Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 2 שיק דיר מענטשן, זײ זאָלן אױסקוקן דאָס לאַנד כּנַעַן, װאָס איך גיב צו די קינדער פֿון ישׂראל; צו אײן מאַן, צו אײן מאַן פֿאַר זײַן פֿאָטערשטאַם זאָלט איר שיקן; איטלעכער אַ פֿירשט צװישן זײ. 3 און משה האָט זײ געשיקט פֿון מדבר פּאָרָן לױט דעם מױל פֿון גאָט; זײ אַלע זײַנען געװען מענטשן הױפּטלײַט פֿון די קינדער פֿון ישׂראל. 4 און דאָס זײַנען זײערע נעמען: פֿאַר שבֿט ראובֿן, שַמועַ דער זון פֿון זַכּורן. 5 פֿאַר שבֿט שמעון, שָפֿט דער זון פֿון חוֹרין. 6 פֿאַר שבֿט יהודה, כָּלֵבֿ דער זון פֿון יפֿונֶהן. 7 פֿאַר שבֿט יִשׂשָׂכָר, יִגְאָל דער זון פֿון יוֹספֿן. 8 פֿאַר שבֿט אפֿרים, הוֹשֵעַ דער זון פֿון נון. 9 פֿאַר שבֿט בנימין, פּלטי דער זון פֿון רָפֿואן. 10 פֿאַר שבֿט זבֿולון, גַדיאֵל דער זון פֿון סוֹדין. 11 פֿאַר שבֿט יוֹסף: פֿאַר שבֿט מנשה, גַדי דער זון פֿון סוסין. 12 פֿאַר שבֿט דָן, עַמיאֵל דער זון פֿון גמַלין. 13 פֿאַר שבֿט אָשר, סתור דער זון פֿון מיכָאֵלן. 14 פֿאַר שבֿט נפֿתָּלי, נַחבי דער זון פֿון וָפֿסין. 15 פֿאַר שבֿט גָד, גְאואֵל דער זון פֿון מָכין. 16 דאָס זײַנען די נעמען פֿון די מענטשן װאָס משה האָט געשיקט אױסקוקן דאָס לאַנד. און משה האָט גערופֿן הוֹשֵעַ דעם זון פֿון נון, יהוֹשועַ. 17 און משה האָט זײ געשיקט אױסקוקן דאָס לאַנד כּנַעַן, און האָט צו זײ געזאָגט: גײט אַרױף אַהין קײן דָרום, און גײט אַרױף אין דעם געבערג. 18 און איר זאָלט אָנקוקן דאָס לאַנד, װאָס דאָס איז, און דאָס פֿאָלק װאָס זיצט דערױף, אױב ער איז שטאַרק אָדער שװאַך, אױב ער איז װינציק אָדער פֿיל; 19 און װי איז דאָס לאַנד װאָס ער זיצט דרינען, אױב עס איז גוט אָדער שלעכט, און װי זײַנען די שטעט װאָס ער זיצט אין זײ, אין לאַגערן אָדער אין פֿעסטונגען; 20 און װי איז די ערד, איז זי פֿעט אָדער מאָגער, איז דאָ אױף איר געהילץ אָדער ניט. און איר זאָלט אײַך שטאַרקן, און ברענגען פֿון דער פֿרוכט פֿון לאַנד. – און די טעג זײַנען געװען די טעג פֿון ערשטע װײַנטרױבן. 21 זײַנען זײ אַרױסגעגאַנגען, און האָבן אױסגעקוקט דאָס לאַנד פֿון מדבר צִן ביז רחוֹבֿ, װי מע קומט קײן חמָת. 22 און זײ זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען קײן דָרום, און זײַנען געקומען ביז חבֿרוֹן; און דאָרטן זײַנען געװען אַחימָן, שֵשַי, און תַּלמַי, קינדער פֿון עַנָק. – און חֶבֿרוֹן איז געבױט געװאָרן זיבן יאָר פֿאַר צוֹעַן אין מִצרַיִם. – 23 און זײ זײַנען געקומען ביזן טאָל אֶשכּוֹל, און האָבן אָפּגעשניטן פֿון דאָרטן אַ צװײַג מיט אײן הענגל װײַנטרױבן, און האָבן עס געטראָגן אױף אַ שטאַנג זאַלבעצװײט; אױך פֿון די מילגרױמען און פֿון די פֿײַגן האָבן זײ גענומען . – 24 יענעם אָרט האָט מען גערופֿן דער טאָל אֶשכּוֹל פֿון װעגן דעם הענגל װאָס די קינדער פֿון ישׂראל האָבן אָפּגעשניטן פֿון דאָרטן. – 25 און זײ האָבן זיך אומגעקערט פֿון אױסקוקן דאָס לאַנד צום סָוף פֿון פֿערציק טעג. 26 און זײ זײַנען געגאַנגען און געקומען צו משהן און צו אַהרֹנען, און צו דער גאַנצער עדה פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, אין מדבר פּאָרָן קײן קָדֵש; און זײ האָבן געבראַכט אַן ענטפֿער צו זײ און צו דער גאַנצער עדה, און האָבן זײ געװיזן די פֿרוכט פֿון לאַנד. 27 און זײ האָבן אים דערצײלט, און געזאָגט: מיר זײַנען געקומען אין דעם לאַנד װוּהין דו האָסט אונדז געשיקט, און עס פֿליסט אױך מיט מילך און האָניק; און דאָס איז איר פֿרוכט. 28 אָבער שטאַרק איז דאָס פֿאָלק װאָס זיצט אין לאַנד, און די שטעט זײַנען באַפֿעסטיקטע, גרױסע ביז גאָר, און אױך די קינדער פֿון עַנָק האָבן מיר דאָרטן געזען. 29 עַמָלֵק זיצט אין דָרום-לאַנד, און דער חִתּי, און דער יבֿוסי, און דער אֶמוֹרי, זיצן אין דעם געבערג, און דער כּנַעֲני זיצט בײַם ים און בײַם ברעג יַרדן. 30 האָט כָּלֵבֿ אײַנגעשטילט דאָס פֿאָלק אַקעגן משהן, און ער האָט געזאָגט: אַרױפֿגײן װעלן מיר אַרױפֿגײן, און מיר װעלן עס אַרבן, װאָרום בײַקומען װעלן מיר עס בײַקומען. 31 אָבער די מענטשן װאָס זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען מיט אים, האָבן געזאָגט: מיר קענען ניט אַרױפֿגײן קעגן דעם פֿאָלק, װאָרום ער איז שטאַרקער פֿון אונדז. 32 און זײ האָבן אַרױסגעלאָזט אַ שלעכטן קלאַנג אױף דעם לאַנד װאָס זײ האָבן עס אױסגעקוקט, בײַ די קינדער פֿון ישׂראל, אַזױ צו זאָגן: דאָס לאַנד װאָס מיר זײַנען דורכגעגאַנגען דורך דעם, כּדי עס אױסצוקוקן, דאָס איז אַ לאַנד װאָס עסט אױף אירע באַװוינער, און דאָס גאַנצע פֿאָלק, װאָס מיר האָבן געזען דרינען, זײַנען מענטשן פֿון גרױסן װוּקס. 33 און דאָרטן האָבן מיר געזען די נפֿילים, די זין פֿון עַנָק װאָס פֿון די נפֿילים; און מיר זײַנען געװען װי הײשעריקן אין אונדזערע אױגן, און אַזױ זײַנען מיר געװען אין זײערע אױגן.
עברית
1 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 2 שְׁלַח־לְךָ֣ אֲנָשִׁ֗ים וְיָתֻ֙רוּ֙ אֶת־אֶ֣רֶץ כְּנַ֔עַן אֲשֶׁר־אֲנִ֥י נֹתֵ֖ן לִבְנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל אִ֣ישׁ אֶחָד֩ אִ֨ישׁ אֶחָ֜ד לְמַטֵּ֤ה אֲבֹתָיו֙ תִּשְׁלָ֔חוּ כֹּ֖ל נָשִׂ֥יא בָהֶֽם׃ 3 וַיִּשְׁלַ֨ח אֹתָ֥ם מֹשֶׁ֛ה מִמִּדְבַּ֥ר פָּארָ֖ן עַל־פִּ֣י יְהוָ֑ה כֻּלָּ֣ם אֲנָשִׁ֔ים רָאשֵׁ֥י בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֖ל הֵֽמָּה׃ 4 וְאֵ֖לֶּה שְׁמוֹתָ֑ם לְמַטֵּ֣ה רְאוּבֵ֔ן שַׁמּ֖וּעַ בֶּן־זַכּֽוּר׃ 5 לְמַטֵּ֣ה שִׁמְע֔וֹן שָׁפָ֖ט בֶּן־חוֹרִֽי׃ 6 לְמַטֵּ֣ה יְהוּדָ֔ה כָּלֵ֖ב בֶּן־יְפֻנֶּֽה׃ 7 לְמַטֵּ֣ה יִשָּׂשכָ֔ר יִגְאָ֖ל בֶּן־יוֹסֵֽף׃ 8 לְמַטֵּ֥ה אֶפְרָ֖יִם הוֹשֵׁ֥עַ בִּן־נֽוּן׃ 9 לְמַטֵּ֣ה בִנְיָמִ֔ן פַּלְטִ֖י בֶּן־רָפֽוּא׃ 10 לְמַטֵּ֣ה זְבוּלֻ֔ן גַּדִּיאֵ֖ל בֶּן־סוֹדִֽי׃ 11 לְמַטֵּ֥ה יוֹסֵ֖ף לְמַטֵּ֣ה מְנַשֶּׁ֑ה גַּדִּ֖י בֶּן־סוּסִֽי׃ 12 לְמַטֵּ֣ה דָ֔ן עַמִּיאֵ֖ל בֶּן־גְּמַלִּֽי׃ 13 לְמַטֵּ֣ה אָשֵׁ֔ר סְת֖וּר בֶּן־מִיכָאֵֽל׃ 14 לְמַטֵּ֣ה נַפְתָּלִ֔י נַחְבִּ֖י בֶּן־וָפְסִֽי׃ 15 לְמַטֵּ֣ה גָ֔ד גְּאוּאֵ֖ל בֶּן־מָכִֽי׃ 16 אֵ֚לֶּה שְׁמ֣וֹת הָֽאֲנָשִׁ֔ים אֲשֶׁר־שָׁלַ֥ח מֹשֶׁ֖ה לָת֣וּר אֶת־הָאָ֑רֶץ וַיִּקְרָ֥א מֹשֶׁ֛ה לְהוֹשֵׁ֥עַ בִּן־נ֖וּן יְהוֹשֻֽׁעַ׃ 17 וַיִּשְׁלַ֤ח אֹתָם֙ מֹשֶׁ֔ה לָת֖וּר אֶת־אֶ֣רֶץ כְּנָ֑עַן וַיֹּ֣אמֶר אֲלֵהֶ֗ם עֲל֥וּ זֶה֙ בַּנֶּ֔גֶב וַעֲלִיתֶ֖ם אֶת־הָהָֽר׃ 18 וּרְאִיתֶ֥ם אֶת־הָאָ֖רֶץ מַה־הִ֑וא וְאֶת־הָעָם֙ הַיֹּשֵׁ֣ב עָלֶ֔יהָ הֶחָזָ֥ק הוּא֙ הֲרָפֶ֔ה הַמְעַ֥ט ה֖וּא אִם־רָֽב׃ 19 וּמָ֣ה הָאָ֗רֶץ אֲשֶׁר־הוּא֙ יֹשֵׁ֣ב בָּ֔הּ הֲטוֹבָ֥ה הִ֖וא אִם־רָעָ֑ה וּמָ֣ה הֶֽעָרִ֗ים אֲשֶׁר־הוּא֙ יוֹשֵׁ֣ב בָּהֵ֔נָּה הַבְּמַֽחֲנִ֖ים אִ֥ם בְּמִבְצָרִֽים׃ 20 וּמָ֣ה הָ֠אָרֶץ הַשְּׁמֵנָ֨ה הִ֜וא אִם־רָזָ֗ה הֲיֵֽשׁ־בָּ֥הּ עֵץ֙ אִם־אַ֔יִן וְהִ֨תְחַזַּקְתֶּ֔ם וּלְקַחְתֶּ֖ם מִפְּרִ֣י הָאָ֑רֶץ וְהַ֨יָּמִ֔ים יְמֵ֖י בִּכּוּרֵ֥י עֲנָבִֽים׃ 21 וַֽיַּעֲל֖וּ וַיָּתֻ֣רוּ אֶת־הָאָ֑רֶץ מִמִּדְבַּר־צִ֥ן עַד־רְחֹ֖ב לְבֹ֥א חֲמָֽת׃ 22 וַיַּעֲל֣וּ בַנֶּגֶב֮ וַיָּבֹ֣א עַד־חֶבְרוֹן֒ וְשָׁ֤ם אֲחִימַן֙ שֵׁשַׁ֣י וְתַלְמַ֔י יְלִידֵ֖י הָעֲנָ֑ק וְחֶבְר֗וֹן שֶׁ֤בַע שָׁנִים֙ נִבְנְתָ֔ה לִפְנֵ֖י צֹ֥עַן מִצְרָֽיִם׃ 23 וַיָּבֹ֜אוּ עַד־נַ֣חַל אֶשְׁכֹּ֗ל וַיִּכְרְת֨וּ מִשָּׁ֤ם זְמוֹרָה֙ וְאֶשְׁכּ֤וֹל עֲנָבִים֙ אֶחָ֔ד וַיִּשָּׂאֻ֥הוּ בַמּ֖וֹט בִּשְׁנָ֑יִם וּמִן־הָרִמֹּנִ֖ים וּמִן־הַתְּאֵנִֽים׃ 24 לַמָּק֣וֹם הַה֔וּא קָרָ֖א נַ֣חַל אֶשְׁכּ֑וֹל עַ֚ל אֹד֣וֹת הָֽאֶשְׁכּ֔וֹל אֲשֶׁר־כָּרְת֥וּ מִשָּׁ֖ם בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 25 וַיָּשֻׁ֖בוּ מִתּ֣וּר הָאָ֑רֶץ מִקֵּ֖ץ אַרְבָּעִ֥ים יֽוֹם׃ 26 וַיֵּלְכ֡וּ וַיָּבֹאוּ֩ אֶל־מֹשֶׁ֨ה וְאֶֽל־אַהֲרֹ֜ן וְאֶל־כָּל־עֲדַ֧ת בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֛ל אֶל־מִדְבַּ֥ר פָּארָ֖ן קָדֵ֑שָׁה וַיָּשִׁ֨יבוּ אוֹתָ֤ם דָּבָר֙ וְאֶת־כָּל־הָ֣עֵדָ֔ה וַיַּרְא֖וּם אֶת־פְּרִ֥י הָאָֽרֶץ׃ 27 וַיְסַפְּרוּ־לוֹ֙ וַיֹּ֣אמְר֔וּ בָּ֕אנוּ אֶל־הָאָ֖רֶץ אֲשֶׁ֣ר שְׁלַחְתָּ֑נוּ וְ֠גַם זָבַ֨ת חָלָ֥ב וּדְבַ֛שׁ הִ֖וא וְזֶה־פִּרְיָֽהּ׃ 28 אֶ֚פֶס כִּֽי־עַ֣ז הָעָ֔ם הַיֹּשֵׁ֖ב בָּאָ֑רֶץ וְהֶֽעָרִ֗ים בְּצֻר֤וֹת גְּדֹלֹת֙ מְאֹ֔ד וְגַם־יְלִדֵ֥י הֽ͏ָעֲנָ֖ק רָאִ֥ינוּ שָֽׁם׃ 29 עֲמָלֵ֥ק יוֹשֵׁ֖ב בְּאֶ֣רֶץ הַנֶּ֑גֶב וְ֠הַֽחִתִּי וְהַיְבוּסִ֤י וְהָֽאֱמֹרִי֙ יוֹשֵׁ֣ב בָּהָ֔ר וְהַֽכְּנַעֲנִי֙ יֹשֵׁ֣ב עַל־הַיָּ֔ם וְעַ֖ל יַ֥ד הַיַּרְדֵּֽן׃ 30 וַיַּ֧הַס כָּלֵ֛ב אֶת־הָעָ֖ם אֶל־מֹשֶׁ֑ה וַיֹּ֗אמֶר עָלֹ֤ה נַעֲלֶה֙ וְיָרַ֣שְׁנוּ אֹתָ֔הּ כִּֽי־יָכ֥וֹל נוּכַ֖ל לָֽהּ׃ 31 וְהָ֨אֲנָשִׁ֜ים אֲשֶׁר־עָל֤וּ עִמּוֹ֙ אָֽמְר֔וּ לֹ֥א נוּכַ֖ל לַעֲל֣וֹת אֶל־הָעָ֑ם כִּֽי־חָזָ֥ק ה֖וּא מִמֶּֽנּוּ׃ 32 וַיּוֹצִ֜יאוּ דִּבַּ֤ת הָאָ֙רֶץ֙ אֲשֶׁ֣ר תָּר֣וּ אֹתָ֔הּ אֶל־בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל לֵאמֹ֑ר הָאָ֡רֶץ אֲשֶׁר֩ עָבַ֨רְנוּ בָ֜הּ לָת֣וּר אֹתָ֗הּ אֶ֣רֶץ אֹכֶ֤לֶת יוֹשְׁבֶ֙יהָ֙ הִ֔וא וְכָל־הָעָ֛ם אֲשֶׁר־רָאִ֥ינוּ בְתוֹכָ֖הּ אַנְשֵׁ֥י מִדּֽוֹת׃ 33 וְשָׁ֣ם רָאִ֗ינוּ אֶת־הַנְּפִילִ֛ים בְּנֵ֥י עֲנָ֖ק מִן־הַנְּפִלִ֑ים וַנְּהִ֤י בְעֵינֵ֙ינוּ֙ כּֽ͏ַחֲגָבִ֔ים וְכֵ֥ן הָיִ֖ינוּ בְּעֵינֵיהֶֽם׃