Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און מרים און אַהרן האָבן גערעדט אױף משהן פֿון װעגן דער כּושישער װײַב װאָס ער האָט גענומען; װאָרום ער האָט גענומען אַ כּושישע װײַב. 2 און זײ האָבן געזאָגט: צי בלױז נאָר מיט משהן האָט גאָט גערעדט? האָט ער ניט אױך מיט אונדז גערעדט? און גאָט האָט געהערט. 3 און דער מאַן משה איז געװען זײער אַן עָנָו, מער פֿון אַלע מענטשן װאָס אױפֿן געזיכט פֿון דער ערד. 4 האָט גאָט פּלוצלינג געזאָגט צו משהן און צו אַהרֹנען און צו מרימען: גײט איר דרײַ אַרױס צום אוֹהל-מוֹעד. זײַנען זײ דרײַ אַרױסגעגאַנגען. 5 און גאָט האָט אַראָפּגענידערט אין אַ װאָלקנזײַל, און האָט זיך געשטעלט בײַם אײַנגאַנג פֿון אוֹהל-מוֹעד, און האָט גערופֿן אַהרֹנען און מרימען. זײַנען זײ בײדע אַרױסגעגאַנגען. 6 און ער האָט געזאָגט: הערט אַקאָרשט צו מײַנע װערטער: אַז אַ נבֿיא איז דאָ בײַ אײַך, טו איך, גאָט, אין אַ זעונג זיך דערקענען צו אים; אין אַ חלום רעד איך מיט אים. 7 ניט אַזױ איז מײַן קנעכט משה; אין מײַן גאַנצן הױז איז ער באַגלױבט. 8 מױל צו מױל רעד איך מיט אים, און באַשײנפּערלעך און ניט מיט רעטענישן, און די געשטאַלט פֿון גאָט קוקט ער אָן. און װי אַזױ האָט איר ניט מוֹרא געהאַט צו רעדן אױף מײַן קנעכט, אױף משהן? 9 און דער צאָרן פֿון גאָט האָט געגרימט אױף זײ; און ער איז אַװעקגעגאַנגען. 10 און װי דער װאָלקן האָט זיך אָפּגעטאָן פֿון איבערן געצעלט, ערשט מרים איז מצוֹרע װײַס װי שנײ. און אַהרן האָט זיך אומגעקערט צו מרימען, ערשט זי איז מצוֹרע. 11 האָט אַהרן געזאָגט צו משהן: איך בעט דיך, מײַן האַר, זאָלסט ניט אַרױפֿטאָן אױף אונדז אַ זינד, װאָס מיר האָבן זיך באַנאַרישט און װאָס מיר האָבן געזינדיקט. 12 זאָל זי, איך בעט דיך, ניט זײַן אַזױ װי אַ טױטגעבאָרענער װאָס זײַן פֿלײש איז האַלב צעגעסן װען ער גײט אַרױס פֿון זײַן מוטערס טראַכט. 13 און משה האָט געשריִען צו גאָט, אַזױ צו זאָגן: גאָט, איך בעט דיך, הײל זי, איך בעט דיך.
14 האָט גאָט געזאָגט צו משהן: אַז איר פֿאָטער װאָלט איר אין פּנים געשפּיגן, װאָלט זי זיך ניט געשעמט זיבן טעג? זאָל זי זײַן אײַנגעשלאָסן זיבן טעג אױסן לאַגער, און דערנאָך זאָל זי אַרײַנגענומען װערן. 15 איז מרים געװען אײַנגעשלאָסן אױסן לאַגער זיבן טעג; און דאָס פֿאָלק האָט ניט געצױגן ביז מרים איז אַרײַנגענומען געװאָרן. 16 און דערנאָך האָט דאָס פֿאָלק געצױגן פֿון חצֵרוֹת, און זײ האָבן גערוט אין מדבר פּאָרָן.
עברית
1 וַתְּדַבֵּ֨ר מִרְיָ֤ם וְאַהֲרֹן֙ בְּמֹשֶׁ֔ה עַל־אֹד֛וֹת הָאִשָּׁ֥ה הַכֻּשִׁ֖ית אֲשֶׁ֣ר לָקָ֑ח כִּֽי־אִשָּׁ֥ה כֻשִׁ֖ית לָקָֽח׃ 2 וַיֹּאמְר֗וּ הֲרַ֤ק אַךְ־בְּמֹשֶׁה֙ דִּבֶּ֣ר יְהוָ֔ה הֲלֹ֖א גַּם־בָּ֣נוּ דִבֵּ֑ר וַיִּשְׁמַ֖ע יְהוָֽה׃ 3 וְהָאִ֥ישׁ מֹשֶׁ֖ה ענו מְאֹ֑ד מִכֹּל֙ הָֽאָדָ֔ם אֲשֶׁ֖ר עַל־פְּנֵ֥י הָאֲדָמָֽה׃   ס 4 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה פִּתְאֹ֗ם אֶל־מֹשֶׁ֤ה וְאֶֽל־אַהֲרֹן֙ וְאֶל־מִרְיָ֔ם צְא֥וּ שְׁלָשְׁתְּכֶ֖ם אֶל־אֹ֣הֶל מוֹעֵ֑ד וַיֵּצְא֖וּ שְׁלָשְׁתָּֽם׃ 5 וַיֵּ֤רֶד יְהוָה֙ בְּעַמּ֣וּד עָנָ֔ן וַֽיַּעֲמֹ֖ד פֶּ֣תַח הָאֹ֑הֶל וַיִּקְרָא֙ אַהֲרֹ֣ן וּמִרְיָ֔ם וַיֵּצְא֖וּ שְׁנֵיהֶֽם׃ 6 וַיֹּ֖אמֶר שִׁמְעוּ־נָ֣א דְבָרָ֑י אִם־יִֽהְיֶה֙ נְבִ֣יאֲכֶ֔ם יְהוָ֗ה בַּמַּרְאָה֙ אֵלָ֣יו אֶתְוַדָּ֔ע בַּחֲל֖וֹם אֲדַבֶּר־בּֽוֹ׃ 7 לֹא־כֵ֖ן עַבְדִּ֣י מֹשֶׁ֑ה בְּכָל־בֵּיתִ֖י נֶאֱמָ֥ן הֽוּא׃ 8 פֶּ֣ה אֶל־פֶּ֞ה אֲדַבֶּר־בּ֗וֹ וּמַרְאֶה֙ וְלֹ֣א בְחִידֹ֔ת וּתְמֻנַ֥ת יְהוָ֖ה יַבִּ֑יט וּמַדּ֙וּעַ֙ לֹ֣א יְרֵאתֶ֔ם לְדַבֵּ֖ר בְּעַבְדִּ֥י בְמֹשֶֽׁה׃ 9 וַיִּֽחַר אַ֧ף יְהוָ֛ה בָּ֖ם וַיֵּלַֽךְ׃ 10 וְהֶעָנָ֗ן סָ֚ר מֵעַ֣ל הָאֹ֔הֶל וְהִנֵּ֥ה מִרְיָ֖ם מְצֹרַ֣עַת כַּשָּׁ֑לֶג וַיִּ֧פֶן אַהֲרֹ֛ן אֶל־מִרְיָ֖ם וְהִנֵּ֥ה מְצֹרָֽעַת׃ 11 וַיֹּ֥אמֶר אַהֲרֹ֖ן אֶל־מֹשֶׁ֑ה בִּ֣י אֲדֹנִ֔י אַל־נָ֨א תָשֵׁ֤ת עָלֵ֙ינוּ֙ חַטָּ֔את אֲשֶׁ֥ר נוֹאַ֖לְנוּ וַאֲשֶׁ֥ר חָטָֽאנוּ׃ 12 אַל־נָ֥א תְהִ֖י כַּמֵּ֑ת אֲשֶׁ֤ר בְּצֵאתוֹ֙ מֵרֶ֣חֶם אִמּ֔וֹ וַיֵּאָכֵ֖ל חֲצִ֥י בְשָׂרֽוֹ׃ 13 וַיִּצְעַ֣ק מֹשֶׁ֔ה אֶל־יְהוָ֖ה לֵאמֹ֑ר אֵ֕ל נָ֛א רְפָ֥א נָ֖א לָֽהּ׃   פ
14 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֶל־מֹשֶׁ֗ה וְאָבִ֙יהָ֙ יָרֹ֤ק יָרַק֙ בְּפָנֶ֔יהָ הֲלֹ֥א תִכָּלֵ֖ם שִׁבְעַ֣ת יָמִ֑ים תִּסָּגֵ֞ר שִׁבְעַ֤ת יָמִים֙ מִח֣וּץ לַֽמַּחֲנֶ֔ה וְאַחַ֖ר תֵּאָסֵֽף׃ 15 וַתִּסָּגֵ֥ר מִרְיָ֛ם מִח֥וּץ לַֽמַּחֲנֶ֖ה שִׁבְעַ֣ת יָמִ֑ים וְהָעָם֙ לֹ֣א נָסַ֔ע עַד־הֵאָסֵ֖ף מִרְיָֽם׃ 16 וְאַחַ֛ר נָסְע֥וּ הָעָ֖ם מֵחֲצֵר֑וֹת וַֽיַּחֲנ֖וּ בְּמִדְבַּ֥ר פָּארָֽן׃   פ