Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 2 רעד צו די קינדער פֿון ישׂראל, און זאָלסט זאָגן צו זײ: אַז אַ מאַן אָדער אַ פֿרױ װעט קלאָר אַ נדר טאָן דעם נדר פֿון אַ נזיר, זיך אָפּצושײדן צו גאָט, 3 זאָל ער פֿון װײַן און שטאַרקן געטראַנק זיך אָפּהאַלטן; עסיק פֿון װײַן און עסיק פֿון שטאַרקן געטראַנק זאָל ער ניט טרינקען, און קײן זאַפֿט פֿון טרױבן זאָל ער ניט טרינקען; און טרױבן פֿרישע אָדער געטריקנטע זאָל ער ניט עסן. 4 אַלע טעג פֿון זײַן נזירשאַפֿט זאָל ער פֿון אַלץ װאָס װערט געמאַכט פֿון װײַנשטאָק, פֿון קערנדלעך ביז אַ שאָלעכץ ניט עסן. 5 אַלע טעג פֿון זײַן נדר פֿון נזירשאַפֿט זאָל אַ גאָלמעסער ניט אַריבערגײן איבער זײַן קאָפּ; ביז עס װערן פֿול די טעג װאָס ער װעט זיך אָפּשײדן צו גאָט, זאָל ער זײַן הײליק: לאָזן װאַקסן װילד די האָר פֿון זײַן קאָפּ. 6 אַלע טעג װאָס ער שײדט זיך אָפּ צו גאָט, זאָל ער צו דעם לײַב פֿון אַ טױטן ניט צוגײן. 7 אָן זײַן פֿאָטער און אָן זײַן מוטער, אָן זײַן ברודער און אָן זײַן שװעסטער, אַפֿילו אָן זײ זאָל ער זיך ניט פֿאַראומרײניקן, אַז זײ שטאַרבן, װאָרום די נזירשאַפֿט פֿון זײַן גאָט איז אױף זײַן קאָפּ. 8 אַלע טעג פֿון זײַן נזירשאַפֿט איז ער הײליק צו גאָט. 9 און אַז עמיצער װעט שטאַרבן לעבן אים פּלוצלינג אומגעריכט, און װעט פֿאַראומרײניקן זײַן נזיר-קאָפּ, זאָל ער אָפּגאָלן זײַן קאָפּ אין דעם טאָג װאָס ער װערט רײן: אױפֿן זיבעטן טאָג זאָל ער אים אָפּגאָלן. 10 און אױפֿן אַכטן טאָג זאָל ער ברענגען צװײ טורטלטױבן, אָדער צװײ יונגע טױבן, צום כֹּהן, צום אײַנגאַנג פֿון אוֹהל-מוֹעד. 11 און דער כֹּהן זאָל מאַכן אײנע פֿאַר אַ זינדאָפּפֿער, און אײנע פֿאַר אַ בראַנדאָפּפֿער, און מכפּר זײַן אױף אים פֿאַר װאָס ער האָט געזינדיקט אָן דעם טױטן; און ער זאָל הײליקן זײַן קאָפּ אין יענעם טאָג. 12 און ער זאָל זיך אָפּשײדן צו גאָט די טעג פֿון זײַן נזיר-שאַפֿט, און ברענגען אַ יאָריקן שעפּס פֿאַר אַ שולדאָפּפֿער, און די פֿריערדיקע טעג זאָלן אָפּפֿאַלן, װאָרום זײַן נזירשאַפֿט איז פֿאַראומרײניקט געװאָרן. 13 און דאָס איז דער דין פֿון אַ נזיר: אין דעם טאָג װאָס די טעג פֿון זײַן נזירשאַפֿט װערן פֿול, זאָל מען אים ברענגען צום אײַנגאַנג פֿון אוֹהל-מוֹעד; 14 און ער זאָל גענענען זײַן קרבן צו גאָט, אײן שעפּס אַ יאָריקן אָן אַ פֿעלער פֿאַר א בראַנדאָפּפֿער, און אײן שאָף אַ יאָריקע אָן אַ פֿעלער פֿאַר אַ זינדאָפּפֿער, און אײן װידער אָן אַ פֿעלער פֿאַר אַ פֿרידאָפּפֿער, 15 און אַ קאָרב אומגעזײַערטן ברױט, חלות פֿון זעמלמעל פֿאַרמישט מיט אײל, און אומגעזײַערטע קוכנס באַשמירט מיט אײל, און זײער שפּײַזאָפּפֿער און זײערע גיסאָפּפֿער. 16 און דער כֹּהן זאָל עס גענענען פֿאַר גאָט, און מאַכן זײַן זינדאָפּפֿער און זײַן בראַנדאָפּפֿער. 17 און דעם װידער זאָל ער מאַכן אַ פֿרידאָפּפֿער צו גאָט, מיט דעם קאָרב אומגעזײַערטן ברױט; און דער כֹּהן זאָל מאַכן זײַן שפּײַזאָפּפֿער און זײַן גיסאָפּפֿער. 18 און דער נזיר זאָל אָפּגאָלן בײַם אײַנגאַנג פֿון אוֹהל-מוֹעד זײַן נזיר-קאָפּ, און נעמען די האָר פֿון זײַן נזיר-קאָפּ, און אַרױפֿטאָן אױף דעם פֿײַער װאָס אונטערן פֿרידאָפּפֿער. 19 און דער כֹּהן זאָל נעמען די שולטער, אַ געקאָכטע, פֿון דעם װידער, און אײן אומגעזײַערטע חלה פֿון דעם קאָרב, און אײן אומגעזײַערטן קוכן, און אַרױפֿטאָן אױף דעם נזירס הענט, נאָך דעם װי ער האָט זיך אָפּגעגאָלט זײַנע נזיר-האָר. 20 און דער כֹּהן זאָל זײ אױפֿהײבן אַן אױפֿהײבונג פֿאַר גאָט; דאָס איז הײליק צום כֹּהן, מיט דער ברוסט פֿון אױפֿהײבונג, און מיט דעם שענקל פֿון אָפּשײדונג. און דערנאָך מעג דער נזיר טרינקען װײַן. 21 דאָס איז דער דין פֿון דעם נזיר װאָס טוט אַ נדר, װעגן זײַן קרבן צו גאָט פֿאַר זײַן נזירשאַפֿט, אַחוץ װאָס זײַן האַנט פֿאַרמאָגט נאָך צוצוגעבן; אַזױ װי זײַן נדר װאָס ער װעט אַ נדר טאָן, אַזױ מוז ער טאָן, לױט דעם דין פֿון זײַן נזירשאַפֿט.
22 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 23 רעד צו אַהרֹנען און צו זײַנע זין, אַזױ צו זאָגן: אַזױ זאָלט איר בענטשן די קינדער פֿון ישׂראל; זאָגט צו זײ: 24 גאָט זאָל דיך בענטשן, און דיך היטן! 25 גאָט זאָל דערלײַכטן זײַן פּנים צו דיר, און דיך לײַטזעליקן! 26 גאָט זאָל אױפֿהײבן זײַן פּנים צו דיר, און דיר באַשערן שלום! 27 און זײ זאָלן אַרױפֿטאָן מײַן נאָמען אױף די קינדער פֿון ישׂראל, און איך װעל זײ בענטשן.
עברית
1 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 2 דַּבֵּר֙ אֶל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל וְאָמַרְתָּ֖ אֲלֵהֶ֑ם אִ֣ישׁ אֽוֹ־אִשָּׁ֗ה כִּ֤י יַפְלִא֙ לִנְדֹּר֙ נֶ֣דֶר נָזִ֔יר לְהַזִּ֖יר לַֽיהוָֽה׃ 3 מִיַּ֤יִן וְשֵׁכָר֙ יַזִּ֔יר חֹ֥מֶץ יַ֛יִן וְחֹ֥מֶץ שֵׁכָ֖ר לֹ֣א יִשְׁתֶּ֑ה וְכָל־מִשְׁרַ֤ת עֲנָבִים֙ לֹ֣א יִשְׁתֶּ֔ה וַעֲנָבִ֛ים לַחִ֥ים וִיבֵשִׁ֖ים לֹ֥א יֹאכֵֽל׃ 4 כֹּ֖ל יְמֵ֣י נִזְר֑וֹ מִכֹּל֩ אֲשֶׁ֨ר יֵעָשֶׂ֜ה מִגֶּ֣פֶן הַיַּ֗יִן מֵחַרְצַנִּ֛ים וְעַד־זָ֖ג לֹ֥א יֹאכֵֽל׃ 5 כָּל־יְמֵי֙ נֶ֣דֶר נִזְר֔וֹ תַּ֖עַר לֹא־יַעֲבֹ֣ר עַל־רֹאשׁ֑וֹ עַד־מְלֹ֨את הַיָּמִ֜ם אֲשֶׁר־יַזִּ֤יר לַיהוָה֙ קָדֹ֣שׁ יִהְיֶ֔ה גַּדֵּ֥ל פֶּ֖רַע שְׂעַ֥ר רֹאשֽׁוֹ׃ 6 כָּל־יְמֵ֥י הַזִּיר֖וֹ לַיהוָ֑ה עַל־נֶ֥פֶשׁ מֵ֖ת לֹ֥א יָבֹֽא׃ 7 לְאָבִ֣יו וּלְאִמּ֗וֹ לְאָחִיו֙ וּלְאַ֣חֹת֔וֹ לֹא־יִטַּמָּ֥א לָהֶ֖ם בְּמֹתָ֑ם כִּ֛י נֵ֥זֶר אֱלֹהָ֖יו עַל־רֹאשֽׁוֹ׃ 8 כֹּ֖ל יְמֵ֣י נִזְר֑וֹ קָדֹ֥שׁ ה֖וּא לַֽיהוָֽה׃ 9 וְכִֽי־יָמ֨וּת מֵ֤ת עָלָיו֙ בְּפֶ֣תַע פִּתְאֹ֔ם וְטִמֵּ֖א רֹ֣אשׁ נִזְר֑וֹ וְגִלַּ֤ח רֹאשׁוֹ֙ בְּי֣וֹם טָהֳרָת֔וֹ בַּיּ֥וֹם הַשְּׁבִיעִ֖י יְגַלְּחֶֽנּוּ׃ 10 וּבַיּ֣וֹם הַשְּׁמִינִ֗י יָבִא֙ שְׁתֵּ֣י תֹרִ֔ים א֥וֹ שְׁנֵ֖י בְּנֵ֣י יוֹנָ֑ה אֶל־הַכֹּהֵ֔ן אֶל־פֶּ֖תַח אֹ֥הֶל מוֹעֵֽד׃ 11 וְעָשָׂ֣ה הַכֹּהֵ֗ן אֶחָ֤ד לְחַטָּאת֙ וְאֶחָ֣ד לְעֹלָ֔ה וְכִפֶּ֣ר עָלָ֔יו מֵאֲשֶׁ֥ר חָטָ֖א עַל־הַנָּ֑פֶשׁ וְקִדַּ֥שׁ אֶת־רֹאשׁ֖וֹ בַּיּ֥וֹם הַהֽוּא׃ 12 וְהִזִּ֤יר לַֽיהוָה֙ אֶת־יְמֵ֣י נִזְר֔וֹ וְהֵבִ֛יא כֶּ֥בֶשׂ בֶּן־שְׁנָת֖וֹ לְאָשָׁ֑ם וְהַיָּמִ֤ים הָרִאשֹׁנִים֙ יִפְּל֔וּ כִּ֥י טָמֵ֖א נִזְרֽוֹ׃ 13 וְזֹ֥את תּוֹרַ֖ת הַנָּזִ֑יר בְּי֗וֹם מְלֹאת֙ יְמֵ֣י נִזְר֔וֹ יָבִ֣יא אֹת֔וֹ אֶל־פֶּ֖תַח אֹ֥הֶל מוֹעֵֽד׃ 14 וְהִקְרִ֣יב אֶת־קָרְבָּנ֣וֹ לַיהוָ֡ה כֶּבֶשׂ֩ בֶּן־שְׁנָת֨וֹ תָמִ֤ים אֶחָד֙ לְעֹלָ֔ה וְכַבְשָׂ֨ה אַחַ֧ת בַּת־שְׁנָתָ֛הּ תְּמִימָ֖ה לְחַטָּ֑את וְאַֽיִל־אֶחָ֥ד תָּמִ֖ים לִשְׁלָמִֽים׃ 15 וְסַ֣ל מַצּ֗וֹת סֹ֤לֶת חַלֹּת֙ בְּלוּלֹ֣ת בַּשֶּׁ֔מֶן וּרְקִיקֵ֥י מַצּ֖וֹת מְשֻׁחִ֣ים בַּשָּׁ֑מֶן וּמִנְחָתָ֖ם וְנִסְכֵּיהֶֽם׃ 16 וְהִקְרִ֥יב הַכֹּהֵ֖ן לִפְנֵ֣י יְהוָ֑ה וְעָשָׂ֥ה אֶת־חַטָּאת֖וֹ וְאֶת־עֹלָתֽוֹ׃ 17 וְאֶת־הָאַ֜יִל יַעֲשֶׂ֨ה זֶ֤בַח שְׁלָמִים֙ לַֽיהוָ֔ה עַ֖ל סַ֣ל הַמַּצּ֑וֹת וְעָשָׂה֙ הַכֹּהֵ֔ן אֶת־מִנְחָת֖וֹ וְאֶת־נִסְכּֽוֹ׃ 18 וְגִלַּ֣ח הַנָּזִ֗יר פֶּ֛תַח אֹ֥הֶל מוֹעֵ֖ד אֶת־רֹ֣אשׁ נִזְר֑וֹ וְלָקַ֗ח אֶת־שְׂעַר֙ רֹ֣אשׁ נִזְר֔וֹ וְנָתַן֙ עַל־הָאֵ֔שׁ אֲשֶׁר־תַּ֖חַת זֶ֥בַח הַשְּׁלָמִֽים׃ 19 וְלָקַ֨ח הַכֹּהֵ֜ן אֶת־הַזְּרֹ֣עַ בְּשֵׁלָה֮ מִן־הָאַיִל֒ וְֽחַלַּ֨ת מַצָּ֤ה אַחַת֙ מִן־הַסַּ֔ל וּרְקִ֥יק מַצָּ֖ה אֶחָ֑ד וְנָתַן֙ עַל־כַּפֵּ֣י הַנָּזִ֔יר אַחַ֖ר הִֽתְגַּלְּח֥וֹ אֶת־נִזְרֽוֹ׃ 20 וְהֵנִיף֩ אוֹתָ֨ם הַכֹּהֵ֥ן תְּנוּפָה֮ לִפְנֵ֣י יְהוָה֒ קֹ֤דֶשׁ הוּא֙ לַכֹּהֵ֔ן עַ֚ל חֲזֵ֣ה הַתְּנוּפָ֔ה וְעַ֖ל שׁ֣וֹק הַתְּרוּמָ֑ה וְאַחַ֛ר יִשְׁתֶּ֥ה הַנָּזִ֖יר יָֽיִן׃ 21 זֹ֣את תּוֹרַ֣ת הַנָּזִיר֮ אֲשֶׁ֣ר יִדֹּר֒ קָרְבָּנ֤וֹ לַֽיהוָה֙ עַל־נִזְר֔וֹ מִלְּבַ֖ד אֲשֶׁר־תַּשִּׂ֣יג יָד֑וֹ כְּפִ֤י נִדְרוֹ֙ אֲשֶׁ֣ר יִדֹּ֔ר כֵּ֣ן יַעֲשֶׂ֔ה עַ֖ל תּוֹרַ֥ת נִזְרֽוֹ׃   פ
22 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 23 דַּבֵּ֤ר אֶֽל־אַהֲרֹן֙ וְאֶל־בָּנָ֣יו לֵאמֹ֔ר כֹּ֥ה תְבָרֲכ֖וּ אֶת־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל אָמ֖וֹר לָהֶֽם׃   ס 24 יְבָרֶכְךָ֥ יְהוָ֖ה וְיִשְׁמְרֶֽךָ׃   ס 25 יָאֵ֨ר יְהוָ֧ה פָּנָ֛יו אֵלֶ֖יךָ וִֽיחֻנֶּֽךָּ׃   ס 26 יִשָּׂ֨א יְהוָ֤ה פָּנָיו֙ אֵלֶ֔יךָ וְיָשֵׂ֥ם לְךָ֖ שָׁלֽוֹם׃   ס 27 וְשָׂמ֥וּ אֶת־שְׁמִ֖י עַל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וַאֲנִ֖י אֲבָרֲכֵֽם׃   פ