Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און עס איז געװען, אַז רחבֿעָמס מלוכה האָט זיך באַפֿעסטיקט, און ער איז געװאָרן שטאַרק, האָט ער פֿאַרלאָזן די תּוֹרה פֿון גאָט, און גאַנץ ישׂראל מיט אים.
2 און עס איז געװען אין פֿינפֿטן יאָר פֿון דעם מלך רחבֿעם, איז שישַק דער מלך פֿון מִצרַיִם אַרױפֿגעגאַנגען אױף ירושָלַיִם, װײַל זײ האָבן געפֿעלשט אָן גאָט; 3 מיט טױזנט און צװײ הונדערט רײַטװעגן, און מיט זעכציק טױזנט רײַטער; און אָן אַ צאָל איז געװען דאָס פֿאָלק װאָס איז מיט אים געקומען פֿון מִצרַיִם, לובֿים, סוכּיִים, און כּושים. 4 און ער האָט באַצװוּנגען די פֿעסטונגשטעט פֿון יהודה, און איז געקומען ביז ירושָלַיִם. 5 איז שמַעיָה דער נבֿיא געקומען צו רחבֿעמען, און צו די האַרן פֿון יהודה, װאָס האָבן זיך אײַנגעזאַמלט קײן ירושָלַיִם פֿון װעגן שישַקן, און ער האָט צו זײ געזאָגט: אַזױ האָט גאָט געזאָגט: איר האָט מיך פֿאַרלאָזן, דרום האָב איך אױך אײַך איבערגעלאָזן אין דער האַנט פֿון שישַקן. 6 און די האַרן פֿון ישׂראל און דער מלך זײַנען געװאָרן אונטערטעניק, און זײ האָבן געזאָגט: גאָט איז גערעכט. 7 און װי גאָט האָט געזען אַז זײ זײַנען געװאָרן אונטערטעניק, איז דאָס װאָרט פֿון גאָט געװען צו שמַעיָהן, אַזױ צו זאָגן: זײ זײַנען געװאָרן אונטערטעניק, װעל איך זײ ניט אומברענגען; און איך װעל זײ געבן אַ קלײנע אַנטרינונג, און מײַן גרימצאָרן װעט ניט אױסגעגאָסן װערן אױף ירושָלַיִם דורך דער האַנט פֿון שישַקן. 8 נײַערט זײ װעלן זײַן קנעכט צו אים; כּדי זײ זאָלן װיסן צװישן מײַן דינסט און דעם דינסט פֿון די מלוכות פֿון די לענדער. 9 און שישַק דער מלך פֿון מִצרַיִם איז אַרױפֿגעקומען אױף ירושָלַיִם; און ער האָט צוגענומען די אוֹצרות פֿון גאָטס הױז, און די אוֹצרות פֿון מלכס הױז; אַלץ האָט ער צוגענומען. און ער האָט צוגענומען די גילדערנע שילדן װאָס שלמה האָט געמאַכט. 10 און דער מלך רחבֿעם האָט געמאַכט אָנשטאָט זײ קופּערנע שילדן, און האָט זײ איבערגעגעבן אױף דער האַנט פֿון די הױפּטלײַט פֿון די לױפֿערס װאָס האָבן געהיט דעם אײַנגאַנג פֿון מלכס הױז. 11 און עס איז געװען, װען נאָר דער מלך פֿלעגט קומען אין גאָטס הױז, זײַנען געקומען די לױפֿערס און פֿלעגן זײ אַרױסטראָגן, דערנאָך פֿלעגן זײ זײ אומקערן אין דער קאַמער פֿון די לױפֿערס. 12 און אַז ער איז געװאָרן אונטערטעניק, האָט זיך אָפּגעקערט פֿון אים דער צאָרן פֿון גאָט, ניט אומצוברענגען אין גאַנצן; און אױך זײַנען געװען אין יהודה גוטע זאַכן. 13 און דער מלך רחבֿעָם האָט זיך באַפֿעסטיקט אין ירושָלַיִם, און האָט געקיניגט; װאָרום אײן און פֿערציק יאָר איז רחבֿעָם אַלט געװען אַז ער איז געװאָרן מלך, און זיבעצן יאָר האָט ער געקיניגט אין ירושָלַיִם, אין דער שטאָט װאָס גאָט האָט אױסדערװײלט פֿון אַלע שבֿטים פֿון ישׂראל, צו טאָן זײַן נאָמען דאָרטן. און דער נאָמען פֿון זײַן מוטער איז געװען נַעֲמָה די עַמוֹנית. 14 און ער האָט געטאָן װאָס איז שלעכט, װאָרום ער האָט ניט געקערט זײַן האַרץ צו זוכן גאָט. 15 און די זאַכן װעגן רחבֿעָמען, די ערשטע אַזױ װי די לעצטע, זײ זײַנען שױן באַשריבן אין די װערטער פֿון שמַעיָה דעם נבֿיא, און עִדוֹ דעם זעער, װעגן דעם יחוס. און מלחמות זײַנען געװען צװישן רחבֿעָמען און יָרָבֿעָמען אַלע טעג. 16 און רחבֿעם האָט זיך געלײגט מיט זײַנע עלטערן, און ער איז באַגראָבן געװאָרן אין דודס-שטאָט. און זײַן זון אַבִֿיָה איז געװאָרן מלך אױף זײַן אָרט.
עברית
1 וַיְהִ֗י כְּהָכִ֞ין מַלְכ֤וּת רְחַבְעָם֙ וּכְחֶזְקָת֔וֹ עָזַ֖ב אֶת־תּוֹרַ֣ת יְהוָ֑ה וְכָל־יִשְׂרָאֵ֖ל עִמּֽוֹ׃   פ
2 וַיְהִ֞י בַּשָּׁנָ֤ה הַֽחֲמִישִׁית֙ לַמֶּ֣לֶךְ רְחַבְעָ֔ם עָלָ֛ה שִׁישַׁ֥ק מֶֽלֶךְ־מִצְרַ֖יִם עַל־יְרוּשָׁלָ֑͏ִם כִּ֥י מָעֲל֖וּ בַּיהוָֽה׃ 3 בְּאֶ֤לֶף וּמָאתַ֙יִם֙ רֶ֔כֶב וּבְשִׁשִּׁ֥ים אֶ֖לֶף פָּרָשִׁ֑ים וְאֵ֣ין מִסְפָּ֗ר לָעָ֞ם אֲשֶׁר־בָּ֤אוּ עִמּוֹ֙ מִמִּצְרַ֔יִם לוּבִ֥ים סֻכִּיִּ֖ים וְכוּשִֽׁים׃ 4 וַיִּלְכֹּ֛ד אֶת־עָרֵ֥י הַמְּצֻר֖וֹת אֲשֶׁ֣ר לִֽיהוּדָ֑ה וַיָּבֹ֖א עַד־יְרוּשָׁלָֽ͏ִם׃   ס 5 וּֽשְׁמַֽעְיָ֤ה הַנָּבִיא֙ בָּ֣א אֶל־רְחַבְעָ֔ם וְשָׂרֵ֣י יְהוּדָ֔ה אֲשֶׁר־נֶאֶסְפ֥וּ אֶל־יְרוּשָׁלַ֖͏ִם מִפְּנֵ֣י שִׁישָׁ֑ק וַיֹּ֨אמֶר לָהֶ֜ם כֹּה־אָמַ֣ר יְהוָ֗ה אַתֶּם֙ עֲזַבְתֶּ֣ם אֹתִ֔י וְאַף־אֲנִ֛י עָזַ֥בְתִּי אֶתְכֶ֖ם בְּיַד־שִׁישָֽׁק׃ 6 וַיִּכָּנְע֥וּ שָׂרֵֽי־יִשְׂרָאֵ֖ל וְהַמֶּ֑לֶךְ וַיֹּאמְר֖וּ צַדִּ֥יק יְהוָֽה׃ 7 וּבִרְא֤וֹת יְהוָה֙ כִּ֣י נִכְנָ֔עוּ הָיָה֩ דְבַר־יְהוָ֨ה אֶל־שְׁמַֽעְיָ֧ה לֵאמֹ֛ר נִכְנְע֖וּ לֹ֣א אַשְׁחִיתֵ֑ם וְנָתַתִּ֨י לָהֶ֤ם כִּמְעַט֙ לִפְלֵיטָ֔ה וְלֹא־תִתַּ֧ךְ חֲמָתִ֛י בִּירוּשָׁלַ֖͏ִם בְּיַד־שִׁישָֽׁק׃ 8 כִּ֥י יִהְיוּ־ל֖וֹ לַעֲבָדִ֑ים וְיֵדְעוּ֙ עֲב֣וֹדָתִ֔י וַעֲבוֹדַ֖ת מַמְלְכ֥וֹת הָאֲרָצֽוֹת׃   ס 9 וַיַּ֨עַל שִׁישַׁ֥ק מֶֽלֶךְ־מִצְרַיִם֮ עַל־יְרוּשָׁלִַם֒ וַיִּקַּ֞ח אֶת־אֹצְר֣וֹת בֵּית־יְהוָ֗ה וְאֶת־אֹֽצְרוֹת֙ בֵּ֣ית הַמֶּ֔לֶךְ אֶת־הַכֹּ֖ל לָקָ֑ח וַיִּקַּח֙ אֶת־מָגִנֵּ֣י הַזָּהָ֔ב אֲשֶׁ֥ר עָשָׂ֖ה שְׁלֹמֹֽה׃ 10 וַיַּ֨עַשׂ הַמֶּ֤לֶךְ רְחַבְעָם֙ תַּחְתֵּיהֶ֔ם מָגִנֵּ֖י נְחֹ֑שֶׁת וְהִפְקִ֗יד עַל־יַד֙ שָׂרֵ֣י הָרָצִ֔ים הַשֹּׁ֣מְרִ֔ים פֶּ֖תַח בֵּ֥ית הַמֶּֽלֶךְ׃ 11 וַיְהִ֛י מִדֵּי־ב֥וֹא הַמֶּ֖לֶךְ בֵּ֣ית יְהוָ֑ה בָּ֤אוּ הָרָצִים֙ וּנְשָׂא֔וּם וֶהֱשִׁב֖וּם אֶל־תָּ֥א הָרָצִֽים׃ 12 וּבְהִכָּֽנְע֗וֹ שָׁ֤ב מִמֶּ֙נּוּ֙ אַף־יְהוָ֔ה וְלֹ֥א לְהַשְׁחִ֖ית לְכָלָ֑ה וְגַם֙ בִּֽיהוּדָ֔ה הָיָ֖ה דְּבָרִ֥ים טוֹבִֽים׃   ס 13 וַיִּתְחַזֵּ֞ק הַמֶּ֧לֶךְ רְחַבְעָ֛ם בִּירוּשָׁלַ֖͏ִם וַיִּמְלֹ֑ךְ כִּ֣י בֶן־אַרְבָּעִ֣ים וְאַחַ֣ת שָׁנָה֩ רְחַבְעָ֨ם בְּמָלְכ֜וֹ וּֽשֲׁבַ֨ע עֶשְׂרֵ֥ה שָׁנָ֣ה מָלַ֣ךְ בִּֽירוּשָׁלִַ֗ם הָ֠עִיר אֲשֶׁר־בָּחַ֨ר יְהוָ֜ה לָשׂ֨וּם אֶת־שְׁמ֥וֹ שָׁם֙ מִכֹּל֙ שִׁבְטֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל וְשֵׁ֣ם אִמּ֔וֹ נַעֲמָ֖ה הָֽעַמֹּנִֽית׃ 14 וַיַּ֖עַשׂ הָרָ֑ע כִּ֣י לֹ֤א הֵכִין֙ לִבּ֔וֹ לִדְר֖וֹשׁ אֶת־יְהוָֽה׃   ס 15 וְדִבְרֵ֣י רְחַבְעָ֗ם הָרִאשֹׁנִים֙ וְהָאֲ֣חַרוֹנִ֔ים הֲלֹא־הֵ֨ם כְּתוּבִ֜ים בְּדִבְרֵ֨י שְׁמַֽעְיָ֧ה הַנָּבִ֛יא וְעִדּ֥וֹ הַחֹזֶ֖ה לְהִתְיַחֵ֑שׂ וּמִלְחֲמ֧וֹת רְחַבְעָ֛ם וְיָרָבְעָ֖ם כָּל־הַיָּמִֽים׃ 16 וַיִּשְׁכַּ֤ב רְחַבְעָם֙ עִם־אֲבֹתָ֔יו וַיִּקָּבֵ֖ר בְּעִ֣יר דָּוִ֑יד וַיִּמְלֹ֛ךְ אֲבִיָּ֥ה בְנ֖וֹ תַּחְתָּֽיו׃   פ