Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן אין מדבר סינַי, אין צװײטן יאָר נאָך זײער אַרױסגײן פֿון לאַנד מִצרַיִם, אין ערשטן חוֹדש, אַזױ צו זאָגן: 2 די קינדער פֿון ישׂראל זאָלן מאַכן דעם קָרבן-פּסח אין זײַן געשטעלטער צײַט. 3 אין פֿערצנטן טאָג פֿון דעם דאָזיקן חוֹדש קעגן אָװנט, אין זײַן געשטעלטער צײַט זאָלט איר אים מאַכן; לױט אַלע זײַנע דינים און לױט אַלע זײַנע געזעצן זאָלט איר אים מאַכן. 4 האָט משה גערעדט צו די קינדער פֿון ישׂראל, צו מאַכן דעם קָרבן-פּסח. 5 און זײ האָבן געמאַכט דעם קָרבן-פּסח אין ערשטן חוֹדש, אין פֿערצנטן טאָג פֿון חוֹדש קעגן אָװנט, אין מדבר סינַי; אַזױ װי אַל װאָס גאָט האָט באַפֿױלן משהן, אַזױ האָבן די קינדער פֿון ישׂראל געטאָן. 6 אָבער עס זײַנען געװען מענער װאָס זײַנען געװען אומרײן פֿון דעם טױטן לײַב פֿון אַ מענטשן, און זײ האָבן ניט געקענט מאַכן דעם קָרבן-פּסח אין יענעם טאָג; האָבן זײ גענענט פֿאַר משהן און פֿאַר אַהרֹנען אין יענעם טאָג. 7 און יענע מענער האָבן צו אים געזאָגט: מיר זײַנען אומרײן פֿון דעם טױטן לײַב פֿון אַ מענטשן; פֿאַר װאָס זאָלן מיר געמינערט װערן, ניט מקריבֿ צו זײַן דעם קרבן פֿון גאָט אין זײַן געשטעלטער צײַט צװישן די קינדער פֿון ישׂראל? 8 האָט משה געזאָגט צו זײ: האַרט, און איך װעל הערן װאָס גאָט װעט באַפֿעלן װעגן אײַך.
9 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 10 רעד צו די קינדער פֿון ישׂראל, אַזױ צו זאָגן: אַז עמיצער אײנער פֿון אײַך, אָדער פֿון אײַערע קומעדיקע דוֹרות װעט זײַן אומרײן פֿון אַ טױטן לײַב, אָדער זײַן אין אַ װײַטן װעג, זאָל ער פֿון דעסטװעגן מאַכן אַ קָרבן-פּסח צו גאָט. 11 אין צװײטן חוֹדש, אין פֿערצנטן טאָג, קעגן אָװנט זאָלן זײ אים מאַכן; מיט מצות און ביטערע קרײַטעכער זאָלן זײ אים עסן. 12 זײ זאָלן ניט איבערלאָזן פֿון אים ביז אין דער פֿרי, און אַ בײן זאָלן זײ ניט צעברעכן אין אים; לױט דעם גאַנצן דין פֿון קָרבן-פּסח זאָלן זײ אים מאַכן. 13 אָבער דער מאַן װאָס איז רײן, און אין װעג איז ער ניט, און ער פֿאַרמײַדט זיך צו מאַכן דעם קָרבן-פּסח, יענע זעל זאָל פֿאַרשניטן װערן פֿון איר פֿאָלק; װײַל ער האָט דעם קרבן פֿון גאָט ניט מקריבֿ געװען אין זײַן געשטעלטער צײַט, זאָל יענער מאַן טראָגן זײַן זינד. 14 און אַז בײַ אײַך װעט זיך אױפֿהאַלטן אַ פֿרעמדער, און ער װעט מאַכן אַ קָרבן-פּסח צו גאָט, איז, אַזױ װי דער דין פֿון קָרבן-פּסח און אַזױ װי זײַן געזעץ, אַזױ זאָל ער טאָן; אײן דין זאָל זײַן בײַ אײַך אי פֿאַר דעם פֿרעמדן, אי פֿאַר דעם אײַנגעבאָרענעם פֿון לאַנד.
15 און אין דעם טאָג װאָס מע האָט אױפֿגעשטעלט דעם מִשכּן, האָט דער װאָלקן צוגעדעקט דעם מִשכּן, דאָס געצעלט פֿון געזעץ; און אין אָװנט פֿלעגט זײַן איבערן מִשכּן אַזױ װי דאָס אױסזען פֿון פֿײַער, ביז אין דער פֿרי. 16 אַזױ פֿלעגט זײַן תּמיד: דער װאָלקן פֿלעגט אים צודעקן, און דאָס אױסזען פֿון פֿײַער בײַ נאַכט. 17 און װעדליק דער װאָלקן פֿלעגט זיך אױפֿהײבן פֿון איבערן געצעלט, אַזױ פֿלעגן דערנאָך ציִען די קינדער פֿון ישׂראל; און אין דעם אָרט װאָס דער װאָלקן פֿלעגט דאָרטן רוען, דאָרטן פֿלעגן לאַגערן די קינדער פֿון ישׂראל. 18 לױט דעם מױל פֿון גאָט פֿלעגן ציִען די קינדער פֿון ישׂראל, און לױט דעם מױל פֿון גאָט פֿלעגן זײ לאַגערן; כּל-זמן דער װאָלקן פֿלעגט רוען אױפֿן משכּן, פֿלעגן זײ לאַגערן. 19 און אַז דער װאָלקן האָט זיך פֿאַרלענגערט אױפֿן מִשכּן פֿיל טעג, האָבן די קינדער פֿון ישׂראל געהיט די היטונג פֿון גאָט, און פֿלעגן ניט ציִען. 20 און אַ מאָל פֿלעגט דער װאָלקן זײַן געצײלטע טעג אױפֿן מִשכּן; לױט דעם מױל פֿון גאָט פֿלעגן זײ לאַגערן, און לױט דעם מױל פֿון גאָט פֿלעגן זײ ציִען. 21 און אַ מאָל פֿלעגט זײַן דער װאָלקן פֿון אָװנט ביז אין דער פֿרי, און װי דער װאָלקן האָט זיך אױפֿגעהױבן אין דער פֿרי, אַזױ האָבן זײ געצױגן; אָדער אַ טאָג מיט אַ נאַכט, און װי דער װאָלקן האָט זיך אױפֿגעהױבן, אַזױ האָבן זײ געצױגן. 22 צי צװײ טעג, צי אַ חוֹדש, צי אַ יאָר – אַז דער װאָלקן האָט זיך פֿאַרלענגערט אױפֿן מִשכּן צו רוען אױף אים, פֿלעגן די קינדער פֿון ישׂראל לאַגערן און ניט ציִען, און װי ער האָט זיך אױפֿגעהױבן, פֿלעגן זײ ציִען. 23 לױט דעם מױל פֿון גאָט פֿלעגן זײ לאַגערן, און לױט דעם מױל פֿון גאָט פֿלעגן זײ ציִען; זײ האָבן געהיט די היטונג פֿון גאָט, לױט דעם מױל פֿון גאָט דורך משהן.
עברית
1 וַיְדַבֵּ֣ר יְהוָ֣ה אֶל־מֹשֶׁ֣ה בְמִדְבַּר־סִ֠ינַי בַּשָּׁנָ֨ה הַשֵּׁנִ֜ית לְצֵאתָ֨ם מֵאֶ֧רֶץ מִצְרַ֛יִם בַּחֹ֥דֶשׁ הָרִאשׁ֖וֹן לֵאמֹֽר׃ 2 וְיַעֲשׂ֧וּ בְנֵי־יִשְׂרָאֵ֛ל אֶת־הַפָּ֖סַח בְּמוֹעֲדֽוֹ׃ 3 בְּאַרְבָּעָ֣ה עָשָֽׂר־י֠וֹם בַּחֹ֨דֶשׁ הַזֶּ֜ה בֵּ֧ין הָֽעֲרְבַּ֛יִם תַּעֲשׂ֥וּ אֹת֖וֹ בְּמוֹעֲד֑וֹ כְּכָל־חֻקֹּתָ֥יו וּכְכָל־מִשְׁפָּטָ֖יו תַּעֲשׂ֥וּ אֹתֽוֹ׃ 4 וַיְדַבֵּ֥ר מֹשֶׁ֛ה אֶל־בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל לַעֲשֹׂ֥ת הַפָּֽסַח׃ 5 וַיַּעֲשׂ֣וּ אֶת־הַפֶּ֡סַח בָּרִאשׁ֡וֹן בְּאַרְבָּעָה֩ עָשָׂ֨ר י֥וֹם לַחֹ֛דֶשׁ בֵּ֥ין הָעַרְבַּ֖יִם בְּמִדְבַּ֣ר סִינָ֑י כְּ֠כֹל אֲשֶׁ֨ר צִוָּ֤ה יְהוָה֙ אֶת־מֹשֶׁ֔ה כֵּ֥ן עָשׂ֖וּ בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 6 וַיְהִ֣י אֲנָשִׁ֗ים אֲשֶׁ֨ר הָי֤וּ טְמֵאִים֙ לְנֶ֣פֶשׁ אָדָ֔ם וְלֹא־יָכְל֥וּ לַעֲשֹׂת־הַפֶּ֖סַח בַּיּ֣וֹם הַה֑וּא וַֽיִּקְרְב֞וּ לִפְנֵ֥י מֹשֶׁ֛ה וְלִפְנֵ֥י אַהֲרֹ֖ן בַּיּ֥וֹם הַהֽוּא׃ 7 וַ֠יֹּאמְרוּ הָאֲנָשִׁ֤ים הָהֵ֙מָּה֙ אֵלָ֔יו אֲנַ֥חְנוּ טְמֵאִ֖ים לְנֶ֣פֶשׁ אָדָ֑ם לָ֣מָּה נִגָּרַ֗ע לְבִלְתִּ֨י הַקְרִ֜ב אֶת־קָרְבַּ֤ן יְהוָה֙ בְּמֹ֣עֲד֔וֹ בְּת֖וֹךְ בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 8 וַיֹּ֥אמֶר אֲלֵהֶ֖ם מֹשֶׁ֑ה עִמְד֣וּ וְאֶשְׁמְעָ֔ה מַה־יְצַוֶּ֥ה יְהוָ֖ה לָכֶֽם׃   פ
9 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 10 דַּבֵּ֛ר אֶל־בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל לֵאמֹ֑ר אִ֣ישׁ אִ֣ישׁ כִּי־יִהְיֶֽה־טָמֵ֣א לָנֶ֡פֶשׁ אוֹ֩ בְדֶ֨רֶךְ רְחֹקָ֜הׄ לָכֶ֗ם א֚וֹ לְדֹרֹ֣תֵיכֶ֔ם וְעָ֥שָׂה פֶ֖סַח לַיהוָֽה׃ 11 בַּחֹ֨דֶשׁ הַשֵּׁנִ֜י בְּאַרְבָּעָ֨ה עָשָׂ֥ר י֛וֹם בֵּ֥ין הָעַרְבַּ֖יִם יַעֲשׂ֣וּ אֹת֑וֹ עַל־מַצּ֥וֹת וּמְרֹרִ֖ים יֹאכְלֻֽהוּ׃ 12 לֹֽא־יַשְׁאִ֤ירוּ מִמֶּ֙נּוּ֙ עַד־בֹּ֔קֶר וְעֶ֖צֶם לֹ֣א יִשְׁבְּרוּ־ב֑וֹ כְּכָל־חֻקַּ֥ת הַפֶּ֖סַח יַעֲשׂ֥וּ אֹתֽוֹ׃ 13 וְהָאִישׁ֩ אֲשֶׁר־ה֨וּא טָה֜וֹר וּבְדֶ֣רֶךְ לֹא־הָיָ֗ה וְחָדַל֙ לַעֲשׂ֣וֹת הַפֶּ֔סַח וְנִכְרְתָ֛ה הַנֶּ֥פֶשׁ הַהִ֖וא מֵֽעַמֶּ֑יהָ כִּ֣י קָרְבַּ֣ן יְהוָ֗ה לֹ֤א הִקְרִיב֙ בְּמֹ֣עֲד֔וֹ חֶטְא֥וֹ יִשָּׂ֖א הָאִ֥ישׁ הַהֽוּא׃ 14 וְכִֽי־יָג֨וּר אִתְּכֶ֜ם גֵּ֗ר וְעָ֤שָֽׂה פֶ֙סַח֙ לַֽיהוָ֔ה כְּחֻקַּ֥ת הַפֶּ֛סַח וּכְמִשְׁפָּט֖וֹ כֵּ֣ן יַעֲשֶׂ֑ה חֻקָּ֤ה אַחַת֙ יִהְיֶ֣ה לָכֶ֔ם וְלַגֵּ֖ר וּלְאֶזְרַ֥ח הָאָֽרֶץ׃   פ
15 וּבְיוֹם֙ הָקִ֣ים אֶת־הַמִּשְׁכָּ֔ן כִּסָּ֤ה הֶֽעָנָן֙ אֶת־הַמִּשְׁכָּ֔ן לְאֹ֖הֶל הָעֵדֻ֑ת וּבָעֶ֜רֶב יִהְיֶ֧ה עַֽל־הַמִּשְׁכָּ֛ן כְּמַרְאֵה־אֵ֖שׁ עַד־בֹּֽקֶר׃ 16 כֵּ֚ן יִהְיֶ֣ה תָמִ֔יד הֶעָנָ֖ן יְכַסֶּ֑נּוּ וּמַרְאֵה־אֵ֖שׁ לָֽיְלָה׃ 17 וּלְפִ֞י הֵעָלֹ֤ת הֶֽעָנָן֙ מֵעַ֣ל הָאֹ֔הֶל וְאַ֣חֲרֵי־כֵ֔ן יִסְע֖וּ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וּבִמְק֗וֹם אֲשֶׁ֤ר יִשְׁכָּן־שָׁם֙ הֶֽעָנָ֔ן שָׁ֥ם יַחֲנ֖וּ בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 18 עַל־פִּ֣י יְהוָ֗ה יִסְעוּ֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל וְעַל־פִּ֥י יְהוָ֖ה יַחֲנ֑וּ כָּל־יְמֵ֗י אֲשֶׁ֨ר יִשְׁכֹּ֧ן הֶעָנָ֛ן עַל־הַמִּשְׁכָּ֖ן יַחֲנֽוּ׃ 19 וּבְהַאֲרִ֧יךְ הֶֽעָנָ֛ן עַל־הַמִּשְׁכָּ֖ן יָמִ֣ים רַבִּ֑ים וְשָׁמְר֧וּ בְנֵי־יִשְׂרָאֵ֛ל אֶת־מִשְׁמֶ֥רֶת יְהוָ֖ה וְלֹ֥א יִסָּֽעוּ׃ 20 וְיֵ֞שׁ אֲשֶׁ֨ר יִהְיֶ֧ה הֶֽעָנָ֛ן יָמִ֥ים מִסְפָּ֖ר עַל־הַמִּשְׁכָּ֑ן עַל־פִּ֤י יְהוָה֙ יַחֲנ֔וּ וְעַל־פִּ֥י יְהוָ֖ה יִסָּֽעוּ׃ 21 וְיֵ֞שׁ אֲשֶׁר־יִהְיֶ֤ה הֶֽעָנָן֙ מֵעֶ֣רֶב עַד־בֹּ֔קֶר וְנַעֲלָ֧ה הֶֽעָנָ֛ן בַּבֹּ֖קֶר וְנָסָ֑עוּ א֚וֹ יוֹמָ֣ם וָלַ֔יְלָה וְנַעֲלָ֥ה הֶעָנָ֖ן וְנָסָֽעוּ׃ 22 אֽוֹ־יֹמַ֜יִם אוֹ־חֹ֣דֶשׁ אוֹ־יָמִ֗ים בְּהַאֲרִ֨יךְ הֶעָנָ֤ן עַל־הַמִּשְׁכָּן֙ לִשְׁכֹּ֣ן עָלָ֔יו יַחֲנ֥וּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֖ל וְלֹ֣א יִסָּ֑עוּ וּבְהֵעָלֹת֖וֹ יִסָּֽעוּ׃ 23 עַל־פִּ֤י יְהוָה֙ יַחֲנ֔וּ וְעַל־פִּ֥י יְהוָ֖ה יִסָּ֑עוּ אֶת־מִשְׁמֶ֤רֶת יְהוָה֙ שָׁמָ֔רוּ עַל־פִּ֥י יְהוָ֖ה בְּיַד־מֹשֶֽׁה׃   פ