Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט געזאָגט צו אַהרֹנען: דו און דײַנע זין און דאָס הױז פֿון דײַן פֿאָטער מיט דיר, זאָלט טראָגן די זינד פֿון דעם הײליקטום, און דו און דײַנע זין מיט דיר זאָלט טראָגן די זינד פֿון אײַער כּהונה. 2 און אױך דײַנע ברידער, דעם שטאַם לֵוִי, דעם שבֿט פֿון דײַן פֿאָטער, מאַך גענענען מיט דיר, און זײ זאָלן זײַן באַהעפֿט צו דיר, און דיך באַדינען; און דו און דײַנע זין מיט דיר זאָלט זײַן פֿאַר דעם געצעלט פֿון געזעץ. 3 און זײ זאָלן היטן דײַן היטונג, און די היטונג פֿון גאַנצן געצעלט, אָבער צו די הײליקע כּלים און צום מזבח זאָלן זײ ניט גענענען, כּדי זײ זאָלן ניט שטאַרבן, אי זײ אי איר. 4 און זײ זאָלן זײַן באַהעפֿט צו דיר, און היטן די היטונג פֿון אוֹהל-מוֹעד בײַ איטלעכן דינסט פֿון געצעלט; און אַ פֿרעמדער זאָל ניט גענענען צו אײַך. 5 און איר זאָלט היטן די היטונג פֿון הײליקטום, און די היטונג פֿון מזבח, כּדי עס זאָל מער ניט זײַן אַ צאָרן אױף די קינדער פֿון ישׂראל. 6 און איך, זע, האָב גענומען אײַערע ברידער די לוִיִים פֿון צװישן די קינדער פֿון ישׂראל; אײַך אַ מתּנה זײַנען זײ געגעבן פֿאַר גאָט, צו דינען דעם דינסט פֿון אוֹהל-מוֹעד. 7 און דו און דײַנע זין מיט דיר זאָלט אָפּהיטן אײַער כּהונה בײַ איטלעכער זאַך פֿון מזבח און אינעװײניק פֿון פּרוֹכֶת, און טאָן דעם דינסט; אַ דינסט פֿאַר אַ מתּנה גיב איך אײַך די כּהונה, און דער פֿרעמדער, װאָס גענענט, זאָל געטײט װערן. 8 און גאָט האָט גערעדט צו אַהרֹנען: און איך, זע, האָב דיר געגעבן די היטונג פֿון מײַנע אָפּשײדונגען; פֿון אַלע געהײליקטע זאַכן פֿון די קינדער פֿון ישׂראל האָב איך זײ געגעבן פֿאַר אַ חלק צו דיר און צו דײַנע קינדער פֿאַר אַן אײביקן רעכט. 9 דאָס זאָל גהערן צו דיר פֿון די הײליקסטע הײליקײטן, פֿון די פֿײַעראָפּפֿער: אַלע זײערע קרבנות, פֿון אַלע זײערע שפּײַזאָפּפֿער, און פֿון אַלע זײערע זינדאָפּפֿער, און פֿון אַלע זײערע שולדאָפּפֿער, װאָס זײ צאָלן אָפּ צו מיר; אַ הײליקסטע הײליקײט איז דאָס, פֿאַר דיר און פֿאַר דײַנע קינדער. 10 אין אַ הײליקסטן אָרט זאָלסטו עס עסן; איטלעכער מאַנספּאַרשױן מעג עס עסן; הײליק זאָל עס זײַן פֿאַר דיר. 11 און דאָס געהערט צו דיר: די אָפּשײדונג פֿון זײער גאָב בײַ אַלע אױפֿהײבונגען פֿון די קינדער פֿון ישׂראל; צו דיר האָב איך זײ געגעבן, און צו דײַנע זין און צו דײַנע טעכטער מיט דיר, פֿאַר אַן אײביקן רעכט; איטלעכער װאָס איז רײן אין דײַן הױז מעג עס עסן. 12 אַל דאָס בעסטע פֿון אײל, און אַל דאָס בעסטע פֿון װײַן און תּבֿואה, דאָס ערשטע דערפֿון װאָס זײ גיבן צו גאָט, דאָס האָב איך געגעבן צו דיר. 13 די ערשטצײַטיקע פֿון אַלץ װאָס אין זײער לאַנד, װאָס זײ ברענגען צו גאָט, זאָלן געהערן צו דיר; איטלעכער װאָס איז רײן אין דײַן הױז מעג עס עסן. 14 איטלעכע חרם-זאַך אין ישׂראל זאָל געהערן צו דיר. 15 איטלעכס װאָס עפֿנט דעם טראַכט, פֿון יעטװעדער באַשעפֿעניש װאָס מע ברענגט צו גאָט, פֿון אַ מענטשן און פֿון אַ בהמה, זאָל געהערן צו דיר; אָבער אױסלײזן זאָלסטו לאָזן אױסלײזן דעם בכָור פֿון אַ מענטשן; אױך דעם בכָור פֿון אַן אומרײנער בהמה זאָלסטו לאָזן אױסלײזן. 16 און זײער אױסלײז – פֿון אַ חוֹדש אַלט זאָלסטו לאָזן אױסלײזן – זאָל זײַן לױט דײַן שאַצונג, פֿינף שֶקל זילבער, אױפֿן הײליקן שֶקל, דאָס איז צװאַנציק גֵרָה. 17 אָבער אַ בכָור פֿון אַ רינד, אָדער אַ בכָור פֿון אַ שעפּס, אָדער אַ בכָור פֿון אַ ציג, טאָרסטו ניט לאָזן אױסלײזן; זײ זײַנען הײליק. זײער בלוט זאָלסטו שפּרענגען אױפֿן מזבח, און זײער פֿעטס זאָלסטו דעמפֿן פֿאַר אַ פֿײַעראָפּפֿער, פֿאַר אַ געשמאַקן ריח צו גאָט. 18 און זײער פֿלײש זאָל געהערן צו דיר; אַזױ װי די ברוסט פֿון אױפֿהײבונג, און אַזױ װי דער רעכטער שענקל, זאָל עס געהערן צו דיר. 19 אַלע אָפּשײדונגען פֿון די הײליקע זאַכן װאָס די קינדער פֿון ישׂראל שײדן אָפּ צו גאָט, האָב איך געגעבן צו דיר און צו דײַנע זין און צו דײַנע טעכטער מיט דיר, פֿאַר אַן אײביקן רעכט; אַן אײביקער בונד פֿון זאַלץ איז דאָס פֿאַר גאָט, דיר און דײַן זאָמען מיט דיר. 20 און גאָט האָט געזאָגט צו אַהרֹנען: אין זײער לאַנד זאָלסטו ניט אַרבן, און קײן חלק זאָלסטו ניט האָבן צװישן זײ; איך בין דײַן חלק און דײַן נחלה צװישן די קינדער פֿון ישׂראל. 21 און צו די קינדער פֿון לֵוִי, זע, האָב איך געגעבן יעטװעדער מעשׂר אין ישׂראל פֿאַר אַן אַרב, פֿאַר זײער דינסט װאָס זײ דינען, דעם דינסט פֿון אוֹהל-מוֹעד. 22 און די קינדער פֿון ישׂראל זאָלן מער ניט גענענען צום אוֹהל-מוֹעד, צו טראָגן אַ חטא און שטאַרבן. 23 נײַערט דער לֵוִי, ער זאָל דינען דעם דינסט פֿון אוֹהל-מוֹעד; און זײ זאָלן טראָגן זײער זינד; אַן אײביק געזעץ אױף זײערע דָור-דורות. און צװישן די קינדער פֿון ישׂראל זאָלן זײ ניט אַרבן קײן אַרבונג. 24 װאָרום דעם מעשׂר פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, װאָס זײ שײדן אָפּ פֿאַר אַן אָפּשײדונג צו גאָט, האָב איך געגעבן צו די לוִיִים פֿאַר אַן אַרבונג; דרום האָב איך װעגן זײ געזאָגט: צװישן די קינדער פֿון ישׂראל זאָלן זײ ניט אַרבן קײן אַרבונג.
25 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 26 און צו די לוִיִים זאָלסטו רעדן, און זאָגן צו זײ: אַז איר װעט נעמען פֿון די קינדער פֿון ישׂראל דעם מעשׂר װאָס איך האָב אײַך געגעבן פֿון זײ פֿאַר אײַער אַרבונג, זאָלט איר אָפּשײדן דערפֿון אַן אָפּשײדוגן צו גאָט, מעשׂר פֿון דעם מעשׂר. 27 און אײַער אָפּשײדונג װעט אײַך גערעכנט װערן אַזױ װי די תּבֿואה אױסן שײַער, און װי די שֶפֿע אױסן קעלטער. 28 אַזױ זאָלט איר אױך אָפּשײדן די אָפּשײדונג פֿון גאָט פֿון אַלע אײַערע מעשׂרס, װאָס איר װעט נעמען פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, און איר זאָלט געבן דערפֿון די אָפּשײדוגן פֿון גאָט צו אַהרן דעם כֹּהן. 29 פֿון אַלץ װאָס װערט אײַך געגעבן זאָלט איר אָפּשײדן די גאַנצע אָפּשײדונג פֿון גאָט, פֿון אַלעם בעסטן דערפֿון, דאָס הײליקע פֿון דעם. 30 און זאָלסט זאָגן צו זײ: אַז איר שײדט אָפּ פֿון דעם דאָס בעסטע דערפֿון, זאָל עס גערעכנט װערן די לוִיִים אַזױ װי דער אײַנטראָג פֿון שײַער, און אַזױ װי דער אײַנטראָג פֿון קעלטער. 31 און איר מעגט עס עסן אין יעטװעדער אָרט, איר און אײַער הױזגעזינט, װאָרום דאָס איז אײַך אַ לױן פֿאַר אײַער דינסט אין אוֹהל-מוֹעד. 32 און איר װעט ניט טראָגן װעגן דעם אַ זינד, װען איר שײדט אָפּ פֿון דעם דאָס בעסטע דערפֿון. און איר זאָלט ניט פֿאַרשװעכן די הײליקײטן פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, כּדי איר זאָלט ניט שטאַרבן.
עברית
1 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֶֽל־אַהֲרֹ֔ן אַתָּ֗ה וּבָנֶ֤יךָ וּבֵית־אָבִ֙יךָ֙ אִתָּ֔ךְ תִּשְׂא֖וּ אֶת־עֲוֺ֣ן הַמִּקְדָּ֑שׁ וְאַתָּה֙ וּבָנֶ֣יךָ אִתָּ֔ךְ תִּשְׂא֖וּ אֶת־עֲוֺ֥ן כְּהֻנַּתְכֶֽם׃ 2 וְגַ֣ם אֶת־אַחֶיךָ֩ מַטֵּ֨ה לֵוִ֜י שֵׁ֤בֶט אָבִ֙יךָ֙ הַקְרֵ֣ב אִתָּ֔ךְ וְיִלָּו֥וּ עָלֶ֖יךָ וִֽישָׁרְת֑וּךָ וְאַתָּה֙ וּבָנֶ֣יךָ אִתָּ֔ךְ לִפְנֵ֖י אֹ֥הֶל הָעֵדֻֽת׃ 3 וְשָֽׁמְרוּ֙ מִֽשְׁמַרְתְּךָ֔ וּמִשְׁמֶ֖רֶת כָּל־הָאֹ֑הֶל אַךְ֩ אֶל־כְּלֵ֨י הַקֹּ֤דֶשׁ וְאֶל־הַמִּזְבֵּ֙חַ֙ לֹ֣א יִקְרָ֔בוּ וְלֹֽא־יָמֻ֥תוּ גַם־הֵ֖ם גַּם־אַתֶּֽם׃ 4 וְנִלְו֣וּ עָלֶ֔יךָ וְשָֽׁמְר֗וּ אֶת־מִשְׁמֶ֙רֶת֙ אֹ֣הֶל מוֹעֵ֔ד לְכֹ֖ל עֲבֹדַ֣ת הָאֹ֑הֶל וְזָ֖ר לֹא־יִקְרַ֥ב אֲלֵיכֶֽם׃ 5 וּשְׁמַרְתֶּ֗ם אֵ֚ת מִשְׁמֶ֣רֶת הַקֹּ֔דֶשׁ וְאֵ֖ת מִשְׁמֶ֣רֶת הַמִּזְבֵּ֑חַ וְלֹֽא־יִהְיֶ֥ה ע֛וֹד קֶ֖צֶף עַל־בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 6 וַאֲנִ֗י הִנֵּ֤ה לָקַ֙חְתִּי֙ אֶת־אֲחֵיכֶ֣ם הַלְוִיִּ֔ם מִתּ֖וֹךְ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל לָכֶ֞ם מַתָּנָ֤ה נְתֻנִים֙ לַֽיהוָ֔ה לַעֲבֹ֕ד אֶת־עֲבֹדַ֖ת אֹ֥הֶל מוֹעֵֽד׃ 7 וְאַתָּ֣ה וּבָנֶ֣יךָ אִ֠תְּךָ תִּשְׁמְר֨וּ אֶת־כְּהֻנַּתְכֶ֜ם לְכָל־דְּבַ֧ר הַמִּזְבֵּ֛חַ וּלְמִבֵּ֥ית לַפָּרֹ֖כֶת וַעֲבַדְתֶּ֑ם עֲבֹדַ֣ת מַתָּנָ֗ה אֶתֵּן֙ אֶת־כְּהֻנַּתְכֶ֔ם וְהַזָּ֥ר הַקָּרֵ֖ב יוּמָֽת׃   ס 8 וַיְדַבֵּ֣ר יְהוָה֮ אֶֽל־אַהֲרֹן֒ וַאֲנִי֙ הִנֵּ֣ה נָתַ֣תִּֽי לְךָ֔ אֶת־מִשְׁמֶ֖רֶת תְּרוּמֹתָ֑י לְכָל־קָדְשֵׁ֣י בְנֵֽי־יִ֠שְׂרָאֵל לְךָ֨ נְתַתִּ֧ים לְמָשְׁחָ֛ה וּלְבָנֶ֖יךָ לְחָק־עוֹלָֽם׃ 9 זֶֽה־יִהְיֶ֥ה לְךָ֛ מִקֹּ֥דֶשׁ הַקֳּדָשִׁ֖ים מִן־הָאֵ֑שׁ כָּל־קָ֠רְבָּנָם לְֽכָל־מִנְחָתָ֞ם וּלְכָל־חַטָּאתָ֗ם וּלְכָל־אֲשָׁמָם֙ אֲשֶׁ֣ר יָשִׁ֣יבוּ לִ֔י קֹ֣דֶשׁ קָֽדָשִׁ֥ים לְךָ֛ ה֖וּא וּלְבָנֶֽיךָ׃ 10 בְּקֹ֥דֶשׁ הַקֳּדָשִׁ֖ים תֹּאכֲלֶ֑נּוּ כָּל־זָכָר֙ יֹאכַ֣ל אֹת֔וֹ קֹ֖דֶשׁ יִֽהְיֶה־לָּֽךְ׃ 11 וְזֶה־לְּךָ֞ תְּרוּמַ֣ת מַתָּנָ֗ם לְכָל־תְּנוּפֹת֮ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵל֒ לְךָ֣ נְתַתִּ֗ים וּלְבָנֶ֧יךָ וְלִבְנֹתֶ֛יךָ אִתְּךָ֖ לְחָק־עוֹלָ֑ם כָּל־טָה֥וֹר בְּבֵיתְךָ֖ יֹאכַ֥ל אֹתֽוֹ׃ 12 כֹּ֚ל חֵ֣לֶב יִצְהָ֔ר וְכָל־חֵ֖לֶב תִּיר֣וֹשׁ וְדָגָ֑ן רֵאשִׁיתָ֛ם אֲשֶׁר־יִתְּנ֥וּ לַֽיהוָ֖ה לְךָ֥ נְתַתִּֽים׃ 13 בִּכּוּרֵ֞י כָּל־אֲשֶׁ֧ר בְּאַרְצָ֛ם אֲשֶׁר־יָבִ֥יאוּ לַיהוָ֖ה לְךָ֣ יִהְיֶ֑ה כָּל־טָה֥וֹר בְּבֵיתְךָ֖ יֹאכֲלֶֽנּוּ׃ 14 כָּל־חֵ֥רֶם בְּיִשְׂרָאֵ֖ל לְךָ֥ יִהְיֶֽה׃ 15 כָּל־פֶּ֣טֶר רֶ֠חֶם לְֽכָל־בָּשָׂ֞ר אֲשֶׁר־יַקְרִ֧יבוּ לַֽיהוָ֛ה בָּאָדָ֥ם וּבַבְּהֵמָ֖ה יִֽהְיֶה־לָּ֑ךְ אַ֣ךְ פָּדֹ֣ה תִפְדֶּ֗ה אֵ֚ת בְּכ֣וֹר הָֽאָדָ֔ם וְאֵ֛ת בְּכֽוֹר־הַבְּהֵמָ֥ה הַטְּמֵאָ֖ה תִּפְדֶּֽה׃ 16 וּפְדוּיָו֙ מִבֶּן־חֹ֣דֶשׁ תִּפְדֶּ֔ה בְּעֶ֨רְכְּךָ֔ כֶּ֛סֶף חֲמֵ֥שֶׁת שְׁקָלִ֖ים בְּשֶׁ֣קֶל הַקֹּ֑דֶשׁ עֶשְׂרִ֥ים גֵּרָ֖ה הֽוּא׃ 17 אַ֣ךְ בְּֽכוֹר־שׁ֡וֹר אֽוֹ־בְכ֨וֹר כֶּ֜שֶׂב אֽוֹ־בְכ֥וֹר עֵ֛ז לֹ֥א תִפְדֶּ֖ה קֹ֣דֶשׁ הֵ֑ם אֶת־דָּמָ֞ם תִּזְרֹ֤ק עַל־הַמִּזְבֵּ֙חַ֙ וְאֶת־חֶלְבָּ֣ם תַּקְטִ֔יר אִשֶּׁ֛ה לְרֵ֥יחַ נִיחֹ֖חַ לַֽיהוָֽה׃ 18 וּבְשָׂרָ֖ם יִהְיֶה־לָּ֑ךְ כַּחֲזֵ֧ה הַתְּנוּפָ֛ה וּכְשׁ֥וֹק הַיָּמִ֖ין לְךָ֥ יִהְיֶֽה׃ 19 כֹּ֣ל תְּרוּמֹ֣ת הַקֳּדָשִׁ֗ים אֲשֶׁ֨ר יָרִ֥ימוּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵל֮ לַֽיהוָה֒ נָתַ֣תִּֽי לְךָ֗ וּלְבָנֶ֧יךָ וְלִבְנֹתֶ֛יךָ אִתְּךָ֖ לְחָק־עוֹלָ֑ם בְּרִית֩ מֶ֨לַח עוֹלָ֥ם הִוא֙ לִפְנֵ֣י יְהוָ֔ה לְךָ֖ וּלְזַרְעֲךָ֥ אִתָּֽךְ׃ 20 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֶֽל־אַהֲרֹ֗ן בְּאַרְצָם֙ לֹ֣א תִנְחָ֔ל וְחֵ֕לֶק לֹא־יִהְיֶ֥ה לְךָ֖ בְּתוֹכָ֑ם אֲנִ֤י חֶלְקְךָ֙ וְנַחֲלָ֣תְךָ֔ בְּת֖וֹךְ בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃   ס 21 וְלִבְנֵ֣י לֵוִ֔י הִנֵּ֥ה נָתַ֛תִּי כָּל־מֽ͏ַעֲשֵׂ֥ר בְּיִשְׂרָאֵ֖ל לְנַחֲלָ֑ה חֵ֤לֶף עֲבֹֽדָתָם֙ אֲשֶׁר־הֵ֣ם עֹֽבְדִ֔ים אֶת־עֲבֹדַ֖ת אֹ֥הֶל מוֹעֵֽד׃ 22 וְלֹא־יִקְרְב֥וּ ע֛וֹד בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל אֶל־אֹ֣הֶל מוֹעֵ֑ד לָשֵׂ֥את חֵ֖טְא לָמֽוּת׃ 23 וְעָבַ֨ד הַלֵּוִ֜י ה֗וּא אֶת־עֲבֹדַת֙ אֹ֣הֶל מוֹעֵ֔ד וְהֵ֖ם יִשְׂא֣וּ עֲוֺנָ֑ם חֻקַּ֤ת עוֹלָם֙ לְדֹרֹ֣תֵיכֶ֔ם וּבְתוֹךְ֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל לֹ֥א יִנְחֲל֖וּ נַחֲלָֽה׃ 24 כִּ֞י אֶת־מַעְשַׂ֣ר בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֗ל אֲשֶׁ֨ר יָרִ֤ימוּ לֽ͏ַיהוָה֙ תְּרוּמָ֔ה נָתַ֥תִּי לַלְוִיִּ֖ם לְנַחֲלָ֑ה עַל־כֵּן֙ אָמַ֣רְתִּי לָהֶ֔ם בְּתוֹךְ֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל לֹ֥א יִנְחֲל֖וּ נַחֲלָֽה׃   פ
25 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 26 וְאֶל־הַלְוִיִּ֣ם תְּדַבֵּר֮ וְאָמַרְתָּ֣ אֲלֵהֶם֒ כִּֽי־תִ֠קְחוּ מֵאֵ֨ת בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֜ל אֶת־הַֽמַּעֲשֵׂ֗ר אֲשֶׁ֨ר נָתַ֧תִּי לָכֶ֛ם מֵאִתָּ֖ם בְּנַחֲלַתְכֶ֑ם וַהֲרֵמֹתֶ֤ם מִמֶּ֙נּוּ֙ תְּרוּמַ֣ת יְהוָ֔ה מַעֲשֵׂ֖ר מִן־הַֽמַּעֲשֵֽׂר׃ 27 וְנֶחְשַׁ֥ב לָכֶ֖ם תְּרוּמַתְכֶ֑ם כַּדָּגָן֙ מִן־הַגֹּ֔רֶן וְכַֽמְלֵאָ֖ה מִן־הַיָּֽקֶב׃ 28 כֵּ֣ן תָּרִ֤ימוּ גַם־אַתֶּם֙ תְּרוּמַ֣ת יְהוָ֔ה מִכֹּל֙ מַעְשְׂרֹ֣תֵיכֶ֔ם אֲשֶׁ֣ר תִּקְח֔וּ מֵאֵ֖ת בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וּנְתַתֶּ֤ם מִמֶּ֙נּוּ֙ אֶת־תְּרוּמַ֣ת יְהוָ֔ה לְאַהֲרֹ֖ן הַכֹּהֵֽן׃ 29 מִכֹּל֙ מַתְּנֹ֣תֵיכֶ֔ם תָּרִ֕ימוּ אֵ֖ת כָּל־תְּרוּמַ֣ת יְהוָ֑ה מִכָּל־חֶלְבּ֔וֹ אֶֽת־מִקְדְּשׁ֖וֹ מִמֶּֽנּוּ׃ 30 וְאָמַרְתָּ֖ אֲלֵהֶ֑ם בַּהֲרִֽימְכֶ֤ם אֶת־חֶלְבּוֹ֙ מִמֶּ֔נּוּ וְנֶחְשַׁב֙ לַלְוִיִּ֔ם כִּתְבוּאַ֥ת גֹּ֖רֶן וְכִתְבוּאַ֥ת יָֽקֶב׃ 31 וַאֲכַלְתֶּ֤ם אֹתוֹ֙ בְּכָל־מָק֔וֹם אַתֶּ֖ם וּבֵֽיתְכֶ֑ם כִּֽי־שָׂכָ֥ר הוּא֙ לָכֶ֔ם חֵ֥לֶף עֲבֹֽדַתְכֶ֖ם בְּאֹ֥הֶל מוֹעֵֽד׃ 32 וְלֹֽא־תִשְׂא֤וּ עָלָיו֙ חֵ֔טְא בַּהֲרִֽימְכֶ֥ם אֶת־חֶלְבּ֖וֹ מִמֶּ֑נּוּ וְאֶת־קָדְשֵׁ֧י בְנֵי־יִשְׂרָאֵ֛ל לֹ֥א תְחַלְּל֖וּ וְלֹ֥א תָמֽוּתוּ׃   פ