Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 2 באַפֿעל די קינדער פֿון ישׂראל, זײ זאָלן אַרױסשיקן פֿון לאַגער איטלעכן מצורע, און איטלעכן פֿלוסיקן, און איטלעכן װאָס איז אומרײן פֿון אַ טױטן לײַב. 3 סײַ אַ זכר סײַ אַ נקבֿה זאָלט איר אַרױסשיקן, אױסן לאַגער זאָלט איר זײ אַרױסשיקן, כּדי זײ זאָלן ניט פֿאַראומרײניקן זײערע לאַגערן װאָס איך רו צװישן זײ. 4 האָבן די קינדער פֿון ישׂראל אַזױ געטאָן, און זײ האָבן זײ אַרױסגעשיקט אױסן לאַגער; אַזױ װי גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ האָבן די קינדער פֿון ישׂראל געטאָן.
5 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 6 רעד צו די קינדער פֿון ישׂראל: אַ מאַן אָדער אַ פֿרױ, אַז זײ װעלן באַגײן עפּעס אַ מענטשלעכע זינד, צו פֿעלשן אַ פֿעלשונג אָן גאָט, און יענע זעל װעט זיך פֿאַרשולדיקן, 7 זאָלן זײ זיך מתװדה זײַן אױף זײערע זינד װאָס זײ האָבן באַגאַנגען; און ער זאָל אומקערן דעם קרן פֿון זײַן פֿאַרשולדיקונג, און צאָלײגן דערצו אַ פֿינפֿטל דערפֿון, און אָפּגעבן צו דעם קעגן װעמען ער האָט זיך פֿאַרשולדיקט. 8 און אַז דער מאַן האָט ניט קײן קרובֿ, װעמען אומצוקערן דאָס פֿאַרשולדיקטע, זאָל דאָס פֿאַרשולדיקטע װאָס דאַרף אומגעקערט װערן, געהערן צו גאָט, צום כֹּהן; אַחוץ דעם װידער פֿון פֿאַרגעבונג, װאָס דערמיט זאָל מען מכפּר זײַן אױף אים. 9 און יעטװעדער אָפּשײדונג, פֿון אַלע געהײליקטע זאַכן פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, װאָס זײ װעלן ברענגען צום כֹּהן, זאָל געהערן צו אים. 10 און די געהײליקטע זאַכן פֿון איטלעכן זאָלן געהערן צו אים: װאָס עמיצער װעט געבן צום כֹּהן, זאָל געהערן צו אים.
11 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 12 רעד צו די קינדער פֿון ישׂראל, און זאָלסטו זאָגן צו זײ: אַז עמיצן אײנעמס װײַב װעט אַראָפּ פֿון װעג, און װעט פֿעלשן אַ פֿעלשונג אָן אים, 13 און אַ מאַן װעט ליגן מיט איר אַ בײַשלאָף פֿון זאָמען, און עס װעט זײַן פֿאַרהױלן פֿון די אױגן פֿון איר מאַן, װײַל זי איז פֿאַראומרײניקט געװאָרן פֿאַרבאָרגענערהײט, און קײן עדות אַקעגן איר איז ניטאָ, און זי איז ניט געכאַפּט געװאָרן; 14 און אַ גײַסט פֿון אײפֿערזוכט װעט קומען אױף אים, און ער װעט װערן אײפֿערזיכטיק אױף זײַן װײַב, װען זי איז פֿאַראומרײניקט געװאָרן; אָדער אַ גײַסט פֿון אײפֿערזוכט װעט קומען אױף אים, און ער װעט װערן אײפֿערזיכטיק אױף זײַן װײַב, און זי איז ניט פֿאַראומרײניקט געװאָרן; 15 זאָל דער מאַן ברענגען זײַן װײַב צום כֹּהן, און ברענגען איר קרבן מיט איר, אַ צענטל אֵיפֿה גערשטענע מעל; ער זאָל ניט אַרױפֿגיסן דערױף אײל, און ניט אַרױפֿטאָן דערױף װײַרױך, װאָרום אַ שפּײַזאָפּפֿער פֿון אײפֿערזוכט איז דאָס, אַ שפּײַזאָפּפֿער פֿון דערמאָנונג, װאָס דערמאָנט אַ זינד. 16 און דער כֹּהן זאָל זי מאַכן גענענען, און זי אַװעקשטעלן פֿאַר גאָט. 17 און דער כֹּהן זאָל נעמען הײליקע װאַסער אין אַ לײמענער כּלי, און פֿון דעם שטױב פֿאָס איז אױפֿן באָדעם פֿון מִשכּן זאָל דער כֹּהן נעמען, און אַרײַנטאָן אין דעם װאַסער. 18 און דער כֹּהן זאָל שטעלן די פֿרױ פֿאַר גאָט, און צעשױבערן דעם קאָפּ פֿון דער פֿרױ, און געבן אױף אירע האַנטפֿלעכן דאָס שפּײַזאָפּפֿער פֿון דערמאָנונג, דאָס איז דאָס שפּײַזאָפּפֿער פֿון אײפֿערזוכט; און אין דעם כֹּהנס האַנט זאָל זײַן דאָס דאָזיקע װאַסער פֿון ביטערניש װאָס מאַכט פֿאַרשאָלטן. 19 און דער כֹּהן זאָל זי באַשװערן, און זאָגן צו דער פֿרױ: אױב קײן מאַן איז ניט געלעגן מיט דיר, און אױב דו ביסט ניט אַראָפּ פֿון װעג אין אומרײנקײט הינטער דײַן מאַן, בלײַב אומגעשאַט פֿון דעם דאָזיקן װאַסער פֿון ביטערניש װאָס מאַכט פֿאַרשאָלטן. 20 אױב אָבער דו ביסט אַראָפּ פֿון װעג הינטער דײַן מאַן, און אױב דו ביסט פֿאַראומרײניקט געװאָרן, און אַ מאַן איז געלעגן מיט דיר אַחוץ דײַן מאַן – 21 און דער כֹּהן זאָל באַשװערן די פֿרױ מיט אַ שבֿועה פֿון אַ קללה, און דער כֹּהן זאָל זאָגן צו דער פֿרױ – זאָל דיך גאָט מאַכן פֿאַר אַ קללה און פֿאַר אַ שבֿועה צװישן דײַן פֿאָלק, אַז גאָט װעט מאַכן אַװעקפֿאַלן דײַן דיך, און געשװעלן דײַן בױך; 22 און דאָס דאָזיקע װאַסער װאָס מאַכט פֿאַרשאָלטן זאָל אַרײַן אין דײַנע אינגעװײד, צו מאַכן געשװעלן דעם בױך, און מאַכן אַװעקפֿאַלן דעם דיך; און די פֿרױ זאָל זאָגן: אָמן! אָמן! 23 און דער כֹּהן זאָל אױפֿשרײַבן די דאָזיקע קללות אױף אַ מגילה, און אָפּמעקן אין דעם װאַסער פֿון ביטערניש. 24 און ער זאָל געבן טרינקען דער פֿרױ דאָס װאַסער פֿון ביטערניש װאָס מאַכט פֿאַרשאָלטן, און דאָס װאַסער װאָס מאַכט פֿאַרשאָלטן װעט אַרײַן אין איר פֿאַר אַ ביטערניש. 25 און דער כֹּהן זאָל נעמען פֿון דער פֿרױס האַנט דאָס שפּײַזאָפּפֿער פֿון אײפֿערזוכט, און אױפֿהײבן דאָס שפּײַזאָפּפֿער פֿאַר גאָט, און עס גענענען צום מזבח. 26 און דער כֹּהן זאָל אָננעמען אַ הױפֿן פֿון דעם שפּײַזאָפּפֿער – זײַן דערמאָנונג, און דעמפֿן אױפֿן מזבח; און דערנאָך זאָל ער געבן טרינקען דער פֿרױ דאָס װאַסער. 27 און אַז ער װעט איר געבן טרינקען דאָס װאַסער, איז, אױב זי איז פֿאַראומרײניקט געװאָרן, און האָט געפֿעלשט אַ פֿעלשונג אָן איר מאַן, װעט דאָס װאַסער װאָס מאַכט פֿאַרשאָלטן, אַרײַן אין איר פֿאַר אַ ביטערניש, און איר בױך װעט געשװאָלן װערן, און איר דיך װעט אַװעקפֿאַלן; און די פֿרױ װעט װערן פֿאַר אַ קללה צװישן איר פֿאָלק. 28 אױב אָבער די פֿרױ איז ניט פֿאַראומרײניקט געװאָרן, און זי איז רײן, װעט זי בלײַבן אומגעשאַט, און װעט אַנטפֿאַנגען זאָמען. 29 דאָס איז דער זין פֿון אײפֿערזוכט: אַז אַ װײַב װעט אַראָפּגײן פֿון װעג הינטער איר מאַן, און װעט פֿאַראומרײניקט װערן, 30 אָדער אַז אַ גײַסט פֿון אײפֿערזוכט װעט קומען אױף אַ מאַן, און ער װעט װערן אײפֿערזיכטיק אױף זײַן װײַב, זאָל ער שטעלן די װײַב פֿאַר גאָט, און דער כֹּהן זאָל טאָן צו איר דעם דאָזיקן דין. 31 און דער מאַן װעט זײַן רײן פֿון זינד, און יענע פֿרױ װעט טראָגן איר זינד.
עברית
1 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 2 צַ֚ו אֶת־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל וִֽישַׁלְּחוּ֙ מִן־הַֽמַּחֲנֶ֔ה כָּל־צָר֖וּעַ וְכָל־זָ֑ב וְכֹ֖ל טָמֵ֥א לָנָֽפֶשׁ׃ 3 מִזָּכָ֤ר עַד־נְקֵבָה֙ תְּשַׁלֵּ֔חוּ אֶל־מִח֥וּץ לַֽמַּחֲנֶ֖ה תְּשַׁלְּח֑וּם וְלֹ֤א יְטַמְּאוּ֙ אֶת־מַ֣חֲנֵיהֶ֔ם אֲשֶׁ֥ר אֲנִ֖י שֹׁכֵ֥ן בְּתוֹכָֽם׃ 4 וַיַּֽעֲשׂוּ־כֵן֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל וַיְשַׁלְּח֣וּ אוֹתָ֔ם אֶל־מִח֖וּץ לַֽמַּחֲנֶ֑ה כַּאֲשֶׁ֨ר דִּבֶּ֤ר יְהוָה֙ אֶל־מֹשֶׁ֔ה כֵּ֥ן עָשׂ֖וּ בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃   פ
5 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 6 דַּבֵּר֮ אֶל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵל֒ אִ֣ישׁ אֽוֹ־אִשָּׁ֗ה כִּ֤י יַעֲשׂוּ֙ מִכָּל־חַטֹּ֣את הָֽאָדָ֔ם לִמְעֹ֥ל מַ֖עַל בַּיהוָ֑ה וְאָֽשְׁמָ֖ה הַנֶּ֥פֶשׁ הַהִֽוא׃ 7 וְהִתְוַדּ֗וּ אֶֽת־חַטָּאתָם֮ אֲשֶׁ֣ר עָשׂוּ֒ וְהֵשִׁ֤יב אֶת־אֲשָׁמוֹ֙ בְּרֹאשׁ֔וֹ וַחֲמִישִׁת֖וֹ יֹסֵ֣ף עָלָ֑יו וְנָתַ֕ן לַאֲשֶׁ֖ר אָשַׁ֥ם לֽוֹ׃ 8 וְאִם־אֵ֨ין לָאִ֜ישׁ גֹּאֵ֗ל לְהָשִׁ֤יב הָאָשָׁם֙ אֵלָ֔יו הָאָשָׁ֛ם הַמּוּשָׁ֥ב לַיהוָ֖ה לַכֹּהֵ֑ן מִלְּבַ֗ד אֵ֚יל הַכִּפֻּרִ֔ים אֲשֶׁ֥ר יְכַפֶּר־בּ֖וֹ עָלָֽיו׃ 9 וְכָל־תְּרוּמָ֞ה לְכָל־קָדְשֵׁ֧י בְנֵי־יִשְׂרָאֵ֛ל אֲשֶׁר־יַקְרִ֥יבוּ לַכֹּהֵ֖ן ל֥וֹ יִהְיֶֽה׃ 10 וְאִ֥ישׁ אֶת־קֳדָשָׁ֖יו ל֣וֹ יִהְי֑וּ אִ֛ישׁ אֲשֶׁר־יִתֵּ֥ן לַכֹּהֵ֖ן ל֥וֹ יִהְיֶֽה׃   פ
11 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 12 דַּבֵּר֙ אֶל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל וְאָמַרְתָּ֖ אֲלֵהֶ֑ם אִ֥ישׁ אִישׁ֙ כִּֽי־תִשְׂטֶ֣ה אִשְׁתּ֔וֹ וּמָעֲלָ֥ה ב֖וֹ מָֽעַל׃ 13 וְשָׁכַ֨ב אִ֣ישׁ אֹתָהּ֮ שִׁכְבַת־זֶרַע֒ וְנֶעְלַם֙ מֵעֵינֵ֣י אִישָׁ֔הּ וְנִסְתְּרָ֖ה וְהִ֣יא נִטְמָ֑אָה וְעֵד֙ אֵ֣ין בָּ֔הּ וְהִ֖וא לֹ֥א נִתְפָּֽשָׂה׃ 14 וְעָבַ֨ר עָלָ֧יו רֽוּחַ־קִנְאָ֛ה וְקִנֵּ֥א אֶת־אִשְׁתּ֖וֹ וְהִ֣וא נִטְמָ֑אָה אוֹ־עָבַ֨ר עָלָ֤יו רֽוּחַ־קִנְאָה֙ וְקִנֵּ֣א אֶת־אִשְׁתּ֔וֹ וְהִ֖יא לֹ֥א נִטְמָֽאָה׃ 15 וְהֵבִ֨יא הָאִ֣ישׁ אֶת־אִשְׁתּוֹ֮ אֶל־הַכֹּהֵן֒ וְהֵבִ֤יא אֶת־קָרְבָּנָהּ֙ עָלֶ֔יהָ עֲשִׂירִ֥ת הָאֵיפָ֖ה קֶ֣מַח שְׂעֹרִ֑ים לֹֽא־יִצֹ֨ק עָלָ֜יו שֶׁ֗מֶן וְלֹֽא־יִתֵּ֤ן עָלָיו֙ לְבֹנָ֔ה כִּֽי־מִנְחַ֤ת קְנָאֹת֙ ה֔וּא מִנְחַ֥ת זִכָּר֖וֹן מַזְכֶּ֥רֶת עָוֺֽן׃ 16 וְהִקְרִ֥יב אֹתָ֖הּ הַכֹּהֵ֑ן וְהֶֽעֱמִדָ֖הּ לִפְנֵ֥י יְהוָֽה׃ 17 וְלָקַ֧ח הַכֹּהֵ֛ן מַ֥יִם קְדֹשִׁ֖ים בִּכְלִי־חָ֑רֶשׂ וּמִן־הֶֽעָפָ֗ר אֲשֶׁ֤ר יִהְיֶה֙ בְּקַרְקַ֣ע הַמִּשְׁכָּ֔ן יִקַּ֥ח הַכֹּהֵ֖ן וְנָתַ֥ן אֶל־הַמָּֽיִם׃ 18 וְהֶעֱמִ֨יד הַכֹּהֵ֥ן אֶֽת־הָאִשָּׁה֮ לִפְנֵ֣י יְהוָה֒ וּפָרַע֙ אֶת־רֹ֣אשׁ הָֽאִשָּׁ֔ה וְנָתַ֣ן עַל־כַּפֶּ֗יהָ אֵ֚ת מִנְחַ֣ת הַזִּכָּר֔וֹן מִנְחַ֥ת קְנָאֹ֖ת הִ֑וא וּבְיַ֤ד הַכֹּהֵן֙ יִהְי֔וּ מֵ֥י הַמָּרִ֖ים הַמְאָֽרֲרִֽים׃ 19 וְהִשְׁבִּ֨יעַ אֹתָ֜הּ הַכֹּהֵ֗ן וְאָמַ֤ר אֶל־הָֽאִשָּׁה֙ אִם־לֹ֨א שָׁכַ֥ב אִישׁ֙ אֹתָ֔ךְ וְאִם־לֹ֥א שָׂטִ֛ית טֻמְאָ֖ה תַּ֣חַת אִישֵׁ֑ךְ הִנָּקִ֕י מִמֵּ֛י הַמָּרִ֥ים הַֽמְאָרֲרִ֖ים הָאֵֽלֶּה׃ 20 וְאַ֗תְּ כִּ֥י שָׂטִ֛ית תַּ֥חַת אִישֵׁ֖ךְ וְכִ֣י נִטְמֵ֑את וַיִּתֵּ֨ן אִ֥ישׁ בָּךְ֙ אֶת־שְׁכָבְתּ֔וֹ מִֽבַּלְעֲדֵ֖י אִישֵֽׁךְ׃ 21 וְהִשְׁבִּ֨יעַ הַכֹּהֵ֥ן אֶֽת־הָֽאִשָּׁה֮ בִּשְׁבֻעַ֣ת הָאָלָה֒ וְאָמַ֤ר הַכֹּהֵן֙ לָֽאִשָּׁ֔ה יִתֵּ֨ן יְהוָ֥ה אוֹתָ֛ךְ לְאָלָ֥ה וְלִשְׁבֻעָ֖ה בְּת֣וֹךְ עַמֵּ֑ךְ בְּתֵ֨ת יְהוָ֤ה אֶת־יְרֵכֵךְ֙ נֹפֶ֔לֶת וְאֶת־בִּטְנֵ֖ךְ צָבָֽה׃ 22 וּ֠בָאוּ הַמַּ֨יִם הַמְאָרְרִ֤ים הָאֵ֙לֶּה֙ בְּֽמֵעַ֔יִךְ לַצְבּ֥וֹת בֶּ֖טֶן וְלַנְפִּ֣ל יָרֵ֑ךְ וְאָמְרָ֥ה הָאִשָּׁ֖ה אָמֵ֥ן אָמֵֽן׃ 23 וְ֠כָתַב אֶת־הָאָלֹ֥ת הָאֵ֛לֶּה הַכֹּהֵ֖ן בַּסֵּ֑פֶר וּמָחָ֖ה אֶל־מֵ֥י הַמָּרִֽים׃ 24 וְהִשְׁקָה֙ אֶת־הָ֣אִשָּׁ֔ה אֶת־מֵ֥י הַמָּרִ֖ים הַמְאָֽרֲרִ֑ים וּבָ֥אוּ בָ֛הּ הַמַּ֥יִם הַֽמְאָרֲרִ֖ים לְמָרִֽים׃ 25 וְלָקַ֤ח הַכֹּהֵן֙ מִיַּ֣ד הָֽאִשָּׁ֔ה אֵ֖ת מִנְחַ֣ת הַקְּנָאֹ֑ת וְהֵנִ֤יף אֶת־הַמִּנְחָה֙ לִפְנֵ֣י יְהוָ֔ה וְהִקְרִ֥יב אֹתָ֖הּ אֶל־הַמִּזְבֵּֽחַ׃ 26 וְקָמַ֨ץ הַכֹּהֵ֤ן מִן־הַמִּנְחָה֙ אֶת־אַזְכָּ֣רָתָ֔הּ וְהִקְטִ֖יר הַמִּזְבֵּ֑חָה וְאַחַ֛ר יַשְׁקֶ֥ה אֶת־הָאִשָּׁ֖ה אֶת־הַמָּֽיִם׃ 27 וְהִשְׁקָ֣הּ אֶת־הַמַּ֗יִם וְהָיְתָ֣ה אִֽם־נִטְמְאָה֮ וַתִּמְעֹ֣ל מַ֣עַל בְּאִישָׁהּ֒ וּבָ֨אוּ בָ֜הּ הַמַּ֤יִם הַמְאֽ͏ָרֲרִים֙ לְמָרִ֔ים וְצָבְתָ֣ה בִטְנָ֔הּ וְנָפְלָ֖ה יְרֵכָ֑הּ וְהָיְתָ֧ה הָאִשָּׁ֛ה לְאָלָ֖ה בְּקֶ֥רֶב עַמָּֽהּ׃ 28 וְאִם־לֹ֤א נִטְמְאָה֙ הָֽאִשָּׁ֔ה וּטְהֹרָ֖ה הִ֑וא וְנִקְּתָ֖ה וְנִזְרְעָ֥ה זָֽרַע׃ 29 זֹ֥את תּוֹרַ֖ת הַקְּנָאֹ֑ת אֲשֶׁ֨ר תִּשְׂטֶ֥ה אִשָּׁ֛ה תַּ֥חַת אִישָׁ֖הּ וְנִטְמָֽאָה׃ 30 א֣וֹ אִ֗ישׁ אֲשֶׁ֨ר תַּעֲבֹ֥ר עָלָ֛יו ר֥וּחַ קִנְאָ֖ה וְקִנֵּ֣א אֶת־אִשְׁתּ֑וֹ וְהֶעֱמִ֤יד אֶת־הָֽאִשָּׁה֙ לִפְנֵ֣י יְהוָ֔ה וְעָ֤שָׂה לָהּ֙ הַכֹּהֵ֔ן אֵ֥ת כָּל־הַתּוֹרָ֖ה הַזֹּֽאת׃ 31 וְנִקָּ֥ה הָאִ֖ישׁ מֵעָוֺ֑ן וְהָאִשָּׁ֣ה הַהִ֔וא תִּשָּׂ֖א אֶת־עֲוֺנָֽהּ׃   פ