Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און משה איז געגאַנגען, און האָט גערעדט די דאָזיקע װערטער צו גאַנץ ישׂראל. 2 און ער האָט צו זײ געזאָגט: אַ מאַן פֿון הונדערט און צװאַנציק יאָר בין איך הײַנט; איך קען ניט מער אַרױסגײן און אַרײַנגײן; און גאָט האָט צו מיר געזאָגט: װעסט ניט אַריבערגײן דעם דאָזיקן יַרדן. 3 יהוה דײַן גאָט, ער גײט אַריבער דיר פֿאַרױס; ער װעט פֿאַרטיליקן די דאָזיקע פֿעלקער פֿון פֿאַר דיר, און װעסט זײ ירשען; יהוֹשועַ, ער גײט אַריבער דיר פֿאַרױס, אַזױ װי גאָט האָט גערעדט. 4 און גאָט װעט טאָן צו זײ אַזױ װי ער האָט געטאָן צו סיחון און צו עוֹג, די מלכים פֿון אֶמוֹרי, און צו זײער לאַנד, װאָס ער האָט זײ פֿאַרטיליקט. 5 און גאָט װעט זײ איבערגעבן צו אײַך, און איר װעט טאָן צו זײ אַזױ װי אַלדאָס געבאָט װאָס איך האָב אײַך געבאָטן. 6 זײַט שטאַרק און פֿעסט, איר זאָלט ניט מוֹרא האָבן און זיך ניט שרעקן פֿאַר זײ, װאָרום יהוה דײַן גאָט, ער איז דער װאָס גײט מיט דיר; ער װעט דיך ניט אָפּלאָזן און דיך ניט פֿאַרלאָזן.
7 און משה האָט גערופֿן יהוֹשוען, און ער האָט צו אים געזאָגט פֿאַר די אױגן פֿון גאַנץ ישׂראל: זײַ שטאַרק און פֿעסט, װאָרום דו װעסט קומען מיט דעם דאָזיקן פֿאָלק אין דעם לאַנד װאָס גאָט האָט געשװאָרן זײערע עלטערן זײ צו געבן, און דו װעסט עס זײ מאַכן אַרבן. 8 און גאָט, ער איז דער װאָס גײט דיר פֿאַרױס; ער װעט זײַן מיט דיר, ער װעט דיך ניט אָפּלאָזן און דיך ניט פֿאַרלאָזן; זאָלסט ניט מוֹרא האָבן און ניט אַנגסטן. 9 און משה האָט אױפֿגעשריבן די דאָזיקע תּוֹרה, און האָט זי געגעבן צו די כֹּהנים, די קינדער פֿון לֵוִי, װאָס טראָגן דעם אָרון פֿון גאָטס בונד, און צו אַלע עלטסטע פֿון ישׂראל. 10 און משה האָט זײ באַפֿױלן, אַזױ צו זאָגן: צום סָוף פֿון אַלע זיבן יאָר, אין דער צײַט פֿון דעם יאָר פֿון שמיטה, אין דעם יָום-טובֿ פֿון סוכּות, 11 װען גאַנץ ישׂראל קומט זיך װײַזן פֿאַר יהוה דײַן גאָט, אין דעם אָרט װאָס ער װעט אױסדערװײלן, זאָלסטו לײענען די דאָזיקע תּוֹרה פֿאַר גאַנץ ישׂראל אין זײערע אױערן. 12 זאַמל אײַן דאָס פֿאָלק, די מענער און די װײַבער און די קלײנע קינדער, און דײַן פֿרעמדן װאָס אין דײַנע טױערן, כּדי זײ זאָלן הערן, און כּדי זײ זאָלן לערנען, און מוֹרא האָבן פֿאַר יהוה אײַער גאָט, און היטן צו טאָן אַלע װערטער פֿון דער דאָזיקער תּוֹרה; 13 און זײערע קינדער װאָס האָבן ניט געװוּסט, זאָלן הערן, און לערנען מוֹרא צו האָבן פֿאַר יהוה אײַער גאָט אַלע טעג װאָס איר לעבט אױף דער ערד װאָס איר גײט אַריבער דעם יַרדן אַהין, זי צו אַרבן.
14 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: זע, דײַנע טעג גענענען צום שטאַרבן, רוף יהוֹשוען, און שטעלט אײַך אין אוֹהל-מוֹעד, און איך װעל אים באַפֿעלן. זײַנען געגאַנגען משה און יהוֹשועַ, און האָבן זיך געשטעלט אין אוֹהל-מוֹעד. 15 און גאָט האָט זיך באַװיזן אין געצעלט אין אַ װאָלקנזײַל, און דער װאָלקנזײַל איז געשטאַנען בײַם אײַנגאַנג פֿון געצעלט. 16 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: זע, דו לײגסט זיך מיט דײַנע עלטערן, און דאָס דאָזיקע פֿאָלק װעט אױפֿשטײן און זיך אָפּקערן נאָך די געטער פֿון די פֿרעמדע פֿון דעם לאַנד װאָס ער קומט אַהין צװישן זײ, און ער װעט מיך פֿאַרלאָזן, און פֿאַרשטערן מײַן בונד װאָס איך האָב געשלאָסן מיט אים. 17 און מײַן צאָרן װעט גרימען אױף אים אין יענעם טאָג, און איך װעל זײ פֿאַרלאָזן, און פֿאַרבאָרגן מײַן פּנים פֿון זײ, און ער װעט זײַן צום פֿאַרצערן, און אים װעלן טרעפֿן בײזן פֿיל און צרות, און ער װעט זאָגן אין יענעם טאָג: פֿאַר װאָר, װײַל מײַן גאָט איז ניט צװישן מיר, האָבן מיך געטראָפֿן די דאָזיקע בײזן. 18 און פֿאַרבאָרגן װעל איך פֿאַרבאָרגן מײַן פּנים אין יענעם טאָג, פֿאַר אַלעם בײזן װאָס ער האָט געטאָן, אַז ער האָט זיך געקערט צו פֿרעמדע געטער. 19 און אַצונד שרײַבט אײַך אױף דאָס דאָזיקע געזאַנג, און לערן עס אױס די קינדער פֿון ישׂראל; טו עס אַרײַן אין זײער מױל, כּדי דאָס דאָזיקע געזאַנג זאָל מיר זײַן צום עדות קעגן די קינדער פֿון ישׂראל. 20 אַז איך װעל אים ברענגען אױף דער ערד װאָס איך האָב צוגעשװאָרן זײערע עלטערן, װאָס פֿליסט מיט מילך און האָניק, און ער װעט עסן און װערן זאַט און פֿעט, און װעט זיך קערן צו פֿרעמדע געטער, און זײ װעלן זײ דינען, און װעלן מיך פֿאַראַכטן, און ער װעט פֿאַרשטערן מײַן בונד, 21 איז, אַז אים װעלן טרעפֿן בײזן פֿיל און צרות װעט דאָס דאָזיקע געזאַנג זיך אָפּרופֿן אים אין פּנים צום עדות װאָרום עס װעט ניט פֿאַרגעסן װערן פֿון דעם מױל פֿון זײַן זאָמען; װײַל איך װײס זײַן טֶבֿע, װי ער באַגײט זיך הײַנט, נאָך אײדער איך האָב אים געבראַכט אין דעם לאַנד װאָס איך האָב צוגעשװאָרן. 22 און משה האָט אױפֿגעשריבן דאָס דאָזיקע געזאַנג אין יענעם טאָג, און האָט עס אױסגעלערנט די קינדער פֿון ישׂראל. 23 און ער האָט באַפֿױלן יהוֹשועַ דעם זון פֿון נון, און האָט געזאָגט: זײַ שטאַרק און פֿעסט, װאָרום דו װעסט ברענגען די קינדער פֿון ישׂראל אין דעם לאַנד װאָס איך האָב זײ צוגעשװאָרן, און איך װעל זײַן מיט דיר. 24 און עס איז געװען, װי משה האָט געענדיקט אױפֿשרײַבן די װערטער פֿון דער דאָזיקער תּוֹרה אין אַ בוך, ביז זײער סָוף, 25 אַזױ האָט משה באַפֿױלן די לוִיִים װאָס טראָגן דעם אָרון פֿון גאָטס בונד, אַזױ צו זאָגן: 26 נעמט דאָס דאָזיקע בוך פֿון דער תּוֹרה, און איר זאָלט עס אַװעקלײגן בײַן זײַט פֿון דעם אָרון פֿון דעם בונד פֿון יהוה אײַער גאָט, און עס זאָל דאָרטן זײַן צום עדות קעגן דיר. 27 װאָרום איך קען דײַן װידערשפּעניקײט און דײַן האַרטן נאַקן; זע, הײַנט, אַז איך לעב נאָך מיט אײַך, זײַט איר געװען װידערשפּעניקער אַקעגן גאָט, און װי שױן נאָך מײַן טױט? 28 זאַמלט אײַן צו מיר אַלע עלטסטע פֿון אײַערע שבֿטים, און אײַערע אױפֿזעער, און איך װעל רעדן אין זײערע אױערן די דאָזיקע װערטער, און װעל מאַכן הימל און ערד עדות קעגן זײ. 29 װאָרום איך װײס, אַז פֿאַרדאָרבן װעט איר פֿאַרדאָרבן װערן נאָך מײַן טױט, און איר װעט זיך אָפּקערן פֿון דעם װעג װאָס איך האָב אײַך באַפֿױלן, און אײַך װעט געשען בײז אין סָוף פֿון די טעג, װײַל איר װעט טאָן װאָס איז שלעכט אין די אױגן פֿון גאָט, אים צו דערצערענען מיט דער טואונג פֿון אײַערע הענט. 30 און משה האָט גערעדט אין די אױערן פֿון דער גאַנצער אײַנזאַמלונג פֿון ישׂראל די װערטער פֿון דעם דאָזיקן געזאַנג ביז זײער סָוף.
עברית
1 וַיֵּ֖לֶךְ מֹשֶׁ֑ה וַיְדַבֵּ֛ר אֶת־הַדְּבָרִ֥ים הָאֵ֖לֶּה אֶל־כָּל־יִשְׂרָאֵֽל׃ 2 וַיֹּ֣אמֶר אֲלֵהֶ֗ם בֶּן־מֵאָה֩ וְעֶשְׂרִ֨ים שָׁנָ֤ה אָנֹכִי֙ הַיּ֔וֹם לֹא־אוּכַ֥ל ע֖וֹד לָצֵ֣את וְלָב֑וֹא וַֽיהוָה֙ אָמַ֣ר אֵלַ֔י לֹ֥א תַעֲבֹ֖ר אֶת־הַיַּרְדֵּ֥ן הַזֶּֽה׃ 3 יְהוָ֨ה אֱלֹהֶ֜יךָ ה֣וּא עֹבֵ֣ר לְפָנֶ֗יךָ הֽוּא־יַשְׁמִ֞יד אֶת־הַגּוֹיִ֥ם הָאֵ֛לֶּה מִלְּפָנֶ֖יךָ וִֽירִשְׁתָּ֑ם יְהוֹשֻׁ֗עַ ה֚וּא עֹבֵ֣ר לְפָנֶ֔יךָ כַּאֲשֶׁ֖ר דִּבֶּ֥ר יְהוָֽה׃ 4 וְעָשָׂ֤ה יְהוָה֙ לָהֶ֔ם כַּאֲשֶׁ֣ר עָשָׂ֗ה לְסִיח֥וֹן וּלְע֛וֹג מַלְכֵ֥י הָאֱמֹרִ֖י וּלְאַרְצָ֑ם אֲשֶׁ֥ר הִשְׁמִ֖יד אֹתָֽם׃ 5 וּנְתָנָ֥ם יְהוָ֖ה לִפְנֵיכֶ֑ם וַעֲשִׂיתֶ֣ם לָהֶ֔ם כְּכָל־הַמִּצְוָ֔ה אֲשֶׁ֥ר צִוִּ֖יתִי אֶתְכֶֽם׃ 6 חִזְק֣וּ וְאִמְצ֔וּ אַל־תִּֽירְא֥וּ וְאַל־תַּעַרְצ֖וּ מִפְּנֵיהֶ֑ם כִּ֣י יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֗יךָ ה֚וּא הַהֹלֵ֣ךְ עִמָּ֔ךְ לֹ֥א יַרְפְּךָ֖ וְלֹ֥א יַעַזְבֶֽךָּ׃   פ
7 וַיִּקְרָ֨א מֹשֶׁ֜ה לִֽיהוֹשֻׁ֗עַ וַיֹּ֨אמֶר אֵלָ֜יו לְעֵינֵ֣י כָל־יִשְׂרָאֵל֘ חֲזַ֣ק וֶאֱמָץ֒ כִּ֣י אַתָּ֗ה תָּבוֹא֙ אֶת־הָעָ֣ם הַזֶּ֔ה אֶל־הָאָ֕רֶץ אֲשֶׁ֨ר נִשְׁבַּ֧ע יְהוָ֛ה לַאֲבֹתָ֖ם לָתֵ֣ת לָהֶ֑ם וְאַתָּ֖ה תַּנְחִילֶ֥נָּה אוֹתָֽם׃ 8 וַֽיהוָ֞ה ה֣וּא הַהֹלֵ֣ךְ לְפָנֶ֗יךָ ה֚וּא יִהְיֶ֣ה עִמָּ֔ךְ לֹ֥א יַרְפְּךָ֖ וְלֹ֣א יַֽעַזְבֶ֑ךָּ לֹ֥א תִירָ֖א וְלֹ֥א תֵחָֽת׃ 9 וַיִּכְתֹּ֣ב מֹשֶׁה֮ אֶת־הַתּוֹרָ֣ה הַזֹּאת֒ וַֽיִּתְּנָ֗הּ אֶל־הַכֹּהֲנִים֙ בְּנֵ֣י לֵוִ֔י הַנֹּ֣שְׂאִ֔ים אֶת־אֲר֖וֹן בְּרִ֣ית יְהוָ֑ה וְאֶל־כָּל־זִקְנֵ֖י יִשְׂרָאֵֽל׃ 10 וַיְצַ֥ו מֹשֶׁ֖ה אוֹתָ֣ם לֵאמֹ֑ר מִקֵּ֣ץ שֶׁ֣בַע שָׁנִ֗ים בְּמֹעֵ֛ד שְׁנַ֥ת הַשְּׁמִטָּ֖ה בְּחַ֥ג הַסֻּכּֽוֹת׃ 11 בְּב֣וֹא כָל־יִשְׂרָאֵ֗ל לֵרָאוֹת֙ אֶת־פְּנֵי֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ בַּמָּק֖וֹם אֲשֶׁ֣ר יִבְחָ֑ר תִּקְרָ֞א אֶת־הַתּוֹרָ֥ה הַזֹּ֛את נֶ֥גֶד כָּל־יִשְׂרָאֵ֖ל בְּאָזְנֵיהֶֽם׃ 12 הַקְהֵ֣ל אֶת־הָעָ֗ם הָֽאֲנָשִׁ֤ים וְהַנָּשִׁים֙ וְהַטַּ֔ף וְגֵרְךָ֖ אֲשֶׁ֣ר בִּשְׁעָרֶ֑יךָ לְמַ֨עַן יִשְׁמְע֜וּ וּלְמַ֣עַן יִלְמְד֗וּ וְיָֽרְאוּ֙ אֶת־יְהוָ֣ה אֱלֹֽהֵיכֶ֔ם וְשָֽׁמְר֣וּ לַעֲשׂ֔וֹת אֶת־כָּל־דִּבְרֵ֖י הַתּוֹרָ֥ה הַזֹּֽאת׃ 13 וּבְנֵיהֶ֞ם אֲשֶׁ֣ר לֹֽא־יָדְע֗וּ יִשְׁמְעוּ֙ וְלָ֣מְד֔וּ לְיִרְאָ֖ה אֶת־יְהוָ֣ה אֱלֹהֵיכֶ֑ם כָּל־הַיָּמִ֗ים אֲשֶׁ֨ר אַתֶּ֤ם חַיִּים֙ עַל־הָ֣אֲדָמָ֔ה אֲשֶׁ֨ר אַתֶּ֜ם עֹבְרִ֧ים אֶת־הַיַּרְדֵּ֛ן שָׁ֖מָּה לְרִשְׁתָּֽהּ׃   פ
14 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֶל־מֹשֶׁ֗ה הֵ֣ן קָרְב֣וּ יָמֶיךָ֮ לָמוּת֒ קְרָ֣א אֶת־יְהוֹשֻׁ֗עַ וְהִֽתְיַצְּב֛וּ בְּאֹ֥הֶל מוֹעֵ֖ד וַאֲצַוֶּ֑נּוּ וַיֵּ֤לֶךְ מֹשֶׁה֙ וִֽיהוֹשֻׁ֔עַ וַיִּֽתְיַצְּב֖וּ בְּאֹ֥הֶל מוֹעֵֽד׃ 15 וַיֵּרָ֧א יְהוָ֛ה בָּאֹ֖הֶל בְּעַמּ֣וּד עָנָ֑ן וַיַּעֲמֹ֛ד עַמּ֥וּד הֶעָנָ֖ן עַל־פֶּ֥תַח הָאֹֽהֶל׃   ס 16 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֶל־מֹשֶׁ֔ה הִנְּךָ֥ שֹׁכֵ֖ב עִם־אֲבֹתֶ֑יךָ וְקָם֩ הָעָ֨ם הַזֶּ֜ה וְזָנָ֣ה אַחֲרֵ֣י אֱלֹהֵ֣י נֵֽכַר־הָאָ֗רֶץ אֲשֶׁ֨ר ה֤וּא בָא־שָׁ֙מָּה֙ בְּקִרְבּ֔וֹ וַעֲזָבַ֕נִי וְהֵפֵר֙ אֶת־בְּרִיתִ֔י אֲשֶׁ֥ר כָּרַ֖תִּי אִתּֽוֹ׃ 17 וְחָרָ֣ה אַפִּ֣י ב֣וֹ בַיּוֹם־הַ֠הוּא וַעֲזַבְתִּ֞ים וְהִסְתַּרְתִּ֨י פָנַ֤י מֵהֶם֙ וְהָיָ֣ה לֶֽאֱכֹ֔ל וּמְצָאֻ֛הוּ רָע֥וֹת רַבּ֖וֹת וְצָר֑וֹת וְאָמַר֙ בַּיּ֣וֹם הַה֔וּא הֲלֹ֗א עַ֣ל כִּֽי־אֵ֤ין אֱלֹהַי֙ בְּקִרְבִּ֔י מְצָא֖וּנִי הָרָע֥וֹת הָאֵֽלֶּה׃ 18 וְאָנֹכִ֗י הַסְתֵּ֨ר אַסְתִּ֤יר פָּנַי֙ בַּיּ֣וֹם הַה֔וּא עַ֥ל כָּל־הָרָעָ֖ה אֲשֶׁ֣ר עָשָׂ֑ה כִּ֣י פָנָ֔ה אֶל־אֱלֹהִ֖ים אֲחֵרִֽים׃ 19 וְעַתָּ֗ה כִּתְב֤וּ לָכֶם֙ אֶת־הַשִּׁירָ֣ה הַזֹּ֔את וְלַמְּדָ֥הּ אֶת־בְּנֵי־יִשְׂרָאֵ֖ל שִׂימָ֣הּ בְּפִיהֶ֑ם לְמַ֨עַן תִּהְיֶה־לִּ֜י הַשִּׁירָ֥ה הַזֹּ֛את לְעֵ֖ד בִּבְנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 20 כִּֽי־אֲבִיאֶ֜נּוּ אֶֽל־הָאֲדָמָ֣ה אֲשֶׁר־נִשְׁבַּ֣עְתִּי לַאֲבֹתָ֗יו זָבַ֤ת חָלָב֙ וּדְבַ֔שׁ וְאָכַ֥ל וְשָׂבַ֖ע וְדָשֵׁ֑ן וּפָנָ֞ה אֶל־אֱלֹהִ֤ים אֲחֵרִים֙ וַעֲבָד֔וּם וְנִ֣אֲצ֔וּנִי וְהֵפֵ֖ר אֶת־בְּרִיתִֽי׃ 21 וְ֠הָיָה כִּֽי־תִמְצֶ֨אןָ אֹת֜וֹ רָע֣וֹת רַבּוֹת֮ וְצָרוֹת֒ וְ֠עָנְתָה הַשִּׁירָ֨ה הַזֹּ֤את לְפָנָיו֙ לְעֵ֔ד כִּ֛י לֹ֥א תִשָּׁכַ֖ח מִפִּ֣י זַרְע֑וֹ כִּ֧י יָדַ֣עְתִּי אֶת־יִצְר֗וֹ אֲשֶׁ֨ר ה֤וּא עֹשֶׂה֙ הַיּ֔וֹם בְּטֶ֣רֶם אֲבִיאֶ֔נּוּ אֶל־הָאָ֖רֶץ אֲשֶׁ֥ר נִשְׁבָּֽעְתִּי׃ 22 וַיִּכְתֹּ֥ב מֹשֶׁ֛ה אֶת־הַשִּׁירָ֥ה הַזֹּ֖את בַּיּ֣וֹם הַה֑וּא וַֽיְלַמְּדָ֖הּ אֶת־בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 23 וַיְצַ֞ו אֶת־יְהוֹשֻׁ֣עַ בִּן־נ֗וּן וַיֹּאמֶר֮ חֲזַ֣ק וֶֽאֱמָץ֒ כִּ֣י אַתָּ֗ה תָּבִיא֙ אֶת־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל אֶל־הָאָ֖רֶץ אֲשֶׁר־נִשְׁבַּ֣עְתִּי לָהֶ֑ם וְאָנֹכִ֖י אֶֽהְיֶ֥ה עִמָּֽךְ׃ 24 וַיְהִ֣י כְּכַלּ֣וֹת מֹשֶׁ֗ה לִכְתֹּ֛ב אֶת־דִּבְרֵ֥י הַתּוֹרָֽה־הַזֹּ֖את עַל־סֵ֑פֶר עַ֖ד תֻּמָּֽם׃ 25 וַיְצַ֤ו מֹשֶׁה֙ אֶת־הַלְוִיִּ֔ם נֹ֥שְׂאֵ֛י אֲר֥וֹן בְּרִית־יְהוָ֖ה לֵאמֹֽר׃ 26 לָקֹ֗חַ אֵ֣ת סֵ֤פֶר הַתּוֹרָה֙ הַזֶּ֔ה וְשַׂמְתֶּ֣ם אֹת֔וֹ מִצַּ֛ד אֲר֥וֹן בְּרִית־יְהוָ֖ה אֱלֹהֵיכֶ֑ם וְהָֽיָה־שָׁ֥ם בְּךָ֖ לְעֵֽד׃ 27 כִּ֣י אָנֹכִ֤י יָדַ֙עְתִּי֙ אֶֽת־מֶרְיְךָ֔ וְאֶֽת־עָרְפְּךָ֖ הַקָּשֶׁ֑ה הֵ֣ן בְּעוֹדֶנִּי֩ חַ֨י עִמָּכֶ֜ם הַיּ֗וֹם מַמְרִ֤ים הֱיִתֶם֙ עִם־יְהֹוָ֔ה וְאַ֖ף כִּי־אַחֲרֵ֥י מוֹתִֽי׃ 28 הַקְהִ֧ילוּ אֵלַ֛י אֶת־כָּל־זִקְנֵ֥י שִׁבְטֵיכֶ֖ם וְשֹׁטְרֵיכֶ֑ם וַאֲדַבְּרָ֣ה בְאָזְנֵיהֶ֗ם אֵ֚ת הַדְּבָרִ֣ים הָאֵ֔לֶּה וְאָעִ֣ידָה בָּ֔ם אֶת־הַשָּׁמַ֖יִם וְאֶת־הָאָֽרֶץ׃ 29 כִּ֣י יָדַ֗עְתִּי אַחֲרֵ֤י מוֹתִי֙ כִּֽי־הַשְׁחֵ֣ת תַּשְׁחִת֔וּן וְסַרְתֶּ֣ם מִן־הַדֶּ֔רֶךְ אֲשֶׁ֥ר צִוִּ֖יתִי אֶתְכֶ֑ם וְקָרָ֨את אֶתְכֶ֤ם הֽ͏ָרָעָה֙ בְּאַחֲרִ֣ית הַיָּמִ֔ים כִּֽי־תַעֲשׂ֤וּ אֶת־הָרַע֙ בְּעֵינֵ֣י יְהוָ֔ה לְהַכְעִיס֖וֹ בְּמַעֲשֵׂ֥ה יְדֵיכֶֽם׃ 30 וַיְדַבֵּ֣ר מֹשֶׁ֗ה בְּאָזְנֵי֙ כָּל־קְהַ֣ל יִשְׂרָאֵ֔ל אֶת־דִּבְרֵ֥י הַשִּׁירָ֖ה הַזֹּ֑את עַ֖ד תֻּמָּֽם׃   פ