Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און קֹרַח דער זון פֿון יִצהר, דעם זון פֿון קהָת, דעם זון פֿון לֵוִין, און דָתָן און אַבֿירָם, די זין פֿון אֶליאָבֿן, און אוֹן דער זון פֿון פּלֶתן, קינדער פֿון ראובֿן, האָבן גענומען, 2 און זיך געשטעלט פֿאַר משהן מיט צװײ הונדערט און פֿופֿציק מאַן פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, פֿירשטן פֿון דער עדה, גערופֿענע פֿון דער אײַנזאַמלונג, מענטשן מיט אַ נאָמען. 3 און זײ האָבן זיך אײַנגעזאַמלט אַקעגן משהן און אַקעגן אַהרֹנען, און האָבן צו זײ געזאָגט: גענוג אײַך! װאָרום די גאַנצע עדה זײַנען אַלע הײליק, און גאָט איז צװישן זײ, און פֿאַר װאָס נעמט איר זיך איבער אַקעגן דעם קהל פֿון גאָט? 4 און װי משה האָט עס געהערט, אַזױ איז ער געפֿאַלן אױף זײַן פּנים. 5 און ער האָט גערעדט צו קֹרַחן און צו זײַן גאַנצן געזעמל, אַזױ צו זאָגן: אין דער פֿרי װעט גאָט לאָזן װיסן, װער עס איז זײַנער, און דעם װאָס איז הײליק, װעט ער מאַכן גענענען צו זיך; יאָ, דעם װעמען ער װעט אױסדערװײלן, װעט ער מאַכן גענענען צו זיך. 6 דאָס טוט: נעמט אײַך פֿײַערפֿאַנען, קֹרַח מיט זײַן גאַנצן געזעמל, 7 און לײגט אַרײַן אין זײ פֿײַער, און טוט אױף זײ אַרױף װײַרױך פֿאַר גאָט, מאָרגן; און עס װעט זײַן, דער מאַן װאָס גאָט װעט אױסדערװײלן, ער איז דער הײליקער. גענוג אײַך, קינדער פֿון לֵוִי! 8 און משה האָט געזאָגט צו קֹרַחן: הערט אַקאָרשט, קינדער פֿון לֵוִי. 9 װינציק אײַך װאָס דער גאָט פֿון ישׂראל האָט אײַך אָפּגעשײדט פֿון צװישן דער עדה פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, אײַך צו מאַכן גענענען צו זיך, צו דינען דעם דינסט פֿון מִשכּן פֿון גאָט, און צו שטײן פֿאַר דער עדה, זײ צו באַדינען – 10 װאָס ער האָט געמאַכט גענענען דיך און אַלע דײַנע ברידער, די קינדער פֿון לֵוִי, מיט דיר, אַז איר פֿאַרלאַנגט אױך די כּהונה? 11 פֿאַר װאָר, דו מיט דײַן גאַנצן געזעמל, דאָס זײַט איר אײַנגעזאַמלט אַקעגן גאָט; װאָרום װאָס איז אַהרן, אַז איר זאָלט מורמלען אַקעגן אים? 12 און משה האָט געשיקט רופֿן דָתָן און אַבֿירָם, די זין פֿון אֶליאָבֿן; אָבער זײ האָבן געזאָגט: מיר װעלן ניט אַרױפֿקומען. 13 װינציק װאָס דו האָסט אונדז אױפֿגעבראַכט פֿון אַ לאַנד װאָס פֿליסט מיט מילך און האָניק, אונדז צו טײטן אין דער מדבר, אַז הערשעװען װילסטו נאָך הערשעװען איבער אונדז? 14 יאָ, האָסט אונדז ניט געבראַכט אין אַ לאַנד װאָס פֿליסט מיט מילך און האָניק, אָדער אונדז געגעבן אַ נחלה פֿון פֿעלד און װײַנגאָרטן. װילסטו די דאָזיקע מענטשן די אױגן פֿאַרשטעכן? מיר װעלן ניט אַרױפֿקומען. 15 האָט משהן זײער געערגערט, און ער האָט געזאָגט צו גאָט: זאָלסט זיך ניט קערן צו זײער אָפּפֿער; ניט אַן אײנציקן אײזל האָב איך גענומען פֿון זײ, און ניט איך האָב שלעכטס געטאָן אַן אײנציקן פֿון זײ. 16 און משה האָט געזאָגט צו קֹרַחן: דו מיט דײַן גאַנצן געזעמל זײַט פֿאַר גאָט מאָרגן, דו און זײ, און אַהרן. 17 און נעמט איטלעכער זײַן פֿײַערפֿאַן, און איר זאָלט אַרױפֿלײגן דערױף װײַרױך, און ברענגען פֿאַר גאָט איטלעכער זײַן פֿײַערפֿאַן, צװײ הונדערט און פֿופֿציק פֿײַערפֿאַנען; אױך דו און אַהרן, איטלעכער זײַן פֿײַערפֿאַן. 18 האָבן זײ גענומען איטלעכער זײַן פֿײַערפֿאַן, און זײ האָבן אַרױפֿגעלײגט אױף זײ פֿײַער, און אַרױפֿגעטאָן אױף זײ װײַרױך, און זײ האָבן זיך געשטעלט בײַם אײַנגאַנג פֿון אוֹהל-מוֹעד מיט משהן און אַהרֹנען. 19 און קֹרַח האָט אײַנגעזאַמלט אַקעגן זײ די גאַנצע עדה צום אײַנגאַנג פֿון אוֹהל-מוֹעד; און די פּראַכט פֿון גאָט האָט זיך באַװיזן צו דער גאַנצער עדה.
20 און גאָט האָט גערעדט צו משהן און צו אַהרֹנען, אַזױ צו זאָגן: 21 שײדט אײַך אָפּ פֿון צװישן דער דאָזיקער עדה, און איך װעל זײ פֿאַרלענדן אין אַ רגע. 22 זײַנען זײ געפֿאַלן אױף זײער פּנים, און האָבן געזאָגט: גאָט דו גאָט פֿון די גײַסטער פֿון אַלע באַשעפֿענישן, זאָל אײן מענטש זינדיקן, און אױף דער גאַנצער עדה זאָלסטו צערענען?
23 האָט גאָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 24 רעד צו דער עדה, אַזױ צו זאָגן: ציט אָפּ פֿון אַרום דער װוינונג פֿון קֹרַחן, דָתָנען, און אַבֿירָמען. איז משה אױפֿגעשטאַנען און איז געגאַנגען צו דָתָנען און אַבֿירָמען, 25 און נאָך אים זײַנען געגאַנגען די עלטסטע פֿון ישׂראל. 26 און ער האָט גערעדט צו דער עדה, אַזױ צו זאָגן: טרעט אָפּ, איך בעט אײַך, פֿון לעבן די געצעלטן פֿון די דאָזיקע שלעכטע מענטשן, און איר זאָלט זיך ניט אָנרירן אָן אַלץ װאָס איז זײערס, כּדי איר זאָלט ניט אומגעבראַכט װערן דורך אַלע זײערע זינד. 27 האָבן זײ אָפּגעצױגן פֿון דער װוינונג פֿון קֹרַחן, דָתָנען, און אַבֿירָמען, פֿון רונד אַרום; און דָתָן און אַבֿירָם זײַנען אַרױסגעגאַנגען, זיך שטעלנדיק אין אײַנגאַנג פֿון זײערע געצעלטן, מיט זײערע װײַבער און זײערע זין און זײערע קלײנע קינדער. 28 האָט משה געזאָגט: דורך דעם װעט איר װיסן, אַז גאָט האָט מיך געשיקט צו טאָן אַלע די דאָזיקע טוּונגען, אַז דאָס איז ניט פֿון מײַן האַרצן. 29 אױב אַזױ װי אַלע מענטשן שטאַרבן, װעלן די דאָזיקע שטאַרבן, און די באַשערונג פֿון אַלע מענטשן װעט זײ באַשערט זײַן, האָט מיך גאָט ניט געשיקט. 30 אױב אָבער אַ באַשאַפֿונג װעט באַשאַפֿן גאָט, און די ערד װעט אױפֿמאַכן איר מױל, און װעט אײַנשלינגען זײ און אַלץ װאָס איז זײערס, און זײ װעלן אַראָפּנידערן לעבעדיקערהײט אין אונטערערד, װעט איר װיסן, אַז די דאָזיקע מענטשן האָבן געלעסטערט גאָט. 31 און עס איז געװען װי ער האָט געענדיקט רעדן אַלע די דאָזיקע װערטער, אַזױ האָט זיך אױפֿגעשפּאָלטן די ערד װאָס אונטער זײ. 32 און די ערד האָט געעפֿנט איר מױל, און האָט אײַנגעשלונגען זײ, און זײערע הײַזער, און אַלע מענטשן װאָס האָבן געהערט צו קֹרַחן, און דעם גאַנצן פֿאַרמעג. 33 און זײ און אַלץ װאָס איז זײערס האָבן אַראָפּגענידערט לעבעדיקערהײט אין אונטערערד, און די ערד האָט זײ צוגעדעקט, און זײ זײַנען אונטערגעגאַנגען פֿון צװישן דער עדה. 34 און גאַנץ ישׂראל װאָס רונד אַרום זײ זײַנען אַנטלאָפֿן פֿון זײערע קוֹלות, װאָרום זײ האָבן געזאָגט: די ערד װעט אונדז נאָך אײַנשלינגען. 35 און אַ פֿײַער איז אַרױסגעגאַנגען פֿון גאָט, און האָט פֿאַרצערט די צװײ הונדערט און פֿופֿציק מאַן, װאָס האָבן אױפֿגעבראַכט דעם װײַרױך.
עברית
1 וַיִּקַּ֣ח קֹ֔רַח בֶּן־יִצְהָ֥ר בֶּן־קְהָ֖ת בֶּן־לֵוִ֑י וְדָתָ֨ן וַאֲבִירָ֜ם בְּנֵ֧י אֱלִיאָ֛ב וְא֥וֹן בֶּן־פֶּ֖לֶת בְּנֵ֥י רְאוּבֵֽן׃ 2 וַיָּקֻ֙מוּ֙ לִפְנֵ֣י מֹשֶׁ֔ה וַאֲנָשִׁ֥ים מִבְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֖ל חֲמִשִּׁ֣ים וּמָאתָ֑יִם נְשִׂיאֵ֥י עֵדָ֛ה קְרִאֵ֥י מוֹעֵ֖ד אַנְשֵׁי־שֵֽׁם׃ 3 וַיִּֽקָּהֲל֞וּ עַל־מֹשֶׁ֣ה וְעַֽל־אַהֲרֹ֗ן וַיֹּאמְר֣וּ אֲלֵהֶם֮ רַב־לָכֶם֒ כִּ֤י כָל־הָֽעֵדָה֙ כֻּלָּ֣ם קְדֹשִׁ֔ים וּבְתוֹכָ֖ם יְהוָ֑ה וּמַדּ֥וּעַ תִּֽתְנַשְּׂא֖וּ עַל־קְהַ֥ל יְהוָֽה׃ 4 וַיִּשְׁמַ֣ע מֹשֶׁ֔ה וַיִּפֹּ֖ל עַל־פָּנָֽיו׃ 5 וַיְדַבֵּ֨ר אֶל־קֹ֜רַח וְאֶֽל־כָּל־עֲדָתוֹ֮ לֵאמֹר֒ בֹּ֠קֶר וְיֹדַ֨ע יְהוָ֧ה אֶת־אֲשֶׁר־ל֛וֹ וְאֶת־הַקָּד֖וֹשׁ וְהִקְרִ֣יב אֵלָ֑יו וְאֵ֛ת אֲשֶׁ֥ר יִבְחַר־בּ֖וֹ יַקְרִ֥יב אֵלָֽיו׃ 6 זֹ֖את עֲשׂ֑וּ קְחוּ־לָכֶ֣ם מַחְתּ֔וֹת קֹ֖רַח וְכָל־עֲדָתֽוֹ׃ 7 וּתְנ֣וּ בָהֵ֣ן אֵ֡שׁ וְשִׂימוּ֩ עֲלֵיהֶ֨ן קְטֹ֜רֶת לִפְנֵ֤י יְהוָה֙ מָחָ֔ר וְהָיָ֗ה הָאִ֛ישׁ אֲשֶׁר־יִבְחַ֥ר יְהוָ֖ה ה֣וּא הַקָּד֑וֹשׁ רַב־לָכֶ֖ם בְּנֵ֥י לֵוִֽי׃ 8 וַיֹּ֥אמֶר מֹשֶׁ֖ה אֶל־קֹ֑רַח שִׁמְעוּ־נָ֖א בְּנֵ֥י לֵוִֽי׃ 9 הַמְעַ֣ט מִכֶּ֗ם כִּֽי־הִבְדִּיל֩ אֱלֹהֵ֨י יִשְׂרָאֵ֤ל אֶתְכֶם֙ מֵעֲדַ֣ת יִשְׂרָאֵ֔ל לְהַקְרִ֥יב אֶתְכֶ֖ם אֵלָ֑יו לַעֲבֹ֗ד אֶת־עֲבֹדַת֙ מִשְׁכַּ֣ן יְהוָ֔ה וְלַעֲמֹ֛ד לִפְנֵ֥י הָעֵדָ֖ה לְשָׁרְתָֽם׃ 10 וַיַּקְרֵב֙ אֹֽתְךָ֔ וְאֶת־כָּל־אַחֶ֥יךָ בְנֵי־לֵוִ֖י אִתָּ֑ךְ וּבִקַּשְׁתֶּ֖ם גַּם־כְּהֻנָּֽה׃ 11 לָכֵ֗ן אַתָּה֙ וְכָל־עֲדָ֣תְךָ֔ הַנֹּעָדִ֖ים עַל־יְהוָ֑ה וְאַהֲרֹ֣ן מַה־ה֔וּא כִּ֥י תלונו עָלָֽיו׃ 12 וַיִּשְׁלַ֣ח מֹשֶׁ֔ה לִקְרֹ֛א לְדָתָ֥ן וְלַאֲבִירָ֖ם בְּנֵ֣י אֱלִיאָ֑ב וַיֹּאמְר֖וּ לֹ֥א נַעֲלֶֽה׃ 13 הַמְעַ֗ט כִּ֤י הֶֽעֱלִיתָ֙נוּ֙ מֵאֶ֨רֶץ זָבַ֤ת חָלָב֙ וּדְבַ֔שׁ לַהֲמִיתֵ֖נוּ בַּמִּדְבָּ֑ר כִּֽי־תִשְׂתָּרֵ֥ר עָלֵ֖ינוּ גַּם־הִשְׂתָּרֵֽר׃ 14 אַ֡ף לֹ֣א אֶל־אֶרֶץ֩ זָבַ֨ת חָלָ֤ב וּדְבַשׁ֙ הֲבִ֣יאֹתָ֔נוּ וַתִּ֨תֶּן־לָ֔נוּ נַחֲלַ֖ת שָׂדֶ֣ה וָכָ֑רֶם הַעֵינֵ֞י הָאֲנָשִׁ֥ים הָהֵ֛ם תְּנַקֵּ֖ר לֹ֥א נַעֲלֶֽה׃ 15 וַיִּ֤חַר לְמֹשֶׁה֙ מְאֹ֔ד וַיֹּ֙אמֶר֙ אֶל־יְהוָ֔ה אַל־תֵּ֖פֶן אֶל־מִנְחָתָ֑ם לֹ֠א חֲמ֨וֹר אֶחָ֤ד מֵהֶם֙ נָשָׂ֔אתִי וְלֹ֥א הֲרֵעֹ֖תִי אֶת־אַחַ֥ד מֵהֶֽם׃ 16 וַיֹּ֤אמֶר מֹשֶׁה֙ אֶל־קֹ֔רַח אַתָּה֙ וְכָל־עֲדָ֣תְךָ֔ הֱי֖וּ לִפְנֵ֣י יְהוָ֑ה אַתָּ֥ה וָהֵ֛ם וְאַהֲרֹ֖ן מָחָֽר׃ 17 וּקְח֣וּ אִ֣ישׁ מַחְתָּת֗וֹ וּנְתַתֶּ֤ם עֲלֵיהֶם֙ קְטֹ֔רֶת וְהִקְרַבְתֶּ֞ם לִפְנֵ֤י יְהוָה֙ אִ֣ישׁ מַחְתָּת֔וֹ חֲמִשִּׁ֥ים וּמָאתַ֖יִם מַחְתֹּ֑ת וְאַתָּ֥ה וְאַהֲרֹ֖ן אִ֥ישׁ מַחְתָּתֽוֹ׃ 18 וַיִּקְח֞וּ אִ֣ישׁ מַחְתָּת֗וֹ וַיִּתְּנ֤וּ עֲלֵיהֶם֙ אֵ֔שׁ וַיָּשִׂ֥ימוּ עֲלֵיהֶ֖ם קְטֹ֑רֶת וַֽיַּעַמְד֗וּ פֶּ֛תַח אֹ֥הֶל מוֹעֵ֖ד וּמֹשֶׁ֥ה וְאַהֲרֹֽן׃ 19 וַיַּקְהֵ֨ל עֲלֵיהֶ֥ם קֹ֙רַח֙ אֶת־כָּל־הָ֣עֵדָ֔ה אֶל־פֶּ֖תַח אֹ֣הֶל מוֹעֵ֑ד וַיֵּרָ֥א כְבוֹד־יְהוָ֖ה אֶל־כָּל־הָעֵדָֽה׃   פ
20 וַיְדַבֵּ֣ר יְהוָ֔ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה וְאֶֽל־אַהֲרֹ֖ן לֵאמֹֽר׃ 21 הִבָּ֣דְל֔וּ מִתּ֖וֹךְ הָעֵדָ֣ה הַזֹּ֑את וַאַכַלֶּ֥ה אֹתָ֖ם כְּרָֽגַע׃ 22 וַיִּפְּל֤וּ עַל־פְּנֵיהֶם֙ וַיֹּ֣אמְר֔וּ אֵ֕ל אֱלֹהֵ֥י הָרוּחֹ֖ת לְכָל־בָּשָׂ֑ר הָאִ֤ישׁ אֶחָד֙ יֶחֱטָ֔א וְעַ֥ל כָּל־הָעֵדָ֖ה תִּקְצֹֽף׃   פ
23 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 24 דַּבֵּ֥ר אֶל־הָעֵדָ֖ה לֵאמֹ֑ר הֵֽעָלוּ֙ מִסָּבִ֔יב לְמִשְׁכַּן־קֹ֖רַח דָּתָ֥ן וַאֲבִירָֽם׃ 25 וַיָּ֣קָם מֹשֶׁ֔ה וַיֵּ֖לֶךְ אֶל־דָּתָ֣ן וַאֲבִירָ֑ם וַיֵּלְכ֥וּ אַחֲרָ֖יו זִקְנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 26 וַיְדַבֵּ֨ר אֶל־הָעֵדָ֜ה לֵאמֹ֗ר ס֣וּרוּ נָ֡א מֵעַל֩ אָהֳלֵ֨י הָאֲנָשִׁ֤ים הָֽרְשָׁעִים֙ הָאֵ֔לֶּה וְאַֽל־תִּגְּע֖וּ בְּכָל־אֲשֶׁ֣ר לָהֶ֑ם פֶּן־תִּסָּפ֖וּ בְּכָל־חַטֹּאתָֽם׃ 27 וַיֵּעָל֗וּ מֵעַ֧ל מִשְׁכַּן־קֹ֛רֶח דָּתָ֥ן וַאֲבִירָ֖ם מִסָּבִ֑יב וְדָתָ֨ן וַאֲבִירָ֜ם יָצְא֣וּ נִצָּבִ֗ים פֶּ֚תַח אֽ͏ָהֳלֵיהֶ֔ם וּנְשֵׁיהֶ֥ם וּבְנֵיהֶ֖ם וְטַפָּֽם׃ 28 וַיֹּאמֶר֮ מֹשֶׁה֒ בְּזֹאת֙ תֵּֽדְע֔וּן כִּֽי־יְהוָ֣ה שְׁלָחַ֔נִי לַעֲשׂ֕וֹת אֵ֥ת כָּל־הַֽמַּעֲשִׂ֖ים הָאֵ֑לֶּה כִּי־לֹ֖א מִלִּבִּֽי׃ 29 אִם־כְּמ֤וֹת כָּל־הָֽאָדָם֙ יְמֻת֣וּן אֵ֔לֶּה וּפְקֻדַּת֙ כָּל־הָ֣אָדָ֔ם יִפָּקֵ֖ד עֲלֵיהֶ֑ם לֹ֥א יְהוָ֖ה שְׁלָחָֽנִי׃ 30 וְאִם־בְּרִיאָ֞ה יִבְרָ֣א יְהוָ֗ה וּפָצְתָ֨ה הָאֲדָמָ֤ה אֶת־פִּ֙יהָ֙ וּבָלְעָ֤ה אֹתָם֙ וְאֶת־כָּל־אֲשֶׁ֣ר לָהֶ֔ם וְיָרְד֥וּ חַיִּ֖ים שְׁאֹ֑לָה וִֽידַעְתֶּ֕ם כִּ֧י נִֽאֲצ֛וּ הָאֲנָשִׁ֥ים הָאֵ֖לֶּה אֶת־יְהוָֽה׃ 31 וַיְהִי֙ כְּכַלֹּת֔וֹ לְדַבֵּ֕ר אֵ֥ת כָּל־הַדְּבָרִ֖ים הָאֵ֑לֶּה וַתִּבָּקַ֥ע הָאֲדָמָ֖ה אֲשֶׁ֥ר תַּחְתֵּיהֶֽם׃ 32 וַתִּפְתַּ֤ח הָאָ֙רֶץ֙ אֶת־פִּ֔יהָ וַתִּבְלַ֥ע אֹתָ֖ם וְאֶת־בָּתֵּיהֶ֑ם וְאֵ֤ת כָּל־הָאָדָם֙ אֲשֶׁ֣ר לְקֹ֔רַח וְאֵ֖ת כָּל־הָרֲכֽוּשׁ׃ 33 וַיֵּ֨רְד֜וּ הֵ֣ם וְכָל־אֲשֶׁ֥ר לָהֶ֛ם חַיִּ֖ים שְׁאֹ֑לָה וַתְּכַ֤ס עֲלֵיהֶם֙ הָאָ֔רֶץ וַיֹּאבְד֖וּ מִתּ֥וֹךְ הַקָּהָֽל׃ 34 וְכָל־יִשְׂרָאֵ֗ל אֲשֶׁ֛ר סְבִיבֹתֵיהֶ֖ם נָ֣סוּ לְקֹלָ֑ם כִּ֣י אָֽמְר֔וּ פֶּן־תִּבְלָעֵ֖נוּ הָאָֽרֶץ׃ 35 וְאֵ֥שׁ יָצְאָ֖ה מֵאֵ֣ת יְהוָ֑ה וַתֹּ֗אכַל אֵ֣ת הַחֲמִשִּׁ֤ים וּמָאתַ֙יִם֙ אִ֔ישׁ מַקְרִיבֵ֖י הַקְּטֹֽרֶת׃   פ