Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אין ערשטן יאָר פֿון דָריָוֶש דען זון פֿון אַכַשוֵרוֹש פֿון דעם אָפּשטאַם פֿון מָדַי, װאָס איז געמאַכט געװאָרן פֿאַר אַ מלך איבער דעם קיניגרײַך פֿון די כַּשׂדים, 2 אין ערשטן יאָר פֿון זײַן מלוכה, האָב איך, דניאל, נאָכגעקוקט אין די ספֿרים די צאָל פֿון די יאָרן װאָס דאָס װאָרט פֿון גאָט איז געװען צו יִרמיָה הנבֿיא, צו דערפֿילן אױף די חורבֿות פֿון ירושָלַיִם – זיבעציק יאָר. 3 און איך האָב געקערט מײַן פּנים צו גאָט דעם האַר, צו בעטן אַ תּפֿילה און אַ בקשה מיט פֿאַסטן, און זאַק און אַש. 4 און איך האָב מתפּלל געװען צו יהוה מײַן גאָט, און האָב מיך מתװדה געװען, און האָב געזאָגט: איך בעט דיך גאָט, דו גרױסער און פֿאָרכטיקער גאָט, װאָס היט דעם בונד און די גענאָד צו די װאָס האָבן אים ליב, און צו די װאָס היטן זײַנע געבאָט, 5 מיר האָבן געזינדיקט, און פֿאַרבראָכן, און שלעכטס געטאָן, און װידערשפּעניקט, און זיך אָפּגעקערט פֿון דײַנע געבאָט און דײַנע געזעצן; 6 און מיר האָבן ניט צוגעהערט צו דײַנע קנעכט די נבֿיאים, װאָס האָבן גערעדט אין דײַן נאָמען צו אונדזערע מלכים, אונדזערע האַרן, און אונדזערע עלטערן, און צו דעם גאַנצן פֿאָלק פֿון לאַנד. 7 צו דיר, גאָט, איז די גערעכטיקײט, און צו אונדז איז הײַנטיקן טאָג די שאַנד פֿון פּנים – צו די מענער פֿון יהודה, און צו די באַװױנער פֿון ירושָלַיִם, און צו גאַנץ ישׂראל, די נאָנטע און די װײַטע, אין אַלע לענדער װאָס דו האָסט זײ פֿאַרשטױסן אַהין, פֿון װעגן דער פֿעלשונג װאָס זײ האָבן געפֿעלשט אָן דיר. 8 גאָט, צו אונדז איז די שאַנד פֿון פּנים, צו אונדזערע מלכים, צו אונדזערע האַרן, און צו אונדזערע עלטערן, װײַל מיר האָבן געזינדיקט צו דיר. 9 בײַ גאָט אונדזער האַר איז די דערבאַרימונג און די פֿאַרגעבונג; װאָרום מיר האָבן װידערשפּעניקט אָן אים, 10 און מיר האָבן ניט צוגעהערט צו דעם קָול פֿון יהוה אונדזער גאָט, צו גײן אין זײַנע לערנונגען, װאָס ער האָט אַװעקגעלײגט פֿאַר אונדז דורך דער האַנט פֿון זײַנע קנעכט די נבֿיאים. 11 און גאַנץ ישׂראל האָבן איבערגעטרעטן דײַן תּוֹרה, און זיך אָפּגעקערט, ניט צוצוהערן צו דײַן קָול, און אױף אונדז איז אױסגעגאָסן געװאָרן די קללה און די שבֿועה װאָס שטײט געשריבן אין דער תּוֹרה פֿון משה דעם קנעכט פֿון גאָט, װײַל מיר האָבן געזינדיקט צו אים. 12 און ער האָט מקיים געװען זײַן װאָרט, װאָס ער האָט גערעדט װעגן אונדז, און װעגן אונדזערע שוֹפֿטים װאָס האָבן אונדז געמשפּט, צו ברענגען אױף אונדז אַ גרױס בײז, װאָס איז ניט געשען אונטערן גאַנצן הימל אַזױ װי עס איז געשען צו ירושָלַיִם. 13 אַזױ װי עס שטײט געשריבן אין דער תּוֹרה פֿון משהן, איז דאָס דאָזיקע גאַנצע בײז געקומען אױף אונדז; אָבער מיר האָבן ניט געבעטן פֿאַר יהוה אונדזער גאָט, כּדי זיך אומצוקערן פֿון אונדזערע זינד, און זיך צו קליגן אין דײַן אמת. 14 און גאָט האָט אױפֿגעפּאַסט אױף דעם בײז, און האָט עס געבראַכט אױף אונדז, װאָרום יהוה אונדזער גאָט איז גערעכט אין אַלע זײַנע טוּונגען װאָס ער האָט געטאָן, און מיר האָבן ניט צוגעהערט צו זײַן קָול. 15 און אַצונד, יהוה אונדזער גאָט, דו װאָס האָסט אַרױסגעצױגן דײַן פֿאָלק פֿון לאַנד מִצרַיִם מיט אַ שטאַרקער האַנט, און דיר געמאַכט אַ נאָמען אַזױ װי אױף הײַנטיקן טאָג – מיר האָבן געזינדיקט, מיר האָבן שלעכטס געטאָן. 16 גאָט, לױט אַלע דײַנע גערעכטיקײטן, זאָל, איך בעט דיך, זיך אָפּקערן דײַן כּעס און דײַן גרימצאָרן פֿון דײַן שטאָט ירושָלַיִם, דײַן הײליקן באַרג, װאָרום פֿון װעגן אונדזערע זינד, און פֿון װעגן די פֿאַרברעכן פֿון אונדזערע עלטערן, איז ירושָלַיִם און דײַן פֿאָלק צו שאַנד בײַ אַלע אונדזערע אַרומיקע. 17 און אַצונד, אונדזער גאָט, הער צו די תּפֿילה פֿון דײַן קנעכט, און זײַן בקשה, און דערלײַכט דײַן פּנים אױף דײַן פֿאַרװיסטן הײליקטום פֿון גאָטס װעגן. 18 נײג, מײַן גאָט, דײַן אױער, און הער, עפֿן דײַנע אױגן, און זע אונדזערע פֿאַרװיסטונגען, און די שטאָט װאָס דײַן נאָמען װערט אױף איר גערופֿן, װאָרום ניט פֿון װעגן אונדזערע גערעכטיקײטן מאַכן מיר פֿאַלן פֿאַר דיר אונדזער בקשה, נײַערט פֿון װעגן דײַן גרױס דערבאַרימונג. 19 גאָט, הער, גאָט, פֿאַרגיב, גאָט, פֿאַרנעם און טו, זאָלסט ניט זאַמען; פֿון דײַנעטװעגן, מײַן גאָט, װאָרום דײַן נאָמען װערט גערופֿן אױף דײַן שטאָט און אױף זײַן פֿאָלק. 20 און װי איך רעד נאָך, און בין מתפּלל, און בין זיך מתװדה אױף מײַנע זינד, און די זינד פֿון מײַן פֿאָלק ישׂראל, און מאַך פֿאַלן מײַן בקשה פֿאַר יהוה מײַן גאָט, פֿון װעגן דעם הײליקן באַרג פֿון מײַן גאָט – 21 װי איך רעד נאָך אין געבעט, אַזױ איז דער מאַן גַבֿריאל, װאָס איך האָב געזען אין דער זעונג אין אָנהײב, געקומען פֿליעדיק צו פֿליען, און האָט מיך אָנגערירט, אַרום דער צײַט פֿון אָװנט-קרבן. 22 און ער האָט געגעבן צו פֿאַרשטײן, און האָט מיט מיר גערעדט, און האָט געזאָגט: דניאל, איך בין אַצונד אַרױסגעקומען דיך צו קליגן אין פֿאַרשטאַנדיקײט. 23 בײַם אָנהײב פֿון דײַן בקשה איז אַרױס אַ װאָרט, און איך בין געקומען עס צו זאָגן, װאָרום דו ביסט באַליבט; דרום באַטראַכט דאָס װאָרט, און פֿאַרשטײ די זעונג. 24 זיבעציק [יאָר-] װאָכן זײַנען נִגזר געװאָרן אױף דײַן פֿאָלק און אױף דײַן הײליקער שטאָט, כּדי צו פֿאַרלענדן דעם פֿאַרברעך, און פֿאַרטיליקן דעם חטא, און מכפּר זײַן אױף דער זינד, און ברענגען אײביקע גערעכטיקײט, און באַזיגלען די זעונג און די נבֿיאות, און זאַלבן דעם קָדשֵי-קָדשים. 25 און זאָלסט װיסן און פֿאַרשטײן, אַז פֿון דעם אַרױסגאַנג פֿון דעם װאָרט, װידער אױפֿצובױען ירושָלַיִם, ביז דעם געזאַלבטן פֿירשט, זײַנען זיבן װאָכן, און צװײ און זעכציק װאָסן װעט זי װידער זײַן אױפֿגעבױט, מיט מערק און גראָבנס, אָבער אין געדריקטע צײַטן. 26 און נאָך די צװײ און זעכציק װאָכן, װעט פֿאַרשניטן װערן אַ געזאַלבטער, און פֿון אים װעט ניט בלײַבן; און די שטאָט און דאָס הײליקטום װעט צעשטערן דאָס פֿאָלק פֿון אַ פֿירשט װאָס װעט קומען; און זײַן סָוף װעט זײַן מיט פֿלײצונג; און ביז צום סָוף פֿון דער מלחמה זײַנען נִגזר געװאָרן פֿאַרװיסטונגען. 27 און ער װעט מאַכן אַ שטאַרקן בונד מיט פֿיל פֿאַר אײן װאָך; און אַ האַלבע װאָך װעט ער פֿאַרשטערן שלאַכטאָפּפֿער און שפּײַזאָפּפֿער; און אױף דעם פֿליגל פֿון אומװערדיקײטן װעט קומען דער פֿאַרװיסטער, אַזש ביז אַ פֿאַרלענדונג און אַ גזַר װעט אױסגעגאָסן װערן אױף דעם פֿאַרװיסטער.
עברית
1 בִּשְׁנַ֣ת אַחַ֗ת לְדָרְיָ֛וֶשׁ בֶּן־אֲחַשְׁוֵר֖וֹשׁ מִזֶּ֣רַע מָדָ֑י אֲשֶׁ֣ר הָמְלַ֔ךְ עַ֖ל מַלְכ֥וּת כַּשְׂדִּֽים׃ 2 בִּשְׁנַ֤ת אַחַת֙ לְמָלְכ֔וֹ אֲנִי֙ דָּֽנִיֵּ֔אל בִּינֹ֖תִי בַּסְּפָרִ֑ים מִסְפַּ֣ר הַשָּׁנִ֗ים אֲשֶׁ֨ר הָיָ֤ה דְבַר־יְהוָה֙ אֶל־יִרְמִיָ֣ה הַנָּבִ֔יא לְמַלֹּ֛אות לְחָרְב֥וֹת יְרוּשָׁלַ֖͏ִם שִׁבְעִ֥ים שָׁנָֽה׃ 3 וָאֶתְּנָ֣ה אֶת־פָּנַ֗י אֶל־אֲדֹנָי֙ הָֽאֱלֹהִ֔ים לְבַקֵּ֥שׁ תְּפִלָּ֖ה וְתַחֲנוּנִ֑ים בְּצ֖וֹם וְשַׂ֥ק וָאֵֽפֶר׃ 4 וָֽאֶתְפַּֽלְלָ֛ה לַיהוָ֥ה אֱלֹהַ֖י וָאֶתְוַדֶּ֑ה וָאֹֽמְרָ֗ה אָנָּ֤א אֲדֹנָי֙ הָאֵ֤ל הַגָּדוֹל֙ וְהַנּוֹרָ֔א שֹׁמֵ֤ר הַבְּרִית֙ וְֽהַחֶ֔סֶד לְאֹהֲבָ֖יו וּלְשֹׁמְרֵ֥י מִצְוֺתָֽיו׃ 5 חָטָ֥אנוּ וְעָוִ֖ינוּ והרשענו וּמָרָ֑דְנוּ וְס֥וֹר מִמִּצְוֺתֶ֖ךָ וּמִמִּשְׁפָּטֶֽיךָ׃ 6 וְלֹ֤א שָׁמַ֙עְנוּ֙ אֶל־עֲבָדֶ֣יךָ הַנְּבִיאִ֔ים אֲשֶׁ֤ר דִּבְּרוּ֙ בְּשִׁמְךָ֔ אֶל־מְלָכֵ֥ינוּ שָׂרֵ֖ינוּ וַאֲבֹתֵ֑ינוּ וְאֶ֖ל כָּל־עַ֥ם הָאָֽרֶץ׃ 7 לְךָ֤ אֲדֹנָי֙ הַצְּדָקָ֔ה וְלָ֛נוּ בֹּ֥שֶׁת הַפָּנִ֖ים כַּיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה לְאִ֤ישׁ יְהוּדָה֙ וּלְיוֹשְׁבֵ֣י יְרֽוּשָׁלִַ֔ם וּֽלְכָל־יִשְׂרָאֵ֞ל הַקְּרֹבִ֣ים וְהָרְחֹקִ֗ים בְּכָל־הָֽאֲרָצוֹת֙ אֲשֶׁ֣ר הִדַּחְתָּ֣ם שָׁ֔ם בְּמַעֲלָ֖ם אֲשֶׁ֥ר מָֽעֲלוּ־בָֽךְ׃ 8 יְהוָ֗ה לָ֚נוּ בֹּ֣שֶׁת הַפָּנִ֔ים לִמְלָכֵ֥ינוּ לְשָׂרֵ֖ינוּ וְלַאֲבֹתֵ֑ינוּ אֲשֶׁ֥ר חָטָ֖אנוּ לָֽךְ׃ 9 לַֽאדֹנָ֣י אֱלֹהֵ֔ינוּ הָרַחֲמִ֖ים וְהַסְּלִח֑וֹת כִּ֥י מָרַ֖דְנוּ בּֽוֹ׃ 10 וְלֹ֣א שָׁמַ֔עְנוּ בְּק֖וֹל יְהוָ֣ה אֱלֹהֵ֑ינוּ לָלֶ֤כֶת בְּתֽוֹרֹתָיו֙ אֲשֶׁ֣ר נָתַ֣ן לְפָנֵ֔ינוּ בְּיַ֖ד עֲבָדָ֥יו הַנְּבִיאִֽים׃ 11 וְכָל־יִשְׂרָאֵ֗ל עָֽבְרוּ֙ אֶת־תּ֣וֹרָתֶ֔ךָ וְס֕וֹר לְבִלְתִּ֖י שְׁמ֣וֹעַ בְּקֹלֶ֑ךָ וַתִּתַּ֨ךְ עָלֵ֜ינוּ הָאָלָ֣ה וְהַשְּׁבֻעָ֗ה אֲשֶׁ֤ר כְּתוּבָה֙ בְּתוֹרַת֙ מֹשֶׁ֣ה עֶֽבֶד־הָֽאֱלֹהִ֔ים כִּ֥י חָטָ֖אנוּ לֽוֹ׃ 12 וַיָּ֜קֶם אֶת־דבריו אֲשֶׁר־דִּבֶּ֣ר עָלֵ֗ינוּ וְעַ֤ל שֹֽׁפְטֵ֙ינוּ֙ אֲשֶׁ֣ר שְׁפָט֔וּנוּ לְהָבִ֥יא עָלֵ֖ינוּ רָעָ֣ה גְדֹלָ֑ה אֲשֶׁ֣ר לֹֽא־נֶעֶשְׂתָ֗ה תַּ֚חַת כָּל־הַשָּׁמַ֔יִם כַּאֲשֶׁ֥ר נֶעֶשְׂתָ֖ה בִּירוּשָׁלָֽ͏ִם׃ 13 כַּאֲשֶׁ֤ר כָּתוּב֙ בְּתוֹרַ֣ת מֹשֶׁ֔ה אֵ֛ת כָּל־הָרָעָ֥ה הַזֹּ֖את בָּ֣אָה עָלֵ֑ינוּ וְלֹֽא־חִלִּ֜ינוּ אֶת־פְּנֵ֣י יְהוָ֣ה אֱלֹהֵ֗ינוּ לָשׁוּב֙ מֵֽעֲוֺנֵ֔נוּ וּלְהַשְׂכִּ֖יל בַּאֲמִתֶּֽךָ׃ 14 וַיִּשְׁקֹ֤ד יְהוָה֙ עַל־הָ֣רָעָ֔ה וַיְבִיאֶ֖הָ עָלֵ֑ינוּ כִּֽי־צַדִּ֞יק יְהוָ֣ה אֱלֹהֵ֗ינוּ עַל־כָּל־מַֽעֲשָׂיו֙ אֲשֶׁ֣ר עָשָׂ֔ה וְלֹ֥א שָׁמַ֖עְנוּ בְּקֹלֽוֹ׃ 15 וְעַתָּ֣ה אֲדֹנָ֣י אֱלֹהֵ֗ינוּ אֲשֶׁר֩ הוֹצֵ֨אתָ אֶֽת־עַמְּךָ֜ מֵאֶ֤רֶץ מִצְרַ֙יִם֙ בְּיָ֣ד חֲזָקָ֔ה וַתַּֽעַשׂ־לְךָ֥ שֵׁ֖ם כַּיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה חָטָ֖אנוּ רָשָֽׁעְנוּ׃ 16 אֲדֹנָ֗י כְּכָל־צִדְקֹתֶ֙ךָ֙ יָֽשָׁב־נָ֤א אַפְּךָ֙ וַחֲמָ֣תְךָ֔ מֵעִֽירְךָ֥ יְרוּשָׁלַ֖͏ִם הַר־קָדְשֶׁ֑ךָ כִּ֤י בַחֲטָאֵ֙ינוּ֙ וּבַעֲוֺנ֣וֹת אֲבֹתֵ֔ינוּ יְרוּשָׁלַ֧͏ִם וְעַמְּךָ֛ לְחֶרְפָּ֖ה לְכָל־סְבִיבֹתֵֽינוּ׃ 17 וְעַתָּ֣ה שְׁמַ֣ע אֱלֹהֵ֗ינוּ אֶל־תְּפִלַּ֤ת עַבְדְּךָ֙ וְאֶל־תַּ֣חֲנוּנָ֔יו וְהָאֵ֣ר פָּנֶ֔יךָ עַל־מִקְדָּשְׁךָ֖ הַשָּׁמֵ֑ם לְמַ֖עַן אֲדֹנָֽי׃ 18 הַטֵּ֨ה אֱלֹהַ֥י אָזְנְךָ֮ וּֽשֲׁמָע֒ פקחה עֵינֶ֗יךָ וּרְאֵה֙ שֹֽׁמְמֹתֵ֔ינוּ וְהָעִ֕יר אֲשֶׁר־נִקְרָ֥א שִׁמְךָ֖ עָלֶ֑יהָ כִּ֣י לֹ֣א עַל־צִדְקֹתֵ֗ינוּ אֲנַ֨חְנוּ מַפִּילִ֤ים תַּחֲנוּנֵ֙ינוּ֙ לְפָנֶ֔יךָ כִּ֖י עַל־רַחֲמֶ֥יךָ הָרַבִּֽים׃ 19 אֲדֹנָ֤י שְׁמָ֙עָה֙ אֲדֹנָ֣י סְלָ֔חָה אֲדֹנָ֛י הַֽקֲשִׁ֥יבָה וַעֲשֵׂ֖ה אַל־תְּאַחַ֑ר לְמַֽעֲנְךָ֣ אֱלֹהַ֔י כִּֽי־שִׁמְךָ֣ נִקְרָ֔א עַל־עִירְךָ֖ וְעַל־עַמֶּֽךָ׃ 20 וְע֨וֹד אֲנִ֤י מְדַבֵּר֙ וּמִתְפַּלֵּ֔ל וּמִתְוַדֶּה֙ חַטָּאתִ֔י וְחַטַּ֖את עַמִּ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וּמַפִּ֣יל תְּחִנָּתִ֗י לִפְנֵי֙ יְהוָ֣ה אֱלֹהַ֔י עַ֖ל הַר־קֹ֥דֶשׁ אֱלֹהָֽי׃ 21 וְע֛וֹד אֲנִ֥י מְדַבֵּ֖ר בַּתְּפִלָּ֑ה וְהָאִ֣ישׁ גַּבְרִיאֵ֡ל אֲשֶׁר֩ רָאִ֨יתִי בֶחָז֤וֹן בַּתְּחִלָּה֙ מֻעָ֣ף בִּיעָ֔ף נֹגֵ֣עַ אֵלַ֔י כְּעֵ֖ת מִנְחַת־עָֽרֶב׃ 22 וַיָּ֖בֶן וַיְדַבֵּ֣ר עִמִּ֑י וַיֹּאמַ֕ר דָּנִיֵּ֕אל עַתָּ֥ה יָצָ֖אתִי לְהַשְׂכִּילְךָ֥ בִינָֽה׃ 23 בִּתְחִלַּ֨ת תַּחֲנוּנֶ֜יךָ יָצָ֣א דָבָ֗ר וַאֲנִי֙ בָּ֣אתִי לְהַגִּ֔יד כִּ֥י חֲמוּד֖וֹת אָ֑תָּה וּבִין֙ בַּדָּבָ֔ר וְהָבֵ֖ן בַּמַּרְאֶֽה׃ 24 שָׁבֻעִ֨ים שִׁבְעִ֜ים נֶחְתַּ֥ךְ עַֽל־עַמְּךָ֣ וְעַל־עִ֣יר קָדְשֶׁ֗ךָ לְכַלֵּ֨א הַפֶּ֜שַׁע ולחתם חטאות וּלְכַפֵּ֣ר עָוֺ֔ן וּלְהָבִ֖יא צֶ֣דֶק עֹֽלָמִ֑ים וְלַחְתֹּם֙ חָז֣וֹן וְנָבִ֔יא וְלִמְשֹׁ֖חַ קֹ֥דֶשׁ קָֽדָשִֽׁים׃ 25 וְתֵדַ֨ע וְתַשְׂכֵּ֜ל מִן־מֹצָ֣א דָבָ֗ר לְהָשִׁיב֙ וְלִבְנ֤וֹת יְרֽוּשָׁלִַ֙ם֙ עַד־מָשִׁ֣יחַ נָגִ֔יד שָׁבֻעִ֖ים שִׁבְעָ֑ה וְשָׁבֻעִ֞ים שִׁשִּׁ֣ים וּשְׁנַ֗יִם תָּשׁוּב֙ וְנִבְנְתָה֙ רְח֣וֹב וְחָר֔וּץ וּבְצ֖וֹק הָעִתִּֽים׃ 26 וְאַחֲרֵ֤י הַשָּׁבֻעִים֙ שִׁשִּׁ֣ים וּשְׁנַ֔יִם יִכָּרֵ֥ת מָשִׁ֖יחַ וְאֵ֣ין ל֑וֹ וְהָעִ֨יר וְהַקֹּ֜דֶשׁ יַ֠שְׁחִית עַ֣ם נָגִ֤יד הַבָּא֙ וְקִצּ֣וֹ בַשֶּׁ֔טֶף וְעַד֙ קֵ֣ץ מִלְחָמָ֔ה נֶחֱרֶ֖צֶת שֹׁמֵמֽוֹת׃ 27 וְהִגְבִּ֥יר בְּרִ֛ית לָרַבִּ֖ים שָׁב֣וּעַ אֶחָ֑ד וַחֲצִ֨י הַשָּׁב֜וּעַ יַשְׁבִּ֣ית זֶ֣בַח וּמִנְחָ֗ה וְעַ֨ל כְּנַ֤ף שִׁקּוּצִים֙ מְשֹׁמֵ֔ם וְעַד־כָּלָה֙ וְנֶ֣חֱרָצָ֔ה תִּתַּ֖ךְ עַל־שֹׁמֵֽם׃   פ