Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און אַצונד, ישׂראל, הער צו די חוקים און די געזעצן װאָס איך לערן דיך צו טאָן, כּדי איר זאָלט לעבן, און קומען און אַרבן דאָס לאַנד װאָס יהוה דער גאָט פֿון אײַערע עלטערן גיט אײַך. 2 איר זאָלט ניט צולײגן צו דעם װאָרט װאָס איך געביט אײַך, און איר זאָלט ניט מינערן דערפֿון, כּדי צו היטן די געבאָט פֿון יהוה אײַער גאָט, װאָס איך געביט אײַך. 3 אײַערע אױגן האָבן געזען װאָס גאָט האָט געטאָן אין בעַל-פּעוֹר, אַז יעטװעדער מאַן װאָס איז געגאַנגען נאָך דעם בעַל פֿון פּעוֹר, האָט אים יהוה דײַן גאָט פֿאַרטיליקט פֿון צװישן דיר. 4 און איר, װאָס זײַט באַהעפֿט אָן יהוה אײַער גאָט, לעבט הײַנט אַלע. 5 זע, איך האָב אײַך געלערנט חוקים און געזעצן, אַזױ װי יהוה מײַן גאָט האָט מיר באַפֿױלן, אױף צו טאָן אַזױ אין דעם לאַנד װאָס איר קומט אַהין, עס צו אַרבן. 6 זאָלט איר זײ היטן און טאָן, װאָרום דאָס איז אײַער קלוגשאַפֿט און אײַער פֿאַרשטאַנדיקײט אין די אױגן פֿון די אומות, װאָס אַז זײ װעלן הערן אַלע די דאָזיקע געזעצן, װעלן זײ זאָגן: פֿאַר װאָר, אַ קלוגע און פֿאַרשטאַנדיקע אומה איז דאָס דאָזיקע גרױסע פֿאָלק. 7 װאָרום װאָסער גרויס פֿאָלק איז פֿאַראַן, װאָס האָט אַ גאָט נאָנט צו אים אַזױ װי יהוה אונדזער גאָט, װען נאָר מיר רופֿן צו אים? 8 און װאָסער גרױס פֿאָלק איז פֿאַראַן, װאָס האָט חוקים און געזעצן גערעכטע אַזױ װי די דאָזיקע גאַנצע תּוֹרה, װאָס איך לײג פֿאַר אײַך הײַנטיקן טאָג? 9 נאָר זײַ דיר אָפּגעהיט און היט זײער דײַן זעל, זאָלסט ניט פֿאַרגעסן די זאַכן װאָס דײַנע אױגן האָבן געזען, און זײ זאָלן ניט אָפּגעטאָן װערן פֿון דײַן האַרצן אַלע טעג פֿון דײַן לעבן, און זאָלסט זײ מאַכן װיסן דײַנע קינדער און דײַנע קינדסקינדער; 10 דעם טאָג װאָס דו ביסט געשטאַנען פֿאַר יהוה דײַן גאָט אין חוֹרֵבֿ, װען גאָט האָט צו מיר געזאָגט: זאַמל אײַן צו מיר דאָס פֿאָלק, און איך װעל זײ לאָזן הערן מײַנע װערטער, כּדי זײ זאָלן לערנען מוֹרא צו האָבן פֿאַר מיר אַלע טעג װאָס זײ לעבן אױף דער ערד, און אױך זײערע קינדער זאָלן זײ לערנען. 11 און איר האָט גענענט, און האָט זיך געשטעלט אונטערן באַרג, און דער באַרג האָט געברענט מיט פֿײַער ביזן האַרצן פֿון הימל, מיט פֿינצטערניש, װאָלקן, און נעבל. 12 און גאָט האָט צו אײַך גערעדט פֿון מיטן פֿײַער; אַ קָול פֿון װערטער האָט איר געהערט, אָבער אַ געשטאַלט האָט איר ניט געזען; בלויז אַ קָול. 13 און ער האָט אײַך אָנגעזאָגט זײַן בונד װאָס ער האָט אײַך באַפֿױלן צו טאָן – די צען געבאָט; און ער האָט זײ אױפֿגעשריבן אױף צװײ שטײנערנע לוחות. 14 און מיר האָט גאָט באַפֿױלן אין יענער צײַט אײַך צו לערנען חוקים און געזעצן, כּדי איר זאָלט זײ טאָן אין דעם לאַנד װאָס איר גײט אַריבער אַהין, עס צו אַרבן. 15 דרום זאָלט איר זײער היטן אײַער זעל – װאָרום איר האָט ניט געזען קײן געשטאַלט אין דעם טאָג װאָס גאָט האָט גערעדט צו אײַך אין חוֹרֵבֿ פֿון מיטן פֿײַער – 16 אַז איר זאָלט ניט פֿאַרדאָרבן װערן און אײַך מאַכן אַ געשניץ, די גלײַכעניש פֿון אַ שום בילד, די געשטאַלט פֿון אַ זָכר אָדער אַ נקבֿה, 17 די געשטאַלט פֿון אַ שום בהמה װאָס אױף דער ערד, די געשטאַלט פֿון אַ שום געפֿליגלטן פֿױגל װאָס פֿליט אין הימל, 18 די געשטאַלט פֿון װאָס נאָר עס קריכט אױף דער ערד, די געשטאַלט פֿון אַ שום פֿיש װאָס אין װאַסער אונטער דער ערד. 19 און אַז דו װעסט אױפֿהײבן דײַנע אױגן צום הימל, און זען די זון און די לבֿנה און די שטערן, דעם גאַנצן חיל פֿון הימל, זאָלסטו ניט אַראָפּגעפֿירט װערן, און זיך בוקן צו זײ, און דינען זײ, װאָס יהוה דײַן גאָט האָט זײ צוגעטײלט צו אַלע פֿעלקער אונטערן גאַנצן הימל. 20 אָבער אײַך האָט גאָט גענומען, און אײַך אַרױסגעצױגן פֿון דעם אײַזנשמעלצאױװן, פֿון מִצרַיִם, אים צו זײַן פֿאַר אַן אַרבפֿאָלק, אַזױ װי הײַנטיקן טאָג. 21 און גאָט האָט געצערנט אױף מיר פֿון אײַערטװעגן, און ער האָט געשװאָרן אַז איך זאָל ניט אַריבערגײן דעם יַרדן, און ניט קומען אין דעם גוטן לאַנד װאָס יהוה דײַן גאָט גיט דיר פֿאַר אַ נחלה. 22 װאָרום איך שטאַרב אין דעם היגן לאַנד; איך גײ ניט אַריבער דעם יַרדן, אָבער איר װעט אַריבערגײן, און װעט אַרבן דאָס דאָזיקע גוטע לאַנד. 23 היט אײַך, איר זאָלט ניט פֿאַרגעסן דעם בונד פֿון יהוה אײַער גאָט, װאָס ער האָט געשלאָסן מיט אײַך, און אײַך מאַכן אַ געשניץ, די געשטאַלט פֿון װאָס עס איז, װאָס יהוה דײַן גאָט האָט דיר פֿאַרװערטץ. 24 װאָרום יהוה דײַן גאָט איז אַ פֿײַער װאָס פֿאַרצערט, אַ צערנדיקער גאָט.
25 אַז דו װעסט געבערן קינדער און קינדסקינדער, און איר װעט זיך עלטערן אין לאַנד, און איר װעט פֿאַרדאָרבן װערן, און װעט מאַכן אַ געשניץ, אַ געשטאַלט פֿון װאָס עס איז, און איר װעט טאָן װאָס איז שלעכט אין די אױגן פֿון יהוה דײַן גאָט, אים צו דערצערענען, 26 מאַך איך הײַנט הימל און ערד עדות קעגן אײַך, אַז אונטערגײן װעט איר גיך אונטערגײן פֿון דעם לאַנד װאָס איר גײט אַריבער דעם יַרדן אַהין, עס צו אַרבן; איר װעט ניט מַאֲריך-יָמים זײַן דרינען, נײַערט פֿאַרטיליקט װעט איר פֿאַרטיליקט װערן. 27 און גאָט װעט אײַך צעשפּרײטן צװישן די אומות, און איר װעט בלײַבן געצײלטע מענטשן צװישן די פֿעלקער, װאָס גאָט װעט אײַך אַהין אַװעקפֿירן. 28 און איר װעט דאָרטן דינען געטער געמאַכט פֿון אַ מענטשנס הענט, האָלץ און שטײן, װאָס ניט זײ זעען, און ניט זײ הערן, און ניט זײ עסן, און ניט זײ שמעקן. 29 און איר װעט זוכן פֿון דאָרטן יהוה אײַער גאָט; און װעסט אים געפֿינען, אַז דו װעסט אים זוכן מיט דײַן גאַנצן האַרצן, און מיט דײַן גאַנצער זעל. 30 אַז דיך װעט צודריקן, און דיך װעלן טרעפֿן אַלע די דאָזיקע זאַכן, אין סָוף פֿון די טעג, װעסטו זיך אומקערן צו יהוה דײַן גאָט, און װעסט צוהערן צו זײַן קָול. 31 װאָרום יהוה דײַן גאָט איז אַ דערבאַרימדיקער גאָט; ער װעט דיך ניט פֿאַרלאָזן און דיך ניט אומברענגען, און ער װעט ניט פֿאַרגעסן דעם בונד מיט דײַנע עלטערן, װאָס ער האָט זײ געשװאָרן. 32 װאָרום פֿרעג אַקאָרשט נאָך אױף די פֿריערדיקע טעג װאָס זײַנען געװען פֿאַר דיר, פֿון זינט דעם טאָג װאָס גאָט האָט באַשאַפֿן אַ מענטשן אױף דער ערד, און פֿון עק הימל ביז עק הימל, אױב עס איז װען געשען אַזױ װי די דאָזיקע גרױסע זאַך, אָדער אױב אַזױ-װאָס איז געהערט געװאָרן; 33 אױב אַ פֿאָלק האָט געהערט דעם קָול פֿון גאָט רעדן פֿון מיטן פֿײַער, אַזױ װי דו האָסט געהערט און איז געבליבן לעבן; 34 אָדער אױב אַ גאָט האָט געפּרוּװט אַרױסנעמען פֿאַר זיך אַ פֿאָלק פֿון צװישן אַן אַנדער פֿאָלק, מיט פּרוװוּנגען, מיט צײכנס, און מיט װוּנדער, און מיט מלחמה, און מיט אַ שטאַרקער האַנט, און מיט אַן אױסגעשטרעקטן אָרעם, און מיט גרױסע שרעקן, אַזױ װי אַלץ װאָס יהוה אײַער גאָט האָט געטאָן פֿון אײַערטװעגן אין מִצרַיִם פֿאַר דײַנע אױגן. 35 דיר איז עס באַװיזן געװאָרן, כּדי זאָלסט װיסן אַז יהוה, ער איז גאָט; מער חוץ אים איז ניטאָ. 36 פֿוּן הימל האָט ער דיך געלאָזט הערן זײַן קָול, כּדי דיך צוּ לערנען, אוּן אױף דער ערד האָט ער דיר בּאַװיזן זײַן גרױס פֿײַער, אוּן זײַנע װערטער האָסטו געהערט פֿוּן מיטן פֿײַער. 37 און דערפֿאַר װאָס ער האָט ליב געהאַט דײַנע עלטערן, האָט ער אױסדערװײלט זײער זאָמען נאָך זײ, און האָט דיך אַרױסגעצױגן מיט זײַן אָנגעזיכט, מיט זײַן גרױס שטאַרקײט, פֿון מִצרַיִם, 38 צו פֿאַרטרײַבן פֿון פֿאַר דיר פֿעלקער גרעסער און מאַכטיקער פֿון דיר, דיך צו ברענגען כּדי דיר צו געבן זײער לאַנד פֿאַר אַ נחלה, אַזױ װי הײַנטיקן טאָג. 39 און זאָלסט װיסן הײַנט, און אַרײַננעמען אין דײַן האַרצן, אַז יהוה, ער איז גאָט אין הימל אױבן, און אױף דער ערד אונטן; מער איז ניטאָ. 40 און זאָלסט היטן זײַנע געזעצן און זײַנע געבאָט, װאָס איך געביט דיר הײַנט, כּדי עס זאָל גוט זײַן דיר און דײַנע קינדער נאָך דיר, און כּדי זאָלסט מַאֲריך-יָמים זײַן אױף דער ערד װאָס יהוה דײַן גאָט גיט דיר, שטענדיק.
41 דענצמאָל האָט משה אָפּגעשײדט דרײַ שטעט אױף יענער זײַט יַרדן צו זונאױפֿגאַנג, 42 אױף צו אַנטלױפֿן אַהין, פֿאַר דעם טױטשלעגער װאָס הרגעט זײַן חבֿר אָן אַ כּיװן, און ער איז אים ניט געװען אַ שׂוֹנא פֿון נעכטן-אײערנעכטן; אַז װען ער װעט אַנטלױפֿן אין אײנער פֿון די דאָזיקע שטעט, זאָל ער בלײַבן לעבן: 43 בצֶר אין מדבר, אין דעם פֿלאַכלאַנד, פֿאַר די ראובֿנים, און ראָמוֹת אין גִלעָד, פֿאַר די גָדים, און גוֹלָן אין בשָן, פֿאַר די מנַשים. 44 און דאָס איז די תּוֹרה װאָס משה האָט געלײגט פֿאַר די קינדער פֿון ישׂראל; דאָס זײַנען די אָנזאָגן און די חוקים און די געזעצן װאָס משה האָט גערעדט צו די קינדער פֿון ישׂראל, 45 װען זײ זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון מִצרַיִם; 46 אױף יענער זײַט יַרדן, אין טאָל אַקעגן בית-פּעוֹר, אין לאַנד פֿון סיחון דעם מלך פֿון אֶמוֹרי, װאָס איז געזעסן אין חשבון, דעם װאָס משה און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געשלאָגן, װען זײ זײַנען אַרױסגעגאַנגען פֿון מִצרַיִם; 47 און זײ האָבן געאַרבט זײַן לאַנד, און דאָס לאַנד פֿון עוֹג דעם מלך פֿון בשָן – די צװײ מלכים פֿון אֶמוֹרי װאָס אױף יענער זײַט יַרדן צו זונאױפֿגאַנג; 48 פֿון עַרוֹעֵר װאָס בײַם ברעג טאָל אַרנוֹן, און ביזן באַרג שׂיאוֹן – דאָס איז חֶרמוֹן – 49 און דעם גאַנצן פּלױן פֿון יענער זײַט יַרדן צו מזרח, און ביז דעם ים פֿון פּלױן, אונטער די אַראָפּגאַנגען פֿון פּסגָה.
עברית
1 וְעַתָּ֣ה יִשְׂרָאֵ֗ל שְׁמַ֤ע אֶל־הַֽחֻקִּים֙ וְאֶל־הַמִּשְׁפָּטִ֔ים אֲשֶׁ֧ר אָֽנֹכִ֛י מְלַמֵּ֥ד אֶתְכֶ֖ם לַעֲשׂ֑וֹת לְמַ֣עַן תִּֽחְי֗וּ וּבָאתֶם֙ וִֽירִשְׁתֶּ֣ם אֶת־הָאָ֔רֶץ אֲשֶׁ֧ר יְהוָ֛ה אֱלֹהֵ֥י אֲבֹתֵיכֶ֖ם נֹתֵ֥ן לָכֶֽם׃ 2 לֹ֣א תֹסִ֗פוּ עַל־הַדָּבָר֙ אֲשֶׁ֤ר אָנֹכִי֙ מְצַוֶּ֣ה אֶתְכֶ֔ם וְלֹ֥א תִגְרְע֖וּ מִמֶּ֑נּוּ לִשְׁמֹ֗ר אֶת־מִצְוֺת֙ יְהוָ֣ה אֱלֹֽהֵיכֶ֔ם אֲשֶׁ֥ר אָנֹכִ֖י מְצַוֶּ֥ה אֶתְכֶֽם׃ 3 עֵֽינֵיכֶם֙ הָֽרֹאֹ֔ת אֵ֛ת אֲשֶׁר־עָשָׂ֥ה יְהוָ֖ה בְּבַ֣עַל פְּע֑וֹר כִּ֣י כָל־הָאִ֗ישׁ אֲשֶׁ֤ר הָלַךְ֙ אַחֲרֵ֣י בַֽעַל־פְּע֔וֹר הִשְׁמִיד֛וֹ יְהוָ֥ה אֱלֹהֶ֖יךָ מִקִּרְבֶּֽךָ׃ 4 וְאַתֶּם֙ הַדְּבֵקִ֔ים בַּיהוָ֖ה אֱלֹהֵיכֶ֑ם חַיִּ֥ים כֻּלְּכֶ֖ם הַיּֽוֹם׃ 5 רְאֵ֣ה לִמַּ֣דְתִּי אֶתְכֶ֗ם חֻקִּים֙ וּמִשְׁפָּטִ֔ים כַּאֲשֶׁ֥ר צִוַּ֖נִי יְהוָ֣ה אֱלֹהָ֑י לַעֲשׂ֣וֹת כֵּ֔ן בְּקֶ֣רֶב הָאָ֔רֶץ אֲשֶׁ֥ר אַתֶּ֛ם בָּאִ֥ים שָׁ֖מָּה לְרִשְׁתָּֽהּ׃ 6 וּשְׁמַרְתֶּם֮ וַעֲשִׂיתֶם֒ כִּ֣י הִ֤וא חָכְמַתְכֶם֙ וּבִ֣ינַתְכֶ֔ם לְעֵינֵ֖י הָעַמִּ֑ים אֲשֶׁ֣ר יִשְׁמְע֗וּן אֵ֚ת כָּל־הַחֻקִּ֣ים הָאֵ֔לֶּה וְאָמְר֗וּ רַ֚ק עַם־חָכָ֣ם וְנָב֔וֹן הַגּ֥וֹי הַגָּד֖וֹל הַזֶּֽה׃ 7 כִּ֚י מִי־ג֣וֹי גָּד֔וֹל אֲשֶׁר־ל֥וֹ אֱלֹהִ֖ים קְרֹבִ֣ים אֵלָ֑יו כַּיהוָ֣ה אֱלֹהֵ֔ינוּ בְּכָּל־קָרְאֵ֖נוּ אֵלָֽיו׃ 8 וּמִי֙ גּ֣וֹי גָּד֔וֹל אֲשֶׁר־ל֛וֹ חֻקִּ֥ים וּמִשְׁפָּטִ֖ים צַדִּיקִ֑ם כְּכֹל֙ הַתּוֹרָ֣ה הַזֹּ֔את אֲשֶׁ֧ר אָנֹכִ֛י נֹתֵ֥ן לִפְנֵיכֶ֖ם הַיּֽוֹם׃ 9 רַ֡ק הִשָּׁ֣מֶר לְךָ֩ וּשְׁמֹ֨ר נַפְשְׁךָ֜ מְאֹ֗ד פֶּן־תִּשְׁכַּ֨ח אֶת־הַדְּבָרִ֜ים אֲשֶׁר־רָא֣וּ עֵינֶ֗יךָ וּפֶן־יָס֙וּרוּ֙ מִלְּבָ֣בְךָ֔ כֹּ֖ל יְמֵ֣י חַיֶּ֑יךָ וְהוֹדַעְתָּ֥ם לְבָנֶ֖יךָ וְלִבְנֵ֥י בָנֶֽיךָ׃ 10 י֗וֹם אֲשֶׁ֨ר עָמַ֜דְתָּ לִפְנֵ֨י יְהוָ֣ה אֱלֹהֶיךָ֮ בְּחֹרֵב֒ בֶּאֱמֹ֨ר יְהוָ֜ה אֵלַ֗י הַקְהֶל־לִי֙ אֶת־הָעָ֔ם וְאַשְׁמִעֵ֖ם אֶת־דְּבָרָ֑י אֲשֶׁ֨ר יִלְמְד֜וּן לְיִרְאָ֣ה אֹתִ֗י כָּל־הַיָּמִים֙ אֲשֶׁ֨ר הֵ֤ם חַיִּים֙ עַל־הָ֣אֲדָמָ֔ה וְאֶת־בְּנֵיהֶ֖ם יְלַמֵּדֽוּן׃ 11 וַתִּקְרְב֥וּן וַתַּֽעַמְד֖וּן תַּ֣חַת הָהָ֑ר וְהָהָ֞ר בֹּעֵ֤ר בָּאֵשׁ֙ עַד־לֵ֣ב הַשָּׁמַ֔יִם חֹ֖שֶׁךְ עָנָ֥ן וַעֲרָפֶֽל׃ 12 וַיְדַבֵּ֧ר יְהוָ֛ה אֲלֵיכֶ֖ם מִתּ֣וֹךְ הָאֵ֑שׁ ק֤וֹל דְּבָרִים֙ אַתֶּ֣ם שֹׁמְעִ֔ים וּתְמוּנָ֛ה אֵינְכֶ֥ם רֹאִ֖ים זוּלָתִ֥י קֽוֹל׃ 13 וַיַּגֵּ֨ד לָכֶ֜ם אֶת־בְּרִית֗וֹ אֲשֶׁ֨ר צִוָּ֤ה אֶתְכֶם֙ לַעֲשׂ֔וֹת עֲשֶׂ֖רֶת הַדְּבָרִ֑ים וַֽיִּכְתְּבֵ֔ם עַל־שְׁנֵ֖י לֻח֥וֹת אֲבָנִֽים׃ 14 וְאֹתִ֞י צִוָּ֤ה יְהוָה֙ בָּעֵ֣ת הַהִ֔וא לְלַמֵּ֣ד אֶתְכֶ֔ם חֻקִּ֖ים וּמִשְׁפָּטִ֑ים לַעֲשֹׂתְכֶ֣ם אֹתָ֔ם בָּאָ֕רֶץ אֲשֶׁ֥ר אַתֶּ֛ם עֹבְרִ֥ים שָׁ֖מָּה לְרִשְׁתָּֽהּ׃ 15 וְנִשְׁמַרְתֶּ֥ם מְאֹ֖ד לְנַפְשֹׁתֵיכֶ֑ם כִּ֣י לֹ֤א רְאִיתֶם֙ כָּל־תְּמוּנָ֔ה בְּי֗וֹם דִּבֶּ֨ר יְהוָ֧ה אֲלֵיכֶ֛ם בְּחֹרֵ֖ב מִתּ֥וֹךְ הָאֵֽשׁ׃ 16 פֶּ֨ן־תַּשְׁחִת֔וּן וַעֲשִׂיתֶ֥ם לָכֶ֛ם פֶּ֖סֶל תְּמוּנַ֣ת כָּל־סָ֑מֶל תַּבְנִ֥ית זָכָ֖ר א֥וֹ נְקֵבָֽה׃ 17 תַּבְנִ֕ית כָּל־בְּהֵמָ֖ה אֲשֶׁ֣ר בָּאָ֑רֶץ תַּבְנִית֙ כָּל־צִפּ֣וֹר כָּנָ֔ף אֲשֶׁ֥ר תָּע֖וּף בַּשָּׁמָֽיִם׃ 18 תַּבְנִ֕ית כָּל־רֹמֵ֖שׂ בָּאֲדָמָ֑ה תַּבְנִ֛ית כָּל־דָּגָ֥ה אֲשֶׁר־בַּמַּ֖יִם מִתַּ֥חַת לָאָֽרֶץ׃ 19 וּפֶן־תִּשָּׂ֨א עֵינֶ֜יךָ הַשָּׁמַ֗יְמָה וְֽ֠רָאִיתָ אֶת־הַשֶּׁ֨מֶשׁ וְאֶת־הַיָּרֵ֜חַ וְאֶת־הַכּֽוֹכָבִ֗ים כֹּ֚ל צְבָ֣א הַשָּׁמַ֔יִם וְנִדַּחְתָּ֛ וְהִשְׁתַּחֲוִ֥יתָ לָהֶ֖ם וַעֲבַדְתָּ֑ם אֲשֶׁ֨ר חָלַ֜ק יְהוָ֤ה אֱלֹהֶ֙יךָ֙ אֹתָ֔ם לְכֹל֙ הָֽעַמִּ֔ים תַּ֖חַת כָּל־הַשָּׁמָֽיִם׃ 20 וְאֶתְכֶם֙ לָקַ֣ח יְהוָ֔ה וַיּוֹצִ֥א אֶתְכֶ֛ם מִכּ֥וּר הַבַּרְזֶ֖ל מִמִּצְרָ֑יִם לִהְי֥וֹת ל֛וֹ לְעַ֥ם נַחֲלָ֖ה כַּיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃ 21 וַֽיהוָ֥ה הִתְאַנֶּף־בִּ֖י עַל־דִּבְרֵיכֶ֑ם וַיִּשָּׁבַ֗ע לְבִלְתִּ֤י עָבְרִי֙ אֶת־הַיַּרְדֵּ֔ן וּלְבִלְתִּי־בֹא֙ אֶל־הָאָ֣רֶץ הַטּוֹבָ֔ה אֲשֶׁר֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ נֹתֵ֥ן לְךָ֖ נַחֲלָֽה׃ 22 כִּ֣י אָנֹכִ֥י מֵת֙ בָּאָ֣רֶץ הַזֹּ֔את אֵינֶ֥נִּי עֹבֵ֖ר אֶת־הַיַּרְדֵּ֑ן וְאַתֶּם֙ עֹֽבְרִ֔ים וִֽירִשְׁתֶּ֕ם אֶת־הָאָ֥רֶץ הַטּוֹבָ֖ה הַזֹּֽאת׃ 23 הִשָּׁמְר֣וּ לָכֶ֗ם פֶּֽן־תִּשְׁכְּחוּ֙ אֶת־בְּרִ֤ית יְהוָה֙ אֱלֹ֣הֵיכֶ֔ם אֲשֶׁ֥ר כָּרַ֖ת עִמָּכֶ֑ם וַעֲשִׂיתֶ֨ם לָכֶ֥ם פֶּ֙סֶל֙ תְּמ֣וּנַת כֹּ֔ל אֲשֶׁ֥ר צִוְּךָ֖ יְהוָ֥ה אֱלֹהֶֽיךָ׃ 24 כִּ֚י יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ אֵ֥שׁ אֹכְלָ֖ה ה֑וּא אֵ֖ל קַנָּֽא׃   פ
25 כִּֽי־תוֹלִ֤יד בָּנִים֙ וּבְנֵ֣י בָנִ֔ים וְנוֹשַׁנְתֶּ֖ם בָּאָ֑רֶץ וְהִשְׁחַתֶּ֗ם וַעֲשִׂ֤יתֶם פֶּ֙סֶל֙ תְּמ֣וּנַת כֹּ֔ל וַעֲשִׂיתֶ֥ם הָרַ֛ע בְּעֵינֵ֥י יְהוָֽה־אֱלֹהֶ֖יךָ לְהַכְעִיסֽוֹ׃ 26 הַעִידֹתִי֩ בָכֶ֨ם הַיּ֜וֹם אֶת־הַשָּׁמַ֣יִם וְאֶת־הָאָ֗רֶץ כִּֽי־אָבֹ֣ד תֹּאבֵדוּן֮ מַהֵר֒ מֵעַ֣ל הָאָ֔רֶץ אֲשֶׁ֨ר אַתֶּ֜ם עֹבְרִ֧ים אֶת־הַיַּרְדֵּ֛ן שָׁ֖מָּה לְרִשְׁתָּ֑הּ לֹֽא־תַאֲרִיכֻ֤ן יָמִים֙ עָלֶ֔יהָ כִּ֥י הִשָּׁמֵ֖ד תִּשָּׁמֵדֽוּן׃ 27 וְהֵפִ֧יץ יְהוָ֛ה אֶתְכֶ֖ם בָּעַמִּ֑ים וְנִשְׁאַרְתֶּם֙ מְתֵ֣י מִסְפָּ֔ר בַּגּוֹיִ֕ם אֲשֶׁ֨ר יְנַהֵ֧ג יְהוָ֛ה אֶתְכֶ֖ם שָֽׁמָּה׃ 28 וַעֲבַדְתֶּם־שָׁ֣ם אֱלֹהִ֔ים מַעֲשֵׂ֖ה יְדֵ֣י אָדָ֑ם עֵ֣ץ וָאֶ֔בֶן אֲשֶׁ֤ר לֹֽא־יִרְאוּן֙ וְלֹ֣א יִשְׁמְע֔וּן וְלֹ֥א יֹֽאכְל֖וּן וְלֹ֥א יְרִיחֻֽן׃ 29 וּבִקַּשְׁתֶּ֥ם מִשָּׁ֛ם אֶת־יְהוָ֥ה אֱלֹהֶ֖יךָ וּמָצָ֑אתָ כִּ֣י תִדְרְשֶׁ֔נּוּ בְּכָל־לְבָבְךָ֖ וּבְכָל־נַפְשֶֽׁךָ׃ 30 בַּצַּ֣ר לְךָ֔ וּמְצָא֕וּךָ כֹּ֖ל הַדְּבָרִ֣ים הָאֵ֑לֶּה בְּאַחֲרִית֙ הַיָּמִ֔ים וְשַׁבְתָּ֙ עַד־יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ וְשָׁמַעְתָּ֖ בְּקֹלֽוֹ׃ 31 כִּ֣י אֵ֤ל רַחוּם֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ לֹ֥א יַרְפְּךָ֖ וְלֹ֣א יַשְׁחִיתֶ֑ךָ וְלֹ֤א יִשְׁכַּח֙ אֶת־בְּרִ֣ית אֲבֹתֶ֔יךָ אֲשֶׁ֥ר נִשְׁבַּ֖ע לָהֶֽם׃ 32 כִּ֣י שְׁאַל־נָא֩ לְיָמִ֨ים רִֽאשֹׁנִ֜ים אֲשֶׁר־הָי֣וּ לְפָנֶ֗יךָ לְמִן־הַיּוֹם֙ אֲשֶׁר֩ בָּרָ֨א אֱלֹהִ֤ים אָדָם֙ עַל־הָאָ֔רֶץ וּלְמִקְצֵ֥ה הַשָּׁמַ֖יִם וְעַד־קְצֵ֣ה הַשָּׁמָ֑יִם הֲנִֽהְיָ֗ה כַּדָּבָ֤ר הַגָּדוֹל֙ הַזֶּ֔ה א֖וֹ הֲנִשְׁמַ֥ע כָּמֹֽהוּ׃ 33 הֲשָׁ֣מַֽע עָם֩ ק֨וֹל אֱלֹהִ֜ים מְדַבֵּ֧ר מִתּוֹךְ־הָאֵ֛שׁ כַּאֲשֶׁר־שָׁמַ֥עְתָּ אַתָּ֖ה וַיֶּֽחִי׃ 34 א֣וֹ הֲנִסָּ֣ה אֱלֹהִ֗ים לָ֠בוֹא לָקַ֨חַת ל֣וֹ גוֹי֮ מִקֶּ֣רֶב גּוֹי֒ בְּמַסֹּת֩ בְּאֹתֹ֨ת וּבְמוֹפְתִ֜ים וּבְמִלְחָמָ֗ה וּבְיָ֤ד חֲזָקָה֙ וּבִזְר֣וֹעַ נְטוּיָ֔ה וּבְמוֹרָאִ֖ים גְּדֹלִ֑ים כְּ֠כֹל אֲשֶׁר־עָשָׂ֨ה לָכֶ֜ם יְהוָ֧ה אֱלֹהֵיכֶ֛ם בְּמִצְרַ֖יִם לְעֵינֶֽיךָ׃ 35 אַתָּה֙ הָרְאֵ֣תָ לָדַ֔עַת כִּ֥י יְהוָ֖ה ה֣וּא הָאֱלֹהִ֑ים אֵ֥ין ע֖וֹד מִלְבַדּֽוֹ׃ 36 מִן־הַשָּׁמַ֛יִם הִשְׁמִֽיעֲךָ֥ אֶת־קֹל֖וֹ לְיַסְּרֶ֑ךָּ וְעַל־הָאָ֗רֶץ הֶרְאֲךָ֙ אֶת־אִשּׁ֣וֹ הַגְּדוֹלָ֔ה וּדְבָרָ֥יו שָׁמַ֖עְתָּ מִתּ֥וֹךְ הָאֵֽשׁ׃ 37 וְתַ֗חַת כִּ֤י אָהַב֙ אֶת־אֲבֹתֶ֔יךָ וַיִּבְחַ֥ר בְּזַרְע֖וֹ אַחֲרָ֑יו וַיּוֹצִֽאֲךָ֧ בְּפָנָ֛יו בְּכֹח֥וֹ הַגָּדֹ֖ל מִמִּצְרָֽיִם׃ 38 לְהוֹרִ֗ישׁ גּוֹיִ֛ם גְּדֹלִ֧ים וַעֲצֻמִ֛ים מִמְּךָ֖ מִפָּנֶ֑יךָ לַהֲבִֽיאֲךָ֗ לָֽתֶת־לְךָ֧ אֶת־אַרְצָ֛ם נַחֲלָ֖ה כַּיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃ 39 וְיָדַעְתָּ֣ הַיּ֗וֹם וַהֲשֵׁבֹתָ֮ אֶל־לְבָבֶךָ֒ כִּ֤י יְהוָה֙ ה֣וּא הָֽאֱלֹהִ֔ים בַּשָּׁמַ֣יִם מִמַּ֔עַל וְעַל־הָאָ֖רֶץ מִתָּ֑חַת אֵ֖ין עֽוֹד׃ 40 וְשָׁמַרְתָּ֞ אֶת־חֻקָּ֣יו וְאֶת־מִצְוֺתָ֗יו אֲשֶׁ֨ר אָנֹכִ֤י מְצַוְּךָ֙ הַיּ֔וֹם אֲשֶׁר֙ יִיטַ֣ב לְךָ֔ וּלְבָנֶ֖יךָ אַחֲרֶ֑יךָ וּלְמַ֨עַן תַּאֲרִ֤יךְ יָמִים֙ עַל־הַ֣אֲדָמָ֔ה אֲשֶׁ֨ר יְהוָ֧ה אֱלֹהֶ֛יךָ נֹתֵ֥ן לְךָ֖ כָּל־הַיָּמִֽים׃   פ
41 אָ֣ז יַבְדִּ֤יל מֹשֶׁה֙ שָׁלֹ֣שׁ עָרִ֔ים בְּעֵ֖בֶר הַיַּרְדֵּ֑ן מִזְרְחָ֖ה שָֽׁמֶשׁ׃ 42 לָנֻ֨ס שָׁ֜מָּה רוֹצֵ֗חַ אֲשֶׁ֨ר יִרְצַ֤ח אֶת־רֵעֵ֙הוּ֙ בִּבְלִי־דַ֔עַת וְה֛וּא לֹא־שֹׂנֵ֥א ל֖וֹ מִתְּמ֣וֹל שִׁלְשׁ֑וֹם וְנָ֗ס אֶל־אַחַ֛ת מִן־הֶעָרִ֥ים הָאֵ֖ל וָחָֽי׃ 43 אֶת־בֶּ֧צֶר בַּמִּדְבָּ֛ר בְּאֶ֥רֶץ הַמִּישֹׁ֖ר לָרֻֽאוּבֵנִ֑י וְאֶת־רָאמֹ֤ת בַּגִּלְעָד֙ לַגָּדִ֔י וְאֶת־גּוֹלָ֥ן בַּבָּשָׁ֖ן לַֽמְנַשִּֽׁי׃ 44 וְזֹ֖את הַתּוֹרָ֑ה אֲשֶׁר־שָׂ֣ם מֹשֶׁ֔ה לִפְנֵ֖י בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 45 אֵ֚לֶּה הָֽעֵדֹ֔ת וְהַֽחֻקִּ֖ים וְהַמִּשְׁפָּטִ֑ים אֲשֶׁ֨ר דִּבֶּ֤ר מֹשֶׁה֙ אֶל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל בְּצֵאתָ֖ם מִמִּצְרָֽיִם׃ 46 בְּעֵ֨בֶר הַיַּרְדֵּ֜ן בַּגַּ֗יְא מ֚וּל בֵּ֣ית פְּע֔וֹר בְּאֶ֗רֶץ סִיחֹן֙ מֶ֣לֶךְ הָֽאֱמֹרִ֔י אֲשֶׁ֥ר יוֹשֵׁ֖ב בְּחֶשְׁבּ֑וֹן אֲשֶׁ֨ר הִכָּ֤ה מֹשֶׁה֙ וּבְנֵֽי יִשְׂרָאֵ֔ל בְּצֵאתָ֖ם מִמִּצְרָֽיִם׃ 47 וַיִּֽירְשׁ֨וּ אֶת־אַרְצ֜וֹ וְאֶת־אֶ֣רֶץ ע֣וֹג מֶֽלֶךְ־הַבָּשָׁ֗ן שְׁנֵי֙ מַלְכֵ֣י הָֽאֱמֹרִ֔י אֲשֶׁ֖ר בְּעֵ֣בֶר הַיַּרְדֵּ֑ן מִזְרַ֖ח שָֽׁמֶשׁ׃ 48 מֵעֲרֹעֵ֞ר אֲשֶׁ֨ר עַל־שְׂפַת־נַ֧חַל אַרְנֹ֛ן וְעַד־הַ֥ר שִׂיאֹ֖ן ה֥וּא חֶרְמֽוֹן׃ 49 וְכָל־הָ֨עֲרָבָ֜ה עֵ֤בֶר הַיַּרְדֵּן֙ מִזְרָ֔חָה וְעַ֖ד יָ֣ם הָעֲרָבָ֑ה תַּ֖חַת אַשְׁדֹּ֥ת הַפִּסְגָּֽה׃   פ