Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 2 זײַ זיך נוֹקם די נקמה פֿון די קינדער פֿון ישׂראל אָן די מִדיָנים; דערנאָך װעסטו אײַנגעזאַמלט װערן צו דײַן פֿאָלק. 3 האָט משה גערעדט צום פֿאָלק, אַזױ צו זאָגן: באַװאָפֿנט פֿון אײַך מענער צום חיל, און זאָלן זײ גײן אױף מִדיָן אױסצופֿירן די נקמה פֿון גאָט אױף מִדיָן. 4 צו טױזנט פֿון אַ שבֿט, צו טױזנט פֿון אַ שבֿט, פֿון אַלע שבֿטים פֿון ישׂראל, זאָלט איר שיקן אין חיל. 5 זײַנען צוגעשטעלט געװאָרן פֿון די טױזנטן פֿון ישׂראל צו טױזנט פֿון אַ שבֿט, צװעלף טױזנט באַװאָפֿנטע חיל. 6 און משה האָט זײ געשיקט אין חיל צו טױזנט פֿון אַ שבֿט, זײ מיט פּינחס דעם זון פֿון אֶלעָזָר דעם כֹּהן, אין חיל, מיט די הײליקע כּלים און די שאַלטרומײטן אין זײַן האַנט. 7 און זײ האָבן מלחמה געהאַלטן אױף מִדיָן, אַזױ װי גאָט האָט באַפֿױלן משהן, און זײ האָבן אױסגעהרגעט יעטװעדער מאַנספּאַרשױן. 8 אױך די מלכים פֿון מִדיָן האָבן זײ געהרגעט צװישן זײערע דערשלאָגענע: אַוִי, און רֶקֶם, און צור, און חור, און רֶבֿע, די פֿינף מלכים פֿון מִדיָן; אױך בלעָם דעם זון פֿון בעוֹרן האָבן זײ געהרגעט מיטן שװערד. 9 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געפֿאַנגען די װײַבער פֿון מִדיָן, און זײערע קלײנע קינדער; און אַלע זײערע בהמות, און אַלע זײערע פֿי, און זײער גאַנצן פֿאַרמעג, האָבן זײ אַװעקגערױבט. 10 און אַלע זײערע שטעט אין זײערע װוינערטער, און אַלע זײערע לאַגערדערפֿער, האָבן זײ פֿאַרברענט אין פֿײַער. 11 און זײ האָבן גענומען דעם גאַנצן זאַקרױב, און דעם גאַנצן טרײַברױב, פֿון מענטשן און פֿון בהמות, 12 און האָבן געבראַכט די געפֿאַנגענע און דעם טרײַברױב און דעם זאַקרױב צו משהן און צו אֶלעָזָר דעם כֹּהן, און צו דער עדה פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, אין לאַגער, אױף די פּלױנען פֿון מוֹאָבֿ װאָס בײַם יַרדן לעבן יריחו. 13 זײַנען משה, און אֶלעָזָר דער כֹּהן, און אַלע פֿירשטן פֿון דער עדה, אַרױסגעגאַנגען זײ אַנטקעגן אױסן לאַגער. 14 און משה האָט געצערנט אױף די אױפֿגעזעצטע איבערן חיל, די עלטסטע פֿון טױזנט, און די עלטסטע פֿון הונדערט, װאָס זײַנען געקומען פֿון מלחמה-דינסט. 15 און משה האָט צו זײ געזאָגט: האָט איר געלאָזט לעבן אַלע װײַבספּאַרשױנען? 16 דאָס האָבן זײ דאָך, אױף דעם אָנרעד פֿון בִלעָמען, געבראַכט די קינדער פֿון ישׂראל צו באַגײן אַ פֿעלשונג אָן גאָט, אין דער מעשׂה פֿון פּעוֹר, און די מגפֿה איז געװען אױף דער עדה פֿון גאָט. 17 און אַצונד הרגעט יעטװעדער מאַנספּאַרשױן צװישן די קלײנע קינדער, און הרגעט יעטװעדער װײַבספּאַרשױן װאָס װײס פֿון אַ מאַן דורך ליגן מיט אַ מאַנספּאַרשױן. 18 און אַלע קינדער צװישן די װײַבספּאַרשױנען װאָס װײסן ניט פֿון ליגן מיט אַ מאַנספּאַרשױן, זאָלט איר לאָזן לעבן פֿאַר אײַך. 19 און איר, לאַגערט אױסן לאַגער זיבן טעג; איטלעכער װאָס האָט געהרגעט אַ נפֿש, און איטלעכער װאָס האָט זיך אָנגערירט אָן אַ דערשלאָגענעם, רײניקט אײַך אױפֿן דריטן טאָג און אױפֿן זיבעטן טאָג, איר און אײַערע געפֿאַנגענע. 20 און יעטװעדער בגד, און יעטװעדער זאַך פֿון פֿעל, און אַלץ װאָס איז געמאַכט פֿון ציגנהאָר, און יעטװעדער הילצערנע כּלי, זאָלט איר אײַך רײניקן. 21 און אֶלעָזָר דער כֹּהן האָט געזאָגט צו די חילס-לײַט װאָס זײַנען געגאַנגען אין מלחמה: דאָס איז דאָס געזעץ פֿון דער תּוֹרה װאָס גאָט האָט באַפֿױלן משהן: 22 אָבער דאָס גאָלד, און דאָס זילבער, דאָס קופּער, דאָס אײַזן, דאָס צין, און דאָס בלײַ, 23 אַלץ װאָס קען קומען אין פֿײַער, זאָלט איר מאַכן דורכגײן דורך פֿײַער, און עס װעט װערן רײן; נאָר עס מוז גערײניקט װערן מיט שפּרענגװאַסער. און אַלץ װאָס קען ניט קומען אין פֿײַער, זאָלט איר מאַכן דורכגײן דורך װאַסער. 24 און איר זאָלט װאַשן אײַערע קלײדער אױפֿן זיבעטן טאָג, און איר װעט װערן רײן, און דערנאָך מעגט איר אַרײַנקומען אין לאַגער.
25 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 26 נעם אױף די צאָל פֿון דעם געפֿאַנגענעם טרײַברױב, פֿון מענטשן און פֿון בהמות, דו און אֶלעָזָר דער כֹּהן, און די הױפּטלײַט פֿון די פֿאָטערהײַזער פֿון דער עדה. 27 און זאָלסט צעטײלן דעם טרײַברױב אין העלפֿט, צװישן די מלחמה-האַלטערס װאָס זײַנען אַרױסגעגאַנגען אין חיל, און צװישן דער גאַנצער עדה. 28 און זאָלסט אָפּשײדן אַן אָפּגאָב צו גאָט פֿון די מלחמה-לײַט װאָס זײַנען אַרױסגעגאַנגען אין חיל; אײן שטיק פֿון פֿינף הונדערט, פֿון די מענטשן, און פֿון די רינדער, און פֿון די אײזלען, און פֿון די שאָף. 29 פֿון זײער העלפֿט זאָלט איר עס נעמען; און זאָלסט עס געבן צו אֶלעָזָר דעם כֹּהן, אַן אָפּשײדונג צו גאָט. 30 און פֿון דער העלפֿט פֿון די קינדער פֿון ישׂראל זאָלסטו נעמען אײנס אַרױסגענומען פֿון פֿופֿציק, פֿון די מענטשן, פֿון די רינדער, פֿון די אײזלען, און פֿון די שאָף – פֿון אַלע בהמות; און זאָלסט זײ געבן צו די לוִיִים, װאָס היטן די היטונג פֿון דעם מִשכּן פֿון גאָט. 31 און משה און אֶלעָזָר דער כֹּהן האָבן געטאָן אַזױ װי גאָט האָט באַפֿױלן משהן. 32 און דער טרײַברױב װאָס איז געבליבן נאָך דעם רױב װאָס דאָס חיל-פֿאָלק האָט גערױבט, איז געװען: שאָף, זעקס הונדערט טױזנט און זיבעציק טױזנט און פֿינף טױזנט; 33 און רינדער, צװײ און זיבעציק טױזנט; 34 און אײזלען, אײן און זעכציק טױזנט; 35 און נפֿשות פֿון מענטשן, פֿון װײַבספּאַרשױנען װאָס האָבן ניט געװוּסט פֿון ליגן מיט אַ מאַנספּאַרשױן – אַלע נפֿשות, צװײ און דרײַסיק טױזנט. 36 און אַ העלפֿט, דער חלק פֿון די װאָס זײַנען אַרױסגעגאַנגען אין חיל – די צאָל פֿון די שאָף, איז געװען דרײַ הונדערט טױזנט און דרײַסיק טױזנט און זיבן טױזנט און פֿינף הונדערט. 37 און די אָפּגאָב צו גאָט פֿון די שאָף איז געװען זעקס הונדערט און פֿינף און זיבעציק. 38 און די רינדער, זעקס און דרײַסיק טױזנט, און די אָפּגאָב פֿון זײ צו גאָט, צװײ און זיבעציק. 39 און אײזלען, דרײַסיק טױזנט און פֿינף הונדערט; און די אָפּגאָב פֿון זײ צו גאָט, אײן און זעכציק. 40 און נפֿשות פֿון מענטשן, זעכצן טױזנט; און די אָפּגאָב פֿון זײ צו גאָט, צװײ און דרײַסיק נפֿשות. 41 און משה האָט איבערגעגעבן די אָפּגאָב פֿון גאָטס אָפּשײדונג צו אֶלעָזָר דעם כֹּהן, אַזױ װי גאָט האָט משהן באַפֿױלן. 42 און פֿון דער העלפֿט פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, װאָס משה האָט אַראָפּגענומען בײַ די מענער װאָס זײַנען געװען אין חיל – 43 און די העלפֿט פֿון דער עדה איז געװען: פֿון די שאָף, דרײַ הונדערט טױזנט און דרײַסיק טױזנט און זיבן טױזנט און פֿינף הונדערט; 44 און רינדער, זעקס און דרײַסיק טױזנט; 45 און אײזלען, דרײַסיק טױזנט און פֿינף הונדערט; 46 און נפֿשות פֿון מענטשן, זעכצן טױזנט – 47 פֿון דער העלפֿט פֿון די קינדער פֿון ישׂראל האָט משה גענומען אײנס אַרױסגענומען פֿון פֿופֿציק, פֿון די מענטשן, און פֿון די בהמות, און ער האָט זײ געגעבן צו די לוִיִים, װאָס היטן די היטונג פֿון דעם מִשכּן פֿון גאָט, אַזױ װי גאָט האָט משהן באַפֿױלן. 48 און די אױפֿגעזעצטע װאָס איבער די טױזנטן פֿון חיל, די עלטסטע פֿון טױזנט, און די עלטסטע פֿון הונדערט, האָבן גענענט צו משהן; 49 און זײ האָבן געזאָגט צו משהן: דײַנע קנעכט האָבן אױפֿגענומען די צאָל פֿון די מלחמה-לײַט װאָס אונטער אונדזער האַנט, און קײנער פֿון אונדז איז ניט געמינערט געװאָרן. 50 האָבן מיר געבראַכט אַ מתּנה צו גאָט, איטלעכער װאָס ער האָט געפֿונען, גילדערנע זאַכן, אָרעמבענדער, און האַנטקײטלעך, פֿינגערלעך, אױרינגען, און האַלדזבענדער, מכפּר צו זײַן אױף אונדזער זעל פֿאַר גאָט. 51 האָבן משה און אֶלעָזָר דער כֹּהן צוגענומען פֿון זײ דאָס גאָלד, אַלערלײ אױסגעאַרבעטע זאַכן. 52 און דאָס גאַנצע גאָלד פֿון דער אָפּשײדונג װאָס זײ האָבן אָפּגעשײדט צו גאָט, איז געװען זעכצן טױזנט זיבן הונדערט און פֿופֿציק שֶקל, פֿון די עלטסטע פֿון טױזנט, און פֿון די עלטסטע פֿון הונדערט. – 53 די חילס-לײַט האָבן גערױבט איטלעכער פֿאַר זיך. – 54 און משה און אֶלעָזָר דער כֹּהן האָבן צוגענומען דאָס גאָלד פֿון די עלטסטע פֿון טױזנט און פֿון הונדערט, און האָבן עס געבראַכט אין אוֹהל-מוֹעד, אַ דערמאָנונג אָן די קינדער פֿון ישׂראל פֿאַר גאָט.
עברית
1 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 2 נְקֹ֗ם נִקְמַת֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל מֵאֵ֖ת הַמִּדְיָנִ֑ים אַחַ֖ר תֵּאָסֵ֥ף אֶל־עַמֶּֽיךָ׃ 3 וַיְדַבֵּ֤ר מֹשֶׁה֙ אֶל־הָעָ֣ם לֵאמֹ֔ר הֵחָלְצ֧וּ מֵאִתְּכֶ֛ם אֲנָשִׁ֖ים לַצָּבָ֑א וְיִהְיוּ֙ עַל־מִדְיָ֔ן לָתֵ֥ת נִקְמַת־יְהוָ֖ה בְּמִדְיָֽן׃ 4 אֶ֚לֶף לַמַּטֶּ֔ה אֶ֖לֶף לַמַּטֶּ֑ה לְכֹל֙ מַטּ֣וֹת יִשְׂרָאֵ֔ל תִּשְׁלְח֖וּ לַצָּבָֽא׃ 5 וַיִּמּֽ͏ָסְרוּ֙ מֵאַלְפֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל אֶ֖לֶף לַמַּטֶּ֑ה שְׁנֵים־עָשָׂ֥ר אֶ֖לֶף חֲלוּצֵ֥י צָבָֽא׃ 6 וַיִּשְׁלַ֨ח אֹתָ֥ם מֹשֶׁ֛ה אֶ֥לֶף לַמַּטֶּ֖ה לַצָּבָ֑א אֹ֠תָם וְאֶת־פִּ֨ינְחָ֜ס בֶּן־אֶלְעָזָ֤ר הַכֹּהֵן֙ לַצָּבָ֔א וּכְלֵ֥י הַקֹּ֛דֶשׁ וַחֲצֹצְר֥וֹת הַתְּרוּעָ֖ה בְּיָדֽוֹ׃ 7 וַֽיִּצְבְּאוּ֙ עַל־מִדְיָ֔ן כַּאֲשֶׁ֛ר צִוָּ֥ה יְהוָ֖ה אֶת־מֹשֶׁ֑ה וַיַּֽהַרְג֖וּ כָּל־זָכָֽר׃ 8 וְאֶת־מַלְכֵ֨י מִדְיָ֜ן הָרְג֣וּ עַל־חַלְלֵיהֶ֗ם אֶת־אֱוִ֤י וְאֶת־רֶ֙קֶם֙ וְאֶת־צ֤וּר וְאֶת־חוּר֙ וְאֶת־רֶ֔בַע חֲמֵ֖שֶׁת מַלְכֵ֣י מִדְיָ֑ן וְאֵת֙ בִּלְעָ֣ם בֶּן־בְּע֔וֹר הָרְג֖וּ בֶּחָֽרֶב׃ 9 וַיִּשְׁבּ֧וּ בְנֵי־יִשְׂרָאֵ֛ל אֶת־נְשֵׁ֥י מִדְיָ֖ן וְאֶת־טַפָּ֑ם וְאֵ֨ת כָּל־בְּהֶמְתָּ֧ם וְאֶת־כָּל־מִקְנֵהֶ֛ם וְאֶת־כָּל־חֵילָ֖ם בָּזָֽזוּ׃ 10 וְאֵ֤ת כָּל־עָרֵיהֶם֙ בְּמ֣וֹשְׁבֹתָ֔ם וְאֵ֖ת כָּל־טִֽירֹתָ֑ם שָׂרְפ֖וּ בָּאֵֽשׁ׃ 11 וַיִּקְחוּ֙ אֶת־כָּל־הַשָּׁלָ֔ל וְאֵ֖ת כָּל־הַמַּלְק֑וֹחַ בָּאָדָ֖ם וּבַבְּהֵמָֽה׃ 12 וַיָּבִ֡אוּ אֶל־מֹשֶׁה֩ וְאֶל־אֶלְעָזָ֨ר הַכֹּהֵ֜ן וְאֶל־עֲדַ֣ת בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֗ל אֶת־הַשְּׁבִ֧י וְאֶת־הַמַּלְק֛וֹחַ וְאֶת־הַשָּׁלָ֖ל אֶל־הַֽמַּחֲנֶ֑ה אֶל־עַֽרְבֹ֣ת מוֹאָ֔ב אֲשֶׁ֖ר עַל־יַרְדֵּ֥ן יְרֵחֽוֹ׃   ס 13 וַיֵּ֨צְא֜וּ מֹשֶׁ֨ה וְאֶלְעָזָ֧ר הַכֹּהֵ֛ן וְכָל־נְשִׂיאֵ֥י הָעֵדָ֖ה לִקְרָאתָ֑ם אֶל־מִח֖וּץ לַֽמַּחֲנֶֽה׃ 14 וַיִּקְצֹ֣ף מֹשֶׁ֔ה עַ֖ל פְּקוּדֵ֣י הֶחָ֑יִל שָׂרֵ֤י הָאֲלָפִים֙ וְשָׂרֵ֣י הַמֵּא֔וֹת הַבָּאִ֖ים מִצְּבָ֥א הַמִּלְחָמָֽה׃ 15 וַיֹּ֥אמֶר אֲלֵיהֶ֖ם מֹשֶׁ֑ה הַֽחִיִּיתֶ֖ם כָּל־נְקֵבָֽה׃ 16 הֵ֣ן הֵ֜נָּה הָי֨וּ לִבְנֵ֤י יִשְׂרָאֵל֙ בִּדְבַ֣ר בִּלְעָ֔ם לִמְסָר־מַ֥עַל בַּיהוָ֖ה עַל־דְּבַר־פְּע֑וֹר וַתְּהִ֥י הַמַּגֵּפָ֖ה בַּעֲדַ֥ת יְהוָֽה׃ 17 וְעַתָּ֕ה הִרְג֥וּ כָל־זָכָ֖ר בַּטָּ֑ף וְכָל־אִשָּׁ֗ה יֹדַ֥עַת אִ֛ישׁ לְמִשְׁכַּ֥ב זָכָ֖ר הֲרֹֽגוּ׃ 18 וְכֹל֙ הַטַּ֣ף בַּנָּשִׁ֔ים אֲשֶׁ֥ר לֹא־יָדְע֖וּ מִשְׁכַּ֣ב זָכָ֑ר הַחֲי֖וּ לָכֶֽם׃ 19 וְאַתֶּ֗ם חֲנ֛וּ מִח֥וּץ לַֽמַּחֲנֶ֖ה שִׁבְעַ֣ת יָמִ֑ים כֹּל֩ הֹרֵ֨ג נֶ֜פֶשׁ וְכֹ֣ל נֹגֵ֣עַ בֶּֽחָלָ֗ל תִּֽתְחַטְּא֞וּ בַּיּ֤וֹם הַשְּׁלִישִׁי֙ וּבַיּ֣וֹם הַשְּׁבִיעִ֔י אַתֶּ֖ם וּשְׁבִיכֶֽם׃ 20 וְכָל־בֶּ֧גֶד וְכָל־כְּלִי־ע֛וֹר וְכָל־מַעֲשֵׂ֥ה עִזִּ֖ים וְכָל־כְּלִי־עֵ֑ץ תִּתְחַטָּֽאוּ׃   ס 21 וַיֹּ֨אמֶר אֶלְעָזָ֤ר הַכֹּהֵן֙ אֶל־אַנְשֵׁ֣י הַצָּבָ֔א הַבָּאִ֖ים לַמִּלְחָמָ֑ה זֹ֚את חֻקַּ֣ת הַתּוֹרָ֔ה אֲשֶׁר־צִוָּ֥ה יְהוָ֖ה אֶת־מֹשֶֽׁה׃ 22 אַ֥ךְ אֶת־הַזָּהָ֖ב וְאֶת־הַכָּ֑סֶף אֶֽת־הַנְּחֹ֙שֶׁת֙ אֶת־הַבַּרְזֶ֔ל אֶֽת־הַבְּדִ֖יל וְאֶת־הָעֹפָֽרֶת׃ 23 כָּל־דָּבָ֞ר אֲשֶׁר־יָבֹ֣א בָאֵ֗שׁ תַּעֲבִ֤ירוּ בָאֵשׁ֙ וְטָהֵ֔ר אַ֕ךְ בְּמֵ֥י נִדָּ֖ה יִתְחַטָּ֑א וְכֹ֨ל אֲשֶׁ֧ר לֹֽא־יָבֹ֛א בָּאֵ֖שׁ תַּעֲבִ֥ירוּ בַמָּֽיִם׃ 24 וְכִבַּסְתֶּ֧ם בִּגְדֵיכֶ֛ם בַּיּ֥וֹם הַשְּׁבִיעִ֖י וּטְהַרְתֶּ֑ם וְאַחַ֖ר תָּבֹ֥אוּ אֶל־הַֽמַּחֲנֶֽה׃   פ
25 וַיֹּ֥אמֶר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 26 שָׂ֗א אֵ֣ת רֹ֤אשׁ מַלְק֙וֹחַ֙ הַשְּׁבִ֔י בָּאָדָ֖ם וּבַבְּהֵמָ֑ה אַתָּה֙ וְאֶלְעָזָ֣ר הַכֹּהֵ֔ן וְרָאשֵׁ֖י אֲב֥וֹת הָעֵדָֽה׃ 27 וְחָצִ֙יתָ֙ אֶת־הַמַּלְק֔וֹחַ בֵּ֚ין תֹּפְשֵׂ֣י הַמִּלְחָמָ֔ה הַיֹּצְאִ֖ים לַצָּבָ֑א וּבֵ֖ין כָּל־הָעֵדָֽה׃ 28 וַהֲרֵמֹתָ֨ מֶ֜כֶס לַֽיהוָ֗ה מֵאֵ֞ת אַנְשֵׁ֤י הַמִּלְחָמָה֙ הַיֹּצְאִ֣ים לַצָּבָ֔א אֶחָ֣ד נֶ֔פֶשׁ מֵחֲמֵ֖שׁ הַמֵּא֑וֹת מִן־הָאָדָם֙ וּמִן־הַבָּקָ֔ר וּמִן־הַחֲמֹרִ֖ים וּמִן־הַצֹּֽאן׃ 29 מִמַּֽחֲצִיתָ֖ם תִּקָּ֑חוּ וְנָתַתָּ֛ה לְאֶלְעָזָ֥ר הַכֹּהֵ֖ן תְּרוּמַ֥ת יְהוָֽה׃ 30 וּמִמַּחֲצִ֨ת בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֜ל תִּקַּ֣ח אֶחָ֣ד אָחֻ֣ז מִן־הַחֲמִשִּׁ֗ים מִן־הָאָדָ֧ם מִן־הַבָּקָ֛ר מִן־הַחֲמֹרִ֥ים וּמִן־הַצֹּ֖אן מִכָּל־הַבְּהֵמָ֑ה וְנָתַתָּ֤ה אֹתָם֙ לַלְוִיִּ֔ם שֹׁמְרֵ֕י מִשְׁמֶ֖רֶת מִשְׁכַּ֥ן יְהוָֽה׃ 31 וַיַּ֣עַשׂ מֹשֶׁ֔ה וְאֶלְעָזָ֖ר הַכֹּהֵ֑ן כַּאֲשֶׁ֛ר צִוָּ֥ה יְהוָ֖ה אֶת־מֹשֶֽׁה׃ 32 וַיְהִי֙ הַמַּלְק֔וֹחַ יֶ֣תֶר הַבָּ֔ז אֲשֶׁ֥ר בָּזְז֖וּ עַ֣ם הַצָּבָ֑א צֹ֗אן שֵׁשׁ־מֵא֥וֹת אֶ֛לֶף וְשִׁבְעִ֥ים אֶ֖לֶף וַחֲמֵֽשֶׁת־אֲלָפִֽים׃ 33 וּבָקָ֕ר שְׁנַ֥יִם וְשִׁבְעִ֖ים אָֽלֶף׃ 34 וַחֲמֹרִ֕ים אֶחָ֥ד וְשִׁשִּׁ֖ים אָֽלֶף׃ 35 וְנֶ֣פֶשׁ אָדָ֔ם מִן־הַ֨נָּשִׁ֔ים אֲשֶׁ֥ר לֹֽא־יָדְע֖וּ מִשְׁכַּ֣ב זָכָ֑ר כָּל־נֶ֕פֶשׁ שְׁנַ֥יִם וּשְׁלֹשִׁ֖ים אָֽלֶף׃ 36 וַתְּהִי֙ הַֽמֶּחֱצָ֔ה חֵ֕לֶק הַיֹּצְאִ֖ים בַּצָּבָ֑א מִסְפַּ֣ר הַצֹּ֗אן שְׁלֹשׁ־מֵא֥וֹת אֶ֙לֶף֙ וּשְׁלֹשִׁ֣ים אֶ֔לֶף וְשִׁבְעַ֥ת אֲלָפִ֖ים וַחֲמֵ֥שׁ מֵאֽוֹת׃ 37 וַיְהִ֛י הַמֶּ֥כֶס לַֽיהוָ֖ה מִן־הַצֹּ֑אן שֵׁ֥שׁ מֵא֖וֹת חָמֵ֥שׁ וְשִׁבְעִֽים׃ 38 וְהַ֨בָּקָ֔ר שִׁשָּׁ֥ה וּשְׁלֹשִׁ֖ים אָ֑לֶף וּמִכְסָ֥ם לַיהוָ֖ה שְׁנַ֥יִם וְשִׁבְעִֽים׃ 39 וַחֲמֹרִ֕ים שְׁלֹשִׁ֥ים אֶ֖לֶף וַחֲמֵ֣שׁ מֵא֑וֹת וּמִכְסָ֥ם לַֽיהוָ֖ה אֶחָ֥ד וְשִׁשִּֽׁים׃ 40 וְנֶ֣פֶשׁ אָדָ֔ם שִׁשָּׁ֥ה עָשָׂ֖ר אָ֑לֶף וּמִכְסָם֙ לַֽיהוָ֔ה שְׁנַ֥יִם וּשְׁלֹשִׁ֖ים נָֽפֶשׁ׃ 41 וַיִּתֵּ֣ן מֹשֶׁ֗ה אֶת־מֶ֙כֶס֙ תְּרוּמַ֣ת יְהוָ֔ה לְאֶלְעָזָ֖ר הַכֹּהֵ֑ן כַּאֲשֶׁ֛ר צִוָּ֥ה יְהוָ֖ה אֶת־מֹשֶֽׁה׃ 42 וּמִֽמַּחֲצִ֖ית בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל אֲשֶׁר֙ חָצָ֣ה מֹשֶׁ֔ה מִן־הָאֲנָשִׁ֖ים הַצֹּבְאִֽים׃ 43 וַתְּהִ֛י מֶחֱצַ֥ת הָעֵדָ֖ה מִן־הַצֹּ֑אן שְׁלֹשׁ־מֵא֥וֹת אֶ֙לֶף֙ וּשְׁלֹשִׁ֣ים אֶ֔לֶף שִׁבְעַ֥ת אֲלָפִ֖ים וַחֲמֵ֥שׁ מֵאֽוֹת׃ 44 וּבָקָ֕ר שִׁשָּׁ֥ה וּשְׁלֹשִׁ֖ים אָֽלֶף׃ 45 וַחֲמֹרִ֕ים שְׁלֹשִׁ֥ים אֶ֖לֶף וַחֲמֵ֥שׁ מֵאֽוֹת׃ 46 וְנֶ֣פֶשׁ אָדָ֔ם שִׁשָּׁ֥ה עָשָׂ֖ר אָֽלֶף׃ 47 וַיִּקַּ֨ח מֹשֶׁ֜ה מִמַּחֲצִ֣ת בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֗ל אֶת־הָֽאָחֻז֙ אֶחָ֣ד מִן־הַחֲמִשִּׁ֔ים מִן־הָאָדָ֖ם וּמִן־הַבְּהֵמָ֑ה וַיִּתֵּ֨ן אֹתָ֜ם לַלְוִיִּ֗ם שֹֽׁמְרֵי֙ מִשְׁמֶ֙רֶת֙ מִשְׁכַּ֣ן יְהוָ֔ה כַּאֲשֶׁ֛ר צִוָּ֥ה יְהוָ֖ה אֶת־מֹשֶֽׁה׃ 48 וַֽיִּקְרְבוּ֙ אֶל־מֹשֶׁ֔ה הַפְּקֻדִ֕ים אֲשֶׁ֖ר לְאַלְפֵ֣י הַצָּבָ֑א שָׂרֵ֥י הָאֲלָפִ֖ים וְשָׂרֵ֥י הַמֵּאֽוֹת׃ 49 וַיֹּֽאמְרוּ֙ אֶל־מֹשֶׁ֔ה עֲבָדֶ֣יךָ נָֽשְׂא֗וּ אֶת־רֹ֛אשׁ אַנְשֵׁ֥י הַמִּלְחָמָ֖ה אֲשֶׁ֣ר בְּיָדֵ֑נוּ וְלֹא־נִפְקַ֥ד מִמֶּ֖נּוּ אִֽישׁ׃ 50 וַנַּקְרֵ֞ב אֶת־קָרְבַּ֣ן יְהוָ֗ה אִישׁ֩ אֲשֶׁ֨ר מָצָ֤א כְלִֽי־זָהָב֙ אֶצְעָדָ֣ה וְצָמִ֔יד טַבַּ֖עַת עָגִ֣יל וְכוּמָ֑ז לְכַפֵּ֥ר עַל־נַפְשֹׁתֵ֖ינוּ לִפְנֵ֥י יְהוָֽה׃ 51 וַיִּקַּ֨ח מֹשֶׁ֜ה וְאֶלְעָזָ֧ר הַכֹּהֵ֛ן אֶת־הַזָּהָ֖ב מֵֽאִתָּ֑ם כֹּ֖ל כְּלִ֥י מַעֲשֶֽׂה׃ 52 וַיְהִ֣י כָּל־זְהַ֣ב הַתְּרוּמָ֗ה אֲשֶׁ֤ר הֵרִ֙ימוּ֙ לַֽיהוָ֔ה שִׁשָּׁ֨ה עָשָׂ֥ר אֶ֛לֶף שְׁבַע־מֵא֥וֹת וַחֲמִשִּׁ֖ים שָׁ֑קֶל מֵאֵת֙ שָׂרֵ֣י הֽ͏ָאֲלָפִ֔ים וּמֵאֵ֖ת שָׂרֵ֥י הַמֵּאֽוֹת׃ 53 אַנְשֵׁי֙ הַצָּבָ֔א בָּזְז֖וּ אִ֥ישׁ לֽוֹ׃ 54 וַיִּקַּ֨ח מֹשֶׁ֜ה וְאֶלְעָזָ֤ר הַכֹּהֵן֙ אֶת־הַזָּהָ֔ב מֵאֵ֛ת שָׂרֵ֥י הָאֲלָפִ֖ים וְהַמֵּא֑וֹת וַיָּבִ֤אוּ אֹתוֹ֙ אֶל־אֹ֣הֶל מוֹעֵ֔ד זִכָּר֥וֹן לִבְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֖ל לִפְנֵ֥י יְהוָֽה׃   פ