Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און יהוֹשועַ דער זון פֿון נון האָט געשיקט פֿון שִטים צװײ מענטשן אױסקוקערס שטילערהײט, אַזױ צו זאָגן: גײט זעט דאָס לאַנד, און יריחו. זײַנען זײ געגאַנגען, און זײַנען געקומען אין הױז פֿון אַ פֿרױ אַ זוֹנה װאָס איר נאָמען איז געװען רָחָבֿ, און האָבן זיך דאָרטן געלײגט. 2 איז אָנגעזאָגט געװאָרן דעם מלך פֿון יריחו, אַזױ צו זאָגן: זע, מענטשן זײַנען געקומען אַהער די נאַכט פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, אױסצופֿאָרשן דאָס לאַנד. 3 האָט דער מלך פֿון יריחו געשיקט צו רָחָבֿן, אַזױ צו זאָגן: גיב אַרױס די מענטשן װאָס זײַנען געקומען צו דיר, די װאָס זײַנען געקומען אין דײַן הױז, װאָרום אױסצופֿאָרשן דאָס גאַנצע לאַנד זײַנען זײ געקומען. – 4 און די פֿרױ האָט גענומען די צװײ מענטשן, און האָט זײ באַהאַלטן. – און זי האָט געזאָגט: יאָ, די מענטשן זײַנען געקומען צו מיר, אָבער איך האָב ניט געװוּסט פֿון װאַנען זײ זײַנען; 5 און עס איז געװען, װי מע האָט געזאָלט פֿאַרשליסן דעם טױער, אַז עס איז געװאָרן פֿינצטער, אַזױ זײַנען די מענטשן אַרױסגעגאַנגען; איך װײס ניט װוּהין די מענטשן זײַנען געגאַנגען; יאָגט זײ נאָך אױף גיך, װאָרום איר װעט זײ אָניאָגן. 6 אָבער זי האָט זײ געהאַט אַרױפֿגעפֿירט אױפֿן דאַך, און זײ באַהאַלטן אין פֿלאַקסשטעקלעך װאָס זײַנען געװען אױסגעלײגט בײַ איר אױפֿן דאַך. 7 און די מענטשן האָבן זײ נאָכגעיאָגט אױפֿן װעג פֿון יַרדן, צו די איבערפֿאָרן; און דעם טױער האָט מען פֿאַרשלאָסן נאָכדעם װי עס זײַנען אַרױסגעגאַנגען די װאָס האָבן זײ נאָכגעיאָגט. 8 און אײדער זײ האָבן זיך געלײגט, איז זי אַרױפֿגעגאַנגען צו זײ אױפֿן דאַך, 9 און זי האָט געזאָגט צו די מענטשן: איך װײס, אַז גאָט האָט אײַך געגעבן דאָס לאַנד, און אַז אײַער אימה איז געפֿאַלן אױף אונדז, און אַז אַלע באַװוינער פֿון לאַנד זײַנען צעגאַנגען געװאָרן פֿאַר אײַך. 10 װאָרום מיר האָבן געהערט װי גאָט האָט אױסגעטריקנט די װאַסערן פֿון ים-סוף פֿון פֿאַר אײַך, בײַ אײַער אַרױסגײן פֿון מִצרַיִם, און װאָס איר האָט געטאָן צו די צװײ מלכים פֿון דעם אֶמוֹרי װאָס אױף יענער זײַט יַרדן, צו סיחונען און צו עוֹגן, װאָס איר האָט זײ פֿאַרװיסט. 11 און װי מיר האָבן געהערט אַזױ איז צעגאַנגען אונדזער האַרץ, און אין קײנעם איז מער אַן אָטעם ניט געבליבן פֿון װעגן אײַך; װאָרום יהוה אײַער גאָט ער איז גאָט אין הימל אױבן, און אױף דער ערד אונטן. 12 און אַצונד שװערט מיר, איך בעט אײַך, בײַ יהוה, װײַל איך האָב געטאָן חסד מיט אײַך, אַז איר אױך װעט טאָן חסד מיט מײַן פֿאָטערס הױז; און איר זאָלט מיר געבן אַן אמתן צײכן, 13 אַז איר װעט לאָזן לעבן מײַן פֿאָטער און מײַן מוטער, און מײַנע ברידער און מײַנע שװעסטער, און אַלע װאָס געהערן צו זײ, און איר װעט מציל זײַן אונדזערע נפֿשות פֿון טױט. 14 האָבן די מענטשן צו איר געזאָגט: אונדזער נפֿש אָנשטאָט אײַך צום טױט, אױב איר װעט ניט אױסזאָגן די דאָזיקע זאַך אונדזערע! און עס װעט זײַן, אַז גאָט װעט אונדז געבן דאָס לאַנד, װעלן מיר טאָן מיט דיר חסד און טרײַשאַפֿט. 15 האָט זי זײ אַראָפּגעלאָזן מיט אַ שטריק דורכן פֿענצטער; װאָרום איר הױז איז געװען אין דער װאַנט פֿון דער שטאָטמױער, און זי האָט געװוינט אין דעם מױער. 16 און זי האָט צו זײ געזאָגט: גײט צום באַרג צו, כּדי די נאָכיאָגער זאָלן אײַך ניט אָנטרעפֿן; און איר זאָלט אײַך באַהאַלטן דאָרטן דרײַ טעג, ביז די נאָכיאָגער קערן זיך אום; און דערנאָך װעט איר גײן אױף אײַער װעג. 17 האָבן די מענטשן צו איר געזאָגט: מיר װעלן זײַן רײן פֿון דײַן דאָזיקער שבֿועה װאָס דו האָסט אונדז באַשװאָרן. 18 אָט װי מיר קומען אין לאַנד, זאָלסטו די שנור פֿון דעם דאָזיקן רױטן פֿאָדים אָנבינדן אין דעם פֿענצטער װאָס דו האָסט אונדז אַראָפּגעלאָזן דורך אים, און דײַן פֿאָטער און דײַן מוטער, און דײַנע ברידער, און דאָס גאַנצע הױז פֿון דײַן פֿאָטער, זאָלסטו אײַנזאַמלען צו דיר אין הױז. 19 און עס װעט זײַן, איטלעכער װאָס װעט אַרױסגײן פֿון די טירן פֿון דײַן הױז דערױסן, װעט זײַן בלוט זײַן אױף זײַן קאָפּ, און מיר װעלן זײַן רײן; אָבער איטלעכער װאָס װעט זײַן בײַ דיר אין הױז, װעט זײַן בלוט זײַן אױף אונדזער קאָפּ, אױב אַ האַנט װעט זײַן אױף אים. 20 אױב אָבער דו װעסט אױסזאָגן די דאָזיקע זאַך אונדזערע, װעלן מיר זײַן רײן פֿון דײַן שבֿועה װאָס דו האָסט אונדז באַשװאָרן. 21 האָט זי געזאָגט: װי אײַערע װערטער, אַזױ זאָל זײַן. און זי האָט זײ אַרױסבאַלײט, און זײ זײַנען אַװעקגעגאַנגען. און זי האָט אָנגעבונדן די רױטע שנור אין פֿענצטער. 22 און זײ זײַנען געגאַנגען, און זײַנען געקומען צום באַרג, און זײַנען דאָרטן געזעסן דרײַ טעג, ביז די נאָכיאָגערס האָבן זיך אומגעקערט. און די נאָכיאָגערס האָבן געזוכט אױפֿן גאַנצן װעג, און האָבן ניט געפֿונען. 23 און די צװײ מענטשן האָבן זיך אומגעקערט, און האָבן אַראָפּגענידערט פֿון באַרג, און זײַנען אַריבערגעגאַנגען און געקומען צו יהוֹשועַ דעם זון פֿון נון, און האָבן אים דערצײלט אַלץ װאָס זײ האָט געטראָפֿן. 24 און זײ האָבן געזאָגט צו יהוֹשוען: פֿאַר װאָר, גאָט האָט געגעבן אין אונדזער האַנט דאָס גאַנצע לאַנד; און אױך זײַנען די באַװוינער פֿון לאַנד צעגאַנגען געװאָרן פֿאַר אונדז.
עברית
1 וַיִּשְׁלַ֣ח יְהוֹשֻׁ֣עַ־בִּן־נ֠וּן מִֽן־הַשִּׁטִּ֞ים שְׁנַֽיִם־אֲנָשִׁ֤ים מְרַגְּלִים֙ חֶ֣רֶשׁ לֵאמֹ֔ר לְכ֛וּ רְא֥וּ אֶת־הָאָ֖רֶץ וְאֶת־יְרִיח֑וֹ וַיֵּ֨לְכ֜וּ וַ֠יָּבֹאוּ בֵּית־אִשָּׁ֥ה זוֹנָ֛ה וּשְׁמָ֥הּ רָחָ֖ב וַיִּשְׁכְּבוּ־שָֽׁמָּה׃ 2 וַיֵּ֣אָמַ֔ר לְמֶ֥לֶךְ יְרִיח֖וֹ לֵאמֹ֑ר הִנֵּ֣ה אֲ֠נָשִׁים בָּ֣אוּ הֵ֧נָּה הַלַּ֛יְלָה מִבְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל לַחְפֹּ֥ר אֶת־הָאָֽרֶץ׃ 3 וַיִּשְׁלַח֙ מֶ֣לֶךְ יְרִיח֔וֹ אֶל־רָחָ֖ב לֵאמֹ֑ר ה֠וֹצִיאִי הָאֲנָשִׁ֨ים הַבָּאִ֤ים אֵלַ֙יִךְ֙ אֲשֶׁר־בָּ֣אוּ לְבֵיתֵ֔ךְ כִּ֛י לַחְפֹּ֥ר אֶת־כָּל־הָאָ֖רֶץ בָּֽאוּ׃ 4 וַתִּקַּ֧ח הֽ͏ָאִשָּׁ֛ה אֶת־שְׁנֵ֥י הָאֲנָשִׁ֖ים וַֽתִּצְפְּנ֑וֹ וַתֹּ֣אמֶר כֵּ֗ן בָּ֤אוּ אֵלַי֙ הֽ͏ָאֲנָשִׁ֔ים וְלֹ֥א יָדַ֖עְתִּי מֵאַ֥יִן הֵֽמָּה׃ 5 וַיְהִ֨י הַשַּׁ֜עַר לִסְגּ֗וֹר בַּחֹ֙שֶׁךְ֙ וְהָאֲנָשִׁ֣ים יָצָ֔אוּ לֹ֣א יָדַ֔עְתִּי אָ֥נָה הָלְכ֖וּ הֽ͏ָאֲנָשִׁ֑ים רִדְפ֥וּ מַהֵ֛ר אַחֲרֵיהֶ֖ם כִּ֥י תַשִּׂיגֽוּם׃ 6 וְהִ֖יא הֶעֱלָ֣תַם הַגָּ֑גָה וַֽתִּטְמְנֵם֙ בְּפִשְׁתֵּ֣י הָעֵ֔ץ הָעֲרֻכ֥וֹת לָ֖הּ עַל־הַגָּֽג׃ 7 וְהָאֲנָשִׁ֗ים רָדְפ֤וּ אֽ͏ַחֲרֵיהֶם֙ דֶּ֣רֶךְ הַיַּרְדֵּ֔ן עַ֖ל הַֽמַּעְבְּר֑וֹת וְהַשַּׁ֣עַר סָגָ֔רוּ אַחֲרֵ֕י כַּאֲשֶׁ֛ר יָצְא֥וּ הָרֹדְפִ֖ים אַחֲרֵיהֶֽם׃ 8 וְהֵ֖מָּה טֶ֣רֶם יִשְׁכָּב֑וּן וְהִ֛יא עָלְתָ֥ה עֲלֵיהֶ֖ם עַל־הַגָּֽג׃ 9 וַתֹּ֙אמֶר֙ אֶל־הָ֣אֲנָשִׁ֔ים יָדַ֕עְתִּי כִּֽי־נָתַ֧ן יְהוָ֛ה לָכֶ֖ם אֶת־הָאָ֑רֶץ וְכִֽי־נָפְלָ֤ה אֵֽימַתְכֶם֙ עָלֵ֔ינוּ וְכִ֥י נָמֹ֛גוּ כָּל־יֹשְׁבֵ֥י הָאָ֖רֶץ מִפְּנֵיכֶֽם׃ 10 כִּ֣י שָׁמַ֗עְנוּ אֵ֠ת אֲשֶׁר־הוֹבִ֨ישׁ יְהוָ֜ה אֶת־מֵ֤י יַם־סוּף֙ מִפְּנֵיכֶ֔ם בְּצֵאתְכֶ֖ם מִמִּצְרָ֑יִם וַאֲשֶׁ֣ר עֲשִׂיתֶ֡ם לִשְׁנֵי֩ מַלְכֵ֨י הָאֱמֹרִ֜י אֲשֶׁ֨ר בְּעֵ֤בֶר הַיַּרְדֵּן֙ לְסִיחֹ֣ן וּלְע֔וֹג אֲשֶׁ֥ר הֶחֱרַמְתֶּ֖ם אוֹתָֽם׃ 11 וַנִּשְׁמַע֙ וַיִּמַּ֣ס לְבָבֵ֔נוּ וְלֹא־קָ֨מָה ע֥וֹד ר֛וּחַ בְּאִ֖ישׁ מִפְּנֵיכֶ֑ם כִּ֚י יְהוָ֣ה אֱלֹֽהֵיכֶ֔ם ה֤וּא אֱלֹהִים֙ בַּשָּׁמַ֣יִם מִמַּ֔עַל וְעַל־הָאָ֖רֶץ מִתָּֽחַת׃ 12 וְעַתָּ֗ה הִשָּֽׁבְעוּ־נָ֥א לִי֙ בַּֽיהוָ֔ה כִּי־עָשִׂ֥יתִי עִמָּכֶ֖ם חָ֑סֶד וַעֲשִׂיתֶ֨ם גַּם־אַתֶּ֜ם עִם־בֵּ֤ית אָבִי֙ חֶ֔סֶד וּנְתַתֶּ֥ם לִ֖י א֥וֹת אֱמֶֽת׃ 13 וְהַחֲיִתֶ֞ם אֶת־אָבִ֣י וְאֶת־אִמִּ֗י וְאֶת־אַחַי֙ וְאֶת־אחותי וְאֵ֖ת כָּל־אֲשֶׁ֣ר לָהֶ֑ם וְהִצַּלְתֶּ֥ם אֶת־נַפְשֹׁתֵ֖ינוּ מִמָּֽוֶת׃ 14 וַיֹּ֧אמְרוּ לָ֣הּ הָאֲנָשִׁ֗ים נַפְשֵׁ֤נוּ תַחְתֵּיכֶם֙ לָמ֔וּת אִ֚ם לֹ֣א תַגִּ֔ידוּ אֶת־דְּבָרֵ֖נוּ זֶ֑ה וְהָיָ֗ה בְּתֵת־יְהוָ֥ה לָ֙נוּ֙ אֶת־הָאָ֔רֶץ וְעָשִׂ֥ינוּ עִמָּ֖ךְ חֶ֥סֶד וֶאֱמֶֽת׃ 15 וַתּוֹרִדֵ֥ם בַּחֶ֖בֶל בְּעַ֣ד הֽ͏ַחַלּ֑וֹן כִּ֤י בֵיתָהּ֙ בְּקִ֣יר הַֽחוֹמָ֔ה וּבַֽחוֹמָ֖ה הִ֥יא יוֹשָֽׁבֶת׃ 16 וַתֹּ֤אמֶר לָהֶם֙ הָהָ֣רָה לֵּ֔כוּ פֶּֽן־יִפְגְּע֥וּ בָכֶ֖ם הָרֹדְפִ֑ים וְנַחְבֵּתֶ֨ם שָׁ֜מָּה שְׁלֹ֣שֶׁת יָמִ֗ים עַ֚ד שׁ֣וֹב הָרֹֽדְפִ֔ים וְאַחַ֖ר תֵּלְכ֥וּ לְדַרְכְּכֶֽם׃ 17 וַיֹּאמְר֥וּ אֵלֶ֖יהָ הָאֲנָשִׁ֑ים נְקִיִּ֣ם אֲנַ֔חְנוּ מִשְּׁבֻעָתֵ֥ךְ הַזֶּ֖ה אֲשֶׁ֥ר הִשְׁבַּעְתָּֽנוּ׃ 18 הִנֵּ֛ה אֲנַ֥חְנוּ בָאִ֖ים בָּאָ֑רֶץ אֶת־תִּקְוַ֡ת חוּט֩ הַשָּׁנִ֨י הַזֶּ֜ה תִּקְשְׁרִ֗י בַּֽחַלּוֹן֙ אֲשֶׁ֣ר הוֹרַדְתֵּ֣נוּ ב֔וֹ וְאֶת־אָבִ֨יךְ וְאֶת־אִמֵּ֜ךְ וְאֶת־אַחַ֗יִךְ וְאֵת֙ כָּל־בֵּ֣ית אָבִ֔יךְ תַּאַסְפִ֥י אֵלַ֖יִךְ הַבָּֽיְתָה׃ 19 וְהָיָ֡ה כֹּ֣ל אֲשֶׁר־יֵצֵא֩ מִדַּלְתֵ֨י בֵיתֵ֧ךְ הַח֛וּצָה דָּמ֥וֹ בְרֹאשׁ֖וֹ וַאֲנַ֣חְנוּ נְקִיִּ֑ם וְ֠כֹל אֲשֶׁ֨ר יִֽהְיֶ֤ה אִתָּךְ֙ בַּבַּ֔יִת דָּמ֣וֹ בְרֹאשֵׁ֔נוּ אִם־יָ֖ד תִּֽהְיֶה־בּֽוֹ׃ 20 וְאִם־תַּגִּ֖ידִי אֶת־דְּבָרֵ֣נוּ זֶ֑ה וְהָיִ֣ינוּ נְקִיִּ֔ם מִשְּׁבֻעָתֵ֖ךְ אֲשֶׁ֥ר הִשְׁבַּעְתָּֽנוּ׃ 21 וַתֹּ֙אמֶר֙ כְּדִבְרֵיכֶ֣ם כֶּן־ה֔וּא וַֽתְּשַׁלְּחֵ֖ם וַיֵּלֵ֑כוּ וַתִּקְשֹׁ֛ר אֶת־תִּקְוַ֥ת הַשָּׁנִ֖י בַּחַלּֽוֹן׃ 22 וַיֵּלְכוּ֙ וַיָּבֹ֣אוּ הָהָ֔רָה וַיֵּ֤שְׁבוּ שָׁם֙ שְׁלֹ֣שֶׁת יָמִ֔ים עַד־שָׁ֖בוּ הָרֹדְפִ֑ים וַיְבַקְשׁ֧וּ הָרֹדְפִ֛ים בְּכָל־הַדֶּ֖רֶךְ וְלֹ֥א מָצָֽאוּ׃ 23 וַיָּשֻׁ֜בוּ שְׁנֵ֤י הָֽאֲנָשִׁים֙ וַיֵּרְד֣וּ מֵֽהָהָ֔ר וַיַּעַבְרוּ֙ וַיָּבֹ֔אוּ אֶל־יְהוֹשֻׁ֖עַ בִּן־נ֑וּן וַיְסַ֨פְּרוּ־ל֔וֹ אֵ֥ת כָּל־הַמֹּצְא֖וֹת אוֹתָֽם׃ 24 וַיֹּאמְרוּ֙ אֶל־יְהוֹשֻׁ֔עַ כִּֽי־נָתַ֧ן יְהוָ֛ה בְּיָדֵ֖נוּ אֶת־כָּל־הָאָ֑רֶץ וְגַם־נָמֹ֛גוּ כָּל־יֹשְׁבֵ֥י הָאָ֖רֶץ מִפָּנֵֽינוּ׃   ס