Yiddish
Hebrew
אידיש
1 האָט די גאַנצע עדה אױפֿגעהױבן און אַרױסגעלאָזט זײער קָול; און דאָס פֿאָלק האָט געװײנט אין יענער נאַכט. 2 און אַלע קינדער פֿון ישׂראל האָבן געמורמלט אױף משהן און אױף אַהרֹנען, און די גאַנצע עדה האָט צו זײ געזאָגט: הלװאַי װאָלטן מיר געשטאָרבן אין לאַנד מִצרַיִם, אָדער הלװאַי װאָלטן מיר געשטאָרבן אין דעם דאָזיקן מדבר! 3 און נאָך װאָס ברענגט אונדז גאָט אין דעם דאָזיקן לאַנד, צו פֿאַלן דורכן שװערד, אונדזערע װײַבער און אונדזערע קלײנע קינדער זאָלן װערן צו רױב? איז ניט בעסער פֿאַר אונדז זיך אומצוקערן קײן מִצרַיִם? 4 און זײ האָבן געזאָגט אײנער צום אַנדערן: לאָמיר מאַכן אַ הױפּטמאַן, און זיך אומקערן קײן מִצרַיִם. 5 זײַנען משה און אַהרן געפֿאַלן אױף זײער פּנים פֿאַר דער גאַנצער אײַנזאַמלונג פֿון דער עדה פֿון די קינדער פֿון ישׂראל. 6 און יהוֹשועַ דער זון פֿון נון, און כָּלֵבֿ דער זון פֿון יפֿונֶהן, פֿון די װאָס האָבן אױסגעקוקט דאָס לאַנד, האָבן צעריסן זײערע קלײדער, 7 און האָבן געזאָגט צו דער גאַנצער עדה פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, אַזױ צו זאָגן: דאָס לאַנד, װאָס מיר זײַנען דורכגעגאַנגען דורך דעם, כּדי עס אױסצוקוקן, דאָס לאַנד איז זײער זײער גוט. 8 אױב גאָט באַגערט אונדז, װעט ער אונדז ברענגען אין דעם דאָזיקן לאַנד, און װעט עס אונדז געבן – אַ לאַנד װאָס זי פֿליסט מיט מילך און האָניק. 9 איר זאָלט נאָר ניט װידערשפּעניקן אָן גאָט, און ניט מוֹרא האָבן פֿאַר דעם פֿאָלק פֿון לאַנד, װאָרום אונדזער ברױט זײַנען זײ; זײער שאָטן האָט זיך אָפּגעטאָן פֿון זײ, און גאָט איז מיט אונדז; איר זאָלט ניט מוֹרא האָבן פֿאַר זײ. 10 האָט די גאַנצע עדה געזאָגט, מע זאָל זײ פֿאַרװאַרפֿן מיט שטײנער; אָבער די פּראַכט פֿון גאָט האָט זיך באַװיזן אין אוֹהל-מוֹעד צו אַלע קינדער פֿון ישׂראל.
11 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: ביז װאַנען װעט דאָס דאָזיקע פֿאָלק מיך לעסטערן? און ביז װאַנען װעלן זײ ניט גלױבן אין מיר, בײַ אַלדי צײכנס װאָס איך האָב געמאַכט צװישן אים? 12 איך װעל אים שלאָגן מיט פּעסט, און װעל אים אױסראָטן, און װעל דיך מאַכן פֿאַר אַ פֿאָלק גרעסער און מאַכטיקער פֿון אים. 13 האָט משה געזאָגט צו גאָט: אַז די מִצרים װעלן הערן – װאָרום דו האָסט דאָך אױפֿגעבראַכט מיט דײַן שטאַרקײט דאָס דאָזיקע פֿאָלק פֿון צװישן זײ – 14 װעלן זײ זאָגן צו די באַװוינער פֿון דעם דאָזיקן לאַנד, װאָס האָבן געהערט אַז דו, יהוה, ביסט צװישן דעם דאָזיקן פֿאָלק; װאָרום אױג אין אױג ביסט דו, יהוה, געזען געװאָרן, און דײַן װאָלקן שטײט איבער זײ, און אין אַ װאָלקנזײַל גײסטו זײ פֿאַרױס בײַ טאָג, און אין אַ פֿײַערזײַל בײַ נאַכט – 15 איז, אַז דו װעסט טײטן דאָס דאָזיקע פֿאָלק אַזױ װי אײן מאַן, אַזױ װעלן זאָגן די אומות װאָס האָבן געהערט דײַן הערונג, אַזױ צו זאָגן: 16 װײַל יהוה איז ניט ביכוֹלת צו ברענגען דאָס דאָזיקע פֿאָלק אין דעם לאַנד װאָס ער האָט זײ צוגעשװאָרן, האָט ער זײ אױסגעשאָכטן אין מדבר. 17 דרום זאָל אַצונד גרױס זײַן, איך בעט דיך, דער כּוֹח פֿון גאָט לױט װי דו האָסט גערעדט, אַזױ צו זאָגן: 18 גאָט איז אײַנגעהאַלטן אין צאָרן און רײַך אין גענאָד, ער פֿאַרטראָגט זינד און פֿאַרברעכן, נאָר שענקען שענקט ער ניט; ער רעכנט זיך פֿאַר די זינד פֿון די פֿאָטערס מיט די קינדער, מיטן דריטן און מיטן פֿירטן דָור. 19 פֿאַרגיב, איך בעט דיך, די זינד פֿון דעם דאָזיקן פֿאָלק, לױט דער גרױסקײט פֿון דײַן חסד, און אַזױ װי דו האָסט פֿאַרגעבן דעם דאָזיקן פֿאָלק פֿון מִצרַיִם און ביז אַהער. 20 האָט גאָט געזאָגט: איך האָב פֿאַרגעבן אַזױ װי דײַן װאָרט. 21 אָבער אַזױ װי איך לעב, און די פּראַכט פֿון גאָט איז פֿול די גאַנצע ערד, 22 אַז די אַלע מענטשן װאָס האָבן געזען מײַן פּראַכט און מײַנע צײכנס, װאָס איך האָב באַװיזן אין מִצרַיִם און אין מדבר, און פֿון דעסטװעגן האָבן זײ מיך געפּרוּװט שױן צען מאָל, און ניט צוגעהערט צו מײַן קָול, 23 אױב זײ װעלן זען דאָס לאַנד, װאָס איך האָב צוגעשװאָרן זײערע עלטערן! יאָ, אַלע װאָס האָבן מיך געלעסטערט, װעלן עס ניט אָנזען. 24 נאָר מײַן קנעכט כָּלֵבֿ, װײַל אין אים איז געװען אַן אַנדער גײַסט, און ער איז געגאַנגען געטרײַ נאָך מיר, אים װעל איך ברענגען אין דעם לאַנד, װאָס ער איז אַהין געגאַנגען, און צו זײַן זאָמען װעט ער עס לאָזן בירושה. 25 דער עַמָלֵקי און דער כּנַעֲני זיצן אין טאָל; מאָרגן קערט אײַך אום, און ציט אײַך צום מדבר אױפֿן װעג צום ים-סוף.
26 און גאָט האָט גערעדט צו משהן און צו אַהרֹנען, אַזױ צו זאָגן: 27 ביז װאַנען נאָך לאָזן די דאָזיקע בײזע עדה װאָס מורמלען אַקעגן מיר? איך האָב געהערט די מורמלערײַען פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, װאָס זײ מורמלען אַקעגן מיר. 28 זאָג צו זײ: אַזױ װי איך לעב, זאָגט גאָט, אױב ניט װי איר האָט גערעדט אין מײַנע אױערן, אַזױ װעל איך טאָן צו אײַך! 29 אין דעם דאָזיקן מדבר װעלן פֿאַלן אײַערע פּגרים, און אַלע אײַערע געצײלטע, לױט אײַער גאַנצער צאָל, פֿון צװאַנציק יאָר אַלט און העכער, װײַל איר האָט געמורמלט אַקעגן מיר. 30 איר װעט ניט קומען אין דעם לאַנד װאָס איך האָב אױפֿגעהױבן מײַן האַנט אײַך צו מאַכן רוען דרינען, אַחוץ כָּלֵבֿ דער זון פֿון יפֿונֶהן, און יהוֹשועַ דער זון פֿון נון. 31 און אײַערע קלײנע קינדער װאָס איר האָט געזאָגט, זײ װעלן זײַן צו רױב, זײ װעל איך ברענגען אַהין, און זײ װעלן דערקענען דאָס לאַנד, װאָס איר האָט פֿאַראַכט. 32 אָבער איר – אײַערע פּגרים װעלן פֿאַלן אין דעם דאָזיקן מדבר. 33 און אײַערע קינדער װעלן אומװאַנדערן אין מדבר פֿערציק יאָר, און װעלן לײַדן פֿאַר אײַערע אָפּקערונגען, ביז אײַערע פּגרים װעלן פֿאַרלענדט װערן אין מדבר. 34 לױט דער צאָל פֿון די טעג װאָס איר האָט אױסגעקוקט דאָס לאַנד – פֿערציק טעג, פֿאַר אַ טאָג אַ יאָר, פֿאַר אַ טאָג אַ יאָר, װעט איר טראָגן אײַערע זינד, פֿערציק יאָר; און איר װעט דערשפּירן מײַן אומגענאָד. 35 איך, יהוה, האָב גערעדט; אױב איך װעל דאָס ניט טאָן צו דער דאָזיקער גאַנצער בײזער עדה, װאָס האָט זיך אײַנגעזאַמלט אַקעגן מיר! אין דעם דאָזיקן מדבר װעלן זײ פֿאַרלענדט װערן, און דאָ װעלן זײ שטאַרבן. 36 און די מענטשן װאָס משה האָט געשיקט אױסקוקן דאָס לאַנד, און זײ זײַנען צוריקגעקומען און האָבן געמאַכט מורמלען אַקעגן אים די גאַנצע עדה, מיט אַרױסלאָזן אַ שלעכטן קלאַנג אױפֿן לאַנד – 37 די מענטשן װאָס האָבן אַרױסגעלאָזט דעם שלעכטן קלאַנג אױפֿן לאַנד, זײַנען געשטאָרבן אין אַ מגפֿה פֿאַר גאָט. 38 נאָר יהוֹשועַ דער זון פֿון נון, און כָּלֵבֿ דער זון פֿון יפֿונֶהן, זײַנען געבליבן לעבן פֿון יענע מענטשן, װאָס זײַנען געגאַנגען אױסקוקן דאָס לאַנד. 39 און משה האָט גערעדט די דאָזיקע װערטער צו אַלע קינדער פֿון ישׂראל, און דאָס פֿאָלק האָט זײער געטרױערט. 40 און זײ האָבן זיך געפֿעדערט אין דער פֿרי, און זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען אױפֿן שפּיץ באַרג, אַזױ צו זאָגן: אָט זײַנען מיר, און מיר װעלן אַרױפֿגײן צו דעם אָרט װאָס גאָט האָט געזאָגט; װאָרום מיר האָבן געזינדיקט. 41 האָט משה געזאָגט: נאָך װאָס דען טרעט איר איבער דעם באַפֿעל פֿון גאָט, אַז דאָס װעט ניט באַגֿליקן? 42 איר זאָלט ניט אַרױפֿגײן, אַז גאָט איז ניט צװישן אײַך, כּדי איר זאָלט ניט געשלאָגן װערן פֿאַר אײַערע פֿײַנט. 43 װאָרום דער עַמָלֵקי און דער כּנַעֲני זײַנען דאָרטן פֿאַר אײַך, און איר װעט פֿאַלן דורכן שװערד; װאָרום אַזױ װי איר האָט אײַך אָפּגעקערט פֿון הינטער גאָט, װעט גאָט ניט זײַן מיט אײַך. 44 אָבער זײ האָבן זיך דערװעגט אַרױפֿצוגײן אױפֿן שפּיץ באַרג; נאָר דער אָרון פֿון גאָטס בונד און משה האָבן זיך ניט גערירט פֿון לאַגער. 45 און דער עַמָלֵקי און דער כּנַעֲני, װאָס זײַנען געזעסן אױף יענעם באַרג, האָבן אַראָפּגענידערט, און האָבן זײ געשלאָגן און זײ צעקלאַפּט ביז חרמָה.
עברית
1 וַתִּשָּׂא֙ כָּל־הָ֣עֵדָ֔ה וַֽיִּתְּנ֖וּ אֶת־קוֹלָ֑ם וַיִּבְכּ֥וּ הָעָ֖ם בַּלַּ֥יְלָה הַהֽוּא׃ 2 וַיִּלֹּ֙נוּ֙ עַל־מֹשֶׁ֣ה וְעַֽל־אַהֲרֹ֔ן כֹּ֖ל בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וַֽיֹּאמְר֨וּ אֲלֵהֶ֜ם כָּל־הָעֵדָ֗ה לוּ־מַ֙תְנוּ֙ בְּאֶ֣רֶץ מִצְרַ֔יִם א֛וֹ בַּמִּדְבָּ֥ר הַזֶּ֖ה לוּ־מָֽתְנוּ׃ 3 וְלָמָ֣ה יְ֠הוָה מֵבִ֨יא אֹתָ֜נוּ אֶל־הָאָ֤רֶץ הַזֹּאת֙ לִנְפֹּ֣ל בַּחֶ֔רֶב נָשֵׁ֥ינוּ וְטַפֵּ֖נוּ יִהְי֣וּ לָבַ֑ז הֲל֧וֹא ט֦וֹב לָ֖נוּ שׁ֥וּב מִצְרָֽיְמָה׃ 4 וַיֹּאמְר֖וּ אִ֣ישׁ אֶל־אָחִ֑יו נִתְּנָ֥ה רֹ֖אשׁ וְנָשׁ֥וּבָה מִצְרָֽיְמָה׃ 5 וַיִּפֹּ֥ל מֹשֶׁ֛ה וְאַהֲרֹ֖ן עַל־פְּנֵיהֶ֑ם לִפְנֵ֕י כָּל־קְהַ֥ל עֲדַ֖ת בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 6 וִיהוֹשֻׁ֣עַ בִּן־נ֗וּן וְכָלֵב֙ בֶּן־יְפֻנֶּ֔ה מִן־הַתָּרִ֖ים אֶת־הָאָ֑רֶץ קָרְע֖וּ בִּגְדֵיהֶֽם׃ 7 וַיֹּ֣אמְר֔וּ אֶל־כָּל־עֲדַ֥ת בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֖ל לֵאמֹ֑ר הָאָ֗רֶץ אֲשֶׁ֨ר עָבַ֤רְנוּ בָהּ֙ לָת֣וּר אֹתָ֔הּ טוֹבָ֥ה הָאָ֖רֶץ מְאֹ֥ד מְאֹֽד׃ 8 אִם־חָפֵ֥ץ בָּ֙נוּ֙ יְהוָ֔ה וְהֵבִ֤יא אֹתָ֙נוּ֙ אֶל־הָאָ֣רֶץ הַזֹּ֔את וּנְתָנָ֖הּ לָ֑נוּ אֶ֕רֶץ אֲשֶׁר־הִ֛וא זָבַ֥ת חָלָ֖ב וּדְבָֽשׁ׃ 9 אַ֣ךְ בַּֽיהוָה֮ אַל־תִּמְרֹדוּ֒ וְאַתֶּ֗ם אַל־תִּֽירְאוּ֙ אֶת־עַ֣ם הָאָ֔רֶץ כִּ֥י לַחְמֵ֖נוּ הֵ֑ם סָ֣ר צִלָּ֧ם מֵעֲלֵיהֶ֛ם וַֽיהוָ֥ה אִתָּ֖נוּ אַל־תִּירָאֻֽם׃ 10 וַיֹּֽאמְרוּ֙ כָּל־הָ֣עֵדָ֔ה לִרְגּ֥וֹם אֹתָ֖ם בָּאֲבָנִ֑ים וּכְב֣וֹד יְהוָ֗ה נִרְאָה֙ בְּאֹ֣הֶל מוֹעֵ֔ד אֶֽל־כָּל־בְּנֵ֖י יִשְׂרָאֵֽל׃   פ
11 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֶל־מֹשֶׁ֔ה עַד־אָ֥נָה יְנַאֲצֻ֖נִי הָעָ֣ם הַזֶּ֑ה וְעַד־אָ֙נָה֙ לֹא־יַאֲמִ֣ינוּ בִ֔י בְּכֹל֙ הָֽאֹת֔וֹת אֲשֶׁ֥ר עָשִׂ֖יתִי בְּקִרְבּֽוֹ׃ 12 אַכֶּ֥נּוּ בַדֶּ֖בֶר וְאוֹרִשֶׁ֑נּוּ וְאֶֽעֱשֶׂה֙ אֹֽתְךָ֔ לְגוֹי־גָּד֥וֹל וְעָצ֖וּם מִמֶּֽנּוּ׃ 13 וַיֹּ֥אמֶר מֹשֶׁ֖ה אֶל־יְהוָ֑ה וְשָׁמְע֣וּ מִצְרַ֔יִם כִּֽי־הֶעֱלִ֧יתָ בְכֹחֲךָ֛ אֶת־הָעָ֥ם הַזֶּ֖ה מִקִּרְבּֽוֹ׃ 14 וְאָמְר֗וּ אֶל־יוֹשֵׁב֮ הָאָ֣רֶץ הַזֹּאת֒ שָֽׁמְעוּ֙ כִּֽי־אַתָּ֣ה יְהוָ֔ה בְּקֶ֖רֶב הָעָ֣ם הַזֶּ֑ה אֲשֶׁר־עַ֨יִן בְּעַ֜יִן נִרְאָ֣ה אַתָּ֣ה יְהוָ֗ה וַעֲנָֽנְךָ֙ עֹמֵ֣ד עֲלֵהֶ֔ם וּבְעַמֻּ֣ד עָנָ֗ן אַתָּ֨ה הֹלֵ֤ךְ לִפְנֵיהֶם֙ יוֹמָ֔ם וּבְעַמּ֥וּד אֵ֖שׁ לָֽיְלָה׃ 15 וְהֵמַתָּ֛ה אֶת־הָעָ֥ם הַזֶּ֖ה כְּאִ֣ישׁ אֶחָ֑ד וְאָֽמְרוּ֙ הַגּוֹיִ֔ם אֲשֶׁר־שָׁמְע֥וּ אֶֽת־שִׁמְעֲךָ֖ לֵאמֹֽר׃ 16 מִבִּלְתִּ֞י יְכֹ֣לֶת יְהוָ֗ה לְהָבִיא֙ אֶת־הָעָ֣ם הַזֶּ֔ה אֶל־הָאָ֖רֶץ אֲשֶׁר־נִשְׁבַּ֣ע לָהֶ֑ם וַיִּשְׁחָטֵ֖ם בַּמִּדְבָּֽר׃ 17 וְעַתָּ֕ה יִגְדַּל־נָ֖א כֹּ֣חַ אֲדֹנָ֑י כַּאֲשֶׁ֥ר דִּבַּ֖רְתָּ לֵאמֹֽר׃ 18 יְהוָ֗ה אֶ֤רֶךְ אַפַּ֙יִם֙ וְרַב־חֶ֔סֶד נֹשֵׂ֥א עָוֺ֖ן וָפָ֑שַׁע וְנַקֵּה֙ לֹ֣א יְנַקֶּ֔ה פֹּקֵ֞ד עֲוֺ֤ן אָבוֹת֙ עַל־בָּנִ֔ים עַל־שִׁלֵּשִׁ֖ים וְעַל־רִבֵּעִֽים׃ 19 סְלַֽח־נָ֗א לַעֲוֺ֛ן הָעָ֥ם הַזֶּ֖ה כְּגֹ֣דֶל חַסְדֶּ֑ךָ וְכַאֲשֶׁ֤ר נָשָׂ֙אתָה֙ לָעָ֣ם הַזֶּ֔ה מִמִּצְרַ֖יִם וְעַד־הֵֽנָּה׃ 20 וַיֹּ֣אמֶר יְהוָ֔ה סָלַ֖חְתִּי כִּדְבָרֶֽךָ׃ 21 וְאוּלָ֖ם חַי־אָ֑נִי וְיִמָּלֵ֥א כְבוֹד־יְהוָ֖ה אֶת־כָּל־הָאָֽרֶץ׃ 22 כִּ֣י כָל־הָאֲנָשִׁ֗ים הָרֹאִ֤ים אֶת־כְּבֹדִי֙ וְאֶת־אֹ֣תֹתַ֔י אֲשֶׁר־עָשִׂ֥יתִי בְמִצְרַ֖יִם וּבַמִּדְבָּ֑ר וַיְנַסּ֣וּ אֹתִ֗י זֶ֚ה עֶ֣שֶׂר פְּעָמִ֔ים וְלֹ֥א שָׁמְע֖וּ בְּקוֹלִֽי׃ 23 אִם־יִרְאוּ֙ אֶת־הָאָ֔רֶץ אֲשֶׁ֥ר נִשְׁבַּ֖עְתִּי לַאֲבֹתָ֑ם וְכָל־מְנַאֲצַ֖י לֹ֥א יִרְאֽוּהָ׃ 24 וְעַבְדִּ֣י כָלֵ֗ב עֵ֣קֶב הָֽיְתָ֞ה ר֤וּחַ אַחֶ֙רֶת֙ עִמּ֔וֹ וַיְמַלֵּ֖א אַחֲרָ֑י וַהֲבִֽיאֹתִ֗יו אֶל־הָאָ֙רֶץ֙ אֲשֶׁר־בָּ֣א שָׁ֔מָּה וְזַרְע֖וֹ יוֹרִשֶֽׁנָּה׃ 25 וְהָֽעֲמָלֵקִ֥י וְהַֽכְּנַעֲנִ֖י יוֹשֵׁ֣ב בָּעֵ֑מֶק מָחָ֗ר פְּנ֨וּ וּסְע֥וּ לָכֶ֛ם הַמִּדְבָּ֖ר דֶּ֥רֶךְ יַם־סֽוּף׃   פ
26 וַיְדַבֵּ֣ר יְהוָ֔ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה וְאֶֽל־אַהֲרֹ֖ן לֵאמֹֽר׃ 27 עַד־מָתַ֗י לָעֵדָ֤ה הָֽרָעָה֙ הַזֹּ֔את אֲשֶׁ֛ר הֵ֥מָּה מַלִּינִ֖ים עָלָ֑י אֶת־תְּלֻנּ֞וֹת בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל אֲשֶׁ֨ר הֵ֧מָּה מַלִּינִ֛ים עָלַ֖י שָׁמָֽעְתִּי׃ 28 אֱמֹ֣ר אֲלֵהֶ֗ם חַי־אָ֙נִי֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה אִם־לֹ֕א כַּאֲשֶׁ֥ר דִּבַּרְתֶּ֖ם בְּאָזְנָ֑י כֵּ֖ן אֶֽעֱשֶׂ֥ה לָכֶֽם׃ 29 בַּמִּדְבָּ֣ר הַ֠זֶּה יִפְּל֨וּ פִגְרֵיכֶ֜ם וְכָל־פְּקֻדֵיכֶם֙ לְכָל־מִסְפַּרְכֶ֔ם מִבֶּ֛ן עֶשְׂרִ֥ים שָׁנָ֖ה וָמָ֑עְלָה אֲשֶׁ֥ר הֲלִֽינֹתֶ֖ם עָלָֽי׃ 30 אִם־אַתֶּם֙ תָּבֹ֣אוּ אֶל־הָאָ֔רֶץ אֲשֶׁ֤ר נָשָׂ֙אתִי֙ אֶת־יָדִ֔י לְשַׁכֵּ֥ן אֶתְכֶ֖ם בָּ֑הּ כִּ֚י אִם־כָּלֵ֣ב בֶּן־יְפֻנֶּ֔ה וִיהוֹשֻׁ֖עַ בִּן־נֽוּן׃ 31 וְטַ֨פְּכֶ֔ם אֲשֶׁ֥ר אֲמַרְתֶּ֖ם לָבַ֣ז יִהְיֶ֑ה וְהֵבֵיאתִ֣י אֹתָ֔ם וְיָֽדְעוּ֙ אֶת־הָאָ֔רֶץ אֲשֶׁ֥ר מְאַסְתֶּ֖ם בָּֽהּ׃ 32 וּפִגְרֵיכֶ֖ם אַתֶּ֑ם יִפְּל֖וּ בַּמִּדְבָּ֥ר הַזֶּֽה׃ 33 וּ֠בְנֵיכֶם יִהְי֨וּ רֹעִ֤ים בַּמִּדְבָּר֙ אַרְבָּעִ֣ים שָׁנָ֔ה וְנָשְׂא֖וּ אֶת־זְנוּתֵיכֶ֑ם עַד־תֹּ֥ם פִּגְרֵיכֶ֖ם בַּמִּדְבָּֽר׃ 34 בְּמִסְפַּ֨ר הַיָּמִ֜ים אֲשֶׁר־תַּרְתֶּ֣ם אֶת־הָאָרֶץ֮ אַרְבָּעִ֣ים יוֹם֒ י֣וֹם לַשָּׁנָ֞ה י֣וֹם לַשָּׁנָ֗ה תִּשְׂאוּ֙ אֶת־עֲוֺנֹ֣תֵיכֶ֔ם אַרְבָּעִ֖ים שָׁנָ֑ה וִֽידַעְתֶּ֖ם אֶת־תְּנוּאָתִֽי׃ 35 אֲנִ֣י יְהוָה֮ דִּבַּרְתִּי֒ אִם־לֹ֣א זֹ֣את אֽ͏ֶעֱשֶׂ֗ה לְכָל־הָעֵדָ֤ה הָֽרָעָה֙ הַזֹּ֔את הַנּוֹעָדִ֖ים עָלָ֑י בַּמִּדְבָּ֥ר הַזֶּ֛ה יִתַּ֖מּוּ וְשָׁ֥ם יָמֻֽתוּ׃ 36 וְהָ֣אֲנָשִׁ֔ים אֲשֶׁר־שָׁלַ֥ח מֹשֶׁ֖ה לָת֣וּר אֶת־הָאָ֑רֶץ וַיָּשֻׁ֗בוּ וילונו עָלָיו֙ אֶת־כָּל־הָ֣עֵדָ֔ה לְהוֹצִ֥יא דִבָּ֖ה עַל־הָאָֽרֶץ׃ 37 וַיָּמֻ֙תוּ֙ הָֽאֲנָשִׁ֔ים מוֹצִאֵ֥י דִבַּת־הָאָ֖רֶץ רָעָ֑ה בַּמַּגֵּפָ֖ה לִפְנֵ֥י יְהוָֽה׃ 38 וִיהוֹשֻׁ֣עַ בִּן־נ֔וּן וְכָלֵ֖ב בֶּן־יְפֻנֶּ֑ה חָיוּ֙ מִן־הָאֲנָשִׁ֣ים הָהֵ֔ם הַֽהֹלְכִ֖ים לָת֥וּר אֶת־הָאָֽרֶץ׃ 39 וַיְדַבֵּ֤ר מֹשֶׁה֙ אֶת־הַדְּבָרִ֣ים הָאֵ֔לֶּה אֶֽל־כָּל־בְּנֵ֖י יִשְׂרָאֵ֑ל וַיִּֽתְאַבְּל֥וּ הָעָ֖ם מְאֹֽד׃ 40 וַיַּשְׁכִּ֣מוּ בַבֹּ֔קֶר וַיַּֽעֲל֥וּ אֶל־רֹאשׁ־הָהָ֖ר לֵאמֹ֑ר הִנֶּ֗נּוּ וְעָלִ֛ינוּ אֶל־הַמָּק֛וֹם אֲשֶׁר־אָמַ֥ר יְהוָ֖ה כִּ֥י חָטָֽאנוּ׃ 41 וַיֹּ֣אמֶר מֹשֶׁ֔ה לָ֥מָּה זֶּ֛ה אַתֶּ֥ם עֹבְרִ֖ים אֶת־פִּ֣י יְהוָ֑ה וְהִ֖וא לֹ֥א תִצְלָֽח׃ 42 אַֽל־תַּעֲל֔וּ כִּ֛י אֵ֥ין יְהוָ֖ה בְּקִרְבְּכֶ֑ם וְלֹא֙ תִּנָּ֣גְפ֔וּ לִפְנֵ֖י אֹיְבֵיכֶֽם׃ 43 כִּי֩ הָעֲמָלֵקִ֨י וְהַכְּנַעֲנִ֥י שָׁם֙ לִפְנֵיכֶ֔ם וּנְפַלְתֶּ֖ם בֶּחָ֑רֶב כִּֽי־עַל־כֵּ֤ן שַׁבְתֶּם֙ מֵאַחֲרֵ֣י יְהוָ֔ה וְלֹא־יִהְיֶ֥ה יְהוָ֖ה עִמָּכֶֽם׃ 44 וַיַּעְפִּ֕לוּ לַעֲל֖וֹת אֶל־רֹ֣אשׁ הָהָ֑ר וַאֲר֤וֹן בְּרִית־יְהוָה֙ וּמֹשֶׁ֔ה לֹא־מָ֖שׁוּ מִקֶּ֥רֶב הַֽמַּחֲנֶֽה׃ 45 וַיֵּ֤רֶד הָעֲמָלֵקִי֙ וְהַֽכְּנַעֲנִ֔י הַיֹּשֵׁ֖ב בָּהָ֣ר הַה֑וּא וַיַּכּ֥וּם וַֽיַּכְּת֖וּם עַד־הַֽחָרְמָֽה׃   פ