Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אַכט יאָר איז יאשיהו אַלט געװען, אַז ער איז געװאָרן מלך, און אײן און דרײַסיק יאָר האָט ער געקיניגט אין ירושלים. 2 און ער האָט געטאָן װאָס איז רעכטפֿאַרטיק אין די אױגן פֿון גאָט, און איז געגאַנגען אין די װעגן פֿון זײַן פֿאָטער דודן, און האָט זיך ניט אָפּגעקערט רעכטס אָדער לינקס. 3 און אין אַכטן יאָר פֿון זײַן מלוכה, אַז ער איז נאָך געװען אַ ייִנגל, האָט ער אָנגעהױבן זוכן דעם גאָט פֿון זײַן פֿאָטער דודן; און אין צװעלפֿטן יאָר האָט ער אָנגעהױבן רײניקן יהודה און ירושלים פֿון די במות, און די געצנבײמער, און די געשניצטע און די געגאָסענע בילדער. 4 און מע האָט אײַנגעװאָרפֿן פֿאַר אים די מזבחות פֿון די בעל-געטער; און די זונזײַלן װאָס אױבן איבער זײ האָט ער אָפּגעהאַקט; און די געשניצטע און די געגאָסענע בילדער האָט ער צעבראָכן און צעשטױסן, און פֿאַנאַנדערגעשאָטן אױף די קבֿרים פֿון די װאָס האָבן געשלאַכט צו זײ. 5 און די בײנער פֿון די כּהנים האָט ער פֿאַרברענט אױף זײער מזבחות, און ער האָט גערײניקט יהודה און ירושלים. 6 און אַזױ אין די שטעט פֿון מנשה און אפֿרים און שמעון און ביז נפֿתּלי, מיט זײערע אײגענע ברעכגעצײַג, רונד אַרום. 7 און ער האָט אײַנגעװאָרפֿן די מזבחות, און די געצנבײמער, און די געשניצטע בילדער האָט ער צעהאַקט אױף דין, און אַלע זונזײַלן האָט ער אָפּגעהאַקט אין גאַנצן לאַנד ישׂראל; און ער האָט זיך אומגעקערט קײן ירושלים. 8 און אין אַכצנטן יאָר פֿון זײַן מלוכה, נאָכן רײניקן דאָס לאַנד און דאָס הױז, האָט ער געשיקט שפֿן דעם זון פֿון אַצליהון, און מעשׂיהו, דעם האַר פֿון דער שטאָט, און יואָח זון פֿון יואָחזן, דעם פֿאַרצײכענער, צו פֿאַרריכטן דאָס הױז פֿון יהוה זײַן גאָט. 9 און זײ זײַנען געקומען צו חלקיהו דעם כּהן-גדול, און האָבן אָפּגעגעבן דאָס געלט װאָס איז געבראַכט געװאָרן אין הױז פֿון גאָט, װאָס די לוִיִים, די שװעלהיטערס, האָבן אױפֿגעזאַמלט פֿון דער האַנט פֿון מנשה און אפֿרים, און פֿון גאַנצן איבערבלײַבן פֿון ישׂראל, און פֿון גאַנצן יהודה און בנימין, און זיך אומגעקערט קײן ירושלים. 10 און זײ האָבן עס געגעבן אױף דער האַנט פֿון די װערקמײנסטער װאָס זײַנען געװען געשטעלט אין הױז פֿון גאָט; און די װערקמײנסטער װאָס האָבן געאַרבעט אין הױז פֿון גאָט, האָבן עס אױסגעגעבן צורעכטצומאַכן און פֿאַרריכטן דאָס הױז פֿון גאָט. 11 און געגעבן צו די האָלצמײנסטער, און צו די בױמײנסטער, אױף צו קױפֿן געהאַקטע שטײנער, און האָלץ פֿאַר לײַסטן, און אױף צו לײגן באַלקנס אױף די הײַזער װאָס די מלכים פֿון יהודה האָבן געלאָזט צעשטערט װערן. 12 און די מענטשן האָבן ערלעך געטאָן די אַרבעט; און איבער זײ זײַנען געװאָרן געשטעלט יחת, און עובֿדיהו, די לוִיִים פֿון די קינדער פֿון מררי; און זכריה, און משולם, פֿון די קינדער פֿון קהתים, אױף אױפֿצופּאַסן; און אַנדערע לוִיִים – איטלעכער װאָס האָט זיך פֿאַרשטאַנען אױף כּלי־זמר. 13 זײ זײַנען אױך געװען איבער די לאַסטטרעגער, און האָבן אױפֿגעפּאַסט אױף אַלע װאָס האָבן געטאָן אַרבעט אין אַלערלײ מלאָכות. און טײל פֿון די לוִיִים זײַנען געװען שרײַבערס, און אױפֿזעערס, און טױערלײַט. 14 און װען זײ האָבן אַרױסגענומען דאָס געלט װאָס איז געבראַכט געװאָרן אין הױז פֿון גאָט, האָט חלקיהו דער כּהן געפֿונען דאָס בוך פֿון גאָטס תּורה געגעבן דורך משהן. 15 האָט חלקיהו זיך אָפּגערופֿן און האָט געזאָגט צו שפֿן דעם שרײַבער: איך האָב געפֿונען דאָס בוך פֿון גאָטס תּורה אין הױז פֿון גאָט. און חלקיהו האָט געגעבן דאָס בוך צו שפֿנען. 16 האָט שפֿן געבראַכט דאָס בוך צום מלך, און ער האָט אױך געבראַכט דעם מלך אַן ענטפֿער, אַזױ צו זאָגן: אַלץ װאָס איז איבערגעגעבן געװאָרן אױף דער האַנט פֿון דײַנע קנעכט, טוען זײ. 17 און זײ האָבן אױסגעשאָטן דאָס געלט װאָס האָט זיך געפֿונען אין הױז פֿון גאָט, און האָבן עס געגעבן אױף דער האַנט פֿון די געשטעלטע, און אױף דער האַנט פֿון די װערקמײנסטער. 18 און שפֿן דער שרײַבער האָט דערצײלט דעם מלך, אַזױ צו זאָגן: אַ בוך האָט מיר געגעבן חלקיהו דער כּהן. און שפֿן האָט דערפֿון געלײענט פֿאַר דעם מלך. 19 און עס איז געװען, װי דער מלך האָט געהערט די װערטער פֿון דער תּורה, אַזױ האָט ער צעריסן זײַנע קלײדער. 20 און דער מלך האָט באַפֿױלן חלקיהו, און אַחיקם דעם זון פֿון שפֿנען, און עבֿדון דעם זון פֿון מיכהן, און שפֿן דעם שרײַבער, און עשׂיה דעם מלכס דינער, אַזױ צו זאָגן: 21 גײט פֿרעגט בײַ גאָט פֿאַר מיר, און פֿאַר די װאָס זײַנען איבערגעבליבן אין ישׂראל און יהודה, װעגן די װערטער פֿון דעם געפֿונענעם בוך, װאָרום גרױס איז דער גרימצאָרן פֿון גאָט װאָס איז אױסגעגאָסן אױף אונדז, פֿאַר װאָס אונדזערע עלטערן האָבן ניט געהיט דאָס װאָרט פֿון גאָט, צו טאָן אַזױ װי אַלץ װאָס שטײט געשריבן אין דעם דאָזיקן בוך.
22 איז געגאַנגען חלקיהו, און די װאָס דער מלך [האָט געהײסן], צו חולדה דער נבֿיאה, דער װײַב פֿון שלום דעם זון פֿון תּקהת, דעם זון פֿון חסרהן, דעם קלײדערהיטער- און זי האָט געװױנט אין ירושלים, אין צװײטן שטאָטפֿערטל – און זײ האָבן אַזױ גערעדט צו איר. 23 האָט זי צו זײ געזאָגט: אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל: זאָגט צו דעם מאַן װאָס האָט אײַך געשיקט צו מיר: 24 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: זע, איך ברענג אַן אומגליק דעם דאָזיקן אָרט און אױף זײַנע באַװױנער – אַלע קללות װאָס שטײען געשריבן אין דעם בוך װאָס מע האָט געלײענט פֿאַר דעם מלך פֿון יהודה. 25 דערפֿאַר װאָס זײ האָבן מיך פֿאַרלאָזן, און האָבן גערײכערט צו פֿרעמדע געטער, כּדי מיך צו דערצערענען מיט אַלע מעשׂים פֿון זײערע הענט, און מײַן גרימצאָרן איז אױסגעגאָסן אױף דעם דאָזיקן אָרט, און ער װעט ניט פֿאַרלאָשן װערן. 26 און צו דעם מלך פֿון יהודה װאָס שיקט אײַך צו פֿרעגן בײַ גאָט, צו אים זאָלט איר אַזױ זאָגן: אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון ישׂראל: װעגן די װערטער װאָס דו האָסט געהערט, 27 איז, װײַל דײַן האַרץ איז דערװײכט געװאָרן, און דו ביסט געװאָרן אונטערטעניק פֿאַר גאָט אַז דו האָסט געהערט זײַנע װערטער װעגן דעם דאָזיקן אָרט און װעגן זײַנע באַװױנער – װײַל דו ביסט געװאָרן אונטערטעניק פֿאַר מיר, און האָסט צעריסן דײַנע קלײדער, און האָסט געװײנט פֿאַר מיר, דרומעך האָב איך צוגעהערט, זאָגט גאָט. 28 זע, איך זאַמל אײַן צו דײַנע עלטערן, און דו װעסט אײַנגעזאַמלט װערן אין דײַן קבֿר בשלום, און דײַנע אױגן װעלן ניט זען אַל דאָס בײז װאָס איך ברענג אױף דעם דאָזיקן אָרט און אױף זײַנע באַװױנער. און זײ האָבן געבראַכט צום מלך דעם ענטפֿער.
29 און דער מלך האָט געשיקט, און האָט אײַנגעזאַמלט אַלע עלטסטע פֿון יהודה און ירושלים. 30 און דער מלך איז אַרױפֿגעגאַנגען אין הױז פֿון גאָט, מיט אַלע מענער פֿון יהודה און באַװױנער פֿון ירושלים, און די כּהנים און די לוִיִים, און דעם גאַנצן פֿאָלק פֿון קלענסטן ביזן גרעסטן. און ער האָט געלײענט אין זײערע אױערן אַלע װערטער פֿון דעם בוך פֿון בונד װאָס איז געפֿונען געװאָרן אין הױז פֿון גאָט. 31 און דער מלך האָט זיך געשטעלט אױף זײַן אָרט, און ער האָט געשלאָסן אַ בונד פֿאַר גאָט, צו גײן נאָך גאָט, און צו היטן זײַנע געבאָט און זײַנע אָנזאָגן און זײַנע געזעצן, מיט זײַן גאַנצן האַרצן און מיט זײַן גאַנצער זעל, צו טאָן די װערטער פֿון דעם בונד װאָס שטײען געשריבן אין דעם דאָזיקן בוך. 32 און ער האָט געמאַכט צושטײן אַלע װאָס האָבן זיך געפֿונען אין ירושלים און בנימין; און די באַװױנער פֿון ירושלים האָבן געטאָן אַזױ װי דער בונד פֿון גאָט, דעם גאָט פֿון זײערע עלטערן. 33 און יאשיהו האָט אָפּגעטאָן אַלע אומװערדיקײטן פֿון אַלע לענדער פֿון די קינדער פֿון ישׂראל; און ער האָט געמאַכט דינען אַלע װאָס האָבן זיך געפֿונען אין ישׂראל, דינען יהוה זײער גאָט. אַלע זײַנע טעג האָבן זײ זיך ניט אָפּגעקערט פֿון הינטער יהוה דעם גאָט פֿון זײערע עלטערן.
עברית
1 בֶּן־שְׁמוֹנֶ֥ה שָׁנִ֖ים יֹאשִׁיָּ֣הוּ בְמָלְכ֑וֹ וּשְׁלֹשִׁ֤ים וְאַחַת֙ שָׁנָ֔ה מָלַ֖ךְ בִּירוּשָׁלָֽ͏ִם׃ 2 וַיַּ֥עַשׂ הַיָּשָׁ֖ר בְּעֵינֵ֣י יְהוָ֑ה וַיֵּ֗לֶךְ בְּדַרְכֵי֙ דָּוִ֣יד אָבִ֔יו וְלֹא־סָ֖ר יָמִ֥ין וּשְׂמֹֽאול׃ 3 וּבִשְׁמוֹנֶ֨ה שָׁנִ֜ים לְמָלְכ֗וֹ וְהוּא֙ עוֹדֶ֣נּוּ נַ֔עַר הֵחֵ֕ל לִדְר֕וֹשׁ לֵאלֹהֵ֖י דָּוִ֣יד אָבִ֑יו וּבִשְׁתֵּ֧ים עֶשְׂרֵ֣ה שָׁנָ֗ה הֵחֵל֙ לְטַהֵ֔ר אֶת־יְהוּדָה֙ וִיר֣וּשָׁלִַ֔ם מִן־הַבָּמוֹת֙ וְהָ֣אֲשֵׁרִ֔ים וְהַפְּסִלִ֖ים וְהַמַּסֵּכֽוֹת׃ 4 וַיְנַתְּצ֣וּ לְפָנָ֗יו אֵ֚ת מִזְבְּח֣וֹת הַבְּעָלִ֔ים וְהַֽחַמָּנִ֛ים אֲשֶׁר־לְמַ֥עְלָה מֵעֲלֵיהֶ֖ם גִּדֵּ֑עַ וְ֠הָאֲשֵׁרִים וְהַפְּסִלִ֤ים וְהַמַּסֵּכוֹת֙ שִׁבַּ֣ר וְהֵדַ֔ק וַיִּזְרֹק֙ עַל־פְּנֵ֣י הַקְּבָרִ֔ים הַזֹּבְחִ֖ים לָהֶֽם׃ 5 וְעַצְמוֹת֙ כֹּֽהֲנִ֔ים שָׂרַ֖ף עַל־מזבחותים וַיְטַהֵ֥ר אֶת־יְהוּדָ֖ה וְאֶת־יְרוּשָׁלָֽ͏ִם׃ 6 וּבְעָרֵ֨י מְנַשֶּׁ֧ה וְאֶפְרַ֛יִם וְשִׁמְע֖וֹן וְעַד־נַפְתָּלִ֑י בהר סָבִֽיב׃ 7 וַיְנַתֵּ֣ץ אֶת־הַֽמִּזְבְּח֗וֹת וְאֶת־הָאֲשֵׁרִ֤ים וְהַפְּסִלִים֙ כִּתַּ֣ת לְהֵדַ֔ק וְכָל־הַֽחַמָּנִ֥ים גִּדַּ֖ע בְּכָל־אֶ֣רֶץ יִשְׂרָאֵ֑ל וַיָּ֖שָׁב לִירוּשָׁלָֽ͏ִם׃   ס 8 וּבִשְׁנַ֨ת שְׁמוֹנֶ֤ה עֶשְׂרֵה֙ לְמָלְכ֔וֹ לְטַהֵ֥ר הָאָ֖רֶץ וְהַבָּ֑יִת שָׁ֠לַח אֶת־שָׁפָ֨ן בֶּן־אֲצַלְיָ֜הוּ וְאֶת־מַעֲשֵׂיָ֣הוּ שַׂר־הָעִ֗יר וְ֠אֵת יוֹאָ֤ח בֶּן־יֽוֹאָחָז֙ הַמַּזְכִּ֔יר לְחַזֵּ֕ק אֶת־בֵּ֖ית יְהוָ֥ה אֱלֹהָֽיו׃ 9 וַיָּבֹ֜אוּ אֶל־חִלְקִיָּ֣הוּ הַכֹּהֵ֣ן הַגָּד֗וֹל וַֽיִּתְּנוּ֮ אֶת־הַכֶּסֶף֮ הַמּוּבָ֣א בֵית־אֱלֹהִים֒ אֲשֶׁ֣ר אָסְפֽוּ־הַלְוִיִּם֩ שֹׁמְרֵ֨י הַסַּ֜ף מִיַּ֧ד מְנַשֶּׁ֣ה וְאֶפְרַ֗יִם וּמִכֹּל֙ שְׁאֵרִ֣ית יִשְׂרָאֵ֔ל וּמִכָּל־יְהוּדָ֖ה וּבִנְיָמִ֑ן וישבי יְרֽוּשָׁלָֽ͏ִם׃ 10 וַֽיִּתְּנ֗וּ עַל־יַד֙ עֹשֵׂ֣ה הַמְּלָאכָ֔ה הַמֻּפְקָדִ֖ים בְּבֵ֣ית יְהוָ֑ה וַיִּתְּנ֨וּ אֹת֜וֹ עוֹשֵׂ֣י הַמְּלָאכָ֗ה אֲשֶׁ֤ר עֹשִׂים֙ בְּבֵ֣ית יְהוָ֔ה לִבְדּ֥וֹק וּלְחַזֵּ֖ק הַבָּֽיִת׃ 11 וַֽיִּתְּנ֗וּ לֶחָֽרָשִׁים֙ וְלַבֹּנִ֔ים לִקְנוֹת֙ אַבְנֵ֣י מַחְצֵ֔ב וְעֵצִ֖ים לַֽמְחַבְּר֑וֹת וּלְקָרוֹת֙ אֶת־הַבָּ֣תִּ֔ים אֲשֶׁ֥ר הִשְׁחִ֖יתוּ מַלְכֵ֥י יְהוּדָֽה׃ 12 וְהָאֲנָשִׁים֩ עֹשִׂ֨ים בֶּאֱמוּנָ֜ה בַּמְּלָאכָ֗ה וַעֲלֵיהֶ֣ם מֻ֠פְקָדִים יַ֣חַת וְעֹבַדְיָ֤הוּ הַלְוִיִּם֙ מִן־בְּנֵ֣י מְרָרִ֔י וּזְכַרְיָ֧ה וּמְשֻׁלָּ֛ם מִן־בְּנֵ֥י הַקְּהָתִ֖ים לְנַצֵּ֑חַ וְהַ֨לְוִיִּ֔ם כָּל־מֵבִ֖ין בִּכְלֵי־שִֽׁיר׃ 13 וְעַ֣ל הַסַּבָּלִ֗ים וּֽמְנַצְּחִים֙ לְכֹל֙ עֹשֵׂ֣ה מְלָאכָ֔ה לַעֲבוֹדָ֖ה וַעֲבוֹדָ֑ה וּמֵֽהַלְוִיִּ֔ם סוֹפְרִ֥ים וְשֹׁטְרִ֖ים וְשׁוֹעֲרִֽים׃ 14 וּבְהוֹצִיאָ֣ם אֶת־הַכֶּ֔סֶף הַמּוּבָ֖א בֵּ֣ית יְהוָ֑ה מָצָא֙ חִלְקִיָּ֣הוּ הַכֹּהֵ֔ן אֶת־סֵ֥פֶר תּֽוֹרַת־יְהוָ֖ה בְּיַד־מֹשֶֽׁה׃ 15 וַיַּ֣עַן חִלְקִיָּ֗הוּ וַיֹּ֙אמֶר֙ אֶל־שָׁפָ֣ן הַסּוֹפֵ֔ר סֵ֧פֶר הַתּוֹרָ֛ה מָצָ֖אתִי בְּבֵ֣ית יְהוָ֑ה וַיִּתֵּ֧ן חִלְקִיָּ֛הוּ אֶת־הַסֵּ֖פֶר אֶל־שָׁפָֽן׃ 16 וַיָּבֵ֨א שָׁפָ֤ן אֶת־הַסֵּ֙פֶר֙ אֶל־הַמֶּ֔לֶךְ וַיָּ֨שֶׁב ע֧וֹד אֶת־הַמֶּ֛לֶךְ דָּבָ֖ר לֵאמֹ֑ר כֹּ֛ל אֲשֶׁר־נִתַּ֥ן בְּיַד־עֲבָדֶ֖יךָ הֵ֥ם עֹשִֽׂים׃ 17 וַיַּתִּ֕יכוּ אֶת־הַכֶּ֖סֶף הַנִּמְצָ֣א בְּבֵית־יְהוָ֑ה וַֽיִּתְּנ֗וּהוּ עַל־יַד֙ הַמֻּפְקָדִ֔ים וְעַל־יַ֖ד עוֹשֵׂ֥י הַמְּלָאכָֽה׃ 18 וַיַּגֵּ֞ד שָׁפָ֤ן הַסּוֹפֵר֙ לַמֶּ֣לֶךְ לֵאמֹ֔ר סֵ֚פֶר נָ֣תַן לִ֔י חִלְקִיָּ֖הוּ הַכֹּהֵ֑ן וַיִּקְרָא־ב֥וֹ שָׁפָ֖ן לִפְנֵ֥י הַמֶּֽלֶךְ׃ 19 וַיְהִי֙ כִּשְׁמֹ֣עַ הַמֶּ֔לֶךְ אֵ֖ת דִּבְרֵ֣י הַתּוֹרָ֑ה וַיִּקְרַ֖ע אֶת־בְּגָדָֽיו׃ 20 וַיְצַ֣ו הַמֶּ֡לֶךְ אֶת־חִלְקִיָּ֡הוּ וְאֶת־אֲחִיקָ֣ם בֶּן־שָׁ֠פָן וְאֶת־עַבְדּ֨וֹן בֶּן־מִיכָ֜ה וְאֵ֣ת שָׁפָ֣ן הַסּוֹפֵ֗ר וְאֵ֛ת עֲשָׂיָ֥ה עֶֽבֶד־הַמֶּ֖לֶךְ לֵאמֹֽר׃ 21 לְכוּ֩ דִרְשׁ֨וּ אֶת־יְהוָ֜ה בַּעֲדִ֗י וּבְעַד֙ הַנִּשְׁאָר֙ בְּיִשְׂרָאֵ֣ל וּבִֽיהוּדָ֔ה עַל־דִּבְרֵ֥י הַסֵּ֖פֶר אֲשֶׁ֣ר נִמְצָ֑א כִּֽי־גְדוֹלָ֤ה חֲמַת־יְהוָה֙ אֲשֶׁ֣ר נִתְּכָ֣ה בָ֔נוּ עַל֩ אֲשֶׁ֨ר לֹא־שָׁמְר֤וּ אֲבוֹתֵ֙ינוּ֙ אֶת־דְּבַ֣ר יְהוָ֔ה לַעֲשׂ֕וֹת כְּכָל־הַכָּת֖וּב עַל־הַסֵּ֥פֶר הַזֶּֽה׃   פ
22 וַיֵּ֨לֶךְ חִלְקִיָּ֜הוּ וַאֲשֶׁ֣ר הַמֶּ֗לֶךְ אֶל־חֻלְדָּ֨ה הַנְּבִיאָ֜ה אֵ֣שֶׁת שַׁלֻּ֣ם בֶּן־תוקהת בֶּן־חַסְרָה֙ שׁוֹמֵ֣ר הַבְּגָדִ֔ים וְהִ֛יא יוֹשֶׁ֥בֶת בִּירוּשָׁלַ֖͏ִם בַּמִּשְׁנֶ֑ה וַיְדַבְּר֥וּ אֵלֶ֖יהָ כָּזֹֽאת׃   ס 23 וַתֹּ֣אמֶר לָהֶ֔ם כֹּה־אָמַ֥ר יְהוָ֖ה אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל אִמְר֣וּ לָאִ֔ישׁ אֲשֶׁר־שָׁלַ֥ח אֶתְכֶ֖ם אֵלָֽי׃   ס 24 כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה הִנְנִ֨י מֵבִ֥יא רָעָ֛ה עַל־הַמָּק֥וֹם הַזֶּ֖ה וְעַל־יוֹשְׁבָ֑יו אֵ֤ת כָּל־הָאָלוֹת֙ הַכְּתוּב֣וֹת עַל־הַסֵּ֔פֶר אֲשֶׁ֣ר קָֽרְא֔וּ לִפְנֵ֖י מֶ֥לֶךְ יְהוּדָֽה׃ 25 תַּ֣חַת אֲשֶׁ֣ר עֲזָב֗וּנִי ויקטירו לֵֽאלֹהִ֣ים אֲחֵרִ֔ים לְמַ֙עַן֙ הַכְעִיסֵ֔נִי בְּכֹ֖ל מַעֲשֵׂ֣י יְדֵיהֶ֑ם וְתִתַּ֧ךְ חֲמָתִ֛י בַּמָּק֥וֹם הַזֶּ֖ה וְלֹ֥א תִכְבֶּֽה׃ 26 וְאֶל־מֶ֣לֶךְ יְהוּדָ֗ה הַשֹּׁלֵ֤חַ אֶתְכֶם֙ לִדְר֣וֹשׁ בַּֽיהוָ֔ה כֹּ֥ה תֹאמְר֖וּ אֵלָ֑יו   ס כֹּֽה־אָמַ֤ר יְהוָה֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל הַדְּבָרִ֖ים אֲשֶׁ֥ר שָׁמָֽעְתָּ׃ 27 יַ֠עַן רַךְ־לְבָ֨בְךָ֜ וַתִּכָּנַ֣ע מִלִּפְנֵ֣י אֱלֹהִ֗ים בְּשָׁמְעֲךָ֤ אֶת־דְּבָרָיו֙ עַל־הַמָּק֤וֹם הַזֶּה֙ וְעַל־יֹ֣שְׁבָ֔יו וַתִּכָּנַ֣ע לְפָנַ֔י וַתִּקְרַ֥ע אֶת־בְּגָדֶ֖יךָ וַתֵּ֣בְךְּ לְפָנָ֑י וְגַם־אֲנִ֥י שָׁמַ֖עְתִּי נְאֻם־יְהוָֽה׃ 28 הִנְנִ֨י אֹֽסִפְךָ֜ אֶל־אֲבֹתֶ֗יךָ וְנֶאֱסַפְתָּ֣ אֶל־קִבְרֹתֶיךָ֮ בְּשָׁלוֹם֒ וְלֹא־תִרְאֶ֣ינָה עֵינֶ֔יךָ בְּכֹל֙ הָֽרָעָ֔ה אֲשֶׁ֨ר אֲנִ֥י מֵבִ֛יא עַל־הַמָּק֥וֹם הַזֶּ֖ה וְעַל־יֹשְׁבָ֑יו וַיָּשִׁ֥יבוּ אֶת־הַמֶּ֖לֶךְ דָּבָֽר׃   פ
29 וַיִּשְׁלַ֖ח הַמֶּ֑לֶךְ וַיֶּאֱסֹ֕ף אֶת־כָּל־זִקְנֵ֥י יְהוּדָ֖ה וִירוּשָׁלָֽ͏ִם׃ 30 וַיַּ֣עַל הַמֶּ֣לֶךְ בֵּית־יְ֠הוָה וְכָל־אִ֨ישׁ יְהוּדָ֜ה וְיֹשְׁבֵ֣י יְרוּשָׁלִַ֗ם וְהַכֹּֽהֲנִים֙ וְהַלְוִיִּ֔ם וְכָל־הָעָ֖ם מִגָּד֣וֹל וְעַד־קָטָ֑ן וַיִּקְרָ֣א בְאָזְנֵיהֶ֗ם אֶת־כָּל־דִּבְרֵי֙ סֵ֣פֶר הַבְּרִ֔ית הַנִּמְצָ֖א בֵּ֥ית יְהוָֽה׃ 31 וַיַּעֲמֹ֨ד הַמֶּ֜לֶךְ עַל־עָמְד֗וֹ וַיִּכְרֹ֣ת אֶֽת־הַבְּרִית֮ לִפְנֵ֣י יְהוָה֒ לָלֶ֜כֶת אַחֲרֵ֣י יְהוָ֗ה וְלִשְׁמ֤וֹר אֶת־מִצְוֺתָיו֙ וְעֵֽדְוֺתָ֣יו וְחֻקָּ֔יו בְּכָל־לְבָב֖וֹ וּבְכָל־נַפְשׁ֑וֹ לַעֲשׂוֹת֙ אֶת־דִּבְרֵ֣י הַבְּרִ֔ית הַכְּתוּבִ֖ים עַל־הַסֵּ֥פֶר הַזֶּֽה׃ 32 וַיַּעֲמֵ֕ד אֵ֛ת כָּל־הַנִּמְצָ֥א בִירוּשָׁלַ֖͏ִם וּבִנְיָמִ֑ן וַֽיַּעֲשׂוּ֙ יֹשְׁבֵ֣י יְרוּשָׁלִַ֔ם כִּבְרִ֥ית אֱלֹהִ֖ים אֱלֹהֵ֥י אֲבוֹתֵיהֶֽם׃ 33 וַיָּ֨סַר יֹֽאשִׁיָּ֜הוּ אֶת־כָּל־הַתּוֹעֵב֗וֹת מִֽכָּל־הָאֲרָצוֹת֮ אֲשֶׁ֣ר לִבְנֵ֣י יִשְׂרָאֵל֒ וַֽיַּעֲבֵ֗ד אֵ֤ת כָּל־הַנִּמְצָא֙ בְּיִשְׂרָאֵ֔ל לַעֲב֖וֹד אֶת־יְהוָ֣ה אֱלֹהֵיהֶ֑ם כָּל־יָמָ֕יו לֹ֣א סָ֔רוּ מֵֽאַחֲרֵ֕י יְהוָ֖ה אֱלֹהֵ֥י אֲבוֹתֵיהֶֽם׃   פ