Yiddish
Hebrew
אידיש
1 הער, ישׂראל, דו גײסט הײַנט אַריבער דעם יַרדן צו קומען אַרבן אומות גרעסערע און שטאַרקערע פֿון דיר, שטעט גרױסע און באַפֿעסטיקטע ביז אין הימל, 2 אַ פֿאָלק גרױס און הױך, זין פֿון די עַנָקים, װאָס דו װײסט און װאָס דו האָסט געהערט: װער קען באַשטײן פֿאַר די זין פֿון עַנָק? 3 זאָלסטו װיסן זײַן הײַנט אַז יהוה דײַן גאָט, ער איז דער װאָס גײט אַריבער דיר פֿאַרױס, אַ פֿײַער װאָס פֿאַרצערט; ער װעט זײ פֿאַרטיליקן, און ער װעט זײ מאַכן אונטערטעניק פֿאַר דיר, און װעסט זײ פֿאַרטרײַבן, און װעסט זײ גיך אונטערברענגען, אַזױ װי גאָט האָט דיר צוגעזאָגט. 4 זאָלסט ניט זאָגן אין דײַן האַרצן, װען יהוה דײַן גאָט װעט זײ אַרױסשטױסן פֿון פֿאַר דיר, אַזױ צו זאָגן: פֿאַר מײַן גערעכטיקײט האָט מיך גאָט געבראַכט צו אַרבן דאָס דאָזיקע לאַנד; װען פֿאַר דער שלעכטיקײט פֿון די דאָזיקע פֿעלקער פֿאַרטרײַבט זײ גאָט פֿון פֿאַר דיר. 5 ניט פֿאַר דײַן גערעכטיקײט, און פֿאַר דער רעכטפֿאַרטיקײט פֿון דײַן האַרצן, קומסטו אַרבן זײער לאַנד, נײַערט פֿאַר דער שלעכטיקײט פֿון די דאָזיקע פֿעלקער פֿאַרטרײַבט זײ יהוה דײַן גאָט פֿון פֿאַר דיר; און כּדי מקיים צו זײַן דעם צוזאָג װאָס גאָט האָט געשװאָרן צו דײַנע עלטערן, צו אַבֿרהמען, צו יצחקן, און צו יעקבֿן. 6 און זאָלסט װיסן זײַן, אַז ניט פֿאַר דײַן גערעכטיקײט גיט דיר יהוה דײַן גאָט דאָס דאָזיקע גוטע לאַנד, עס צו אַרבן; װאָרום אַ האַרטנעקיק פֿאָלק ביסטו. 7 געדענק, זאָלסט ניט פֿאַרגעסן, װי דו האָסט דערצערנט יהוה דײַן גאָט אין דער מדבר; פֿון דעם טאָג אָן װאָס דו ביסט אַרױסגעגאַנגען פֿון לאַנד מִצרַיִם, ביז אײַער קומען צו דעם דאָזיקן אָרט, זײַט איר װידערשפּעניקער געװען אַקעגן גאָט. 8 אױך אין חוֹרֵבֿ האָט איר דערצערנט גאָט, און גאָט איז געװאָרן אױפֿגעבראַכט אױף אײַך, אײַך צו פֿאַרטיליקן. 9 אַז איך בין אַרױפֿגעגאַנגען אױפֿן באַרג צו נעמען די שטײנערנע לוחות, די לוחות פֿון דעם בונד װאָס גאָט האָט מיט אײַך געשלאָסן, בין איך געבליבן אױפֿן באַרג פֿערציק טעג און פֿערציק נעכט; קײן ברױט האָב איך ניט געגעסן, און קײן װאַסער האָב איך ניט געטרונקען. 10 און גאָט האָט מיר געגעבן די צװײ שטײנערנע לוחות געשריבן מיט גאָטס פֿינגער, און אױף זײ איז געװען אַזױ װי אַלע װערטער װאָס גאָט האָט מיט אײַך גערעדט אױפֿן באַרג פֿון מיטן פֿײַער אין טאָג פֿון דער אײַנזאַמלונג. 11 און עס איז געװען צום סָוף פֿון פֿערציק טעג און פֿערציק נעכט, האָט מיר גאָט געגעבן די צװײ שטײנערנע לוחות, די לוחות פֿון בונד. 12 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט: שטײ אױף, נידער אַראָפּ אױף גיך פֿון דאַנען, װאָרום פֿאַרדאָרבן געװאָרן איז דײַן פֿאָלק װאָס דו האָסט אַרױסגעצױגן פֿון מִצרַיִם; זײ האָבן זיך גיך אָפּגעקערט פֿון דעם װעג װאָס איך האָב זײ באַפֿױלן; זײ האָבן זיך געמאַכט אַ געגאָסענעם געץ. 13 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט, אַזױ צו זאָגן: איך האָב געזען דאָס דאָזיקע פֿאָלק, ערשט אַ האַרטנעקיק פֿאָלק איז עס. 14 לאָז אָפּ פֿון מיר, און איך װעל זײ פֿאַרטיליקן, און װעל אָפּמעקן זײער נאָמען פֿון אונטערן הימל, און איך װעל דיך מאַכן פֿאַר אַ פֿאָלק שטאַרקער און גרעסער פֿון אים. 15 האָב איך זיך אומגעקערט און האָב אַראָפּגענידערט פֿון באַרג, און דער באַרג האָט געברענט אין פֿײַער; און די צװײ לוחות פֿון בונד זײַנען געװען אױף מײַנע בײדע הענט. 16 און איך האָב געזען, ערשט איר האָט געזינדיקט צו יהוה אײַער גאָט; איר האָט אײַך געמאַכט אַ געגאָסן קאַלב; איר האָט זיך גיך אָפּגעקערט פֿון דעם װעג װאָס גאָט האָט אײַך באַפֿױלן. 17 האָב איך אָנגענומען די צװײ לוחות, און האָב זײ אַראָפּגעװאָרפֿן פֿון מײַנע בײדע הענט, און האָב זײ צעבראָכן פֿאַר אײַערע אױגן. 18 און איך האָב מיך אַנידערגעװאָרפֿן פֿאַר גאָט, אַזױ װי דאָס ערשטע מאָל, פֿערציק טעג און פֿערציק נעכט; קײן ברױט האָב איך ניט געגעסן, און קײן װאַסער האָב איך ניט געטרונקען; איבער אַל אײַער זינד װאָס איר האָט געזינדיקט, צו טאָן װאָס איז שלעכט אין די אױגן פֿון גאָט, אים צו דערצערענען; 19 װאָרום איך האָב זיך געשראָקן פֿאַר דעם כּעס און דעם גרימצאָרן װאָס גאָט האָט אױף אײַך געצערנט, אײַך צו פֿאַרטיליקן. און גאָט האָט אױך דאָס מאָל צוגעהערט צו מיר. 20 אױך אױף אַהרֹנען איז גאָט זײער אױפֿגעבראַכט געװאָרן, אים צו פֿאַרטיליקן, און איך האָב מתפּלל געװען אױך פֿאַר אַהרֹנען אין יענער שעה. 21 און אײַער זינד, דאָס קאַלב װאָס איר האָט געמאַכט, האָב איך גענומען, און האָב עס פֿאַרברענט אין פֿײַער, און האָב עס צעשטױסן, גוט צעמאָלן, ביז װאַנען עס איז געװען דין װי שטױב; און איך האָב אַרײַנגעװאָרפֿן זײַן שטױב אין דעם באַך װאָס נידערט אַראָפּ פֿון באַרג. – 22 אױך אין תַּבֿעֵרָה, און אין מַסָה, און אין קִבֿרוֹת-הַתַּאֲוָה, האָט איר דערצערנט גאָט. 23 און אַז גאָט האָט אײַך געשיקט פֿון קָדֵש-ברנֵעַ, אַזױ צו זאָגן: גײט אַרױף און אַרבט דאָס לאַנד װאָס איך האָב אײַך געגעבן, האָט איר װידערשפּעניקט דעם מױל פֿון יהוה אײַער גאָט, און איר האָט אים ניט געגלױבט, און ניט צוגעהערט צו זײַן קָול. 24 װידערשפּעניקער זײַט איר געװען אַקעגן גאָט פֿון דעם טאָג װאָס איך קען אײַך. – 25 אַזױ האָב איך מיך אַנידערגעװאָרפֿן פֿאַר גאָט די פֿערציק טעג און די פֿערציק נעכט װאָס איך האָב מיך אַנדיערגעװאָרפֿן, װאָרום גאָט האָט גערעדט אײַך צו פֿאַרטיליקן. 26 און איך האָב מתפּלל געװען צו גאָט, און האָב געזאָגט: גאָט דו האַר, זאָלסט ניט אומברענגען דײַן פֿאָלק און דײַן אַרב, װאָס דו האָסט אױסגעלײַזט מיט דײַן גרױסקײט, װאָס דו האָסט אַרױסגעצױגן פֿון מִצרַיִם מיט אַ שטאַרקער האַנט. 27 געדענק דײַנע קנעכט, אַבֿרהם, יצחק, און יעקבֿ; זאָלסט זיך ניט אומקוקן אױף דער האַרטקײט פֿון דעם דאָזיקן פֿאָלק, און אױף זײַן שלעכטיקײט, און אױף זײַן זינד; 28 כּדי דאָס לאַנד װאָס דו האָסט אונדז אַרױסגעצױגן פֿון דאָרטן, זאָל ניט זאָגן: װײַל גאָט איז ניט ביכוֹלת זײ צו ברענגען אין דעם לאַנד װאָס ער האָט זײ צוגעזאָגט, און װײַל ער האָט זײ פֿײַנט, דרום האָט ער זײ אַרױסגעצױגן זײ צו טײטן אין דער מדבר. 29 און זײ זײַנען דאָך דײַן פֿאָלק און דײַן אַרב, װאָס דו האָסט אַרױסגעצױגן מיט דײַן גרױס שטאַרקײט און מיט דײַן אױסגעשטרעקטן אָרעם.
עברית
1 שְׁמַ֣ע יִשְׂרָאֵ֗ל אַתָּ֨ה עֹבֵ֤ר הַיּוֹם֙ אֶת־הַיַּרְדֵּ֔ן לָבֹא֙ לָרֶ֣שֶׁת גּוֹיִ֔ם גְּדֹלִ֥ים וַעֲצֻמִ֖ים מִמֶּ֑ךָּ עָרִ֛ים גְּדֹלֹ֥ת וּבְצֻרֹ֖ת בַּשָּׁמָֽיִם׃ 2 עַֽם־גָּד֥וֹל וָרָ֖ם בְּנֵ֣י עֲנָקִ֑ים אֲשֶׁ֨ר אַתָּ֤ה יָדַ֙עְתָּ֙ וְאַתָּ֣ה שָׁמַ֔עְתָּ מִ֣י יִתְיַצֵּ֔ב לִפְנֵ֖י בְּנֵ֥י עֲנָֽק׃ 3 וְיָדַעְתָּ֣ הַיּ֗וֹם כִּי֩ יְהוָ֨ה אֱלֹהֶ֜יךָ הֽוּא־הָעֹבֵ֤ר לְפָנֶ֙יךָ֙ אֵ֣שׁ אֹֽכְלָ֔ה ה֧וּא יַשְׁמִידֵ֛ם וְה֥וּא יַכְנִיעֵ֖ם לְפָנֶ֑יךָ וְהֽוֹרַשְׁתָּ֤ם וְהַֽאַבַדְתָּם֙ מַהֵ֔ר כַּאֲשֶׁ֛ר דִּבֶּ֥ר יְהוָ֖ה לָֽךְ׃ 4 אַל־תֹּאמַ֣ר בִּלְבָבְךָ֗ בַּהֲדֹ֣ף יְהוָה֩ אֱלֹהֶ֨יךָ אֹתָ֥ם מִלְּפָנֶיךָ֮ לֵאמֹר֒ בְּצִדְקָתִי֙ הֱבִיאַ֣נִי יְהוָ֔ה לָרֶ֖שֶׁת אֶת־הָאָ֣רֶץ הַזֹּ֑את וּבְרִשְׁעַת֙ הַגּוֹיִ֣ם הָאֵ֔לֶּה יְהוָ֖ה מוֹרִישָׁ֥ם מִפָּנֶֽיךָ׃ 5 לֹ֣א בְצִדְקָתְךָ֗ וּבְיֹ֙שֶׁר֙ לְבָ֣בְךָ֔ אַתָּ֥ה בָ֖א לָרֶ֣שֶׁת אֶת־אַרְצָ֑ם כִּ֞י בְּרִשְׁעַ֣ת הַגּוֹיִ֣ם הָאֵ֗לֶּה יְהוָ֤ה אֱלֹהֶ֙יךָ֙ מוֹרִישָׁ֣ם מִפָּנֶ֔יךָ וּלְמַ֜עַן הָקִ֣ים אֶת־הַדָּבָ֗ר אֲשֶׁ֨ר נִשְׁבַּ֤ע יְהוָה֙ לַאֲבֹתֶ֔יךָ לְאַבְרָהָ֥ם לְיִצְחָ֖ק וּֽלְיַעֲקֹֽב׃ 6 וְיָדַעְתָּ֗ כִּ֠י לֹ֤א בְצִדְקָֽתְךָ֙ יְהוָ֣ה אֱ֠לֹהֶיךָ נֹתֵ֨ן לְךָ֜ אֶת־הָאָ֧רֶץ הַטּוֹבָ֛ה הַזֹּ֖את לְרִשְׁתָּ֑הּ כִּ֥י עַם־קְשֵׁה־עֹ֖רֶף אָֽתָּה׃ 7 זְכֹר֙ אַל־תִּשְׁכַּ֔ח אֵ֧ת אֲשֶׁר־הִקְצַ֛פְתָּ אֶת־יְהוָ֥ה אֱלֹהֶ֖יךָ בַּמִּדְבָּ֑ר לְמִן־הַיּ֞וֹם אֲשֶׁר־יָצָ֣אתָ מֵאֶ֣רֶץ מִצְרַ֗יִם עַד־בֹּֽאֲכֶם֙ עַד־הַמָּק֣וֹם הַזֶּ֔ה מַמְרִ֥ים הֱיִיתֶ֖ם עִם־יְהוָֽה׃ 8 וּבְחֹרֵ֥ב הִקְצַפְתֶּ֖ם אֶת־יְהוָ֑ה וַיִּתְאַנַּ֧ף יְהוָ֛ה בָּכֶ֖ם לְהַשְׁמִ֥יד אֶתְכֶֽם׃ 9 בַּעֲלֹתִ֣י הָהָ֗רָה לָקַ֜חַת לוּחֹ֤ת הָֽאֲבָנִים֙ לוּחֹ֣ת הַבְּרִ֔ית אֲשֶׁר־כָּרַ֥ת יְהוָ֖ה עִמָּכֶ֑ם וָאֵשֵׁ֣ב בָּהָ֗ר אַרְבָּעִ֥ים יוֹם֙ וְאַרְבָּעִ֣ים לַ֔יְלָה לֶ֚חֶם לֹ֣א אָכַ֔לְתִּי וּמַ֖יִם לֹ֥א שָׁתִֽיתִי׃ 10 וַיִּתֵּ֨ן יְהוָ֜ה אֵלַ֗י אֶת־שְׁנֵי֙ לוּחֹ֣ת הָֽאֲבָנִ֔ים כְּתֻבִ֖ים בְּאֶצְבַּ֣ע אֱלֹהִ֑ים וַעֲלֵיהֶ֗ם כְּֽכָל־הַדְּבָרִ֡ים אֲשֶׁ֣ר דִּבֶּר֩ יְהוָ֨ה עִמָּכֶ֥ם בָּהָ֛ר מִתּ֥וֹךְ הָאֵ֖שׁ בְּי֥וֹם הַקָּהָֽל׃ 11 וַיְהִ֗י מִקֵּץ֙ אַרְבָּעִ֣ים י֔וֹם וְאַרְבָּעִ֖ים לָ֑יְלָה נָתַ֨ן יְהוָ֜ה אֵלַ֗י אֶת־שְׁנֵ֛י לֻחֹ֥ת הָאֲבָנִ֖ים לֻח֥וֹת הַבְּרִֽית׃ 12 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֵלַ֗י ק֣וּם רֵ֤ד מַהֵר֙ מִזֶּ֔ה כִּ֚י שִׁחֵ֣ת עַמְּךָ֔ אֲשֶׁ֥ר הוֹצֵ֖אתָ מִמִּצְרָ֑יִם סָ֣רוּ מַהֵ֗ר מִן־הַדֶּ֙רֶךְ֙ אֲשֶׁ֣ר צִוִּיתִ֔ם עָשׂ֥וּ לָהֶ֖ם מַסֵּכָֽה׃ 13 וַיֹּ֥אמֶר יְהוָ֖ה אֵלַ֣י לֵאמֹ֑ר רָאִ֙יתִי֙ אֶת־הָעָ֣ם הַזֶּ֔ה וְהִנֵּ֥ה עַם־קְשֵׁה־עֹ֖רֶף הֽוּא׃ 14 הֶ֤רֶף מִמֶּ֙נִּי֙ וְאַשְׁמִידֵ֔ם וְאֶמְחֶ֣ה אֶת־שְׁמָ֔ם מִתַּ֖חַת הַשָּׁמָ֑יִם וְאֶֽעֱשֶׂה֙ אֽוֹתְךָ֔ לְגוֹי־עָצ֥וּם וָרָ֖ב מִמֶּֽנּוּ׃ 15 וָאֵ֗פֶן וָֽאֵרֵד֙ מִן־הָהָ֔ר וְהָהָ֖ר בֹּעֵ֣ר בָּאֵ֑שׁ וּשְׁנֵי֙ לֻחֹ֣ת הַבְּרִ֔ית עַ֖ל שְׁתֵּ֥י יָדָֽי׃ 16 וָאֵ֗רֶא וְהִנֵּ֤ה חֲטָאתֶם֙ לַיהוָ֣ה אֱלֹֽהֵיכֶ֔ם עֲשִׂיתֶ֣ם לָכֶ֔ם עֵ֖גֶל מַסֵּכָ֑ה סַרְתֶּ֣ם מַהֵ֔ר מִן־הַדֶּ֕רֶךְ אֲשֶׁר־צִוָּ֥ה יְהוָ֖ה אֶתְכֶֽם׃ 17 וָאֶתְפֹּשׂ֙ בִּשְׁנֵ֣י הַלֻּחֹ֔ת וָֽאַשְׁלִכֵ֔ם מֵעַ֖ל שְׁתֵּ֣י יָדָ֑י וָאֲשַׁבְּרֵ֖ם לְעֵינֵיכֶֽם׃ 18 וָֽאֶתְנַפַּל֩ לִפְנֵ֨י יְהוָ֜ה כָּרִאשֹׁנָ֗ה אַרְבָּעִ֥ים יוֹם֙ וְאַרְבָּעִ֣ים לַ֔יְלָה לֶ֚חֶם לֹ֣א אָכַ֔לְתִּי וּמַ֖יִם לֹ֣א שָׁתִ֑יתִי עַ֤ל כָּל־חַטַּאתְכֶם֙ אֲשֶׁ֣ר חֲטָאתֶ֔ם לַעֲשׂ֥וֹת הָרַ֛ע בְּעֵינֵ֥י יְהוָ֖ה לְהַכְעִיסֽוֹ׃ 19 כִּ֣י יָגֹ֗רְתִּי מִפְּנֵ֤י הָאַף֙ וְהַ֣חֵמָ֔ה אֲשֶׁ֨ר קָצַ֧ף יְהוָ֛ה עֲלֵיכֶ֖ם לְהַשְׁמִ֣יד אֶתְכֶ֑ם וַיִּשְׁמַ֤ע יְהוָה֙ אֵלַ֔י גַּ֖ם בַּפַּ֥עַם הַהִֽוא׃ 20 וּֽבְאַהֲרֹ֗ן הִתְאַנַּ֧ף יְהוָ֛ה מְאֹ֖ד לְהַשְׁמִיד֑וֹ וָֽאֶתְפַּלֵּ֛ל גַּם־בְּעַ֥ד אַהֲרֹ֖ן בָּעֵ֥ת הַהִֽוא 21 וְֽאֶת־חַטַּאתְכֶ֞ם אֲשֶׁר־עֲשִׂיתֶ֣ם אֶת־הָעֵ֗גֶל לָקַחְתִּי֮ וָאֶשְׂרֹ֣ף אֹת֣וֹ בָּאֵשׁ֒ וָאֶכֹּ֨ת אֹת֤וֹ טָחוֹן֙ הֵיטֵ֔ב עַ֥ד אֲשֶׁר־דַּ֖ק לְעָפָ֑ר וָֽאַשְׁלִךְ֙ אֶת־עֲפָר֔וֹ אֶל־הַנַּ֖חַל הַיֹּרֵ֥ד מִן־הָהָֽר׃ 22 וּבְתַבְעֵרָה֙ וּבְמַסָּ֔ה וּבְקִבְרֹ֖ת הַֽתַּאֲוָ֑ה מַקְצִפִ֥ים הֱיִיתֶ֖ם אֶת־יְהוָֽה׃ 23 וּבִשְׁלֹ֨חַ יְהוָ֜ה אֶתְכֶ֗ם מִקָּדֵ֤שׁ בַּרְנֵ֙עַ֙ לֵאמֹ֔ר עֲלוּ֙ וּרְשׁ֣וּ אֶת־הָאָ֔רֶץ אֲשֶׁ֥ר נָתַ֖תִּי לָכֶ֑ם וַתַּמְר֗וּ אֶת־פִּ֤י יְהוָה֙ אֱלֹ֣הֵיכֶ֔ם וְלֹ֤א הֶֽאֱמַנְתֶּם֙ ל֔וֹ וְלֹ֥א שְׁמַעְתֶּ֖ם בְּקֹלֽוֹ׃ 24 מַמְרִ֥ים הֱיִיתֶ֖ם עִם־יְהוָ֑ה מִיּ֖וֹם דַּעְתִּ֥י אֶתְכֶֽם׃ 25 וָֽאֶתְנַפַּ֞ל לִפְנֵ֣י יְהוָ֗ה אֵ֣ת אַרְבָּעִ֥ים הַיּ֛וֹם וְאֶת־אַרְבָּעִ֥ים הַלַּ֖יְלָה אֲשֶׁ֣ר הִתְנַפָּ֑לְתִּי כִּֽי־אָמַ֥ר יְהוָ֖ה לְהַשְׁמִ֥יד אֶתְכֶֽם׃ 26 וָאֶתְפַּלֵּ֣ל אֶל־יְהוָה֮ וָאֹמַר֒ אֲדֹנָ֣י יְהוִ֗ה אַל־תַּשְׁחֵ֤ת עַמְּךָ֙ וְנַחֲלָ֣תְךָ֔ אֲשֶׁ֥ר פָּדִ֖יתָ בְּגָדְלֶ֑ךָ אֲשֶׁר־הוֹצֵ֥אתָ מִמִּצְרַ֖יִם בְּיָ֥ד חֲזָקָֽה׃ 27 זְכֹר֙ לַעֲבָדֶ֔יךָ לְאַבְרָהָ֥ם לְיִצְחָ֖ק וּֽלְיַעֲקֹ֑ב אַל־תֵּ֗פֶן אֶל־קְשִׁי֙ הָעָ֣ם הַזֶּ֔ה וְאֶל־רִשְׁע֖וֹ וְאֶל־חַטָּאתֽוֹ׃ 28 פֶּן־יֹאמְר֗וּ הָאָרֶץ֮ אֲשֶׁ֣ר הוֹצֵאתָ֣נוּ מִשָּׁם֒ מִבְּלִי֙ יְכֹ֣לֶת יְהוָ֔ה לַהֲבִיאָ֕ם אֶל־הָאָ֖רֶץ אֲשֶׁר־דִּבֶּ֣ר לָהֶ֑ם וּמִשִּׂנְאָת֣וֹ אוֹתָ֔ם הוֹצִיאָ֖ם לַהֲמִתָ֥ם בַּמִּדְבָּֽר׃ 29 וְהֵ֥ם עַמְּךָ֖ וְנַחֲלָתֶ֑ךָ אֲשֶׁ֤ר הוֹצֵ֙אתָ֙ בְּכֹחֲךָ֣ הַגָּדֹ֔ל וּבִֽזְרֹעֲךָ֖ הַנְּטוּיָֽה׃   פ