Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און װי שלמה האָט געענדיקט מתפּלל זײַן, אַזױ האָט אַראָפּגענידערט אַ פֿײַער פֿון הימל, און האָט פֿאַרצערט דאָס בראַנדאָפּפֿער און די שלאַכטאָפּפֿער, און די פּראַכט פֿון גאָט האָט אָנגעפֿילט דאָס הױז. 2 און די כּהנים האָבן ניט געקענט אַרײַנגײן אין הױז פֿון גאָט, װײַל די פּראַכט פֿון גאָט האָט אָנגעפֿילט דאָס הױז פֿון גאָט. 3 און אַלע קינדער פֿון ישׂראל האָבן געזען װי דאָס פֿײַער האָט אַראָפּגענידערט, און די פּראַכט פֿון גאָט איז געװען איבערן הױז, און זײ האָבן געקניט מיטן פּנים צו דער ערד אױף דער פֿלאַסטערונג, און זײ האָבן זיך געבוקט, און האָבן געלױבט גאָט: ״װאָרום ער איז גוט, װאָרום אױף אײביק איז זײַן חסד״. 4 און דער מלך און דאָס גאַנצע פֿאָלק האָבן געשלאַכט שלאַכטאָפּפֿער פֿאַר גאָט. 5 און דער מלך שלמה האָט געשלאַכט אַ שלאַכטאָפּפֿערונג פֿון צװײ און צװאַנציק טױזנט רינדער, און הונדערט און צװאַנציק טױזנט שאָף. אַזױ האָט דער מלך און דאָס גאַנצע פֿאָלק באַנײַט דאָס הױז פֿון גאָט. 6 און די כּהנים זײַנען געשטאַנען אױף זײערע װאַכן, און די לוִיִים מיט כּלֵי-זֶמֶר פֿאַר דעם געזאַנג פֿון גאָט, װאָס דוד המלך האָט געמאַכט אױף צו געבן אַ דאַנק צו גאָט, װײַל אױף אײביק איז זײַן חסד, מיט אַ לױבונג פֿון דודן, דורך זײער האַנט; און די כּהנים האָבן געטרומײטערט אַקעגן זײ; און גאַנץ ישׂראל זײַנען געשטאַנען. 7 און שלמה האָט געהײליקט דעם מיטן פֿון הױף װאָס פֿאַר גאָטס הױז; װײַל ער האָט דאָרטן געמאַכט די בראַנדאָפּפֿער און דאָס פֿעטס פֿון די פֿרידאָפּפֿער; װאָרום דער קופּערנער מזבח װאָס שלמה האָט געמאַכט, האָט ניט געקענט אַרױפֿנעמען די בראַנדאָפּפֿער און די שפּײַזאָפּפֿער, און דאָס פֿעטס. 8 און שלמה האָט געמאַכט דעם יָום-טובֿ אין יענער צײַט זיבן טעג, און גאַנץ ישׂראל מיט אים, אַ זײער גרױסע אײַנזאַמלונג, פֿון װוּ מע קומט קײן חמת ביז דעם טײַך פֿון מִצרַיִם. 9 און אױפֿן אַכטן טאָג האָבן זײ געמאַכט אַ הײליקע אײַנזאַמלונג; װאָרום זיבן טעג האָבן זײ געמאַכט די באַנײַונג פֿון מזבח, און דער יָום-טובֿ איז געװען זיבן טעג. 10 און אױפֿן דרײַ און צװאַנציקסטן טאָג אין זיבעטן חוֹדש האָט ער אַװעקגעשיקט דאָס פֿאָלק צו זײערע געצעלטן פרײלעך און מיט אַן אױפֿגעראַמטן האַרצן איבער דעם גוטס װאָס גאָט האָט געטאָן צו דודן, און צו שלמהן, און צו זײַן פֿאָלק ישׂראל. 11 אַזױ האָט שלמה פֿאַרענדיקט דאָס הױז פֿון גאָט, און דאָס הױז פֿון מלך; און אַלץ װאָס איז געקומען שלמהן אױפֿן האַרצן צו מאַכן אין הױז פֿון גאָט, אָדער אין זײַן הױז, האָט ער דורכגעפֿירט.
12 און גאָט האָט זיך באַװיזן צו שלמהן בײַ נאַכט, און האָט צו אים געזאָגט: איך האָב צוגעהערט דײַן תּפֿילה, און איך האָב אױסדערװײלט דעם דאָזיקן אָרט פֿאַר מיר, פֿאַר אַ הױז פֿון אָפּפֿערונג. 13 אַז איך װעל פֿאַרשליסן דעם הימל, און עס װעט ניט זײַן קײן רעגן, אָדער אַז איך װעל באַפֿעלן דעם הײשעריק צו פֿאַרצערן דאָס לאַנד, אָדער אױב איך װעל שיקן אַ מגפֿה צװישן מײַן פֿאָלק, 14 און מײַן פֿאָלק װאָס מײַן נאָמען װערט גערופֿן אױף אים, װעט װערן אונטערטעניק, און זײ װעלן מתפּלל זײַן און בעטן פֿאַר מיר, און װעלן זיך אומקערן פֿון זײערע שלעכטע װעגן, װעל איך צוהערן פֿון הימל, און װעל פֿאַרגעבן זײער זינד, און װעל אױפֿריכטן זײער לאַנד. 15 אַצונד װעלן מײַנע אױגן זײַן אָפֿן, און מײַנע אױערן פֿאַרנעמיק, צו דער תּפֿילה פֿון דעם דאָזיקן הױז. 16 און אַצונד האָב איך אױסדערװײלט און האָב געהײליקט דאָס דאָזיקע הױז, אַז מײַן נאָמען זאָל דאָרטן זײַן אױף אײביק, און מײַנע אױגן און מײַן האַרץ װעלן דאָרטן זײַן אַלע טעג. 17 און דו, אױב דו װעסט גײן פֿאַר מיר, אַזױ װי דײַן פֿאָטער דוד איז געגאַנגען, צו טאָן אַזױ װי אַלץ װאָס איך האָב דיר באַפֿױלן, און מײַנע חוקים און מײַנע געזעצן װעסטו היטן, 18 װעל איך אױפֿשטעלן דעם טראָן פֿון דײַן מלוכה, אַזױ װי איך האָב געשלאָסן אַ בונד מיט דײַן פֿאָטער דודן, אַזױ צו זאָגן: עס װעט דיר ניט פֿאַרשניטן װערן אַ מאַן װאָס געװעלטיקט אין ישׂראל. 19 אױב אָבער איר װעט זיך אָפּקערן, און איר װעט פֿאַרלאָזן מײַנע חוקים און מײַנע געזעצן װאָס איך האָב געלײגט פֿאַר אײַך, און איר װעט גײן און װעט דינען פֿרעמדע געטער, און װעט זיך בוקן צו זײ, 20 װעל איך זײ אױסרײַסן פֿון מײַן ערד װאָס איך האָב זײ געגעבן, און דאָס דאָזיקע הױז װאָס איך האָב געהײליקט צו מײַן נאָמען, װעל איך אַװעקװאַרפֿן פֿון מײַן פּנים, און איך װעל עס מאַכן פֿאַר אַ שפּריכװאָרט און פֿאַר אַ געשפּעט צװישן אַלע פֿעלקער. 21 און דאָס דאָזיקע הױז װאָס איז געװען דערהױבן, װעט איטלעכער װאָס גײט אים פֿאַרבײַ זיך דערשרעקן; און אַז ער װעט זאָגן: פֿאַר װאָס האָט גאָט אַזױ געטאָן צו דעם דאָזיקן לאַנד, און צו דעם דאָזיקן הױז? 22 װעט מען זאָגן: דערפֿאַר װאָס זײ האָבן פֿאַרלאָזן יהוה דעם גאָט פֿון זײערע עלטערן, װאָס האָט זײ אַרױסגעצױגן פֿון לאַנד מִצרַיִם, און זײ האָבן זיך געהאַלטן אָן פֿרעמדע געטער, און זיך געבוקט צו זײ און זײ געדינט; דרום האָט ער געבראַכט אױף זײ אַל דאָס דאָזיקע בײז.
עברית
1 וּכְכַלּ֤וֹת שְׁלֹמֹה֙ לְהִתְפַּלֵּ֔ל וְהָאֵ֗שׁ יָֽרְדָה֙ מֵֽהַשָּׁמַ֔יִם וַתֹּ֥אכַל הָעֹלָ֖ה וְהַזְּבָחִ֑ים וּכְב֥וֹד יְהוָ֖ה מָלֵ֥א אֶת־הַבָּֽיִת׃ 2 וְלֹ֤א יָֽכְלוּ֙ הַכֹּ֣הֲנִ֔ים לָב֖וֹא אֶל־בֵּ֣ית יְהוָ֑ה כִּֽי־מָלֵ֥א כְבוֹד־יְהוָ֖ה אֶת־בֵּ֥ית יְהוָֽה׃ 3 וְכֹ֣ל בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל רֹאִים֙ בְּרֶ֣דֶת הָאֵ֔שׁ וּכְב֥וֹד יְהוָ֖ה עַל־הַבָּ֑יִת וַיִּכְרְעוּ֩ אַפַּ֨יִם אַ֤רְצָה עַל־הָרִֽצְפָה֙ וַיִּֽשְׁתּֽ͏ַחֲו֔וּ וְהוֹד֤וֹת לַיהוָה֙ כִּ֣י ט֔וֹב כִּ֥י לְעוֹלָ֖ם חַסְדּֽוֹ׃ 4 וְהַמֶּ֖לֶךְ וְכָל־הָעָ֑ם זֹבְחִ֥ים זֶ֖בַח לִפְנֵ֥י יְהוָֽה׃   ס 5 וַיִּזְבַּ֞ח הַמֶּ֣לֶךְ שְׁלֹמֹה֮ אֶת־זֶ֣בַח הַבָּקָ֗ר עֶשְׂרִ֤ים וּשְׁנַ֙יִם֙ אֶ֔לֶף וְצֹ֕אן מֵאָ֥ה וְעֶשְׂרִ֖ים אָ֑לֶף וַֽיַּחְנְכוּ֙ אֶת־בֵּ֣ית הֽ͏ָאֱלֹהִ֔ים הַמֶּ֖לֶךְ וְכָל־הָעָֽם׃ 6 וְהַכֹּהֲנִ֞ים עַל־מִשְׁמְרוֹתָ֣ם עֹמְדִ֗ים וְהַלְוִיִּ֞ם בִּכְלֵי־שִׁ֤יר יְהוָה֙ אֲשֶׁ֨ר עָשָׂ֜ה דָּוִ֣יד הַמֶּ֗לֶךְ לְהֹד֤וֹת לַיהוָה֙ כִּֽי־לְעוֹלָ֣ם חַסְדּ֔וֹ בְּהַלֵּ֥ל דָּוִ֖יד בְּיָדָ֑ם וְהַכֹּהֲנִים֙ מחצצרים נֶגְדָּ֔ם וְכָל־יִשְׂרָאֵ֖ל עֹמְדִֽים׃   ס 7 וַיְקַדֵּ֣שׁ שְׁלֹמֹ֗ה אֶת־תּ֤וֹךְ הֶֽחָצֵר֙ אֲשֶׁר֙ לִפְנֵ֣י בֵית־יְהוָ֔ה כִּֽי־עָ֤שָׂה שָׁם֙ הָֽעֹל֔וֹת וְאֵ֖ת חֶלְבֵ֣י הַשְּׁלָמִ֑ים כִּֽי־מִזְבַּ֤ח הַנְּחֹ֙שֶׁת֙ אֲשֶׁ֣ר עָשָׂ֣ה שְׁלֹמֹ֔ה לֹ֣א יָכ֗וֹל לְהָכִ֛יל אֶת־הָעֹלָ֥ה וְאֶת־הַמִּנְחָ֖ה וְאֶת־הַחֲלָבִֽים׃ 8 וַיַּ֣עַשׂ שְׁלֹמֹ֣ה אֶת־הֶ֠חָג בָּעֵ֨ת הַהִ֜יא שִׁבְעַ֤ת יָמִים֙ וְכָל־יִשְׂרָאֵ֣ל עִמּ֔וֹ קָהָ֖ל גָּד֣וֹל מְאֹ֑ד מִלְּב֥וֹא חֲמָ֖ת עַד־נַ֥חַל מִצְרָֽיִם׃ 9 וֽ͏ַיַּעֲשׂ֛וּ בַּיּ֥וֹם הַשְּׁמִינִ֖י עֲצָ֑רֶת כִּ֣י חֲנֻכַּ֣ת הַמִּזְבֵּ֗חַ עָשׂוּ֙ שִׁבְעַ֣ת יָמִ֔ים וְהֶחָ֖ג שִׁבְעַ֥ת יָמִֽים׃ 10 וּבְי֨וֹם עֶשְׂרִ֤ים וּשְׁלֹשָׁה֙ לַחֹ֣דֶשׁ הַשְּׁבִיעִ֔י שִׁלַּ֥ח אֶת־הָעָ֖ם לְאָהֳלֵיהֶ֑ם שְׂמֵחִים֙ וְט֣וֹבֵי לֵ֔ב עַל־הַטּוֹבָ֗ה אֲשֶׁ֨ר עָשָׂ֤ה יְהוָה֙ לְדָוִ֣יד וְלִשְׁלֹמֹ֔ה וּלְיִשְׂרָאֵ֖ל עַמּֽוֹ׃ 11 וַיְכַ֧ל שְׁלֹמֹ֛ה אֶת־בֵּ֥ית יְהוָ֖ה וְאֶת־בֵּ֣ית הַמֶּ֑לֶךְ וְאֵ֨ת כָּל־הַבָּ֜א עַל־לֵ֣ב שְׁלֹמֹ֗ה לַעֲשׂ֧וֹת בְּבֵית־יְהוָ֛ה וּבְבֵית֖וֹ הִצְלִֽיחַ׃   פ
12 וַיֵּרָ֧א יְהוָ֛ה אֶל־שְׁלֹמֹ֖ה בַּלָּ֑יְלָה וַיֹּ֣אמֶר ל֗וֹ שָׁמַ֙עְתִּי֙ אֶת־תְּפִלָּתֶ֔ךָ וּבָחַ֜רְתִּי בַּמָּק֥וֹם הַזֶּ֛ה לִ֖י לְבֵ֥ית זָֽבַח׃ 13 הֵ֣ן אֶֽעֱצֹ֤ר הַשָּׁמַ֙יִם֙ וְלֹֽא־יִהְיֶ֣ה מָטָ֔ר וְהֵן־אֲצַוֶּ֥ה עַל־חָגָ֖ב לֶאֱכ֣וֹל הָאָ֑רֶץ וְאִם־אֲשַׁלַּ֥ח דֶּ֖בֶר בְּעַמִּֽי׃ 14 וְיִכָּנְע֨וּ עַמִּ֜י אֲשֶׁ֧ר נִֽקְרָא־שְׁמִ֣י עֲלֵיהֶ֗ם וְיִֽתְפַּֽלְלוּ֙ וִֽיבַקְשׁ֣וּ פָנַ֔י וְיָשֻׁ֖בוּ מִדַּרְכֵיהֶ֣ם הָרָעִ֑ים וַאֲנִי֙ אֶשְׁמַ֣ע מִן־הַשָּׁמַ֔יִם וְאֶסְלַח֙ לְחַטָּאתָ֔ם וְאֶרְפָּ֖א אֶת־אַרְצָֽם׃ 15 עַתָּ֗ה עֵינַי֙ יִהְי֣וּ פְתֻח֔וֹת וְאָזְנַ֖י קַשֻּׁב֑וֹת לִתְפִלַּ֖ת הַמָּק֥וֹם הַזֶּֽה׃ 16 וְעַתָּ֗ה בָּחַ֤רְתִּי וְהִקְדַּ֙שְׁתִּי֙ אֶת־הַבַּ֣יִת הַזֶּ֔ה לִהְיוֹת־שְׁמִ֥י שָׁ֖ם עַד־עוֹלָ֑ם וְהָי֨וּ עֵינַ֧י וְלִבִּ֛י שָׁ֖ם כָּל־הַיָּמִֽים׃ 17 וְאַתָּ֞ה אִם־תֵּלֵ֣ךְ לְפָנַ֗י כַּאֲשֶׁ֤ר הָלַךְ֙ דָּוִ֣יד אָבִ֔יךָ וְלַעֲשׂ֕וֹת כְּכֹ֖ל אֲשֶׁ֣ר צִוִּיתִ֑יךָ וְחֻקַּ֥י וּמִשְׁפָּטַ֖י תִּשְׁמֽוֹר׃ 18 וַהֲקִ֣ימוֹתִ֔י אֵ֖ת כִּסֵּ֣א מַלְכוּתֶ֑ךָ כַּאֲשֶׁ֣ר כָּרַ֗תִּי לְדָוִ֤יד אָבִ֙יךָ֙ לֵאמֹ֔ר לֹֽא־יִכָּרֵ֤ת לְךָ֙ אִ֔ישׁ מוֹשֵׁ֖ל בְּיִשְׂרָאֵֽל׃ 19 וְאִם־תְּשׁוּב֣וּן אַתֶּ֔ם וַעֲזַבְתֶּם֙ חֻקּוֹתַ֣י וּמִצְוֺתַ֔י אֲשֶׁ֥ר נָתַ֖תִּי לִפְנֵיכֶ֑ם וַהֲלַכְתֶּ֗ם וַעֲבַדְתֶּם֙ אֱלֹהִ֣ים אֲחֵרִ֔ים וְהִשְׁתַּחֲוִיתֶ֖ם לָהֶֽם׃ 20 וּנְתַשְׁתִּ֗ים מֵעַ֤ל אַדְמָתִי֙ אֲשֶׁ֣ר נָתַ֣תִּי לָהֶ֔ם וְאֶת־הַבַּ֤יִת הַזֶּה֙ אֲשֶׁ֣ר הִקְדַּ֣שְׁתִּי לִשְׁמִ֔י אַשְׁלִ֖יךְ מֵעַ֣ל פָּנָ֑י וְאֶתְּנֶ֛נּוּ לְמָשָׁ֥ל וְלִשְׁנִינָ֖ה בְּכָל־הָעַמִּֽים׃ 21 וְהַבַּ֤יִת הַזֶּה֙ אֲשֶׁ֣ר הָיָ֣ה עֶלְי֔וֹן לְכָל־עֹבֵ֥ר עָלָ֖יו יִשֹּׁ֑ם וְאָמַ֗ר בַּמֶּ֨ה עָשָׂ֤ה יְהוָה֙ כָּ֔כָה לָאָ֥רֶץ הַזֹּ֖את וְלַבַּ֥יִת הַזֶּֽה׃ 22 וְאָמְר֗וּ עַל֩ אֲשֶׁ֨ר עָֽזְב֜וּ אֶת־יְהוָ֣ה אֱלֹהֵ֣י אֲבֹתֵיהֶ֗ם אֲשֶׁ֣ר הוֹצִיאָם֮ מֵאֶ֣רֶץ מִצְרַיִם֒ וַֽיַּחֲזִ֙יקוּ֙ בֵּאלֹהִ֣ים אֲחֵרִ֔ים וַיִּשְׁתַּחֲו֥וּ לָהֶ֖ם וַיַּֽעַבְד֑וּם עַל־כֵּן֙ הֵבִ֣יא עֲלֵיהֶ֔ם אֵ֥ת כָּל־הָרָעָ֖ה הַזֹּֽאת׃   פ