Yiddish
Hebrew
אידיש
1 זאָלסט ניט זען דײַן ברודערס אָקס אָדער זײַן שעפּס פֿאַרבלאָנדזשעטע, און זיך פֿאַרהױלן פֿון זײ; אומקערן זאָלסטו זײ אומקערן צו דײַן ברודער. 2 און אױב דײַן ברודער איז ניט נאָנט פֿון דיר, אָדער דו קענסט אים ניט, זאָלסטו עס אַרײַננעמען אין דײַן הױז, און עס זאָל זײַן בײַ דיר, ביז דײַן ברודער פֿרעגט זיך נאָך אױף דעם, און װעסט עס אים אומקערן. 3 און אַזױ זאָלסטו טאָן מיט זײַן אײזל, און אַזױ זאָלסטו טאָן מיט זײַן קלײד, און אַזױ זאָלסטו טאָן מיט אַלעם פֿאַרלאָרענעם פֿון דײַן ברודער, װאָס װעט פֿאַרלאָרן װערן בײַ אים, און דו װעסט עס געפֿינען; טאָרסט זיך ניט פֿאַרהױלן. 4 זאָלט ניט זען דײַן ברודערס אײזל אָדער זײַן אָקס געפֿאַלן אין װעג, און זיך פֿאַרהױלן פֿון זײ; אױפֿשטעלן זאָלסטו זײ אױפֿשטעלן אין אײנעם מיט אים. 5 אױף אַ פֿרױ זאָל ניט זײַן אַ בגד פֿון אַ מאַנספּאַרשױן, און אַ מאַנספּאַרשױן זאָל ניט אָנטאָן אַ קלײד פֿון אַ פֿרױ; װאָרום אַן אומװערדיקײט בײַ יהוה דײַן גאָט איז איטלעכער װאָס טוט דאָס.
6 אַז פֿאַר דיר װעט זיך טרעפֿן אין װעג אַ נעסט פֿון אַ פֿױגל אױף ערגעץ אַ בױם, אָדער אױף דער ערד, מיט פֿײגעלעך אָדער אײַער, און די מוטער זיצט אױף די פֿײגעלעך אָדער אױף די אײַער, זאָלסטו ניט נעמען די מוטער אין אײנעם מיט די קינדער. 7 אַװעקלאָזן זאָלסטו אַװעקלאָזן די מוטער, און די קינדער זאָלסטו נעמען צו דיר; כּדי דיר זאָל גוט זײַן, און זאָלסט מַאֲריך-יָמים זײַן. 8 אַז דו װעסט בױען אַ נײַ הױז, זאָלסטו מאַכן אַ געלענדער צו דײַן דאַך, כּדי זאָלסט ניט ברענגען בלוט אױף דײַן הױז, אַז עמיצער װעט אַראָפּפֿאַלן פֿון אים. 9 זאָלסט ניט פֿאַרזײען דײַן װײַנגאָרטן געמישט, כּדי עס זאָל ניט הײליק װערן אי די שֶפֿע פֿון דעם זאָמען װאָס דו װעסט זײען, אי דער אײַנטראָג פֿון דעם װײַנגאָרטן. 10 זאָלסט ניט אַקערן מיט אַן אָקס און אַן אײזל אין אײנעם. 11 זאָלסט ניט אָנטאָן שַעַטנֵז, װאָל מיט פֿלאַקס אין אײנעם. 12 פֿרענדז זאָלסטו דיר מאַכן אױף די פֿיר עקן פֿון דײַן צודעק װאָס דו דעקסט זיך דערמיט צו. 13 אַז אַ מאַן װעט נעמען אַ װײַב, און װעט קומען צו איר, און װעט זי פֿײַנט קריגן, 14 און ער װעט מאַכן אױף איר אַ בלבול, און אַרױסלאָזן אױף איר אַ שֶם-רַע, און זאָגן: איך האָב גענומען די דאָזיקע װײַב, און איך האָב צו איר גענענט, און האָב בײַ איר ניט געפֿונען קײן בתולים; 15 זאָל דער פֿאָטער פֿון דער מײדל, און איר מוטער, נעמען און אַרױסברענגען די בתולים פֿון דער מײדל צו די עלטסטע פֿון שטאָט, אין טױער. 16 און דער פֿאָטער פֿון דער מײדל זאָל זאָגן צו די עלטסטע: איך האָב געגעבן מײַן טאָכטער צו דעם דאָזיקן מאַן פֿאַר אַ װײַב, און ער האָט זי פֿײַנט געקריגן; 17 און אָט מאַכט ער אַ בלבול, אַזױ צו זאָגן: איך האָב ניט געפֿונען בײַ דײַן טאָכטער קײן בתולים; און דאָס זײַנען די בתולים פֿון מײַן טאָכטער. און זײ זאָלן פֿאַנאַנדערשפּרײטן די דעקע פֿאַר די עלטסטע פֿון שטאָט. 18 און די עלטסטע פֿון יענער שטאָט זאָלן נעמען דעם מאַן און אים שטראָפֿן. 19 און זײ זאָלן אים קנַסען הונדערט זילבערשטיק, און געבן דעם פֿאָטער פֿון דער מײדל; װײַל ער האָט אַרױסגעלאָזן אַ שֶם-רַע אױף אַ יונגפֿרױ פֿון ישׂראל. און זי זאָל אים בלײַבן פֿאַר אַ װײַב; ער קען זי ניט אַװעקשיקן אַלע זײַנע טעג. 20 אױב אָבער די דאָזיקע זאַך איז אמת, עס זײַנען ניט געפֿונען געװאָרן קײן בתולים בײַ דער מײדל, 21 זאָל מען אַרױספֿירן די מײדל צום אײַנגאַנג פֿון איר פֿאָטערס הױז, און די מענטשן פֿון איר שטאָט זאָלן זי פֿאַרװאַרפֿן מיט שטײנער, און זי זאָל שטאַרבן; װײַל זי האָט געטאָן אַ נבֿלה אין ישׂראל, מזנה צו זײַן אין איר פֿאָטערס הױז. און זאָלסט אױסראַמען דאָס בײז פֿון צװישן דיר. 22 אַז אַ מאַן װעט געפֿונען װערן ליגנדיק מיט אַ פֿרױ אַן אֵשֶת-איש, זאָלן זײ בײדע שטאַרבן, אי דער מאַן װאָס איז געלעגן מיט דער פֿרױ, אי די פֿרױ. און זאָלסט אױסראַמען דאָס בײז פֿון ישׂראל. 23 אַז אַ מײדל אַ יונגפֿרױ װעט זײַן פֿאַרקנַסט צו אַ מאַן, און אַ מאַן װעט זי טרעפֿן אין שטאָט, און װעט ליגן מיט איר, 24 זאָלט איר זײ בײדן אַרױספֿירן צום טױער פֿון יענער שטאָט, און איר זאָלט זײ פֿאַרװאַרפֿן מיט שטײנער, און זײ זאָלן שטאַרבן; די מײדל דערפֿאַר װאָס זי האָט ניט געשריען אין שטאָט, און דער מאַן, דערפֿאַר װאָס ער האָט געפּײַניקט זײַן חבֿרס װײַב. און זאָלסט אױסראַמען דאָס בײז פֿון צװישן דיר. 25 אױב אָבער דער מאַן װעט טרעפֿן די פֿאַרקנַסטע מײדל אין פֿעלד, און דער מאַן װעט זי אָנכאַפּן, און װעט ליגן מיט איר, זאָל בלױז שטאַרבן דער מאַן װאָס איז מיט איר געװען; 26 און דער מײדל זאָלסטו קײן זאַך ניט טאָן; ניטאָ אױף דער מײדל קײן טױטזינד; װאָרום אַזױ װי אַ מאַן שטײט אױף קעגן זײַן חבֿר, און דערהרגעט אים אױף טױט, אַזױ איז די דאָזיקע זאַך. 27 װאָרום אין פֿעלד האָט ער זי געטראָפֿן; די פֿאַרקנַסטע מײדל האָט געשריען, און ניט געװען װער זאָל איר העלפֿן. 28 אַז אַ מאַן װעט טרעפֿן אַ מײדל, אַ יונגפֿרױ װאָס איז ניט פֿאַרקנַסט, און ער װעט זי אָנכאַפּן, און װעט ליגן מיט איר, און זײ װעלן געפֿונען װערן, 29 זאָל דער מאַן װאָס איז געלעגן מיט איר, געבן דעם פֿאָטער פֿון דער מײדל פֿופֿציק זילבערשטיק, און זי זאָל אים װערן פֿאַר אַ װײַב, דערפֿאַר װאָס ער האָט זי געפּײַניקט; ער קען זי ניט אַװעקשיקן אַלע זײַנע טעג.
עברית
1 לֹֽא־תִרְאֶה֩ אֶת־שׁ֨וֹר אָחִ֜יךָ א֤וֹ אֶת־שֵׂיוֹ֙ נִדָּחִ֔ים וְהִתְעַלַּמְתָּ֖ מֵהֶ֑ם הָשֵׁ֥ב תְּשִׁיבֵ֖ם לְאָחִֽיךָ׃ 2 וְאִם־לֹ֨א קָר֥וֹב אָחִ֛יךָ אֵלֶ֖יךָ וְלֹ֣א יְדַעְתּ֑וֹ וַאֲסַפְתּוֹ֙ אֶל־תּ֣וֹךְ בֵּיתֶ֔ךָ וְהָיָ֣ה עִמְּךָ֗ עַ֣ד דְּרֹ֤שׁ אָחִ֙יךָ֙ אֹת֔וֹ וַהֲשֵׁבֹת֖וֹ לֽוֹ׃ 3 וְכֵ֧ן תַּעֲשֶׂ֣ה לַחֲמֹר֗וֹ וְכֵ֣ן תַּעֲשֶׂה֮ לְשִׂמְלָתוֹ֒ וְכֵ֣ן תַּעֲשֶׂ֜ה לְכָל־אֲבֵדַ֥ת אָחִ֛יךָ אֲשֶׁר־תֹּאבַ֥ד מִמֶּ֖נּוּ וּמְצָאתָ֑הּ לֹ֥א תוּכַ֖ל לְהִתְעַלֵּֽם׃   ס 4 לֹא־תִרְאֶה֩ אֶת־חֲמ֨וֹר אָחִ֜יךָ א֤וֹ שׁוֹרוֹ֙ נֹפְלִ֣ים בַּדֶּ֔רֶךְ וְהִתְעַלַּמְתָּ֖ מֵהֶ֑ם הָקֵ֥ם תָּקִ֖ים עִמּֽוֹ׃   ס 5 לֹא־יִהְיֶ֤ה כְלִי־גֶ֙בֶר֙ עַל־אִשָּׁ֔ה וְלֹא־יִלְבַּ֥שׁ גֶּ֖בֶר שִׂמְלַ֣ת אִשָּׁ֑ה כִּ֧י תוֹעֲבַ֛ת יְהוָ֥ה אֱלֹהֶ֖יךָ כָּל־עֹ֥שֵׂה אֵֽלֶּה׃   פ
6 כִּ֣י יִקָּרֵ֣א קַן־צִפּ֣וֹר לְפָנֶ֡יךָ בַּדֶּ֜רֶךְ בְּכָל־עֵ֣ץ א֣וֹ עַל־הָאָ֗רֶץ אֶפְרֹחִים֙ א֣וֹ בֵיצִ֔ים וְהָאֵ֤ם רֹבֶ֙צֶת֙ עַל־הָֽאֶפְרֹחִ֔ים א֖וֹ עַל־הַבֵּיצִ֑ים לֹא־תִקַּ֥ח הָאֵ֖ם עַל־הַבָּנִֽים׃ 7 שַׁלֵּ֤חַ תְּשַׁלַּח֙ אֶת־הָאֵ֔ם וְאֶת־הַבָּנִ֖ים תִּֽקַּֽח־לָ֑ךְ לְמַ֙עַן֙ יִ֣יטַב לָ֔ךְ וְהַאֲרַכְתָּ֖ יָמִֽים׃   ס 8 כִּ֤י תִבְנֶה֙ בַּ֣יִת חָדָ֔שׁ וְעָשִׂ֥יתָ מַעֲקֶ֖ה לְגַגֶּ֑ךָ וְלֹֽא־תָשִׂ֤ים דָּמִים֙ בְּבֵיתֶ֔ךָ כִּֽי־יִפֹּ֥ל הַנֹּפֵ֖ל מִמֶּֽנּוּ׃   ס 9 לֹא־תִזְרַ֥ע כַּרְמְךָ֖ כִּלְאָ֑יִם פֶּן־תִּקְדַּ֗שׁ הַֽמְלֵאָ֤ה הַזֶּ֙רַע֙ אֲשֶׁ֣ר תִּזְרָ֔ע וּתְבוּאַ֖ת הַכָּֽרֶם׃   ס 10 לֹֽא־תַחֲרֹ֥שׁ בְּשׁוֹר־וּבַחֲמֹ֖ר יַחְדָּֽו׃   ס 11 לֹ֤א תִלְבַּשׁ֙ שַֽׁעַטְנֵ֔ז צֶ֥מֶר וּפִשְׁתִּ֖ים יַחְדָּֽו׃   ס 12 גְּדִלִ֖ים תַּעֲשֶׂה־לָּ֑ךְ עַל־אַרְבַּ֛ע כַּנְפ֥וֹת כְּסוּתְךָ֖ אֲשֶׁ֥ר תְּכַסֶּה־בָּֽהּ׃   ס 13 כִּֽי־יִקַּ֥ח אִ֖ישׁ אִשָּׁ֑ה וּבָ֥א אֵלֶ֖יהָ וּשְׂנֵאָֽהּ׃ 14 וְשָׂ֥ם לָהּ֙ עֲלִילֹ֣ת דְּבָרִ֔ים וְהוֹצִ֥יא עָלֶ֖יהָ שֵׁ֣ם רָ֑ע וְאָמַ֗ר אֶת־הָאִשָּׁ֤ה הַזֹּאת֙ לָקַ֔חְתִּי וָאֶקְרַ֣ב אֵלֶ֔יהָ וְלֹא־מָצָ֥אתִי לָ֖הּ בְּתוּלִֽים׃ 15 וְלָקַ֛ח אֲבִ֥י הַֽנַּעֲרָ֖ה וְאִמָּ֑הּ וְהוֹצִ֜יאוּ אֶת־בְּתוּלֵ֧י הַֽנַּעֲרָ֛ה אֶל־זִקְנֵ֥י הָעִ֖יר הַשָּֽׁעְרָה׃ 16 וְאָמַ֛ר אֲבִ֥י הנער אֶל־הַזְּקֵנִ֑ים אֶת־בִּתִּ֗י נָתַ֜תִּי לָאִ֥ישׁ הַזֶּ֛ה לְאִשָּׁ֖ה וַיִּשְׂנָאֶֽהָ׃ 17 וְהִנֵּה־ה֡וּא שָׂם֩ עֲלִילֹ֨ת דְּבָרִ֜ים לֵאמֹ֗ר לֹֽא־מָצָ֤אתִי לְבִתְּךָ֙ בְּתוּלִ֔ים וְאֵ֖לֶּה בְּתוּלֵ֣י בִתִּ֑י וּפֽ͏ָרְשׂוּ֙ הַשִּׂמְלָ֔ה לִפְנֵ֖י זִקְנֵ֥י הָעִֽיר׃ 18 וְלָֽקְח֛וּ זִקְנֵ֥י הָֽעִיר־הַהִ֖וא אֶת־הָאִ֑ישׁ וְיִסְּר֖וּ אֹתֽוֹ׃ 19 וְעָנְשׁ֨וּ אֹת֜וֹ מֵ֣אָה כֶ֗סֶף וְנָתְנוּ֙ לַאֲבִ֣י הַֽנַּעֲרָ֔ה כִּ֤י הוֹצִיא֙ שֵׁ֣ם רָ֔ע עַ֖ל בְּתוּלַ֣ת יִשְׂרָאֵ֑ל וְלֽוֹ־תִהְיֶ֣ה לְאִשָּׁ֔ה לֹא־יוּכַ֥ל לְשַּׁלְּחָ֖הּ כָּל־יָמָֽיו׃   ס 20 וְאִם־אֱמֶ֣ת הָיָ֔ה הַדָּבָ֖ר הַזֶּ֑ה לֹא־נִמְצְא֥וּ בְתוּלִ֖ים לנער 21 וְהוֹצִ֨יאוּ אֶת־הנער אֶל־פֶּ֣תַח בֵּית־אָבִ֗יהָ וּסְקָלוּהָ֩ אַנְשֵׁ֨י עִירָ֤הּ בָּאֲבָנִים֙ וָמֵ֔תָה כִּֽי־עָשְׂתָ֤ה נְבָלָה֙ בְּיִשְׂרָאֵ֔ל לִזְנ֖וֹת בֵּ֣ית אָבִ֑יהָ וּבִֽעַרְתָּ֥ הָרָ֖ע מִקִּרְבֶּֽךָ׃   ס 22 כִּֽי־יִמָּצֵ֨א אִ֜ישׁ שֹׁכֵ֣ב עִם־אִשָּׁ֣ה בְעֻֽלַת־בַּ֗עַל וּמֵ֙תוּ֙ גַּם־שְׁנֵיהֶ֔ם הָאִ֛ישׁ הַשֹּׁכֵ֥ב עִם־הָאִשָּׁ֖ה וְהָאִשָּׁ֑ה וּבִֽעַרְתָּ֥ הָרָ֖ע מִיִּשְׂרָאֵֽל׃   ס 23 כִּ֤י יִהְיֶה֙ נער בְתוּלָ֔ה מְאֹרָשָׂ֖ה לְאִ֑ישׁ וּמְצָאָ֥הּ אִ֛ישׁ בָּעִ֖יר וְשָׁכַ֥ב עִמָּֽהּ׃ 24 וְהוֹצֵאתֶ֨ם אֶת־שְׁנֵיהֶ֜ם אֶל־שַׁ֣עַר הָעִ֣יר הַהִ֗וא וּסְקַלְתֶּ֨ם אֹתָ֥ם בָּאֲבָנִים֮ וָמֵתוּ֒ אֶת־הנער עַל־דְּבַר֙ אֲשֶׁ֣ר לֹא־צָעֲקָ֣ה בָעִ֔יר וְאֶ֨ת־הָאִ֔ישׁ עַל־דְּבַ֥ר אֲשֶׁר־עִנָּ֖ה אֶת־אֵ֣שֶׁת רֵעֵ֑הוּ וּבִֽעַרְתָּ֥ הָרָ֖ע מִקִּרְבֶּֽךָ׃   ס 25 וְֽאִם־בַּשָּׂדֶ֞ה יִמְצָ֣א הָאִ֗ישׁ אֶת־הנער הַמְאֹ֣רָשָׂ֔ה וְהֶחֱזִֽיק־בָּ֥הּ הָאִ֖ישׁ וְשָׁכַ֣ב עִמָּ֑הּ וּמֵ֗ת הָאִ֛ישׁ אֲשֶׁר־שָׁכַ֥ב עִמָּ֖הּ לְבַדּֽוֹ׃ 26 ולנער לֹא־תַעֲשֶׂ֣ה דָבָ֔ר אֵ֥ין לנער חֵ֣טְא מָ֑וֶת כִּ֡י כַּאֲשֶׁר֩ יָק֨וּם אִ֤ישׁ עַל־רֵעֵ֙הוּ֙ וּרְצָח֣וֹ נֶ֔פֶשׁ כֵּ֖ן הַדָּבָ֥ר הַזֶּֽה׃ 27 כִּ֥י בַשָּׂדֶ֖ה מְצָאָ֑הּ צָעֲקָ֗ה הנער הַמְאֹ֣רָשָׂ֔ה וְאֵ֥ין מוֹשִׁ֖יעַ לָֽהּ׃   ס 28 כִּֽי־יִמְצָ֣א אִ֗ישׁ נער בְתוּלָה֙ אֲשֶׁ֣ר לֹא־אֹרָ֔שָׂה וּתְפָשָׂ֖הּ וְשָׁכַ֣ב עִמָּ֑הּ וְנִמְצָֽאוּ׃ 29 וְ֠נָתַן הָאִ֨ישׁ הַשֹּׁכֵ֥ב עִמָּ֛הּ לַאֲבִ֥י הנער חֲמִשִּׁ֣ים כָּ֑סֶף וְלֽוֹ־תִהְיֶ֣ה לְאִשָּׁ֗ה תַּ֚חַת אֲשֶׁ֣ר עִנָּ֔הּ לֹא־יוּכַ֥ל שַׁלְּחָ֖ה כָּל־יָמָֽיו׃   ס