Yiddish
Hebrew
אידיש
1 דאָס זײַנען די װערטער װאָס משה האָט גערעדט צו גאַנץ ישׂראל אױף יענער זײַט יַרדן, אין מדבר, אין דעם פּלױן, אַקעגן סוף, צװישן פּאָרָן און צװישן תּוֹפֿל, און לָבֿן, און חַצֵרות, און די-זָהָבֿ. – 2 עלף טעג איז פֿון חוֹרֵבֿ ביז קָדֵש-ברנֵעַ אױף דעם װעג פֿון באַרג שֵׂעִיר. – 3 און עס איז געװען אין פֿערציקסטן יאָר, אין עלפֿטן חוֹדש, אין ערשטן טאָג פֿון חוֹדש האָט משה גערעדט צו די קינדער פֿון ישׂראל אַזױ װי אַלץ װאָס גאָט האָט אים באַפֿױלן פֿאַר זײ; 4 נאָך דעם אַז ער האָט געשלאָגן סיחין דעם מלך פֿון אֶמוֹרי, װאָס איז געזעסן אין חשבון, און עוֹג דעם מלך פֿון בשָן, װאָס איז געזעסן אין עַשתָּרוֹת אין אֶדרֶעִי. 5 אױף יענער זײַט יַרדן, אין לאַנד מוֹאָבֿ, האָט משה גענומען באַשײדן די דאָזיקע תּוֹרה, אַזױ צו זאָגן: 6 יהוה אונדזער גאָט האָט גערעדט צו אונדז אין חוֹרֵבֿ, אַזױ צו זאָגן: גענוג אײַך זיצן אױף דעם דאָזיקן באַרג; 7 פֿאַרקערט זיך און ציט אײַך אַװעק, און גײט צו דעם געבערג פֿון אֶמוֹרי, און צו אַלע זײַנע שכנים, אין דעם פּלױן, אין דעם געבערג, און אין דער נידערונג, און אין דָרום, און בײַם באָרטן פֿון ים, אין לאַנד פֿון דעם כּנַעֲני, און צום לבֿנוֹן, ביזן גרױסן טײַך, דעם טײַך פּרָת. 8 זעט, איך האָב איבערגעגעבן דאָס לאַנד צו אײַך; גײט און אַרבט דאָס לאַנד װאָס גאָט האָט געשװאָרן צו אײַערע עלטערן, צו אַבֿרהמען, צו יצחקן, און צו יעקבֿן, צו געבן זײ און זײער זאָמען נאָך זײ. 9 און איך האָב געזאָגט צו אײַך אין יענער צײַט, אַזױ צו זאָגן: איך אַלײן קען אײַך ניט טראָגן. 10 יהוה אײַער גאָט האָט אײַך געמערט, און אָט זײַט איר אַזױ װי די שטערן פֿון הימל אין פֿילקײט – 11 זאָל יהוה דער גאָט פֿון אײַערע עלטערן אײַך מערן טױזנט מאָל אַזױ פֿיל װי איר זײַט, און אײַך בענטשן אַזױ װי ער האָט אײַך צוגעזאָגט! – 12 װי קען איך אַלײן טראָגן אײַער שװערקײט און אײַער לאַסט און אײַער קריגערײַ? 13 קריגט אײַך קלוגע און פֿאַרשטאַנדיקע און געניטע לײַט, לױט אײַערע שבֿטים, און איך װעל זײ מאַכן פֿאַר אײַערע הױפּטלײַט. 14 האָט איר מיר געענטפֿערט און געזאָגט: גוט איז די זאַך װאָס דו האָסט געהײסן טאָן. 15 און איך האָב גענומען די קעפּ פֿון אײַערע שבֿטים, קלוגע און געניטע לײַט, און איך האָב זײ געמאַכט פֿאַר הױפּטלײַט איבער אײַך, פֿאַר עלטסטע פֿון טױזנט, און עלטסטע פֿון הונדערט, און עלטסטע פֿון פֿופֿציק, און עלטסטע פֿון צען, און אױפֿזעער, לױט אײַערע שבֿטים. 16 און איך האָב באַפֿױלן אײַערע ריכטער אין יענער צײַט, אַזױ צו זאָגן: הערט אױס צװישן אײַערע ברידער, און איר זאָלט משפּטן גערעכט צװישן איטלעכן און צװישן זײַן ברודער, אָדער דעם פֿרעמדן װאָס בײַ אים. 17 איר זאָלט ניט דערקענען קײן פּנים אין אַ משפּט; דעם קלענסטן אַזױ װי דעם גרעסטן זאָלט איר אױסהערן; איר זאָלט זיך ניט שרעקן פֿאַר אַ מענטשן, װאָרום דער משפּט איז גאָטס. און די זאַך װאָס װעט זײַן צו שװער פֿאַר אײַך, זאָלט איר ברענגען צו מיר, און איך װעל זי אױסהערן. 18 און איך האָב אײַך באַפֿױלן אין יענער צײַט אַלע זאַכן װאָס איר זאָלט טאָן. 19 און מיר האָבן אַװעקגעצױגן פֿון חוֹרֵבֿ, און זײַנען דורכגעגאַנגען אין גאַנצן יענעם גרױסן און מוֹראדיקן מדבר װאָס איר האָט געזען, אױפֿן װעג צו דעם געבערג פֿון אֶמוֹרי, אַזױ װי יהוה אונדזער גאָט האָט אונדז באַפֿױלן; און מיר זײַנען געקומען ביז קָדֵש-ברנֵעַ. 20 און איך האָב צו אײַך געזאָגט: איר זײַט געקומען ביז דעם געבערג פֿון אֶמוֹרי, װאָס יהוה אונדזער גאָט גיט אונדז; 21 זע, יהוה דײַן גאָט האָט איבערגעגעבן דאָס לאַנד צו דיר, גײ אַרױף און אַרב עס, אַזױ װי יהוה דער גאָט פֿון דײַנע עלטערן האָט דיר צוגעזאָגט; זאָלסט ניט מוֹרא האָבן און ניט אַנגסטן. 22 האָט איר אַלע גענענט צו מיר, און האָט געזאָגט: לאָמיר שיקן מענטשן אונדז פֿאַרױס, און זײ זאָלן אױספֿאָרשן פֿאַר אונדז דאָס לאַנד, און אונדז ברענגען אַן ענטפֿער װעגן דעם װעג װאָס מיר זאָלן אױף אים גײן, און די שטעט װאָס מיר זאָלן אין זײ קומען. 23 און די זאַך איז װוילגעפֿעלן אין מײַנע אױגן, און איך האָב גענומען פֿון אײַך צװעלף מאַן, צו אײן מאַן פֿאַר אַ שבֿט. 24 און זײ האָבן זיך פֿאַרקערט און זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען אין דעם געבערג, און זײַנען געקומען ביזן טאָל אֶשכּוֹל, און האָבן עס אױסגעקוקט. 25 און זײ האָבן גענומען אין זײער האַנט פֿון דער פֿרוכט פֿון לאַנד, און אַראָפּגעבראַכט צו אונדז; און זײ האָבן אונדז געבראַכט אַן ענטפֿער און געזאָגט: גוט איז דאָס לאַנד װאָס יהוה אונדזער גאָט גיט אונדז. 26 אָבער איר האָט ניט געװאָלט אַרױפֿגײן, און האָט װידערשפּעניקט דעם מױל פֿון יהוה אײַער גאָט. 27 און איר האָט געמורמלט אין אײַערע געצעלטן, און האָט געזאָגט: װײַל גאָט האָט אונדז פֿײַנט, האָט ער אונדז אַרױסגעצױגן פֿון לאַנד מִצרַיִם, אונדז צו געבן אין דער האַנט פֿון אֶמוֹרי, כּדי אונדז צו פֿאַרטיליקן. 28 װוּהין גײען מיר אַרױף? אונדזערע ברידער האָבן געמאַכט צעגײן אונדזער האַרץ, אַזױ צו זאָגן: דאָס פֿאָלק איז גרעסער און העכער פֿון אונדז, די שטעט גרױסע און באַפֿעסטיקטע ביז אין הימל; און אױך זין פֿון די עַנָקים האָבן מיר דאָרטן געזען. 29 און איך האבָ צו אײַך געזאָגט: איר זאָלט אײַך ניט שרעקן און ניט מוֹרא האָבן פֿאַר זײ. 30 יהוה אײַער גאָט װאָס גײט אײַך פֿאַרױס, ער װעט מלחמה האַלטן פֿאַר אײַך, אַזױ װי אַלץ װאָס ער האָט געטאָן מיט אײַך אין מִצרַיִם פֿאַר אײַערע אױגן, 31 און אין דער מדבר, װוּ דו האָסט געזען, אַז יהוה דײַן גאָט האָט דיך געטראָגן, אַזױ װי אַ מאַן טראָגט זײַן קינד, דעם גאַנצן װעג װאָס איר זײַט געגאַנגען, ביז איר זײַט געקומען צו דעם דאָזיקן אָרט. 32 און אין דער דאָזיקער זאַך גלױבט איר ניט יהוה אײַער גאָט, 33 װאָס איז אײַך געגאַנגען פֿאַרױס אױפֿן װעג, אײַך אױסצוזוכן אַן אָרט פֿאַר אײַך צום לאַגערן: אין פֿײַער בײַ נאַכט, כּדי אײַך צו װײַזן דעם װעג װאָס איר זאָלט אױף אים גײן, און אין װאָלקן בײַ טאָג. 34 און גאָט האָט געהערט דעם קָול פֿון אײַערע װערטער, און ער האָט געצערנט, און האָט געשװאָרן, אַזױ צו זאָגן: 35 אױב עמיצער פֿון די דאָזיקע לײַט, פֿון דעם דאָזיקן שלעכטן דָור, װעט אָנזען דאָס גוטע לאַנד, װאָס איך האָב געשװאָרן צו געבן אײַערע עלטערן! 36 אַחוץ כָּלֵבֿ דער זון פֿון יפֿונֶהן; ער װעט עס זען, און צו אים װעל איך געבן דאָס לאַנד װאָס ער האָט געטרעטן דערױף, און צו זײַנע קינדער; װײַל ער איז געגאַנגען געטרײַ נאָך גאָט. 37 אױך אױף מיר האָט גאָט געצערנט איבער אײַך, אַזױ צו זאָגן: דו אױך װעסט אַהין ניט קומען; 38 יהוֹשועַ דער זון פֿון נון, װאָס שטײט פֿאַר דיר, ער װעט אַהין קומען; אים שטאַרק, װאָרום ער װעט עס מאַכן אַרבן ישׂראל. 39 און אײַערע קלײנע קינדער, װאָס איר האָט געזאָגט, זײ װעלן זײַן צו רױב, און אײַערע זין, װאָס פֿאַרשטײען נאָך הײַנט ניט גוטס אָדער שלעכטס, זײ װעלן אַהין קומען, און צו זײ װעל איך עס געבן, און זײ װעלן עס אַרבן. 40 און איר פֿאַרקערט אײַך, און ציט צום מדבר, אױפֿן װעג פֿון ים-סוף. 41 האָט איר זיך אָפּגערופֿן, און האָט צו מיר געזאָגט: מיר האָבן געזינדיקט צו גאָט; מיר װעלן אַרױפֿגײן, און װעלן מלחמה האַלטן, אַזױ װי אַלץ װאָס יהוה אונדזער גאָט האָט אונדז באַפֿױלן. און איר האָט אָנגעגורט איטלעכער זײַנע כּלֵי-מלחמה, און געהאַלטן פֿאַר גרינג אַרױפֿצוגײן אין דעם געבערג. 42 און גאָט האָט צו מיר געזאָגט: זאָג צו זײ: איר זאָלט ניט אַרױפֿגײן, און איר זאָלט ניט מלחמה האַלטן, װאָרום איך בין ניט צװישן אײַך; כּדי איר זאָלט ניט געשלאָגן װערן פֿאַר אײַערע פֿײַנט. 43 און איך האָב צו אײַך גערעדט, אָבער איר האָט ניט צוגעהערט, און איר האָט װידערשפּעניקט דעם מױל פֿון גאָט, און איר האָט געמוטװיליקט, און זײַט אַרױפֿגעגאַנגען אין דעם געבערג. 44 איז אַרױסגעגאַנגען אַקעגן אײַך דער אֶמוֹרי װאָס איז געזעסן אין יענעם געבערג, און זײ האָבן אײַך נאָכגעיאָגט אַזױ װי די בינען טוען, און אײַך צעקלאַפּט אין שֵׂעִיר, ביז חָרמָה. 45 און איר האָט זיך אומגעקערט, און איר האָט געװײנט פֿאַר גאָט, אָבער גאָט האָט ניט צוגעהערט צו אײַער קָול, און ניט גענײַגט דאָס אױער צו אײַך. 46 און איר זײַט געבליבן אין קָדֵש פֿיל טעג, לױט די טעג װאָס איר זײַט געבליבן.
עברית
1 אֵ֣לֶּה הַדְּבָרִ֗ים אֲשֶׁ֨ר דִּבֶּ֤ר מֹשֶׁה֙ אֶל־כָּל־יִשְׂרָאֵ֔ל בְּעֵ֖בֶר הַיַּרְדֵּ֑ן בַּמִּדְבָּ֡ר בָּֽעֲרָבָה֩ מ֨וֹל ס֜וּף בֵּֽין־פָּארָ֧ן וּבֵֽין־תֹּ֛פֶל וְלָבָ֥ן וַחֲצֵרֹ֖ת וְדִ֥י זָהָֽב׃ 2 אַחַ֨ד עָשָׂ֥ר יוֹם֙ מֵֽחֹרֵ֔ב דֶּ֖רֶךְ הַר־שֵׂעִ֑יר עַ֖ד קָדֵ֥שׁ בַּרְנֵֽעַ׃ 3 וַיְהִי֙ בְּאַרְבָּעִ֣ים שָׁנָ֔ה בְּעַשְׁתֵּֽי־עָשָׂ֥ר חֹ֖דֶשׁ בְּאֶחָ֣ד לַחֹ֑דֶשׁ דִּבֶּ֤ר מֹשֶׁה֙ אֶל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל כְּ֠כֹל אֲשֶׁ֨ר צִוָּ֧ה יְהוָ֛ה אֹת֖וֹ אֲלֵהֶֽם׃ 4 אַחֲרֵ֣י הַכֹּת֗וֹ אֵ֚ת סִיחֹן֙ מֶ֣לֶךְ הָֽאֱמֹרִ֔י אֲשֶׁ֥ר יוֹשֵׁ֖ב בְּחֶשְׁבּ֑וֹן וְאֵ֗ת ע֚וֹג מֶ֣לֶךְ הַבָּשָׁ֔ן אֲשֶׁר־יוֹשֵׁ֥ב בְּעַשְׁתָּרֹ֖ת בְּאֶדְרֶֽעִי׃ 5 בְּעֵ֥בֶר הַיַּרְדֵּ֖ן בְּאֶ֣רֶץ מוֹאָ֑ב הוֹאִ֣יל מֹשֶׁ֔ה בֵּאֵ֛ר אֶת־הַתּוֹרָ֥ה הַזֹּ֖את לֵאמֹֽר׃ 6 יְהוָ֧ה אֱלֹהֵ֛ינוּ דִּבֶּ֥ר אֵלֵ֖ינוּ בְּחֹרֵ֣ב לֵאמֹ֑ר רַב־לָכֶ֥ם שֶׁ֖בֶת בָּהָ֥ר הַזֶּֽה׃ 7 פְּנ֣וּ וּסְע֣וּ לָכֶ֗ם וּבֹ֨אוּ הַ֥ר הָֽאֱמֹרִי֮ וְאֶל־כָּל־שְׁכֵנָיו֒ בָּעֲרָבָ֥ה בָהָ֛ר וּבַשְּׁפֵלָ֥ה וּבַנֶּ֖גֶב וּבְח֣וֹף הַיָּ֑ם אֶ֤רֶץ הַֽכְּנַעֲנִי֙ וְהַלְּבָנ֔וֹן עַד־הַנָּהָ֥ר הַגָּדֹ֖ל נְהַר־פְּרָֽת׃ 8 רְאֵ֛ה נָתַ֥תִּי לִפְנֵיכֶ֖ם אֶת־הָאָ֑רֶץ בֹּ֚אוּ וּרְשׁ֣וּ אֶת־הָאָ֔רֶץ אֲשֶׁ֣ר נִשְׁבַּ֣ע יְ֠הוָה לַאֲבֹ֨תֵיכֶ֜ם לְאַבְרָהָ֨ם לְיִצְחָ֤ק וּֽלְיַעֲקֹב֙ לָתֵ֣ת לָהֶ֔ם וּלְזַרְעָ֖ם אַחֲרֵיהֶֽם׃ 9 וָאֹמַ֣ר אֲלֵכֶ֔ם בָּעֵ֥ת הַהִ֖וא לֵאמֹ֑ר לֹא־אוּכַ֥ל לְבַדִּ֖י שְׂאֵ֥ת אֶתְכֶֽם׃ 10 יְהוָ֥ה אֱלֹהֵיכֶ֖ם הִרְבָּ֣ה אֶתְכֶ֑ם וְהִנְּכֶ֣ם הַיּ֔וֹם כְּכוֹכְבֵ֥י הַשָּׁמַ֖יִם לָרֹֽב׃ 11 יְהוָ֞ה אֱלֹהֵ֣י אֲבֽוֹתֵכֶ֗ם יֹסֵ֧ף עֲלֵיכֶ֛ם כָּכֶ֖ם אֶ֣לֶף פְּעָמִ֑ים וִיבָרֵ֣ךְ אֶתְכֶ֔ם כַּאֲשֶׁ֖ר דִּבֶּ֥ר לָכֶֽם׃ 12 אֵיכָ֥ה אֶשָּׂ֖א לְבַדִּ֑י טָרְחֲכֶ֥ם וּמַֽשַּׂאֲכֶ֖ם וְרִֽיבְכֶֽם׃ 13 הָב֣וּ לָ֠כֶם אֲנָשִׁ֨ים חֲכָמִ֧ים וּנְבֹנִ֛ים וִידֻעִ֖ים לְשִׁבְטֵיכֶ֑ם וַאֲשִׂימֵ֖ם בְּרָאשֵׁיכֶֽם׃ 14 וַֽתַּעֲנ֖וּ אֹתִ֑י וַתֹּ֣אמְר֔וּ טֽוֹב־הַדָּבָ֥ר אֲשֶׁר־דִּבַּ֖רְתָּ לַעֲשֽׂוֹת׃ 15 וָאֶקַּ֞ח אֶת־רָאשֵׁ֣י שִׁבְטֵיכֶ֗ם אֲנָשִׁ֤ים חֲכָמִים֙ וִֽידֻעִ֔ים וָאֶתֵּ֥ן אֹתָ֛ם רָאשִׁ֖ים עֲלֵיכֶ֑ם שָׂרֵ֨י אֲלָפִ֜ים וְשָׂרֵ֣י מֵא֗וֹת וְשָׂרֵ֤י חֲמִשִּׁים֙ וְשָׂרֵ֣י עֲשָׂרֹ֔ת וְשֹׁטְרִ֖ים לְשִׁבְטֵיכֶֽם׃ 16 וָאֲצַוֶּה֙ אֶת־שֹׁ֣פְטֵיכֶ֔ם בָּעֵ֥ת הַהִ֖וא לֵאמֹ֑ר שָׁמֹ֤עַ בֵּין־אֲחֵיכֶם֙ וּשְׁפַטְתֶּ֣ם צֶ֔דֶק בֵּֽין־אִ֥ישׁ וּבֵין־אָחִ֖יו וּבֵ֥ין גֵּרֽוֹ׃ 17 לֹֽא־תַכִּ֨ירוּ פָנִ֜ים בַּמִּשְׁפָּ֗ט כַּקָּטֹ֤ן כַּגָּדֹל֙ תִּשְׁמָע֔וּן לֹ֤א תָג֙וּרוּ֙ מִפְּנֵי־אִ֔ישׁ כִּ֥י הַמִּשְׁפָּ֖ט לֵאלֹהִ֣ים ה֑וּא וְהַדָּבָר֙ אֲשֶׁ֣ר יִקְשֶׁ֣ה מִכֶּ֔ם תַּקְרִב֥וּן אֵלַ֖י וּשְׁמַעְתִּֽיו׃ 18 וָאֲצַוֶּ֥ה אֶתְכֶ֖ם בָּעֵ֣ת הַהִ֑וא אֵ֥ת כָּל־הַדְּבָרִ֖ים אֲשֶׁ֥ר תַּעֲשֽׂוּן׃ 19 וַנִּסַּ֣ע מֵחֹרֵ֗ב וַנֵּ֡לֶךְ אֵ֣ת כָּל־הַמִּדְבָּ֣ר הַגָּדוֹל֩ וְהַנּוֹרָ֨א הַה֜וּא אֲשֶׁ֣ר רְאִיתֶ֗ם דֶּ֚רֶךְ הַ֣ר הֽ͏ָאֱמֹרִ֔י כַּאֲשֶׁ֥ר צִוָּ֛ה יְהוָ֥ה אֱלֹהֵ֖ינוּ אֹתָ֑נוּ וַנָּבֹ֕א עַ֖ד קָדֵ֥שׁ בַּרְנֵֽעַ׃ 20 וָאֹמַ֖ר אֲלֵכֶ֑ם בָּאתֶם֙ עַד־הַ֣ר הָאֱמֹרִ֔י אֲשֶׁר־יְהוָ֥ה אֱלֹהֵ֖ינוּ נֹתֵ֥ן לָֽנוּ׃ 21 רְ֠אֵה נָתַ֨ן יְהוָ֧ה אֱלֹהֶ֛יךָ לְפָנֶ֖יךָ אֶת־הָאָ֑רֶץ עֲלֵ֣ה רֵ֗שׁ כַּאֲשֶׁר֩ דִּבֶּ֨ר יְהוָ֜ה אֱלֹהֵ֤י אֲבֹתֶ֙יךָ֙ לָ֔ךְ אַל־תִּירָ֖א וְאַל־תֵּחָֽת׃ 22 וַתִּקְרְב֣וּן אֵלַי֮ כֻּלְּכֶם֒ וַתֹּאמְר֗וּ נִשְׁלְחָ֤ה אֲנָשִׁים֙ לְפָנֵ֔ינוּ וְיַחְפְּרוּ־לָ֖נוּ אֶת־הָאָ֑רֶץ וְיָשִׁ֤בוּ אֹתָ֙נוּ֙ דָּבָ֔ר אֶת־הַדֶּ֙רֶךְ֙ אֲשֶׁ֣ר נַעֲלֶה־בָּ֔הּ וְאֵת֙ הֶֽעָרִ֔ים אֲשֶׁ֥ר נָבֹ֖א אֲלֵיהֶֽן׃ 23 וַיִּיטַ֥ב בְּעֵינַ֖י הַדָּבָ֑ר וָאֶקַּ֤ח מִכֶּם֙ שְׁנֵ֣ים עָשָׂ֣ר אֲנָשִׁ֔ים אִ֥ישׁ אֶחָ֖ד לַשָּֽׁבֶט׃ 24 וַיִּפְנוּ֙ וַיַּעֲל֣וּ הָהָ֔רָה וַיָּבֹ֖אוּ עַד־נַ֣חַל אֶשְׁכֹּ֑ל וַֽיְרַגְּל֖וּ אֹתָֽהּ׃ 25 וַיִּקְח֤וּ בְיָדָם֙ מִפְּרִ֣י הָאָ֔רֶץ וַיּוֹרִ֖דוּ אֵלֵ֑ינוּ וַיָּשִׁ֨בוּ אֹתָ֤נוּ דָבָר֙ וַיֹּ֣אמְר֔וּ טוֹבָ֣ה הָאָ֔רֶץ אֲשֶׁר־יְהוָ֥ה אֱלֹהֵ֖ינוּ נֹתֵ֥ן לָֽנוּ׃ 26 וְלֹ֥א אֲבִיתֶ֖ם לַעֲלֹ֑ת וַתַּמְר֕וּ אֶת־פִּ֥י יְהוָ֖ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 27 וַתֵּרָגְנ֤וּ בְאָהֳלֵיכֶם֙ וַתֹּ֣אמְר֔וּ בְּשִׂנְאַ֤ת יְהוָה֙ אֹתָ֔נוּ הוֹצִיאָ֖נוּ מֵאֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם לָתֵ֥ת אֹתָ֛נוּ בְּיַ֥ד הָאֱמֹרִ֖י לְהַשְׁמִידֵֽנוּ׃ 28 אָנָ֣ה אֲנַ֣חְנוּ עֹלִ֗ים אַחֵינוּ֩ הֵמַ֨סּוּ אֶת־לְבָבֵ֜נוּ לֵאמֹ֗ר עַ֣ם גָּד֤וֹל וָרָם֙ מִמֶּ֔נּוּ עָרִ֛ים גְּדֹלֹ֥ת וּבְצוּרֹ֖ת בַּשָּׁמָ֑יִם וְגַם־בְּנֵ֥י עֲנָקִ֖ים רָאִ֥ינוּ שָֽׁם׃ 29 וָאֹמַ֖ר אֲלֵכֶ֑ם לֹא־תֽ͏ַעַרְצ֥וּן וְֽלֹא־תִֽירְא֖וּן מֵהֶֽם׃ 30 יְהוָ֤ה אֱלֹֽהֵיכֶם֙ הַהֹלֵ֣ךְ לִפְנֵיכֶ֔ם ה֖וּא יִלָּחֵ֣ם לָכֶ֑ם כְּ֠כֹל אֲשֶׁ֨ר עָשָׂ֧ה אִתְּכֶ֛ם בְּמִצְרַ֖יִם לְעֵינֵיכֶֽם׃ 31 וּבַמִּדְבָּר֙ אֲשֶׁ֣ר רָאִ֔יתָ אֲשֶׁ֤ר נְשָׂאֲךָ֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֔יךָ כַּאֲשֶׁ֥ר יִשָּׂא־אִ֖ישׁ אֶת־בְּנ֑וֹ בְּכָל־הַדֶּ֙רֶךְ֙ אֲשֶׁ֣ר הֲלַכְתֶּ֔ם עַד־בֹּאֲכֶ֖ם עַד־הַמָּק֥וֹם הַזֶּֽה׃ 32 וּבַדָּבָ֖ר הַזֶּ֑ה אֵֽינְכֶם֙ מַאֲמִינִ֔ם בַּיהוָ֖ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 33 הַהֹלֵ֨ךְ לִפְנֵיכֶ֜ם בַּדֶּ֗רֶךְ לָת֥וּר לָכֶ֛ם מָק֖וֹם לֽ͏ַחֲנֹֽתְכֶ֑ם בָּאֵ֣שׁ לַ֗יְלָה לַרְאֹֽתְכֶם֙ בַּדֶּ֙רֶךְ֙ אֲשֶׁ֣ר תֵּֽלְכוּ־בָ֔הּ וּבֶעָנָ֖ן יוֹמָֽם׃ 34 וַיִּשְׁמַ֥ע יְהוָ֖ה אֶת־ק֣וֹל דִּבְרֵיכֶ֑ם וַיִּקְצֹ֖ף וַיִּשָּׁבַ֥ע לֵאמֹֽר׃ 35 אִם־יִרְאֶ֥ה אִישׁ֙ בָּאֲנָשִׁ֣ים הָאֵ֔לֶּה הַדּ֥וֹר הָרָ֖ע הַזֶּ֑ה אֵ֚ת הָאָ֣רֶץ הַטּוֹבָ֔ה אֲשֶׁ֣ר נִשְׁבַּ֔עְתִּי לָתֵ֖ת לַאֲבֹתֵיכֶֽם׃ 36 זֽוּלָתִ֞י כָּלֵ֤ב בֶּן־יְפֻנֶּה֙ ה֣וּא יִרְאֶ֔נָּה וְלֽוֹ־אֶתֵּ֧ן אֶת־הָאָ֛רֶץ אֲשֶׁ֥ר דָּֽרַךְ־בָּ֖הּ וּלְבָנָ֑יו יַ֕עַן אֲשֶׁ֥ר מִלֵּ֖א אַחֲרֵ֥י יְהוָֽה׃ 37 גַּם־בִּי֙ הִתְאַנַּ֣ף יְהוָ֔ה בִּגְלַלְכֶ֖ם לֵאמֹ֑ר גַּם־אַתָּ֖ה לֹא־תָבֹ֥א שָֽׁם׃ 38 יְהוֹשֻׁ֤עַ בִּן נוּן֙ הָעֹמֵ֣ד לְפָנֶ֔יךָ ה֖וּא יָ֣בֹא שָׁ֑מָּה אֹת֣וֹ חַזֵּ֔ק כִּי־ה֖וּא יַנְחִלֶ֥נָּה אֶת־יִשְׂרָאֵֽל׃ 39 וְטַפְּכֶם֩ אֲשֶׁ֨ר אֲמַרְתֶּ֜ם לָבַ֣ז יִהְיֶ֗ה וּ֠בְנֵיכֶם אֲשֶׁ֨ר לֹא־יָדְע֤וּ הַיּוֹם֙ ט֣וֹב וָרָ֔ע הֵ֖מָּה יָבֹ֣אוּ שָׁ֑מָּה וְלָהֶ֣ם אֶתְּנֶ֔נָּה וְהֵ֖ם יִירָשֽׁוּהָּ׃ 40 וְאַתֶּ֖ם פְּנ֣וּ לָכֶ֑ם וּסְע֥וּ הַמִּדְבָּ֖רָה דֶּ֥רֶךְ יַם־סֽוּף׃ 41 וַֽתַּעֲנ֣וּ וַתֹּאמְר֣וּ אֵלַ֗י חָטָאנוּ֮ לַֽיהוָה֒ אֲנַ֤חְנוּ נַעֲלֶה֙ וְנִלְחַ֔מְנוּ כְּכֹ֥ל אֲשֶׁר־צִוָּ֖נוּ יְהוָ֣ה אֱלֹהֵ֑ינוּ וַֽתַּחְגְּר֗וּ אִ֚ישׁ אֶת־כְּלֵ֣י מִלְחַמְתּ֔וֹ וַתָּהִ֖ינוּ לַעֲלֹ֥ת הָהָֽרָה׃ 42 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֵלַ֗י אֱמֹ֤ר לָהֶם֙ לֹ֤א תֽ͏ַעֲלוּ֙ וְלֹא־תִלָּ֣חֲמ֔וּ כִּ֥י אֵינֶ֖נִּי בְּקִרְבְּכֶ֑ם וְלֹא֙ תִּנָּֽגְפ֔וּ לִפְנֵ֖י אֹיְבֵיכֶֽם׃ 43 וָאֲדַבֵּ֥ר אֲלֵיכֶ֖ם וְלֹ֣א שְׁמַעְתֶּ֑ם וַתַּמְרוּ֙ אֶת־פִּ֣י יְהוָ֔ה וַתָּזִ֖דוּ וַתַּעֲל֥וּ הָהָֽרָה׃ 44 וַיֵּצֵ֨א הָאֱמֹרִ֜י הַיֹּשֵׁ֨ב בָּהָ֤ר הַהוּא֙ לִקְרַאתְכֶ֔ם וַיִּרְדְּפ֣וּ אֶתְכֶ֔ם כַּאֲשֶׁ֥ר תַּעֲשֶׂ֖ינָה הַדְּבֹרִ֑ים וֽ͏ַיַּכְּת֥וּ אֶתְכֶ֛ם בְּשֵׂעִ֖יר עַד־חָרְמָֽה׃ 45 וַתָּשֻׁ֥בוּ וַתִּבְכּ֖וּ לִפְנֵ֣י יְהוָ֑ה וְלֹֽא־שָׁמַ֤ע יְהוָה֙ בְּקֹ֣לְכֶ֔ם וְלֹ֥א הֶאֱזִ֖ין אֲלֵיכֶֽם׃ 46 וַתֵּשְׁב֥וּ בְקָדֵ֖שׁ יָמִ֣ים רַבִּ֑ים כַּיָּמִ֖ים אֲשֶׁ֥ר יְשַׁבְתֶּֽם׃