Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אין יענער צײַט האָט גאָט צו מיר געזאָגט: האַק דיר אױס צװײ שטײנערנע לוחות אַזױ װי די ערשטע, און קום אַרױף צו מיר אױפֿן באַרג; און זאָלסט דיר מאַכן אַ הילצערנעם אָרון. 2 און איך װעל אױפֿשרײַבן אױף די לוחות די װערטער װאָס זײַנען געװען אױף די ערשטע לוחות װאָס דו האָסט צעבראָכן; און װעסט זײ אַרײַנטאָן אין דעם אָרון. 3 האָב איך געמאַכט אַן אָרון פֿון שִטים-האָלץ; און איך האָב אױסגעהאַקט צװײ שטײנערנע לוחות אַזױ װי די ערשטע, און איך בין אַרױפֿגעגאַנגען אױפֿן באַרג מיט די צװײ לוחות אין מײַן האַנט. 4 און ער האָט אױפֿגעשריבן אױף די לוחות אַזױ װי דאָס פֿריערדיקע געשריפֿטס: די צען געבאָט װאָס גאָט האָט צו אײַך גערעדט אױפֿן באַרג פֿון מיטן פֿײַער, אין טאָג פֿון דער אײַנזאַמלונג; און גאָט האָט זײ מיר געגעבן. 5 און איך האָב זיך אומגעקערט און האָב אַראָפּגענידערט פֿון באַרג, און איך האָב אַרײַנגעטאָן די לוחות אין דעם אָרון װאָס איך האָב געמאַכט, און זײ זײַנען דאָרטן געבליבן, אַזױ װי גאָט האָט מיר באַפֿױלן. – 6 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געצױגן פֿון באֵרוֹת-בנֵי-יַעֲקָן קײן מוֹסֵרָה. דאָרטן איז אַהרן געשטאָרבן, און איז דאָרטן באַגראָבן געװאָרן; און זײַן זון אֶלעָזָר איז געװאָרן כֹּהן אױף זײַן אָרט. 7 פֿון דאָרטן האָבן זײ געצױגן קײן גודגוֹד, און פֿון גודגוֹד קײן יָטבֿה, אַ לאַנד פֿון בעכן װאַסער. – 8 אין יענער צײַט האָט גאָט אָפּגעשײדט דעם שבֿט לֵוִי צו טראָגן דעם אָרון פֿון גאָטס בונד, צו שטײן פֿאַר גאָט, אין צו באַדינען, און צו בענטשן אין זײַן נאָמען, ביז אױף הײַנטיקן טאָג. 9 דרום האָט דער לֵוִי ניט געקריגן קײן חלק און קײן נחלה מיט זײַנע ברידער; גאָט איז זײַן נחלה, אַזױ װי יהוה דײַן גאָט האָט אים צוגעזאָגט. – 10 און איך בין געבליבן אױפֿן באַרג אַזױ װי די פֿריערדיקע טעג, פֿערציק טעג און פֿערציק נעכט, און גאָט האָט אױך דאָס מאָל צוגעהערט צו מיר; גאָט האָט ניט געװאָלט דיך אומברענגען. 11 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט: שטײ אױף, גײ, צו ציען פֿאַרױס פֿאַרן פֿאָלק, כּדי זײ זאָלן קומען און אַרבן דאָס לאַנד װאָס איך האָב געשװאָרן זײערע עלטערן זײ צו געבן.
12 און אַצונד, ישׂראל, װאָס פֿאַרלאַנגט יהוה דײַן גאָט פֿון דיר? נאָר בלױז מוֹרא צו האָבן פֿאַר יהוה דײַן גאָט, צו גײן אין אַלע זײַנע װעגן, און אים ליב צו האָבן, און צו דינען יהוה דײַן גאָט מיט דײַן גאַנצן האַרצן, און מיט דײַן גאַנצער זעל; 13 צו היטן די געבאָט פֿון גאָט און זײַנע געזעצן, װאָס איך באַפֿעל דיר הײַנט פֿון דײַן טוֹבֿה װעגן. 14 זע, צו יהוה דײַן גאָט געהערן די הימלען, און די הימלען פֿון די הימלען, און די ערד און אַלץ װאָס אױף איר. 15 נאָר צו דײַנע עלטערן האָט גאָט געגלוסט, זײ ליב צו האָבן, און ער האָט אױסדערװײלט זײער זאָמען נאָך זײ – אײַך – פֿון אַלע פֿעלקער, אַזױ װי הײַנטיקן טאָג. 16 דרום זאָלט איר באַשנײַדן די פֿאָרהױט פֿון אײַער האַרצן, און אײַער נאַקן זאָלט איר מער ניט האַרט מאַכן. 17 װאָרום יהוה אײַער גאָט, ער איז דער גאָט פֿון געטער, און דער האַר פֿון האַרן, דער גרױסער גאָט, דער שטאַרקער, און דער פֿאָרכטיקער, װאָס שױנט ניט קײן פּנים, און נעמט ניט קײן שוֹחד. 18 ער טוט גערעכטיקײט דעם יתום און דער אַלמנה, און האָט ליב דעם פֿרעמדן, אים צו געבן ברױט און אַ קלײד. 19 און איר זאָלט ליב האָבן דעם פֿרעמדן, װאָרום פֿרעמדע זײַט איר געװען אין לאַנד מִצרַיִם. 20 פֿאַר יהוה דײַן גאָט זאָלסטו מוֹרא האָבן, אים זאָלסטו דינען, און אָן אים זאָלסטו זיך באַהעפֿטן, און בײַ זײַן נאָמען זאָלסטו שװערן. 21 ער איז דײַן לױב, און ער איז דײַן גאָט, װאָס האָט מיט דיר געטאָן די דאָזיקע גרױסע און פֿאָרכטיקע זאַכן, װאָס דײַנע אױגן האָבן געזען. 22 מיט זיבעציק נפֿשות האָבן דײַנע עלטערן גענידערט קײן מִצרַיִם, און אַצונד האָט יהוה דײַן גאָט דיך געמאַכט אַזױ װי די שטערן פֿון הימל אין פֿילקײט.
עברית
1 בָּעֵ֨ת הַהִ֜וא אָמַ֧ר יְהוָ֣ה אֵלַ֗י פְּסָל־לְךָ֞ שְׁנֵֽי־לֻוחֹ֤ת אֲבָנִים֙ כָּרִ֣אשֹׁנִ֔ים וַעֲלֵ֥ה אֵלַ֖י הָהָ֑רָה וְעָשִׂ֥יתָ לְּךָ֖ אֲר֥וֹן עֵֽץ׃ 2 וְאֶכְתֹּב֙ עַל־הַלֻּחֹ֔ת אֶת־הַדְּבָרִ֔ים אֲשֶׁ֥ר הָי֛וּ עַל־הַלֻּחֹ֥ת הָרִאשֹׁנִ֖ים אֲשֶׁ֣ר שִׁבַּ֑רְתָּ וְשַׂמְתָּ֖ם בָּאָרֽוֹן׃ 3 וָאַ֤עַשׂ אֲרוֹן֙ עֲצֵ֣י שִׁטִּ֔ים וָאֶפְסֹ֛ל שְׁנֵי־לֻחֹ֥ת אֲבָנִ֖ים כָּרִאשֹׁנִ֑ים וָאַ֣עַל הָהָ֔רָה וּשְׁנֵ֥י הַלֻּחֹ֖ת בְּיָדִֽי׃ 4 וַיִּכְתֹּ֨ב עַֽל־הַלֻּחֹ֜ת כַּמִּכְתָּ֣ב הָרִאשׁ֗וֹן אֵ֚ת עֲשֶׂ֣רֶת הַדְּבָרִ֔ים אֲשֶׁ֣ר דִּבֶּר֩ יְהוָ֨ה אֲלֵיכֶ֥ם בָּהָ֛ר מִתּ֥וֹךְ הָאֵ֖שׁ בְּי֣וֹם הַקָּהָ֑ל וַיִּתְּנֵ֥ם יְהוָ֖ה אֵלָֽי׃ 5 וָאֵ֗פֶן וָֽאֵרֵד֙ מִן־הָהָ֔ר וָֽאָשִׂם֙ אֶת־הַלֻּחֹ֔ת בָּאָר֖וֹן אֲשֶׁ֣ר עָשִׂ֑יתִי וַיִּ֣הְיוּ שָׁ֔ם כַּאֲשֶׁ֥ר צִוַּ֖נִי יְהוָֽה׃ 6 וּבְנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל נָֽסְע֛וּ מִבְּאֵרֹ֥ת בְּנֵי־יַעֲקָ֖ן מוֹסֵרָ֑ה שָׁ֣ם מֵ֤ת אַהֲרֹן֙ וַיִּקָּבֵ֣ר שָׁ֔ם וַיְכַהֵ֛ן אֶלְעָזָ֥ר בְּנ֖וֹ תַּחְתָּֽיו׃ 7 מִשָּׁ֥ם נָסְע֖וּ הַגֻּדְגֹּ֑דָה וּמִן־הַגֻּדְגֹּ֣דָה יָטְבָ֔תָה אֶ֖רֶץ נַ֥חֲלֵי מָֽיִם׃ 8 בָּעֵ֣ת הַהִ֗וא הִבְדִּ֤יל יְהוָה֙ אֶת־שֵׁ֣בֶט הַלֵּוִ֔י לָשֵׂ֖את אֶת־אֲר֣וֹן בְּרִית־יְהוָ֑ה לַעֲמֹד֩ לִפְנֵ֨י יְהוָ֤ה לְשָֽׁרְתוֹ֙ וּלְבָרֵ֣ךְ בִּשְׁמ֔וֹ עַ֖ד הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃ 9 עַל־כֵּ֞ן לֹֽא־הָיָ֧ה לְלֵוִ֛י חֵ֥לֶק וְנַחֲלָ֖ה עִם־אֶחָ֑יו יְהוָה֙ ה֣וּא נַחֲלָת֔וֹ כַּאֲשֶׁ֥ר דִּבֶּ֛ר יְהוָ֥ה אֱלֹהֶ֖יךָ לֽוֹ׃ 10 וְאָנֹכִ֞י עָמַ֣דְתִּי בָהָ֗ר כַּיָּמִים֙ הָרִ֣אשֹׁנִ֔ים אַרְבָּעִ֣ים י֔וֹם וְאַרְבָּעִ֖ים לָ֑יְלָה וַיִּשְׁמַ֨ע יְהוָ֜ה אֵלַ֗י גַּ֚ם בַּפַּ֣עַם הַהִ֔וא לֹא־אָבָ֥ה יְהוָ֖ה הַשְׁחִיתֶֽךָ׃ 11 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֵלַ֔י ק֛וּם לֵ֥ךְ לְמַסַּ֖ע לִפְנֵ֣י הָעָ֑ם וְיָבֹ֙אוּ֙ וְיִֽרְשׁ֣וּ אֶת־הָאָ֔רֶץ אֲשֶׁר־נִשְׁבַּ֥עְתִּי לַאֲבֹתָ֖ם לָתֵ֥ת לָהֶֽם׃   פ
12 וְעַתָּה֙ יִשְׂרָאֵ֔ל מָ֚ה יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ שֹׁאֵ֖ל מֵעִמָּ֑ךְ כִּ֣י אִם־לְ֠יִרְאָה אֶת־יְהוָ֨ה אֱלֹהֶ֜יךָ לָלֶ֤כֶת בְּכָל־דְּרָכָיו֙ וּלְאַהֲבָ֣ה אֹת֔וֹ וְלַֽעֲבֹד֙ אֶת־יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ בְּכָל־לְבָבְךָ֖ וּבְכָל־נַפְשֶֽׁךָ׃ 13 לִשְׁמֹ֞ר אֶת־מִצְוֺ֤ת יְהוָה֙ וְאֶת־חֻקֹּתָ֔יו אֲשֶׁ֛ר אָנֹכִ֥י מְצַוְּךָ֖ הַיּ֑וֹם לְט֖וֹב לָֽךְ׃ 14 הֵ֚ן לַיהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ הַשָּׁמַ֖יִם וּשְׁמֵ֣י הַשָּׁמָ֑יִם הָאָ֖רֶץ וְכָל־אֲשֶׁר־בָּֽהּ׃ 15 רַ֧ק בַּאֲבֹתֶ֛יךָ חָשַׁ֥ק יְהוָ֖ה לְאַהֲבָ֣ה אוֹתָ֑ם וַיִּבְחַ֞ר בְּזַרְעָ֣ם אַחֲרֵיהֶ֗ם בָּכֶ֛ם מִכָּל־הָעַמִּ֖ים כַּיּ֥וֹם הַזֶּה׃ 16 וּמַלְתֶּ֕ם אֵ֖ת עָרְלַ֣ת לְבַבְכֶ֑ם וְעָ֨רְפְּכֶ֔ם לֹ֥א תַקְשׁ֖וּ עֽוֹד׃ 17 כִּ֚י יְהוָ֣ה אֱלֹֽהֵיכֶ֔ם ה֚וּא אֱלֹהֵ֣י הָֽאֱלֹהִ֔ים וַאֲדֹנֵ֖י הָאֲדֹנִ֑ים הָאֵ֨ל הַגָּדֹ֤ל הַגִּבֹּר֙ וְהַנּוֹרָ֔א אֲשֶׁר֙ לֹא־יִשָּׂ֣א פָנִ֔ים וְלֹ֥א יִקַּ֖ח שֹֽׁחַד׃ 18 עֹשֶׂ֛ה מִשְׁפַּ֥ט יָת֖וֹם וְאַלְמָנָ֑ה וְאֹהֵ֣ב גֵּ֔ר לָ֥תֶת ל֖וֹ לֶ֥חֶם וְשִׂמְלָֽה׃ 19 וַאֲהַבְתֶּ֖ם אֶת־הַגֵּ֑ר כִּֽי־גֵרִ֥ים הֱיִיתֶ֖ם בְּאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 20 אֶת־יְהוָ֧ה אֱלֹהֶ֛יךָ תִּירָ֖א אֹת֣וֹ תַעֲבֹ֑ד וּב֣וֹ תִדְבָּ֔ק וּבִשְׁמ֖וֹ תִּשָּׁבֵֽעַ׃ 21 ה֥וּא תְהִלָּתְךָ֖ וְה֣וּא אֱלֹהֶ֑יךָ אֲשֶׁר־עָשָׂ֣ה אִתְּךָ֗ אֶת־הַגְּדֹלֹ֤ת וְאֶת־הַנּֽוֹרָאֹת֙ הָאֵ֔לֶּה אֲשֶׁ֥ר רָא֖וּ עֵינֶֽיךָ׃ 22 בְּשִׁבְעִ֣ים נֶ֔פֶשׁ יָרְד֥וּ אֲבֹתֶ֖יךָ מִצְרָ֑יְמָהּ וְעַתָּ֗ה שָֽׂמְךָ֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ כְּכוֹכְבֵ֥י הַשָּׁמַ֖יִם לָרֹֽב׃