Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און אָסאָ האָט געטאָן װאָס איז גוט און רעכטפֿאַרטיק אין די אױגן פֿון גאָט זײַן האַר. 2 און ער האָט אָפּגעטאָן די פֿרעמדע מזבחות און די במות, און ער האָט צעבראָכן די זײַלשטײנער, און האָט אָפּגעהאַקט די געצנבײמער. 3 און ער האָט אָנגעזאָגט יהודה צו זוכן יהוה דעם גאָט פֿון זײערע עלטערן, און צו טאָן די תּוֹרה און דאָס געבאָט. 4 און ער האָט אָפּגעטאָן פֿון אַלע שטעט פֿון יהודה די במות און די זונזײַלן. און דאָס קיניגרײַך איז געװען רויִק אונטער אים. 5 און ער האָט געבױט פֿעסטונגשטעט אין יהודה, װאָרום דאָס לאַנד איז געװען רויִק, און בײַ אים איז ניט געװען קײן מלחמה אין יענע יאָרן, װײַל גאָט האָט אים באַרוט. 6 און ער האָט געזאָגט צו יהודה׃ לאָמיר פֿאַרבױען די דאָזאקע שטאָט, און אַרומרינגלען מיט אַ מױער און טורעמס, טירן און ריגלען, אַזױ לאַנג דאָס לאַנד ליגט פֿאַר אונדז, װײַל מיר האָבן געזוכט יהוה אונדזער גאָט; מיר האָבן אים געזוכט, און ער האָט אונדז באַרוט פֿון רונד אַרום. און זײ האָבן געבױט, און האָבן באַגליקט.
7 און אָסאָ האָט געהאַט אַ חיל װאָס האָט געטראָגן פּאַנצערס און שפּיזן, פֿון יהודה דרײַ הונדערט טױזנט; און פֿון בנימין, די װאָס האָבן געטראָגן אַ שילד און געשפּאַנט אַ בױגן, צװײ הונדערט און אַכציק טױזנט. די אַלע זײַנען געװען העלדישע גיבוֹרים. 8 איז אַרױסגעגאַנגען אַקעגן זײ זֶרַח דער כּושי מיט אַ חיל פֿון טױזנט מאָל טױזנט, און רײַטװאָגן דרײַ הונדערט, און ער איז געקומען ביז מָרֵשָה. 9 איז אָסאָ אַרױסגעגאַנגען זײ אַנטקעגן, און זײ האָבן אָנגעריכט אַ מלחמה אין טאָל פֿון צפֿת בײַ מָרֵשָה. 10 און אָסאָ האָט גערופֿן צו יהוה זײַן גאָט, און ער האָט געזאָגט: יהוה, ניטאָ אַחוץ דיר צו העלפֿן צװישן דעם מאַכטיקן און דעם װאָס אָן כּוח; העלף אונדז, יהוה אונדזער גאָט, װאָרום אױף דיר לענען מיר זיך אָן, און אין דײַן נאָמען זײַנען מיר געקומען אױף דעם דאָזיקן גרױסן המוֹן. דו ביסט יהוה אונדזער גאָט; זאָל ניט אַ מענטש אױסהאַלטן אַקעגן דיר. 11 און גאָט האָט געשלאָגן די כּושים פֿאַר אָסאָן און פֿאַר יהודה, און די כּושים זײַנען אַנטלאָפֿן. 12 און אָסאָ און דאָס פֿאָלק װאָס מיט אים האָבן זײ נאָכגעיאָגט ביז קײן גרָר, און עס זײַנען געפֿאַלן פֿון די כּושים, ביז פֿון זײ איז ניט געבליבן אַ לעבעדיקער; װאָרום זײ זײַנען צעבראָכן געװאָרן פֿאַר גאָט און פֿאַר זײַן מחנה. און זײ האָבן גענומען רױב זײער פֿיל. 13 און זײ האָבן געשלאָגן אַלע שטעט רונד אַרום גרָר, װאָרום אַ פּחד פֿון גאָט איז געװען אױף זײ; און זײ האָבן אױסגערױבט אַלע שטעט, װאָרום פֿיל רױב איז אין זײ געװען. 14 און אױך די פֿיגעצעלטן האָבן זײ געשלאָגן, און זײ האָבן געפֿאַנגען שאָף אַ סך, און קעמלען, און האָבן זיך אומגעקערט קײן ירושלים.
עברית
1 וַיַּ֤עַשׂ אָסָא֙ הַטּ֣וֹב וְהַיָּשָׁ֔ר בְּעֵינֵ֖י יְהוָ֥ה אֱלֹהָֽיו׃ 2 וַיָּ֛סַר אֶת־מִזְבְּח֥וֹת הַנֵּכָ֖ר וְהַבָּמ֑וֹת וַיְשַׁבֵּר֙ אֶת־הַמַּצֵּב֔וֹת וַיְגַדַּ֖ע אֶת־הָאֲשֵׁרִֽים׃ 3 וַיֹּ֙אמֶר֙ לִֽיהוּדָ֔ה לִדְר֕וֹשׁ אֶת־יְהוָ֖ה אֱלֹהֵ֣י אֲבוֹתֵיהֶ֑ם וְלַעֲשׂ֖וֹת הַתּוֹרָ֥ה וְהַמִּצְוָֽה׃ 4 וַיָּ֙סַר֙ מִכָּל־עָרֵ֣י יְהוּדָ֔ה אֶת־הַבָּמ֖וֹת וְאֶת־הַֽחַמָּנִ֑ים וַתִּשְׁקֹ֥ט הַמַּמְלָכָ֖ה לְפָנָֽיו׃ 5 וַיִּ֛בֶן עָרֵ֥י מְצוּרָ֖ה בִּיהוּדָ֑ה כִּֽי־שָׁקְטָ֣ה הָאָ֗רֶץ וְאֵין־עִמּ֤וֹ מִלְחָמָה֙ בַּשָּׁנִ֣ים הָאֵ֔לֶּה כִּֽי־הֵנִ֥יחַ יְהוָ֖ה לֽוֹ׃ 6 וַיֹּ֨אמֶר לִֽיהוּדָ֜ה נִבְנֶ֣ה אֶת־הֶעָרִ֣ים הָאֵ֗לֶּה וְנָסֵ֨ב חוֹמָ֣ה וּמִגְדָּלִים֮ דְּלָתַ֣יִם וּבְרִיחִים֒ עוֹדֶ֨נּוּ הָאָ֜רֶץ לְפָנֵ֗ינוּ כִּ֤י דָרַ֙שְׁנוּ֙ אֶת־יְהוָ֣ה אֱלֹהֵ֔ינוּ דָּרַ֕שְׁנוּ וַיָּ֥נַֽח לָ֖נוּ מִסָּבִ֑יב וַיִּבְנ֖וּ וַיַּצְלִֽיחוּ׃   פ
7 וַיְהִ֣י לְאָסָ֗א חַיִל֮ נֹשֵׂ֣א צִנָּ֣ה וָרֹמַח֒ מִֽיהוּדָה֙ שְׁלֹ֣שׁ מֵא֣וֹת אֶ֔לֶף   ס וּמִבִּנְיָמִ֗ן נֹשְׂאֵ֤י מָגֵן֙ וְדֹ֣רְכֵי קֶ֔שֶׁת מָאתַ֥יִם וּשְׁמוֹנִ֖ים אָ֑לֶף כָּל־אֵ֖לֶּה גִּבּ֥וֹרֵי חָֽיִל׃ 8 וַיֵּצֵ֨א אֲלֵיהֶ֜ם זֶ֣רַח הַכּוּשִׁ֗י בְּחַ֙יִל֙ אֶ֣לֶף אֲלָפִ֔ים וּמַרְכָּב֖וֹת שְׁלֹ֣שׁ מֵא֑וֹת וַיָּבֹ֖א עַד־מָרֵשָֽׁה׃ 9 וַיֵּצֵ֥א אָסָ֖א לְפָנָ֑יו וַיַּֽעַרְכוּ֙ מִלְחָמָ֔ה בְּגֵ֥יא צְפַ֖תָה לְמָרֵשָֽׁה׃ 10 וַיִּקְרָ֨א אָסָ֜א אֶל־יְהוָ֣ה אֱלֹהָיו֮ וַיֹּאמַר֒ יְהוָ֗ה אֵֽין־עִמְּךָ֤ לַעְזוֹר֙ בֵּ֥ין רַב֙ לְאֵ֣ין כֹּ֔חַ עָזְרֵ֜נוּ יְהוָ֤ה אֱלֹהֵ֙ינוּ֙ כִּֽי־עָלֶ֣יךָ נִשְׁעַ֔נּוּ וּבְשִׁמְךָ֣ בָ֔אנוּ עַל־הֶהָמ֖וֹן הַזֶּ֑ה יְהוָ֤ה אֱלֹהֵ֙ינוּ֙ אַ֔תָּה אַל־יַעְצֹ֥ר עִמְּךָ֖ אֱנֽוֹשׁ׃   ס 11 וַיִּגֹּ֤ף יְהוָה֙ אֶת־הַכּוּשִׁ֔ים לִפְנֵ֥י אָסָ֖א וְלִפְנֵ֣י יְהוּדָ֑ה וַיָּנֻ֖סוּ הַכּוּשִֽׁים׃ 12 וַיִּרְדְּפֵ֨ם אָסָ֜א וְהָעָ֣ם אֲשֶׁר־עִמּוֹ֮ עַד־לִגְרָר֒ וַיִּפֹּ֤ל מִכּוּשִׁים֙ לְאֵ֣ין לָהֶ֣ם מִֽחְיָ֔ה כִּֽי־נִשְׁבְּר֥וּ לִפְנֵֽי־יְהוָ֖ה וְלִפְנֵ֣י מַחֲנֵ֑הוּ וַיִּשְׂא֥וּ שָׁלָ֖ל הַרְבֵּ֥ה מְאֹֽד׃ 13 וַיַּכּ֗וּ אֵ֤ת כָּל־הֶֽעָרִים֙ סְבִיב֣וֹת גְּרָ֔ר כִּי־הָיָ֥ה פַֽחַד־יְהוָ֖ה עֲלֵיהֶ֑ם וַיָּבֹ֙זּוּ֙ אֶת־כָּל־הֶ֣עָרִ֔ים כִּֽי־בִזָּ֥ה רַבָּ֖ה הָיְתָ֥ה בָהֶֽם׃ 14 וְגַם־אָהֳלֵ֥י מִקְנֶ֖ה הִכּ֑וּ וַיִּשְׁבּ֨וּ צֹ֤אן לָרֹב֙ וּגְמַלִּ֔ים וַיָּשֻׁ֖בוּ יְרוּשָׁלָֽ͏ִם׃   ס