Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און עס איז געװען נאָך דעם, זײַנען געקומען די קינדער פֿון מוֹאָבֿ, און די קינדער פֿון עַמוֹן, און מיט זײ פֿון די עַמוֹנים, אַקעגן יהוֹשָפֿטן אױף מלחמה. 2 איז מען געקומען און מע האָט אָנגעזאָגט יהוֹשָפֿטן, אַזױ צו זאָגן: אױף דיר קומט אַ גרױסער המוֹן פֿון יענער זײַט ים, פֿון אַרָם, און זע, זײ זײַנען אין חַצְצוֹן-תָּמָר, דאָס איז עֵין-גֶדי. 3 האָט יהוֹשָפֿט מוֹרא געקריגן, און ער האָט געקערט זײַן פּנים צו זוכן גאָט, און ער האָט אױסגערופֿן אַ תָּענית איבער גאַנץ יהודה. 4 און יהודה האָט זיך אײַנגעזאַמלט צו בעטן בײַ גאָט; יאָ, פֿון אַלע שטעט פֿון יהודה איז מען געקומען צו זוכן גאָט. 5 און יהוֹשָפֿט האָט זיך געשטעלט אין דער אײַנזאַמלונג פֿון יהודה און ירושָלַיִם, אין הױז פֿון גאָט, פֿאַר דעם נײַען הױף, 6 און ער האָט געזאָגט: יהוה דו גאָט פֿון אונדזערע עלטערן, דו ביסט דאָך גאָט אין הימל, און דו געװעלטיקסט איבער אַלע קיניגרײַכן פֿון די פֿעלקער, און אין דײַן האַנט איז כּוח און גבֿורה, און אַקעגן דיר איז זיך ניט צו שטעלן. 7 דו אונדזער גאָט, האָסט דאָך פֿאַרטריבן די באַװױנער פֿון דעם דאָזיקן לאַנד פֿון פֿאַר דײַן פֿאָלק ישׂראל, און האָסט עס אַװעקגעגעבן צו דעם זאָמען פֿון אַבֿרהם דײַן ליבהאָבער, אױף אײביק. 8 און זײ זײַנען געזעסן דרינען, און האָבן דיר געבױט דרינען אַ הײליקטום צו דײַן נאָמען, אַזױ צו זאָגן: 9 אַז עס װעט קומען אױף אונדז אַן אומגליק, אַ שװערד, אַ משפּט, אָדער אַ מגפֿה, אָדער אַ הונגער, װעלן מיר זיך שטעלן פֿאַר דעם דאָזיקן הױז און פֿאַר דיר – װאָרום דײַן נאָמען איז אין דעם דאָזיקן הױז – און מיר װעלן שרײַען צו דיר אין אונדזער נױט, און דו װעסט צוהערן און װעסט העלפֿן. 10 און אַצונד, אָט זײַנען די קינדער פֿון עַמוֹן און מוֹאָבֿ און דעם באַרג שֵׂעִיר, װאָס דו האָסט ניט געלאָזט ישׂראל אַרײַנגײן צו זײ, װען זײ זײַנען געקומען פֿון לאַנד מִצרַיִם, נײַערט זײ האָבן זיך אָפּגעקערט פֿון זײ, און האָבן זײ ניט פֿאַרטיליקט. 11 און אָט פֿאַרגעלטן זײ אונדז, צו קומען אונדז פֿאַרטרײַבן פֿון דײַן אַרב װאָס דו האָסט אונדז געמאַכט אַרבן. 12 גאָט אונדזערער, װילסטו ניט טאָן אַ משפּט אױף זײ? װאָרום אין אונדז איז ניטאָ קײן כּוח אַקעגן דעם דאָזיקן גרױסן המוֹן װאָס קומט אױף אונדז, און מיר װײסן ניט װאָס מיר זאָלן טאָן, נײַערט אױף דיר זײַנען אונדזערע אױגן. 13 און גאַנץ יהודה זײַנען געשטאַנען פֿאַר גאָט; אױך זײערע קלײנע קינדער און זײערע װײַבער און זײערע זין.
14 איז אױף יַחזיאֵל דעם זון פֿון זכַריָהו, דעם זון פֿון בנָיָה, דעם זון פֿון יעִיאֵל, דעם זון פֿון מַתַּניָה דעם לֵוִי, פֿון די קינדער פֿון אָסָף, געװען דער גײַסט פֿון גאָט, אין מיטן פֿון דער אײַנזאַמלונג. 15 און ער האָט געזאָגט: פֿאַרנעמט, גאַנץ יהודה, און באַװױנער פֿון ירושָלַיִם, און מלך יהוֹשָפֿט: אַזױ האָט גאָט צו אײַך געזאָגט: איר זאָלט ניט מוֹרא האָבן און ניט אַנגסטן פֿאַר דעם דאָזיקן גרױסן המוֹן, װאָרום ניט אײַער מלחמה איז דאָס נאָר גאָטס. 16 מאָרגן נידערט אַראָפּ אױף זײ; זעט, זײ גײען אַרױף מיט דעם אַרױפֿגאַנג פֿון ציץ, און איר װעט זײ טרעפֿן אין עק טאָל, פֿאַר דעם מדבר פֿון ירואֵל. 17 ניט איר װעט דאָס מאָל דאַרפֿן מלחמה האַלטן; שטעלט אײַך אױס, שטײט, און זעט די ישועה פֿון גאָט מיט אײַך, יהודה און ירושָלַיִם; איר זאָלט ניט מוֹרא האָבן און ניט אַנגסטן, מאָרגן גײט אַוריס אַקעגן זײ, און גאָט װעט זײַן מיט אײַך. 18 האָט יהוֹשָפֿט זיך גענײַגט מיטן פּנים צו דער ערד, און גאַנץ יהודה און די באַװױנער פֿון ירושָלַיִם זײַנען געפֿאַלן פֿאַר גאָט, זיך צו בוקן צו גאָט. 19 און די לוִיִים פֿון די קינדער פֿון די קהָתים, און פֿון די קינדער פֿון די קָרחים, זײַנען אױפֿגעשטאַנען צו לױבן יהוה דעם גאָט פֿון ישׂראל אױף אַ גאָר הױכן קָול. 20 און זײ האָבן זיך געפֿעדערט אין דער פֿרי, און זײַנען אַרױסגעגאַנגען צום מדבר פֿון תּקוֹעַ; און בײַ זײער אַרױסגײן האָט יהוֹשָפֿט זיך געשטעלט, און האָט געזאָגט: הערט מיך צו, יהודה און באַװױנער פֿון ירושָלַיִם: גלױבט אין יהוה אײַער גאָט, און איר װעט אָנהאַלטן, גלױבט אין זײַנע נבֿיאים, און איר װעט באַגליקן. 21 און ער האָט געהאַלטן אַן עצה מיטן פֿאָלק; און ער האָט געשטעלט זינגער צו גאָט װאָס זאָלן געבן אַ לױב אין הײליקער שײנקײט, בײַם אַרױסגײן פֿאַר די באַװאָפֿנטע, און זאָגן: גיט אַ דאַנק צו גאָט, װאָרום אױף אײביק איז זײַן חסד. 22 און אין דער צײַט װאָס זײ האָבן אָנגעהױבן אַ געזאַנג און אַ לױב, האָט גאָט געשטעלט לױערער אױף די קינדער פֿון עַמוֹן, מוֹאָבֿ און דעם באַרג שֵׂעִיר, װאָס זײַנען געקומען קײן יהודה; און זײ זײַנען געשלאָגן געװאָרן. 23 װאָרום די קינדער פֿון עַמוֹן און מוֹאָב האָבן זיך געשטעלט אַקעגן די באַװױנער פֿון באַרג שֵׂעִיר, צו פֿאַרװיסטן און צו פֿאַרטיליקן; און װי זײ האָבן פֿאַרלענדט די באַװױנער פֿון באַרג שֵׂעִיר, האָבן זײ געהאָלפֿן אומצוברענגען אײנער דעם אַנדערן. 24 און יהודה איז געקומען צו דעם װאַכטורעם אין דער מדבר, און זײ האָבן זיך אומגעקוקט אױף דעם המוֹן ערשט זײ ליגן פּגרים אױף דער ערד, און קײנער איז ניט אַנטרונען געװאָרן. 25 און יהוֹשָפֿט און זײַן פֿאָלק זײַנען געקומען צו רױבן זײער זאַקרױב, און זײ האָבן געפֿונען בײַ זײ אַ סך אי פֿאַרמעג אי פּגרים מיט טײַערע זאַכן, און זײ האָבן צוגענומען פֿאַר זיך, ביז זײ האָבן מער ניט געקענט טראָגן; און זײ האָבן געהאַלטן אין רױבן דרײַ טעג דעם זאַקרױב, װאָרום ער איז געװען פֿיל. 26 און אױפֿן פֿירטן טאָג האָבן זײ זיך אײַנגעזאַמלט אין טאָל ברָכָה, װאָרום דאָרטן האָבן זײ געאַמכט אַ ברכה צו גאָט; דרום רופֿט מען דעם נאָמען פֿון יענעם אָרט דער טאָל ברָכָה ביז אױף הײַנט. 27 און אַלע מענער פֿון יהודה און ירושָלַיִם און יהוֹשָפֿט זײ פֿאַרױס האָבן זיך אומגעקערט צוריקצוגײן קײן ירושָלַיִם מיט פֿרײד, װאָרום גאָט האָט זײ דערפֿרײט איבער זײערע פֿײַנט. 28 און זײ זײַנען געקומען קײן ירושָלַיִם מיט גיטאַרן און מיט האַרפֿן און מיט טרומײטן צום הױז פֿון גאָט. 29 און אַ פּחד פֿון גאָט איז געװען אױף די מלוכות פֿון די לענדער, װען זײ האָבן געהערט אַז יהוה האָט מלחמה געהאַלטן מיט די פֿײַנט פֿון ישׂראל. 30 און יהוֹשָפֿטס מלוכה איז געװען רויִק װאָרום זײַן גאָט האָט אים באַרוט פֿון רונד אַרום.
31 און יהוֹשָפֿט האָט געקיניגט איבער יהודה; פֿינף און דרײַסיק יאָר איז ער אַלט געװען אַז ער איז געװאָרן מלך, און פֿינף און צװאַנציק יאָר האָט ער געקיניגט אין ירושָלַיִם. און דער נאָמען פֿון זײַן מוטער איז געװען עַזובָֿה די טאָכטער פֿון שִלחין. 32 און ער איז געגאַנגען אין דעם װעג פֿון זײַן פֿאָטער אָסאָן – און האָט זיך ניט אָפּגעקערט דערפֿון – צו טאָן װאָס איז רעכטפֿאַרטיק אין די אױגן פֿון גאָט. 33 נאָר די במות זײַנען ניט אָפּגעטאָן געװאָרן, און דאָס פֿאָלק האָט נאָך אַלץ ניט געקערט זײער האַרץ צו דעם גאָט פֿון זײערע עלטערן. 34 און די איבעריקע זאַכן װעגן יהוֹשָפֿטן, די ערשטע אַזױ װי די לעצטע, זײ זײַנען באַשריבן אין די װערטער פֿון יֵהוא דעם זון פֿון חנָנין, װאָס איז אַרײַן אין בוך פֿון די מלכים פֿון ישׂראל. 35 און נאָך דעם האָט יהוֹשָפֿט דער מלך פֿון יהודה זיך צונױפֿגעחבֿרט מיט אַחזיָה דעם מלך פֿון ישׂראל, װאָס האָט געטאָן שלעכטס. 36 און ער האָט אים צוגעחבֿרט צו זיך, צו מאַכן שיפֿן אױף צו גײן קײן תַּרשיש; און זײ האָבן געמאַכט שיפֿן אין עֶציוֹן-גֶבֶֿר. 37 האָט אֶליעֶזֶר דער זון פֿון דוֹדָוָהון פֿון מָרֵשָה נבֿיאות געזאָגט אױף יהוֹשָפֿטן, אַזױ צו זאָגן: װײַל דו האָסט זיך צונױפֿגעחבֿרט מיט אַחזיָהון, װעט גאָט צעברעכן דײַנע אַרבעט. און די שיפֿן זײַנען צעבראָכן געװאָרן, און זײ האָבן ניט געקענט גײן קײן תּרשיש.
עברית
1 וַיְהִ֣י אֽ͏ַחֲרֵיכֵ֡ן בָּ֣אוּ בְנֵי־מוֹאָב֩ וּבְנֵ֨י עַמּ֜וֹן וְעִמָּהֶ֧ם מֵֽהָעַמּוֹנִ֛ים עַל־יְהוֹשָׁפָ֖ט לַמִּלְחָמָֽה׃ 2 וַיָּבֹ֗אוּ וַיַּגִּ֤ידוּ לִֽיהוֹשָׁפָט֙ לֵאמֹ֔ר בָּ֣א עָלֶ֜יךָ הָמ֥וֹן רָ֛ב מֵעֵ֥בֶר לַיָּ֖ם מֵאֲרָ֑ם וְהִנָּם֙ בְּחַֽצְצ֣וֹן תָּמָ֔ר הִ֖יא עֵ֥ין גֶּֽדִי׃ 3 וַיִּרָ֕א וַיִּתֵּ֧ן יְהוֹשָׁפָ֛ט אֶת־פָּנָ֖יו לִדְר֣וֹשׁ לַיהוָ֑ה וַיִּקְרָא־צ֖וֹם עַל־כָּל־יְהוּדָֽה׃ 4 וַיִּקָּבְצ֣וּ יְהוּדָ֔ה לְבַקֵּ֖שׁ מֵֽיְהוָ֑ה גַּ֚ם מִכָּל־עָרֵ֣י יְהוּדָ֔ה בָּ֖אוּ לְבַקֵּ֥שׁ אֶת־יְהוָֽה׃ 5 וַיַּעֲמֹ֣ד יְהוֹשָׁפָ֗ט בִּקְהַ֧ל יְהוּדָ֛ה וִירוּשָׁלַ֖͏ִם בְּבֵ֣ית יְהוָ֑ה לִפְנֵ֖י הֶחָצֵ֥ר הַחֲדָשָֽׁה׃ 6 וַיֹּאמַ֗ר יְהוָ֞ה אֱלֹהֵ֤י אֲבֹתֵ֙ינוּ֙ הֲלֹ֨א אַתָּֽה־ה֤וּא אֱלֹהִים֙ בַּשָּׁמַ֔יִם וְאַתָּ֣ה מוֹשֵׁ֔ל בְּכֹ֖ל מַמְלְכ֣וֹת הַגּוֹיִ֑ם וּבְיָדְךָ֙ כֹּ֣חַ וּגְבוּרָ֔ה וְאֵ֥ין עִמְּךָ֖ לְהִתְיַצֵּֽב׃ 7 הֲלֹ֣א אַתָּ֣ה אֱלֹהֵ֗ינוּ הוֹרַ֙שְׁתָּ֙ אֶת־יֹשְׁבֵי֙ הָאָ֣רֶץ הַזֹּ֔את מִלִּפְנֵ֖י עַמְּךָ֣ יִשְׂרָאֵ֑ל וַֽתִּתְּנָ֗הּ לְזֶ֛רַע אַבְרָהָ֥ם אֹֽהַבְךָ֖ לְעוֹלָֽם׃ 8 וַיֵּשְׁב֖וּ־בָ֑הּ וַיִּבְנ֨וּ לְךָ֧ בָּ֛הּ מִקְדָּ֖שׁ לְשִׁמְךָ֥ לֵאמֹֽר׃ 9 אִם־תָּב֨וֹא עָלֵ֜ינוּ רָעָ֗ה חֶרֶב֮ שְׁפוֹט֮ וְדֶ֣בֶר וְרָעָב֒ נַֽעַמְדָ֞ה לִפְנֵ֨י הַבַּ֤יִת הַזֶּה֙ וּלְפָנֶ֔יךָ כִּ֥י שִׁמְךָ֖ בַּבַּ֣יִת הַזֶּ֑ה וְנִזְעַ֥ק אֵלֶ֛יךָ מִצָּרָתֵ֖נוּ וְתִשְׁמַ֥ע וְתוֹשִֽׁיעַ׃ 10 וְעַתָּ֡ה הִנֵּה֩ בְנֵֽי־עַמּ֨וֹן וּמוֹאָ֜ב וְהַר־שֵׂעִ֗יר אֲ֠שֶׁר לֹֽא־נָתַ֤תָּה לְיִשְׂרָאֵל֙ לָב֣וֹא בָהֶ֔ם בְּבֹאָ֖ם מֵאֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם כִּ֛י סָ֥רוּ מֵעֲלֵיהֶ֖ם וְלֹ֥א הִשְׁמִידֽוּם׃ 11 וְהִ֨נֵּה־הֵ֔ם גֹּמְלִ֖ים עָלֵ֑ינוּ לָבוֹא֙ לְגָ֣רְשֵׁ֔נוּ מִיְּרֻשָּׁתְךָ֖ אֲשֶׁ֥ר הֽוֹרַשְׁתָּֽנוּ׃ 12 אֱלֹהֵ֙ינוּ֙ הֲלֹ֣א תִשְׁפָּט־בָּ֔ם כִּ֣י אֵ֥ין בָּ֙נוּ֙ כֹּ֔חַ לִ֠פְנֵי הֶהָמ֥וֹן הָרָ֛ב הַזֶּ֖ה הַבָּ֣א עָלֵ֑ינוּ וַאֲנַ֗חְנוּ לֹ֤א נֵדַע֙ מַֽה־נַּעֲשֶׂ֔ה כִּ֥י עָלֶ֖יךָ עֵינֵֽינוּ׃ 13 וְכָ֨ל־יְהוּדָ֔ה עֹמְדִ֖ים לִפְנֵ֣י יְהוָ֑ה גַּם־טַפָּ֖ם נְשֵׁיהֶ֥ם וּבְנֵיהֶֽם׃   פ
14 וְיַחֲזִיאֵ֡ל בֶּן־זְכַרְיָ֡הוּ בֶּן־בְּ֠נָיָה בֶּן־יְעִיאֵ֧ל בֶּן־מַתַּנְיָ֛ה הַלֵּוִ֖י מִן־בְּנֵ֣י אָסָ֑ף הָיְתָ֤ה עָלָיו֙ ר֣וּחַ יְהוָ֔ה בְּת֖וֹךְ הַקָּהָֽל׃ 15 וַיֹּ֗אמֶר הַקְשִׁ֤יבוּ כָל־יְהוּדָה֙ וְיֹשְׁבֵ֣י יְרוּשָׁלִַ֔ם וְהַמֶּ֖לֶךְ יְהוֹשָׁפָ֑ט כֹּֽה־אָמַ֨ר יְהוָ֜ה לָכֶ֗ם אַ֠תֶּם אַל־תִּֽירְא֤וּ וְאַל־תֵּחַ֙תּוּ֙ מִפְּנֵ֨י הֶהָמ֤וֹן הָרָב֙ הַזֶּ֔ה כִּ֣י לֹ֥א לָכֶ֛ם הַמִּלְחָמָ֖ה כִּ֥י לֵאלֹהִֽים׃ 16 מָחָר֙ רְד֣וּ עֲלֵיהֶ֔ם הִנָּ֥ם עֹלִ֖ים בְּמַעֲלֵ֣ה הַצִּ֑יץ וּמְצָאתֶ֤ם אֹתָם֙ בְּס֣וֹף הַנַּ֔חַל פְּנֵ֖י מִדְבַּ֥ר יְרוּאֵֽל׃ 17 לֹ֥א לָכֶ֖ם לְהִלָּחֵ֣ם בָּזֹ֑את הִתְיַצְּב֣וּ עִמְד֡וּ וּרְא֣וּ אֶת־יְשׁוּעַת֩ יְהוָ֨ה עִמָּכֶ֜ם יְהוּדָ֣ה וִֽירוּשָׁלִַ֗ם אַל־תִּֽירְאוּ֙ וְאַל־תֵּחַ֔תּוּ מָחָר֙ צְא֣וּ לִפְנֵיהֶ֔ם וַיהוָ֖ה עִמָּכֶֽם׃ 18 וַיִּקֹּ֧ד יְהוֹשָׁפָ֛ט אַפַּ֖יִם אָ֑רְצָה וְכָל־יְהוּדָ֞ה וְיֹשְׁבֵ֣י יְרוּשָׁלִַ֗ם נָֽפְלוּ֙ לִפְנֵ֣י יְהוָ֔ה לְהִֽשְׁתַּחֲוֺ֖ת לַיהוָֽה׃ 19 וַיָּקֻ֧מוּ הַלְוִיִּ֛ם מִן־בְּנֵ֥י הַקְּהָתִ֖ים וּמִן־בְּנֵ֣י הַקָּרְחִ֑ים לְהַלֵּ֗ל לַיהוָה֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל בְּק֥וֹל גָּד֖וֹל לְמָֽעְלָה׃ 20 וַיַּשְׁכִּ֣ימוּ בַבֹּ֔קֶר וַיֵּצְא֖וּ לְמִדְבַּ֣ר תְּק֑וֹעַ וּבְצֵאתָ֞ם עָמַ֣ד יְהוֹשָׁפָ֗ט וַיֹּ֙אמֶר֙ שְׁמָע֗וּנִי יְהוּדָה֙ וְיֹשְׁבֵ֣י יְרוּשָׁלִַ֔ם הַאֲמִ֜ינוּ בַּיהוָ֤ה אֱלֹהֵיכֶם֙ וְתֵ֣אָמֵ֔נוּ הַאֲמִ֥ינוּ בִנְבִיאָ֖יו וְהַצְלִֽיחוּ׃ 21 וַיִּוָּעַץ֙ אֶל־הָעָ֔ם וַיַּעֲמֵ֤ד מְשֹֽׁרֲרִים֙ לַיהוָ֔ה וּֽמְהַֽלְלִ֖ים לְהַדְרַת־קֹ֑דֶשׁ בְּצֵאת֙ לִפְנֵ֣י הֶֽחָל֔וּץ וְאֹֽמְרִים֙ הוֹד֣וּ לַיהוָ֔ה כִּ֥י לְעוֹלָ֖ם חַסְדּֽוֹ׃ 22 וּבְעֵת֩ הֵחֵ֨לּוּ בְרִנָּ֜ה וּתְהִלָּ֗ה נָתַ֣ן יְהוָ֣ה מְ֠אָֽרְבִים עַל־בְּנֵ֨י עַמּ֜וֹן מוֹאָ֧ב וְהַר־שֵׂעִ֛יר הַבָּאִ֥ים לִֽיהוּדָ֖ה וַיִּנָּגֵֽפוּ׃ 23 וַ֠יַּֽעַמְדוּ בְּנֵ֨י עַמּ֧וֹן וּמוֹאָ֛ב עַל־יֹשְׁבֵ֥י הַר־שֵׂעִ֖יר לְהַחֲרִ֣ים וּלְהַשְׁמִ֑יד וּכְכַלּוֹתָם֙ בְּיוֹשְׁבֵ֣י שֵׂעִ֔יר עָזְר֥וּ אִישׁ־בְּרֵעֵ֖הוּ לְמַשְׁחִֽית׃ 24 וִֽיהוּדָ֛ה בָּ֥א עַל־הַמִּצְפֶּ֖ה לַמִּדְבָּ֑ר וַיִּפְנוּ֙ אֶל־הֶ֣הָמ֔וֹן וְהִנָּ֧ם פְּגָרִ֛ים נֹפְלִ֥ים אַ֖רְצָה וְאֵ֥ין פְּלֵיטָֽה׃ 25 וַיָּבֹ֨א יְהוֹשָׁפָ֣ט וְעַמּוֹ֮ לָבֹ֣ז אֶת־שְׁלָלָם֒ וַיִּמְצְאוּ֩ בָהֶ֨ם לָרֹ֜ב וּרְכ֤וּשׁ וּפְגָרִים֙ וּכְלֵ֣י חֲמֻד֔וֹת וַיְנַצְּל֥וּ לָהֶ֖ם לְאֵ֣ין מַשָּׂ֑א וַיִּֽהְי֞וּ יָמִ֧ים שְׁלוֹשָׁ֛ה בֹּזְזִ֥ים אֶת־הַשָּׁלָ֖ל כִּ֥י רַב־הֽוּא׃ 26 וּבַיּ֣וֹם הָרְבִעִ֗י נִקְהֲלוּ֙ לְעֵ֣מֶק בְּרָכָ֔ה כִּי־שָׁ֖ם בֵּרֲכ֣וּ אֶת־יְהוָ֑ה עַל־כֵּ֡ן קָֽרְא֞וּ אֶת־שֵׁ֨ם הַמָּק֥וֹם הַה֛וּא עֵ֥מֶק בְּרָכָ֖ה עַד־הַיּֽוֹם׃ 27 וַ֠יָּשֻׁבוּ כָּל־אִ֨ישׁ יְהוּדָ֤ה וִֽירוּשָׁלִַ֙ם֙ וִֽיהוֹשָׁפָ֣ט בְּרֹאשָׁ֔ם לָשׁ֥וּב אֶל־יְרוּשָׁלַ֖͏ִם בְּשִׂמְחָ֑ה כִּֽי־שִׂמְּחָ֥ם יְהוָ֖ה מֵֽאוֹיְבֵיהֶֽם׃ 28 וַיָּבֹ֙אוּ֙ יְר֣וּשָׁלִַ֔ם בִּנְבָלִ֥ים וּבְכִנֹּר֖וֹת וּבַחֲצֹצְר֑וֹת אֶל־בֵּ֖ית יְהוָֽה׃ 29 וַיְהִי֙ פַּ֣חַד אֱלֹהִ֔ים עַ֖ל כָּל־מַמְלְכ֣וֹת הָאֲרָצ֑וֹת בְּשָׁמְעָ֕ם כִּ֚י נִלְחַ֣ם יְהוָ֔ה עִ֖ם אוֹיְבֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 30 וַתִּשְׁקֹ֖ט מַלְכ֣וּת יְהוֹשָׁפָ֑ט וַיָּ֧נַֽח ל֦וֹ אֱלֹהָ֖יו מִסָּבִֽיב׃   פ
31 וַיִּמְלֹ֥ךְ יְהוֹשָׁפָ֖ט עַל־יְהוּדָ֑ה בֶּן־שְׁלֹשִׁים֩ וְחָמֵ֨שׁ שָׁנָ֜ה בְּמָלְכ֗וֹ וְעֶשְׂרִ֨ים וְחָמֵ֤שׁ שָׁנָה֙ מָלַ֣ךְ בִּֽירוּשָׁלִַ֔ם וְשֵׁ֣ם אִמּ֔וֹ עֲזוּבָ֖ה בַּת־שִׁלְחִֽי׃ 32 וַיֵּ֗לֶךְ בְּדֶ֛רֶךְ אָבִ֥יו אָסָ֖א וְלֹא־סָ֣ר מִמֶּ֑נָּה לַעֲשׂ֥וֹת הַיָּשָׁ֖ר בְּעֵינֵ֥י יְהוָֽה׃ 33 אַ֥ךְ הַבָּמ֖וֹת לֹא־סָ֑רוּ וְע֤וֹד הָעָם֙ לֹא־הֵכִ֣ינוּ לְבָבָ֔ם לֵאלֹהֵ֖י אֲבֹתֵיהֶֽם׃ 34 וְיֶ֙תֶר֙ דִּבְרֵ֣י יְהוֹשָׁפָ֔ט הָרִאשֹׁנִ֖ים וְהָאַחֲרֹנִ֑ים הִנָּ֣ם כְּתוּבִ֗ים בְּדִבְרֵי֙ יֵה֣וּא בֶן־חֲנָ֔נִי אֲשֶׁ֣ר הֹֽעֲלָ֔ה עַל־סֵ֖פֶר מַלְכֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 35 וְאַחֲרֵיכֵ֗ן אֶתְחַבַּר֙ יְהוֹשָׁפָ֣ט מֶֽלֶךְ־יְהוּדָ֔ה עִ֖ם אֲחַזְיָ֣ה מֶֽלֶךְ־יִשְׂרָאֵ֑ל ה֖וּא הִרְשִׁ֥יעַ לַעֲשֽׂוֹת׃ 36 וַיְחַבְּרֵ֣הוּ עִמּ֔וֹ לַעֲשׂ֥וֹת אֳנִיּ֖וֹת לָלֶ֣כֶת תַּרְשִׁ֑ישׁ וַיַּעֲשׂ֥וּ אֳנִיּ֖וֹת בְּעֶצְי֥וֹן גָּֽבֶר׃ 37 וַיִּתְנַבֵּ֞א אֱלִיעֶ֤זֶר בֶּן־דֹּדָוָ֙הוּ֙ מִמָּ֣רֵשָׁ֔ה עַל־יְהוֹשָׁפָ֖ט לֵאמֹ֑ר כְּהִֽתְחַבֶּרְךָ֣ עִם־אֲחַזְיָ֗הוּ פָּרַ֤ץ יְהוָה֙ אֶֽת־מַעֲשֶׂ֔יךָ וַיִּשָּׁבְר֣וּ אֳנִיּ֔וֹת וְלֹ֥א עָצְר֖וּ לָלֶ֥כֶת אֶל־תַּרְשִֽׁישׁ׃