Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און משה האָט אָנגעזאָגט די קינדער פֿון ישׂראל, אַזױ װי אַלץ װאָס גאָט האָט משהן באַפֿױלן.
2 און משה האָט גערעדט צו די הױפּטלײַט פֿון די שבֿטים פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, אַזױ צו זאָגן: דאָס איז די זאַך װאָס גאָט האָט באַפֿױלן: 3 אַז אַ מאַן װעט טאָן אַ נדר צו גאָט, אָדער שװערן אַ שבֿועה, צו אַסרן אױף זיך אַן איסור, זאָל ער ניט פֿאַרשװעכן זײַן װאָרט; אַזױ װי אַלץ װאָס גײט אַרױס פֿון זײַן מױל, זאָל ער טאָן. 4 און אַז אַ װײַבספּאַרשױן װעט טאָן אַ נדר צו גאָט, און װעט אַסרן אױף זיך אַן איסור, אין איר פֿאָטערס הױז, אין איר יוגנט, 5 און איר פֿאָטער װעט הערן איר נדר, אָדער איר איסור װאָס זי האָט געאַסרט אױף זיך, און איר פֿאָטער װעט איר צושװײַגן, זאָלן אַלע אירע נדרים באַשטײן, און איטלעכער איסור װאָס זי האָט געאַסרט אױף זיך, זאָל באַשטײן. 6 אױב אָבער איר פֿאָטער האָט איר געװערט אין דעם טאָג װאָס ער האָט געהערט, זאָלן אַלע אירע נדרים, און אירע איסורים װאָס זי האָט געאַסרט אױף זיך, ניט באַשטײן; און גאָט װעט איר פֿאַרגעבן, װײַל איר פֿאָטער האָט איר געװערט. 7 און אױב זי װעט נעמען אַ מאַן, װען אירע נדרים זײַנען אױף איר, אָדער דער אַרױסרעד פֿון אירע ליפּן, װאָס זי האָט געאַסרט אױף זיך, 8 און איר מאַן װעט הערן – אין װאָסער טאָג ער װעט הערן – און ער װעט איר צושװײַגן, זאָלן באַשטײן אירע נדרים, און אירע איסורים װאָס זי האָט געאַסרט אױף זיך, זאָלן באַשטײן. 9 אױב אָבער איר מאַן װעט איר װערן אין דעם טאָג װאָס ער הערט, זאָל ער פֿאַרשטערן איר נדר װאָס אױף איר, און דעם אַרױסרעד פֿון אירע ליפּן, װאָס זי האָט געאַסרט אױף זיך, און גאָט װעט איר פֿאַרגעבן. 10 אָבער דער נדר פֿון אַן אַלמנה און אַ גרושה, אַלץ װאָס זי האָט געאַסרט אױף זיך, זאָל באַשטײן פֿאַר איר. 11 און אױב אַ פֿרױ האָט אַ נדר געטאָן אין הױז פֿון איר מאַן, אָדער זי האָט געאַסרט אױף זיך אַן איסור דורך אַ שבֿועה, 12 און איר מאַן האָט געהערט, און האָט איר צוגעשװיגן, און איר ניט געװערט, זאָלן אַלע אירע נדרים באַשטײן, און איטלעכער איסור װאָס זי האָט געאַסרט אױף זיך, זאָל באַשטײן. 13 אױב אָבער פֿאַרשטערן װעט זײ פֿאַרשטערן איר מאַן אין דעם טאָג װאָס ער הערט, זאָל קײן אַרױסלאָז פֿון אירע ליפּן, פֿון אירע נדרים, אָדער פֿון אַן איסור אױף זיך, ניט באַשטײן; איר מאַן האָט זײ פֿאַרשטערט, און גאָט װעט איר פֿאַרגעבן. 14 איטלעכער נדר, און איטלעכער געשװאָרענער איסור, אױף צו פּײַניקן די זעל, קען איר מאַן עס לאָזן באַשטײן, און איר מאַן קען עס פֿאַרשטערן. 15 אױב אָבער צושװײַגן װעט איר צושװײַגן איר מאַן אַ מעת-לעת, האָט ער געמאַכט באַשטײן אַלע אירע נדרים, אָדער אַלע אירע איסורים װאָס אױף איר; ער האָט זײ געמאַכט באַשטײן װײַל ער האָט איר צוגעשװיגן אין דעם טאָג װאָס ער האָט געהערט. 16 און אױב פֿאַרשטערן װעט ער זײ פֿאַרשטערן לאַנג נאָך דעם װי ער האָט געהערט, װעט ער טראָגן איר זינד. 17 דאָס זײַנען די געזעצן װאָס גאָט האָט באַפֿױלן משהן, צװישן אַ מאַן און זײַן װײַב, צװישן אַ פֿאָטער און זײַן טאָכטער, אין איר יוגנט, אין איר פֿאָטערס הױז.
עברית
1 וַיֹּ֥אמֶר מֹשֶׁ֖ה אֶל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל כְּכֹ֛ל אֲשֶׁר־צִוָּ֥ה יְהוָ֖ה אֶת־מֹשֶֽׁה׃   פ
2 וַיְדַבֵּ֤ר מֹשֶׁה֙ אֶל־רָאשֵׁ֣י הַמַּטּ֔וֹת לִבְנֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל לֵאמֹ֑ר זֶ֣ה הַדָּבָ֔ר אֲשֶׁ֖ר צִוָּ֥ה יְהוָֽה׃ 3 אִישׁ֩ כִּֽי־יִדֹּ֨ר נֶ֜דֶר לַֽיהוָ֗ה אֽוֹ־הִשָּׁ֤בַע שְׁבֻעָה֙ לֶאְסֹ֤ר אִסָּר֙ עַל־נַפְשׁ֔וֹ לֹ֥א יַחֵ֖ל דְּבָר֑וֹ כְּכָל־הַיֹּצֵ֥א מִפִּ֖יו יַעֲשֶֽׂה׃ 4 וְאִשָּׁ֕ה כִּֽי־תִדֹּ֥ר נֶ֖דֶר לַיהוָ֑ה וְאָסְרָ֥ה אִסָּ֛ר בְּבֵ֥ית אָבִ֖יהָ בִּנְעֻרֶֽיהָ׃ 5 וְשָׁמַ֨ע אָבִ֜יהָ אֶת־נִדְרָ֗הּ וֽ͏ֶאֱסָרָהּ֙ אֲשֶׁ֣ר אֽ͏ָסְרָ֣ה עַל־נַפְשָׁ֔הּ וְהֶחֱרִ֥ישׁ לָ֖הּ אָבִ֑יהָ וְקָ֙מוּ֙ כָּל־נְדָרֶ֔יהָ וְכָל־אִסָּ֛ר אֲשֶׁר־אָסְרָ֥ה עַל־נַפְשָׁ֖הּ יָקֽוּם׃ 6 וְאִם־הֵנִ֨יא אָבִ֣יהָ אֹתָהּ֮ בְּי֣וֹם שָׁמְעוֹ֒ כָּל־נְדָרֶ֗יהָ וֽ͏ֶאֱסָרֶ֛יהָ אֲשֶׁר־אָסְרָ֥ה עַל־נַפְשָׁ֖הּ לֹ֣א יָק֑וּם וַֽיהוָה֙ יִֽסְלַח־לָ֔הּ כִּי־הֵנִ֥יא אָבִ֖יהָ אֹתָֽהּ׃ 7 וְאִם־הָי֤וֹ תִֽהְיֶה֙ לְאִ֔ישׁ וּנְדָרֶ֖יהָ עָלֶ֑יהָ א֚וֹ מִבְטָ֣א שְׂפָתֶ֔יהָ אֲשֶׁ֥ר אָסְרָ֖ה עַל־נַפְשָֽׁהּ׃ 8 וְשָׁמַ֥ע אִישָׁ֛הּ בְּי֥וֹם שָׁמְע֖וֹ וְהֶחֱרִ֣ישׁ לָ֑הּ וְקָ֣מוּ נְדָרֶ֗יהָ וֶֽאֱסָרֶ֛הָ אֲשֶׁר־אָסְרָ֥ה עַל־נַפְשָׁ֖הּ יָקֻֽמוּ׃ 9 וְ֠אִם בְּי֨וֹם שְׁמֹ֣עַ אִישָׁהּ֮ יָנִ֣יא אוֹתָהּ֒ וְהֵפֵ֗ר אֶת־נִדְרָהּ֙ אֲשֶׁ֣ר עָלֶ֔יהָ וְאֵת֙ מִבְטָ֣א שְׂפָתֶ֔יהָ אֲשֶׁ֥ר אָסְרָ֖ה עַל־נַפְשָׁ֑הּ וַיהוָ֖ה יִֽסְלַֽח־לָֽהּ׃ 10 וְנֵ֥דֶר אַלְמָנָ֖ה וּגְרוּשָׁ֑ה כֹּ֛ל אֲשֶׁר־אָסְרָ֥ה עַל־נַפְשָׁ֖הּ יָק֥וּם עָלֶֽיהָ׃ 11 וְאִם־בֵּ֥ית אִישָׁ֖הּ נָדָ֑רָה אֽוֹ־אָסְרָ֥ה אִסָּ֛ר עַל־נַפְשָׁ֖הּ בִּשְׁבֻעָֽה׃ 12 וְשָׁמַ֤ע אִישָׁהּ֙ וְהֶחֱרִ֣שׁ לָ֔הּ לֹ֥א הֵנִ֖יא אֹתָ֑הּ וְקָ֙מוּ֙ כָּל־נְדָרֶ֔יהָ וְכָל־אִסָּ֛ר אֲשֶׁר־אָסְרָ֥ה עַל־נַפְשָׁ֖הּ יָקֽוּם׃ 13 וְאִם־הָפֵר֩ יָפֵ֨ר אֹתָ֥ם אִישָׁהּ֮ בְּי֣וֹם שָׁמְעוֹ֒ כָּל־מוֹצָ֨א שְׂפָתֶ֧יהָ לִנְדָרֶ֛יהָ וּלְאִסַּ֥ר נַפְשָׁ֖הּ לֹ֣א יָק֑וּם אִישָׁ֣הּ הֲפֵרָ֔ם וַיהוָ֖ה יִֽסְלַֽח־לָֽהּ׃ 14 כָּל־נֵ֛דֶר וְכָל־שְׁבֻעַ֥ת אִסָּ֖ר לְעַנֹּ֣ת נָ֑פֶשׁ אִישָׁ֥הּ יְקִימֶ֖נּוּ וְאִישָׁ֥הּ יְפֵרֶֽנּוּ׃ 15 וְאִם־הַחֲרֵשׁ֩ יַחֲרִ֨ישׁ לָ֥הּ אִישָׁהּ֮ מִיּ֣וֹם אֶל־יוֹם֒ וְהֵקִים֙ אֶת־כָּל־נְדָרֶ֔יהָ א֥וֹ אֶת־כָּל־אֱסָרֶ֖יהָ אֲשֶׁ֣ר עָלֶ֑יהָ הֵקִ֣ים אֹתָ֔ם כִּי־הֶחֱרִ֥שׁ לָ֖הּ בְּי֥וֹם שָׁמְעֽוֹ׃ 16 וְאִם־הָפֵ֥ר יָפֵ֛ר אֹתָ֖ם אַחֲרֵ֣י שָׁמְע֑וֹ וְנָשָׂ֖א אֶת־עֲוֺנָֽהּ׃ 17 אֵ֣לֶּה הֽ͏ַחֻקִּ֗ים אֲשֶׁ֨ר צִוָּ֤ה יְהוָה֙ אֶת־מֹשֶׁ֔ה בֵּ֥ין אִ֖ישׁ לְאִשְׁתּ֑וֹ בֵּֽין־אָ֣ב לְבִתּ֔וֹ בִּנְעֻרֶ֖יהָ בֵּ֥ית אָבִֽיהָ׃   פ