Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דאָס איז די ברכה װאָס משה דער געטלעכער מאַן האָט געבענטשט די קינדער פֿון ישׂראל פֿאַר זײַן טױט. און ער האָט געזאָגט: 2 גאָט איז פֿון סינַי געקומען, און אױפֿגעשײַנט פֿון שֵׂעִיר אױף זײ; ער האָט אַרױסגעשראַלט פֿון באַרג פּאָרָן, און געקומען פֿון די הײליקע צענטױזנטן, אין זײַן רעכטער האַנט אַ פֿײַערדיק געזעץ פֿאַר זײ. יאָ, דו ליבהאָבער פֿון די שבֿטים, אַלע זײערע הײליקע זײַנען בײַ דײַן האַנט; 3 און זײ ליגן צו דײַנע פֿיס, זײ נעמען אױף דײַנע רײד. 4 ״אַ תּוֹרה האָט אונדז משה באַפֿױלן, אַ ירושה פֿאַר דער אײַנזאַמלונג פֿון יעקבֿ״. 5 און אַ מלך איז געװען אין ישורון, װען די קעפּ פֿון פֿאָלק האָבן זיך פֿאַרזאַמלט, אין אײנעם אַלע שבֿטים פֿון ישׂראל. 6 לעבן זאָל ראובֿן און ניט שטאַרבן, און זײַנע מענטשן זאָלן ניט זײַן געצײלטע. 7 און דאָס אױף יהודה; און ער האָט געזאָגט: הער צו, גאָט, דעם קָול פֿון יהודה, און צו זײַן פֿאָלק זאָלסטו אים ברענגען; זײַנע הענט זאָלן פֿאַר אים שטרײַטן, און אַ הילף פֿון זײַנע פֿײַנט זאָלסטו זײַן. 8 און אױף לֵוִי האָט ער געזאָגט: דײַנע אורים-ותּומים צו דײַן פֿרומען מאַן, װאָס דו האָסט אים אין מַסָה געפּרוּװט, אים געשטראָפֿט פֿאַרן װאַסער פֿון מריבֿה; 9 װאָס האָט געזאָגט אױף זײַן פֿאָטער און אױף זײַן מוטער: איך האָב זײ ניט געזען; און האָט זײַנע ברידער ניט דערקענט, און זײַנע קינדער ניט געװאָלט װיסן; װאָרום זײ האָבן געהיט דײַן װאָרט, און דײַן בונד האָבן זײ געהאַלטן. 10 זײ לערנען דײַנע געזעצן יעקבֿן, און דײַן תּוֹרה ישׂראלן; זײ טוען װײַרױך אין דײַן נאָז, און גאַנצאָפּפֿער אױף דײַן מזבח. 11 בענטש, גאָט, זײַן פֿאַרמעג, און דאָס װערק פֿון זײַנע הענט זאָלסטו באַװיליקן; צעהאַק די לענדן פֿון זײַנע פֿײַנט, אַז זײַנע שָׂונאים זאָלן ניט אױפֿשטײן. 12 אױף בנימין האָט ער געזאָגט: דער באַליבטער פֿון גאָט װעט רוען בײַ אים אין זיכערקײט; ער באַשירעמט אים אַ גאַנצן טאָג, און צװישן זײַנע אַקסלען טוט ער רוען. 13 און אױף יוֹסף האָט ער געזאָגט: געבענטשט פֿון גאָט זאָל זײַן לאַנד זײַן, מיטן טײַערסטן פֿון הימל, מיט טױ, און מיטן תּהָום װאָס הױערט אונטן; 14 און מיט טײַערסטע פֿרוכטן פֿון זון, און מיט טײַערסטן געװעקס פֿון לבֿנה; 15 און מיטן בעסטן פֿון די אַלטע בערג, און מיטן טײַערסטן פֿון די אײביקע הײכן; 16 און מיטן טײַערסטן פֿון דער ערד און איר פֿולקײט, און באַװיליקונג פֿון דעם װאָס האָט אין דאָרן גערוט. זאָל עס קומען אױפֿן קאָפּ פֿון יוֹסף, און אױפֿן שפּיץ קאָפּ פֿון דעם פֿירשט פֿון זײַנע ברידער. 17 זײַן ערשטגעבאָרענער אָקס, ער האָט פּראַכט, און הערנער פֿון אַ װיזלטיר זײַנען זײַנע הערנער; מיט זײ װעט ער שטױסן די פֿעלקער, די עקן פֿון דער ערד מיטאַנאַנדער; און דאָס זײַנען די צענטױזנטן פֿון אפֿרים, און דאָס זײַנען די טױזנטן פֿון מנשה. 18 און אױף זבֿולון האָט ער געזאָגט: פֿרײ זיך, זבֿולון, בײַ דײַן אַרױסגײן, און יִשׂשָׂכָר, אין דײַנע געצעלטן. 19 פֿעלקער װעלן זיך טרעפֿן אױפֿן באַרג, דאָרט װעלן זײ שלאַכטן שלאַכטאָפּפֿער פֿון גערעכטיקײט; װאָרום די שֶפֿע פֿון ימען װעלן זײ זױגן, און די פֿאַרבאָרגענע אוֹצרות פֿון זאַמד. 20 און אױף גָד האָט ער געזאָגט: געלױבט דער װאָס דערברײטערט גָד! אַזױ װי אַ לײבינטע רוט ער, און פֿאַרצוקט דעם אָרעם און דעם שאַרבן. 21 און ער האָט אױסגעקוקט דאָס ערשטע פֿאַר זיך, װײַל דאָרט איז דער חלק פֿאַר אַ הערשער באַהאַלטן. אָבער ער איז געקומען פֿאַרױס פֿאַרן פֿאָלק; די גערעכטיקײט פֿון גאָט האָט ער געטאָן, און זײַנע משפּטים, אין אײנעם מיט ישׂראל. 22 און אױף דָן האָט ער געזאָגט: דָן איז אַ יונגער לײב, ער שפּרינגט פֿון בשָן אַרױס. 23 און אױף נפֿתּלי האָט ער געזאָגט: נפֿתּלי, זאַט מיט באַװיליקונג, און פֿול מיט דער ברכה פֿון גאָט, דער ים און דעם דָרום טו אַרבן! 24 און אױף אָשר האָט ער געזאָגט: געבענטשטער פֿון אַלע זין זאָל זײַן אָשר, באַליבט זאָל ער זײַן בײַ זײַנע ברידער, און באָדן אין אײל זײַן פֿוס. 25 אײַזן און קופּער דײַנע ריגלען, און װי דײַנע טעג דײַן שטאַרקײט. 26 ניטאָ אַזאַ װי גאָט, ישורון; ער רײַט אױף די הימלען דיר צו הילף, און אין זײַן גרױסקײט אױף די װאָלקן. 27 אַ באַשיצונג איז דער אײביקער גאָט, און אונטן איז ער שטענדיקע אָרעמס. און ער האָט פֿאַרטריבן דעם פֿײַנט פֿון פֿאַר דיר, און געהײסן: פֿאַרטיליק! 28 און ישׂראל רוט אין זיכערקײט, אָפּגעזונדערט – דער קװאַל פֿון יעקבֿ, אין אַ לאַנד פֿון תּבֿואה און װײַן; און זײַנע הימלען טריפֿן טױ. 29 װויל דיר, ישׂראל, װער איז דײַן גלײַכן? אַ פֿאָלק געהאָלפֿן דורך גאָט – דעם שילד פֿון דײַן הילף, און דעם װאָס איז די שװערד פֿון דײַן גרױסקײט! און דײַנע פֿײַנט װעלן אײַנגײן פֿאַר דיר, און דו װעסט אױף זײערע הײכן טרעטן.
עברית
1 וְזֹ֣את הַבְּרָכָ֗ה אֲשֶׁ֨ר בֵּרַ֥ךְ מֹשֶׁ֛ה אִ֥ישׁ הָאֱלֹהִ֖ים אֶת־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל לִפְנֵ֖י מוֹתֽוֹ׃ 2 וַיֹּאמַ֗ר יְהוָ֞ה מִסִּינַ֥י בָּא֙ וְזָרַ֤ח מִשֵּׂעִיר֙ לָ֔מוֹ הוֹפִ֙יעַ֙ מֵהַ֣ר פָּארָ֔ן וְאָתָ֖ה מֵרִבְבֹ֣ת קֹ֑דֶשׁ מִֽימִינ֕וֹ אשדת לָֽמוֹ׃ 3 אַ֚ף חֹבֵ֣ב עַמִּ֔ים כָּל־קְדֹשָׁ֖יו בְּיָדֶ֑ךָ וְהֵם֙ תֻּכּ֣וּ לְרַגְלֶ֔ךָ יִשָּׂ֖א מִדַּבְּרֹתֶֽיךָ׃ 4 תּוֹרָ֥ה צִוָּה־לָ֖נוּ מֹשֶׁ֑ה מוֹרָשָׁ֖ה קְהִלַּ֥ת יַעֲקֹֽב׃ 5 וַיְהִ֥י בִישֻׁר֖וּן מֶ֑לֶךְ בְּהִתְאַסֵּף֙ רָ֣אשֵׁי עָ֔ם יַ֖חַד שִׁבְטֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 6 יְחִ֥י רְאוּבֵ֖ן וְאַל־יָמֹ֑ת וִיהִ֥י מְתָ֖יו מִסְפָּֽר׃   ס 7 וְזֹ֣את לִֽיהוּדָה֮ וַיֹּאמַר֒ שְׁמַ֤ע יְהוָה֙ ק֣וֹל יְהוּדָ֔ה וְאֶל־עַמּ֖וֹ תְּבִיאֶ֑נּוּ יָדָיו֙ רָ֣ב ל֔וֹ וְעֵ֥זֶר מִצָּרָ֖יו תִּהְיֶֽה׃   ס 8 וּלְלֵוִ֣י אָמַ֔ר תֻּמֶּ֥יךָ וְאוּרֶ֖יךָ לְאִ֣ישׁ חֲסִידֶ֑ךָ אֲשֶׁ֤ר נִסִּיתוֹ֙ בְּמַסָּ֔ה תְּרִיבֵ֖הוּ עַל־מֵ֥י מְרִיבָֽה׃ 9 הָאֹמֵ֞ר לְאָבִ֤יו וּלְאִמּוֹ֙ לֹ֣א רְאִיתִ֔יו וְאֶת־אֶחָיו֙ לֹ֣א הִכִּ֔יר וְאֶת־בנו לֹ֣א יָדָ֑ע כִּ֤י שָֽׁמְרוּ֙ אִמְרָתֶ֔ךָ וּבְרִֽיתְךָ֖ יִנְצֹֽרוּ׃ 10 יוֹר֤וּ מִשְׁפָּטֶ֙יךָ֙ לְיַעֲקֹ֔ב וְתוֹרָתְךָ֖ לְיִשְׂרָאֵ֑ל יָשִׂ֤ימוּ קְטוֹרָה֙ בְּאַפֶּ֔ךָ וְכָלִ֖יל עַֽל־מִזְבְּחֶֽךָ׃ 11 בָּרֵ֤ךְ יְהוָה֙ חֵיל֔וֹ וּפֹ֥עַל יָדָ֖יו תִּרְצֶ֑ה מְחַ֨ץ מָתְנַ֧יִם קָמָ֛יו וּמְשַׂנְאָ֖יו מִן־יְקוּמֽוּן׃   ס 12 לְבִנְיָמִ֣ן אָמַ֔ר יְדִ֣יד יְהֹוָ֔ה יִשְׁכֹּ֥ן לָבֶ֖טַח עָלָ֑יו חֹפֵ֤ף עָלָיו֙ כָּל־הַיּ֔וֹם וּבֵ֥ין כְּתֵיפָ֖יו שָׁכֵֽן׃   ס 13 וּלְיוֹסֵ֣ף אָמַ֔ר מְבֹרֶ֥כֶת יְהֹוָ֖ה אַרְצ֑וֹ מִמֶּ֤גֶד שָׁמַ֙יִם֙ מִטָּ֔ל וּמִתְּה֖וֹם רֹבֶ֥צֶת תָּֽחַת׃ 14 וּמִמֶּ֖גֶד תְּבוּאֹ֣ת שָׁ֑מֶשׁ וּמִמֶּ֖גֶד גֶּ֥רֶשׁ יְרָחִֽים׃ 15 וּמֵרֹ֖אשׁ הַרְרֵי־קֶ֑דֶם וּמִמֶּ֖גֶד גִּבְע֥וֹת עוֹלָֽם׃ 16 וּמִמֶּ֗גֶד אֶ֚רֶץ וּמְלֹאָ֔הּ וּרְצ֥וֹן שֹׁכְנִ֖י סְנֶ֑ה תָּב֙וֹאתָה֙ לְרֹ֣אשׁ יוֹסֵ֔ף וּלְקָדְקֹ֖ד נְזִ֥יר אֶחָֽיו׃ 17 בְּכ֨וֹר שׁוֹר֜וֹ הָדָ֣ר ל֗וֹ וְקַרְנֵ֤י רְאֵם֙ קַרְנָ֔יו בָּהֶ֗ם עַמִּ֛ים יְנַגַּ֥ח יַחְדָּ֖ו אַפְסֵי־אָ֑רֶץ וְהֵם֙ רִבְב֣וֹת אֶפְרַ֔יִם וְהֵ֖ם אַלְפֵ֥י מְנַשֶּֽׁה׃   ס 18 וְלִזְבוּלֻ֣ן אָמַ֔ר שְׂמַ֥ח זְבוּלֻ֖ן בְּצֵאתֶ֑ךָ וְיִשָּׂשכָ֖ר בְּאֹהָלֶֽיךָ׃ 19 עַמִּים֙ הַר־יִקְרָ֔אוּ שָׁ֖ם יִזְבְּח֣וּ זִבְחֵי־צֶ֑דֶק כִּ֣י שֶׁ֤פַע יַמִּים֙ יִינָ֔קוּ וּשְׂפוּנֵ֖י טְמ֥וּנֵי חֽוֹל׃   ס 20 וּלְגָ֣ד אָמַ֔ר בָּר֖וּךְ מַרְחִ֣יב גָּ֑ד כְּלָבִ֣יא שָׁכֵ֔ן וְטָרַ֥ף זְר֖וֹעַ אַף־קָדְקֹֽד׃ 21 וַיַּ֤רְא רֵאשִׁית֙ ל֔וֹ כִּי־שָׁ֛ם חֶלְקַ֥ת מְחֹקֵ֖ק סָפ֑וּן וַיֵּתֵא֙ רָ֣אשֵׁי עָ֔ם צִדְקַ֤ת יְהוָה֙ עָשָׂ֔ה וּמִשְׁפָּטָ֖יו עִם־יִשְׂרָאֵֽל׃   ס 22 וּלְדָ֣ן אָמַ֔ר דָּ֖ן גּ֣וּר אַרְיֵ֑ה יְזַנֵּ֖ק מִן־הַבָּשָֽׁן׃ 23 וּלְנַפְתָּלִ֣י אָמַ֔ר נַפְתָּלִי֙ שְׂבַ֣ע רָצ֔וֹן וּמָלֵ֖א בִּרְכַּ֣ת יְהוָ֑ה יָ֥ם וְדָר֖וֹם יְרָֽשָׁה׃   ס 24 וּלְאָשֵׁ֣ר אָמַ֔ר בָּר֥וּךְ מִבָּנִ֖ים אָשֵׁ֑ר יְהִ֤י רְצוּי֙ אֶחָ֔יו וְטֹבֵ֥ל בַּשֶּׁ֖מֶן רַגְלֽוֹ׃ 25 בַּרְזֶ֥ל וּנְחֹ֖שֶׁת מִנְעָלֶ֑יךָ וּכְיָמֶ֖יךָ דָּבְאֶֽךָ׃ 26 אֵ֥ין כָּאֵ֖ל יְשֻׁר֑וּן רֹכֵ֤ב שָׁמַ֙יִם֙ בְעֶזְרֶ֔ךָ וּבְגַאֲוָת֖וֹ שְׁחָקִֽים׃ 27 מְעֹנָה֙ אֱלֹ֣הֵי קֶ֔דֶם וּמִתַּ֖חַת זְרֹעֹ֣ת עוֹלָ֑ם וַיְגָ֧רֶשׁ מִפָּנֶ֛יךָ אוֹיֵ֖ב וַיֹּ֥אמֶר הַשְׁמֵֽד׃ 28 וַיִּשְׁכֹּן֩ יִשְׂרָאֵ֨ל בֶּ֤טַח בָּדָד֙ עֵ֣ין יַעֲקֹ֔ב אֶל־אֶ֖רֶץ דָּגָ֣ן וְתִיר֑וֹשׁ אַף־שָׁמָ֖יו יַֽעַרְפוּ טָֽל׃ 29 אַשְׁרֶ֨יךָ יִשְׂרָאֵ֜ל מִ֣י כָמ֗וֹךָ עַ֚ם נוֹשַׁ֣ע בַּֽיהוָ֔ה מָגֵ֣ן עֶזְרֶ֔ךָ וַאֲשֶׁר־חֶ֖רֶב גַּאֲוָתֶ֑ךָ וְיִכָּֽחֲשׁ֤וּ אֹיְבֶ֙יךָ֙ לָ֔ךְ וְאַתָּ֖ה עַל־בָּמוֹתֵ֥ימוֹ תִדְרֹֽךְ׃   ס