Yiddish
Hebrew
אידיש
1 דענצמאָל האָט יהוֹשועַ גערופֿן די ראובֿנים, און די גָדים, און דעם האַלבן שבֿט מנשה. 2 און ער האָט צו זײ געזאָגט: איר האָט געהיט אַלץ װאָס משה דער קנעכט פֿון גאָט האָט אײַך באַפֿױלן, און איר האָט צוגעהערט צו מײַן קָול, אין אַלץ װאָס איך האָב אײַך באַפֿױלן. 3 איר האָט ניט פֿאַרלאָזט אײַערע ברידער די דאָזיקע פֿיל טעג ביז אױף הײַנטיקן טאָג, און איר האָט געהיט די היטונג פֿון דעם געבאָט פֿון יהוה אײַער גאָט. 4 און אַצונד האָט יהוה אײַער גאָט באַרוט אײַערע ברידער, אַזױ װי ער האָט זײ צוגעזאָגט; דרום קערט אײַך אום אַצונד, און גײט אײַך צו אײַערע געצעלטן, צום לאַנד פֿון אײַער אײגנטום װאָס משה דער קנעכט פֿון גאָט האָט אײַך געגעבן אױף יענער זײַט יַרדן. 5 אָבער היט זײער צו טאָן דאָס געבאָט, און די תּוֹרה, װאָס משה דער קנעכט פֿון גאָט האָט אײַך געבאָטן, ליב צו האָבן יהוה אײַער גאָט, און צו גײן אין אַלע זײַנע װעגן, און צו היטן זײַנע געבאָט, און זיך צו באַהעפֿטן אָן אים, און אים צו דינען מיט אײַער גאַנצן האַרצן, און מיט אײַער גאַנצער זעל. 6 און יהוֹשועַ האָט זײ געבענטשט, און האָט זײ אַװעקגעשיקט, און זײ זײַנען אַװעקגעגאַנגען צו זײערע געצעלטן. 7 און צו אַ האַלבן שבֿט מנשה האָט משה געגעבן אין בשָן; נאָר צום אַנדער האַלבן האָט יהוֹשועַ געגעבן מיט זײערע ברידער אױף דער זײַט יַרדן צו מערבֿ. און אַז יהוֹשועַ האָט זײ אַװעקגעשיקט צו זײערע געצעלטן, האָט ער זײ אױך געבענטשט, 8 און ער האָט צו זײ געזאָגט, אַזױ צו זאָגן: מיט פֿיל גוטס קערט אײַך אום צו אײַערע געצעלטן, און מיט זײער פֿיל פֿי, מיט זילבער, און מיט גאָלד, און מיט קופּער, און מיט אײַזן, און מיט קלײדער זײער פֿיל; צעטײלט דעם רױב פֿון אײַערע פֿײַנט מיט אײַערע ברידער.
9 האָבן די קינדער פֿון ראובֿן, און די קינדער פֿון גָד, און דער האַלבער שבֿט מנשה, זיך אומגעקערט, און זײ זײַנען אַװעקגעגאַנגען פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, פֿון שילוֹ װאָס אין לאַנד כּנַעַן, צו גײן קײן לאַנד גִלעָד, צום לאַנד פֿון זײער אײגנטום, װאָס זײ האָבן זיך דערין באַזעצט לױט דעם מױל פֿון גאָט דורך משהן. 10 און אַז זײ זײַנען געקומען צו די געגנטן פֿון יַרדן װאָס אין לאַנד כּנַעַן, האָבן די קינדער פֿון ראובֿן, און די קינדער פֿון גָד, און דער האַלבער שבֿט מנשה, דאָרטן געבױט אַ מזבח בײַם יַרדן, אַ גרױסן מזבח אױף אָנצוקוקן. 11 האָבן די קינדער פֿון ישׂראל געהערט, אַזױ צו זאָגן: זעט, די קינדער פֿון ראובֿן, און די קינדער פֿון גָד, און דער האַלבער שבֿט מנשה, האָבן געבױט אַ מזבח אַנטקעגן לאַנד כּנַעַן, אין די געגנטן פֿון יַרדן, צו דער זײַט פֿון די קינדער פֿון ישׂראל. 12 און װי די קינדער פֿון ישׂראל האָבן דערהערט, אַזױ האָט די גאַנצע עדה פֿון די קינדער פֿון ישׂראל זיך אײַנגעזאַמלט קײן שילוֹ אַרױפֿצוגײן אַקעגן זײ אױף מלחמה.
13 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געשיקט צו די קינדער פֿון ראובֿן, און צו די קינדער פֿון גָד, און צום האַלבן שבֿט מנשה, קײן לאַנד גִלעָד, פּינחס דעם זון פֿון אֶלעָזָר דעם כֹּהן, 14 און מיט אים צען פֿירשטן, צו אײן פֿירשט, צו אײן פֿירשט פֿון אַ פֿאָטערהױז פֿון אַלע שבֿטים פֿון ישׂראל; און זײ זײַנען איטלעכער געװען דער הױפּט פֿון זײער פֿאָטערהױז בײַ די טױזנטן פֿון ישׂראל. 15 און זײ זײַנען געקומען צו די קינדער פֿון ראובֿן, און צו די קינדער פֿון גָד, און צום האַלבן שבֿט מנשה, קײן לאַנד גִלעָד, און זײ האָבן מיט זײ גערעדט, אַזױ צו זאָגן: 16 אַזױ האָט געזאָגט די גאַנצע עדה פֿון יהוה: װאָס איז די דאָזיקע פֿעלשונג װאָס איר האָט געפֿעלשט אָן דעם גאָט פֿון ישׂראל, זיך אָפּצוקערן הײַנט פֿון הינטער יהוה, מיט אײַער בױען פֿאַר זיך אַ מזבח, כּדי איר זאָלט הײַנט װידערשפּעניקן אָן יהוה? 17 איז אונדז װינציק די זינד פֿון פּעוֹר, װאָס מיר האָבן זיך נאָך פֿון איר ניט גערײניקט ביז אױף הײַנטיקן טאָג, און װאָס איבער איר איז געװען אַ מגפֿה אױף דער עדה פֿון יהוה, 18 אַז איר קערט אײַך הײַנט אָפּ פֿון הינטער יהוה? און עס װעט זײַן: איר װעט װידערשפּעניקן הײַנט אָן יהוה, און מאָרגן װעט ער צערענען אױף דער גאַנצער עדה פֿון ישׂראל. 19 אױב װידער דאָס לאַנד פֿון אײַער אײגנטום איז אומרײן, קומט אײַך אַריבער אין דעם לאַנד פֿון יהוהס אײגנטום, װאָס דאָרטן רוט דער מִשכּן פֿון יהוה, און באַזעצט אײַך צװישן אונדז, נאָר אָן יהוה זאָלט איר ניט װידערשפּעניקן, און אונדז זאָלט איר ניט װידערשפּעניקן, מיט אײַער בױען פֿאַר זיך אַ מזבח, אַחוץ דעם מזבח פֿון יהוה אונדזער גאָט. 20 האָט ניט עָכָן דער זון פֿון זֶרַחן געפֿעלשט אַ פֿעלשונג מיט דעם חרם, און אױף דער גאַנצער עדה פֿון ישׂראל איז געװען דער צאָרן? און ניט יענער מאַן אַלײן איז אומגעקומען פֿאַר זײַן זינד.
21 האָבן געענטפֿערט די קינדער פֿון ראובֿן, און די קינדער פֿון גָד, און דער האַלבער שבֿט מנשה, און זײ האָבן גערעדט צו די הױפּטלײַט פֿון די טױזנטן פֿון ישׂראל: 22 דער גאָט פֿון געטער יהוה, דער גאָט פֿון געטער יהוה, ער װײס, און ישׂראל, ער זאָל װיסן! אױב דאָס איז אין װידערשפּעניקײט אָדער אױב אין פֿעלשונג אָן יהוה – זאָלסט אונדז ניט העלפֿן הײַנטיקן טאָג! – 23 אונדז צו בױען אַ מזבח כּדי זיך אָפּצוקערן פֿון הינטער יהוה, אָדער אױב אױפֿצוברענגען אױף אים בראַנדאָפּפֿער און שפּײַזאָפּפֿער, אָדער אױב צו מאַכן אױף אים פֿרידאָפּפֿער, זאָל יהוה אַלײן אױפֿמאָנען! 24 און אױב מיר האָבן עס ניט געטאָן בלױז פֿון זאָרג װעגן אַ זאַך, אַזױ צו זאָגן: מאָרגן װעלן אײַערע קינדער זאָגן צו אונדזערע קינדער, אַזױ צו זאָגן: װאָס קערט איר אײַך אָן מיט יהוה דעם גאָט פֿון ישׂראל? 25 װאָרום אַ געמאַרק האָט יהוה געמאַכט צװישן אונדז און צװישן אײַך, קינדער פֿון ראובֿן, און קינדער פֿון גָד, דעם יַרדן; איר האָט ניט קײן חלק אין יהוה. און אײַערע קינדער װעלן שטערן אונדזערע קינדער – ניט צו פֿאָרכטן יהוה. 26 האָבן מיר געזאָגט: לאָמיר זיך אַקאָרשט באַװאָרענען צו בױען דעם מזבח, ניט פֿאַר בראַנדאָפּפֿער, און ניט פֿאַר שלאַכטאָפּפֿער; 27 נײַערט ער זאָל זײַן אַן עדות צװישן אונדז און צװישן אײַך, און צװישן אונדזערע דוֹרות נאָך אונדז: צו דינען דעם דינסט פֿון יהוה פֿאַר אים מיט אונדזערע בראַנדאָפּפֿער, און מיט אונדזערע שלאַכטאָפּפֿער, און מיט אונדזערע פֿרידאָפּפֿער, און אײַערע קינדער זאָלן מאָרגן ניט זאָגן צו אונדזערע קינדער: איר האָט ניט קײן חלק אין יהוה. 28 און מיר האָבן געזאָגט: אױב עס װעט געשען, אַז זײ װעלן דאָס זאָגן צו אונדז אָדער צו אונדזערע דוֹרות שפּעטער אַהין, װעלן מיר זאָגן: זעט דעם בױ פֿון דעם מזבח פֿון יהוה, װאָס אונדזערע עלטערן האָבן געמאַכט, ניט פֿאַר בראַנדאָפּפֿער, און ניט פֿאַר שלאַכטאָפּפֿער; נײַערט אַן עדות איז ער צװישן אונדז און צװישן אײַך. 29 חלילה אונדז צו װידערשפּעניקן אָן יהוה, און זיך אָפּצוקערן הײַנט פֿון הינטער יהוה, צו בױען אַ מזבח פֿאַר בראַנדאָפּפֿער, פֿאַר שפּײַזאָפּפֿער, און פֿאַר שלאַכטאָפּפֿער, אַחוץ דעם מזבח פֿון יהוה אונדזער גאָט, װאָס פֿאַר זײַן מִשכּן!
30 און װי פּינחס דער כֹּהן, און די פֿירשטן פֿון דער עדה, די הױפּטלײַט פֿון די טױזנטן פֿון ישׂראל װאָס מיט אים, האָבן געהערט די װערטער װאָס די קינדער פֿון ראובֿן, און די קינדער פֿון גָד, און די קינדער פֿון מנשה, האָבן גערעדט, איז דאָס װוילגעפֿעלן אין זײערע אױגן. 31 און פּינחס דער זון פֿון אֶלעָזָר דעם כֹּהן האָט געזאָגט צו די קינדער פֿון ראובֿן, און צו די קינדער פֿון גָד, און צו די קינדער פֿון מנשה: הײַנט װײסן מיר, אַז צװישן אונדז איז גאָט; װאָרום איר האָט ניט געפֿעלשט אָן גאָט די דאָזיקע פֿעלשונג; אַצונד האָט איר מציל געװען די קינדער פֿון ישׂראל פֿון דער האַנט פֿון גאָט. 32 און פּינחס דער זון פֿון אֶלעָזָר דעם כֹּהן, און די פֿירשטן, האָבן זיך אומגעקערט פֿון די קינדער פֿון ראובֿן, און פֿון די קינדער פֿון גָד, פֿון לאַנד גִלעָד, קײן לאַנד כּנַעַן צו די קינדער פֿון ישׂראל, און זײ האָבן זײ געבראַכט אַן ענטפֿער. 33 און דער ענטפֿער איז װוילגעפֿעלן אין די אױגן פֿון די קינדער פֿון ישׂראל און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געלױבט גאָט, און האָבן מער ניט גערעדט װעגן אַרױפֿגײן אַקעגן זײ אױף מלחמה, צו פֿאַרװיסטן דאָס לאַנד װאָס די קינדער פֿון ראובֿן און די קינדער פֿון גָד זיצן דערין. 34 און די קינדער פֿון ראובֿן און די קינדער פֿון גָד האָבן גערופֿן דעם מזבח . . . . . ., װײַל: ״ן עדות איז ער צװישן אונדז אַז יהוה איז גאָט״.
עברית
1 אָ֚ז יִקְרָ֣א יְהוֹשֻׁ֔עַ לָרֽאוּבֵנִ֖י וְלַגָּדִ֑י וְלַחֲצִ֖י מַטֵּ֥ה מְנַשֶּֽׁה׃ 2 וַיֹּ֣אמֶר אֲלֵיהֶ֔ם אַתֶּ֣ם שְׁמַרְתֶּ֔ם אֵ֚ת כָּל־אֲשֶׁ֣ר צִוָּ֣ה אֶתְכֶ֔ם מֹשֶׁ֖ה עֶ֣בֶד יְהוָ֑ה וַתִּשְׁמְע֣וּ בְקוֹלִ֔י לְכֹ֥ל אֲשֶׁר־צִוִּ֖יתִי אֶתְכֶֽם׃ 3 לֹֽא־עֲזַבְתֶּ֣ם אֶת־אֲחֵיכֶ֗ם זֶ֚ה יָמִ֣ים רַבִּ֔ים עַ֖ד הַיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה וּשְׁמַרְתֶּ֕ם אֶת־מִשְׁמֶ֕רֶת מִצְוַ֖ת יְהוָ֥ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 4 וְעַתָּ֗ה הֵנִ֨יחַ יְהוָ֤ה אֱלֹֽהֵיכֶם֙ לַֽאֲחֵיכֶ֔ם כַּאֲשֶׁ֖ר דִּבֶּ֣ר לָהֶ֑ם וְעַתָּ֡ה פְּנוּ֩ וּלְכ֨וּ לָכֶ֜ם לְאָהֳלֵיכֶ֗ם אֶל־אֶ֙רֶץ֙ אֲחֻזַּתְכֶ֔ם אֲשֶׁ֣ר נָתַ֣ן לָכֶ֗ם מֹשֶׁה֙ עֶ֣בֶד יְהוָ֔ה בְּעֵ֖בֶר הַיַּרְדֵּֽן׃ 5 רַ֣ק שִׁמְר֣וּ מְאֹ֗ד לַעֲשׂ֨וֹת אֶת־הַמִּצְוָ֣ה וְאֶת־הַתּוֹרָה֮ אֲשֶׁ֣ר צִוָּ֣ה אֶתְכֶם֮ מֹשֶׁ֣ה עֶֽבֶד־יְהוָה֒ לְ֠אַהֲבָה אֶת־יְהוָ֨ה אֱלֹֽהֵיכֶ֜ם וְלָלֶ֧כֶת בְּכָל־דְּרָכָ֛יו וְלִשְׁמֹ֥ר מִצְוֺתָ֖יו וּלְדָבְקָה־ב֑וֹ וּלְעָבְד֕וֹ בְּכָל־לְבַבְכֶ֖ם וּבְכָל־נַפְשְׁכֶֽם׃ 6 וַֽיְבָרְכֵ֖ם יְהוֹשֻׁ֑עַ וַֽיְשַׁלְּחֵ֔ם וַיֵּלְכ֖וּ אֶל־אָהֳלֵיהֶֽם׃   ס 7 וְלַחֲצִ֣י שֵׁ֣בֶט הַֽמְנַשֶּׁ֗ה נָתַ֣ן מֹשֶׁה֮ בַּבָּשָׁן֒ וּלְחֶצְי֗וֹ נָתַ֤ן יְהוֹשֻׁ֙עַ֙ עִם־אֲחֵיהֶ֔ם מעבר הַיַּרְדֵּ֖ן יָ֑מָּה וְ֠גַם כִּ֣י שִׁלְּחָ֧ם יְהוֹשֻׁ֛עַ אֶל־אָהֳלֵיהֶ֖ם וַיְבָרֲכֵֽם׃ 8 וַיֹּ֨אמֶר אֲלֵיהֶ֜ם לֵאמֹ֗ר בִּנְכָסִ֨ים רַבִּ֜ים שׁ֤וּבוּ אֶל־אָֽהֳלֵיכֶם֙ וּבְמִקְנֶ֣ה רַב־מְאֹ֔ד בְּכֶ֨סֶף וּבְזָהָ֜ב וּבִנְחֹ֧שֶׁת וּבְבַרְזֶ֛ל וּבִשְׂלָמ֖וֹת הַרְבֵּ֣ה מְאֹ֑ד חִלְק֥וּ שְׁלַל־אֹיְבֵיכֶ֖ם עִם־אֲחֵיכֶֽם׃   פ
9 וַיָּשֻׁ֣בוּ וַיֵּלְכ֡וּ בְּנֵי־רְאוּבֵ֨ן וּבְנֵי־גָ֜ד וַחֲצִ֣י שֵׁ֣בֶט הַֽמְנַשֶּׁ֗ה מֵאֵת֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל מִשִּׁלֹ֖ה אֲשֶׁ֣ר בְּאֶֽרֶץ־כְּנָ֑עַן לָלֶ֜כֶת אֶל־אֶ֣רֶץ הַגִּלְעָ֗ד אֶל־אֶ֤רֶץ אֲחֻזָּתָם֙ אֲשֶׁ֣ר נֹֽאחֲזוּ־בָ֔הּ עַל־פִּ֥י יְהוָ֖ה בְּיַד־מֹשֶֽׁה׃ 10 וַיָּבֹ֙אוּ֙ אֶל־גְּלִיל֣וֹת הַיַּרְדֵּ֔ן אֲשֶׁ֖ר בְּאֶ֣רֶץ כְּנָ֑עַן וַיִּבְנ֣וּ בְנֵי־רְאוּבֵ֣ן וּבְנֵי־גָ֡ד וַחֲצִ֣י שֵׁבֶט֩ הַֽמְנַשֶּׁ֨ה שָׁ֤ם מִזְבֵּ֙חַ֙ עַל־הַיַּרְדֵּ֔ן מִזְבֵּ֥חַ גָּד֖וֹל לְמַרְאֶֽה׃ 11 וַיִּשְׁמְע֥וּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֖ל לֵאמֹ֑ר הִנֵּ֣ה בָנ֣וּ בְנֵֽי־רְאוּבֵ֣ן וּבְנֵי־גָ֡ד וַחֲצִי֩ שֵׁ֨בֶט הַֽמְנַשֶּׁ֜ה אֶת־הַמִּזְבֵּ֗חַ אֶל־מוּל֙ אֶ֣רֶץ כְּנַ֔עַן אֶל־גְּלִילוֹת֙ הַיַּרְדֵּ֔ן אֶל־עֵ֖בֶר בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 12 וַֽיִּשְׁמְע֖וּ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וַיִּקָּ֨הֲל֜וּ כָּל־עֲדַ֤ת בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵל֙ שִׁלֹ֔ה לַעֲל֥וֹת עֲלֵיהֶ֖ם לַצָּבָֽא׃   פ
13 וַיִּשְׁלְח֨וּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֜ל אֶל־בְּנֵי־רְאוּבֵ֧ן וְאֶל־בְּנֵי־גָ֛ד וְאֶל־חֲצִ֥י שֵֽׁבֶט־מְנַשֶּׁ֖ה אֶל־אֶ֣רֶץ הַגִּלְעָ֑ד אֶת־פִּינְחָ֖ס בֶּן־אֶלְעָזָ֥ר הַכֹּהֵֽן׃ 14 וַעֲשָׂרָ֤ה נְשִׂאִים֙ עִמּ֔וֹ נָשִׂ֨יא אֶחָ֜ד נָשִׂ֤יא אֶחָד֙ לְבֵ֣ית אָ֔ב לְכֹ֖ל מַטּ֣וֹת יִשְׂרָאֵ֑ל וְאִ֨ישׁ רֹ֧אשׁ בֵּית־אֲבוֹתָ֛ם הֵ֖מָּה לְאַלְפֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 15 וַיָּבֹ֜אוּ אֶל־בְּנֵי־רְאוּבֵ֧ן וְאֶל־בְּנֵי־גָ֛ד וְאֶל־חֲצִ֥י שֵֽׁבֶט־מְנַשֶּׁ֖ה אֶל־אֶ֣רֶץ הַגִּלְעָ֑ד וַיְדַבְּר֥וּ אִתָּ֖ם לֵאמֹֽר׃ 16 כֹּ֣ה אָמְר֞וּ כֹּ֣ל עֲדַ֣ת יְהוָ֗ה מָֽה־הַמַּ֤עַל הַזֶּה֙ אֲשֶׁ֤ר מְעַלְתֶּם֙ בֵּאלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל לָשׁ֣וּב הַיּ֔וֹם מֵאַחֲרֵ֖י יְהוָ֑ה בִּבְנֽוֹתְכֶ֤ם לָכֶם֙ מִזְבֵּ֔חַ לִמְרָדְכֶ֥ם הַיּ֖וֹם בַּיהוָֽה׃ 17 הַמְעַט־לָ֙נוּ֙ אֶת־עֲוֺ֣ן פְּע֔וֹר אֲשֶׁ֤ר לֹֽא־הִטַּהַ֙רְנוּ֙ מִמֶּ֔נּוּ עַ֖ד הַיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה וַיְהִ֥י הַנֶּ֖גֶף בַּעֲדַ֥ת יְהוָֽה׃ 18 וְאַתֶּם֙ תָּשֻׁ֣בוּ הַיּ֔וֹם מֵאַחֲרֵ֖י יְהוָ֑ה וְהָיָ֗ה אַתֶּ֞ם תִּמְרְד֤וּ הַיּוֹם֙ בַּֽיהוָ֔ה וּמָחָ֕ר אֶֽל־כָּל־עֲדַ֥ת יִשְׂרָאֵ֖ל יִקְצֹֽף׃ 19 וְאַ֨ךְ אִם־טְמֵאָ֜ה אֶ֣רֶץ אֲחֻזַּתְכֶ֗ם עִבְר֨וּ לָכֶ֜ם אֶל־אֶ֨רֶץ אֲחֻזַּ֤ת יְהוָה֙ אֲשֶׁ֤ר שָֽׁכַן־שָׁם֙ מִשְׁכַּ֣ן יְהוָ֔ה וְהֵאָחֲז֖וּ בְּתוֹכֵ֑נוּ וּבַֽיהוָ֣ה אַל־תִּמְרֹ֗דוּ וְאֹתָ֙נוּ֙ אֶל־תִּמְרֹ֔דוּ בִּבְנֹֽתְכֶ֤ם לָכֶם֙ מִזְבֵּ֔חַ מִֽבַּלְעֲדֵ֔י מִזְבַּ֖ח יְהוָ֥ה אֱלֹהֵֽינוּ׃ 20 הֲל֣וֹא עָכָ֣ן בֶּן־זֶ֗רַח מָ֤עַל מַ֙עַל֙ בַּחֵ֔רֶם וְעַֽל־כָּל־עֲדַ֥ת יִשְׂרָאֵ֖ל הָ֣יָה קָ֑צֶף וְהוּא֙ אִ֣ישׁ אֶחָ֔ד לֹ֥א גָוַ֖ע בַּעֲוֺנֽוֹ׃   פ
21 וַֽיַּעֲנוּ֙ בְּנֵי־רְאוּבֵ֣ן וּבְנֵי־גָ֔ד וַחֲצִ֖י שֵׁ֣בֶט הַֽמְנַשֶּׁ֑ה וַֽיְדַבְּר֔וּ אֶת־רָאשֵׁ֖י אַלְפֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 22 אֵל֩ אֱלֹהִ֨ים יְהוָ֜ה אֵ֣ל אֱלֹהִ֤ים יְהוָה֙ ה֣וּא יֹדֵ֔עַ וְיִשְׂרָאֵ֖ל ה֣וּא יֵדָ֑ע אִם־בְּמֶ֤רֶד וְאִם־בְּמַ֙עַל֙ בַּֽיהוָ֔ה אַל־תּוֹשִׁיעֵ֖נוּ הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃ 23 לִבְנ֥וֹת לָ֙נוּ֙ מִזְבֵּ֔חַ לָשׁ֖וּב מֵאַחֲרֵ֣י יְהוָ֑ה וְאִם־לְהַעֲל֨וֹת עָלָ֜יו עוֹלָ֣ה וּמִנְחָ֗ה וְאִם־לַעֲשׂ֤וֹת עָלָיו֙ זִבְחֵ֣י שְׁלָמִ֔ים יְהוָ֖ה ה֥וּא יְבַקֵּֽשׁ׃ 24 וְאִם־לֹ֤א מִדְּאָגָה֙ מִדָּבָ֔ר עָשִׂ֥ינוּ אֶת־זֹ֖את לֵאמֹ֑ר מָחָ֗ר יֹאמְר֨וּ בְנֵיכֶ֤ם לְבָנֵ֙ינוּ֙ לֵאמֹ֔ר מַה־לָּכֶ֕ם וְלַֽיהוָ֖ה אֱלֹהֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 25 וּגְב֣וּל נָֽתַן־יְ֠הוָה בֵּינֵ֨נוּ וּבֵינֵיכֶ֜ם בְּנֵי־רְאוּבֵ֤ן וּבְנֵי־גָד֙ אֶת־הַיַּרְדֵּ֔ן אֵין־לָכֶ֥ם חֵ֖לֶק בַּֽיהוָ֑ה וְהִשְׁבִּ֤יתוּ בְנֵיכֶם֙ אֶת־בָּנֵ֔ינוּ לְבִלְתִּ֖י יְרֹ֥א אֶת־יְהוָֽה׃ 26 וַנֹּ֕אמֶר נַעֲשֶׂה־נָּ֣א לָ֔נוּ לִבְנ֖וֹת אֶת־הַמִּזְבֵּ֑חַ לֹ֥א לְעוֹלָ֖ה וְלֹ֥א לְזָֽבַח׃ 27 כִּי֩ עֵ֨ד ה֜וּא בֵּינֵ֣ינוּ וּבֵינֵיכֶ֗ם וּבֵ֣ין דֹּרוֹתֵינוּ֮ אַחֲרֵינוּ֒ לַעֲבֹ֞ד אֶת־עֲבֹדַ֤ת יְהוָה֙ לְפָנָ֔יו בְּעֹלוֹתֵ֥ינוּ וּבִזְבָחֵ֖ינוּ וּבִשְׁלָמֵ֑ינוּ וְלֹא־יֹאמְר֨וּ בְנֵיכֶ֤ם מָחָר֙ לְבָנֵ֔ינוּ אֵין־לָכֶ֥ם חֵ֖לֶק בַּיהוָֽה׃ 28 וַנֹּ֕אמֶר וְהָיָ֗ה כִּֽי־יֹאמְר֥וּ אֵלֵ֛ינוּ וְאֶל־דֹּרֹתֵ֖ינוּ מָחָ֑ר וְאָמַ֡רְנוּ רְא֣וּ אֶת־תַּבְנִית֩ מִזְבַּ֨ח יְהוָ֜ה אֲשֶׁר־עָשׂ֣וּ אֲבוֹתֵ֗ינוּ לֹ֤א לְעוֹלָה֙ וְלֹ֣א לְזֶ֔בַח כִּי־עֵ֣ד ה֔וּא בֵּינֵ֖ינוּ וּבֵינֵיכֶֽם׃ 29 חָלִילָה֩ לָּ֨נוּ מִמֶּ֜נּוּ לִמְרֹ֣ד בַּֽיהוָ֗ה וְלָשׁ֤וּב הַיּוֹם֙ מֵאַחֲרֵ֣י יְהוָ֔ה לִבְנ֣וֹת מִזְבֵּ֔חַ לְעֹלָ֖ה לְמִנְחָ֣ה וּלְזָ֑בַח מִלְּבַ֗ד מִזְבַּח֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֵ֔ינוּ אֲשֶׁ֖ר לִפְנֵ֥י מִשְׁכָּנֽוֹ׃   פ
30 וַיִּשְׁמַ֞ע פִּֽינְחָ֣ס הַכֹּהֵ֗ן וּנְשִׂיאֵ֨י הָעֵדָ֜ה וְרָאשֵׁ֨י אַלְפֵ֤י יִשְׂרָאֵל֙ אֲשֶׁ֣ר אִתּ֔וֹ אֶת־הַ֨דְּבָרִ֔ים אֲשֶׁ֧ר דִּבְּר֛וּ בְּנֵי־רְאוּבֵ֥ן וּבְנֵי־גָ֖ד וּבְנֵ֣י מְנַשֶּׁ֑ה וַיִּיטַ֖ב בְּעֵינֵיהֶֽם׃ 31 וַיֹּ֣אמֶר פִּֽינְחָ֣ס בֶּן־אֶלְעָזָ֣ר הַכֹּהֵ֡ן אֶל־בְּנֵי־רְאוּבֵ֨ן וְאֶל־בְּנֵי־גָ֜ד וְאֶל־בְּנֵ֣י מְנַשֶּׁ֗ה הַיּ֤וֹם יָדַ֙עְנוּ֙ כִּֽי־בְתוֹכֵ֣נוּ יְהוָ֔ה אֲשֶׁ֛ר לֹֽא־מְעַלְתֶּ֥ם בַּֽיהוָ֖ה הַמַּ֣עַל הַזֶּ֑ה אָ֗ז הִצַּלְתֶּ֛ם אֶת־בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל מִיַּ֥ד יְהוָֽה׃ 32 וַיָּ֣שָׁב פִּֽינְחָ֣ס בֶּן־אֶלְעָזָ֣ר הַכֹּהֵ֣ן וְהַנְּשִׂיאִ֡ים מֵאֵ֣ת בְּנֵֽי־רְאוּבֵן֩ וּמֵאֵ֨ת בְּנֵי־גָ֜ד מֵאֶ֧רֶץ הַגִּלְעָ֛ד אֶל־אֶ֥רֶץ כְּנַ֖עַן אֶל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וַיָּשִׁ֥בוּ אוֹתָ֖ם דָּבָֽר׃ 33 וַיִּיטַ֣ב הַדָּבָ֗ר בְּעֵינֵי֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל וַיְבָרֲכ֥וּ אֱלֹהִ֖ים בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וְלֹ֣א אָמְר֗וּ לַעֲל֤וֹת עֲלֵיהֶם֙ לַצָּבָ֔א לְשַׁחֵת֙ אֶת־הָאָ֔רֶץ אֲשֶׁ֛ר בְּנֵי־רְאוּבֵ֥ן וּבְנֵי־גָ֖ד יֹשְׁבִ֥ים בָּֽהּ׃ 34 וַֽיִּקְרְא֛וּ בְּנֵי־רְאוּבֵ֥ן וּבְנֵי־גָ֖ד לַמִּזְבֵּ֑חַ כִּ֣י עֵ֥ד הוּא֙ בֵּֽינֹתֵ֔ינוּ כִּ֥י יְהוָ֖ה הָאֱלֹהִֽים׃   פ