Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און מיר האָבן זיך פֿאַרקערט, און האָבן געצױגן צום מדבר, אױפֿן װעג פֿון ים-סוף, אַזױ װי גאָט האָט צו מיר גערעדט; און מיר האָבן זיך אַרומגעדרײט אַרום באַרג שֵׂעִיר פֿיל טעג. 2 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט, אַזױ צו זאָגן: 3 גענוג אײַך אַרומגײן דעם דאָזיקן באַרג; פֿאַרקערט אײַך קײן צפֿון. 4 און דעם פֿאָלק באַפֿעל, אַזױ צו זאָגן: איר גײטדורך דורך דעם געמאַרק פֿון אײַערע ברידער, די קינדער פֿון עֵשָׂו, װאָס זיצן אין שֵׂעִיר, און זײ װעלן מוֹרא האָבן פֿאַר אײַך; זאָלט איר זײַן זײער אָפּגעהיט. 5 איר זאָלט זיך ניט אָנהײבן מיט זײ, װאָרום ניט צו מאָל אַ שפּאַן פֿון אַ פֿוסטריט װעל איך אײַך געבן פֿון זײער לאַנד, װײַל אַ ירושה צו עֵשָׂו האָב איך געגעבן דעם באַרג שֵׂעִיר. 6 עסנװאַרג זאָלט איר פֿון זײ פֿאַר געלט אײַנהאַנדלען און עסן, און אַפֿילו װאַסער זאָלט איר פֿון זײ פֿאַר געלט קױפֿן און טרינקען. 7 װאָרום יהוה דײַן גאָט האָט דיך געבענטשט אין יעטװעדער טוּונג פֿון דײַן האַנט; ער האָט געװוּסט דײַן גײן דורך דעם דאָזיקן גרױסן מדבר; שױן פֿערציק יאָר איז יהוה דײַן גאָט מיט דיר; קײן זאַך האָט דיר ניט געפֿעלט. 8 און מיר זײַנען אַװעקגעגאַנגען פֿון אונדזערע ברידער, די קינדער פֿון עֵשָׂו װאָס זיצן אין שֵׂעִיר, פֿון דעם װעג פֿון פּלױן, פֿון אֵילַת, און פֿון עֶציוֹן-גֶבֿר. און מיר האָבן זיך פֿאַרקערט און זײַנען אַװעקגעגאַנגען אױף דעם װעג פֿון דעם מדבר פֿון מוֹאָבֿ. 9 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט: זאָלסט ניט פֿײַנטן מוֹאָבֿ, און ניט פֿאַרפֿירן מיט זײ אַ מלחמה, װאָרום איך װעל דיר פֿון זײַן לאַנד ניט געבן קײן אַרב, װײַל צו די קינדער פֿון לוֹט האָב איך געגעבן עָר אַ ירושה. – 10 פֿריער זײַנען דאָרטן געזעסן די אֵימים, אַ פֿאָלק גרױס און פֿיל, און הױך װי די עַנָקים; 11 זײ אױך זײַנען גערעכנט געװאָרן פֿאַר רפֿאים, אַזױ װי די עַנָקים, אָבער די מוֹאָבֿים האָבן זײ גערופֿן אֵימים. 12 און אין שֵׂעִיר זײַנען פֿריער געזעסן די חוֹרים, אָבער די קינדער פֿון עֵשָׂו האָבן זײ פֿאַרטריבן, און זײ פֿאַרטיליקט פֿון פֿאַר זיך, און זיך באַזעצט אױף זײער אָרט, אַזױ װי ישׂראל האָט געטאָן צום לאַנד פֿון זײַן אַרב, װאָס גאָט האָט זײ געגעבן. – 13 אַצונד שטײט אױף, און גײט אײַך אַריבער דעם טײַך זֶרֶד. און מיר זײַנען אַריבערגעגאַנגען דעם טײַך זֶרֶד. 14 און די טעג װאָס מיר זײַנען געגאַנגען פֿון קָדֵש-ברנֵעַ ביז װאַנען מיר זײַנען אַריבער דעם טײַך זֶרֶד, זײַנען געװען אַכט און דרײַסיק יאָר; ביז דער גאַנצער דָור, די קריגסלײַט, זײַנען פֿאַרלענדט געװאָרן פֿון צװישן דעם לאַגער, אַזױ װי גאָט האָט זײ געשװאָרן. 15 און אױך איז די האַנט פֿון גאָט געװען אױף זײ, זײ אומצוברענגען פֿון צװישן דעם לאַגער, ביז זײ זײַנען פֿאַרלענדט געװאָרן. 16 און עס איז געװען, אַז אַלע קריגסלײַט זײַנען אין גאַנצן אױסגעשטאָרבן פֿון צװישן דעם פֿאָלק, 17 האָט גאָט גערעדט צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 18 דו גײסט הײַנט אַריבער דעם געמאַרק פֿון מוֹאָבֿ, עָר, 19 און װעסט גענענען אַקעגן די קינדער פֿון עַמוֹן, זאָלסט זײ ניט פֿײַנטן, און זיך מיט זײ ניט אָנהײבן, װאָרום איך װעל דיר פֿון דעם לאַנד פֿון די קינדער פֿון עַמוֹן ניט געבן קײן אַרב, װײַל צו די קינדער פֿון לוֹט האָב איך עס געגעבן אַ ירושה. – 20 דאָס אױך װערט גערעכנט פֿאַרן לאַנד פֿון די רפֿאים; די רפֿאים זײַנען דרינען געזעסן פֿריער, און די עַמוֹנים האָבן זײ גערופֿן זַמזומים; 21 אַ פֿאָלק גרױס און פֿיל, און הױך װי די עַנָקים; אָבער גאָט האָט זײ פֿאַרטיליקט פֿון פֿאַר זײ, און זײ האָבן זײ פֿאַרטריבן, און זיך באַזעצט אױף זײער אָרט; 22 אַזױ װי ער האָט געטאָן פֿאַר די קינדער פֿון עֵשָׂו װאָס זיצן אין שֵׂעִיר, װאָס ער האָט פֿאַרטיליקט די כוֹרים פֿון פֿאַר זײ, און זײ האָבן זײ פֿאַרטריבן, און זיך באַזעצט אױף זײער אָרט ביז אױף הײַנטיקן טאָג. 23 און די עַוִים װאָס זײַנען געזעסן אין דערפֿער ביז עַזָה, זײ האָבן די כַּפֿתּוֹרים װאָס קומען אַרױס פֿון כַּפֿתּוֹר, פֿאַרטיליקט, און זיך באַזעצט אױף זײער אָרט. – 24 שטײט אױף, ציט אַװעק, און גײט אַריבער דעם טאָל אַרנוֹן. זע, איך האָב געגעבן אין דײַן האַנט סיחין דעם אֶמוֹרי, דעם מלך פֿון חשבון, און זײַן לאַנד; הײב אָן אײַנצונעמען, און פֿאַרפֿיר מיט אים אַ מלחמה. 25 הײַנטיקן טאָג װעל איך אָנהײבן װאַרפֿן דײַן שרעק און דײַן מוֹרא אױף די פֿעלקער אונטערן גאַנצן הימל, אַז װען זײ װעלן הערן דײַן הערונג, װעלן זײ ציטערן און פֿלאַטערן פֿאַר דיר. 26 און איך האָב געשיקט שלוחים פֿון מדבר קדֵמוֹת צו סיחין דעם מלך פֿון חשבון – װערטער פֿון שלום, אַזױ צו זאָגן: 27 לאָמיך דורכגײן דורך דײַן לאַנד; אױפֿן װעג, אױפֿן װעג װעל איך גײן; איך װעל זיך ניט אָפּקערן רעכטס אָדער לינקס. 28 עסנװאַרג װעסטו מיר פֿאַר געלט פֿאַרקױפֿן, און איך װעל עסן, און װאַסער װעסטו מיר פֿאַר געלט געבן, און איך װעל טרינקען; לאָמיך בלױז דורכגײן אױף מײַנע פֿיס; 29 אַזױ װי עס האָבן מיט מיר געטאָן די קינדער פֿון עֵשָׂו װאָס זיצן אין שֵׂעִיר, און די מוֹאָבֿים װאָס זיצן אין עָר; ביז װאַנען איך װעל אַריבערגײן דעם יַרדן צו דעם לאַנד װאָס יהוה אונדזער גאָט גיט אונדז. 30 אָבער סיחון דער מלך פֿון חשבון האָט אונדז ניט געװאָלט דורכלאָזן דורך אים, װאָרום יהוה דײַן גאָט האָט האַרט געמאַכט זײַן געמיט, און פֿעסט געמאַכט זײַן האַרץ, כּדי אים צו געבן אין דײַן האַנט, אַזױ װי הײַנטיקן טאָג. 31 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט: זע, איך האָב אָנגעהױבן איבערגעבן צו דיר סיחוֹנען און זײַן לאַנד; הײב אָן אײַנצונעמען כּדי צו אַרבן זײַן לאַנד. 32 איז סיחין אַרױסגעגאַנגען אַקעגן אונדז, ער מיט זײַן גאַנצן פֿאָלק, אױף מלחמה קײן יַהַץ. 33 און יהוה אונדזער גאָט האָט אים איבערגעגעבן צו אונדז, און מיר האָבן געשלאָגן אים, און זײַנע זין, און זײַן גאַנץ פֿאָלק. 34 און מיר האָבן אין יענער צײַט באַצװוּנגען זײַנע שטעט, און פֿאַרװיסט איטלעכע שטאָט, מענער און װײַבער און קלײנע קינדער; מיר האָבן ניט געלאָזט אַן איבערבלײַב. 35 נאָר די בהמות האָבן מיר גערױבט פֿאַר זיך, און דעם זאַקרױב פֿון די שטעט װאָס מיר האָבן באַצװוּנגען. 36 פֿון עַרוֹעֵר װאָס בײַם ברעג טאָל אַרנוֹן, און דער שטאָט װאָס אין טאָל, און ביז גִלעָד, איז ניט געװען אַ שטאָט װאָס איז געװען שטאַרקער פֿון אונדז; אַלץ האָט יהוה אונדזער גאָט איבערגעגעבן צו אונדז. 37 נאָר צו דעם לאַנד פֿון די קינדער פֿון עַמוֹן האָסטו ניט גענענט: צו דעם גאַנצן ברעג פֿון טײַך יַבוֹק, און די שטעט פֿון באַרג, און אומעטום װוּ יהוה אונדזער גאָט האָט פֿאַרװערט.
עברית
1 וַנֵּ֜פֶן וַנִּסַּ֤ע הַמִּדְבָּ֙רָה֙ דֶּ֣רֶךְ יַם־ס֔וּף כַּאֲשֶׁ֛ר דִּבֶּ֥ר יְהוָ֖ה אֵלָ֑י וַנָּ֥סָב אֶת־הַר־שֵׂעִ֖יר יָמִ֥ים רַבִּֽים׃   ס 2 וַיֹּ֥אמֶר יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 3 רַב־לָכֶ֕ם סֹ֖ב אֶת־הָהָ֣ר הַזֶּ֑ה פְּנ֥וּ לָכֶ֖ם צָפֹֽנָה׃ 4 וְאֶת־הָעָם֮ צַ֣ו לֵאמֹר֒ אַתֶּ֣ם עֹֽבְרִ֗ים בִּגְבוּל֙ אֲחֵיכֶ֣ם בְּנֵי־עֵשָׂ֔ו הַיֹּשְׁבִ֖ים בְּשֵׂעִ֑יר וְיִֽירְא֣וּ מִכֶּ֔ם וְנִשְׁמַרְתֶּ֖ם מְאֹֽד׃ 5 אַל־תִּתְגָּר֣וּ בָ֔ם כִּ֠י לֹֽא־אֶתֵּ֤ן לָכֶם֙ מֵֽאַרְצָ֔ם עַ֖ד מִדְרַ֣ךְ כַּף־רָ֑גֶל כִּֽי־יְרֻשָּׁ֣ה לְעֵשָׂ֔ו נָתַ֖תִּי אֶת־הַ֥ר שֵׂעִֽיר׃ 6 אֹ֣כֶל תִּשְׁבְּר֧וּ מֵֽאִתָּ֛ם בַּכֶּ֖סֶף וַאֲכַלְתֶּ֑ם וְגַם־מַ֜יִם תִּכְר֧וּ מֵאִתָּ֛ם בַּכֶּ֖סֶף וּשְׁתִיתֶֽם׃ 7 כִּי֩ יְהוָ֨ה אֱלֹהֶ֜יךָ בֵּֽרַכְךָ֗ בְּכֹל֙ מַעֲשֵׂ֣ה יָדֶ֔ךָ יָדַ֣ע לֶכְתְּךָ֔ אֶת־הַמִּדְבָּ֥ר הַגָּדֹ֖ל הַזֶּ֑ה זֶ֣ה אַרְבָּעִ֣ים שָׁנָ֗ה יְהוָ֤ה אֱלֹהֶ֙יךָ֙ עִמָּ֔ךְ לֹ֥א חָסַ֖רְתָּ דָּבָֽר׃ 8 וַֽנַּעֲבֹ֞ר מֵאֵ֧ת אַחֵ֣ינוּ בְנֵי־עֵשָׂ֗ו הַיֹּֽשְׁבִים֙ בְּשֵׂעִ֔יר מִדֶּ֙רֶךְ֙ הָֽעֲרָבָ֔ה מֵאֵילַ֖ת וּמֵעֶצְיֹ֣ן גָּ֑בֶר   ס וַנֵּ֙פֶן֙ וַֽנַּעֲבֹ֔ר דֶּ֖רֶךְ מִדְבַּ֥ר מוֹאָֽב׃ 9 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֵלַ֗י אֶל־תָּ֙צַר֙ אֶת־מוֹאָ֔ב וְאַל־תִּתְגָּ֥ר בָּ֖ם מִלְחָמָ֑ה כִּ֠י לֹֽא־אֶתֵּ֨ן לְךָ֤ מֵֽאַרְצוֹ֙ יְרֻשָּׁ֔ה כִּ֣י לִבְנֵי־ל֔וֹט נָתַ֥תִּי אֶת־עָ֖ר יְרֻשָּֽׁה׃ 10 הָאֵמִ֥ים לְפָנִ֖ים יָ֣שְׁבוּ בָ֑הּ עַ֣ם גָּד֥וֹל וְרַ֛ב וָרָ֖ם כָּעֲנָקִֽים׃ 11 רְפָאִ֛ים יֵחָשְׁב֥וּ אַף־הֵ֖ם כָּעֲנָקִ֑ים וְהַמֹּ֣אָבִ֔ים יִקְרְא֥וּ לָהֶ֖ם אֵמִֽים׃ 12 וּבְשֵׂעִ֞יר יָשְׁב֣וּ הַחֹרִים֮ לְפָנִים֒ וּבְנֵ֧י עֵשָׂ֣ו יִֽירָשׁ֗וּם וַיַּשְׁמִידוּם֙ מִפְּנֵיהֶ֔ם וַיֵּשְׁב֖וּ תַּחְתָּ֑ם כַּאֲשֶׁ֧ר עָשָׂ֣ה יִשְׂרָאֵ֗ל לְאֶ֙רֶץ֙ יְרֻשָּׁת֔וֹ אֲשֶׁר־נָתַ֥ן יְהוָ֖ה לָהֶֽם׃ 13 עַתָּ֗ה קֻ֛מוּ וְעִבְר֥וּ לָכֶ֖ם אֶת־נַ֣חַל זָ֑רֶד וַֽנַּעֲבֹ֖ר אֶת־נַ֥חַל זָֽרֶד׃ 14 וְהַיָּמִ֞ים אֲשֶׁר־הָלַ֣כְנוּ מִקָּדֵ֣שׁ בַּרְנֵ֗עַ עַ֤ד אֲשֶׁר־עָבַ֙רְנוּ֙ אֶת־נַ֣חַל זֶ֔רֶד שְׁלֹשִׁ֥ים וּשְׁמֹנֶ֖ה שָׁנָ֑ה עַד־תֹּ֨ם כָּל־הַדּ֜וֹר אַנְשֵׁ֤י הַמִּלְחָמָה֙ מִקֶּ֣רֶב הַֽמַּחֲנֶ֔ה כַּאֲשֶׁ֛ר נִשְׁבַּ֥ע יְהוָ֖ה לָהֶֽם׃ 15 וְגַ֤ם יַד־יְהוָה֙ הָ֣יְתָה בָּ֔ם לְהֻמָּ֖ם מִקֶּ֣רֶב הַֽמַּחֲנֶ֑ה עַ֖ד תֻּמָּֽם׃ 16 וַיְהִ֨י כַאֲשֶׁר־תַּ֜מּוּ כָּל־אַנְשֵׁ֧י הַמִּלְחָמָ֛ה לָמ֖וּת מִקֶּ֥רֶב הָעָֽם׃   ס 17 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 18 אַתָּ֨ה עֹבֵ֥ר הַיּ֛וֹם אֶת־גְּב֥וּל מוֹאָ֖ב אֶת־עָֽר׃ 19 וְקָרַבְתָּ֗ מ֚וּל בְּנֵ֣י עַמּ֔וֹן אַל־תְּצֻרֵ֖ם וְאַל־תִּתְגָּ֣ר בָּ֑ם כִּ֣י לֹֽא־אֶ֠תֵּן מֵאֶ֨רֶץ בְּנֵי־עַמּ֤וֹן לְךָ֙ יְרֻשָּׁ֔ה כִּ֥י לִבְנֵי־ל֖וֹט נְתַתִּ֥יהָ יְרֻשָּֽׁה׃ 20 אֶֽרֶץ־רְפָאִ֥ים תֵּחָשֵׁ֖ב אַף־הִ֑וא רְפָאִ֤ים יָֽשְׁבוּ־בָהּ֙ לְפָנִ֔ים וְהָֽעַמֹּנִ֔ים יִקְרְא֥וּ לָהֶ֖ם זַמְזֻמִּֽים׃ 21 עַ֣ם גָּד֥וֹל וְרַ֛ב וָרָ֖ם כָּעֲנָקִ֑ים וַיַּשְׁמִידֵ֤ם יְהוָה֙ מִפְּנֵיהֶ֔ם וַיִּירָשֻׁ֖ם וַיֵּשְׁב֥וּ תַחְתָּֽם׃ 22 כַּאֲשֶׁ֤ר עָשָׂה֙ לִבְנֵ֣י עֵשָׂ֔ו הַיֹּשְׁבִ֖ים בְּשֵׂעִ֑יר אֲשֶׁ֨ר הִשְׁמִ֤יד אֶת־הַחֹרִי֙ מִפְּנֵיהֶ֔ם וַיִּֽירָשֻׁם֙ וַיֵּשְׁב֣וּ תַחְתָּ֔ם עַ֖ד הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃ 23 וְהָֽעַוִּ֛ים הַיֹּשְׁבִ֥ים בַּחֲצֵרִ֖ים עַד־עַזָּ֑ה כַּפְתֹּרִים֙ הַיֹּצְאִ֣ים מִכַּפְתּ֔וֹר הִשְׁמִידֻ֖ם וַיֵּשְׁב֥וּ תַחְתָּֽם׃ 24 ק֣וּמוּ סְּע֗וּ וְעִבְרוּ֮ אֶת־נַ֣חַל אַרְנֹן֒ רְאֵ֣ה נָתַ֣תִּי בְ֠יָדְךָ אֶת־סִיחֹ֨ן מֶֽלֶךְ־חֶשְׁבּ֧וֹן הֽ͏ָאֱמֹרִ֛י וְאֶת־אַרְצ֖וֹ הָחֵ֣ל רָ֑שׁ וְהִתְגָּ֥ר בּ֖וֹ מִלְחָמָֽה׃ 25 הַיּ֣וֹם הַזֶּ֗ה אָחֵל֙ תֵּ֤ת פַּחְדְּךָ֙ וְיִרְאָ֣תְךָ֔ עַל־פְּנֵי֙ הָֽעַמִּ֔ים תַּ֖חַת כָּל־הַשָּׁמָ֑יִם אֲשֶׁ֤ר יִשְׁמְעוּן֙ שִׁמְעֲךָ֔ וְרָגְז֥וּ וְחָל֖וּ מִפָּנֶֽיךָ׃ 26 וָאֶשְׁלַ֤ח מַלְאָכִים֙ מִמִּדְבַּ֣ר קְדֵמ֔וֹת אֶל־סִיח֖וֹן מֶ֣לֶךְ חֶשְׁבּ֑וֹן דִּבְרֵ֥י שָׁל֖וֹם לֵאמֹֽר׃ 27 אֶעְבְּרָ֣ה בְאַרְצֶ֔ךָ בַּדֶּ֥רֶךְ בַּדֶּ֖רֶךְ אֵלֵ֑ךְ לֹ֥א אָס֖וּר יָמִ֥ין וּשְׂמֹֽאול׃ 28 אֹ֣כֶל בַּכֶּ֤סֶף תַּשְׁבִּרֵ֙נִי֙ וְאָכַ֔לְתִּי וּמַ֛יִם בַּכֶּ֥סֶף תִּתֶּן־לִ֖י וְשָׁתִ֑יתִי רַ֖ק אֶעְבְּרָ֥ה בְרַגְלָֽי׃ 29 כַּאֲשֶׁ֨ר עֽ͏ָשׂוּ־לִ֜י בְּנֵ֣י עֵשָׂ֗ו הַיֹּֽשְׁבִים֙ בְּשֵׂעִ֔יר וְהַמּ֣וֹאָבִ֔ים הַיֹּשְׁבִ֖ים בְּעָ֑ר עַ֤ד אֲשֶֽׁר־אֶֽעֱבֹר֙ אֶת־הַיַּרְדֵּ֔ן אֶל־הָאָ֕רֶץ אֲשֶׁר־יְהוָ֥ה אֱלֹהֵ֖ינוּ נֹתֵ֥ן לָֽנוּ׃ 30 וְלֹ֣א אָבָ֗ה סִיחֹן֙ מֶ֣לֶךְ חֶשְׁבּ֔וֹן הַעֲבִרֵ֖נוּ בּ֑וֹ כִּֽי־הִקְשָׁה֩ יְהוָ֨ה אֱלֹהֶ֜יךָ אֶת־רוּח֗וֹ וְאִמֵּץ֙ אֶת־לְבָב֔וֹ לְמַ֛עַן תִּתּ֥וֹ בְיָדְךָ֖ כַּיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃   ס 31 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֵלַ֔י רְאֵ֗ה הַֽחִלֹּ֙תִי֙ תֵּ֣ת לְפָנֶ֔יךָ אֶת־סִיחֹ֖ן וְאֶת־אַרְצ֑וֹ הָחֵ֣ל רָ֔שׁ לָרֶ֖שֶׁת אֶת־אַרְצֽוֹ׃ 32 וַיֵּצֵא֩ סִיחֹ֨ן לִקְרָאתֵ֜נוּ ה֧וּא וְכָל־עַמּ֛וֹ לַמִּלְחָמָ֖ה יָֽהְצָה׃ 33 וַֽיִּתְּנֵ֛הוּ יְהוָ֥ה אֱלֹהֵ֖ינוּ לְפָנֵ֑ינוּ וַנַּ֥ךְ אֹת֛וֹ וְאֶת־בנו וְאֶת־כָּל־עַמּֽוֹ׃ 34 וַנִּלְכֹּ֤ד אֶת־כָּל־עָרָיו֙ בָּעֵ֣ת הַהִ֔וא וַֽנַּחֲרֵם֙ אֶת־כָּל־עִ֣יר מְתִ֔ם וְהַנָּשִׁ֖ים וְהַטָּ֑ף לֹ֥א הִשְׁאַ֖רְנוּ שָׂרִֽיד׃ 35 רַ֥ק הַבְּהֵמָ֖ה בָּזַ֣זְנוּ לָ֑נוּ וּשְׁלַ֥ל הֶעָרִ֖ים אֲשֶׁ֥ר לָכָֽדְנוּ׃ 36 מֵֽעֲרֹעֵ֡ר אֲשֶׁר֩ עַל־שְׂפַת־נַ֨חַל אַרְנֹ֜ן וְהָעִ֨יר אֲשֶׁ֤ר בַּנַּ֙חַל֙ וְעַד־הַגִּלְעָ֔ד לֹ֤א הָֽיְתָה֙ קִרְיָ֔ה אֲשֶׁ֥ר שָׂגְבָ֖ה מִמֶּ֑נּוּ אֶת־הַכֹּ֕ל נָתַ֛ן יְהוָ֥ה אֱלֹהֵ֖ינוּ לְפָנֵֽינוּ׃ 37 רַ֛ק אֶל־אֶ֥רֶץ בְּנֵי־עַמּ֖וֹן לֹ֣א קָרָ֑בְתָּ כָּל־יַ֞ד נַ֤חַל יַבֹּק֙ וְעָרֵ֣י הָהָ֔ר וְכֹ֥ל אֲשֶׁר־צִוָּ֖ה יְהוָ֥ה אֱלֹהֵֽינוּ׃