Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 2 רעד צו אַהרֹנען און זאָלסט זאָגן צו אים: אַז דו צינדסט אָן די ליכט זאָלן די זיבן רערלעך לײַכטן פֿאָרנט צו פֿון דער מנוֹרה. 3 און אַהרן האָט אַזױ געטאָן: ער האָט אָנגעצונדן די רערלעך פֿאָרנט צו פֿון דער מנוֹרה, אַזױ װי גאָט האָט באַפֿױלן משהן. 4 און אַזױ איז געװען די אַרבעט פֿון דער מנוֹרה: געהאַמערט פֿון גאָלד; ביז אױף איר פֿוסגעשטעל, ביז אױף אירע בלומען, איז זי געװען געהאַמערט; אַזױ װי די זעונג װאָס גאָט האָט באַװיזן משהן, אַזױ האָט ער געמאַכט די מנוֹרה.
5 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 6 נעם די לוִיִים פֿון צװישן די קינדער פֿון ישׂראל, און זאָלסט זײ רײניקן. 7 און אַזױ זאָלסטו טאָן צו זײ, זײ צו רײניקן: שפּריץ אױף זײ װאַסער פֿון רײניקונג, און זײ זאָלן אַריבערפֿירן אַ גאָלמעסער איבער זײער גאַנצן לײַב, און װאַשן זײערע קלײדער, און זיך רײניקן. 8 און זײ זאָלן נעמען אַ יונגען אָקס, און דאָס שפּײַזאָפּפֿער דערצו פֿון זעמלמעל פֿאַרמישט מיט אײל; און אַ צװײטן יונגן אָקס זאָלסטו נעמען פֿאַר אַ זינדאָפּפֿער. 9 און זאָלסט מאַכן גענענען די לוִיִים פֿאַרן אוֹהל-מוֹעד; און זאָלסט אײַנזאַמלען די גאַנצע עדה פֿון די קינדער פֿון ישׂראל. 10 און זאָלסט מאַכן גענענען די לוִיִים פֿאַר גאָט, און די קינדער פֿון ישׂראל זאָלן אָנלענען זײערע הענט אױף די לוִיִים. 11 און אַהרן זאָל אױפֿהײבן די לוִיִים אַן אױפֿהײבונג פֿאַר גאָט פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, כּדי זײ זאָלן זײַן אױף צו דינען דעם דינסט פֿון גאָט. 12 און די לוִיִים זאָלן אָנלענען זײערע הענט אױפֿן קאָפּ פֿון די אָקסן; און מאַך אײנעם אַ זינדאָפּפֿער און אײנעם אַ בראַנדאָפּפֿער צו גאָט, מכפּר צו זײַן אױף די לוִיִים. 13 און זאָלסט שטעלן די לוִיִים פֿאַר אַהרֹנען און פֿאַר זײַנע זין, און זײ אױפֿהײבן אַן אױפֿהײבונג צו גאָט. 14 און זאָלסט אָפּשײדן די לוִיִים פֿון צװישן די קינדער פֿון ישׂראל, און די לוִיִים זאָלן געהערן צו מיר. 15 און דערנאָך זאָלן קומען די לוִיִים צו באַדינען דעם אוֹהל-מוֹעד; און זאָלסט זײ רײניקן, און זײ אױפֿהײבן אַן אױפֿהײבונג. 16 װאָרום אָפּגעגעבן זײַנען זײ אָפּגעגעבן צו מיר פֿון צװישן די קינדער פֿון ישׂראל; אָנשטאָט איטלעכן װאָס עפֿנט דעם טראַכט, איטלעכן בכָור פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, האָב איך זײ גענומען פֿאַר מיר. 17 װאָרום צו מיר געהערט איטלעכער בכָור צװישן די קינדער פֿון ישׂראל, פֿון אַ מענטשן אָדער פֿון אַ בהמה; אין דעם טאָג װאָס איך האָב דערשלאָגן אַלע בכוֹרים אין לאַנד מִצרַיִם, האָב איך זײ געהײליקט צו מיר. 18 און איך האָב גענומען די לוִיִים אָנשטאָט אַלע בכוֹרים צװישן די קינדער פֿון ישׂראל. 19 און איך האָב געגעבן די לוִיִים אָפּגעגעבענע צו אַהרֹנען און צו זײַנע קינדער פֿון צװישן די קינדער פֿון ישׂראל, צו דינען דעם דינסט פֿון די קינדער פֿון ישׂראל אין אוֹהל-מוֹעד, און מכפּר צו זײַן אױף די קינדער פֿון ישׂראל, כּדי עס זאָל ניט זײַן צװישן די קינדער פֿון ישׂראל אַ פּלאָג, אַז די קינדער פֿון ישׂראל װעלן גענענען צום הײליקטום. 20 און משה און אַהרן און די גאַנצע עדה פֿון די קינדער פֿון ישׂראל האָבן אַזױ געטאָן צו די לוִיִים; אַזױ װי אַלץ װאָס גאָט האָט באַפֿױלן משהן װעגן די לוִיִים, אַזױ האָבן די קינדער פֿון ישׂראל צו זײ געטאָן. 21 און די לוִיִים האָבן זיך גערײניקט, און האָבן געװאַשן זײערע קלײדער; און אַהרן האָט זײ אױפֿגעהײבן אַן אױפֿהײבונג פֿאַר גאָט, און אַהרן האָט מכפּר געװען אױף זײ, כּדי זײ צו רײניקן. 22 און דערנאָך זײַנען געקומען די לוִיִים צו דינען זײער דינסט אין אוֹהל-מוֹעד, אונטער אַהרֹנען און אונטער זײַנע זין; אַזױ װי גאָט האָט באַפֿױלן משהן װעגן די לוִיִים, אַזױ האָבן זײ צו זײ געטאָן. 23 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 24 דאָס איז װעגן די לוִיִים: פֿון פֿינף און צװאַנציק יאָר אַלט און העכער זאָל ער קומען צו דינען דעם דינסט בײַ דער אַרבעט פֿון אוֹהל-מוֹעד. 25 און נאָך פֿופֿציק יאָר אַלט זאָל ער זיך אומקערן פֿון דעם אַרבעטדינסט, און מער ניט דינען. 26 נאָר ער זאָל אונטערהעלפֿן זײַנע ברידער אין אוֹהל-מוֹעד צו היטן די היטונג, אָבער קײן דינסט זאָל ער מער ניט דינען. אַזױ זאָלסטו טאָן מיט די לוִיִים אין זײערע היטונגען.
עברית
1 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 2 דַּבֵּר֙ אֶֽל־אַהֲרֹ֔ן וְאָמַרְתָּ֖ אֵלָ֑יו בְּהַעֲלֹֽתְךָ֙ אֶת־הַנֵּרֹ֔ת אֶל־מוּל֙ פְּנֵ֣י הַמְּנוֹרָ֔ה יָאִ֖ירוּ שִׁבְעַ֥ת הַנֵּרֽוֹת׃ 3 וַיַּ֤עַשׂ כֵּן֙ אַהֲרֹ֔ן אֶל־מוּל֙ פְּנֵ֣י הַמְּנוֹרָ֔ה הֶעֱלָ֖ה נֵרֹתֶ֑יהָ כּֽ͏ַאֲשֶׁ֛ר צִוָּ֥ה יְהוָ֖ה אֶת־מֹשֶֽׁה׃ 4 וְזֶ֨ה מַעֲשֵׂ֤ה הַמְּנֹרָה֙ מִקְשָׁ֣ה זָהָ֔ב עַד־יְרֵכָ֥הּ עַד־פִּרְחָ֖הּ מִקְשָׁ֣ה הִ֑וא כַּמַּרְאֶ֗ה אֲשֶׁ֨ר הֶרְאָ֤ה יְהוָה֙ אֶת־מֹשֶׁ֔ה כֵּ֥ן עָשָׂ֖ה אֶת־הַמְּנֹרָֽה׃   פ
5 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 6 קַ֚ח אֶת־הַלְוִיִּ֔ם מִתּ֖וֹךְ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וְטִהַרְתָּ֖ אֹתָֽם׃ 7 וְכֹֽה־תַעֲשֶׂ֤ה לָהֶם֙ לְטֽ͏ַהֲרָ֔ם הַזֵּ֥ה עֲלֵיהֶ֖ם מֵ֣י חַטָּ֑את וְהֶעֱבִ֤ירוּ תַ֙עַר֙ עַל־כָּל־בְּשָׂרָ֔ם וְכִבְּס֥וּ בִגְדֵיהֶ֖ם וְהִטֶּהָֽרוּ׃ 8 וְלָֽקְחוּ֙ פַּ֣ר בֶּן־בָּקָ֔ר וּמִנְחָת֔וֹ סֹ֖לֶת בְּלוּלָ֣ה בַשָּׁ֑מֶן וּפַר־שֵׁנִ֥י בֶן־בָּקָ֖ר תִּקַּ֥ח לְחַטָּֽאת׃ 9 וְהִקְרַבְתָּ֙ אֶת־הַלְוִיִּ֔ם לִפְנֵ֖י אֹ֣הֶל מוֹעֵ֑ד וְהִ֨קְהַלְתָּ֔ אֶֽת־כָּל־עֲדַ֖ת בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 10 וְהִקְרַבְתָּ֥ אֶת־הַלְוִיִּ֖ם לִפְנֵ֣י יְהוָ֑ה וְסָמְכ֧וּ בְנֵי־יִשְׂרָאֵ֛ל אֶת־יְדֵיהֶ֖ם עַל־הַלְוִיִּֽם׃ 11 וְהֵנִיף֩ אַהֲרֹ֨ן אֶת־הַלְוִיִּ֤ם תְּנוּפָה֙ לִפְנֵ֣י יְהוָ֔ה מֵאֵ֖ת בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וְהָי֕וּ לַעֲבֹ֖ד אֶת־עֲבֹדַ֥ת יְהוָֽה׃ 12 וְהַלְוִיִּם֙ יִסְמְכ֣וּ אֶת־יְדֵיהֶ֔ם עַ֖ל רֹ֣אשׁ הַפָּרִ֑ים וַ֠עֲשֵׂה אֶת־הָאֶחָ֨ד חַטָּ֜את וְאֶת־הָאֶחָ֤ד עֹלָה֙ לַֽיהוָ֔ה לְכַפֵּ֖ר עַל־הַלְוִיִּֽם׃ 13 וְהַֽעֲמַדְתָּ֙ אֶת־הַלְוִיִּ֔ם לִפְנֵ֥י אַהֲרֹ֖ן וְלִפְנֵ֣י בָנָ֑יו וְהֵנַפְתָּ֥ אֹתָ֛ם תְּנוּפָ֖ה לַֽיהוָֽה׃ 14 וְהִבְדַּלְתָּ֙ אֶת־הַלְוִיִּ֔ם מִתּ֖וֹךְ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וְהָ֥יוּ לִ֖י הַלְוִיִּֽם׃ 15 וְאַֽחֲרֵי־כֵן֙ יָבֹ֣אוּ הַלְוִיִּ֔ם לַעֲבֹ֖ד אֶת־אֹ֣הֶל מוֹעֵ֑ד וְטִֽהַרְתָּ֣ אֹתָ֔ם וְהֵנַפְתָּ֥ אֹתָ֖ם תְּנוּפָֽה׃ 16 כִּי֩ נְתֻנִ֨ים נְתֻנִ֥ים הֵ֙מָּה֙ לִ֔י מִתּ֖וֹךְ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל תַּחַת֩ פִּטְרַ֨ת כָּל־רֶ֜חֶם בְּכ֥וֹר כֹּל֙ מִבְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל לָקַ֥חְתִּי אֹתָ֖ם לִֽי׃ 17 כִּ֣י לִ֤י כָל־בְּכוֹר֙ בִּבְנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל בָּאָדָ֖ם וּבַבְּהֵמָ֑ה בְּי֗וֹם הַכֹּתִ֤י כָל־בְּכוֹר֙ בְּאֶ֣רֶץ מִצְרַ֔יִם הִקְדַּ֥שְׁתִּי אֹתָ֖ם לִֽי׃ 18 וָאֶקַּח֙ אֶת־הַלְוִיִּ֔ם תַּ֥חַת כָּל־בְּכ֖וֹר בִּבְנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 19 וָאֶתְּנָ֨ה אֶת־הַלְוִיִּ֜ם נְתֻנִ֣ים לְאַהֲרֹ֣ן וּלְבָנָ֗יו מִתּוֹךְ֮ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵל֒ לַעֲבֹ֞ד אֶת־עֲבֹדַ֤ת בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵל֙ בְּאֹ֣הֶל מוֹעֵ֔ד וּלְכַפֵּ֖ר עַל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וְלֹ֨א יִהְיֶ֜ה בִּבְנֵ֤י יִשְׂרָאֵל֙ נֶ֔גֶף בְּגֶ֥שֶׁת בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֖ל אֶל־הַקֹּֽדֶשׁ׃ 20 וַיַּ֨עַשׂ מֹשֶׁ֧ה וְאַהֲרֹ֛ן וְכָל־עֲדַ֥ת בְּנֵי־יִשְׂרָאֵ֖ל לַלְוִיִּ֑ם כְּ֠כֹל אֲשֶׁר־צִוָּ֨ה יְהוָ֤ה אֶת־מֹשֶׁה֙ לַלְוִיִּ֔ם כֵּן־עָשׂ֥וּ לָהֶ֖ם בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 21 וַיִּֽתְחַטְּא֣וּ הַלְוִיִּ֗ם וַֽיְכַבְּסוּ֙ בִּגְדֵיהֶ֔ם וַיָּ֨נֶף אַהֲרֹ֥ן אֹתָ֛ם תְּנוּפָ֖ה לִפְנֵ֣י יְהוָ֑ה וַיְכַפֵּ֧ר עֲלֵיהֶ֛ם אַהֲרֹ֖ן לְטַהֲרָֽם׃ 22 וְאַחֲרֵי־כֵ֞ן בָּ֣אוּ הַלְוִיִּ֗ם לַעֲבֹ֤ד אֶת־עֲבֹֽדָתָם֙ בְּאֹ֣הֶל מוֹעֵ֔ד לִפְנֵ֥י אַהֲרֹ֖ן וְלִפְנֵ֣י בָנָ֑יו כַּאֲשֶׁר֩ צִוָּ֨ה יְהוָ֤ה אֶת־מֹשֶׁה֙ עַל־הַלְוִיִּ֔ם כֵּ֖ן עָשׂ֥וּ לָהֶֽם׃   ס 23 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 24 זֹ֖את אֲשֶׁ֣ר לַלְוִיִּ֑ם מִבֶּן֩ חָמֵ֨שׁ וְעֶשְׂרִ֤ים שָׁנָה֙ וָמַ֔עְלָה יָבוֹא֙ לִצְבֹ֣א צָבָ֔א בַּעֲבֹדַ֖ת אֹ֥הֶל מוֹעֵֽד׃ 25 וּמִבֶּן֙ חֲמִשִּׁ֣ים שָׁנָ֔ה יָשׁ֖וּב מִצְּבָ֣א הָעֲבֹדָ֑ה וְלֹ֥א יַעֲבֹ֖ד עֽוֹד׃ 26 וְשֵׁרֵ֨ת אֶת־אֶחָ֜יו בְּאֹ֤הֶל מוֹעֵד֙ לִשְׁמֹ֣ר מִשְׁמֶ֔רֶת וַעֲבֹדָ֖ה לֹ֣א יַעֲבֹ֑ד כָּ֛כָה תַּעֲשֶׂ֥ה לַלְוִיִּ֖ם בְּמִשְׁמְרֹתָֽם׃   פ