Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 2 זאָג צו אֶלעָזָר דעם זון פֿון אַהרן דעם כֹּהן, ער זאָל אױפֿהײבן די פֿײַערפֿאַנען פֿון צװישן דער פֿאַרברענונג, און דאָס פֿײַער װאַרף אַװעק; װאָרום זײ זײַנען געװאָרן הײליק. 3 די פֿײַערפֿאַנען פֿון די דאָזיקע, װאָס האָבן פֿאַרזינדיקט זײערע נפֿשות, פֿון זײ זאָל מען מאַכן אױסגעשלאָגענע בלעכן, אַן איבערצוג צום מזבח, װאָרום מע האָט זײ געבראַכט פֿאַר גאָט, און זײ זײַנען געװאָרן הײליק; און זײ זאָלן זײַן פֿאַר אַ צײכן צו די קינדער פֿון ישׂראל. 4 האָט אֶלעָזָר דער כֹּהן גענומען די קופּערנע פֿײַערפֿאַנען, װאָס די פֿאַרברענטע האָבן געבראַכט, און מע האָט זײ אױסגעשלאָגן פֿאַר אַן איבערצוג צום מזבח, 5 אַ דערמאָנונג צי די קינדער פֿון ישׂראל, כּדי אַ פֿרעמדער מענטש, װאָס איז ניט פֿון דעם זאָמען פֿון אַהרן, זאָל ניט גענענען צו רײַכערן װײַרױך פֿאַר גאָט, אַז ער זאָל ניט װערן אַזױ װי קרח און אַזױ װי זײַן געזעמל; אַזױ װי גאָט האָט גערעדט צו אים דורך משהן. 6 און די גאַנצע עדה פֿון די קינדער פֿון ישׂראל האָט אױף מאָרגן געמורמלט אַקעגן משהן און אַקעגן אַהרֹנען, אַזױ צו זאָגן: איר האָט געטײט דאָס פֿאָלק פֿון גאָט. 7 און עס איז געװען, אַז די עדה האָט זיך אײַנגעזאַמלט אַקעגן משהן און אַקעגען אַהרֹנען, אַזױ האָבן זײ זיך אומגעקערט צום אוֹהל-מוֹעד, ערשט אַ װאָלקן האָט אים צוגעדעקט, און די פּראַכט פֿון גאָט האָט זיך באַװיזן. 8 און משה און אַהרן זײַנען צוגעגאַנגען פֿאַרן אוֹהל-מוֹעד,
9 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 10 שײדט אײַך אָפּ פֿון צװישן דער דאָזיקער עדה, און איך װעל זײ פֿאַרלענדן אין אַ רגע. זײַנען זײ געפֿאַלן אױף זײער פּנים. 11 און משה האָט געזאָגט צו אַהרֹנען: נעם די פֿײַערפֿאַן, און לײג אױף איר אַרױף פֿײַער פֿון מזבח, און טו אַרױף װײַרױך, און טראָג אױף גיך צו דער עדה, און זײַ מכפּר אױף זײ, װאָרום אַ צאָרן איז אַרױסגעגאַנגען פֿון פֿאַר גאָט; די מגפֿה האָט זיך אָנגעהױבן. 12 האָט אַהרן גענומען, אַזױ װי משה האָט געהײסן, און ער איז אַרײַנגעלאָפֿן אין מיטן פֿון דער עדה; ערשט די מגפֿה האָט זיך אָנגעהױבן אין פֿאָלק. האָט ער אַרױפֿגעלײגט װײַרױך, און מכפּר געװען אױפֿן פֿאָלק. 13 און ער איז געשטאַנען צװישן די טױטע און צװישן די לעבעדיקע; און די מגפֿה איז פֿאַרהאַלטן געװאָרן. 14 און די װאָס זײַנען געשטאָרבן אין דער מגפֿה, זײַנען געװען פֿערצן טױזנט און זיבן הונדערט, אַחוץ די װאָס זײַנען געשטאָרבן װעגן דער מעשׂה מיט קֹרַחן. 15 און אַהרן האָט זיך אומגעקערט צו משהן, צום אײַנגאַנג פֿון אוֹהל-מוֹעד, װען די מגפֿה איז פֿאַרהאַלטן געװאָרן.
16 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 17 רעד צו די קינדער פֿון ישׂראל, און נעם פֿון זײ צו שטעקן, צו שטעקן פֿון אַ פֿאָטערהױז, פֿון אַלע זײערע פֿירשטן לױט זײערע פֿאָטערהײַזער, צװעלף שטעקנס; איטלעכנס נאָמען זאָלסטו אױפֿשרײַבן אױף זײַן שטעקן. 18 און אַהרנס נאָמען זאָלסטו אױפֿשרײַבן אױף דעם שטעקן פֿון לֵוִי, װאָרום אײן שטעקן זאָל זײַן פֿאַר דעם הױפּט פֿון זײערע פֿאָטערהײַזער. 19 און זאָלסט זײ אַװעקלײגן אין אוֹהל-מוֹעד, פֿאַרן געזעץ, װאָס איך אַנטפּלעק זיך צו אײַך דאָרטן. 20 און עס װעט זײַן, דער מאַן װאָס איך װעל אים אױסדערװײלן, װעט זײַן שטעקן אױפֿשפּראָצן; און איך װעל אײַנשטילן פֿון אַרום מיר די מורמלערײַען פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, װאָס זײ מורמלען אַקעגן אײַך. 21 האָט משה גערעדט צו די קינדער פֿון ישׂראל, און אַלע זײערע פֿירשטן האָבן אים געגעבן צו שטעקן פֿון איטלעכן פֿירשט, צו שטעקן פֿון איטלעכן פֿירשט, לױט זײערע פֿאָטערהײַזער, צװעלף שטעקנס; און דער שטעקן פֿון אַהרֹנען איז געװען צװישן זײערע שטעקנס. 22 און משה האָט אַװעקגעלײגט די שטעקנס פֿאַר גאָט, אין דעם געצעלט פֿון געזעץ. 23 און עס איז געװען אױף מאָרגן, אַז משה איז געקומען אין דעם געצעלט פֿון געזעץ, ערשט דער שטעקן פֿון אַהרֹנען פֿאַר לֵוִיס הױז האָט אױפֿגעשפּראָצט, און אַרױסגעלאָזט שפּראָצונג, און געבליט בליעכץ, און געצײַטיקט מאַנדלען. 24 האָט משה אַרױסגעטראָגן אַלע שטעקנס פֿון פֿאַר גאָט צו אַלע קינדער פֿון ישׂראל, און זײ האָבן איבערגעקוקט, און גענומען איטלעכער זײַן שטעקן. 25 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: קער אום אַהרנס שטעקן פֿאַרן געזעץ, פֿאַר אַ היטונג, פֿאַר אַ צײכן צו די װידערשפּעניקע קינדער, כּדי זאָלסט מאַכן אַן ענד צו זײערע מורמלערײַען אַרום מיר, און זײ זאָלן ניט שטאַרבן. 26 האָט משה דאָס געטאָן; אַזױ װי גאָט האָט אים באַפֿױלן, אַזױ האָט ער געטאָן. 27 האָבן די קינדער פֿון ישׂראל געזאָגט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: זע, מיר קומען אום, מיר גײען אונטער, אַלע גײען מיר אונטער. 28 איטלעכער װאָס גענענט – װאָס גענענט צום מִשכּן פֿון גאָט, שטאַרבט; צי װעלן מיר אין גאַנצן אומקומען?
עברית
1 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 2 אֱמֹ֨ר אֶל־אֶלְעָזָ֜ר בֶּן־אַהֲרֹ֣ן הַכֹּהֵ֗ן וְיָרֵ֤ם אֶת־הַמַּחְתֹּת֙ מִבֵּ֣ין הַשְּׂרֵפָ֔ה וְאֶת־הָאֵ֖שׁ זְרֵה־הָ֑לְאָה כִּ֖י קָדֵֽשׁוּ׃ 3 אֵ֡ת מַחְתּוֹת֩ הֽ͏ַחַטָּאִ֨ים הָאֵ֜לֶּה בְּנַפְשֹׁתָ֗ם וְעָשׂ֨וּ אֹתָ֜ם רִקֻּעֵ֤י פַחִים֙ צִפּ֣וּי לַמִּזְבֵּ֔חַ כִּֽי־הִקְרִיבֻ֥ם לִפְנֵֽי־יְהוָ֖ה וַיִּקְדָּ֑שׁוּ וְיִֽהְי֥וּ לְא֖וֹת לִבְנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 4 וַיִּקַּ֞ח אֶלְעָזָ֣ר הַכֹּהֵ֗ן אֵ֚ת מַחְתּ֣וֹת הַנְּחֹ֔שֶׁת אֲשֶׁ֥ר הִקְרִ֖יבוּ הַשְּׂרֻפִ֑ים וַֽיְרַקְּע֖וּם צִפּ֥וּי לַמִּזְבֵּֽחַ׃ 5 זִכָּר֞וֹן לִבְנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל לְ֠מַעַן אֲשֶׁ֨ר לֹֽא־יִקְרַ֜ב אִ֣ישׁ זָ֗ר אֲ֠שֶׁר לֹ֣א מִזֶּ֤רַע אַהֲרֹן֙ ה֔וּא לְהַקְטִ֥יר קְטֹ֖רֶת לִפְנֵ֣י יְהוָ֑ה וְלֹֽא־יִהְיֶ֤ה כְקֹ֙רַח֙ וְכַ֣עֲדָת֔וֹ כַּאֲשֶׁ֨ר דִּבֶּ֧ר יְהוָ֛ה בְּיַד־מֹשֶׁ֖ה לֽוֹ׃ 6 וַיִּלֹּ֜נוּ כָּל־עֲדַ֤ת בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵל֙ מִֽמָּחֳרָ֔ת עַל־מֹשֶׁ֥ה וְעַֽל־אַהֲרֹ֖ן לֵאמֹ֑ר אַתֶּ֥ם הֲמִתֶּ֖ם אֶת־עַ֥ם יְהוָֽה׃ 7 וַיְהִ֗י בְּהִקָּהֵ֤ל הָֽעֵדָה֙ עַל־מֹשֶׁ֣ה וְעַֽל־אַהֲרֹ֔ן וַיִּפְנוּ֙ אֶל־אֹ֣הֶל מוֹעֵ֔ד וְהִנֵּ֥ה כִסָּ֖הוּ הֶעָנָ֑ן וַיֵּרָ֖א כְּב֥וֹד יְהוָֽה׃ 8 וַיָּבֹ֤א מֹשֶׁה֙ וְאַהֲרֹ֔ן אֶל־פְּנֵ֖י אֹ֥הֶל מוֹעֵֽד׃   פ
9 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 10 הֵרֹ֗מּוּ מִתּוֹךְ֙ הָעֵדָ֣ה הַזֹּ֔את וַאֲכַלֶּ֥ה אֹתָ֖ם כְּרָ֑גַע וַֽיִּפְּל֖וּ עַל־פְּנֵיהֶֽם׃ 11 וַיֹּ֨אמֶר מֹשֶׁ֜ה אֶֽל־אַהֲרֹ֗ן קַ֣ח אֶת־הַ֠מַּחְתָּה וְתֶן־עָלֶ֨יהָ אֵ֜שׁ מֵעַ֤ל הַמִּזְבֵּ֙חַ֙ וְשִׂ֣ים קְטֹ֔רֶת וְהוֹלֵ֧ךְ מְהֵרָ֛ה אֶל־הָעֵדָ֖ה וְכַפֵּ֣ר עֲלֵיהֶ֑ם כִּֽי־יָצָ֥א הַקֶּ֛צֶף מִלִּפְנֵ֥י יְהוָ֖ה הֵחֵ֥ל הַנָּֽגֶף׃ 12 וַיִּקַּ֨ח אַהֲרֹ֜ן כַּאֲשֶׁ֣ר דִּבֶּ֣ר מֹשֶׁ֗ה וַיָּ֙רָץ֙ אֶל־תּ֣וֹך הַקָּהָ֔ל וְהִנֵּ֛ה הֵחֵ֥ל הַנֶּ֖גֶף בָּעָ֑ם וַיִּתֵּן֙ אֶֽת־הַקְּטֹ֔רֶת וַיְכַפֵּ֖ר עַל־הָעָֽם׃ 13 וַיַּעֲמֹ֥ד בֵּֽין־הַמֵּתִ֖ים וּבֵ֣ין הֽ͏ַחַיִּ֑ים וַתֵּעָצַ֖ר הַמַּגֵּפָֽה׃ 14 וַיִּהְי֗וּ הַמֵּתִים֙ בַּמַּגֵּפָ֔ה אַרְבָּעָ֥ה עָשָׂ֛ר אֶ֖לֶף וּשְׁבַ֣ע מֵא֑וֹת מִלְּבַ֥ד הַמֵּתִ֖ים עַל־דְּבַר־קֹֽרַח׃ 15 וַיָּ֤שָׁב אַהֲרֹן֙ אֶל־מֹשֶׁ֔ה אֶל־פֶּ֖תַח אֹ֣הֶל מוֹעֵ֑ד וְהַמַּגֵּפָ֖ה נֶעֱצָֽרָה׃   פ
16 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 17 דַּבֵּ֣ר אֶל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל וְקַ֣ח מֵֽאִתָּ֡ם מַטֶּ֣ה מַטֶּה֩ לְבֵ֨ית אָ֜ב מֵאֵ֤ת כָּל־נְשִֽׂיאֵהֶם֙ לְבֵ֣ית אֲבֹתָ֔ם שְׁנֵ֥ים עָשָׂ֖ר מַטּ֑וֹת אִ֣ישׁ אֶת־שְׁמ֔וֹ תִּכְתֹּ֖ב עַל־מַטֵּֽהוּ׃ 18 וְאֵת֙ שֵׁ֣ם אַהֲרֹ֔ן תִּכְתֹּ֖ב עַל־מַטֵּ֣ה לֵוִ֑י כִּ֚י מַטֶּ֣ה אֶחָ֔ד לְרֹ֖אשׁ בֵּ֥ית אֲבוֹתָֽם׃ 19 וְהִנַּחְתָּ֖ם בְּאֹ֣הֶל מוֹעֵ֑ד לִפְנֵי֙ הָֽעֵד֔וּת אֲשֶׁ֛ר אִוָּעֵ֥ד לָכֶ֖ם שָֽׁמָּה׃ 20 וְהָיָ֗ה הָאִ֛ישׁ אֲשֶׁ֥ר אֶבְחַר־בּ֖וֹ מַטֵּ֣הוּ יִפְרָ֑ח וַהֲשִׁכֹּתִ֣י מֵֽעָלַ֗י אֶת־תְּלֻנּוֹת֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל אֲשֶׁ֛ר הֵ֥ם מַלִּינִ֖ם עֲלֵיכֶֽם׃ 21 וַיְדַבֵּ֨ר מֹשֶׁ֜ה אֶל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל וַיִּתְּנ֣וּ אֵלָ֣יו כָּֽל־נְשִֽׂיאֵיהֶ֡ם מַטֶּה֩ לְנָשִׂ֨יא אֶחָ֜ד מַטֶּ֨ה לְנָשִׂ֤יא אֶחָד֙ לְבֵ֣ית אֲבֹתָ֔ם שְׁנֵ֥ים עָשָׂ֖ר מַטּ֑וֹת וּמַטֵּ֥ה אַהֲרֹ֖ן בְּת֥וֹךְ מַטּוֹתָֽם׃ 22 וַיַּנַּ֥ח מֹשֶׁ֛ה אֶת־הַמַּטֹּ֖ת לִפְנֵ֣י יְהוָ֑ה בְּאֹ֖הֶל הָעֵדֻֽת׃ 23 וַיְהִ֣י מִֽמָּחֳרָ֗ת וַיָּבֹ֤א מֹשֶׁה֙ אֶל־אֹ֣הֶל הָעֵד֔וּת וְהִנֵּ֛ה פָּרַ֥ח מַטֵּֽה־אַהֲרֹ֖ן לְבֵ֣ית לֵוִ֑י וַיֹּ֤צֵֽא פֶ֙רַח֙ וַיָּ֣צֵֽץ צִ֔יץ וַיִּגְמֹ֖ל שְׁקֵדִֽים׃ 24 וַיֹּצֵ֨א מֹשֶׁ֤ה אֶת־כָּל־הַמַּטֹּת֙ מִלִּפְנֵ֣י יְהוָ֔ה אֶֽל־כָּל־בְּנֵ֖י יִשְׂרָאֵ֑ל וַיִּרְא֥וּ וַיִּקְח֖וּ אִ֥ישׁ מַטֵּֽהוּ׃   ס 25 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֶל־מֹשֶׁ֗ה הָשֵׁ֞ב אֶת־מַטֵּ֤ה אַהֲרֹן֙ לִפְנֵ֣י הָעֵד֔וּת לְמִשְׁמֶ֥רֶת לְא֖וֹת לִבְנֵי־מֶ֑רִי וּתְכַ֧ל תְּלוּנֹּתָ֛ם מֵעָלַ֖י וְלֹ֥א יָמֻֽתוּ׃ 26 וַיַּ֖עַשׂ מֹשֶׁ֑ה כַּאֲשֶׁ֨ר צִוָּ֧ה יְהוָ֛ה אֹת֖וֹ כֵּ֥ן עָשָֽׂה׃   ס 27 וַיֹּֽאמְרוּ֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל אֶל־מֹשֶׁ֖ה לֵאמֹ֑ר הֵ֥ן גָּוַ֛עְנוּ אָבַ֖דְנוּ כֻּלָּ֥נוּ אָבָֽדְנוּ׃ 28 כֹּ֣ל הַקָּרֵ֧ב הַקָּרֵ֛ב אֶל־מִשְׁכַּ֥ן יְהוָ֖ה יָמ֑וּת הַאִ֥ם תַּ֖מְנוּ לִגְוֺֽעַ׃   ס