Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 2 מאַך דיר צװײ זילבערנע טרומײטן; געהאַמערט זאָלסטו זײ מאַכן; און זײ זאָלן דיר זײַן פֿאַר צונױפֿרופֿן די עדה, און פֿאַר מאַכן ציִען די לאַגערן. 3 און אַז מע װעט בלאָזן אין זײ, זאָל זיך צונױפֿקומען צו דיר די גאַנצע עדה צום אײַנגאַנג פֿון אוֹהל-מוֹעד. 4 און אױב מע װעט בלאָזן אין אײנעם, זאָלן זיך צונױפֿקומען צו דיר די פֿירשטן, די הױפּטלײַט פֿון די טױזנטן פֿון ישׂראל. 5 און אַז איר װעט בלאָזן אַ שאַלרוף, זאָלן ציִען די לאַגערן װאָס לאַגערן צו מזרח. 6 און אַז איר װעט בלאָזן אַ צװײטן שאַלרוף, זאָלן ציִען די לאַגערן װאָס לאַגערן צו דָרום; אַ שאַלרוף זאָל מען בלאָזן פֿאַר זײערע ציִונגען. 7 אָבער בײַם אײַנזאַמלען די אײַנזאַמלונג זאָלט איר בלאָזן, אָבער ניט אַרױסלאָזן אַ שאַלרוף. 8 און אַהרנס זין, די כֹּהנים, זאָלן בלאָזן אין די טרומײטן; און דאָס זאָל אײַך זײַן פֿאַר אַן אײביקן געזעץ אױף אײַערע דָור-דורות. 9 און אַז איר װעט גײן אױף מלחמה אין אײַער לאַנד אַקעגן דעם שׂוֹנא װאָס דריקט אײַך, זאָלט איר שאַלן אין די טרומײטן, און איר װעט דערמאָנט װערן פֿאַר יהוה אײַער גאָט, און װעט געהאָלפֿן װערן פֿון אײַערע פֿײַנט. 10 און אין אײַער טאָג פֿון שׂמחה, און אין אײַערע יָום-טוֹבֿים, און אין אײַערע רֹאש-חוֹדשן, זאָלט איר בלאָזן אין די טרומײטן אױף אײַערע בראַנדאָפּפֿער און אױף אײַערע פֿרידאָפּפֿער; און זײ װעלן אײַך זײַן צו אַ דערמאָנונג פֿאַר אײַער גאָט; איך בין יהוה אײַער גאָט.
11 און עס איז געװען אין צװײטן יאָר, אין צװײטן חוֹדש, אין צװאַנציקסטן טאָג פֿון חוֹדש, האָט זיך אױפֿגעהױבן דער װאָלקן פֿון איבערן מִשכּן פֿון געזעץ. 12 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געצױגן אױף זײערע ציִונגען פֿון מדבר סינַי; און דער װאָלקן האָט גערוט אין מדבר פּאָרָן. 13 אַזױ האָבן זײ געצױגן צום ערשטן מאָל לױט דעם מױל פֿון גאָט דורך משהן. 14 און צוערשט האָט געצױגן די פֿאָן פֿון דעם לאַגער פֿון די קינדער פֿון יהודה, לױט זײערע מחנות; און איבער זײַן מחנה איז געװען נַחשוֹן דער זון פֿון עַמינָדָבֿן. 15 און איבער דער מחנה פֿון דעם שבֿט פֿון די קינדער פֿון יִשׂשָׂכָר, נתַנאֵל דער זון פֿון צוֹעַרן. 16 און איבער דער מחנה פֿון דעם שבֿט פֿון די קינדער פֿון זבֿולון, אֶליאָבֿ דער זון פֿון חלונען. 17 און אַז דער מִשכּן איז פֿאַנאַנדערגענומען געװאָרן, האָבן געצױגן די קינדער פֿון גֵרשוֹן, און די קינדער פֿון מרָרי, די טרעגער פֿון דעם מִשכּן. 18 און עס האָט געצױגן די פֿאָן פֿון דעם לאַגער פֿון ראובֿן, לױט זײערע מחנות; און איבער זײַן מחנה איז געװען אֶליצור דער זון פֿון שדֵיאורן, 19 און איבער דער מחנה פֿון דעם שבֿט פֿון די קינדער פֿון שמעון, שלומיאֵל דער זון פֿון צורישַדָין. 20 און איבער דער מחנה פֿון דעם שבֿט פֿון די קינדער פֿון גָד, אֶליָסָף דער זון פֿון דְעואֵלן. 21 און עס האָבן געצױגן די קהָתים, די טרעגער פֿון די הײליקע זאַכן; און מע האָט אױפֿגעשטעלט דעם מִשכּן אײדער זײ זײַנען געקומען. 22 און עס האָט געצױגן די פֿאָן פֿון דעם לאַגער פֿון די קינדער פֿון אפֿרים, לױט זײערע מחנות; און איבער זײַן מחנה איז געװען אֶלישָמָע דער זון פֿון עַמיהודן. 23 און איבער דער מחנה פֿון דעם שבֿט פֿון די קינדער פֿון מנשה, גַמליאֵל דער זון פֿון פּדָהצורן. 24 און איבער דער מחנה פֿון דעם שבֿט פֿון די קינדער פֿון בנימין, אַבֿידָן דער זון פֿון גִדעוֹנין. 25 און עס האָט געצױגן די פֿאָן פֿון דעם לאַגער פֿון די קינדער פֿון דָן, די הינטערװאַך פֿון אַלע לאַגערן לױט זײערע מחנות; און איבער זײַן לאַגער איז געװען אַחיעזר דער זון פֿון עַמישַדָין. 26 און איבער דער מחנה פֿון דעם שבֿט פֿון די קינדער פֿון אָשר, פּגעִיאֵל דער זון פֿון עָכרָנען. 27 און איבער דער מחנה פֿון דעם שבֿט פֿון די קינדער פֿון נפֿתָּלי, אַחירַע דער זון פֿון עֵינָנען. 28 דאָס זײַנען די ציִונגען פֿון די קינדער פֿון ישׂראל לױט זײערע מחנות; אַזױ האָבן זײ געצױגן. 29 און משה האָט געזאָגט צו חוֹבֿבֿ דעם זון פֿון רְעואֵל דעם מִדיָני, משהס שװער: מיר ציִען צו דעם אָרט װאָס גאָט האָט געזאָגט: איך װעל אים געבן צו אײַך; קום מיט אונדז, און מיר װעלן דיך באַגיטיקן, װאָרום גאָט האָט צוגעזאָגט גוטס פֿאַר ישׂראל. 30 האָט ער צו אים געזאָגט: איך װעל ניט גײן; נײַערט צו מײַן לאַנד און צו מײַן אָפּשטאַם װעל איך גײן. 31 האָט ער געזאָגט: זאָלסט אונדז ניט פֿאַרלאָזן, איך בעט דיך; דערפֿאַר װײַל דו װײסט װוּ מיר קענען לאַגערן אין מדבר, און װעסט אונדז זײַן פֿאַר אױגן. 32 און עס װעט זײַן, אַז דו װעסט גײן מיט אונדז, איז, פֿון דעם גוטס װאָס גאָט װעט אונדז באַגיטיקן, װעלן מיר דיך באַגיטיקן. 33 און זײ האָבן געצױגן פֿון דעם באַרג פֿון גאָט דרײַ טעג װעגס, און דער אָרון פֿון גאָטס בונד האָט געצױגן זײ פֿאַרױס דרײַ טעג װעגס, אױסצוזוכן פֿאַר זײ אַ רואָרט. 34 און דער װאָלקן פֿון גאָט איז געװען איבער זײ בײַ טאָג, װען זײ האָבן געצױגן פֿון לאַגער. 35 און עס איז געװען, אַז דער אָרון האָט געצױגן, האָט משה געזאָגט: שטײ אױף, גאָט, און זאָלן צעשפּרײט װערן דײַנע פֿײַנט, און זאָלן אַנטלױפֿן דײַנע שָׂונאים פֿאַר דיר! 36 און אַז ער האָט גערוט, האָט ער געזאָגט: קער אײַן, גאָט, צו די צענטױזנטן פֿון די משפּחות פֿון ישׂראל!
עברית
1 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 2 עֲשֵׂ֣ה לְךָ֗ שְׁתֵּי֙ חֲצֽוֹצְרֹ֣ת כֶּ֔סֶף מִקְשָׁ֖ה תַּעֲשֶׂ֣ה אֹתָ֑ם וְהָי֤וּ לְךָ֙ לְמִקְרָ֣א הָֽעֵדָ֔ה וּלְמַסַּ֖ע אֶת־הַֽמַּחֲנֽוֹת׃ 3 וְתָקְע֖וּ בָּהֵ֑ן וְנֽוֹעֲד֤וּ אֵלֶ֙יךָ֙ כָּל־הָ֣עֵדָ֔ה אֶל־פֶּ֖תַח אֹ֥הֶל מוֹעֵֽד׃ 4 וְאִם־בְּאַחַ֖ת יִתְקָ֑עוּ וְנוֹעֲד֤וּ אֵלֶ֙יךָ֙ הַנְּשִׂיאִ֔ים רָאשֵׁ֖י אַלְפֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 5 וּתְקַעְתֶּ֖ם תְּרוּעָ֑ה וְנָֽסְעוּ֙ הַֽמַּחֲנ֔וֹת הַחֹנִ֖ים קֵֽדְמָה׃ 6 וּתְקַעְתֶּ֤ם תְּרוּעָה֙ שֵׁנִ֔ית וְנָֽסְעוּ֙ הַֽמַּחֲנ֔וֹת הַחֹנִ֖ים תֵּימָ֑נָה תְּרוּעָ֥ה יִתְקְע֖וּ לְמַסְעֵיהֶֽם׃ 7 וּבְהַקְהִ֖יל אֶת־הַקָּהָ֑ל תִּתְקְע֖וּ וְלֹ֥א תָרִֽיעוּ׃ 8 וּבְנֵ֤י אַהֲרֹן֙ הַכֹּ֣הֲנִ֔ים יִתְקְע֖וּ בּֽ͏ַחֲצֹצְר֑וֹת וְהָי֥וּ לָכֶ֛ם לְחֻקַּ֥ת עוֹלָ֖ם לְדֹרֹתֵיכֶֽם׃ 9 וְכִֽי־תָבֹ֨אוּ מִלְחָמָ֜ה בְּאַרְצְכֶ֗ם עַל־הַצַּר֙ הַצֹּרֵ֣ר אֶתְכֶ֔ם וַהֲרֵעֹתֶ֖ם בַּחֲצֹצְר֑וֹת וֲנִזְכַּרְתֶּ֗ם לִפְנֵי֙ יְהוָ֣ה אֱלֹֽהֵיכֶ֔ם וְנוֹשַׁעְתֶּ֖ם מֵאֹיְבֵיכֶֽם׃ 10 וּבְי֨וֹם שִׂמְחַתְכֶ֥ם וּֽבְמוֹעֲדֵיכֶם֮ וּבְרָאשֵׁ֣י חָדְשֵׁיכֶם֒ וּתְקַעְתֶּ֣ם בַּחֲצֹֽצְרֹ֗ת עַ֚ל עֹלֹ֣תֵיכֶ֔ם וְעַ֖ל זִבְחֵ֣י שַׁלְמֵיכֶ֑ם וְהָי֨וּ לָכֶ֤ם לְזִכָּרוֹן֙ לִפְנֵ֣י אֱלֹֽהֵיכֶ֔ם אֲנִ֖י יְהוָ֥ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃   פ
11 וַיְהִ֞י בַּשָּׁנָ֧ה הַשֵּׁנִ֛ית בַּחֹ֥דֶשׁ הַשֵּׁנִ֖י בְּעֶשְׂרִ֣ים בַּחֹ֑דֶשׁ נַעֲלָה֙ הֶֽעָנָ֔ן מֵעַ֖ל מִשְׁכַּ֥ן הָעֵדֻֽת׃ 12 וַיִּסְע֧וּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֛ל לְמַסְעֵיהֶ֖ם מִמִּדְבַּ֣ר סִינָ֑י וַיִּשְׁכֹּ֥ן הֶעָנָ֖ן בְּמִדְבַּ֥ר פָּארָֽן׃ 13 וַיִּסְע֖וּ בָּרִאשֹׁנָ֑ה עַל־פִּ֥י יְהוָ֖ה בְּיַד־מֹשֶֽׁה׃ 14 וַיִּסַּ֞ע דֶּ֣גֶל מַחֲנֵ֧ה בְנֵֽי־יְהוּדָ֛ה בָּרִאשֹׁנָ֖ה לְצִבְאֹתָ֑ם וְעַל־צְבָא֔וֹ נַחְשׁ֖וֹן בֶּן־עַמִּינָדָֽב׃ 15 וְעַ֨ל־צְבָ֔א מַטֵּ֖ה בְּנֵ֣י יִשָׂשכָ֑ר נְתַנְאֵ֖ל בֶּן־צוּעָֽר׃ 16 וְעַ֨ל־צְבָ֔א מַטֵּ֖ה בְּנֵ֣י זְבוּלֻ֑ן אֱלִיאָ֖ב בֶּן־חֵלֽוֹן׃ 17 וְהוּרַ֖ד הַמִּשְׁכָּ֑ן וְנָסְע֤וּ בְנֵֽי־גֵרְשׁוֹן֙ וּבְנֵ֣י מְרָרִ֔י נֹשְׂאֵ֖י הַמִּשְׁכָּֽן׃   ס 18 וְנָסַ֗ע דֶּ֛גֶל מַחֲנֵ֥ה רְאוּבֵ֖ן לְצִבְאֹתָ֑ם וְעַל־צְבָא֔וֹ אֱלִיצ֖וּר בֶּן־שְׁדֵיאֽוּר׃ 19 וְעַ֨ל־צְבָ֔א מַטֵּ֖ה בְּנֵ֣י שִׁמְע֑וֹן שְׁלֻֽמִיאֵ֖ל בֶּן־צוּרִֽי שַׁדָּֽי׃ 20 וְעַל־צְבָ֖א מַטֵּ֣ה בְנֵי־גָ֑ד אֶלְיָסָ֖ף בֶּן־דְּעוּאֵֽל׃ 21 וְנָסְעוּ֙ הַקְּהָתִ֔ים נֹשְׂאֵ֖י הַמִּקְדָּ֑שׁ וְהֵקִ֥ימוּ אֶת־הַמִּשְׁכָּ֖ן עַד־בֹּאָֽם׃   ס 22 וְנָסַ֗ע דֶּ֛גֶל מַחֲנֵ֥ה בְנֵֽי־אֶפְרַ֖יִם לְצִבְאֹתָ֑ם וְעַל־צְבָא֔וֹ אֱלִישָׁמָ֖ע בֶּן־עַמִּיהֽוּד׃ 23 וְעַ֨ל־צְבָ֔א מַטֵּ֖ה בְּנֵ֣י מְנַשֶּׁ֑ה גַּמְלִיאֵ֖ל בֶּן־פְּדָה־צֽוּר׃ 24 וְעַ֨ל־צְבָ֔א מַטֵּ֖ה בְּנֵ֣י בִנְיָמִ֑ן אֲבִידָ֖ן בֶּן־גִּדְעוֹנִֽי׃   ס 25 וְנָסַ֗ע דֶּ֚גֶל מַחֲנֵ֣ה בְנֵי־דָ֔ן מְאַסֵּ֥ף לְכָל־הַֽמַּחֲנֹ֖ת לְצִבְאֹתָ֑ם וְעַל־צְבָא֔וֹ אֲחִיעֶ֖זֶר בֶּן־עַמִּישַׁדָּֽי׃ 26 וְעַל־צְבָ֔א מַטֵּ֖ה בְּנֵ֣י אָשֵׁ֑ר פַּגְעִיאֵ֖ל בֶּן־עָכְרָֽן׃ 27 וְעַ֨ל־צְבָ֔א מַטֵּ֖ה בְּנֵ֣י נַפְתָּלִ֑י אֲחִירַ֖ע בֶּן־עֵינָֽן׃ 28 אֵ֛לֶּה מַסְעֵ֥י בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֖ל לְצִבְאֹתָ֑ם וַיִּסָּֽעוּ׃   ס 29 וַיֹּ֣אמֶר מֹשֶׁ֗ה לְ֠חֹבָב בֶּן־רְעוּאֵ֣ל הַמִּדְיָנִי֮ חֹתֵ֣ן מֹשֶׁה֒ נֹסְעִ֣ים אֲנַ֗חְנוּ אֶל־הַמָּקוֹם֙ אֲשֶׁ֣ר אָמַ֣ר יְהוָ֔ה אֹת֖וֹ אֶתֵּ֣ן לָכֶ֑ם לְכָ֤ה אִתָּ֙נוּ֙ וְהֵטַ֣בְנוּ לָ֔ךְ כִּֽי־יְהוָ֥ה דִּבֶּר־ט֖וֹב עַל־יִשְׂרָאֵֽל׃ 30 וַיֹּ֥אמֶר אֵלָ֖יו לֹ֣א אֵלֵ֑ךְ כִּ֧י אִם־אֶל־אַרְצִ֛י וְאֶל־מוֹלַדְתִּ֖י אֵלֵֽךְ׃ 31 וַיֹּ֕אמֶר אַל־נָ֖א תַּעֲזֹ֣ב אֹתָ֑נוּ כִּ֣י עַל־כֵּ֣ן יָדַ֗עְתָּ חֲנֹתֵ֙נוּ֙ בַּמִּדְבָּ֔ר וְהָיִ֥יתָ לָּ֖נוּ לְעֵינָֽיִם׃ 32 וְהָיָ֖ה כִּי־תֵלֵ֣ךְ עִמָּ֑נוּ וְהָיָ֣ה הַטּ֣וֹב הַה֗וּא אֲשֶׁ֨ר יֵיטִ֧יב יְהוָ֛ה עִמָּ֖נוּ וְהֵטַ֥בְנוּ לָֽךְ׃ 33 וַיִּסְעוּ֙ מֵהַ֣ר יְהוָ֔ה דֶּ֖רֶךְ שְׁלֹ֣שֶׁת יָמִ֑ים וַאֲר֨וֹן בְּרִית־יְהוָ֜ה נֹסֵ֣עַ לִפְנֵיהֶ֗ם דֶּ֚רֶךְ שְׁלֹ֣שֶׁת יָמִ֔ים לָת֥וּר לָהֶ֖ם מְנוּחָֽה׃ 34 וַעֲנַ֧ן יְהוָ֛ה עֲלֵיהֶ֖ם יוֹמָ֑ם בְּנָסְעָ֖ם מִן־הַֽמַּחֲנֶֽה׃   ס 35 וַיְהִ֛י בִּנְסֹ֥עַ הָאָרֹ֖ן וַיֹּ֣אמֶר מֹשֶׁ֑ה קוּמָ֣ה יְהוָ֗ה וְיָפֻ֙צוּ֙ אֹֽיְבֶ֔יךָ וְיָנֻ֥סוּ מְשַׂנְאֶ֖יךָ מִפָּנֶֽיךָ׃ 36 וּבְנֻחֹ֖ה יֹאמַ֑ר שׁוּבָ֣ה יְהוָ֔ה רִֽבְב֖וֹת אַלְפֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃   ס