֿון מִצרַיִם, די מאַנספּאַרשױנען, אַלע קריגסלײַט, זײַנען אױסגעשטאָרבן אין דער מדבר אונטערװעגנס נאָך זײער אַרױסגײן פֿון מִצרַיִם. 5 װאָרום דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס זײַנען אַרױסגעגאַנגען, זײַנען געװען געמַלט, אָבער דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס זײַנען געבאָרן געװאָרן אין דער מדבר אונטערװעגנס נאָך זײער אַרױסגײן פֿון מִצרַיִם, האָט מען ניט געמַלט. 6 װאָרום פֿערציק יאָר זײַנען די קינדער פֿון ישׂראל געגאַנעגן אין דער מדבר, ביז עס איז פֿאַרלענדט געװאָרן די גאַנצע אומה, די קריגסלײַט װאָס זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון מִצרַיִם, װאָס האָבן ניט צוגעהערט צו דעם קָול פֿון גאָט, די װאָס גאָט האָט זײ געשװאָרן, זײ ניט צו לאָזן זען דאָס לאַנד װאָס גאָט האָט געשװאָרן זײערע עלטערן, אונדז צו געבן, אַ לאַנד װאָס פֿליסט מיט מילך און האָניק; 7 נאָר זײערע קינדער האָט ער אױפֿגעשטעלט אָנשטאָט זײ. זײ האָט דאָס יהוֹשועַ געמַלט, װײַל זײ זײַנען געװען אומבאַשניטן, װאָרום מע האָט זײ ניט געמַלט אונטערװעגנס. 8 און עס איז געװען, אַז דאָס גאַנצע פֿאָלק האָבן געענדיקט זיך מַלן, זײַנען זײ געזעסן אױף זײער אָרט אין לאַגער ביז זײ זײַנען געזונט געװאָרן.
9 און גאָט האָט געזאָגט צו יהוֹשוען: הײַנט האָב איך אַראָפּגעקײַקלט פֿון אײַך די חרפּה פֿון מִצרַיִם. דרום רופֿט מען יענעם אָרט גִלגָל ביז אױף הײַנטיקן טאָג. 10 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן גערוט אין גִלגָל; און זײ האָבן געמאַכט דעם קָרבן-פֶּסַח אין פֿערצנטן טאָג פֿון חוֹדש, אין אָװנט, אין די פּלױנען פֿון יריחו. 11 און זײ האָבן געגעסן פֿון דער תּבֿואה פֿון לאַנד אױף מאָרגן נאָכן קָרבן-פֶּסַח, מצות און געברענטע זאַנגען, אין דעם דאָזיקן אײגענעם טאָג. 12 און דער מַן האָט אױפֿגעהערט אױף מאָרגן, אַז זײ האָבן געגעסן פֿון דער תּבֿואה פֿון לאַנד; און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן מער ניט געהאַט קײן מַן; און זײ האָבן געגעסן פֿון דער תּבֿואה פֿון לאַנד כּנַעַן אין יענעם יאָר. 13 און עס איז געװען, אַז יהוֹשועַ איז געװען אין יריחו, האָט ער אױפֿגעהױבן זײַנע אױגן און געזען, ערשט אַ מאַן שטײט אַקעגן אים, מיט זײַן שװערד אַרױסגעצױגן אין זײַן האַנט. איז יהוֹשועַ צוגעגאַנגען צו אים, און האָט צו אים געזאָגט: ביסטו פֿאַר אונדז, אָדער פֿאַר אונדזערע פֿײַנט? 14 האָט ער געענטפֿערט: נײן, נײַערט איך בין דער חיל-פֿירער פֿון גאָט; אָקאָרשט בין איך געקומען. איז יהוֹשועַ געפֿאַלן אױף זײַן פּנים צו דער ערד, און האָט זיך געבוקט, און האָט צו אים געזאָגט: װאָס װיל מײַן האַר רעדן צו זײַן קנעכט? 15 האָט דער חיל-פֿירער פֿון גאָט געזאָגט צו יהוֹשוען: צי אַראָפּ דײַן שוך פֿון דײַן פֿוס, װאָרום דער אָרט װאָס דו שטײסט אױף אים, ער איז הײליק. און יהוֹשועַ האָט אַזױ געטאָן.
עברית
1 וַיְהִ֣י כִשְׁמֹ֣עַ כָּל־מַלְכֵ֣י הָאֱמֹרִ֡י אֲשֶׁר֩ בְּעֵ֨בֶר הַיַּרְדֵּ֜ן יָ֗מָּה וְכָל־מַלְכֵ֤י הַֽכְּנַעֲנִי֙ אֲשֶׁ֣ר עַל־הַיָּ֔ם אֵ֠ת אֲשֶׁר־הוֹבִ֨ישׁ יְהוָ֜ה אֶת־מֵ֧י הַיַּרְדֵּ֛ן מִפְּנֵ֥י בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֖ל עַד־עברנו וַיִּמַּ֣ס לְבָבָ֗ם וְלֹא־הָ֨יָה בָ֥ם עוֹד֙ ר֔וּחַ מִפְּנֵ֖י בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵֽל׃   ס 2 בָּעֵ֣ת הַהִ֗יא אָמַ֤ר יְהוָה֙ אֶל־יְהוֹשֻׁ֔עַ עֲשֵׂ֥ה לְךָ֖ חַֽרְב֣וֹת צֻרִ֑ים וְשׁ֛וּב מֹ֥ל אֶת־בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֖ל שֵׁנִֽית׃ 3 וַיַּעַשׂ־ל֥וֹ יְהוֹשֻׁ֖עַ חַֽרְב֣וֹת צֻרִ֑ים וַיָּ֙מָל֙ אֶת־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל אֶל־גִּבְעַ֖ת הָעֲרָלֽוֹת׃ 4 וְזֶ֥ה הַדָּבָ֖ר אֲשֶׁר־מָ֣ל יְהוֹשֻׁ֑עַ כָּל־הָעָ֣ם הַיֹּצֵא֩ מִמִּצְרַ֨יִם הַזְּכָרִ֜ים כֹּ֣ל אַנְשֵׁ֣י הַמִּלְחָמָ֗ה מֵ֤תוּ בַמִּדְבָּר֙ בַּדֶּ֔רֶךְ בְּצֵאתָ֖ם מִמִּצְרָֽיִם׃ 5 כִּֽי־מֻלִ֣ים הָי֔וּ כָּל־הָעָ֖ם הַיֹּֽצְאִ֑ים וְכָל־הָ֠עָם הַיִּלֹּדִ֨ים בַּמִּדְבָּ֥ר בַּדֶּ֛רֶךְ בְּצֵאתָ֥ם מִמִּצְרַ֖יִם לֹא־מָֽלוּ׃ 6 כִּ֣י אַרְבָּעִ֣ים שָׁנָ֗ה הָלְכ֣וּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵל֮ בַּמִּדְבָּר֒ עַד־תֹּ֨ם כָּל־הַגּ֜וֹי אַנְשֵׁ֤י הַמִּלְחָמָה֙ הַיֹּצְאִ֣ים מִמִּצְרַ֔יִם אֲשֶׁ֥ר לֹֽא־שָׁמְע֖וּ בְּק֣וֹל יְהוָ֑ה אֲשֶׁ֨ר נִשְׁבַּ֤ע יְהוָה֙ לָהֶ֔ם לְבִלְתִּ֞י הַרְאוֹתָ֣ם אֶת־הָאָ֗רֶץ אֲשֶׁר֩ נִשְׁבַּ֨ע יְהוָ֤ה לֽ͏ַאֲבוֹתָם֙ לָ֣תֶת לָ֔נוּ אֶ֛רֶץ זָבַ֥ת חָלָ֖ב וּדְבָֽשׁ׃ 7 וְאֶת־בְּנֵיהֶם֙ הֵקִ֣ים תַּחְתָּ֔ם אֹתָ֖ם מָ֣ל יְהוֹשֻׁ֑עַ כִּי־עֲרֵלִ֣ים הָי֔וּ כִּ֛י לֹא־מָ֥לוּ אוֹתָ֖ם בַּדָּֽרֶךְ׃ 8 וַיְהִ֛י כַּאֲשֶׁר־תַּ֥מּוּ כָל־הַגּ֖וֹי לְהִמּ֑וֹל וַיֵּשְׁב֥וּ תַחְתָּ֛ם בַּֽמַּחֲנֶ֖ה עַ֥ד חֲיוֹתָֽם׃   פ
9 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֶל־יְהוֹשֻׁ֔עַ הַיּ֗וֹם גַּלּ֛וֹתִי אֶת־חֶרְפַּ֥ת מִצְרַ֖יִם מֵעֲלֵיכֶ֑ם וַיִּקְרָ֞א שֵׁ֣ם הַמָּק֤וֹם הַהוּא֙ גִּלְגָּ֔ל עַ֖ד הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃ 10 וַיַּחֲנ֥וּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֖ל בַּגִּלְגָּ֑ל וַיַּעֲשׂ֣וּ אֶת־הַפֶּ֡סַח בְּאַרְבָּעָה֩ עָשָׂ֨ר י֥וֹם לַחֹ֛דֶשׁ בָּעֶ֖רֶב בְּעַֽרְב֥וֹת יְרִיחֽוֹ׃ 11 וַיֹּ֨אכְל֜וּ מֵעֲב֥וּר הָאָ֛רֶץ מִמָּֽחֳרַ֥ת הַפֶּ֖סַח מַצּ֣וֹת וְקָל֑וּי בְּעֶ֖צֶם הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃ 12 וַיִּשְׁבֹּ֨ת הַמָּ֜ן מִֽמָּחֳרָ֗ת בְּאָכְלָם֙ מֵעֲב֣וּר הָאָ֔רֶץ וְלֹא־הָ֥יָה ע֛וֹד לִבְנֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל מָ֑ן וַיֹּאכְל֗וּ מִתְּבוּאַת֙ אֶ֣רֶץ כְּנַ֔עַן בַּשָּׁנָ֖ה הַהִֽיא׃   ס 13 וַיְהִ֗י בִּֽהְי֣וֹת יְהוֹשֻׁעַ֮ בִּירִיחוֹ֒ וַיִּשָּׂ֤א עֵינָיו֙ וַיַּ֔רְא וְהִנֵּה־אִישׁ֙ עֹמֵ֣ד לְנֶגְדּ֔וֹ וְחַרְבּ֥וֹ שְׁלוּפָ֖ה בְּיָד֑וֹ וַיֵּ֨לֶךְ יְהוֹשֻׁ֤עַ אֵלָיו֙ וַיֹּ֣אמֶר ל֔וֹ הֲלָ֥נוּ אַתָּ֖ה אִם־לְצָרֵֽינוּ׃ 14 וַיֹּ֣אמֶר לֹ֗א כִּ֛י אֲנִ֥י שַׂר־צְבָֽא־יְהוָ֖ה עַתָּ֣ה בָ֑אתִי וַיִּפֹּל֩ יְהוֹשֻׁ֨עַ אֶל־פָּנָ֥יו אַ֙רְצָה֙ וַיִּשְׁתָּ֔חוּ וַיֹּ֣אמֶר ל֔וֹ מָ֥ה אֲדֹנִ֖י מְדַבֵּ֥ר אֶל־עַבְדּֽוֹ׃ 15 וַיֹּאמֶר֩ שַׂר־צְבָ֨א יְהוָ֜ה אֶל־יְהוֹשֻׁ֗עַ שַׁל־נַֽעַלְךָ֙ מֵעַ֣ל רַגְלֶ֔ךָ כִּ֣י הַמָּק֗וֹם אֲשֶׁ֥ר אַתָּ֛ה עֹמֵ֥ד עָלָ֖יו קֹ֣דֶשׁ ה֑וּא וַיַּ֥עַשׂ יְהוֹשֻׁ֖עַ כֵּֽן׃