Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און עס איז געװען צום סָוף פֿון צװאַנציק יאָר װאָס שלמה האָט געבױט דאָס הױז פֿון גאָט, און זײַן הױז, 2 און די שטעט װאָס חורם האָט געגעבן שלמהן, זײ האָט שלמה געהאַט פֿאַרבױט, און דאָרטן באַזעצט די קינדער פֿון ישׂראל, 3 איז שלמה געגאַנגען קײן חַמַת-צוֹבָֿה, און איז זי בײַגעקומען. 4 און ער האָט געבױט תַּדמוֹר אין דער מדבר, און אַלע שפּײַכלערשטעט װאָס ער האָט געבױט אין חמת. 5 און ער האָט אָפּגעבױט די אױבערשטע בית-חוֹרוֹן און די אונטערשטע בית-חוֹרוֹן, פֿעסטונגשטעט מיט מױערן, טירן, און ריגלען; 6 און בעֲלָת, און אַלע שפּײַכלערשטעט װאָס שלמה האָט געהאַט, און אַלע שטעט פֿאַר רײַטװעגן, און שטעט פֿאַר רײַטער, און יעטװעדער געלוסט װאָס שלמה האָט געגלוסט צו בױען אין ירושָלַיִם, און אױפֿן לבָֿנוֹן, און אין גאַנצן לאַנד פֿון זײַן ממשלה. 7 דאָס גאַנצע פֿאָלק װאָס איז געבליבן פֿון דעם חִתּי, און דעם אֶמוֹרי, און דעם פּרִזי, און דעם חוִי, און דעם יבֿוסי, װאָס זײ זײַנען ניט פֿון ישׂראל – 8 פֿון זײערע קינדער װאָס זײַנען געבליבן נאָך זײ אין לאַנד, װאָס די קינדער פֿון ישׂראל האָבן זײ ניט פֿאַרלענדט – זײ האָט שלמה גענומען פֿאַר צינדזקנעכט ביז אױף הײַנטיקן טאָג. 9 אָבער פֿון די קינדער פֿון ישׂראל האָט שלמה ניט געמאַכט פֿאַר קנעכט פֿאַר זײַן אַרבעט; נאָר זײ זײַנען געװען די מלחמה-לײַט, און זײַנע אױבערעלטסטע, און די האַרן איבער זײַנע רײַטװעגן און זײַנע רײַטער.
10 און דאָס זײַנען געװען די הױפּטגעשטעלטע װאָס דער מלך שלמה האָט געהאַט: צװײ הונדערט און פֿופֿציק װאָס האָבן געװעלטיקט איבער דעם פֿאָלק. 11 און פַּרעהס טאָכטער האָט שלמה אַרױפֿגעבראַכט פֿון דודס-שטאָט אין דעם הױז װאָס ער האָט פֿאַר איר געבױט, װאָרום ער האָט געזאָגט: מײַנע אַ װײַב זאָל ניט װױנען אין דעם הױז פֿון דוד דעם מלך פֿון ישׂראל, װאָרום די ערטער זײַנען הײליק, װײַל צו זײ איז געקומען דער אָרון פֿון גאָט.
12 דענצמאָל האָט שלמה אױפֿגעבראַכט בראַנדאָפּפֿער צו גאָט אױף דעם מזבח פֿון גאָט װאָס ער האָט געבױט פֿאַר דעם פֿאָדערהױז, 13 אַזױ װי מע דאַרף אױפֿברענגען טאָגטעגלעך לױט דעם געבאָט פֿון משהן, אין די שבתים, און אום רֹאש-חוֹדש, און אין די יָום-טוֹבֿים, דרײַ מאָל אין יאָר, אין דעם יָום-טובֿ פֿון מצות, און אין דעם יָום-טובֿ פֿון שבֿועות, און אין דעם יָום-טובֿ פֿון סוכּות. 14 און ער האָט געשטעלט, לױט דעם געזעץ פֿון זײַן פֿאָטער דודן, די אָפּטײלונגען פֿון די כּהנים אױף זײער דינסט, און די לוִיִים אױף זײערע װאַכן, אױף צו לױבן און צו טאָן דעם דינסט לעבן די כּהנים, לױט דעם טאָגטעגלעכן באַדאַרף; און די טױערלײַט לױט זײערע אָפּטײלונגען בײַ איטלעכן טױער, װאָרום אַזױ איז געװען דער באַפֿעל פֿון דוד דעם געטלעכן מאַן. 15 און מע האָט זיך ניט אָפּגעקערט פֿון דעם מלכס באַפֿעל צו די כּהנים און די לוִיִים װעגן יעטװעדער זאַך, און װעגן די שאַצן. 16 אַזױ איז צו שטאַנד געקומען שלמהס גאַנצע אַרבעט פֿון דעם טאָג װאָס דער גרונטפֿעסט איז געלײגט געװאָרן פֿאַר גאָטס הױז, און ביז ער האָט אין גאַנצן פֿאַרענדיקט דאָס הױז פֿון גאָט. 17 דענצמאָל איז שלמה געגאַנגען קײן עֶציוֹן-גֶבֶֿר און קײן אֵילוֹת אױפֿן ברעג ים אין לאַנד אֶדוֹם. 18 און חורם האָט אים געשיקט דורך דער האַנט פֿון זײַנע קנעכט שיפֿן, און קנעכט װאָס קענען דעם ים, און זײ זײַנען געקומען מיט שלמהס קנעכט קײן אוֹפֿיר, און האָבן געקריגן פֿון דאָרטן פֿיר הונדערט און פֿופֿציק צענטנער גאָלד, און געבראַכט צום מלך שלמה.
עברית
1 וַיְהִ֞י מִקֵּ֣ץ עֶשְׂרִ֣ים שָׁנָ֗ה אֲשֶׁ֨ר בָּנָ֧ה שְׁלֹמֹ֛ה אֶת־בֵּ֥ית יְהוָ֖ה וְאֶת־בֵּיתֽוֹ׃ 2 וְהֶעָרִ֗ים אֲשֶׁ֨ר נָתַ֤ן חוּרָם֙ לִשְׁלֹמֹ֔ה בָּנָ֥ה שְׁלֹמֹ֖ה אֹתָ֑ם וַיּ֥וֹשֶׁב שָׁ֖ם אֶת־בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 3 וַיֵּ֤לֶךְ שְׁלֹמֹה֙ חֲמָ֣ת צוֹבָ֔ה וַיֶּחֱזַ֖ק עָלֶֽיהָ׃ 4 וַיִּ֥בֶן אֶת־תַּדְמֹ֖ר בַּמִּדְבָּ֑ר וְאֵת֙ כָּל־עָרֵ֣י הַֽמִּסְכְּנ֔וֹת אֲשֶׁ֥ר בָּנָ֖ה בַּחֲמָֽת׃ 5 וַיִּ֜בֶן אֶת־בֵּ֤ית חוֹרוֹן֙ הָֽעֶלְי֔וֹן וְאֶת־בֵּ֥ית חוֹר֖וֹן הַתַּחְתּ֑וֹן עָרֵ֣י מָצ֔וֹר חוֹמ֖וֹת דְּלָתַ֥יִם וּבְרִֽיחַ׃ 6 וְאֶֽת־בַּעֲלָ֗ת וְאֵ֨ת כָּל־עָרֵ֤י הַֽמִּסְכְּנוֹת֙ אֲשֶׁ֣ר הָי֣וּ לִשְׁלֹמֹ֔ה וְאֵת֙ כָּל־עָרֵ֣י הָרֶ֔כֶב וְאֵ֖ת עָרֵ֣י הַפָּרָשִׁ֑ים וְאֵ֣ת כָּל־חֵ֣שֶׁק שְׁלֹמֹ֗ה אֲשֶׁ֤ר חָשַׁק֙ לִבְנ֤וֹת בִּירֽוּשָׁלִַ֙ם֙ וּבַלְּבָנ֔וֹן וּבְכֹ֖ל אֶ֥רֶץ מֶמְשַׁלְתּֽוֹ׃ 7 כָּל־הָ֠עָם הַנּוֹתָ֨ר מִן־הַחִתִּ֜י וְהָאֱמֹרִ֤י וְהַפְּרִזִּי֙ וְהַחִוִּ֣י וְהַיְבוּסִ֔י אֲשֶׁ֛ר לֹ֥א מִיִּשְׂרָאֵ֖ל הֵֽמָּה׃ 8 מִן־בְּנֵיהֶ֗ם אֲשֶׁ֨ר נוֹתְר֤וּ אַחֲרֵיהֶם֙ בָּאָ֔רֶץ אֲשֶׁ֥ר לֹֽא־כִלּ֖וּם בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וַיַּעֲלֵ֤ם שְׁלֹמֹה֙ לְמַ֔ס עַ֖ד הַיּ֥וֹם הַזֶּֽה׃ 9 וּמִן־בְּנֵי֙ יִשְׂרָאֵ֔ל אֲ֠שֶׁר לֹא־נָתַ֧ן שְׁלֹמֹ֛ה לַעֲבָדִ֖ים לִמְלַאכְתּ֑וֹ כִּי־הֵ֜מָּה אַנְשֵׁ֤י מִלְחָמָה֙ וְשָׂרֵ֣י שָׁלִישָׁ֔יו וְשָׂרֵ֥י רִכְבּ֖וֹ וּפָרָשָֽׁיו׃   פ
10 וְאֵ֨לֶּה שָׂרֵ֤י הנציבים אֲשֶׁר־לַמֶּ֥לֶךְ שְׁלֹמֹ֖ה חֲמִשִּׁ֣ים וּמָאתָ֑יִם הָרֹדִ֖ים בָּעָֽם׃ 11 וְאֶת־בַּת־פַּרְעֹ֗ה הֶעֱלָ֤ה שְׁלֹמֹה֙ מֵעִ֣יר דָּוִ֔יד לַבַּ֖יִת אֲשֶׁ֣ר בָּֽנָה־לָ֑הּ כִּ֣י אָמַ֗ר לֹא־תֵשֵׁ֨ב אִשָּׁ֥ה לִי֙ בְּבֵית֙ דָּוִ֣יד מֶֽלֶךְ־יִשְׂרָאֵ֔ל כִּי־קֹ֣דֶשׁ הֵ֔מָּה אֲשֶׁר־בָּֽאָ֥ה אֲלֵיהֶ֖ם אֲר֥וֹן יְהוָֽה׃   פ
12 אָ֣ז הֶעֱלָ֧ה שְׁלֹמֹ֛ה עֹל֖וֹת לַיהוָ֑ה עַ֚ל מִזְבַּ֣ח יְהוָ֔ה אֲשֶׁ֥ר בָּנָ֖ה לִפְנֵ֥י הָאוּלָֽם׃ 13 וּבִדְבַר־י֣וֹם בְּי֗וֹם לְהַעֲלוֹת֙ כְּמִצְוַ֣ת מֹשֶׁ֔ה לַשַּׁבָּתוֹת֙ וְלֶ֣חֳדָשִׁ֔ים וְלַמּ֣וֹעֲד֔וֹת שָׁל֥וֹשׁ פְּעָמִ֖ים בַּשָּׁנָ֑ה בְּחַ֧ג הַמַּצּ֛וֹת וּבְחַ֥ג הַשָּׁבֻע֖וֹת וּבְחַ֥ג הַסֻּכּֽוֹת׃ 14 וַיַּעֲמֵ֣ד כְּמִשְׁפַּ֣ט דָּֽוִיד־אָ֠בִיו אֶת־מַחְלְק֨וֹת הַכֹּהֲנִ֜ים עַל־עֲבֹדָתָ֗ם וְהַלְוִיִּ֣ם עַל־מִ֠שְׁמְרוֹתָם לְהַלֵּ֨ל וּלְשָׁרֵ֜ת נֶ֤גֶד הַכֹּֽהֲנִים֙ לִדְבַר־י֣וֹם בְּיוֹמ֔וֹ וְהַשּׁוֹעֲרִ֥ים בְּמַחְלְקוֹתָ֖ם לְשַׁ֣עַר וָשָׁ֑עַר כִּ֣י כֵ֔ן מִצְוַ֖ת דָּוִ֥יד אִישׁ־הָאֱלֹהִֽים׃ 15 וְלֹ֣א סָרוּ֩ מִצְוַ֨ת הַמֶּ֜לֶךְ עַל־הַכֹּהֲנִ֧ים וְהַלְוִיִּ֛ם לְכָל־דָּבָ֖ר וְלָאֹצָרֽוֹת׃ 16 וַתִּכֹּן֙ כָּל־מְלֶ֣אכֶת שְׁלֹמֹ֔ה עַד־הַיּ֛וֹם מוּסַ֥ד בֵּית־יְהוָ֖ה וְעַד־כְּלֹת֑וֹ שָׁלֵ֖ם בֵּ֥ית יְהוָֽה׃   ס 17 אָז֩ הָלַ֨ךְ שְׁלֹמֹ֜ה לְעֶצְיֽוֹן־גֶּ֧בֶר וְאֶל־אֵיל֛וֹת עַל־שְׂפַ֥ת הַיָּ֖ם בְּאֶ֥רֶץ אֱדֽוֹם׃ 18 וַיִּֽשְׁלַֽח־לוֹ֩ חוּרָ֨ם בְּיַד־עֲבָדָ֜יו אוניות וַעֲבָדִים֮ י֣וֹדְעֵי יָם֒ וַיָּבֹ֜אוּ עִם־עַבְדֵ֤י שְׁלֹמֹה֙ אוֹפִ֔ירָה וַיִּקְח֣וּ מִשָּׁ֔ם אַרְבַּע־מֵא֥וֹת וַחֲמִשִּׁ֖ים כִּכַּ֣ר זָהָ֑ב וַיָּבִ֖יאוּ אֶל־הַמֶּ֥לֶךְ שְׁלֹמֹֽה׃   פ