Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דער כּנַעֲני, דער מלך פֿון עַרָד, דער באַװוינער פֿון דָרום, האָט געהערט אַז ישׂראל איז אָנגעקומען אױף דעם װעג פֿון אַתָרים, און ער האָט מלחמה געהאַלטן מיט ישׂראל, און געפֿאַנגען פֿון זײ געפֿאַנגענע. 2 האָט ישׂראל אַ נדר געטאָן צו גאָט, און האָט געזאָגט: אױב געבן װעסטו געבן דאָס דאָזיקע פֿאָלק אין מײַן האַנט, װעל איך מאַכן זײערע שטעט חרם. 3 און גאָט האָט צוגעהערט צו דעם קָול פֿון ישׂראל, און ער האָט איבערגעגעבן דעם כּנַעֲני, און זײ האָבן געמאַכט זײ און זײערע שטעט חרם. און מע האָט גערופֿן דעם נאָמען פֿון דעם אָרט, חרמָה.
4 און זײ האָבן געצױגן פֿון באַרג הוֹר אױפֿן װעג פֿון ים-סוף, כּדי צו גײן אַרום דעם לאַנד אֶדוֹם, און די זעל פֿון דעם פֿאָלק איז געװאָרן אומגעדולדיק פֿון װעג. 5 און דאָס פֿאָלק האָט גערעדט אַקעגן גאָט און אַקעגן משהן: נאָך װאָס האָט איר אונדז אױפֿגעבראַכט פֿון מִצרַיִם צו שטאַרבן אין דער מדבר? װאָרום קײן ברױט איז ניטאָ, און קײן װאַסער איז ניטאָ, און אונדזער זעל עקלט זיך מיט דער נישטיקער שפּײַז. 6 האָט גאָט אָנגעשיקט אױפֿן פֿאָלק פֿײַערדיקע שלאַנגען, און זײ האָבן געביסן דאָס פֿאָלק, און עס איז געשטאָרבן אַ סך פֿאָלק פֿון ישׂראל. 7 איז דאָס פֿאָלק געקומען צו משהן, און זײ האָבן געזאָגט: מיר האָבן געזינדיקט װאָס מיר האָבן גערעדט אַקעגן גאָט און אַקעגן דיר; זײַ מתפּלל צו גאָט, ער זאָל אָפּטאָן פֿון אונדז די שלאַנגען. האָט משה מתפּלל געװען פֿאַרן פֿאָלק. 8 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: מאַך דיר אַ פֿײַערדיקע שלאַנג, און טו זי אַרױף אױף אַ שטאַנג; און עס װעט זײַן, איטלעכער װאָס װערט געביסן, װעט זי זען, און װעט בלײַבן לעבן. 9 האָט משה געמאַכט אַ קופּערנע שלאַנג, און האָט זי אַרױפֿגעטאָן אױף אַ שטאַנג; און עס איז געװען, אַז אַ שלאַנג האָט עמיצן געביסן, אַזױ האָט ער אַ קוק געטאָן אױף דער קופּערנער שלאַנג, און איז געבליבן לעבן. 10 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן אַװעקגעצױגן, און גערוט אין אוֹבֿוֹת. 11 און זײ האָבן געצױגן פֿון אוֹבֿוֹת, און גערוט אין עִיֵי-עַבָֿרים, אין דעם מדבר װאָס פֿאַר מוֹאָבֿ, אַקעגן זונאױפֿגאַנג. 12 פֿון דאָרטן האָבן זײ געצױגן, און גערוט אין טאָל זֶרֶד. 13 פֿון דאָרטן האָבן זײ געצױגן, און גערוט אױף יענער זײַט אַרנוֹן װאָס אין מדבר, װאָס גײט אַרױס פֿון דעם געמאַרק פֿון אֶמוֹרי; 14 װאָרום אַרנוֹן איז דער געמאַרק פֿון מוֹאָבֿ, צװישן מוֹאָבֿ און צװישן דעם אֶמוֹרי. דרום װערט געזאָגט אין דעם בוך פֿון די מלחמות פֿון גאָט: וָהֵבֿ אין סופֿה, און די טאָלן פֿון אַרנוֹן, 15 און דעם אַראָפּגאַנג פֿון די טאָלן, װאָס נײגט זיך צו דער װוינונג פֿון עָר, און לענט זיך אָן געמאַרק פֿון מוֹאָבֿ. 16 און פֿון דאָרטן קײן באֵר. דאָס איז דער ברונעם, װוּ גאָט האָט געזאָגט צו משהן: זאַמל אײַן דאָס פֿאָלק, און איך װעל זײ געבן װאַסער. 17 דענצמאָל האָט ישׂראל געזונגען דאָס דאָזיקע געזאַנג: קװעל אַרױף, ברונעם – זינגט צו אים – 18 דער ברונעם װאָס געגראָבן האָבן אים האַרן, אים אױסגעהאַקט האָבן פֿירשטן פֿון פֿאָלק, מיטן צעפּטער, מיט זײערע שטעקנס. און פֿון מדבר קײן מַתָּנָה; 19 און פֿון מַתָּנָה קײן נַחליאֵל, און פֿון נַחליאֵל קײן במוֹת; 20 און פֿון במוֹת צו דעם טאָל װאָס אין פֿעלד פֿון מוֹאָבֿ, בײַם שפּיץ פֿון פּסגָה, װאָס קוקט אַראָפּ אױף דער װיסטע.
21 און ישׂראל האָט געשיקט שלוחים צו סיחון דעם מלך פֿון אֶמוֹרי, אַזױ צו זאָגן: 22 לאָמיך דורכגײן דורך דײַן לאַנד; מיר װעלן זיך ניט אָפּנײַגן אין אַ פֿעלד אָדער אין אַ װײַנגאָרטן; מיר װעלן ניט טרינקען װאַסער פֿון אַ ברונעם; אױף דעם מלכס װעג װעלן מיר גײן, ביז װאַנען מיר װעלן דורכגײן דײַן געמאַרק. 23 אָבער סיחון האָט ניט געלאָזט ישׂראל דורכגײן דורך זײַן געמאַרק, און סיחון האָט אײַנגעזאַמלט זײַן גאַנץ פֿאָלק, און איז אַרױסגעגאַנגען אַקעגן ישׂראל צום מדבר, און ער איז געקומען קײן יַהַץ, און האָט מלחמה געהאַלטן מיט ישׂראל. 24 און ישׂראל האָט אים געשלאָגן מיטן שאַרף פֿון שװערד, און אײַנגענומען זײַן לאַנד פֿון אַרנוֹן ביז יַבוֹק, ביז די קינדער פֿון עַמוֹן; װאָרום דער געמאַרק פֿון די קינדער פֿון עַמוֹן איז געװען שטאַרק. 25 און ישׂראל האָט צוגענומען אַלע די דאָזיקע שטעט, און ישׂראל האָט זיך באַזעצט אין אַלע שטעט פֿון אֶמוֹרי, אין חֶשבוֹן, און אין אַלע אירע טעכטערשטעט. 26 װאָרום חשבוֹן איז געװען די שטאָט פֿון סיחון דעם מלך פֿון אֶמוֹרי, װאָס האָט מלחמה געהאַלטן מיט דעם פֿריערדיקן מלך פֿון מוֹאָבֿ, און האָט אַװעקגענומען זײַן גאַנץ לאַנד פֿון זײַן האַנט, ביז אַרנוֹן. 27 דרום זאָגן די שפּרוכזאָגער: קומט קײן חֶשבוֹן! געבױט און אױפֿגעשטעלט זאָל װערן די שטאָט פֿון סיחון! 28 װאָרום אַ פֿײַער איז אַרױס פֿון חֶשבוֹן, אַ פֿלאַם פֿון דער שטאָט פֿון סיחון; זי האָט פֿאַרצערט עָר פֿון מוֹאָבֿ, די האַרן פֿון די הײכן פֿון אַרנוֹן. 29 װײ צו דיר, מוֹאָבֿ! פֿאַרלאָרן ביסטו, פֿאָלק פֿון כּמוֹש! ער האָט געלאָזט װערן זײַנע זין אַנטרונענע, און זײַנע טעכטער אין געפֿאַנגענשאַפֿט צו סיחון דעם מלך פֿון אֶמוֹרי. 30 און מיר האָבן זײ צעשאָסן; פֿאַרלאָרן איז חֶשבוֹן ביז דיבֿוֹן; און מיר האָבן פֿאַרװיסט ביז נוֹפֿח װאָס ביז מֵידבֿאָ. 31 און ישׂראל האָט זיך באַזעצט אין לאַנד פֿון דעם אֶמוֹרי. 32 און משה האָט געשיקט אױסקוקן יַעְזֵר, און זײ האָבן באַצװוּנגען אירע טעכטערשטעט, און פֿאַרטריבן דעם אֶמוֹרי װאָס איז דאָרטן געװען. 33 און זײ האָבן זיך פֿאַרקערט, און זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען אױפֿן װעג פֿון בשָן; איז אַרױסגעגאַנגען עוֹג דער מלך פֿון בשָן אַקעגן זײ, ער מיט זײַן גאַנצן פֿאָלק, אױף מלחמה קײן אֶדרֶעִי. 34 האָט גאָט געזאָגט צו משהן: זאָלסט ניט מוֹרא האָבן פֿאַר אים, װאָרום אין דײַן האַנט האָב איך געגעבן אים מיט זײַן גאַנצן פֿאָלק און זײַן לאַנד, און װעסט טאָן צו אים, אַזױ װי דו האָסט געטאָן צו סיחון דעם מלך פֿון אֶמוֹרי, װאָס איז געזעסן אין חשבוֹן. 35 און זײ האָבן געשלאָגן אים מיט זײַנע זין און זײַן גאַנצן פֿאָלק, ביז אים ניט צו לאָזן אַן איבערבלײַב; און זײ האָבן געאַרבט זײַן לאַנד.
עברית
1 וַיִּשְׁמַ֞ע הַכְּנַעֲנִ֤י מֶֽלֶךְ־עֲרָד֙ יֹשֵׁ֣ב הַנֶּ֔גֶב כִּ֚י בָּ֣א יִשְׂרָאֵ֔ל דֶּ֖רֶךְ הָאֲתָרִ֑ים וַיִּלָּ֙חֶם֙ בְּיִשְׂרָאֵ֔ל וַיִּ֥שְׁבְּ מִמֶּ֖נּוּ שֶֽׁבִי׃ 2 וַיִּדַּ֨ר יִשְׂרָאֵ֥ל נֶ֛דֶר לַֽיהוָ֖ה וַיֹּאמַ֑ר אִם־נָתֹ֨ן תִּתֵּ֜ן אֶת־הָעָ֤ם הַזֶּה֙ בְּיָדִ֔י וְהֽ͏ַחֲרַמְתִּ֖י אֶת־עָרֵיהֶֽם׃ 3 וַיִּשְׁמַ֨ע יְהוָ֜ה בְּק֣וֹל יִשְׂרָאֵ֗ל וַיִּתֵּן֙ אֶת־הַֽכְּנַעֲנִ֔י וַיַּחֲרֵ֥ם אֶתְהֶ֖ם וְאֶת־עָרֵיהֶ֑ם וַיִּקְרָ֥א שֵׁם־הַמָּק֖וֹם חָרְמָֽה׃   פ
4 וַיִּסְע֞וּ מֵהֹ֤ר הָהָר֙ דֶּ֣רֶךְ יַם־ס֔וּף לִסְבֹ֖ב אֶת־אֶ֣רֶץ אֱד֑וֹם וַתִּקְצַ֥ר נֶֽפֶשׁ־הָעָ֖ם בַּדָּֽרֶךְ׃ 5 וַיְדַבֵּ֣ר הָעָ֗ם בֵּֽאלֹהִים֮ וּבְמֹשֶׁה֒ לָמָ֤ה הֶֽעֱלִיתֻ֙נוּ֙ מִמִּצְרַ֔יִם לָמ֖וּת בַּמִּדְבָּ֑ר כִּ֣י אֵ֥ין לֶ֙חֶם֙ וְאֵ֣ין מַ֔יִם וְנַפְשֵׁ֣נוּ קָ֔צָה בַּלֶּ֖חֶם הַקְּלֹקֵֽל׃ 6 וַיְשַׁלַּ֨ח יְהוָ֜ה בָּעָ֗ם אֵ֚ת הַנְּחָשִׁ֣ים הַשְּׂרָפִ֔ים וַֽיְנַשְּׁכ֖וּ אֶת־הָעָ֑ם וַיָּ֥מָת עַם־רָ֖ב מִיִּשְׂרָאֵֽל׃ 7 וַיָּבֹא֩ הָעָ֨ם אֶל־מֹשֶׁ֜ה וַיֹּאמְר֣וּ חָטָ֗אנוּ כִּֽי־דִבַּ֤רְנוּ בַֽיהוָה֙ וָבָ֔ךְ הִתְפַּלֵּל֙ אֶל־יְהוָ֔ה וְיָסֵ֥ר מֵעָלֵ֖ינוּ אֶת־הַנָּחָ֑שׁ וַיִּתְפַּלֵּ֥ל מֹשֶׁ֖ה בְּעַ֥ד הָעָֽם׃ 8 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֶל־מֹשֶׁ֗ה עֲשֵׂ֤ה לְךָ֙ שָׂרָ֔ף וְשִׂ֥ים אֹת֖וֹ עַל־נֵ֑ס וְהָיָה֙ כָּל־הַנָּשׁ֔וּךְ וְרָאָ֥ה אֹת֖וֹ וָחָֽי׃ 9 וַיַּ֤עַשׂ מֹשֶׁה֙ נְחַ֣שׁ נְחֹ֔שֶׁת וַיְשִׂמֵ֖הוּ עַל־הַנֵּ֑ס וְהָיָ֗ה אִם־נָשַׁ֤ךְ הַנָּחָשׁ֙ אֶת־אִ֔ישׁ וְהִבִּ֛יט אֶל־נְחַ֥שׁ הַנְּחֹ֖שֶׁת וָחָֽי׃ 10 וַיִּסְע֖וּ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וַֽיַּחֲנ֖וּ בְּאֹבֹֽת׃ 11 וַיִּסְע֖וּ מֵאֹבֹ֑ת וַֽיַּחֲנ֞וּ בְּעִיֵּ֣י הָֽעֲבָרִ֗ים בַּמִּדְבָּר֙ אֲשֶׁר֙ עַל־פְּנֵ֣י מוֹאָ֔ב מִמִּזְרַ֖ח הַשָּֽׁמֶשׁ׃ 12 מִשָּׁ֖ם נָסָ֑עוּ וַֽיַּחֲנ֖וּ בְּנַ֥חַל זָֽרֶד׃ 13 מִשָּׁם֮ נָסָעוּ֒ וַֽיַּחֲנ֗וּ מֵעֵ֤בֶר אַרְנוֹן֙ אֲשֶׁ֣ר בַּמִּדְבָּ֔ר הַיֹּצֵ֖א מִגְּב֣וּל הָֽאֱמֹרִ֑י כִּ֤י אַרְנוֹן֙ גְּב֣וּל מוֹאָ֔ב בֵּ֥ין מוֹאָ֖ב וּבֵ֥ין הָאֱמֹרִֽי׃ 14 עַל־כֵּן֙ יֵֽאָמַ֔ר בְּסֵ֖פֶר מִלְחֲמֹ֣ת יְהוָ֑ה אֶת־וָהֵ֣ב בְּסוּפָ֔ה וְאֶת־הַנְּחָלִ֖ים אַרְנֽוֹן׃ 15 וְאֶ֙שֶׁד֙ הַנְּחָלִ֔ים אֲשֶׁ֥ר נָטָ֖ה לְשֶׁ֣בֶת עָ֑ר וְנִשְׁעַ֖ן לִגְב֥וּל מוֹאָֽב׃ 16 וּמִשָּׁ֖ם בְּאֵ֑רָה הִ֣וא הַבְּאֵ֗ר אֲשֶׁ֨ר אָמַ֤ר יְהוָה֙ לְמֹשֶׁ֔ה אֱסֹף֙ אֶת־הָעָ֔ם וְאֶתְּנָ֥ה לָהֶ֖ם מָֽיִם׃   ס 17 אָ֚ז יָשִׁ֣יר יִשְׂרָאֵ֔ל אֶת־הַשִּׁירָ֖ה הַזֹּ֑את עֲלִ֥י בְאֵ֖ר עֱנוּ־לָֽהּ׃ 18 בְּאֵ֞ר חֲפָר֣וּהָ שָׂרִ֗ים כָּר֙וּהָ֙ נְדִיבֵ֣י הָעָ֔ם בִּמְחֹקֵ֖ק בְּמִשְׁעֲנֹתָ֑ם וּמִמִּדְבָּ֖ר מַתָּנָֽה׃ 19 וּמִמַּתָּנָ֖ה נַחֲלִיאֵ֑ל וּמִנַּחֲלִיאֵ֖ל בָּמֽוֹת׃ 20 וּמִבָּמ֗וֹת הַגַּיְא֙ אֲשֶׁר֙ בִּשְׂדֵ֣ה מוֹאָ֔ב רֹ֖אשׁ הַפִּסְגָּ֑ה וְנִשְׁקָ֖פָה עַל־פְּנֵ֥י הַיְשִׁימֹֽן׃   פ
21 וַיִּשְׁלַ֤ח יִשְׂרָאֵל֙ מַלְאָכִ֔ים אֶל־סִיחֹ֥ן מֶֽלֶךְ־הָאֱמֹרִ֖י לֵאמֹֽר׃ 22 אֶעְבְּרָ֣ה בְאַרְצֶ֗ךָ לֹ֤א נִטֶּה֙ בְּשָׂדֶ֣ה וּבְכֶ֔רֶם לֹ֥א נִשְׁתֶּ֖ה מֵ֣י בְאֵ֑ר בְּדֶ֤רֶךְ הַמֶּ֙לֶךְ֙ נֵלֵ֔ךְ עַ֥ד אֲשֶֽׁר־נַעֲבֹ֖ר גְּבֻלֶֽךָ׃ 23 וְלֹא־נָתַ֨ן סִיחֹ֣ן אֶת־יִשְׂרָאֵל֮ עֲבֹ֣ר בִּגְבֻלוֹ֒ וַיֶּאֱסֹ֨ף סִיחֹ֜ן אֶת־כָּל־עַמּ֗וֹ וַיֵּצֵ֞א לִקְרַ֤את יִשְׂרָאֵל֙ הַמִּדְבָּ֔רָה וַיָּבֹ֖א יָ֑הְצָה וַיִּלָּ֖חֶם בְּיִשְׂרָאֵֽל׃ 24 וַיַּכֵּ֥הוּ יִשְׂרָאֵ֖ל לְפִי־חָ֑רֶב וַיִּירַ֨שׁ אֶת־אַרְצ֜וֹ מֵֽאַרְנֹ֗ן עַד־יַבֹּק֙ עַד־בְּנֵ֣י עַמּ֔וֹן כִּ֣י עַ֔ז גְּב֖וּל בְּנֵ֥י עַמּֽוֹן׃ 25 וַיִּקַּח֙ יִשְׂרָאֵ֔ל אֵ֥ת כָּל־הֶעָרִ֖ים הָאֵ֑לֶּה וַיֵּ֤שֶׁב יִשְׂרָאֵל֙ בְּכָל־עָרֵ֣י הָֽאֱמֹרִ֔י בְּחֶשְׁבּ֖וֹן וּבְכָל־בְּנֹתֶֽיהָ׃ 26 כִּ֣י חֶשְׁבּ֔וֹן עִ֗יר סִיחֹ֛ן מֶ֥לֶךְ הָאֱמֹרִ֖י הִ֑וא וְה֣וּא נִלְחַ֗ם בְּמֶ֤לֶךְ מוֹאָב֙ הָֽרִאשׁ֔וֹן וַיִּקַּ֧ח אֶת־כָּל־אַרְצ֛וֹ מִיָּד֖וֹ עַד־אַרְנֹֽן׃ 27 עַל־כֵּ֛ן יֹאמְר֥וּ הַמֹּשְׁלִ֖ים בֹּ֣אוּ חֶשְׁבּ֑וֹן תִּבָּנֶ֥ה וְתִכּוֹנֵ֖ן עִ֥יר סִיחֽוֹן׃ 28 כִּי־אֵשׁ֙ יָֽצְאָ֣ה מֵֽחֶשְׁבּ֔וֹן לֶהָבָ֖ה מִקִּרְיַ֣ת סִיחֹ֑ן אָֽכְלָה֙ עָ֣ר מוֹאָ֔ב בַּעֲלֵ֖י בָּמ֥וֹת אַרְנֹֽן׃ 29 אוֹי־לְךָ֣ מוֹאָ֔ב אָבַ֖דְתָּ עַם־כְּמ֑וֹשׁ נָתַ֨ן בָּנָ֤יו פְּלֵיטִם֙ וּבְנֹתָ֣יו בַּשְּׁבִ֔ית לְמֶ֥לֶךְ אֱמֹרִ֖י סִיחֽוֹן׃ 30 וַנִּירָ֛ם אָבַ֥ד חֶשְׁבּ֖וֹן עַד־דִּיב֑וֹן וַנַּשִּׁ֣ים עַד־נֹ֔פַח אֲשֶׁ֖רׄ עַד־מֵֽידְבָֽא׃ 31 וַיֵּ֙שֶׁב֙ יִשְׂרָאֵ֔ל בְּאֶ֖רֶץ הָאֱמֹרִֽי׃ 32 וַיִּשְׁלַ֤ח מֹשֶׁה֙ לְרַגֵּ֣ל אֶת־יַעְזֵ֔ר וַֽיִּלְכְּד֖וּ בְּנֹתֶ֑יהָ ויירש אֶת־הָאֱמֹרִ֥י אֲשֶׁר־שָֽׁם׃ 33 וַיִּפְנוּ֙ וַֽיַּעֲל֔וּ דֶּ֖רֶךְ הַבָּשָׁ֑ן וַיֵּצֵ֣א עוֹג֩ מֶֽלֶךְ־הַבָּשָׁ֨ן לִקְרָאתָ֜ם ה֧וּא וְכָל־עַמּ֛וֹ לַמִּלְחָמָ֖ה אֶדְרֶֽעִי׃ 34 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֤ה אֶל־מֹשֶׁה֙ אַל־תִּירָ֣א אֹת֔וֹ כִּ֣י בְיָדְךָ֞ נָתַ֧תִּי אֹת֛וֹ וְאֶת־כָּל־עַמּ֖וֹ וְאֶת־אַרְצ֑וֹ וְעָשִׂ֣יתָ לּ֔וֹ כַּאֲשֶׁ֣ר עָשִׂ֗יתָ לְסִיחֹן֙ מֶ֣לֶךְ הָֽאֱמֹרִ֔י אֲשֶׁ֥ר יוֹשֵׁ֖ב בְּחֶשְׁבּֽוֹן׃ 35 וַיַּכּ֨וּ אֹת֤וֹ וְאֶת־בָּנָיו֙ וְאֶת־כָּל־עַמּ֔וֹ עַד־בִּלְתִּ֥י הִשְׁאִֽיר־ל֖וֹ שָׂרִ֑יד וַיִּֽירְשׁ֖וּ אֶת־אַרְצֽוֹ׃